28/02/2024
Αφιερώνουμε στις οικογένειες των θυμάτων της εθνικής τραγωδίας των Τεμπών ένα ποίημα της Μαρίας Λυδακάκη που θα περιληφθεί σε επερχόμενη ποιητική συλλογή των εκδόσεών μας.
Ένα από τα άτυχα παιδιά θρηνεί για την μητέρα του, η οποία παρουσιάζεται ως το πλέον τραγικό πρόσωπο του δυστυχήματος. Βροχή, τα δάκρυα των νεκρών που θρηνούν για τις μανάδες τους, τις οποίες αποτρέπουν από το να τους συναντήσουν ψηλά στον ουρανό.
Ευχόμαστε η τέχνη να απαλύνει έναν πόνο, που δεν χωράει σε κανένα λογοτεχνικό κείμενο.
ΘΡΗΝΟΣ ΣΤΑ ΤΡΕΝΑ
Μάνα μου από ψηλά για σένα κλαίω,
δεν είμαι στον Παράδεισο
απλώς μ’ ανέβασαν ψηλά οι καπνοί.
Ο,τι απέμεινε από μένα
ανακατεύτηκε με καυσαέρια τρένων.
Όταν βρέξει μάνα μου
θα κατέβω κι εγώ με την βροχή.
Θα ’ναι μάνα ορμητική.
Θα ’ρθω να βρω τα αδέρφια μου
που χάνονται στα πλοία, στα λιμάνια,
τα αδέρφια μου που χάνονται
στη γη και στα αεροπλάνα
Μην έρχεσαι μανούλα μου εδώ πάνω.
Έχει κρύο.
Ζακέτα πήρα, κάηκε κι αυτή μαζί .
Μην έρχεσαι μανούλα μου εδώ πάνω.
«Παίρνω το τρένο τώρα μάνα
σε δυο ώρες θα ’μαι εκεί».
Μαρία Λυδακάκη
