31/08/2021
වැස්ස........️
වහිනකොට මගේ මතකයට
එන පලවෙනිම ජීවියා
උඹ .......
ඔව්.....,
වැස්සයි උඹයි කියන්නේ
එකිනෙකට යා වෙන සමාන්තර
රේඛාවක්.......
ඒ තරමට පරණ බැඳීමක්...,මේ
වැස්සයි.,උඹයි...,එක්ක මට
තියෙනවා......
ඉස්සරම දවස් වල අපේ හමුවීම්
තිබුණේම වැහි දවස් වල.....
අපි හමු වෙනකොට වහිනවද...
වහිනකොට අපි හමු උනාද....
කියන්න දන්නේ නෑ මම......
ඒත්..,අපි හමු උන හැම දවසකම
වගේ වැස්සා.....
ඒ වැසි යට අපි තෙමුණා......
තෙමි තෙමී ඒ වැහි යට අපි හිටියා.....
ඒ වැහි කෝඩ තව තවත් අපිව තෙමුවා.....
එහෙම තෙමුණ හැම වැස්සක් යටම
අපි තුරුලු වෙලා උන්නා.....
හීතලම හීතල වැහි මණ්දරමේ..,
උඹ අතුරපු හාදු වලින් සියුම් නහරයක් නහරයක් ගානේ ගිණියම්
වෙද්දී......
තව තවත් තද කරන් නලලට
දෙන එකම එක හාද්දෙන් ඒ ගිණි ගත් හිතම
හරි අපූරුවට නිවුනා....
ඔව්......
එහෙම දවන්න..,ඒ වගේම එහෙම නිවන්න
පුලුවන් උනේම උඹට විතරමයි
මගේ ආත්මය......
ඒකමයි මම තවමත් මේ වැස්සට
මේ හැටිම ආදරේ ......
ඍතු ගානක්.....
කාර්තු බොහෝමයක්.....
ගෙවෙන්න ඇති මේ වැස්ස එක්කම....
කාලය හැල්මේ දුවද්දී.....
අපි අපෙන් වෙන් වෙලා අද......
කාලයට බැරි උනේම මගේ හිතින්
උඹව මකන්න.....
ඉතින් ඒකම වෙන්න ඇති මම අදටත්
ආස මේ වැස්ස දිහා
බලන් ඉන්න.......
දන්නවද මැණික ....
ඉස්සර වගේ වැස්සට
තෙමෙන්න බයයි මම.....
මොකද එතකොට හිර කරන් ඉන්න
දුක ඇස් වලින් පිට වෙන්න ගන්නවා
නිකන්ම......
හ්ම්ම්ම්ම්.....
තෙමෙන්න බැරි කමට
ඇස් වහන් ඉද්දී.....
හිතුමතේට එන හිතුවක්කාර
වැහි පින්න
හාදු තවරලා යද්දී....,
අදටත් මට මට වෙනසක් නැතුවම
උඹේ සිපුම් තැවරුම් දැනෙනවා
ඉස්සර වගේම......
" ඉතින්.....,
වැස්සයි උඹයි කියන්නේ
දෙන්නෙක් නෙවෙයි එක්කෙනෙක්.....
වෙනසක් නැතුවම අදටත්
උඹ පපුව පුරා ඉන්නකොට...,
වැස්සට තෙමෙන්නම ඕනේ නෑ
මාව තෙමෙන්න......"
තිළිණි ✍️
