Άραγε, πόσο μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα σε δεκατέσσερις μήνες; Η απάντηση πλέον δεν επιδέχεται αντιρρήσεις: τα πάντα, ο κόσμος ολόκληρος. Παγιωμένες αντιλήψεις αναθεωρήθηκαν. Κοινωνικά "κεκτημένα" καταργήθηκαν. Ακόμη και "άβατα". Όπως οι οικονομικές απολαβές δημοσίων και μη υπαλλήλων που περικόπηκαν. Άλλα σωστά και άλλα λανθασμένα.
Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για να ζυγί
σουμε λάθη και παραλείψεις Αυτό που μπορούμε να προσφέρουμε είναι η δική μας οπτική των γεγονότων. Η ζωντάνια μας. Η νεανική μας ορμή. Οι σκέψεις μας για το αύριο που θέλουμε, που ελπίζουμε και που μπορούμε να οικοδομήσουμε. Από το δικό του "μετερίζι" ο καθένας. Δίνοντας, ίσως, και μια αχτίδα φωτός σε αυτό το περίφημο τούνελ στο οποίο όλοι λένε ότι βρισκόμαστε ως κράτος, ως οικονομία και ως κοινωνία.
Αποφασίσαμε, λοιπόν, να κάνουμε κάτι δημιουργικό μέσα στη μιζέρια των καιρών.
Να δηλώσουμε "παρών" σε μια φωτεινή πραγματικότητα που θα έρθει μόνο αν το θελήσουμε.
Να "γκρεμίσουμε" -όσο μπορούμε- τη ζοφερή καθημερινότητα που δε λέει να φύγει.
Σε πείσμα των καιρών, σε πείσμα της αδράνειας, σε πείσμα της ιδιώτευσης.
Προερχόμαστε από διαφορετικές ιδεολογικές και βιωματικές καταβολές. Κοινός παρανομαστής της προσπαθειάς μας; Η ανάγκη μας να αναδείξουμε το εξης απλό: ότι αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι, ακτιβιστές, καλλιτέχνες, καθηγητές, φοιτητές, ακομμάτιστοι, μπορούν να κάτσουν στο ίδιο τράπέζι. Να συζητήσουν. Να διαφωνήσουν και γιατί όχι να συνθέσουν.
Είμαστε φοιτητές. Και αντιλαμβανόμαστε την έκδοση ενός ανεξάρτητου, νεανικού, πολιτικού -κατεξοχήν- περιοδικού ως μια διέξοδο έκφρασης και ένα δίαυλο επικοινωνίας. Τόσο για εμάς τους ίδιους όσο και για όσους είναι ή αισθάνονται νέοι. Γιατί νέος για εμάς είναι αυτός που πασχίζει να διατηρήσει την αισιοδοξία του. Που δεν παύει να ονειρεύται. Που εξακολουθεί να ελπίζει.
Και όχι. Δε θέλουμε να είμαστε η "χαμένη γενιά". Ούτε έχουμε ανάγκη το δικό μας Πολυτεχνείο. Είμαστε η γενιά του ίντερνετ, των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, του ακτιβισμού και της ακομπλεξάριστης χειραφέτησης του ατόμου. Είμαστε η γενιά της "κοινωνίας των πολιτών", του παγκόσμιου χωριού, της ευρωπαϊκής ενοποίησης, των πτυχίων και των μεταπτυχιακών, των δύο και τριών γλωσσών. Είμαστε η γενιά που γύρισε την πλάτη της στην εκφυλισμένη πολιτική διαδικασία και που αντιλαμβάνεται την πολιτική ως δημόσιο αγαθό και όχι ως ιδιωτικό προνόμιο.
Και ναι. Θα γίνουμε η γενιά που θα ζήσει διαφορετικά. Με άλλα ήθη, πιο ανθρώπινα, πιο ουσιαστικά.
Στοχος μας είναι να δώσουμε βήμα σε όλους, αλλά κυρίως σε εκείνους που αντιλαμβάνονται την πολιτική ως ιδέα, ως αξία, ως μέσο επίλυσης υπαρκτών προβλημάτων. Έκεί που οι πολιτικές σμιλεύονται χωρίς να καλουπώνονται. Πέρα και έξω από ιδεολογικά και κομματικά στεγανά. Χωρίς, σε καμία περίπτωση, να δρούμε ανταγωνιστικά προς αυτά. Χωρίς δούρειους ίππους-οχήματα ικανοποίησης προσωπικών φιλοδοξιών. Και είναι πολλοί αυτοί οι δούρειοι ίπποι, ακόμη και σε τέτοιες έποχες που επιτάσσουν τη ρήξη με το παλιό και την ανάδυση του καινούργιου.
Σας καλούμε, αν συμμερίζεστε τις σκέψεις μας αυτές, να συνταχθείτε μαζί μας, να συνεργαστούμε, να επικοινωνήσουμε και, επιτέλους σε αυτή τη χώρα, να κουβεντιάσουμε χωρίς προκάτ συνθηματολογία για τα δελτία των οκτώ. Χωρίς την αγελαία νοοτροπία της ντουντούκας. Χωρίς πάθη, προκαταλήψεις και μισαλλόδοξες εμμονές.
Η Συντακτική Επιτροπή:
Κωνσταντίνος Ραχιανιώτης
Αντώνης Βασιλοκωνσταντάκης
Αλέξανδρος Κορογιαννάκης
Αλέξανδρος Πολίτης
Νικόλας Ανδρουλάκης
Παναγιώτης Δουδωνής
Ντίνος Ψυχογιός
Φιόνα Σφουντούρη
Δημήτρης Λιούρδης
Δημήτρης Τριανταφυλλάκης
Τζένη Αναστασοπούλου
Κατερίνα Σκουτέλη
