03/11/2024
Эротик өгүүллэг
Их сургууль төгсөөд аймгийн ЗДТГ ажилд ороод удаагүй байлаа. Орой бүр л найзтайгаа ганц 1 шар айраг уугаад гадуур шөнөжин тэнэнэ. Өөр хийх юм ч юу байхав дээ. Нэг орой бороо ч асгарч байлаа даа. Найз нэг охинтой уулзана. Хүргээд өгөөч гэхээр нь хүргэж өгөөд 2 цагийн дараа бороо зогсоогүй бол авъя гэж хэлээд жаахан холхидог ч юм уу гэж бодсоор зам дээр зогсож байлаа. 8н сарын эхэн юм даа. Бороо аймар их орж байсан болохоор хүн машин юу ч алга. Тамхи татах санаатай галаа яалаа гээд ухаж байтал гэнэт нэг хүн арын суудалд суучихлаа. “Уучилаарай такси биш шүү” гээд хартал голдоо ортол норчихсон нэг охин. Харваас дунд сургуульд сурдаг гэдэг нь гарцаагүй. “Ахаа би бүр даараад байнаа. Жаахан дулаацаад буучихая” гэхээр нь үгүй гэх гэтэл салга өвчтэй хүн шиг чичирч байгааг нь хараад “за тэгээ. Паар асаагаадхая. Бороо ч намдана биз. Тэгээд буудаа”. Тэгтэл нөгөөх маань үсрээл урд талын суудал дээр суучихдаг юм байна. “Энд паар илүү үлээж байнаа” гэв. Би “заза дэмий байхаар гэр чинь хаана юм. Дөхүүлээд өгье” гэтэл жаахан холдуу байдаг юм байна. Гэрлүү нь зүглэхдээ юм ярьсангүй. Явж байхад ус халаад паар ч аймар халуун үлээж нөгөөх маань чичирхээ болиод овоо хүн төрхөндөө орчиж. Тэгээд “одоо хаашаа вэ” гэнгээ тогтоод хархад үнэхээр хөөрхөн охин байв. Хэлэх ч үг алга. Дотор минь тэрүүхэн зуур гэр нь илүү хол байгаасай гэсэн бодол ороод гарав. Гэтэл ирчихлээ энд шүү. Нөгөөх бодол толгойноос гараал нисчихлээ. За буу буу гэтэл буусангүй ээ. Эндээ дахиад жаахан сууж болох уу? Би ч бөөн баяр Тэгээ тэг. Юунаас яриагаа эхэлсэн юм мэдэхгүй. Ямартай ч хэдэн хормын дараа гэхэд 2уулаа ам халцан ярьж өгч байна даа. Бороо ч зогсоод сар үүлний цаанаас цухуйгаад гадаа ч их гоё байна. Хүний дулаан амьсгалд машины цонх цантаад байсан болохоор цонхоо онгойлгоход борооны чийг үнэртээд сайхан байлаа. 2уулаа жаахан алхах уу гээд хэсэг газар алхаад эргээд ирэв. Ирээд машины урд хэсэг дээрээ сууж байхад тэр эгцэлж ирээд шууд үнсэв. Тэр зөөлөн уруул, мансуурам үнэр. Бас нэлээн туршлагагүй байдал зэрэг нь миний дотор гал асааж байв. Харилцан үнсэлдхэд амьсгаа нь дээрдээд сэрэл нь хөдөлж байгаа нь надад маш сайн мэдрэгдэж байв. Гэхдээ тэр үед яагаад ч юм с**с хийж болохгүй гэх бодол толгойд ороод болдоггүй. Тэгээд “2уулаа унтаж болохгүй ээ. Энэнээс цаашаа хэрэггүй байх” гэхэд тэр маш сонин хараад нэг зүйлд их гайхаж байх шиг байсан. Хувцас нь нэвт орчихсон байсан болохоор цамцаа тайлаад миний малгайтай цамцыг өмсчихсөн жаахан охин. Надад түүнтэй с**с хийх биш харин хараад л баймаар санагдаж байлаа. Хайр