«Ինքնագիր» հանդեսն իր համար ձևակերպել է գրական տարբեր խնդիրներ, գրական քննարկումների և գրական միջավայրի ձևավորման ու կազմակերպման, գրական փոխանակումների իր տեսլականը: Առաջին տարիներին դա դեռ Սովետական շրջանից գործող ամբողջատիրական համակարգի և իներցիայով շարունակվող կամ նոր առաջացող գաղափարախոսական թելադրանքից անկախ գրականության ստեղծման ու տարածման խնդիրն էր (վիրտուալ տարածքն օգտագործելը այդ խնդիր
ը լուծեց, ու մեր նախորդ հանդես «Բնագիրը» դարձավ հայերեն առաջին առցանց գրական տարածքը): Տարիներ անց, երբ առաջացան գրական այլ անկախ տարածքներ, հանդեսը ձևակերպեց նոր պայմաններում իր գրական անկախությունը՝ սկզբունք ունենալով նաև շուկայական թելադրանքից ազատ տարածք մնալ ու տուրք չտալ ոչ ամբոխահաճո, ոչ էլիտար միտումներին:
Այսօր հանդեսը շարունակում է իրագործել գրականության մասին իր պատկերացումները՝ գրականության խնդիրը տեսնելով ոչ թե պարտադրված դիլեմայի առջև կողմնորոշվելը՝ քաղաքական զինվորագրում և գործիքայնացում, թե ապաքաղաքական հոգևոր գործունեություն, ինչը տարածված պրակտիկա է մեր օրերում, այլ գրականություն մտածելը`որպես սեփական, ինքնուրույն ու յուրահատուկ աշխարհի ստեղծում: Այդ աշխարհի քաղաքականությունը ստեղծում են հեղինակները, որը ոչ միայն պարզապես հակադրվում է քաղաքական համակարգին, այլ ինքն է սահմանում իր օրակարգը: Գրականությունը ոչ թե սպասարկում է հասարակական պահանջները, այլ ինքն է ստեղծում հասարակություն, ինչպես գիտությունները, քաղաքականությունն ու փիլիսոփայությունը, բայց ի տարբերություն ու ի լրացումն սրանց՝ հիշելով ու հիշեցնելով մարդու մասին ու փրկելով աշխարհը միանման ու միաչափ պարզունակությունից: Այս սկզբունքներով են թարգմանություններ արվում օտար հեղինակներից, այս դիրքորոշման շնորհիվ է, որ հանդեսը կարողանում է ընդգրկել ամենատարբեր գրություններ նաև փորձարարական այնպիսի գրողներից, որոնք հավակնում են իրենց գործերով մասնակցել գրականության այդ աշխարհաստեղծ առաքելությանը: Նաև` նույն գրական տարածքում համագործակցության ասպարեզ տալով արևմտահայերեն և արևելահայերեն գրող հայաստանցի և սփյուռքահայ հեղինակներին, որոնց միատեղված գրական ու թարգմանական գործունեությունն ապացուցում է, որ հայերենը նույնպես կարող է աշխարհ/ների ու կյանք/երի բազմազանության ու խորության գրական վկայություններից մեկը լինել:
Inknagir Magazine has established for itself various literary goals, the development and organization of literary discussions and a literary atmosphere, as well as its vision for literary exchange. In the early years, the focus was to create and disseminate literature that was independent of that which the authoritarian system created during Soviet times and was now continuing by inertia, or free of the dictates of the newly developing ideology (entering virtual space solved that problem and our previous magazine, Bnagir, became the first Armenian online literary platform). Years later, when other independent literary spaces appeared, the magazine established its literary freedom through different means, emphasizing the principle of remaining a space free of market demands, and not submitting itself to either populist, or elitist trends. Today, the magazine continues to put its vision of literature into action, focusing on the objective of literature as one not faced with a dilemma of obligation—political weaponization or utilization, or apolitical spiritual activity, which is common practice in our times—but to think literature, seeing it as the creation of a personal, independent, and special world. The policies of this world are decided by the authors who don’t just act as a counterbalance to the political system, but set their own agenda. Literature does not serve public demand; it actually creates society as do science, politics and philosophy, but in contrast and in complement to them, it recalls and reminds people of humanity, saving the world from monotonous and uniform primitivism. These are the principles through which foreign authors are translated, and it is this position which allows the magazine to include a wide range of works, including works from experimental writers who wish to use their words to be a part of this world-building mission of literature. Also, by creating the possibilities for collaboration within the same literary space for Armenia-based and Diaspora-based writers using Eastern and Western Armenian, their united literary and translational activities have proven that Armenian can also be one of the literary witnesses to the diversity and depth in the life(/lives) and world(s).
