Derti Patras

13/09/2024

Απεχθάνομαι
τους
ανθρώπους,
που
διαθέτουν
μόνο
λογική..
Σάν Σήμερα
Γεννήθηκε η Ελένη Βιτάλη...
●▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬●.....
Η κυρία είναι μαγική τραγουδίστρια και πολλά παραπάνω. Δεν φτάνουν οι λέξεις για να περιγράψεις το μεγαλείο, τις απεριόριστες δυνατότητες, το τσαγανό, την ψυχή και το δάκρυ, τον πόνο και την χαρά, την φλόγα που αναδύει η Βιτάλη στις ερμηνείες της. Όπως κάθε τι θείο, παραμένει ακωδικοποίητο, έξω από όρια, στεγανά, συντεταγμένες. Τόσο ερμηνευτικά όσο και δημιουργικά αποτελεί κατηγορία από μόνη της.
Γιατί η Ελένη Βιτάλη είναι μια από τις λίγες, τις μονάκριβες ερμηνεύτριες που υπάρχουν στον πλανήτη. Αν η ίδια το επιθυμούσε θα μπορούσε με άνεση και ευκολία να έχει την πρωτοκαθεδρία στις σύγχρονες έθνικ κυρίες που περιοδεύουν ανά την υφήλιο κερδίζοντας συχνά -τηρουμένων κάποιων εξαιρέσεων- γαλόνια που δεν ανταποκρίνονται στις δυνατότητες και τον ρόλο τους. Τα ίδια ισχύουν και για τα πάτρια εδάφη…
Η Βιτάλη όμως λόγω συγκυριών, επιλογών, στάσης ζωής και ιδιοσυγκρασίας κινήθηκε πάντα στη διαδρομή της με ιδιαίτερο τρόπο. Πρέπει, λοιπόν, εμείς οι Έλληνες αλλά και οι απανταχού μερακλήδες ακροατές να αισθανόμαστε τυχεροί που τόσα χρόνια μάς πρόσφερε και μας κερνά απλόχερα νάματα του θείου ταλέντου της.
╔══╗ ♫
║██║ ♪♪
║██║♫♪
║ ◎♫♪♫
╚══╝ Δυναμώστε τη Μουσική!!!
.....Άκου ...Derti Patras 105,7!.....
Πηγή:Κώστας Μπαλαχούτης - Ogdoo.gr

Στίχοι: Βασίλης ΠαπαδόπουλοςΜουσική: Τάκης ΣούκαςΠρώτη εκτέλεση: Ελένη ΒιτάληΑνοίχτε τα τρελάδικανα βγει ο κόσμος έξω,την τρέλα πια των γνωστικώνδε γίνεται ν...

13/09/2024

Οι άνθρωποι που παραμένουν πιστοί στα πιστεύω τους...δεν κάνουν εκπτώσεις.....μονάχη να μείνω, να κλαίω, να πίνω
κι ας γίνω ρεμάλι σωστό.....
Ποιητής είναι ένα πρόσωπο που, για λίγα δευτερόλεπτα πέταξε στον κόσμο της μυστικότητας.......
Και είδε κάτι...!!!
Σάν Σήμερα
Γεννήθηκε η Ελένη Βιτάλη...
Η Ελένη μας. Να μην ξαναφύγει. Να μείνει. Να τραγουδάει. Να γράφει. Για να βρίσκουμε το τσαγανό που χρόνια ολάκερα μας μίσεψε.
╔══╗ ♫
║██║ ♪♪
║██║♫♪
║ ◎♫♪♫
╚══╝ Δυναμώστε τη Μουσική!!! 😊
🎼 🎼🎼 🎼.....Άκου ...Derti Patras 105,7!.....🎼 🎼🎼 🎼 🎼

Ελενη Βιταλη Τα λόγια που συνηθίζει να λέει η Ελένη Βιτάλη πριν από την ερμηνεία του συγκεκριμένου τραγουδιού είναι: "Ο μερακλής ο άνθρωπος πονεί μα δεν το λ...

