صفحه علمي و آموزشي صنايع هوايي, Tehran (2024)

13/09/2024

**آیا یوروفایتر تایفون قادر به فرود بر روی ناو هواپیمابر است؟**
یوروفایتر تایفون، در پیکربندی کنونی خود، برای عملیات‌های پرتاب و فرود از روی ناو هواپیمابر طراحی نشده است. این جنگنده پیشرفته، عمدتاً به عنوان یک هواپیمای برتری هوایی برای ماموریت‌های زمینی توسعه یافته است و طراحی آن این گرایش را به وضوح نشان می‌دهد.
بر خلاف هواگردهایی که به طور خاص برای ناوهای هواپیمابر طراحی شده‌اند و قادر به تحمل فشارهای شدید عملیات‌های دریایی هستند، تایفون فاقد تقویت‌های ساختاری و تجهیزات فرود مورد نیاز برای انجام مانورهای فرود مهار شده بر روی عرشه ناو می‌باشد.
هواپیماهای ناوپایه معمولاً به چرخ‌های فرود بسیار مقاوم مجهز هستند تا بتوانند نیروهای عظیم ناشی از پرتاب با کاتاپولت و فرود با استفاده از سیم‌های مهار را تحمل کنند. همچنین، این هواپیماها به قلاب‌های دم مجهز هستند که به آن‌ها اجازه می‌دهد در هنگام فرود، به سرعت با سیم‌های مهار درگیر شده و متوقف شوند. یوروفایتر تایفون فاقد هر دو این ویژگی‌های حیاتی است و همین امر، آن را برای عملیات‌های دریایی در شکل کنونی‌اش نامناسب می‌سازد.
مطالعات و بررسی‌های متعددی در مورد امکان سازگاری تایفون برای عملیات‌های دریایی انجام شده است. این مطالعات، تغییرات گسترده‌ای در طراحی این جنگنده را پیشنهاد می‌دهند که از جمله آن‌ها می‌توان به استفاده از موتورهای با قابلیت تغییر بردار رانش (مانند نسخه اصلاح شده موتور یوروجت EJ200) برای کاهش سرعت فرود و تقویت ساختار کلی هواپیما اشاره کرد. با این حال، تاکنون هیچ نمونه عملی از یک یوروفایتر تایفون دریایی تولید و به خدمت گرفته نشده است.
توسعه یک نسخه دریایی از تایفون، مستلزم سرمایه‌گذاری‌های کلان و تغییرات گسترده مهندسی خواهد بود. این در حالی است که هواپیماهای دیگری مانند F/A-18 سوپر هورنت و F-35C لایتنینگ II به طور ویژه برای عملیات‌های ناو طراحی شده‌اند و بهینه سازی‌های لازم برای انجام این ماموریت‌ها را از قبل دارا می‌باشند. به همین دلیل، به کارگیری این هواپیماها به جای توسعه یک نسخه دریایی از تایفون، از نظر اقتصادی و عملیاتی مقرون به صرفه‌تر خواهد بود.
**در مجموع، با توجه به ویژگی‌های طراحی و تجهیزات موجود، یوروفایتر تایفون در وضعیت کنونی خود قادر به انجام عملیات بر روی ناوهای هواپیمابر نیست.**

12/09/2024

از همه عذرخواهی میکنم برای مقابله با اثرات ناترازی انرژی و برق به دلیل مدیریت کلان کشور جا دارد همه هموطنان از محصولات انرژی های پاک تجدید پذیر مانند محصول زیر استفاده کنیم
لامپ دیواری دوقلو خورشیدی ۳ حالته
قیمت۳۵۰٬۰۰۰ تومان (مقطوع
توضیحات
یک لامپ خورشیدی حرفه ای ✨لامپ دیواری دوقلو خورشیدی 3 حالته مدل Solar✨ ✅ مناسب برای باغ، ویلا، خانه، تراس و ... ✅ توان خروجی نور 28 وات ✅ شارژ از طریق پنل خورشیدی و ضدآب ✅ دارای دو سنسور نور و حرکت جهت سنجش نور محیط و حرکت جهت روشنایی ✅ باتری لیتیوم یونی 1800 میلی آمپر ✅ سنسور حرکتی با امکان سنجش محیط در 120 درجه ✅ گرمای نور 600 لومن ✅ دارای دکمه تغییر مد به سه حالت روشنایی با حرکت، روشنایی با نور کم (30 درصد توان) و روشنایی حداکثر با حرکت و توان 100 درصد با تاریکی هوا ✅ مدت زمان شارژ بین 3 تا 5 ساعت و میزان زمان استفاده 6 الی 12 ساعت ✅ به همراه دو عدد پیچ و رول پلاک هدیه ️ ارسال سریع خرید آسان از طریق ارسال کد 3605333 به شماره پیامکی 100010220 ارسال با پست از تهران

