30/09/2021
ΤΟ ΝΕΟ ΔΙΠΛΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ «ΤΟ ΚΟΡΑΛΛΙ» (29/ 30)
τυπώθηκε και βρίσκεται στη διάθεση συνεργατών, φίλων και αναγνωστών, με σημαντική όπως πάντοτε ύλη Ελλήνων δημιουργών, αξιοπρόσεκτες μεταφράσεις, ενδιαφέροντα δοκίμια και κριτικά κείμενα για βιβλία και συγγραφείς που ξεχωρίζουν. Πιο συγκεκριμένα, στο τεύχος αυτό:
Διηγήματα του Γιώργου Σκαμπαρδώνη, του Κώστα Βούλγαρη και της Έλενας Σταγκουράκη.
Ποίηση των Στεφάν Μαλλαρμέ (Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής), Πιερ Πάολο Παζολίνι (Μετάφραση: Ευαγγελία Πολύμου), Μπέι Ντάο και Χάιμε Γκαρθία Τέρρες (Μετάφραση: Γιάννης Σουλιώτης), Αντόνιο Κολίνας (Μετάφραση: Θεοδόσης Κοντάκης) και Μίχαελ Γκούττενμπρουννερ (Μετάφραση: Συμεών Γρ. Σταμπουλού).
Σύγχρονη ελληνική ποίηση: Κυριάκος Χαραλαμπίδης, Θωμάς Κοροβίνης, Αντώνης Σκιαθάς, Αλέξιος Μάινας, Σοφία Κολοτούρου, Θοδωρής Βοριάς, Κωνσταντίνος Ιωαννίδης, Ιωάννης Σεβαστιανός Ρώσσης, Αλέξανδρος Κορδάς, Θανάσης Γαλανάκης, Δήμητρα Δημητρίου, Θοδωρής Σαμαράς, Κώστας Λιννός, Δάφνη Μαρία Γκυ- Βουβάλη, Μαριάννα Βλάχου- Καραμβάλη, Ιάκωβος Θήρας Καραμολέγκος.
Στο πεδίο του δοκιμίου η Ελένη Λαδιά γράφει για την ανατομία της φτώχειας σε δύο μυθιστορήματα του Φ. Ντοστογιέφσκι, ο Γιώργος Βέης για τον Μπάιρον («Τέλος/ Αρχή του Βλέμματος»), η Πόλυ Χατζημανωλάκη παραθέτει συνειρμούς και συγκινήσεις στο περιθώριο της σελίδας («Διαβάζοντας τον “Δωδεκάλογο του Γύφτου” του Κωστή Παλαμά), η Δήμητρα Δημητρίου συνδέει μέσα από τα “Πικρολέμονα” του Λώρενς Ντάρελ το 1821 με το 1955 («Ο Διγενής αγαπάει τους Άγγλους»), ο Δημήτρης Μπαλτάς γράφει για τη φιλοσοφική παραγωγή των Ρώσσων της Διασποράς, η Γεωργία Κακούρου- Χρόνη για τις “Τρεις Χάριτες” των Προραφαηλιτών ζωγράφων, η Έλενα Χατζόγλου για τη μεταμορφωτική δύναμη της καλλιτεχνικής δημιουργίας, η Βαλεντίνη Καμπατζά για τον «θρίαμβο των πραγμάτων έναντι του Χρόνου», ο Χρήστος Αλεξάνδρου για τον Κώστα Μόντη («Το διαρκές μάτι του θανάτου»), η Στυλιανή Παντελιά για τις γυναικείες μορφές και την “αγγελική προσποίηση” στην ποίηση της Έλσας Κορνέτη, η Ευσταθία Δήμου επιχειρεί μια σύντομη επισκόπηση της ποίησης και της ποιητικής του Χάρη Ψαρρά, ο Κωνσταντίνος Μπούρας γράφει για τον αξέχαστο Κώστα Ασημακόπουλο («Ένας κατανυκτικός άνθρωπος»), η Αντουανέττα Ασωνίτου για τη «χαμένη ελληνικότητα».
Στις σελίδες κριτικής ο Αλέξανδρος Φωσταίνης γράφει για τον Στέλιο Μαφρέδα («Ο θηρευτής της χίμαιρας»), η Βικτωρία Καπλάνη, στο υφαντό του ’21, για το «Γράμμα στον Αντώνη Οικονόμου» του Στέφανου Κωνσταντινίδη, η Χριστίνα Αργυροπούλου για τη συλλογή «Όλα σιγούν εκκωφαντικά, ηχούν ακατάληπτα» της Δ. Καϊτατζή- Χουλιούμη, ο Μανώλης Στεργιούλης για τη συλλογή «Δώρος Λοΐζου. Ο Μεγάλος Ελεύθερος», του Χρήστου Μαυρή, ο Γιώργος Ρούσκας για τη συλλογή του Στάθη Κουτσούνη «Στου κανενός τη χώρα», η Λίτσα Δαμουλή για τις «Ντρέτες γραμμές φυγής» του Μανόλη Ρουσσάκη και για την πρόσληψη του Βασίλη Ρώτα στη σκέψη της Φωτίκας Πλαστουργού- Μπίστολα, ο Σπύρος Βουτσινάς για το «Ημερολόγιο μιας παρατεταμένης εφηβείας» του Μιχάλη Λαζανά.
Στην τακτική θεατρική στήλη, η Κατερίνα Θεοδωράτου γράφει για τους «Πέρσες» του Αισχύλου (που παρουσίασε πέρσι το Εθνικό Θέατρο), ενώ στη νέα στήλη «Επί τας Πηγάς» δημοσιεύεται απόσπασμα από τη μετάφραση του Κώστα Χωρεάνθη στη Νέκυια του Ομήρου (ραψωδία λ).
Το τεύχος ξεκινά όπως πάντα με το σημείωμα Επί της Αρχής του Κώστα Χατζηαντωνίου («Οι ρίζες ως ορίζοντας») και κλείνει με τους «Κατοίκους του Πληκτρολογίου» της Κλεοπάτρας Λυμπέρη που σχολιάζει θέματα της επικαιρότητας και γράφει για βιβλία που ξεχώρισε: για τη «Μεταμυθοπλασία στη νεοελληνική πεζογραφία» του Κώστα Βούλγαρη και το «Εκεί» του Γιώργου Βέη.