13/09/2024

Οι καιροί λυσσάνε για λάσπη... Μα πάντα θα υπάρχουν κάτι ψυχές σαν τούτη εδώ...φτιαγμένες από άλλη πάστα...
Σάν Σήμερα
Γεννήθηκε η Ελένη Βιτάλη...
Η σαβούρα της νύχτας αρχίζει να ξηλώνει την αλήθεια της... Η χαρά εναλλάσσεται με την απομυθοποίηση των ανθρώπινων προθέσεων. Η απογοήτευση την σπρώχνει σε μια κατεύθυνση, την απογύμνωση μέσα από τη δημιουργία. Γίνεται σκληρή και κοφτή. Δικάζει την ίδια της την παρουσία και αναζητά ευθύνες από το παθητικό κοινό που σταλίζει απέναντί της. «Εγώ τραγούδαγα τα βράδια στα σκυλάδικα σ’ ένα χαμόγελο κρυμμένη και πουλούσα μια καρδιά μικρού παιδιού... Κι εσύ να βλέπεις γραφικά τα δυστυχήματα, έτσι σε έχει μάθει ο καιρός σου..». Μια χαλασμένη αλήθεια και μια παρακμή αψεγάδιαστη ψάχνουν εναγωνίως μια διέξοδο. Εξομολόγηση αφτιασίδωτη αφοπλίζει και τον πιο υποψιασμένο ακροατή.
Συνομιλεί με το παρελθόν της, αλλά και με την λαϊκίζουσα υστερία και τον νεοπλουτισμό της εποχής: Σ' ένα υπόγειο της Βάθης κλαριτζίδικο/ μ' ένα γαρύφαλλο στ' αυτί καρικατούρα/ μισοτοιχία να βρωμάει το σουβλατζίδικο/ και η πελατεία ξαπλωμένη απ' τη μαστούρα...
●▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬●
"Στην πλατεία Αμερικής είχα μετονομάσει το ''Μονσενιέρ'', για να μην ακούγεται η λέξη'', ως ''Το Μαγαζί''. Ένα βράδυ μπαίνει στο καμαρίνι μου ο Γιώργος Μήτσικας, αεροσυνοδός δούλευε το παιδί, πού'χε γράψει τους στίχους στο ''Μαζί και μόνος'' και μου λέει: ''Ρε συ Ελένη, είναι καμαρίνι αυτό για τη Βιτάλη;'' ''Φύγε'' του λέω ''μού'ρθε κάτι τώρα''! ''Μα...'', ''Βρε φύγε'' του λέω ''και μη μιλάς''. Αμέσως μού'ρθε το ''Εγώ τραγούδαγα στα πανηγύρια'' που τό'κανα ''στα σκυλάδικα'' και το σουβλατζίδικο που μύριζε η τσίκνα του δίπλα απ' τα κλαρίνα. Δεν μ'άρεσε να το αφήσω ''στα πανηγύρια'', γιατί στα πανηγύρια έρχονταν και άνθρωποι με τα παιδάκια τους και διασκέδαζαν, περνούσαν όμορφα. Υπήρχαν κανόνες που εγώ τους είχα ζήσει. Το σκυλάδικο δεν είχε κανένα κανόνα. Πρωτοτραγούδησα σε σκυλάδικο με τον Μιχάλη Βιολάρη, με είχε στείλει ο Πατσιφάς. Είχα μάθει τα τραγούδια, νόμιζα ότι θα του κάνω σιγόντα, αλλά ούτε σιγόντα, ούτε τίποτα. Στοίβες τα πιάτα! Και δωσ'του ''Η μάνα η Τούρκα, η μάνα η Γκρέκα''! Μού'δινε την εντύπωση ότι έκαναν επανάσταση με τα πιάτα! Με διώξανε απ' τα σκυλάδικα, αν κι έπαιρνα 300 δραχμές μεροκάματο. Καθόλου δεν μ' άρεσε αυτό το πράγμα. Ε, όλες αυτές οι μνήμες βγήκαν στο τραγούδι..."
• ♦• ♪♫♫♪★°•.☆.•°`• ♦• ♪♫♫♪★°•.☆.•°`• ♦• ♪♫♫♪★°•.♫♪
Λόγος με μπέσα σουλατσάρει στους λαϊκούς δρόμους κατηφορίζοντας ως τη δημοτική παράδοση. Βάζει νυστέρι στο μικρόκοσμό της, στο μικρόκοσμό μας και κομματιάζει τα κουρέλια.
Οι καιροί λυσσάνε για λάσπη. Μα πάντα θα υπάρχουν κάτι ψυχές σαν τούτη εδώ, φτιαγμένες από άλλη πάστα. Μια ευλογία καμαρώνει πάνω από το κεφάλι της. Δεν κουνιέται ούτε εκατοστό μακρυά της. Καθαρίζει τη ψυχή της και ξετρυπώνει την αθωότητά της. Η Ελένη μας. Να μην ξαναφύγει. Να μείνει. Να τραγουδάει. Να γράφει. Για να βρίσκουμε το τσαγανό που χρόνια ολάκερα μας μίσεψε.

╔══╗ ♫
║██║ ♪♪
║██║♫♪
║ ◎♫♪♫
╚══╝ Δυναμώστε τη Μουσική!!! 😊
🎼 🎼🎼 🎼.....Άκου ...Derti Patras 105,7!.....🎼 🎼🎼 🎼 🎼
Πηγή: musicpaper.gr, lifo.gr ,flowmagazine.gr,
Θεοδόσης Βαφειάδης- «Ελένη Βιτάλη, Το Απέναντι Μπαλκόνι»

Subscribe: https://www.youtube.com/ Βρείτε τη Ελένη Βιτάλη - Εγώ τραγούδαγα (Τα σκυλάδικα) από τον δίσκο Ζωντανό Κύτταρο στα:iTunes: https://appl...

11/09/2024

...πρώτο φθινόπωρο πρώτη βροχή...
Η πρώτη βροχή που διώχνει το καλοκαίρι...παλιά διαδρομή που φέρνει καινούργια πράγματα......
δεν είναι θλίψη, είναι φθινόπωρο...
Τραγούδι που προέρχεται από δυο μουσικούς πόλους: το λαϊκό και το έντεχνο...μια στροφή κι ένα ποτήρι...
Τα μεγάλα λαϊκά τραγούδια δεν χρειάζονται μεγάλες σκέψεις...
●▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬●
Χρυσοκίτρινα φύλλα ριγμένα στη γη... ένας αέρας λίγο πιο ψυχρός και δυνατός να κάνει παιχνίδια πότε δω και πότε κει... και με την πρώτη βροχή, μια μυρωδιά μοναδική! Βγαλμένη απ'την ίδια τη γη... ένας κύκλος που γυρίζει και ποτέ του δεν κλείνει... Η ζωή!
Το ζεστό και πολύβουο καλοκαίρι έφυγε και πάλι κι ένα γλυκό φθινόπωρο μας υποδέχεται γεμάτο υποσχέσεις... ή μήπως όχι; Μήπως εμείς πρέπει να το υποδεχτούμε με αγάπη, σεβασμό κι αισιοδοξία; Μήπως να λέμε εμείς ένα ευχαριστώ πιο συχνά για την ομορφιά, για τα χρώματα που φωτίζουν τον κόσμο κάθε εποχή... για όλα τα καλά που υπάρχουν γύρω και μέσα μας, ξεχασμένα στη δίνη της ανθρώπινης φτώχειας και θλίψης, της ανθρώπινης εποχής;...
Ας είναι τα φθινόπωρα μας μελαγχολικά... με κείνη τη γλυκιά μελαγχολία όμως που δημιουργεί όμορφες ιδέες, όνειρα και πράξεις, για ένα πιο "πλούσιο" κι όμορφο αύριο...
♫♪★°•.☆.•°`• ♦• ♪♫♫♪★°•.☆.•°`• ♦• ♪♫♫♪★°•.☆.•°`• ♦• ♪♫♫♪★°•.♫♪★
Πόσο βιαστικά πέρασε κι αυτό το καλοκαίρι..
Βιαστικά προσπέρασε...
Σημερα...μυρίζει...φθινόπωρο....!!!!
η πιο μελαγχολική εποχη του χρονου.....ταιριαζει με το πανεμορφο αυτο τραγουδι.....αποψε η σκεψη μου δεν βρίσκει ακρη.. απόψε λύγισε και η αντοχη...
Καλωσορίζοντας το φθινόπωρο… μετά μουσικής!