11/09/2024

**آیا F-16های ترکیه توانایی هدف قرار دادن جنگنده‌های اسرائیلی را دارند؟**
ادعایی که مدتی است در فضای رسانه‌ای پیچیده، توانایی F-16های نیروی هوایی ترکیه در قفل کردن و شلیک موشک به سمت جنگنده‌های اسرائیلی را زیر سوال می‌برد. در نگاه اول، این ادعا بیشتر شبیه یک ادعای تبلیغاتی به نظر می‌رسد، اما با بررسی دقیق‌تر، می‌توان دلایل احتمالی برای این ادعا را یافت.
**F-35I: نامرئی و قدرتمند**
یکی از مهم‌ترین دلایل این ادعا، وجود جنگنده‌های F-35I در نیروی هوایی اسرائیل است. این جنگنده نسل پنجمی، به لطف فناوری رادارگریزی خود، به سختی توسط رادارهای دشمن قابل شناسایی است. طراحی خاص F-35I به گونه‌ای است که احتمال قفل شدن روی آن توسط موشک‌های دشمن را به شدت کاهش می‌دهد. بنابراین، طبیعی است که F-16های ترکیه که نسل قدیمی‌تری هستند، در قفل کردن روی چنین جنگنده‌ای با مشکل مواجه شوند.
**F-16I سوفا: مجهز به فناوری پیشرفته**
علاوه بر F-35I، اسرائیل دارای ناوگان بزرگی از F-16I سوفا نیز هست. این نسخه ارتقا یافته از F-16، با تجهیزات الکترونیکی جنگ و سلاح‌های پیشرفته اسرائیلی، به یک پلتفرم جنگی بسیار قدرتمند تبدیل شده است. فناوری‌های پیشرفته‌ای که در این جنگنده به کار رفته، احتمال کشف و هدف قرار گرفتن آن را به حداقل می‌رساند.
**پروپاگاندای روسی؟**
با این حال، باید توجه داشت که بخش عمده‌ای از ادعاهای مطرح شده در این زمینه، ریشه در پروپاگاندای روسی دارد. روسیه که به عنوان یکی از رقبای اصلی ایالات متحده در بازار فروش تسلیحات نظامی محسوب می‌شود، تلاش می‌کند تا با زیر سوال بردن قابلیت‌های تجهیزات نظامی آمریکایی، مشتریان خود را جذب کند. بنابراین، ادعای عدم توانایی F-16های ترکیه در هدف قرار دادن جنگنده‌های اسرائیلی، می‌تواند بخشی از یک کمپین تبلیغاتی گسترده‌تر باشد.
**نتیجه‌گیری**
در مجموع، ادعای عدم توانایی F-16های ترکیه در قفل کردن و شلیک موشک به سمت جنگنده‌های اسرائیلی، ترکیبی از واقعیت‌ها و اغراق‌آمیزی‌ها است. فناوری‌های پیشرفته‌ای که در جنگنده‌های اسرائیلی به کار رفته، احتمال هدف قرار گرفتن آن‌ها را به شدت کاهش می‌دهد. با این حال، نمی‌توان به طور قطعی گفت که F-16های ترکیه به هیچ وجه قادر به مقابله با این جنگنده‌ها نیستند. عوامل متعددی مانند شرایط نبرد، تاکتیک‌های به کار گرفته شده و تجهیزات جانبی، می‌توانند بر نتیجه نبرد تأثیرگذار باشند.

10/09/2024

**پلیکان بوئینگ: رویایی غول‌پیکر که پرواز نکرد**
بوئینگ پلیکان قرار بود یک غول آسمانی باشد، یک هواپیمای باری عظیم‌الجثه که انقلابی در حمل‌ونقل نظامی ایجاد کند. این هواپیمای غول‌پیکر قرار بود بزرگ‌ترین هواپیمای باری جهان باشد و توانایی حمل یک لشکر کامل ارتش را در عرض چند روز به هر نقطه از جهان داشته باشد.
**یک ایده بلندپروازانه**
هدف از ساخت پلیکان، کاهش چشمگیر زمان استقرار نیروهای نظامی بود. این هواپیما قرار بود با حمل هزاران سرباز و تجهیزات سنگین، سرعت واکنش نیروهای نظامی را به شدت افزایش دهد. علاوه بر کاربردهای نظامی، پلیکان می‌توانست در صنعت حمل‌ونقل تجاری نیز تحولی ایجاد کند و حمل‌ونقل کالاهای سنگین و حجیم را بسیار آسان‌تر کند.
**اندازه‌ای باورنکردنی**
پلیکان با بال‌هایی به طول 500 فوت، بسیار بزرگ‌تر از هر هواپیمای باری دیگری در جهان بود. این اندازه عظیم به پلیکان اجازه می‌داد تا مقدار بسیار زیادی بار را حمل کند.
**چرا پلیکان هرگز پرواز نکرد؟**
با وجود تمام پتانسیل‌های پلیکان، این پروژه هرگز به مرحله تولید انبوه نرسید. دلایل مختلفی برای این موضوع وجود دارد. پیچیدگی فنی بسیار بالای پروژه، هزینه‌های گزاف ساخت و برخی محدودیت‌های عملیاتی، از جمله عواملی بودند که به شکست این پروژه منجر شدند.
**آینده‌ای نامعلوم**
اگرچه پلیکان هرگز به آسمان نرفت، اما ایده‌های نوآورانه‌ای که در طراحی آن استفاده شد، همچنان الهام‌بخش مهندسان هوافضا در سراسر جهان است. با پیشرفت فناوری، ممکن است روزی شاهد ساخت هواپیماهایی با قابلیت‌های مشابه پلیکان باشیم.

09/09/2024

**آیا F-35 دارای نمایشگر هدآپ است؟**
بله، هواپیمای جنگنده F-35 لایتنینگ II به یک نمایشگر هدآپ (HUD) مجهز شده است که نقش بسیار مهمی در مجموعه تجهیزات الکترونیکی پروازی (آویونیک) این هواپیما ایفا می‌کند. HUD در واقع یک نمایشگر شفاف است که اطلاعات حیاتی پروازی و هدف‌گیری را مستقیماً بر روی شیشه جلو کابین خلبان به نمایش می‌گذارد. به این ترتیب، خلبان بدون نیاز به نگاه کردن به ابزارهای دیگر در کابین، می‌تواند اطلاعات مورد نیاز خود را در میدان دید مستقیم مشاهده کند.
نمایشگر هدآپ F-35 دارای رزولوشن بالا و ابعاد بزرگی است و اطلاعات را به صورت لحظه‌ای در اختیار خلبان قرار می‌دهد. این اطلاعات شامل موارد زیر است:
* **داده‌های پروازی:** اطلاعاتی مانند ارتفاع، سرعت، جهت حرکت هواپیما و داده‌های ناوبری
* **داده‌های هدف‌گیری:** نمادهای گرافیکی مربوط به موشک‌ها، بمب‌ها و سایر تسلیحات هدایت‌شونده، مسیر حرکت موشک‌ها و تنظیمات لیزر
* **تشخیص تهدید:** هشدارهای بصری و صوتی در مورد وجود تهدیدهای هوایی و زمینی
* **وضعیت سیستم‌های هواپیما:** اطلاعاتی در مورد عملکرد موتور، میزان سوخت و وضعیت سایر سیستم‌های حیاتی
نمایشگر هدآپ F-35 به گونه‌ای طراحی شده است که اطلاعات را به صورت واضح و قابل فهم به خلبان ارائه دهد و به او کمک کند تا آگاهی کامل‌تری از محیط اطراف خود داشته باشد. همچنین، این نمایشگر با سایر تجهیزات الکترونیکی پروازی هواپیما مانند نمایشگرهای چندکاره (MFD) هماهنگ شده است تا یک تصویر کلی و دقیق از وضعیت هواپیما و محیط اطراف آن را در اختیار خلبان قرار دهد.
علاوه بر نمایشگر هدآپ، F-35 به تجهیزات الکترونیکی پروازی پیشرفته دیگری نیز مجهز شده است که عبارتند از:
* **سیستم اشاره گری کلاه ایمنی مشترک (JHMCS):** این سیستم اطلاعات هدف‌گیری را مستقیماً بر روی کلاه خلبان نمایش می‌دهد و به او امکان می‌دهد بدون نیاز به حرکت دادن سر، اهداف را دنبال کند.
* **سیستم هدف‌گیری پیشرفته با زاویه دید زیاد (A-HOT):** این سیستم به خلبان اجازه می‌دهد بدون نیاز به نشانه‌گیری مستقیم به سمت هدف، به آن شلیک کند.
* **مجموعه جنگ الکترونیک (EW):** این مجموعه وظیفه تشخیص و مقابله با تهدیدهای الکترونیکی مانند رادارهای دشمن را بر عهده دارد.
تمام این تجهیزات پیشرفته با هم کار می‌کنند تا به خلبان F-35 امکان دهند تا در شرایط جنگی پیچیده، آگاهی کامل‌تری از محیط اطراف خود داشته باشد و تصمیمات سریع و دقیقی اتخاذ کند.