хүрч байсан юм. Тэгээд нэг мэдхэд гэгээ татаж эхлэв. Би дугаарыг нь аваад буцлаа. Нэг тийм зүүд шиг. Нэг л хөнгөн нисэх мэдрэмж төрөөд яаж машинаа барьж байснаач санадаггүй юм. Утас дуугараад сайхан мэдрэмж оргүй арилав. Найз “хаашаа алга болчихвоо. Яагаад утасаа авахгүй байгаан дададада” гээл. Надад тэрний яриа огт хамааагүй мххн мххн гээд шаал өөр юм бодож байлаа. Маргааш нь ажил хийх биш яаж смс бичих вэ гэдэг бодол л толгойд эргэлдэнэ. “Сайнуу өчигдөр баярласан шүү” гэх смс ирэв. За тэгээд өдөржин смс бичилцэв. Нэгж гэж юм чинь урсаал. Орой гэртээ хариад хоолоо идчээд унтах санаатай хэвтэв. Уг нь өмнөх шөнө нь унтаагүй атал нойр хүрэхгүй очиж уулзмаар санагдаад болдоггүй. Уулзах уу гээд явуултал болох юм уу гэсэн хариу ирэв. Уухайн тас яваал очино биз дээ. Тэгээд уулзаад өмнөх шигээ машиндаа суугаад юм ярьж эхлэв. Өчигдөрийг бодвол бүгчим байсан ч шумуул ихтэй байсан болохоор цонх онгойлгож болдоггүй. Тэр “өчигдөр надтай унтаагүй чинь их сэтгэл хөдөлгөсөн. Би өөрийгөө захирч чадахгүй байсан. Харин чи тэр үед тэгж биеэ барьж байгаа чинь таалагдсан” гэв. Тэгээл бид байнга смс бичиж. Орой бүр уулзаад шөнөжин юм ярьж гадуур явдаг болов. Өглөө нарнаас өмнө л гэртээ ороод цай ууж хувцасаа солиод ажилдаа явна. Энэ мэтээр нэлээн олон хоног өнгөрөв. Би ажлаар хот явах болоод вагоны цонхны хажууд сууж байтал цонх тогшив. Тэр гэрийнхээ хувцастай гаргаж өгөх гээд байдгаараа хөлөрч амьсгаадчихсан зогсож байв. Би гарах гэтэл хаалгаа бариад хөдлөж эхлэв. Тэр үед би тэр охин надад үнэхээр хайртай болсныг, өөрөө ч түүнд хичнээн сайн болсноо ойлгодог юм даа. Олон хоног хотод томилолттой байхдаа ховорхон смс бичиж байлаа. Утас зөвхөн шөнө л оролдох боломжтой байсан ч маргааш нь сэргэг байхын тулд шууд амар ч байв. Тэгээд ч өмнө нь олон шөнө нойргүй шахам явсан. Тэр хооронд хэд хэд зүүдлээд авав түүнийг. Буцах цаг болход очоод шууд уулзана гэсэн ганц л бодол байсан ч үүрээр очих болохоор зөвхөн орой л уулзах боломжтой. Тэр өдөр гайхмаар удаан, урт үргэлжилж хүсэн хүлээсэн 18н цаг болход ухаан жолоогүй гэрлүү нь зүглэв. Очоод залгахад утас нь холбогдохгүй. 1 цаг, 2 цаг хүлээв. Байдаггүй ээ. Заза гээд машинаа эргүүлтэл дуудлага ирэв. Хэнээс гэдгийг мэдэж байгаа биз дээ. “Хаана байна” гээд шууд тийшээ нь давхилаа. Тэр хичнээн хөөрхөн юм бэ! Нүд нь жаахан улайгаад хавдчихсан. Гэхдээ л хөөрхөн. Шууд л очоод тэвэрч аваад үнсэв. /тэр өөрийг нь хаяад бүр явчиж гэж бодоод найзындаа очиж жаахан уйлж суусан юм байж/ Өөрийн мэдэлгүй нэг газар очьё гэхэд тэр дуугай л толгой дохив. Манай нэг хамаатных эзгүй. Түлхүүр нь