╔══╗ ♫
║██║ ♪♪
║██║♫♪
║ ◎♫♪♫
╚══╝ Δυναμώστε τη Μουσική!!! 😊
🎼 🎼🎼 🎼.....Άκου ...Derti Patras 105,7!.....🎼 🎼🎼 🎼 🎼.

Δίσκος: Του έρωτα και της φυγήςΔημητρης Μητροπάνος

09/09/2024

Ίσως κι ο θάνατος να είναι............. απάτη!!!
😪🎼____ Ο Παράδεισος πλουτίζει..επανδρώνεται καλλιτεχνικά...
Και ,όχι μόνο..
Η Γή φτωχαίνει κάθε μέρα ..με κάθε τρόπο..σε όλα......

Πέντε χρόνια πέρασαν από τις 9 Σεπτεμβρίου 2019, όταν ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας «δραπέτευσε» από τη δική μας παρέα...
Ο θάνατος του έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία και μας έκανε να σαστίσουμε και αμέσως μετά το μυαλό το κατέκλυσαν στίχοι από τραγούδια ντυμένα με την φωνή του..
😪😪😪 Και τι ζητάω;
Τι ζητάω ...
Μια ευκαιρία στον Παράδεισο να πάω ...
Και πήγες ρε Λαυρέντη
Έφυγες νωρίς ...
Θα μας λείψεις
Μας λείπεις ήδη ...
Πήγες λοιπόν και είμαστε σίγουροι πως εκεί πάνω θα τους τραγουδάς και θα τους μαγεύεις όπως έκανες και με μας.
Δεν σε ξεχνάμε γιατί μπήκες στη ζωή μας για να χαραχτείς στις καρδιές μας.
Ένας είναι ο Λαυρέντης της καρδιάς μας....
Αν και κατατάσσεται στο χώρο της ροκ, αγαπάει τα παλιά λαϊκά τραγούδια και γράφει ενίοτε καθαρόαιμες λαϊκές μελωδίες όπως «Ο παλιός στρατιώτης». Αρέσκεται πολύ στους συνδυασμούς λαϊκού και ροκ καταλήγοντας σε τραγούδια όπως το «Πεθαίνω για σένα».
●▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬●
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, σε μια εποχή που έπεται της άνθισης του αξεπέραστου μουσικού κύκλου της μεταπολίτευσης, καλλιτέχνες και συγκροτήματα δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να φυσήξει νέος ούριος άνεμος στα μουσικά πελάγη. Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ηταν μία από τις προπέλες του πλοίου της ροκ μουσικής με λαϊκά στοιχεία οδηγώντας το στα πιο συναρπαστικά ταξίδια. Πρόκειται για έναν αυθόρμητο συνθέτη και ερμηνευτή με το προσωπικό του καλλιτεχνικό αισθητήριο, προκαλώντας την σπάνια αίσθηση της άρρηκτης συνέχειας της δημιουργικής του πορείας μέσα στο αναπόφευκτο πέρασμα του χρόνου.
«Εκεί στο Νότο, εκεί που η αγάπη κάνει κρότο…»
Με προσλαμβάνουσες από το καλλιτεχνικό φως που εξέπεμπαν ο Freddie Merkury, ο Lucio Batisti και ο Σαββόπουλος, ο Μαχαιρίτσας αρχισε σταδιακά να δημιουργεί γερά μουσικά πατήματα προκαλώντας έναν ξεχωριστό μελωδικό κρότο που μας αφυπνίζει. Δημιουργουσε κομμάτια πολύχρωμα, με έντονο ιταλικό ρυθμό όπως ο «Σουλτάνος της Βαβυλώνας» και «Τερατάκι της τσέπης». Ύστερα, ορμουσε δυναμικά και δημιουργουσε συνθέσεις πηγαίες και παιχνιδιάρικες που κρύβουν ένα είδος γοητευτικού ερασιτεχνισμού όπως στο κομμάτι «Ένας Τούρκος στο Παρίσι» ή στο «Έλα ψυχούλα μου».
Αν και κατατασσόταν στο χώρο της ροκ, αγαπουσε τα παλιά λαϊκά τραγούδια και εγραφε ενίοτε καθαρόαιμες λαϊκές μελωδίες όπως «Ο παλιός στρατιώτης». Αρεσκόταν πολύ στους συνδυασμούς λαϊκού και ροκ καταλήγοντας σε τραγούδια όπως το «Πεθαίνω για σένα». Αντιρρησίας και υπέροχα ασουλούπωτος παραπαίει ανάμεσα στο ισχυρό πλέξιμο με τις νότες σε δυνατές εκλάμψεις όπως «Ρίξε κόκκινο στη νύχτα», «Ένας μικρός Τιτανικός», «Εγώ δεν σε κατηγορώ» και στις ήσυχες μπαλάντες που παραπέμπουν σε μάτια ονειροπόλα και τρυφερές αγκαλιές, όπως στο «Ιπτάμενο Χαλί».
Δεν δημιουργούσε υποψίες συμβιβασμού και δεν παζάρευε τη μουσικό του αισθητική για κάνενα λόγο. Ήταν από τους καλλιτέχνες που θεωρούσε την δισκογραφία αναγκαία, για να μάθει ο κόσμος τα τραγούδια. Αυτό όμως, που πραγματικά του ανέβαζε την αδρεναλίνη και είναι αυτοσκοπός του ηταν οι συναυλίες. Έιχε φοβερή επικοινωνία με τον κόσμο σε ερμηνείες με θεατρικότητα και ψυχή που συμπληρώνουν τη χαρακτηριστική βραχνάδα με τα ροκ φωνητικά τερτίπια.
Ηταν ειλικρινής και η δουλειά του αποτύπωνε ακριβώς τη γκάμα των συναισθημάτων του, χωρίς να σκέφτοταν, αν θα ανταποκρινόταν στο κοινό αίσθημα. Κάπως έτσι, συνέβη και στο δίσκο «Παράθυρα που κούρασε η θέα», όπου η δημιουργία του ήταν σαν κραυγή και σαν λύτρωση μαζί, σαν αντίδοτο στον τότε πρόσφατο χαμό του αδερφού του. Αν και θεωρήθηκε σκοτεινός δίσκος και δεν είχε την απήχηση που θα έπρεπε, είναι το πιο ολοκληρωμένο προσωπικό του συνονθύλευμα μουσικής.
«Μια ευκαιρία στον παράδεισο να πάει…»
Πίσω από τον ανένταχτο αριστερό και τον έξυπνο συνομιλητή με το σπινθηροβόλο βλέμμα και τη σκέψη που τον προλαβαίνει στο λόγο, φωλιάζε ένας πολύ τρυφερός σύζυγος και πατέρας μιας κόρης. Αγαπούσε πολύ τους φίλους του, ενώ ειχε αδυναμία στο Βαγγέλη Γερμανό, τον οποίο θεωρούσε μέντορά του. Τα καλοκαίρια τα περνούσε στη Τήνο, την οποία ερωτεύτηκε με τη πρώτη ματιά. Ηταν άνθρωπος χαλαρός και ακομπλεξάριστος με μεγάλη οικειότητα και ανεπτυγμένη την ανάγκη της παρέας. Τον ενδιέφερε το μοίρασμα και η σχέση με τους ανθρώπους.
Μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή στην καριέρα του ήταν, όταν τραγούδησε την «Όμορφη Πόλη» στην αφιερωματική συναυλία για το Γρηγόρη Μπιθιώτση, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, το 2002. Ο ίδιος έχει πει γι’ αυτό: «Εγώ αυτό το τραγούδι το άκουγα με το Μπιθικώτση και ας μην το είχε πει ποτέ. Είναι πολύ δυνατό, ερωτικό τραγούδι.». Αυτό ακριβώς ηταν ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ένας καλλιτέχνης με βαρύ θετικό συναισθηματικό πρόσημο γνησιότητας. Ηταν άμεσος και δεν διστάζε να δείξει την κρυμμένη του ευαισθησία μπροστά στη δική του αλήθεια.
Δεν ξεχασε ποτέ να εκφράσει το δικό του ευχαριστώ για όσους συνέτειναν στο να κάνει τα πρώτα του βήματα. Μπολιασμένος με τις μουσικούς σπόρους του Θεοδωράκη και του Χατζιδάκη, έιχε ως όχημα πάντα την ουσία χτισμένη σε καλό τραγουδιστικό υλικό για να δινει το παρόν, όταν χρειάζοταν. Θα δίνει παντα το παρόν στις μουσικές μας εμπειρίες, για να ρίχνει κόκκινο στις νύχτες και στις μέρες μας, να επισκιάζει το μαύρο της εποχής, να παίρνει χρώμα η ζωή μας…
♫♪★°•.☆.•°`• ♦• ♪♫♫♪★°•.☆.•°`• ♦• ♪♫♫♪★°•.☆.•°`• ♦• ♪♫♫♪★°•.♫♪★.έφυγες όπως στεκόσουν...ορθός!
Σε τραγουδήσαμε, γενιά μας βλέπεις......
Χαιτετισμούς να δώσεις κει πάνω ε;
Κι αν συνηθίζεται κει στον κόσμο σας και μια αγκαλιά...