08/09/2024

**چرا باران بر موتورهای جت تأثیری ندارد؟**
موتورهای جت، قلب تپنده هواپیماها، به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در شرایط مختلف آب و هوایی، از جمله بارندگی، به کار خود ادامه دهند. این توانایی بالای موتورهای جت، نتیجه طراحی هوشمندانه و مواد مقاوم به کار رفته در ساخت آن‌هاست.
هنگامی که هواپیما در حال پرواز است، مقدار قابل توجه ی هوا به داخل موتور کشیده می‌شود. این هوا توسط پره‌های قدرتمند فشرده شده و به محفظه احتراق هدایت می‌شود. در این محفظه، هوا با سوخت مخلوط شده و با ایجاد جرقه، احتراق صورت می‌گیرد. انرژی حاصل از این احتراق، گازهای داغی را تولید می‌کند که با سرعت بسیار زیاد از پشت موتور خارج می‌شوند و نیروی پیشران لازم برای حرکت هواپیما را فراهم می‌کنند.
یکی از ویژگی‌های جالب موتورهای جت، توانایی آن‌ها در تحمل مقدار زیادی آب است. هنگامی که هواپیما در هوای بارانی پرواز می‌کند، مقدار قابل توجهی آب نیز به همراه هوا وارد موتور می‌شود. با این حال، بیشتر این آب توسط پره‌های فن چرخانده شده و از مجرای بای‌پس عبور می‌کند. مجرای بای‌پس، فضایی است که بین هسته اصلی موتور و پوشش بیرونی آن قرار دارد. بنابراین، تنها بخش کوچکی از آب وارد محفظه احتراق می‌شود.
اما حتی این مقدار اندک آب نیز نمی‌تواند به طور جدی به عملکرد موتور آسیب برساند. دلیل آن این است که دمای داخل محفظه احتراق بسیار بالا بوده و به حدود ۹۰۰ درجه سانتی‌گراد می‌رسد. در چنین دمایی، آب به سرعت تبخیر شده و به بخار تبدیل می‌شود. علاوه بر این، فشار داخل محفظه احتراق نیز بسیار زیاد است که از تشکیل قطرات آب و یخ روی قطعات موتور جلوگیری می‌کند.
برای اطمینان از ایمنی و عملکرد صحیح موتورهای جت در شرایط مختلف آب و هوایی، سازندگان آن‌ها آزمایش‌های بسیار دقیق و گسترده‌ای را انجام می‌دهند. در این آزمایش‌ها، موتورها در معرض باران مصنوعی، تگرگ و یخ قرار می‌گیرند تا اطمینان حاصل شود که می‌توانند در این شرایط سخت به کار خود ادامه دهند. همچنین، موتورهای جت به ویژگی‌های خاصی مجهز شده‌اند که به آن‌ها کمک می‌کند تا در برابر اثرات مخرب آب مقاومت کنند. برای مثال، ورودی‌های هوا در موتورهای جت اغلب گرم می‌شوند تا از تشکیل یخ در اطراف آن‌ها جلوگیری شود. همچنین، سیستم‌های جداکننده آب و شیرهای تخلیه در موتورها تعبیه شده‌اند تا از تجمع آب در داخل موتور جلوگیری کنند.
**در نتیجه**، می‌توان گفت که موتورهای جت به دلیل طراحی هوشمندانه، مواد مقاوم و سیستم‌های محافظتی پیشرفته، توانایی بسیار بالایی در تحمل شرایط مختلف آب و هوایی، از جمله بارندگی، دارند. به همین دلیل است که هواپیماها می‌توانند در اکثر شرایط جوی به پرواز خود ادامه دهند.

