15/11/2024
ไอ้เล็ก เด็กวัด ตอน หลวงพี่ผู้หิวโหย
บ่ายแก่ๆ ของวันหยุดเรียนไอ้เล็ก กำลังจะไปหาไม้ไผ่มาแกะสลักเล่นข้างวัด แต่ไม่ทันจะพ้นกุฏิพระ หลวงพี่จ้อย พระบวชใหม่สดๆ ก็เดินเข้ามาหาพร้อมสีหน้าอ่อนแรง
“เล็กเอ๊ย...ช่วยหลวงพี่หน่อยได้ไหม?” หลวงพี่จ้อยเอ่ยเสียงอ่อย พร้อมกับเอามือลูบท้องที่ร้องโครกครากอยู่ตลอด
“หลวงพี่หิวข้าวเหรอครับ?” ไอ้เล็กยิ้มออกขำๆ เพราะรู้ทันทีว่าพระใหม่ที่ยังไม่คุ้นกับการอดอาหารเย็น ต้องมีปัญหากับการหิวโหยเป็นแน่
“อืม… ตั้งแต่บวชมา หลวงพี่ยังไม่ชินเลยโยม ปกติสามมื้อ หิวก็หาอะไรกิน แต่ตอนนี้ต้องอดเย็น ตั้งแต่ฉันเพลแล้วนี่รู้สึกหิวจนท้องไส้จะขาดเลยว่ะ”
ไอ้เล็กหัวเราะขันก่อนจะยกมือขึ้นชี้ “ง่ายนิดเดียวหลวงพี่ ผมมีเคล็ดลับคลายหิวให้พี่เยอะครับ”
“จริงเหรอเล็ก? งั้นบอกหลวงพี่ทีเถอะ จะได้ไม่อดทนทรมานแบบนี้”
ไอ้เล็กยิ้มเจ้าเล่ห์พลางกระซิบ “หลวงพี่เคยลองฉันน้ำหวานไหมครับ? หวานๆ เย็นๆ ซดแล้วชื่นใจ แถมอิ่มท้องด้วยนะ”
“น้ำหวานได้ด้วยหรือ?” หลวงพี่จ้อยตาลุกวาว
“ใช่ครับ หลวงพี่ฉันนมชงก็ได้ด้วยนะ ถ้าอยากเพิ่มพลัง ผมจะทำชาร้อนให้ก็ได้ จิบนิดจิบหน่อยตอนเช้าตรู่ สบายท้องเลยครับ”
“เออเนอะ! ทำไมหลวงพี่ไม่รู้มาก่อน” หลวงพี่จ้อยพยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วย พอได้ฟังเคล็ดลับของไอ้เล็กแล้ว ก็เหมือนความหิวจะคลายลงไปครึ่งหนึ่งทันที
ไอ้เล็กไม่รอช้า รีบไปหาน้ำตาลสด หยิบแก้วและหลอด พร้อมด้วยถ้วยน้ำแข็งใส่น้ำหวานแดงหอมชื่นใจ จัดแจงนำมาถวายหลวงพี่ด้วยท่าทางกระตือรือร้น
“นี่ครับ หลวงพี่ ดื่มน้ำตาลสดก่อนนะ หวานหอมชื่นใจ จะได้มีกำลังไปสวดมนต์”
หลวงพี่จ้อยพอได้ดื่มก็ยิ้มออกมาจนแก้มปริ ความหิวค่อยๆ คลายลง ไอ้เล็กเห็นท่าทางนั้นก็อดยิ้มตามไม่ได้
“คราวนี้หลวงพี่ไม่ต้องหิวอีกแล้วนะครับ ผมจะคอยเตรียมน้ำหวาน น้ำแข็งใส และนมชงให้พี่ทุกวัน”
หลวงพี่จ้อยยิ้มกว้าง ตบไหล่ไอ้เล็กเบาๆ “ขอบใจนะไอ้เล็ก หลวงพี่ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ ถ้าไม่มีเอ็งช่วย”
ทั้งคู่ต่างยิ้มให้กัน ไอ้เล็กเองก็รู้สึกภูมิใจที่ได้ช่วยคลายหิวให้หลวงพี่ใหม่ ส่วนหลวงพี่จ้อยก็ดูอารมณ์ดีขึ้นทันที พร้อมจะก้าวต่อไปในชีวิตใหม่ในผ้าเหลือง
