Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej

05/07/2024

#37 Obrazy wyczerpania / Images of Exhaustion

Numer 37. zamykamy recenzją wystawy Moi Ver w Muzeum Warszawy autorstwa Małgorzaty Grąbczewskiej:

“Europejska kariera w młodości, emigracja i osiedlenie się w Palestynie, liczne zmiany pseudonimów i nazwiska, ale także atmosfera i dzieje powojennej Polski z jej historią antysemickiej przemocy sprawiły, że Mosze Worobejczyk nie zaistniał ani w polskiej historii sztuki czy fotografii, ani w świadomości badaczy i historyków. Był to z resztą los wielu twórców o podobnym rodowodzie i życiorysie, chociażby Naftalego Avnona, Liselotte Grschebiny czy Tima Gidala. Wystawa zorganizowana przez Centre Pompidou i Muzeum Warszawy we współpracy z Muzeum Sztuki w Tel Awiwie przekazała polskim odbiorcom wiedzę o tym artyście, a Warszawie oddała wielkie, ważne świadectwo wizualne, które powinno na stałe wejść do obiegu wystawienniczego i naukowego, ale przede wszystkim do świadomości mieszkańców dzisiejszej Polski, na których ciąży odpowiedzialność za trwanie pamięci o historii tutejszych Żydów, dokonanym na nich mordzie i wymuszonej powojenną antysemicką polityką emigracji”.

[Ilustracja: Książka Ein Ghetto im Osten-Wilna. 65 Bilder von M. Vorobeichic wyd. Orell Füssli, 1931 © Yossi Raviv-Moi Ver Archive].

02/07/2024

#37 Obrazy wyczerpania / Images of Exhaustion

Piotr Kosiewski recenzuje zbiór tekstów Ewa Mikina, Słów brak. Teksty z lat 1991–2012 pod redakcją Marysi Lewandowskiej i Jakuba Gawkowskiego:

“Wydanie zbioru tekstów Ewy Mikiny Słów brak wypełnia ważną lukę w historii polskiej sztuki po 1989 roku. Książka powinna też skłonić do dyskusji o życiu artystycznym w III RP, o naszych instytucjach, a przede wszystkim o krytyce artystycznej. O jej, sięgając po trochę archaiczne pojęcie, powinnościach w czasach, gdy coraz bardziej kurczy się przestrzeń do jej uprawiania”.

29/06/2024

#37 Obrazy wyczerpania / Images of Exhaustion

Dział Migawek otwiera recenzja Picturing the Workers’ Olympics and the Spartakiads. Modernist and Avant-Garde Engagement with Sport in Central Europe and the USSR, 1920–1932 Przemysława Strożka autorstwa Macieja Duklewskiego:

“Pierwszorzędne znaczenie w pracy Strożka ma powiązanie awangardowych praktyk artystycznych z przeważnie opozycyjnym charakterem sportu robotniczego w Europie Środkowo-Wschodniej. Autor wielokrotnie podkreśla, że praktyki artystyczne nawiązujące do sportu robotniczego zwracały się przeciwko sztuce akademickiej oraz Olimpijskim Konkursom Sztuki poprzez wykorzystanie nowoczesnych mediów (fotomontażu, filmu czy fotografii dokumentalnej) oraz politycznie znaczących tematów. Artystki i artyści dokonywali więc w polu sztuki tego, czego w dziedzinie sportu dokonywali organizatorzy i organizatorki sportu robotniczego”.

26/06/2024

#37 Obrazy wyczerpania / Images of Exhaustion

Do you have time? How much? How do you measure it? Do you waste it? What do you spend it on? How do you save it?

Elaine Freedgood explores how regimes of time-discipline have operated—and met with forms of resistance—across three critical sites of modernity: the factory, narrative, and the prison. Through a historical discussion of factory labor and drawing on E. P. Thompson’s analysis of time and work-discipline, the author examines the industrial capitalist methods of timing that underwrote workers’ exploitation and large-scale theft of life and health.

