17/08/2024
«Ο άνθρωπος είναι εκείνος που βλέπει έναν κόσμο οργανωμένο κατά έναν συγκεκριμένο τρόπο, έναν κόσμο που μοιάζει να υπακούει σε ορισμένους κανόνες, ή έστω σε ορισμένες επαναλήψεις. Ο άνθρωπος είναι αυτός που βλέπει γύρω του μιαν αρχιτεκτονική του φυτικού βασιλείου, η οποία δεν αναπτύσσεται τυχαία, ούτε στα τυφλά, αλλά μοιάζει να οργανώνεται από αόρατα χέρια ακολουθώντας ένα συγκεκριμένο και αυστηρό σχέδιο ή πρότυπο.»
G. K. Chesterton
Τουλάχιστον 164 υπερασπιστές του περιβάλλοντος, που αγωνίζονταν εναντίον ορυχείων και μεταλλείων, της άκρατης υλοτομίας ή του αγροτοβιομηχανικού τομέα δολοφονήθηκαν το 2018, καταγράφει η ετήσια έκθεση της ΜΚΟ Global Witness. Στην έκθεση, που δόθηκε στην δημοσιότητα, τονίζεται πως «αναρίθμητοι» άλλοι εξαναγκάστηκαν να σωπάσουν σε όλο τον κόσμο εξαιτίας της βίας, του εκφοβισμού και της χρησιμοποίησης, ή της κατάχρησης, νόμων εναντίον των διαδηλώσεων. Η χώρα που ήταν μακράν της δεύτερης η πιο επικίνδυνη για τους υπερασπιστές της λογικής και τους ηγέτες αυτοχθόνων κοινοτήτων που υπερασπίζονται τα εδάφη τους ήταν οι Φιλιππίνες, με 30 δολοφονίες, αναφέρει η ΜΚΟ.
Στην Κολομβία και στην Ινδία καταμετρήθηκαν αντίστοιχα 24 και 23 δολοφονίες το 2018. Ενώ με 16 επιβεβαιωμένους φόνους, η Γουατεμάλα ήταν η χώρα με τους περισσότερους νεκρούς κατ’ αναλογία με το μέγεθος του πληθυσμού της.
Κι αυτό είναι ένα φαινόμενο που το βλέπουμε σε όλο τον πλανήτη: οι υπερασπιστές του περιβάλλοντος και των γαιών, μεγάλο μέρος των οποίων εκπροσωπούν αυτόχθονες λαούς, χαρακτηρίζονται τρομοκράτες, ταραχοποιοί ή εγκληματίες, απλούστατα επειδή διεκδικούν τα δικαιώματά τους»,
Τουλάχιστον οκτώ ακτιβιστές που είχαν εμπλακεί σε διένεξη για την γη με αντιπροσώπους μιας βιομηχανίας σόγιας δολοφονήθηκαν επίσης, το 2018 στη βραζιλιάνικη Πολιτεία Παρά, σημειώνει η Global Witness.
Καθώς η ομάδα των ειδικών του ΟΗΕ για το κλίμα ετοιμαζόταν να δημοσιοποιήσει την έκθεση της, για την εκμετάλλευση των γαιών, που θα υπογράμμιζε πόσο μεγάλο ρόλο διαδραματίζουν οι αυτόχθονες πληθυσμοί στην προστασία της φύσης, η Global Witness κατήγγειλλε παράλληλα, την «ανησυχητική τάση» του εκφοβισμού και των φυλακίσεων των υπερασπιστών του περιβάλλοντος και της ποινικοποίησης των αγώνων τους.
Η έκθεση στηλιτεύει επίσης τον ρόλο επενδυτών (…βλέπε Ελληνικό), ειδικά αναπτυξιακών τραπεζών, σε εξαιρετικά αμφιλεγόμενα έργα, και κατονομάζει ορισμένες εταιρείες οι οποίες ενέχονται σε διευκόλυνση παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Δεν αρκεί οι πολυεθνικές εταιρείες που συνδέονται με κατασχέσεις γαιών να δηλώνουν άγνοια. Έχουν ευθύνη να εξασφαλίζουν, με προληπτικό τρόπο, ότι οι γαίες από τις οποίες αποκομίζουν κέρδη εκμισθώνονται νόμιμα, με τη συναίνεση κοινοτήτων οι οποίες ζουν σε αυτές για ολόκληρες γενιές» ,αναφέρει στην έκθεση της η Global Witness!