╔══╗ ♫
║██║ ♪♪
║██║♫♪
║ ◎♫♪♫
╚══╝ Δυναμώστε τη Μουσική!!! 😊
🎼 🎼🎼 🎼.....Άκου ...Derti Patras 105,7!.....🎼 🎼🎼 🎼 🎼.
Πηγη: Δανάη Λιάκου-Flow Magazine, Χριστίνα Ρογκάκου

Στίχοι: Ελένη Ράντου & Γιάννης ΜαύροςΜουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας 40 χρόνια του Γιώργου Μαργαρίτη στο ελληνικό τραγούδι… Ένας μεγάλος τραγουδιστής με γνήσι...

08/09/2024

Και τα φύλλα θα ριγούν και θα πέφτουν..
Ετσι συνήθως έρχεται το φθινόπωρο..
Τάσος Λειβαδίτης...υπέροχο τραγούδι που μυρίζει πρωτοβρόχια και πεσμένα φύλλα... και καλωσορίζουμε το Φθινόπωρο με τον πιο μελωδικό τρόπο...
Χρυσοκίτρινα φύλλα ριγμένα στη γη... ένας αέρας λίγο πιο ψυχρός και δυνατός να κάνει παιχνίδια πότε δω και πότε κει... και με την πρώτη βροχή, μια μυρωδιά μοναδική! Βγαλμένη απ'την ίδια τη γη... ένας κύκλος που γυρίζει και ποτέ του δεν κλείνει... Η ζωή!
Το ζεστό και πολύβουο καλοκαίρι έφυγε και πάλι κι ένα γλυκό φθινόπωρο μας υποδέχεται γεμάτο υποσχέσεις... ή μήπως όχι; Μήπως εμείς πρέπει να το υποδεχτούμε με αγάπη, σεβασμό κι αισιοδοξία; Μήπως να λέμε εμείς ένα ευχαριστώ πιο συχνά για την ομορφιά, για τα χρώματα που φωτίζουν τον κόσμο κάθε εποχή... για όλα τα καλά που υπάρχουν γύρω και μέσα μας, ξεχασμένα στη δίνη της ανθρώπινης φτώχειας και θλίψης, της ανθρώπινης εποχής;...
Ας είναι τα φθινόπωρα μας μελαγχολικά... με κείνη τη γλυκιά μελαγχολία όμως που δημιουργεί όμορφες ιδέες, όνειρα και πράξεις, για ένα πιο "πλούσιο" κι όμορφο αύριο...

●▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬●
Ο Φίλιππος Νικολάου έχει ερμηνεύσει στο παρελθόν αρκετά τραγούδια - "διαμάντια". Κομμάτια που έχουν την ικανότητα να παραμένουν διαχρονικά, να δημιουργούν συναισθήματα ακόμη και αρκετά χρόνια μετά...
Τραγουδιστής που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 60 και "μεγαλούργησε" κυρίως τη δεκαετία του 70. Ο Φίλιππος Νικολάου είναι φωνή γνώριμη και αγαπημένη, ειδικά στους μεγαλύτερους που έχουν πολλά να θυμηθούν με τα τραγούδια του. Συχνά διασκεύαζε ξένα τραγούδια δίνοντας τους ελληνικούς στίχους και χρώμα...Ο Φίλιππος Νικολάου κρατούσε μόνος του ιστορικά μαγαζιά. Στα πόδια του έσπαγε πιάτα ο Ωνάσης, στην πίστα του χόρευε ζεϊμπέκικο ο Νουρέγιεφ, στα πρώτα τραπέζια καθόταν η Βουγιουκλάκη.
Σήμερα;
• ♦• ♪♫♫♪★°•.☆.•°`• ♦• ♪♫♫♪★°•.☆.•°`• ♦• ♪♫♫♪★°•.♫♪
Ήρθε η εποχή που μπορείτε να αλλάξετε ότι σας βαραίνει ...όπως τα δέντρα τα φύλλα τους ... κάντε μια νέα αρχή !
╔══╗ ♫
║██║ ♪♪
║██║♫♪
║ ◎♫♪♫
╚══╝ Δυναμώστε τη Μουσική!!! 😊
🎼 🎼🎼 🎼.....Άκου ...Derti Patras 105,7!.....🎼 🎼🎼 🎼 🎼

07/09/2024

....καράβια που φεύγουν και σαρώνουν τα πάντα στο φευγιό τους....
Φωνή άπιαστη και γυναίκα κεραυνός...
Εκείνη στηρίζεται στην κουπαστή, λαμπερή μέσα στο ταξιδιωτικό της φόρεμα...
Στις 7 Σεπτεμβρίου 2017 έφυγε από τη ζωή μια ιδιαίτερη τραγουδίστρια που άφησε εποχή!
«Το εργοστάσιο έβγαλε μία και μετά έκλεισε»: λόγια της ίδιας από το πρόσφατο παρελθόν ως αποτίμηση του εκρηκτικού ταμπεραμέντου και της περσόνας της. Αλήθεια είναι! Η Μπέμπα Μπλανς είχε μια ζωή πλούσια απ' όλες τις απόψεις, μυθιστορηματική σχεδόν, ακατάλληλη για μικροαστούς, έτσι ακριβώς όπως το 'γραψε ο Κάλβος: «Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία».
●▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬●
Θρυλικό όνομα το Μπέμπα Μπλανς! Σαν να ερχόταν από τα βάθη του χρόνου, από τη γένεση του μουσικού θεάτρου στην Ελλάδα, τότε που καλλιτέχνες, ηθοποιοί και τραγουδιστές αποκτούσαν εύηχα ξενόφερτα ψευδώνυμα
Η Μπέμπα Μπλανς έγινε διάσημη νωρίς, έπειτα ξεχάστηκε για πολλά χρόνια, επανήλθε, ξεχάστηκε ξανά.Αυτό όμως που έμεινε ανεξίτηλο και όλα αυτά τα χρόνια, μας συνόδευσε και θα μας συνοδεύει είναι η εμβληματική της ερμηνεία στο «Kαράβι» (των Γιώργου Ζαμπέτα, Χαράλαμπου Βασιλειάδη και Νίκου Βελιώτη).
Μια όμορφη λαμπερή γυναίκα που ανέβαινε στο πάλκο και «έτριζε», μπόρεσε να αποδώσει με τρόπο μοναδικό ένα τραγούδι που μιλά για τους λησμονημένους, γι’ αυτούς που η ζωή τους προσπερνά και τους αφήνει να περιμένουν κάτι που δεν θα έρθει ποτέ.
Η φωνή της Μπέμπας Μπλανς δεν έχει λυγμό, δεν έχει απόγνωση, αφήνει τον στίχο να αναπνεύσει και την μουσική να παραπονεθεί για την μοναξιά της ηρωίδας. Εκείνη στέκεται αγέρωχη στην προκυμαία και βλέπει άλλο ένα καράβι να φεύγει χωρίς εκείνη. Αν κάποιος την έβλεπε από μακριά θα νόμιζε ότι πήγε να αποχαιρετήσει κάποιον αγαπημένο και όχι την ελπίδα της.
Περιγράφει την επιστροφή σε μία επανάληψη που «τρώει» την ζωή της αργά όπως το κύμα τον βράχο. Ο κόσμος της στένεψε, τα αστέρια έσβησαν και το καράβι μόλις που αχνοφαίνεται στον ορίζοντα. Σε λίγο θα διακρίνεται μόνο μια στήλη καπνού να της θυμίζει ένα ακόμα ταξίδι που δεν έκανε ποτέ.
Η φωνή της Μπέμπας Μπλανς παραμένει αναλλοίωτη, δωρική, δεν λυγίζει από την μοναξιά της γυναίκας και με αυτό τον τρόπο την υπογραμμίζει.
Ίσως ασυναίσθητα η ηρωίδα γνωρίζει ότι ακόμη κι αν αργεί η αυγή αργά ή γρήγορα θα ξημερώσει, θα έρθουν κι άλλα καράβια πρόθυμα να την ταξιδέψουν κι άλλες αγάπες να αναστήσουν τον ρημαγμένο κόσμο. Ο στίχος μοιάζει με ετυμηγορία τελεσίδικη όμως η φωνή αντέχει, διατηρείται αράγιστη και συντηρεί την ελπίδα ζωντανή.
╔══╗ ♫
║██║ ♪♪
║██║♫♪
║ ◎♫♪♫
╚══╝ Δυναμώστε τη Μουσική!!! 😊
🎼 🎼🎼 🎼.....Άκου ...Derti Patras 105,7!.....🎼 🎼🎼 🎼 🎼
Πηγη: Χρήστος Ασημακόπουλος - Ogdoo.gr, .lifo.gr

Το καράβι - Μπέμπα ΜπλανςΤο καράβι - 1966Στίχοι: Χαράλαμπος Βασιλειάδης & Νίκος ΒελιώτηςΜουσική: Γιώργος Ζαμπέτας1. Μπέμπα Μπλανς2. Πόπη Αστεριάδη3. Λένα Αλκ...