[Illustration: Laurence Sterne, The Life and Opinions of Tristram Shandy, Gentleman (Oxford: Oxford University Press, 1971)]

24/06/2024

#37 Obrazy wyczerpania / Images of Exhaustion

Magda Szcześniak asks Margaret Hillenbrand about her latest book On the Edge. Feeling Precarious in China (2023) devoted to representations of precarious life of "the underclass" in contemporary China:

“Obviously, it’s unsustainable to pretend that class tension has vanished like dawn mist just because the lexicon has changed and certain words are now off-limits; rather than making strife disappear, the shift from one term to a blandly disingenuous alternative simply opens up a vacuum in language which new coinages have filled. This point became clear around 2017, when the municipal authorities in Beijing began using the term “low-end population” to describe the poorly paid migrant workers who live on the city perimeters. Officials were using that term with the specific intention of evicting those people from the capital: the term was applied precisely because it served as a rationale for social cleansing and gentrification”.

20/06/2024

#37 Obrazy wyczerpania / Images of Exhaustion

“Centrum Żywych Rzeczy nie pozostawia złudzeń: z monstrami trzeba będzie żyć. Podpowiada, że my sami, z ciałami mieszczącymi plastikowe mikrocząsteczki i inne od, staliśmy się, czy tego chcemy czy nie, śmiecioistotami, których atlasowy opis mógłby brzmieć na przykład tak: „Homo sapiens, skład: woda, białka, minerały, tłuszcze, molekuły polietylenowe, tlenek cynku z wypełnienia dentystycznego, występowanie: przedmieścia, siedlisko betonowo-ogrodowe, współrzędne 52°13’15” N, 21°07’26” E”. Dzisiejsze monstra – także te w nas! – wołają o nieanachroniczną astra, szczególnie że na naszych oczach, w czasach akceleracji, pojawiają się wciąż „nowe krainy, nowe obszary wiedzy do zbadania”. Atlas śmiecioroślin musi więc mieć strukturę szeroko otwartą, a jego koda powinna być dalece odroczona”.

Paweł Drabarczyk vel Grabarczyk interpretuje projekty Diany Lelonek: Centrum Żywych Rzeczy oraz towarzyszącego działalności tej parainstytucji Atlasu Śmiecioroślin.

[Ilustracja: Diana Lelonek, AGDhabitat, Centrum Żywych Rzeczy, 2021, obiekt znaleziony, fot. dzięki uprzejmości Artystki i galerii lokal_30]

17/06/2024

#37 Obrazy wyczerpania / Images of Exhaustion
“Pojęcie pracy zdalnej pojawiło się już w latach 70. i wciąż funkcjonuje jako utopijna wizja pracy z domu, pracy bez granic, nieustających pracowakacji >>klasy kreatywnej

Peryferale – wizualne utopie produktywności bez granic i cyberpunkowe obrazy wyczerpania Autor: Jerzy Stachowicz Pojęcie pracy zdalnej pojawiło się już w latach 70.1 i wciąż funkcjonuje jako utopijna wizja pracy z domu, pracy bez granic, nieustających pracowakacji „klasy kreatywnej”...

15/06/2024

#37 Obrazy wyczerpania / Images of Exhaustion

Zespół osób z kierunku performatyka na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego opisuje swój projekt badawczo-performatywny pod tytułem Umowy o ciało. Celem projektu było naświetlenie: 1) sposobów, w jakie ofertodawcy na współczesnym rynku pracy prekarnej ukrywają eksploatację fizycznych oraz intelektualnych możliwości ofertobiorców; 2) roli prawa i rozmaitych praktyk instytucjonalnych w procesie kulturowo-społecznego konstruowania prekarnych ciał, pozbawionych odpowiedniego dostępu do opieki medycznej, stałego wynagrodzenia za regularny wysiłek czy możliwości skorzystania z płatnego urlopu. W oparciu o badania autoetnograficzne, ankiety, pogłębione wywiady, a także metody z obszaru art based research osoby uczestniczące w projekcie miały sformułować wzory „szczerych umów”, zdających sprawę z poziomu rzeczywistej eksploatacji pracowników w kilku wybranych z rozmysłem sektorach.