07/09/2024

**داخل محفظه چرخ‌های غول‌پیکر هواپیما؛ تله مرگ یا کورس نجات؟**
شاید تصور کنید که داخل چرخ‌های عظیم یک هواپیما، فضایی امن برای پنهان شدن باشد، اما واقعیت چیز دیگری است. ماجرای تلخ جوانان افغان که در تلاش برای فرار از کابل، در محفظه چرخ‌ یک هواپیمای نظامی گیر کردند و جان باختند، این موضوع را به خوبی نشان می‌دهد.
**داخل محفظه چرخ‌ چه می‌گذرد؟**
وقتی چرخ‌های هواپیما جمع می‌شود، مکانیسم پیچیده‌ای فعال می‌شود که فضای بسیار کمی را برای پنهان شدن باقی می‌گذارد. حتی اگر کسی بتواند خود را به داخل محفظه چرخ‌ برساند، با چالش‌های بزرگی روبرو خواهد شد:
* **کمبود فضا:** فضای داخلی محفظه چرخ‌ بسیار تنگ و محدود است و به محض جمع شدن چرخ‌ها، این فضا تقریباً به صفر می‌رسد.
* **دمای بسیار پایین:** در ارتفاعات پروازی، دمای بیرون هوا به شدت کاهش می‌یابد و داخل محفظه چرخ‌ نیز به همین اندازه سرد می‌شود. این سرما شدید می‌تواند در مدت کوتاهی باعث مرگ بر اثر هیپوترمی شود.
* **کمبود اکسیژن:** داخل محفظه چرخ‌ هواپیما فشار وجود ندارد و به همین دلیل اکسیژن کافی برای تنفس وجود نخواهد داشت. این موضوع باعث بیهوشی و در نهایت مرگ می‌شود.
* **خطر جراحت:** مکانیسم جمع شدن چرخ‌ها بسیار قدرتمند است و ممکن است به هر فردی که در داخل چرخ‌خانه گیر کرده باشد، آسیب جدی وارد کند.
**چرا فرار از محفظه چرخ تقریباً غیرممکن است؟**
برای فرار از این وضعیت، فرد باید به ساختار داخلی هواپیما و نحوه عملکرد چرخ‌ها آشنایی کامل داشته باشد و همچنین بسیار خوش‌شانس باشد تا از آسیب‌های جدی در امان بماند.
**نتیجه‌گیری:**
با توجه به توضیحات ارائه شده، مشخص است که پنهان شدن در محفظه چرخ‌ یک هواپیما، نه تنها اقدامی خطرناک و بیهوده است، بلکه تقریباً همیشه به مرگ منجر می‌شود.

07/09/2024

**اف-16، غول آسای آسمان با عمر کوتاه پس‌سوز**
جنگنده قدرتمند F-16، با آن سرعت باورنکردنی و قابلیت‌های مانور بالا، برای رسیدن به اوج عملکرد به پس‌سوز متکی است. اما این غول آسمان، همانند هر قهرمان دیگری، محدودیت‌هایی دارد. پس‌سوز F-16، با وجود قدرت بی‌نظیرش، عمری کوتاه دارد که به میزان سوخت موجود و ارتفاع پرواز بستگی مستقیم دارد.
در ارتفاعات پایین، این جنگنده تنها می‌تواند حدود ۱۱ دقیقه با پس‌سوز به پرواز ادامه دهد و با استفاده از مخازن سوخت خارجی، این زمان به ۱۹ دقیقه افزایش می‌یابد. اما در ارتفاعات بالا، داستان کمی متفاوت است. F-16 در این شرایط می‌تواند تا ۹۰ دقیقه با پس‌سوز پرواز کند و با استفاده از مخازن خارجی، این زمان به ۱۵۰ دقیقه می‌رسد.
البته این اعداد و ارقام تنها تخمین‌های اولیه هستند و عوامل مختلفی مانند شرایط آب و هوایی، ماموریت پروازی و تصمیمات لحظه ای خلبان می‌توانند بر مدت زمان استفاده از پس‌سوز تاثیر بگذارند. به طور معمول، خلبانان ترجیح می‌دهند از پس‌سوز به صورت متناوب و در مواقع ضروری استفاده کنند تا از سوخت‌رسانی بیش از حد جلوگیری کنند.
پس‌سوز در واقع یک موتور کوچک اضافی است که با تزریق سوخت بیشتر به موتور اصلی، نیروی رانش را به شدت افزایش می‌دهد و به F-16 اجازه می‌دهد تا سرعت‌هایی بیش از دو برابر سرعت صوت را تجربه کند. اما این قدرت زیاد، هزینه‌ای گزاف دارد. مصرف سوخت پس‌سوز بسیار بالا است و می‌تواند برد و استقامت پروازی جنگنده را به شدت کاهش دهد.
اف-16 با حداکثر ظرفیت سوخت خود، می‌تواند تا 12 هزار پوند سوخت را در مخازن داخلی و 20 هزار پوند سوخت را در مخازن خارجی حمل کند. اما با روشن بودن پس‌سوز، این سوخت با سرعتی باورنکردنی مصرف می‌شود. در ارتفاعات پایین، F-16 می‌تواند تا 64 هزار پوند سوخت در ساعت بسوزاند که نشان از مصرف سوخت بسیار بالای آن دارد.
در نهایت، اگرچه پس‌سوز به F-16 اجازه می‌دهد تا به اوج قدرت خود برسد، اما استفاده بیش از حد از آن می‌تواند به قیمت کاهش برد و استقامت پروازی تمام شود. به همین دلیل، خلبانان باید با دقت و هوشیاری از این ابزار قدرتمند استفاده کنند تا بتوانند ماموریت‌های خود را با موفقیت به پایان برسانند.

06/09/2024

**بمب‌افکن بی‌۱۷؛ پرنده‌ای آهنین با مغز الکترونیکی**
بمب‌افکن افسانه‌ای B-17، غول آسای آسمان در جنگ جهانی دوم، علاوه بر قدرت آتش و بدنه مقاوم، به یک سیستم ناوبری خودکار نیز مجهز بود که آن را به ماشین جنگی پیچیده‌تری تبدیل می‌کرد. این سیستم خودکار که توسط شرکت اسپری طراحی شده بود، با استفاده از سنسورهای ژیروسکوپی، وضعیت و جهت پرواز هواپیما را به طور مداوم پایش می‌کرد و به خلبان کمک می‌کرد تا هواپیما را در مسیر خود نگه دارد.
**خلبانی خودکار، اما با دقتی انسانی**
سیستم خودکار B-17، با پنل کنترل ساده و کاربرپسند خود، به خلبان اجازه می‌داد با تنظیمات جزئی، مسیر پرواز را تغییر دهد. همچنین، بمب‌افکن در طول عملیات بمباران، کنترل جانبی هواپیما را در دست می‌گرفت تا دقت اصابت بمب‌ها افزایش یابد. این سیستم به دیده‌بان بمب نیز متصل بود که با محاسبات دقیق، بهترین زمان برای رها کردن بمب‌ها را تعیین می‌کرد.
**محدودیت‌هایی که نادیده گرفته نمی‌شد**
با این حال، سیستم خودکار B-17 نیز مانند هر فناوری دیگری، محدودیت‌های خود را داشت. نبود سنسور ارتفاع، یکی از مهم‌ترین این محدودیت‌ها بود. به همین دلیل، خلبان مجبور بود ارتفاع پرواز را به صورت دستی و با استفاده از ارتفاع‌سنج تنظیم کند. همچنین، این سیستم به مراقبت و تنظیم مداوم نیاز داشت و ممکن بود در شرایط سخت نبرد، دچار اختلال شود.
**خلبان؛ فرمانده نهایی**
با وجود تمام پیشرفت‌های فناوری، خلبان همچنان نقش اصلی را در هدایت B-17 ایفا می‌کرد. او باید به طور مداوم بر عملکرد سیستم خودکار نظارت می‌کرد و در صورت لزوم، کنترل هواپیما را به دست می‌گرفت. در واقع، سیستم خودکار به عنوان یک ابزار کمکی برای خلبان عمل می‌کرد و نه جایگزینی برای او.
**نتیجه‌گیری**
سیستم خودکار B-17، یک گام بزرگ در جهت خودکارسازی پرواز بود و به بهبود دقت و کارایی این بمب‌افکن کمک شایانی کرد. با این حال، این سیستم تنها بخشی از یک ماشین جنگی پیچیده بود که نیاز به مهارت و تجربه خلبان برای به کارگیری کامل توانایی‌های خود داشت.