05/09/2024

..και η αλμύρα στα μαλλιά να γίνει άδεια αγκαλιά
στην άμμο ακόμα ένα σημάδι....
Οι μέρες γύρισαν σαν σελίδες βιβλίου μ' ένα ανεπαίσθητο θρόισμα..
Κι αφού,κανείς δεν μπορεί να εξασφαλίσει για πάντα το καλοκαίρι...
ένα παρατεταμένο γαλήνιο Φθινόπωρο..είναι σταθερότερη αξία..
Απαισιοδοξία, έρωτας, απώλεια και αναμνήσεις είναι κάποιες από τις ενότητες που ξεπηδούν μέσα από φθινοπωρινούς στίχους και με ένα γλυκό «χαμόγελο» ρουτίνας ρίχνουν τίτλους τέλους στο καλοκαίρι. Δεν είναι λίγοι οι τραγουδοποιοί που μνημόνευσαν το φθινόπωρο. Ορισμένοι με νοσταλγικό ύφος και άλλοι με ερωτικό.
●▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬●
Ενα από τα ωραιότερα λαϊκά τραγούδια απόλυτα ταιριασμένο στη βαθιά, ζεστή φωνή του Πασχάλη Τερζή, ενός τραγουδιστή που έχει αποδείξει ότι μπορεί να μιλά στην καρδιά κάθε Ελληνα.
Ο Πασχάλης Τερζής έχει τη στόφα του αυθεντικού λαϊκού τραγουδιστή. Δεν ήταν και δεν υπήρξε ποτέ, ακόμα και στις μεγάλες δόξες του, «δήθεν» ούτε στην ερμηνεία αλλά ούτε και στη συμπεριφορά. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι περίμενε για παραπάνω από είκοσι χρόνια τη μεγάλη επιτυχία και την αναγνώριση. Σήμερα εί ως σταθερή αξία στο λαϊκό τραγούδι και τον αποδέχονται όλοι. Και βέβαια αυτό δεν συνέβη τυχαία! Έχοντας ως χάρισμα τη δύναμη που κρύβει ο καημός μέσα στη φωνή του αλλά και εκείνη τη γλυκιά θλίψη στο βλέμμα, ο Πασχάλης παρά τις αντιξοότητες που συνάντησε στον δρόμο του κατάφερε να γίνει ο βασιλιάς της πλατίνας, ο πρωταθλητής της διασκέδασης, ο τραγουδιστής με τους χιλιάδες ορκισμένους θαυμαστές που γεμίζαν τα μαγαζιά όπου εμφανίζοταν: «Εγώ βλέπω τη θετική ενέργεια που εισπράττω από τα βλέμματα του κόσμου, είτε στο Albert Hall τραγουδάω είτε σε μια αλάνα είναι το ίδιο. Τραγουδάω για τον κόσμο γι' αυτούς που με έκαναν αυτό που είμαι».
🌺 🎼 🎼 🎵 🎶 🎻 🌺 🎼 🎼 🎵 🎶 🎻 🌺 🎼 🎼 🎵 🎶 🎻

Στίχοι Μουσική Γιώργος θεοφάνουςΠοιος το περίμενε λοιπόννα γίνουμε ένα παρελθόνκαι όλα τα χρώματα σκοτάδικαι η αλύρα στα μαλλιά να γίνει άδεια αγκαλιάστην άμ...

03/09/2024

Υπάρχουν τραγούδια που καθαγιάζει με τον χρόνο η αγάπη του λαού μας, και τα φυλάσσει σαν ακριβό φυλαχτό μες στην ψυχή του.τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς
και τσικουδιά στους καφενέδες
τα παλληκάρια να κερνάς......τέλος καλοκαιριού ....'εννοιες ..φροντίδες ....υποχρεώσεις ...τρέξιμο.....
ούφ .....ξούφ.......'γκρίζο'.......
Εμείς , όμως................... ..
Δέν θα πάψουμε να βλέπουμε Ομορφιά ..ένα γύρω...
Να την 'ανιχνεύουμε στα αποκαίδια της ζωής ..
και να χαμογελάμε ........................
3 του Σεπτέμβρη να γελάς....
αν μπορείς βέβαια...
●▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬●
Για δυο βασικούς λόγους, που απέχουν μεταξύ τους 131 χρόνια, η 3η του Σεπτέμβρη θεωρείται ιστορική ημερομηνία.
Ο πρώτος συνδέεται με την επανάσταση του 1843, που, με πρωτεργάτη τον στρατηγό Μακρυγιάννη, κατέληξε στη σύνταξη του συντάγματος και την υπογραφή του από τον βασιλιά Όθωνα.
Ο δεύτερος λόγος είναι η ίδρυση του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑ.ΣΟ.Κ) που πραγματοποιήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1974 από τον Ανδρέα Παπανδρέου και που, μέσα σε επτά χρόνια, κατάφερε να γίνει το κόμμα που θα κυβερνούσε επί σειρά ετών τον τόπο…
Καμία σχέση δηλαδή ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο γεγονός.
Στις 10 Σεπτεμβρίου 1979 κυκλοφόρησε από τη Lyra ο δίσκος του Ηλία Ανδριόπουλου «Γράμματα στον Μακρυγιάννη» σε στίχους Μάνου Ελευθερίου και Μιχάλη Μπουρμπούλη, με τραγουδιστές τον Αντώνη Καλογιάννη και την Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Τα περισσότερα από τα τραγούδια του δίσκου είχαν πρωτοπαρουσιαστεί στις συναυλίες του Ηλία Ανδριόπουλου στο Λυκαβηττό το καλοκαίρι του 1978 με τους ίδιους ερμηνευτές. Το τραγούδι που ξεχώρισε βεβαίως ήταν το «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες» σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, που αποτέλεσε επί σειρά ετών, μαζί με το «Καλημέρα ήλιε» του Μάνου Λοΐζου, το σήμα κατατεθέν του ΠΑ.ΣΟ.Κ., λόγω της αναφοράς των στίχων στην 3η του Σεπτέμβρη. Οι στίχοι βεβαίως δεν είχαν καμία σχέση με την ημερομηνία ίδρυσης του κόμματος, όπως καμία σχέση δεν είχε το συγκεκριμένο κόμμα, την εποχή που γράφτηκε το τραγούδι, με την εποχή που απαγορεύτηκε από τον συνθέτη του να παίζεται στις συγκεντρώσεις, τον Ιούνιο του 2011. Λίγες ημέρες πριν, η κόρη του Μάνου Λοΐζου Μυρσίνη, είχε απαγορεύσει τη μετάδοση του τραγουδιού του πατέρα της «Καλημέρα ήλιε» στις συγκεντρώσεις και λοιπές εκδηλώσεις του κόμματος.
Η δήλωση του Ηλία Ανδριόπουλου είχε ως εξής: Υπάρχουν τραγούδια που καθαγιάζει με τον χρόνο η αγάπη του λαού μας, και τα φυλάσσει σαν ακριβό φυλαχτό μες στην ψυχή του.
Ποτέ ένα καλό τραγούδι, αλλά και κάθε αληθινή τέχνη, δεν εξύμνησε στην ιστορία της ανθρωπότητας, τον τύραννο, τον δήμιο ή τον προδότη. Αντίθετα στάθηκε πάντα δίπλα στους αδύναμους και ταπεινούς, στους μάρτυρες των στρατοπέδων και στους ευγενικούς αγώνες των νέων ανθρώπων.
Έχοντας υπ' όψιν μου αυτά, και ιδιαίτερα μετά τα πρόσφατα θλιβερά γεγονότα, δεν επιτρέπω από εδώ και στο εξής στο σημερινό ΠΑΣΟΚ, να χρησιμοποιεί το τραγούδι μου «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες», στίχοι Μ. Ελευθερίου, που γράφτηκε για άλλους λόγους και συγκεκριμένα, για να εξυμνήσει την πιο ανιδιοτελή, την πιο τίμια και αγωνιστική μορφή του Ελληνισμού και του '21, τον Μακρυγιάννη.
🌺 🎼 🎼 🎵 🎶 🎻 🌺 🎼 🎼 🎵 🎶 🎻 🌺 🎼 🎼 🎵 🎶 🎻
3 του Σεπτέμβρη να γελάς....
Τι νομίζετε ,άντε έτσι πέρασε το καλοκαίρι κ' καλό φθινόπωρο ..;;; αμ ! δε ..ποιό φθινόπωρο ....αυτά που ξέρατε ,ξεχάστε τα !..................
╔══╗ ♫
║██║ ♪♪
║██║♫♪
║ ◎♫♪♫
╚══╝ Δυναμώστε τη Μουσική!!! 😊
🎼 🎼🎼 🎼.....Άκου ...Derti Patras 105,7!.....🎼 🎼🎼 🎼 🎼