Arkadiusz Półtorak, Tomasz Borys, Agata Gaik, Julia Król, Magdalena Niedzielska, Daniel Oleksy, Zuzanna Piwowar, Julian Skowronek, Marta Soczyńska, Martyna Zawada, Umowy o ciało. Ekonomia entuzjazmu i cenzurowanie wyczerpania

[Ilustracja: Kadr z filmu Piosenka dla robotnika rannej zmiany, AKF Chorzowska Ósemka, Chorzów 1982, „Archiwum entuzjastów”; https://entuzjasci.artmuseum.pl/exhibition, dostęp 20 sierpnia 2023]

---

English translation of the article is on its way!

12/06/2024

#37 Obrazy wyczerpania / Images of Exhaustion

Stan polskiej sztuki najnowszej, jeszcze przed 2015 rokiem został określony przez krytykę artystyczną mianem zwrotu konserwatywnego. Dominacja twórczości nie-realistycznej, a zwłaszcza malarstwa, skłoniła do oceny nowej sztuki przez pryzmat wpływu „zmęczonych rzeczywistością”, konformizmu wobec rynku i obojętności wobec rzeczywistości społeczno-politycznej. Aleksy Wójtowicz podejmuje polemikę z utrwalonym w krytyce obrazem najmłodszych osób artystycznych – a w szczególności, z celowością używania kategorii pokolenia oraz etycznej opozycji pomiędzy realizmem a surrealizmem. Na tym tle zostają przedstawione sylwetki Adama Kozickiego i Bartosza Zaskórskiego, artystów zaliczanych do „zmęczonego pokolenia”. Wykorzystywana przez nich strategia autoportretów w poszerzonym polu oraz zainteresowanie transformującym ciałem odnoszą się do późnokapitalistycznej kondycji, w ramach której wyczerpanie współistnieje z przebodźcowaniem.

Aleksy Wójtowicz, Bieda i blob. Twórczość Adama Kozickiego i Bartosza Zaskórskiego w kontekście pokoleniowych obrazów wyczerpania

[Ilustracja: Adam Kozicki, too late for late capitalism, 2021, tusz akrylowy z aerografu na płótnie, 190 x 240 cm, Kolekcja Bielskiej Galerii Sztuki BWA]

06/06/2024

#37 Obrazy wyczerpania / Images of Exhaustion

Adrian Switzer presents Samuel Beckett’s television plays as images of exhaustion. In his article, he focuses on Quad 1 + 2, Ghost Trio, …but the clouds…, and Nacht und Träume, which were all aired in England on the BBC and in Germany on SDR in the late-1970s and early-1980s. Exhaustion as a creative state is spontaneous, fecund and unprecedented in the forms it creates; seeming impossibilities overflow the exhausted image. Creative exhaustion also differs from fatigue, though the latter is a condition of the former. With their internal mechanics of vacuum-sealed cathode rays, electromagnets and phosphorescent glass screens, analog television sets were perfectly suited in the mid- to late-20th century to present images of exhaustion. Light radiates out from the inner core of sets. Electrically charged particles give off photons, which light the television screen from within. Beckett’s television plays are images of exhaustion as surreal, overabundant presentations of impossible forms and unprecedented events.

[Illustration: Ghost Trio © Samuel Beckett, 1976]

Adrian Switzer, Beckett’s Image of Exhaustion: The Late Television Plays, View. Theories and Practices of Visual Culture 37 (2023).

03/06/2024

#37 Obrazy wyczerpania / Images of Exhaustion

W najnowszym numerze publikujemy polskie tłumaczenie rozdziału z książki Anny Kornbluh Immediacy, Or, The Style of Too Late Capitalism (Verso 2024). Autorka przygląda się relacji między "stylem bezpośredniości", który traktuje jako dominujący rys współczesnych mediów i treści kulturowych, a psychoanalitycznym pojęciem wyobrażeniowego. Bezpośredniość, rozumiana przez autorkę jako brak zapośredniczenia i ciągła stymulacja sensoryczna, wywołuje stan ciągłej mobilizacji afektów i powoduje wyczerpanie.