05/09/2024

چرا F-16 ساخته شد، در حالی که F-15 جنگنده بهتری بود؟
شاید این سوال برای خیلی‌ها پیش بیاید که چرا نیروی هوایی آمریکا به جای تکیه بر F-15 که به عنوان یک جنگنده برتر شناخته می‌شد، تصمیم به ساخت و توسعه F-16 گرفت؟ پاسخ این سوال به تفاوت در نقش و ماموریت این دو جنگنده برمی‌گردد.
F-15 یک غول قدرتمند و گران‌قیمت است که برای سلطه بر آسمان و درگیری‌های هوایی طراحی شده است. این جنگنده به نوعی پادشاه آسمان‌ها محسوب می‌شود. اما F-16 یک جنگنده چندمنظوره، چابک و اقتصادی‌تر است که برای انجام ماموریت‌های متنوع‌تری از جمله درگیری‌های هوایی، پشتیبانی نزدیک هوایی و بمباران طراحی شده است.
به عبارت ساده‌تر، F-15 یک جنگنده سنگین‌وزن و قدرتمند است، در حالی که F-16 یک جنگنده سبک‌تر، چابک‌تر و همه کاره است. این دو جنگنده مکمل یکدیگر هستند و هر کدام در حوزه خاص خود برتری دارند. F-15 برای محافظت از آسمان و اسکورت سایر هواپیماها بسیار مناسب است، در حالی که F-16 برای انجام ماموریت‌های تهاجمی و پشتیبانی از نیروهای زمینی بسیار کارآمد است.
یکی دیگر از دلایل ساخت F-16، نیاز به یک جنگنده ارزان‌تر و قابل صادرات‌تر بود. اف --15 یک هواپیمای بسیار پیچیده و گران‌قیمت است که برای همه کشورها قابل دسترسی نیست. در حالی که F-16 به دلیل ساختار ساده‌تر و هزینه کمتر، برای بسیاری از کشورها جذاب‌تر بود.
همچنین F-16 اولین جنگنده‌ای بود که از فناوری‌های جدیدی مانند سیستم کنترل پرواز با سیم و کابین حبابی استفاده می‌کرد. این فناوری‌ها به خلبان امکان مانورپذیری بیشتر و دید بهتری را می‌دادند.
در نهایت، F-16 به دلیل قابلیت‌های متنوع، قیمت مناسب و عملکرد بسیار خوب، به یکی از محبوب‌ترین جنگنده‌های جهان تبدیل شد و تا به امروز در بسیاری از کشورها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

05/09/2024

**وقتی هواپیماها بار اضافه‌شان را سبک می‌کنند!**
شاید برایتان جالب باشد بدانید که گاهی اوقات هواپیماها مجبور می‌شوند بخشی از سوخت خود را در آسمان تخلیه کنند. این اتفاق معمولا در شرایط اضطراری و برای اطمینان از فرود ایمن رخ می‌دهد.
**چرا هواپیماها سوخت تخلیه می‌کنند؟**
تصور کنید هواپیمایی به تازگی از زمین بلند شده و ناگهان با مشکلی فنی یا پزشکی مواجه می‌شود. در چنین شرایطی، خلبان مجبور است سریع‌تر از آنچه برنامه‌ریزی شده به فرودگاه بازگردد. اما مسئله اینجاست که هواپیما برای پرواز طولانی‌تر سوخت‌گیری کرده است و فرود با این حجم از سوخت می‌تواند خطرناک باشد و حتی به هواپیما آسیب برساند. به همین دلیل، خلبان تصمیم می‌گیرد بخشی از سوخت اضافی را در آسمان تخلیه کند تا وزن هواپیما کاهش یابد.
**تخلیه سوخت چگونه انجام می‌شود؟**
هواپیماها برای این کار سیستم خاصی دارند. با فشار دادن یک دکمه در کابین خلبان، این سیستم فعال می‌شود و سوخت از طریق نازل‌هایی که در بال‌ها تعبیه شده‌اند، به صورت مه بسیار ریز در هوا پخش می‌شود. این مه در ارتفاع بالا به سرعت تبخیر می‌شود و به زمین نمی‌رسد.
**آیا تخلیه سوخت برای محیط‌زیست خطرناک است؟**
خیر، این کار تاثیری بر محیط‌زیست و سلامت انسان ندارد. سوخت تخلیه شده در ارتفاع بالا و به صورت مه بسیار ریز پخش می‌شود و به سرعت تبخیر می‌شود. علاوه بر این، خلبانان برای تخلیه سوخت، مناطق خاصی را انتخاب می‌کنند که از نظر جمعیت و محیط‌زیست حساس نباشد.
**جمع‌بندی**
تخلیه سوخت هواپیما یک اقدام اضطراری است که برای اطمینان از ایمنی پرواز انجام می‌شود. این کار به صورت کاملا فنی و با رعایت استانداردهای ایمنی صورت می‌گیرد و هیچ خطری برای محیط‌زیست و سلامت انسان ندارد.
**نکته:** برای خواندن مطالب جذاب‌تر درباره دنیای هواپیمایی، ما را دنبال کنید.