Πηγες: 1) Συνέντευξη του Μάνου Ελευθερίου στον Θανάση Γιώγλου για το περιοδικό «Πολίτης Κ» του Δήμου Καλαμαριάς (τεύχος 47 - Απρίλιος 2012). Αναδημοσίευση στο ogdoo.gr
2) Συνέντευξη του Ηλία Ανδριόπουλου στον Θανάση Γιώγλου

Στίχοι: Μάνος ΕλευθερίουΜουσική: Ηλίας ΑνδριόπουλοςΣυλλογή:Γράμματα στον Μακρυγιάννη ( 1979 ) Στίχοι:Μόνο να γράφεις τ' όνομά σουκαι 'κείνο το 'μαθες μισόνα ...

02/09/2024

Σ ευχαριστούμε αγαπημένε...!
Δεν θα πω κάτι ακόμη γτ..
Τους #μεγάλους άντρες τους συνοδεύουν αιώνια τα έργα τους... ....
Στο καλο...
Και να μας έχεις έγνοια...

02/09/2024

γωνιά γωνιά σε ψάχνω
ψάχνω να βρω τα μάτια σου...
δεν έχουν την πολυτέλεια οι καιροί
να χάνουν σπουδαίους ανθρώπους γαμώτο
δεν έχουν...
Θα μου πεις το σώμα φθαρτό κόντεψε αιώνα
να σου πω πως μας είχες μπερδέψει
έτσι που σε είχαμε στους ημίθεους στο Πάνθεον
είμαστε ήσυχοι για την ανάσα και την μορφή σου...

Τρία χρόνια χωρίς τον Μίκη Θεοδωράκη...
Γίναμε πιο φτωχοί σα χώρα, σαν λαός...
Μας λείπεις, Μίκη...

Πηγη: , Περγαμόντο στη γραφή, Μινόρε στη γεύση

02/09/2024

Τρία χρόνια χωρίς τον Μίκη Θεοδωράκη...
Γίναμε πιο φτωχοί σα χώρα, σαν λαός...
Μας λείπεις, Μίκη...

Ο Μίκης μας ταξίδεψε στην Αθανασία… «πέταξε» λίγο ψηλότερα, ακόμη ψηλότερα…
Κάποτε σηκώσαμε τον ήλιο της Ελλάδας ψηλότερα, κάποτε υψώσαμε το ανάστημά μας και αρθρώσαμε με δυνατή και βροντερή φωνή όλα τα γράμματα της ελευθερίας σε μια ένωση φανταστική και αναπάντεχη , χωρίς να σκύβουμε το κεφάλι και γεμάτοι υπερηφάνια. Ήταν η στιγμή που κατέφτασαν στα αυτιά μας, σαν η καλύτερη λύτρωση της καρδιάς μας οι μελωδίες αυτής της γιγάντιας καλλιτεχνικής μορφής που λέγεται Μίκης Θεοδωράκης..

Πηγη: Δανάη Λιάκου-Flow Magazine

Δημήτρης Μητροπάνος Της ξενιτιάς (Φεγγάρι μάγια μου 'κανες)

02/09/2024

Βρέχει στη φτωχογειτονιά..και είναι παγωμένη τούτη η βροχή... πάντα παγωμένη ήταν η βροχή στις φτωχογειτονιές... δεν πειράζει..οι άνθρωποι ζεσταίνονταν από τα όνειρα...
Συγκίνηση...τρυφερότητα και μεγαλείο....

Τρία χρόνια χωρίς τον Μίκη Θεοδωράκη...
Γίναμε πιο φτωχοί σα χώρα, σαν λαός...
Μας λείπεις, Μίκη...