22/05/2024

#37 Obrazy wyczerpania / Images of Exhaustion

Jakub Banasiak poszukuje w twórczości indywidualnej Przemysława Kwieka źródeł jego nieobecności w kanonie sztuki polskiej czasu transformacji:

“(...) potraktuję Kwieka jako wyparty symptom Realnego, czyli transformacyjnej przemocy w polu sztuki. Artysta nigdy nie zaakceptował zmian zachodzących od końca lat 80. Jego interwencyjne instalacje, happeningi i performanse (traktowane zbiorczo jako Appearance’y) oraz Sztuka Ministerstwa Kultury i Sztuki II (skargi, podania, protesty) wyrażały sprzeciw wobec likwidacji mecenatu państwowego, dramatycznej sytuacji bytowej artystów, zachowawczości instytucji wystawienniczych, urynkowienia sztuki, a także ignorancji elit. Realizacje te składają się na unikalny korpus prac – jest to bodaj jedyny przypadek tak świadomej, metodycznej i bezkompromisowej krytyki transformacji w polskiej sztuce. I to właśnie tu tkwi przyczyna wyparcia”.

[Ilustracja: Katalog wystawy Przemysława Kwieka w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, 1990. Reprodukcje prac z tytułami i cenami. Dzięki uprzejmości Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski/materiały archiwalne ze zbiorów Mediateki]

---

Jakub Banasiak in search for reasons behind Przemysław Kwiek’s art’s absence from the canon of Polish art at the time of the transformation:

“I will treat Kwiek as a repressed symptom of the violence of the transformation era in art. He never accepted the changes that began in the late 1980s. His interventional installations, happenings, and performances (collectively known as "Appearances") and Art of the Ministry of Culture and Art II (complaints, applications, protests) expressed his opposition to the elimination of state patronage, artists’ drastic living conditions, the conservatism of exhibiting institutions, the commodification of art, and the ignorance of the elite. His pieces make up a unique body of work – perhaps the only case of such a conscious, methodical, and uncompromising critique of the transformation era in Polish art. And herein lies the source of the repression.”

[Illustration: Page from the catalogue of Przemysław Kwiek's exhibition at the Courtesy of Contemporary Art Centre Zamek Ujazdowski in Warsaw, 1990. Photographs of works with titles and prices. Courtesy of Contemporary Art Centre Zamek Ujazdowski/archival materials from the Mediateka.]

20/05/2024

#37 Obrazy wyczerpania / Images of Exhaustion

Najnowszy numer otwieramy dialogiem prac rzeźbiarki Gizeli Mickiewicz z esejem kuratorki i krytyczki Jagny Lewandowskiej.

“Wychodząc od własnego doświadczenia, które stara się zuniwersalizować, artystka zamyka w użytych materiałach skomplikowany układ ludzkich kondycji. Częścią tych doświadczeń nierzadko jest zmęczenie – to długotrwałe, podstępnie odkładające się w ciele i infekujące myśli, oraz to nagłe, fizyczne, obezwładniające, mogące doprowadzić do wypadku”.

[Ilustracja: Gizela Mickiewicz, Podtrzymywanie słabnących stanów, 2021]

---

We start off with a dialogue between artworks by a sculptor, Gizela Mickiewicz and an essay by curator and critic, Jagna Lewandowska.

“Drawing on her own experience, which Mickiewicz seeks to universalize, the artist encapsulates in the materials she chooses the complex system of human conditions. And fatigue is often a part of these experiences – its protracted form, insidiously accruing in the body and infecting the mind, and its acute incarnation – incapacitating and potentially debilitating.”

[Illustration: Gizela Mickiewicz, Maintaining Weakening States, 2021]

08/05/2024

[ENGLISH BELOW]

#37 Obrazy wyczerpania

Jak kilka lat temu pisał Franco „Bifo” Berardi, „filozofia i psychoanaliza” (a my dodalibyśmy, że także nauki społeczne i nauki o kulturze) „powinny przyjąć chaos i wyczerpanie jako punkty wyjścia dla swojej refleksji”. Właśnie tak uczyniliśmy w tym numerze „Widoku”, zapraszając autorki i autorów do wieloaspektowego badania tego, czym wyczerpanie może być w swoich licznych postaciach – jako taktyka artystyczna o politycznym wymiarze, kondycja egzystencjalna, wreszcie jako stan ciała i kultury, obraz współczesności.