04/09/2024

**آیا می‌توان قلب تپنده‌ی F-35 را عوض کرد؟**
یکی از جذاب‌ترین ویژگی‌های جنگنده‌ی نسل پنجم F-35، توانایی آن در برخاست و فرود عمودی است. این قابلیت مدیون فن‌های قدرتمندی است که در بخش تحتانی هواپیما قرار دارند. این فن‌ها توسط موتور قدرتمند توربوفن Pratt & Whitney F135 به حرکت در می‌آیند. اما سوالی که پیش می‌آید این است: آیا می‌توانیم به جای این موتور توربوفن، از یک موتور توربوشفت استفاده کنیم؟
در نگاه اول، ممکن است این سوال عجیب به نظر برسد. اما اگر کمی عمیق‌تر به موضوع نگاه کنیم، خواهیم دید که هر دو نوع موتور، یعنی توربوفن و توربوشفت، از یک اصل کلی پیروی می‌کنند: هر دو از یک هسته توربینی برای تولید نیرو استفاده می‌کنند. تفاوت اصلی در نحوه استفاده از این نیرو است. در موتور توربوفن، نیرو عمدتاً صرف به حرکت درآوردن یک فن بزرگ می‌شود که نیروی پیشران ایجاد می‌کند. اما در موتور توربوشفت، نیرو برای چرخاندن یک شفت مرکزی به کار می‌رود که می‌تواند انواع مختلفی از تجهیزات را به حرکت درآورد، از جمله روتورهای هلیکوپتر یا همان فن‌های بالابر F-35.
بنابراین از نظر تئوری، جایگزینی موتور توربوفن F-35 با یک موتور توربوشفت مناسب، امکان‌پذیر است. اما این کار به سادگی تعویض یک قطعه نیست. موتور جدید باید توان کافی برای به حرکت درآوردن فن‌های بالابر را داشته باشد. موتور F135 حدود 29000 اسب بخار قدرت تولید می‌کند که برای این کار ضروری است. هر موتور توربوشفت جایگزین باید حداقل به همین مقدار توان برسد.
یکی از گزینه‌های احتمالی برای جایگزینی، موتور توربوشفت General Electric T408 است که در هلیکوپتر سنگین Sikorsky CH-53K استفاده می‌شود. اما این موتور تنها حدود 7500 اسب بخار قدرت تولید می‌کند. برای رسیدن به توان مورد نیاز F-35، شاید بتوان چندین موتور T408 را به صورت موازی استفاده کرد. اما این کار پیچیدگی‌های فنی و افزایش وزن را به همراه خواهد داشت.
در نهایت، اگرچه امکان جایگزینی موتور توربوفن F-35 با یک موتور توربوشفت وجود دارد، اما این کار با چالش‌های فنی و مهندسی زیادی همراه خواهد بود. تصمیم‌گیری در این مورد به عوامل مختلفی از جمله هزینه، وزن، عملکرد و قابلیت اطمینان بستگی دارد.

03/09/2024

**چرا هلیکوپترها بلافاصله پس از شروع چرخش تیغه‌ها بلند نمی‌شوند؟**
اگر تعجب می‌کنید که چرا یک هلیکوپتر می‌تواند تیغه‌های خود را با حداکثر دور در دقیقه (RPM) بچرخاند بدون اینکه بلند شود، پاسخ این است که مقدار نیروی بالابر (لیفت) تولید شده توسط روتور یک هلیکوپتر (به صورت عملکردی) به گام پروانه بستگی دارد، نه دور در دقیقه.
هر دو تیغه در حال چرخش هستند، پس چرا فقط یکی در حال پرواز است؟ این پرسشی است که ممکن است ذهن شما را به خود مشغول کند.
وقتی یک هلیکوپتر روی زمین نشسته است و تیغه‌های آن در حال چرخش هستند، در واقع با همان سرعتی که هلیکوپتر در حال پرواز است، می‌چرخند. اکثر هلیکوپترها روتورهایی با دور در دقیقه ثابت دارند که در آن توربین، توان خروجی خود را تنظیم می‌کند تا دور در دقیقه ثابت روتور را با بار متغیر حفظ کند. دلیل اینکه هلیکوپتر بلند نمی‌شود این است که تیغه‌های روتور در گام خنثی قرار دارند؛ یعنی آن‌ها موازی یا حتی کمی به سمت زمین جهت‌گیری شده‌اند و هیچ زاویه حمله مثبتی ندارند. در این حالت، تیغه‌ها به جای اینکه هوا را به پایین فشار دهند، بیشتر در حال برش هوا هستند.
هنگامی که یک خلبان هلیکوپتر، کلکتیو را در دست خود بالا می‌برد تا هلیکوپتر را به سمت بالا حرکت دهد، دور در دقیقه روتورها را تغییر نمی‌دهد، بلکه گام تیغه‌ها را تغییر می‌دهد. افزایش گام روی تیغه، سطح بزرگتری را در جریان هوا ایجاد می‌کند و یک جرم حجمی بزرگتر از هوا را به سمت پایین هدایت می‌کند و در نتیجه پرنده را به سمت بالا فشار می‌دهد. این افزایش سطح در معرض جریان هوا، باعث افزایش کشش روی تیغه‌های روتور و در نتیجه افزایش بار وارده بر توربین می‌شود. به همین دلیل، قبل از برخاست، دریچه توربین افزایش می‌یابد تا دور در دقیقه ثابت پروانه را حفظ کند. این افزایش در خروجی توربین باعث می‌شود که به نظر برسد تیغه‌ها در حال سرعت گرفتن هستند، اما در واقع آن‌ها فقط با نیروی بیشتری فشار داده می‌شوند تا بتوانند با همان سرعت بچرخند.

