Cover Media Albania

07/03/2024

TIRANA - stil rus!

07/03/2024

02/03/2024

SARANDA

24/02/2024

QE TA DINI:
Kur nje popull eshte trim, nuk pyet per askend. Ndryshe çfare kuptimi ka trimnia!!!

22/02/2024

INDUSTRIA SHQIPTARE E VAJIT TË ULLIRIT
Pas viti 1920 industria e vajit të ullirit ishte e dyta për nga të ardhurat që i sillte shtetit. Më 1921 Shqipëria ka eksportuar 1.310 ton ullinj me vlerë 352.000 fr.ar dhe 208 ton vaj ulliri me vlerë 354.000 fr.ar. E gjithë sasia pothuajse shkonte në Itali. Në vitin 1935 në vend janë raportuar se ishin 1.5 milion rrënjë ulliri. Deri më 1938 janë shtuar edhe 40 mijë rrënjë.
Për nxjerrjen e vajit të ullirit në vend kishte disa fabrika dhe punishte që gjendeshin në Vlorë, Himarë, Fier, Berat, Elbasan, Peqin, Kavajë, Durrës e Krujë. Në vitet e Mbretërisë fabrikat më të mëdha kanë qenë: Vëllezërit Nosi në Elbasan e ngritur më 1927, fabrika e Andon Beçës dhe Shefqet Vërlacit e ngritur më 1930 në Elbasan. Aksionere në atë fabrikë ishte edhe një kompani franceze. Në Vlorë ishte edhe fabrika më e madhe e vendit, ajo e Pandeli Bezhanit. Fabrika të tjera në Vlorë ishin: Perikli Papa e vëllezër, Qazim Hamdi e vëllezër, Qerim Gurabardhi e vëllezër, Hasan Sharra, Ali Gorishti dhe Fadil Ahmet Rrapushi. Fabrika të tjera në vend ishin: Vëllezërit Gripshi në Peqin, Vëllezërit Kazazi në Durrës, Kozma Nito në Fier dhe Idriz Bylo po në Fier. Pas viteve 1930 në rrjetin e fabrikave u përfshinë edhe 3 kompani italiane.
Më 1965 sipas statistikave të kohës në vend kishte 2.4 milion rrënjë ulliri. Më 1985 raportoheshin 5.5 milion rrënjë ndërsa prodhimi i ullirit 8 mijë ton. Nuk ka të dhëna për vajin e ullirit.
Në vitin 2022 Shqipëria raportohet se ka 10.9 milion rrënjë ulliri nga të cilët 9.1 milion rrënjë në prodhim. Prodhimi vjetor ullinjve në 2022 ishte 158 mijë ton, i vajit të ullirit 26 mijë ton.

19/02/2024

RRUGËT E URAT
Pas vitit 1920, në kohën kur në botë revolucioni teknologjik po arrinte kulmin, Shqipëria ende ishte larg të qenit një ekonomi në kuptimin e plotë të fjalës. Arsyeja ishte e thjeshtë, vendi nuk kishte pothuaj fare infrastrukturë. Profesori Albert Kalme vërente se sistemi rrugor i vendit ishte një pengesë që e tejkalonte tiparin infrastrukturor. ‘Në pikpamjen politike, Shqipëria mund të quhet një shtet, por ekonomikisht ai është ende larg të qenit një njësi; ajo është një koleksion pa lidhje i zonave ekonomike dhe tregjeve lokale’, shkruante Kalme në shtator 1922. Atë kohë Shqipëria kishte vetëm 500 km rrugë të pashtruara. E vetjma rrugë funksionale në veri ishte ajo Shkodër-Lezhë. I gjithë vendi më 1922 lidhej vetëm me 360 ura.
Programi i mirëfilltë infrastrukturor i vendit, për hir të vërtetës i nisur që më 1916 nga austrohungarezët, nis realisht pas kredisë SVEA, që u mor nga italianët më 1926. Ndërtimi dhe rikonstruksioni i rrugëve dhe urave brenda një dhejtëvjeçari krijuan mundësinë e lëvizjes së shpejtë të njerëzve dhe mallrave. Më 1936 vendi kishte 2674 ura. Në rrugët e vendit më 1938 qarkullonin mbi 2000 makina.
Në foto: Ura e Lezhës

18/02/2024

KARTELI I PARË NË KAPITALIZMIN SHQIPTAR
Viti 1921 mes shumë ngjarjeve të tjera duhet të mbahet mend edhe si pikënisja e industrisë shqiptare të alkoolit. Me një përdorim të gjerë në jetën e përditshme alkooli prodhohet duke përdorur si lëndë të parë misrin, pataten, panxharin, frutat etj. Duke qenë se këto gjendeshin me shumicë në vend industrialistët e parë investuan në ndërtimin e fabrikave të alkoolit.
Fabrikën e parë e ndërtuan Vëllezërit Nikaj në Shkodër që më 1921. Aksionerë ishin edhe vëllezërit Sali Mehmeti si edhe Kol Pashkja, por ata më vonë u larguan.
Më 1923, Siri Bej Vlora ngre fabrikën e dytë në afërsi të Ujit të Ftohtë në Vlorë. Ajo njihej me emrin Distileria Skanderbeg. Në mars 1929 fabrika u ble nga vëllezërit italianë Vincenzo e Roberto Alegro.
Fabrika më e madhe e alkoolit në vend ishte ajo e Shqoërisë Anonime Mërkur që u ngrit në prill 1926 në Korçë. Aksionerët e mëdhenj të saj ishin Pando Mulla dhe Llambi Mano.
Më 1927 u ngrit në Elbasan nga Ligor Nosi një tjetër fabrikë alkooli.
Një fabrikë e pestë është ngritur 10 vjet më vonë në Shkodër nga aksionerët Shkreli e Koliqi. Ajo e kishte kapacitetin 800 kg alkool ne 24 orë.
Sipas statistikave të kohës më 1930 nga 347.5 ton alkool 96 gradësh të prodhuar gjisthsej: 158 ton i prodhoi Shoqëria Mërkur, 53.5 ton Fabrika e Ligor Nosit në Elbasan, 62 ton Distileria Skënderbeg në Vlorë dhe 74 ton Fabrika e Vëllezërve Nikaj në Shkodër.
Më 23 shkurt 1930 katër fabrikat bashkohen dhe krijojnë kartelin e parë industrial në historinë e ekonomisë shqiptare. Karteli me qendër në Durrës, ndau kuotat e prodhimir dhe zonat e sh*tjes për secilën fabrikë. Karteli mbante llogari të detajuara për kostot e prodhimit mbi bazën e të cilave caktonte çmimet e sh*tjes. Ja vlen të shohim përllogaritjet e bëra në atë kohë.
Kostot e prodhimit për 100 kg alkool: 4 kv misër-80 franga ar, acide-3.5 franga ar, lëndë djegëse-15 franga ar, fuqi punëtore-19.5 franga ar, amortizim paisjesh 40-franga ar, transport-3 franga ar, fucitë-6 franga ar. Kostoja e prodhimit në fabrikë gjithsej - 167 franga ar. Në vijim:
Çmimi i sh*tjes 350 franga ar, kosto prodhimi 167 franga ar, tatimi 96 franga ar, fitimi bruto 87 franga ar, shpenzimet e sh*tjes 43.5 franga ar, fitimi neto 43.5 franga ar.
Në foto: Pamje e brendshme e Fabrikës së Alkoolit ‘Mërkur’ Korçë.

23/11/2018

23/11/2018

Babagjyshi ne....burse!!!!

09/09/2018

LURA

08/09/2018