Numer prowadzą: Magda Szcześniak i Krzysztof Świrek

W numerze: Jagna Lewandowska, Gizela Mickiewicz, Jakub Banasiak, Anna Kornbluh, Adrian Switzer, Aleksy Wójtowicz, Arkadiusz Półtorak, Tomasz Borys, Agata Gaik, Julia Król, Magdalena Niedzielska, Daniel Oleksy, Zuzanna Piwowar, Julian Skowronek, Marta Soczyńska, Martyna Zawada, Jerzy Stachowicz, Paweł Drabarczyk vel Grabarczyk, Margaret Hillenbrand w rozmowie z Magdą Szcześniak, Elaine Freedgood, Maciej Duklewski, Piotr Kosiewski, Małgorzata Maria Grąbczewska.

---

#37 Images of Exhaustion

As Franco “Bifo” Berardi noted a few years ago, “philosophy and psychoanalysis” (we would add cultural studies and the social sciences) “should assume the horizon of chaos and exhaustion as a starting point for their reflection.” That was our aim in this issue of View, as we invited authors to reflect on the myriad aspects of exhaustion – as an existential condition, an artistic tactic with political consequences, a state of body and culture, an image of the contemporary.

Managing editors: Magda Szcześniak and Krzysztof Świrek

Authors: Jagna Lewandowska, Gizela Mickiewicz, Jakub Banasiak, Anna Kornbluh, Adrian Switzer, Aleksy Wójtowicz, Arkadiusz Półtorak, Tomasz Borys, Agata Gaik, Julia Król, Magdalena Niedzielska, Daniel Oleksy, Zuzanna Piwowar, Julian Skowronek, Marta Soczyńska, Martyna Zawada, Jerzy Stachowicz, Paweł Drabarczyk vel Grabarczyk, Margaret Hillenbrand in conversation with Magda Szcześniak, Elaine Freedgood, Maciej Duklewski, Piotr Kosiewski, Małgorzata Maria Grąbczewska.

Obrazy wyczerpania

08/02/2024

One week left 📬

CfP for issue 39 of View: "Racialization and the Politics of Visibility"

29/01/2024

! Przedłużony termin CfP ! CfP deadline postponed !

CFP 15 lutego 2024 / CFP 15 February 2024

#39 URASOWIENIE I POLITYKA WIDZIALNOŚCI
redagowane przez Thục Linh Nguyễn Vũ i Agatę Pietrasik
W tym numerze „Widoku” chcemy skupić się nie tyle na deklaracjach, postulatach, propozycjach zmiany oraz wizjach przyszłości, ile na zbadaniu współczesnych i historycznych interwencji czy refleksji na temat praktyk i kontestacji polityk widzialności mniejszości i osób urasowianych (łącznie z osobami urasowionymi jako białe i intersekcjonalnymi). Interesuje nas w jaki sposób archiwa strukturyzują i tworzą wiedzę dotyczącą relacji z krajami tzw. globalnego południa, jak i historią lokalnych społeczności imigranckich w Europie. Interesuje nas też, jak same archiwa, instytucje i produkcja wiedzy i kultury ulegają zmianom pod wpływem tych kontaktów i aktywizmu imigrantów.
---
#39 RACIALIZATION AND THE POLITICS OF VISIBILITY,
Editors: Thục Linh Nguyễn Vũ, Agata Pietrasik
For this issue of View, we want to focus less on declarations, demands, proposals for change, or visions for the future, and instead explore both historical and contemporary interventions and reflections on practices and contestations of visibility policies of minorities and racialized people (including those racialized as white and intersectional). We are interested in how archives structure and create knowledge regarding relations with countries of the Global South, as well as the history of local immigrant communities in Europe. We are also interested in how the archives themselves, the institutions, and the production of knowledge and culture, are altered by these contacts and immigrant activism.

CfP for issue 39 of View: "Racialization and the Politics of Visibility"

10/01/2024

CFP 15 stycznia 2024 / CFP 15 January 2024

#40 CZARNE EKOLOGIE redagowane przez Mateusza Chaberskiego, Małgorzatę Sugierę i Dorotę Sosnowską