03/09/2024

**خلبانان در آسمان نفس عمیق می‌کشند!**
شاید برایتان جالب باشد بدانید که خلبانان هواپیماهای مسافربری، حتی در ارتفاع‌های بسیار بالا هم به اکسیژن نیاز دارند. طبق قوانین بین‌المللی، اگر خلبانی بیش از نیم ساعت در ارتفاعی پرواز کند که فشار هوای کابین آن بین 12 هزار و 500 تا 14 هزار پا از سطح دریا باشد، باید حتماً از ماسک اکسیژن استفاده کند. این کار برای این است که خلبان همیشه هوشیار و آماده باشد و بتواند در هر شرایطی هواپیما را کنترل کند.
حالا چرا به اکسیژن نیاز دارند؟ هواپیماها طوری طراحی شده‌اند که فشار هوای داخل کابین آنها کمتر از فشار هوای بیرون باشد تا مسافران احساس راحتی کنند. اما اگر به هر دلیلی فشار داخل کابین کم شود، خلبانان بلافاصله به ماسک‌های اکسیژن دسترسی پیدا می‌کنند. این ماسک‌ها مثل قهرمانان داستان‌ها عمل می‌کنند و در مواقع اضطراری خودشان فعال می‌شوند تا به خلبان‌ها اکسیژن برسانند.
اما این تمام ماجرا نیست! اگر یکی از خلبان‌ها بخواهد در حین پرواز کابین را ترک کند، خلبان دیگری که در کابین مانده باید حتماً از ماسک اکسیژن استفاده کند. این قانون هم برای این است که اگر اتفاقی افتاد، یک خلبان هوشیار و آماده در کابین باشد.
در واقع، استفاده از اکسیژن برای خلبانان مثل کمربند ایمنی برای مسافران است. یک ابزار ایمنی حیاتی که جان بسیاری را نجات داده است. پس دفعه بعد که سوار هواپیما شدید، به خلبانان سخت‌کوش و فداکاری که برای ایمنی شما تلاش می‌کنند، فکر کنید.

02/09/2024

خطوط روی شیشه جلوی هواپیما
**خطوطی که بر روی شیشه جلوی هواپیما (کَنَپی) مشاهده می‌شوند، معمولاً به عنوان "خطوط انفجار" یا "CSC" (Canopy Severance Cord) شناخته می‌شوند.** این خطوط در واقع رشته‌های انفجاری هستند که با هدف تسهیل در شکستن و جداسازی سریع کَنَپی در هنگام پرتاب اضطراری صندلی خلبان طراحی شده‌اند.
**کَنَپی‌های هواپیماهای جت معمولاً از ماده‌ای بسیار مقاوم به نام پلی کربنات ساخته شده‌اند.** این ماده علی‌رغم مقاومت بالا در برابر ضربه و فشار، در شرایط اضطراری همچون پرتاب صندلی، باید به سرعت و به طور کامل شکسته شود تا خلبان بتواند از هواپیما خارج شود.
**سیستم پرتاب صندلی به گونه‌ای طراحی شده است که با فعال شدن، علاوه بر پرتاب صندلی، به کمک دستگاه‌های شکستن شیشه (که معمولاً در بالای تکیه‌گاه سر صندلی قرار دارند)، کَنَپی را نیز می‌شکند.** خطوط انفجار نیز با ایجاد شکاف‌های منظم در کَنَپی، به جداسازی سریع‌تر و کامل‌تر آن کمک می‌کنند.
**در تصویر زیر، نتیجه آزمایش یک سیستم شکستن کَنَپی به صورت کامل نشان داده شده است.** همانطور که مشاهده می‌کنید، کَنَپی به تکه‌های کوچک و نامنظمی تقسیم شده است که این امر به خروج ایمن خلبان کمک شایانی می‌کند.
**در فیلم معروف "تاپ گان"، شخصیت "گوس" به دلیل نقص در سیستم جداسازی کَنَپی و اصابت به آن، جان خود را از دست داد.** در هواپیمای F-14A تامکت، سیستم به گونه‌ای طراحی شده بود که کل کَنَپی به صورت یکپارچه از هواپیما جدا شود؛ اما در شرایط خاص پروازی، این سیستم به درستی عمل نکرد و منجر به حادثه شد.
**در صورت وجود خطوط انفجار، کَنَپی به تکه‌های کوچک تقسیم می‌شد و خطر برخورد خلبان به قطعات بزرگ آن به حداقل می‌رسید.**
**برخی از هواپیماها، به ویژه آن‌هایی که کَنَپی بزرگتری دارند، به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در هنگام پرتاب صندلی، کَنَپی از وسط به دو قسمت تقسیم شود.** این طراحی به کاهش احتمال برخورد خلبان به کَنَپی کمک می‌کند.
**در تصویر زیر، خط تقسیم کَنَپی در هواپیمای جنگنده Saab JAS-39 Gripen به وضوح قابل مشاهده است.** همچنین، دستگاه‌های شکستن شیشه در بالای صندلی‌ها نیز مشخص هستند.
**در نتیجه، خطوط انفجار و سیستم‌های شکستن کَنَپی، نقش بسیار مهمی در ایمنی خلبان در هنگام پرتاب اضطراری ایفا می‌کنند.** این سیستم‌ها با شکستن سریع و کامل کَنَپی، امکان خروج ایمن خلبان از هواپیما را فراهم می‌کنند.

01/09/2024

در جنگ جهانی دوم، تنها دو هواپیمای تخصصی وجود داشت که از همان ابتدا به عنوان جنگنده‌های شب یا برای پرواز در شرایط نامساعد جوی به دلیل تجهیز به رادار طراحی شده بودند: P-61 بلک ویدو آمریکایی و He 219 آلمانی.**
**پرواز آزمایشی P-61 در سال 1942 انجام شد. عملیات جنگی P-61 بلافاصله پس از عملیات نرماندی در، ششم ژوئن 1944، آغاز شد. در این عملیات، بلک ویدوزها به عمق حریم هوایی آلمان نفوذ کرده و اقدام به بمباران و شلیک به قطارها و محورهای مواصلاتی کردند. عملیات در اقیانوس آرام نیز تقریباً همزمان آغاز شد.**
**تا پایان جنگ جهانی دوم، بلک ویدوزها در تمامی عملیات های هوایی حضور داشتند و موفق به نابودی 127 هواپیمای دشمن و 18 بمب پرنده V-1 آلمانی شدند.**