Από τότε αυτές οι νέες τάσεις, προστίθενται στο ήδη επικίνδυνο οπλοστάσιο εργαλείων καταστολής, συμπεριλαμβανομένων των δολοφονιών και των εξαναγκαστικών εξαφανίσεων, του δραστικού περιορισμού του δικαιώματος σε ειρηνική διαμαρτυρία και της καταστρατήγησης των ποινικών, αστικών και διοικητικών νόμων, με σκοπό την δίωξη των ενεργών διαφωνούντων.
Όταν δεν τους απειλούν ή δεν τους παρενοχλούν, κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων, σε όλο τον πλανήτη, προσπαθούν ανοιχτά να καλλιεργήσουν την εχθρότητα απέναντι τους, χρησιμοποιώντας την φτηνή και προπαγανδιστική, ρητορική της δαιμονοποίησης, παρουσιάζοντας τους διαμαρτυρόμενους πολίτες ως τρομοκράτες ή ξένους πράκτορες.
Ίσως και να αδικούσαμε τους εαυτούς μας, αν δαιμονοποιούσαμε μόνο τον όρο «πράσινη ανάπτυξη» ή τα αιολικά πάρκα και γενικά ότι περιλαμβάνει μια τέτοια προτεινόμενη ατζέντα. Όμως εκ των μέχρι τώρα χειρισμών και πολιτικών αποτελέσματος και παρατηρώντας πιο ψύχραιμα την μεγάλη εικόνα, φοβάμαι ότι αποδεικνύεται για άλλη μια φορά, ότι η υπόθεση περιβάλλον και οικονομία, είναι το ίδιο «πακέτο» που διέπεται από την ίδια αρχή που, προφανώς, έχουν θέσει τις τελευταίες δεκαετίες. Ότι δηλαδή δεν υπάρχει εναλλακτική!
Ο Βαρνάβας ήταν η τελευταία (μέχρι στιγμής), πράξη του δράματος που το σενάριο του λέει ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές …και το κόστος για την ποιότητα της ζωής μας είναι πλέον τεράστιο.
Ο Νόαμ Τσόμσκι, με δημόσιες παρεμβάσεις του, ενθαρρύνει την συμμετοχή μας σε συλλογικούς αγώνες για την ισότητα, την ελευθερία και την δημοκρατία.
Όμως τα ερωτήματα παραμένουν: Πώς φτάσαμε ως εδώ;
Με ποιον τρόπο οι πλούσιοι, που αποτελούν μόλις το 1% του πληθυσμού του πλανήτη, διαιωνίζουν την ηγεμονία τους πάνω στο υπόλοιπο 99%;
Πώς μπορούμε να αποδομήσουμε την τεχνοκρατική αντίληψη της πρωτοκαθεδρίας της οικονομίας έναντι της πολιτικής;
Ποια είναι η ποιότητα της σημερινής δημοκρατίας;
Πώς μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια της ανάπτυξης προκειμένου να εξασφαλίσουμε την ισότιμη κατανομή του παγκόσμιου πλούτου;
Τα στοιχεία υπάρχουν, το τι συμβαίνει στον πλανήτη τις τελευταίες δεκαετίες «βγάζει μάτι», και το ερώτημα που προφανώς, θα πρέπει να θέσουμε σοβαρά πλέον στον εαυτό μας είναι:
Τελικά δεν υπάρχει εναλλακτική; …γιατί αν όντως, δεν υπάρχει εναλλακτική, τότε θα συνεχίζουμε να καιγόμαστε, να πλημμυρίζουμε, να διαιρούμαστε (βάσει πολιτικής ορθότητας), και να φτωχοποιούμαστε σε κάθε έκφανση της ζωής μας.