W kolejnym numerze „Widoku” chcemy zatem podjąć refleksję nad inaczej niż dotąd definiowanym obszarem troski o to, co nazywamy roboczo czarnymi ekologiami. Czarnymi jak ziemia, węgiel, trauma i depresja. Daleko nam jednak do ciemnej ekologii Timothy’ego Mortona, który widział ją jako przestrzeń relacji ludzi i więcej-niż-ludzi, naznaczoną melancholią i negatywnymi afektami, lecz mimo to dającą nadzieję na przyszłość. Porzucając iluzoryczne przekonanie o możliwości istnienia tylko jednej ekologii, zachęcamy raczej do tego, by przyglądać się z bliska różnego typu „naruszonym ziemiom” (broken earths, Yusoff 2023): zarówno wyeksploatowanym, zrujnowanym czy zanieczyszczonym krajobrazom, jak i zdewastowanym światom zamieszkujących je ludzkich i więcej-niż-ludzkich społeczności.
---
#40 BLACK ECOLOGIES, Editors: Mateusz Chaberski, Małgorzata Sugiera, Dorota Sosnowska

In the forthcoming issue of “The View”, we aim to reflect on a different type care for what we tentatively call black ecologies. Black as soil, coal, trauma and depression. Black ecologies, however, have little to do with Timothy Morton’s dark ecologies as a space of human and more-than-human relations, which, although suffused by melancholy and negative affects, gives hope for a future. Leaving behind the illusory conviction that there is only one ecology, we invite reflections on various types of “broken earths” (Yusoff 2023): both exploited, ruined and contaminated landscapes and devastated worlds of their human and more-than-human inhabitants.

CFP do 40 numeru "Widoku": Czarne ekologie

02/01/2024

CFP 10 stycznia 2024 / CFP 10 January 2024

#38 CYFROWE SPLĄTANIA redagowane przez Krzysztofa Pijarskiego i Tytusa Szabelskiego

Jedno z centralnych pytań dotyczących splątania rzecz jasna dotyczyć będzie sztucznej inteligencji (SI), tego jak technologia ta zrekonfiguruje – na dobre czy na złe – sposoby, w jakie żyjemy, myślimy, wchodzimy w interakcje, i po prostu jesteśmy. Jak mamy rozumieć sprawczość tej technologii? Jakiego rodzaju relacje możemy budować z jej instancjami? Czy powinniśmy się bać, radować się, czy też po prostu mamy do czynienia z kolejnym późnokapitalistycznym cyklem hype’u? Czy powinniśmy zapewnić sobie kontrolę, czy też stworzyć przestrzeń dla zaufania?

---

#38 DIGITAL ENTANGLEMENT(S), Editors: Krzysztof Pijarski, Tytus Szabelski

Of course, one of the central questions to be asked about entanglement concerns AI, how this technology will reconfigure – for better or for worse – the ways we live, think, interact, and simply are. How should we understand the agency of this technology? What kind of relationship can we build with its instances? Should we be afraid, exhilarated, or is it just another late capitalist hype cycle? Is control the way to go, or should there be space for trust?

CFP do 38 numeru "Widoku": Cyfrowe splątania

18/12/2023

Mental Ecologies of Images #4 | "Mind Ecology in the Age of AI and Knowledge Extractivism"

Guest: Matteo Pasquinelli
Chairing: Olexii Kuchanskyi, Pawel Moscicki, Elena Vogman.

As we are entering the rapidly evolving landscape of artificial intelligence (AI), the intricate interplay between human knowledge and its formalisation and automation takes center stage. This conversation with Matteo Pasquinelli about his last book "The Eye of The Master: A Social History of Artifcial Intelligence" illuminates the problems of AI from the perspective of the ecology of mind in a Guattarian sense which includes the dimension of mental labour together with mental health. In particular, it delves into the emerging phenomenon of knowledge extractivism in which this complex economy and ecology of the mind contributes to the rise of new monopolies of power and capital.

14/12/2023

- CfP na 2024 rok / CfPs for 2024 -

#38 CYFROWE SPLĄTANIA redagowane przez Krzysztofa Pijarskiego i Tytusa Szabelskiego

Na abstrakty czekamy do 10 stycznia 2024.

Jedno z centralnych pytań dotyczących splątania rzecz jasna dotyczyć będzie sztucznej inteligencji (SI), tego jak technologia ta zrekonfiguruje – na dobre czy na złe – sposoby, w jakie żyjemy, myślimy, wchodzimy w interakcje, i po prostu jesteśmy. Jak mamy rozumieć sprawczość tej technologii? Jakiego rodzaju relacje możemy budować z jej instancjami? Czy powinniśmy się bać, radować się, czy też po prostu mamy do czynienia z kolejnym późnokapitalistycznym cyklem hype’u? Czy powinniśmy zapewnić sobie kontrolę, czy też stworzyć przestrzeń dla zaufania?