01/09/2024

شستشوی جت‌های جنگنده: یک فرآیند دقیق و حیاتی
شستشوی یک جت جنگنده، عملیاتی زمان‌بر و نیازمند دقت فراوان است که به طور معمول، تیمی چهار نفره از پرسنل نیروی هوایی را به مدت شش ساعت مشغول می‌دارد. اما پیشرفت‌های تکنولوژیک، این فرآیند را متحول کرده است. نیروی هوایی آمریکا با توسعه یک بازوی رباتیک، گامی بزرگ در جهت تسریع و بهبود این عملیات برداشته است. این بازوی رباتیک قادر است یک جت جنگنده F-16 Viper را در مدت زمان تنها یک ساعت به طور کامل تمیز کند. علاوه بر کاهش چشمگیر زمان مورد نیاز، این ربات از پرسنل نیز در برابر تماس با مواد شیمیایی مضر محافظت می‌کند.
در حال حاضر، این بازوی رباتیک در مرحله آزمایشی قرار دارد. با این حال، در صورت اثبات کارایی و موفقیت در این مرحله، انتظار می‌رود که در پایگاه‌های هوایی دیگر نیز برای شستشوی انواع مختلف جت‌های جنگنده به کار گرفته شود.
**فرآیند شستشو**
فرآیند شستشوی یک جت جنگنده به طور کلی شامل مراحل زیر است:
1. **پوشش ضد خوردگی:** در ابتدا، سطح هواپیما با یک مایع ضد خوردگی پوشانده می‌شود تا از آسیب دیدن بدنه هواپیما در اثر تماس با آب و مواد شوینده جلوگیری شود.
2. **شستشوی اولیه:** سپس، هواپیما با استفاده از یک شلنگ آب تمیز شسته می‌شود تا آلودگی‌های سطحی از جمله گرد و غبار و ذرات خارجی از روی آن زدوده شود.
3. **تمیزکاری تخصصی:** در مرحله بعد، از یک محلول شوینده مخصوص برای از بین بردن آلودگی‌های روغنی، گریس و سایر مواد شیمیایی استفاده می‌شود. این محلول به طور خاص برای استفاده روی سطوح حساس جت‌های جنگنده طراحی شده است.
4. **ممنوعیت استفاده از دستگاه‌های فشار قوی:** از آنجایی که استفاده از دستگاه‌های فشار قوی می‌تواند به سطوح حساس هواپیما آسیب برساند، در این فرآیند از آن‌ها استفاده نمی‌شود.
**اهمیت شستشو و دوره‌های زمانی**
شستشوی منظم جت‌های جنگنده از اهمیت بالایی برخوردار است. مواد آلوده و شیمیایی موجود در محیط اطراف، در صورت عدم پاکسازی، می‌توانند به تدریج باعث خوردگی و آسیب دیدن بدنه هواپیما شوند. به همین دلیل، توصیه می‌شود که هر جت جنگنده حداقل هر 180 روز یک بار شسته شود.
**سیستم شستشوی هواپیما: خط دفاعی در برابر خوردگی**
سیستم شستشوی هواپیما یکی از مهم‌ترین بخش‌های نگهداری از این تجهیزات گران‌قیمت است. با شستشوی منظم و استفاده از مواد شوینده مناسب، می‌توان از بروز مشکلات ناشی از خوردگی جلوگیری کرده و عمر مفید هواپیما را افزایش داد.
**نتیجه‌گیری**
شستشوی جت‌های جنگنده، فرایندی تخصصی و حیاتی است که در حفظ آمادگی عملیاتی این تجهیزات نقش بسزایی دارد. با پیشرفت تکنولوژی و توسعه ابزارهای جدید، این فرآیند به طور مداوم در حال بهبود است و در آینده نزدیک می‌توان انتظار داشت که شاهد روش‌های نوین و کارآمدتری برای شستشوی جت‌های جنگنده باشیم.

31/08/2024

**اس آر-72: جانشین مافوق صوت بلکبرد آماده پرواز**
لاکهید مارتین، غول صنایع هوافضای جهان، در آستانه رونمایی از نسل جدید هواپیمای جاسوسی مافوق صوت خود، SR-72 است. این هواپیما که به عنوان جانشین افسانه‌ای بلکبرد شناخته می‌شود، از اوایل قرن بیست و یکم در حال توسعه بوده و قرار است انقلابی در حوزه هواپیماهای شناسایی ایجاد کند.
SR-72 قادر است با سرعتی بیش از شش برابر سرعت صوت به پرواز درآید و به این ترتیب، هر نقطه از کره زمین را در کمتر از یک ساعت پوشش دهد. این سرعت فوق‌العاده، به این هواپیمای پیشرفته اجازه می‌دهد تا از دست رادارهای دشمن بگریزد و ماموریت‌های شناسایی خود را با دقت و سرعت بسیار بالا انجام دهد.
با توجه به اطلاعات منتشر شده، SR-72 به فناوری‌های پیشرفته‌ای مجهز شده است که آن را به یک ابزار قدرتمند برای نیروهای نظامی تبدیل می‌کند. این هواپیما قادر است با ارتفاع بسیار بالا پرواز کند و از این طریق، از دست موشک‌های زمین به هوا در امان بماند.

30/08/2024

*آیا طرحی برای جایگزینی C-130 در دست بود؟**
در اوایل دهه 1970، نیروی هوایی ایالات متحده پروژه‌ای تحت عنوان AMST یا Advanced Medium STOL Transport را با هدف توسعه جایگزینی برای C-130 آغاز نمود. شرکت‌های بوئینگ و مکدانل داگلاس نمونه‌های اولیه‌ای به نام‌های بوئینگ YC-14 و مکدانل داگلاس YC-15 را برای این پروژه ساختند. با این حال، این پروژه متوقف شد و جای خود را به پروژه C-X داد که در نهایت منجر به تولید C-17 مک‌دونل داگلاس (اکنون بوئینگ) گردید. در همین حال، لاکهید به توسعه نسخه‌های پیشرفته‌تری از C-130 ادامه داد.
طراحی YC-15 در مراحل اولیه توسعه مکدانل داگلاس (اکنون بوئینگ) C-17 مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت.
C-130 یکی از آن طرح‌های هواپیما است که این عبارت در مورد آن صدق می‌کند: "بهترین جایگزین برای یک هواپیما، هواپیمای دیگری با همان مشخصات است." این گفته در مورد هلی‌کوپتر Chinook نیز مصداق دارد.