Ο Μίκης μας ταξίδεψε στην Αθανασία… «πέταξε» λίγο ψηλότερα, ακόμη ψηλότερα…
●▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬●
Είναι από τους Έλληνες που αγάπησαν τον τόπο αυτό, όσο τίποτα άλλο, δείχνοντάς το έμπρακτα από τη στιγμή που γεννήθηκαν. Μια γοητευτική προσωπικότητα που θα μπορούσε να εμπνεύσει μια παρέα νέων παιδιών σήμερα να συγκεντρώσει σε 5 κασσετίνες περί τα 1000 τραγούδια όλης του της πορείας από όλες τις δικογραφικές εταιρείες με σκοπό την αντιγραφή και την ανταλλαγή χέρι με χέρι. Ίσως αυτή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη του βεληνεκούς αυτού του σπουδαίου δημιουργού που δεν συνεμορφώθη ποτέ προς τας υποδείξεις. Διανύοντας μια τραγικά δύσκολη οικονομική και πολιτική εποχή ξέρουμε πως μας είπαν ψέμματα πολλά και θελήσαμε να ζήσουμε με όνειρα ψεύτικα. Πήραμε τη ζωή μας λάθος. Όμως, θα αλλάξουμε ζωή και ο ήλιος που θα αντικρύσουμε αύριο θα είναι σίγουρα λίγο πιο ψηλά...
Πηγη: Δανάη Λιάκου-Flow Magazine

Μουσική: Μίκης ΘεοδωράκηςΣτίχοι: Τάσος ΛειβαδίτηςVideomix by alekosg

02/09/2024

..η έννοια της φτώχειας σήμερα είναι πολύ πιο άγρια απ’ ό,τι ήταν τότε…
«Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου / εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί».
… πως γίνεται να είμαστε τόσο πρόσκαιροι και να κάνουμε όνειρα τόσο αιώνια;

Τρία χρόνια χωρίς τον Μίκη Θεοδωράκη...
Γίναμε πιο φτωχοί σα χώρα, σαν λαός...
Μας λείπεις, Μίκη...

Ο Μίκης μας ταξίδεψε στην Αθανασία… «πέταξε» λίγο ψηλότερα, ακόμη ψηλότερα…
●▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬▬▬●......
Η «Δραπετσώνα» είναι ένα από τα πρώτα τραγούδια με στίχους του Τάσου Λειβαδίτη. Κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1961 στο δίσκο του Μίκη Θεοδωράκη «Πολιτεία».Η διάθεση του συνθέτη αποζητούσε έναν αντρίκειο ρυθμό, ένα ζεϊμπέκικο, για το δίσκο «Πολιτεία». Η μελωδία γεννιέται αυθόρμητα στη σκέψη του Μίκη Θεοδωράκη τον Οκτώβρη του 1960.
Οι στίχοι του Τάσου Λειβαδίτη είναι μελαγχολικοί και εσωτερικοί. Αποτυπώνουν συμφορές προσωπικές αλλά και συλλογικές, εκφράζοντας το αίσθημα της λαϊκής γειτονιάς, την ορφάνια και τη φτώχεια της εποχής.
Την ιστορία του κομματιού μας την περιγράφει ο συνθέτης του, Μίκης Θεοδωράκης:
"Tην εποχή εκείνη, η κυβέρνηση ήθελε να διώξει τους πρόσφυγες απ' τις παράγκες τους, στη Δραπετσώνα, χωρίς να τους δώσει αποζημίωση. Για κείνους ήταν ένας αγώνας επιβίωσης, ένας αγώνας ζωής ή θανάτου, καθώς πήγαιναν οι μπουλντόζες και τους ξήλωναν τα σπίτια. Mια μέρα, πηγαίνοντας με το αυτοκίνητο προς την «Kολούμπια» για φωνοληψία, μου ήρθε ξαφνικά η έμπνευση, μπροστά στο θέατρο Kαλουτά. Σταμάτησα απότομα και έγραψα τη μελωδία. Tο βράδυ τηλεφώνησα στον Λειβαδίτη, του τραγούδησα απ' το τηλέφωνο τη μελωδία, κι εκείνος έγραψε τους στίχους για τη «Δραπετσώνα»."

Φυσικά, είναι εντελώς περιττό να σχολιάσουμε την αξία, τη διαχρονικότητα και τη σημασία της «Δραπετσώνας» για τον ελληνικό πολιτισμό. Πρόκειται για μια από τις πιο γνωστές, αγαπημένες και χιλιοτραγουδισμένες δημιουργίες του συνθέτη, η οποία πρωταγωνιστεί και σήμερα στα γλέντια, στις χαρές και στις πίκρες των Ελλήνων. Άλλη μια αθάνατη κληρονομιά που μας αφήνουν οι μέγιστοι δημιουργοί Θεοδωράκης και Λειβαδίτης, αλλά και η δωρική, «ξύλινη» και μεγαλοπρεπής φωνή του επίσης μέγιστου Μπιθικώτση…
♫♪★°•.☆.•°`• ♦• ♪♫♫♪★°•.☆.•°`• ♦• ♪♫♫♪★°•.☆.•°`• ♦• ♪♫♫♪★°•.♫♪★
Ο Θεοδωράκης ανοίγει το στόμα και αναγαλλιάζει το πέλαγος που παίρνει τα λόγια του στις σκοτεινές σπηλιές. Είναι πρωτομαγιά και καθώς ακούει, τις καμπάνες που σημαίνουν, σταματά και στέκεται στην ψηλότερη κορφή και δίχως να χορταίνει, αρμέγει με τα μάτια του το φως της οικουμένης. Κοιτάζει το χελιδόνι που πετά κάτω από τον καυτό ήλιο που χαιδεύει το πρόσωπό του και ξέρει πως, για να γυρίσει τούτος ο ήλιος χρειάζεται πολλή δουλειά. Μυρίζει την ανάσταση ένα γύρω, αυτήν που συνοδεύει κάθε μικρό ή μεγάλο θάνατο. Είναι η ανάσταση των οραμάτων που βρίσκουν την εφαρμογή τους στους λαϊκούς αγώνες και στην ελπίδα για το καλύτερο αύριο.
╔══╗ ♫
║██║ ♪♪
║██║♫♪
║ ◎♫♪♫
╚══╝ Δυναμώστε τη Μουσική!!! ....Άκου ...Derti Patras 105,7!.....

ΔραπετσώναΣύνθεση, ενορχήστρωση & διεύθυνση ορχήστρας: Μίκης ΘεοδωράκηςΣτίχοι: Τάσος ΛειβαδίτηςΜπουζούκι: Μανώλης ΧιώτηςΕρμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης [Πρόκε...