#39 URASOWIENIE I POLITYKA WIDZIALNOŚCI redagowane przez Thục Linh Nguyễn Vũ i Agatę Pietrasik

Na abstrakty czekamy do 15 stycznia 2024.

W tym numerze „Widoku” chcemy skupić się nie tyle na deklaracjach, postulatach, propozycjach zmiany oraz wizjach przyszłości, ile na zbadaniu współczesnych i historycznych interwencji czy refleksji na temat praktyk i kontestacji polityk widzialności mniejszości i osób urasowianych (łącznie z osobami urasowionymi jako białe i intersekcjonalnymi). Interesuje nas w jaki sposób archiwa strukturyzują i tworzą wiedzę dotyczącą relacji z krajami tzw. globalnego południa, jak i historią lokalnych społeczności imigranckich w Europie. Interesuje nas też, jak same archiwa, instytucje i produkcja wiedzy i kultury ulegają zmianom pod wpływem tych kontaktów i aktywizmu imigrantów.

#40 CZARNE EKOLOGIE redagowane przez Mateusza Chaberskiego, Małgorzatę Sugierę i Dorotę Sosnowską

Na abstrakty czekamy do 15 stycznia 2024.

W kolejnym numerze „Widoku” chcemy zatem podjąć refleksję nad inaczej niż dotąd definiowanym obszarem troski o to, co nazywamy roboczo czarnymi ekologiami. Czarnymi jak ziemia, węgiel, trauma i depresja. Daleko nam jednak do ciemnej ekologii Timothy’ego Mortona, który widział ją jako przestrzeń relacji ludzi i więcej-niż-ludzi, naznaczoną melancholią i negatywnymi afektami, lecz mimo to dającą nadzieję na przyszłość. Porzucając iluzoryczne przekonanie o możliwości istnienia tylko jednej ekologii, zachęcamy raczej do tego, by przyglądać się z bliska różnego typu „naruszonym ziemiom” (broken earths, Yusoff 2023): zarówno wyeksploatowanym, zrujnowanym czy zanieczyszczonym krajobrazom, jak i zdewastowanym światom zamieszkujących je ludzkich i więcej-niż-ludzkich społeczności.

---

#38 DIGITAL ENTANGLEMENT(S), Editors: Krzysztof Pijarski, Tytus Szabelski

We are waiting for your abstracts until 10 January 2024.

Of course, one of the central questions to be asked about entanglement concerns AI, how this technology will reconfigure – for better or for worse – the ways we live, think, interact, and simply are. How should we understand the agency of this technology? What kind of relationship can we build with its instances? Should we be afraid, exhilarated, or is it just another late capitalist hype cycle? Is control the way to go, or should there be space for trust?

#39 RACIALIZATION AND THE POLITICS OF VISIBILITY, Editors: Thục Linh Nguyễn Vũ, Agata Pietrasik

We are waiting for your abstracts until 15 January 2024.

For this issue of View, we want to focus less on declarations, demands, proposals for change, or visions for the future, and instead explore both historical and contemporary interventions and reflections on practices and contestations of visibility policies of minorities and racialized people (including those racialized as white and intersectional). We are interested in how archives structure and create knowledge regarding relations with countries of the Global South, as well as the history of local immigrant communities in Europe. We are also interested in how the archives themselves, the institutions, and the production of knowledge and culture, are altered by these contacts and immigrant activism.

#40 BLACK ECOLOGIES, Editors: Mateusz Chaberski, Małgorzata Sugiera, Dorota Sosnowska

We are waiting for your abstracts until 15 January 2024.

In the forthcoming issue of “The View”, we aim to reflect on a different type care for what we tentatively call black ecologies. Black as soil, coal, trauma and depression. Black ecologies, however, have little to do with Timothy Morton’s dark ecologies as a space of human and more-than-human relations, which, although suffused by melancholy and negative affects, gives hope for a future. Leaving behind the illusory conviction that there is only one ecology, we invite reflections on various types of “broken earths” (Yusoff 2023): both exploited, ruined and contaminated landscapes and devastated worlds of their human and more-than-human inhabitants.