надад байдаг байв. Хааяа эргэж тойрч байдаг байсан болохоор. Жаахан хүүхэд дагуулаад буудал орж болохгүй шүү дээ. Тэгээд хаалгыг нь онгойлгож ороод тэврэлдсэн чигээр орлуу нь зүглэв. Гайхамшигтай хормууд үргэлжилж өмнө нь хэзээ ч тийм мэдрэмж авч байсангүй. Туршлагагүй хэдий ч хичээж байгаа нь надад дур ханахаас илүү хайрлах сэтгэл төрүүлж байлаа. Ид шидийн хугацаа дуусхад би дахиад ийм юм болохгүй гэж өөртөө хэлснээ санаж байна. Тэгээд нүцгэн биеийг нь илж үнсээд нэг нэггүй харж байхад хэдий гүйцэд болоогүй жаахан охин нүдэнд минь харагдаж байсан ч тэрийг би чин сэтгэлээсээ хайрлаж байлаа. Дахин дахин дахиад с**с хийхгүй болохгүй. Өөрийнхөө төлөө ч түүний төлөө ч гэж дотроо хэлж байсан юм. Түүнээс хойш бүр ч илүү дотно болж өдөр ч уулзаад гадуур зугаалдаг болов. Толгой минь түүнээс өөр зүйл бодож чадахгүй байсан юм. Нэг орой гадуур явж байтал сандал дээр хэсэг жаахан охидууд сууж байх нь харагдав. Дотроо ямар жаахан хүүхдүүд вэ! Ийм орой гэртээ байж байхгүй гэж бодтол хажууд явсан тэр “Сайнуу юу хийцгээж байгаан” гэх нь тэрээ. Яг тэр үед би түүнийг хичнээн балчир болохыг анзаарсан юм. Магадгүй 18. Би тэр үед л ухаарлаа. Хэтэрхий жаахан хүүхэд. Би юу бодож байваа. Түүний болоод өөрийн ирээдүйг яаж ингэж баллаж чадаж байнаа гэж бодож зогсов. “Гоё ах байна. Салчуул дугаарыг нь өгөөрэй гэнээ. Муу тэнэгүүд” гэх үг миний бодлыг таслав. Удалгүй гэрт нь хүргэж өгөөд удаан хугацааны дараа эрт гэртээ харив. Тэгээд бодолд дарагдан шөнөжин хөрвөөж хоноод маргааш нь дуусгах ёстой гэж шийдэн өдөржин смс бичилгүй байж байгаад орой ажил тараад 100 татчаад түүн дээр очив. Гэтэл түүнийг харсан даруй миний бодол толгойноос нисэн алга болчихов. Тэр нэг газар ороод гарах хэрэгтэй байна гээд шалгаагаад байсан болохоор би цуг тийшээ нь явлаа. Энд энд гэхэд нь зогсход нэг оёдолын газрын өмнө машинаа зогсоов. Цуг оръё гэхэд нь юм оёулах гэж өгсөн юм байна гэж бодсоор ортол “Ээж ээж би хэнтэй ирснийг хараач. Миний яриад байсан залуу. Танилцаарай”. Түнннн. Толгойруу нэг юм дэлсээд авах шиг л болов. Ээж нь оёдолчин бөгөөд харваас эелдэг даруу эгч байлаа. “Миний охины найз залуу нь уу. Тэр чиний тухай их ярьсан” гэж хэлээд инээхэд нь цаанаа юу бодож байгаа нь надад илт мэдрэгдэж байлаа. 