We seem to be finally beyond the anxieties of digital dualism, an appellation coined by Nathan Jurgenson to describe the conviction that the online and offline are “largely distinct”, to the extent of being mutually exclusive. As Jurgenson reminds us, “one is never entirely connected or discon...

11/12/2023

Mental Ecologies of Images #2 | Images of the Unconscious. Nise da Silveira's ecological psychiatry"

Guest: Marlon Miguel
Chairing: Olexii Kuchanskyi, Pawel Moscicki, Elena Vogman

My presentation focuses on the work of Brazilian doctor Nise da Silveira, a pioneer in psychiatry who introduced artistic tools to work with psychiatric patients, especially those diagnosed as psychotic. Paying attention to the environment in which healing could take place, she founded the Museum of Images from the Unconscious in 1952 inside an asylum in Rio de Janeiro to assemble and exhibit the works produced by her patients. As an iconoclast who did not systematize her theory, she produced a very innovative reflection and practical clinical work that placed artistic practice at the core of her clinical method and proposed a radical positioning against every form of medicalised approach.

Marlon Miguel is Co-Principal Investigator at the project ‘Madness, Media, Milieus. Reconfiguring the Humanities in Postwar Europe at Bauhaus-Universität Weimar’. He holds a double PhD in Fine Arts (Université Paris 8 Vincennes-Saint-Denis) and Philosophy (Federal University of Rio de Janeiro). His current research focuses on the intersection between contemporary philosophy, art, anthropology, and psychiatry. He also practices contemporary circus and does practical movement research.

24/11/2023

#36 WIDZIALNOŚĆ I NIEWIDZIALNOŚĆ PRZEMOCY / THE VISIBILITY AND INVISIBILITY OF VIOLENCE

W punkcie widokowym praca Lii Dostilevy “W twoim regionie nawet góry są fałszywe”:

“Fałszywe góry były w rzeczywistości bliznami pozostawionymi przez potęgę kolonialną – najpierw Imperium Rosyjskie, które zainicjowało przemysł węglowy w regionie przy znaczącym zaangażowaniu europejskich przedsiębiorców, a następnie Związek Radziecki – na ciele ich byłej kolonii. Z biegiem czasu te przemysłowe blizny zaczęły być postrzegane w całej ich złożoności i ambiwalencji jak symbol tej części kraju. Historyczne okoliczności powstania regionu były takie, że w epoce rozwoju przemysłowego ludzie z całego świata przybywali tu, aby zacząć od nowa –uciekając przed głodem, prześladowaniami politycznymi czy kryminalną przeszłością. Dlatego jeden ze stereotypów na temat Wschodniej Ukrainy głosił, że była to ziemia bez korzeni, miejsce bez własnej historii, pozbawione autentyzmu i oryginalności. Hałdy żużlu, które przypominały góry, ale były tylko stertami jałowych odpadów, a także toksyczne sterty gruzu dominujące w miejskim krajobrazie świetnie się wpasowywały w te wyobrażenia”.

[Ilustracja: In Donetsk, there were no real mountains so we used to stare at spoil tips instead and dream, #4 (2018)]

---

Lia Dostlieva presents her work “In your region, even the mountains are fake” in our Viewpoint:

“The fake mountains were, in reality, scars left by the colonial power – both the Russian Empire, which initiated the coal industry in the region with the significant involvement of European entrepreneurs, and the Soviet Union – on the body of their former colony. Over time, these industrial scars came to be perceived with all the complexity and ambivalence of a regional symbol. The historical circumstances of the region’s formation were such that, during industrial development, people from all over arrived to start anew here – whether fleeing famine, politically persecuted, or individuals with criminal backgrounds. Hence, one stereotype associated with eastern Ukraine became that it was a land without roots, a place without its own history, devoid of anything genuine or original. The slag heaps, which resembled mountains but were merely mounds of barren waste, and the toxic piles of debris dominating the urban landscape, fit seamlessly into this imagery”.

[Illustration: In Donetsk, there were no real mountains so we used to stare at spoil tips instead and dream, #4 (2018)]