8н сарын халуун орой ч гэсэн агаарын хэм хэдэн градус хүйтэн болох шиг санагдав. Тэр хажууд ирээд сугадаад зогсож байлаа. Харин би дотроо нэг зүйлийг хэлэх эсэхээ шийдэж ядаж байсан юм. Ээж нь манайхруу явъя хүргээд өгч чадах уу гэж хэлхэд дуугай л толгой дохиод гэрлүү нь явав. Миний мэдэхгүй өөр гэрлүү нь. 2 газар гэртэй бөгөөд тэр нэг гэрээ манаж дүүтэйгээ хонодог байж. Гэрт нь ороод сууж байтал ээж нь түүнийг дэлгүүр ороод тавагны юм аваад ир гэхэд надтай цуг явна гээд болдоггүй. Ээж нь чи ганцаараа хурдан яваад ирээ гэхэд нь надтай ганцаарчилж ярих гээд байгааг нь төвөггүй ойлгов. Тэгээд түүнийг гарсны дараа би юу хэлэх бол гэхээс айж байв. Гэтэл “зааза ийм байж. Чи түүнээс ах. Ажил төрөлтэй хүн. Ямар нэгэн юм болоогүй биз дээ” гэж асуув. Би ч чимээгүй л байлаа. “Хэрвээ чи тэвчээртэй байж хүлээж чадна гэвэл би зөвшөөрч болно” гэхэд нь би яагаад ч юм “уучилаарай эгчээ. Тэр жаахан би тэнэг зүйл хийсэн байна. Түүний ирээдүйг бодсон ч ингэж болохгүй. Би өнөөдөр бүхнийг дуусгах гэж байтал ийм юм болчихлоо. Дахиад уулзахгүй ээ. Та санаа амар байж болно” гэхтэй зэрэгцэн хаалгаар тэр орж ирэв. Ээж нь түүнлүү хараад “за тэгэхээр болох ёстой зүйл болдгоороо боллоо. Та 2 дахиж уулзахгүй. Тэр ч тэгэж бодож байна” гэхэд итгээгүй харцаар надруу ширтээд нулимс нүдэнд нь дүүрч эхэлж байв. Би “уучилаарай намайг. Энэ нь зөв байх болноо” гэхэд тэр гараад гүйчив. Үүнээс хойш жилийн дараа би хотод нэг мөр ирчихсэн ажиллаж байгаад уулзсан юм. Тэр зуны орой цав цагаан хувцастай бас борооны дараах таатай орой. 23р сургуулийн урд талын цэцэрлэгт хүрээлэнд суугаад ойр зуурын мэнд мэдэлцэж байлаа. Би тэр үед түүнийг одоо ч хайрлаж байгаа, ямар их санасан гэдгээ мэдэрч байв. Тэр ч ялгаагүй байсан байх. Би аль болох хүйтэн хөндий харьцаж байсансан. Яагаад гэвэл дахиад эхлүүлчих вий гэж айсандаа юм шүү. Тэгээд тэр “чи хэвээрээ байна шүү. Гоё залуу хэвээрээ. Харин би том болж уу? Чамайг маш их санасан. Дахиад эхэлж байгаа биз дээ 2уулаа” гэхэд нь “Уучилаарай. Юу ч дахиж эхлэхгүй. Зөвхөн өнөөдөр л чамайг харах гэж ирсэн юм” гэж хэлээд дороо эргээд би хоосон гэрлүүгээ явсан юм. Түүнээс хойш би өнөөг хүртэл үргэлж түүнийг боддог, хэзээ ч мартаж байгаагүй юм даа. Хамгийн сүүлд 5 жилийн өмнө Эрдэнэт хотод явж байхдаа санамсаргүй холоос харсан. Сонин юм шүү. Хаа байсан хол газар тэгэж харах гэж. Тэр яг л хэвээрэй байсан ч үл мэдэг үсэрч байгаач гэмээр цоглог алхаа нь байхгүй болчихсон юм шиг санагдсан. Зөвхөн надад л тэгэж санагдсан байх. Хүнд нэг тийм нандин дурсамж байдаг. Тэр нь тэр байсан юм. Миний бодлоос огт гарч байгаагүй тэр жаахан охин. Түүнийг мартсан нэг ч минут байсангүй. Одоо юу хийж хаана явдаг бол. Ямар болсон бол гэж үргэлж боддог. Түүнд нулимс өгсөн өөрийгөө буруутгаж нэг удаа уучилал гуймаар санагддаг юм. Ийм л нэг учирал надад байдаг юм. Мартаж чаддаггүй дурсамж үлдсэн юм.
Бүтэн нэрийг нь мэдэхгүй ч түүнийг минь “Ариунаа” гэдэг байсан юм.