เห็น บันทึกการเดินทางออกไปเห็นโลกในมุมมองของตัวเอง หนังสือบันทึกประจำวันเล่มที่ 2 ของพลอย สโรชา กิตติสิริพันธุ์ ผู้เชื่อว่า เราต่างมีวิธีเห็น และเรียนรู้โลกนี้ในแบบของตัวเอง แม้คนตาบอด มองไม่เห็น ก็เช่นกัน
ชวนเรียนรู้โลกนี้ในมุมใหม่ไปพร้อมกับพลอย สั่งซื้อหนังสือได้ที่เพจสำนักพิมพ์ผีเสื้อใน Facebook
สั่งซื้อภายในสิงหาคมนี้ ได้รับที่คั่นหนังสือพิเศษจากพลอย และรายได้จากการจำหน่ายหนังสือร่วมสมทบทุนผลิตหนังสือเล่มแรกของสำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง สำนักพิมพ์ของนักเขียนพิการในประเทศไทย
“ถ้ามึงไม่สร้างเอง ถ้ามึงไม่ทำเอง ใครจะมาทำให้มึง บันไดยังมีขั้น ชีวิตคนก็มีระดับ ถ้ามึงอยากขึ้นบันไดไปยังขั้นที่เจ็ด มึงก็ต้องก้าวผ่านหกขั้นไปให้ได้ก่อน จึงจะเหยียบขั้นที่เจ็ดได้”
.
ส่วนหนึ่งจากนิยายชีวิตผจญภัยเรื่อง ‘ชื่อสมชาย’ เด็กชายผู้ไม่เคยยอมแพ้แม้ข้างหน้าจะเป็นบันไดสูงสักกี่ขั้น ติดตามอ่านได้ในอีกไม่ช้าไม่นานนี้แล้ว
ขอบคุณสิงห์ที่ช่วยบอกเล่าเรื่องราวสำนักพิมพ์ของเรานะคะ
.
ตอนนี้สำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบางกำลังเตรียมพิมพ์หนังสือเล่มแรก
ระหว่างนี้อ่านหนังสือที่พลอยเขียนรอไปก่อนนะคะ
หนังสือของพลอยตอนนี้มี 3 เล่มค่ะ
2 เล่มเป็นบันทึกชื่อ ‘จนกว่าเด็กปิดตาจะโต’ และ ‘เห็น’
อีกเล่มเป็นหนังสือระบายสี ชื่อ ‘ก ไก่เดินทางนิทานระบายสี’
ถามหาหนังสือของพลอยที่กล่องข้อความเพจสำนักพิมพ์ผีเสื้อได้เลยค่ะ
สงสัย หรือเคยสงสัยกันไหมคะว่า พลอยเขียนหนังสือได้อย่างไร คนตาบอดเขียนหนังสืออย่างไร ใช้อักษรเบรลล์เหรอ
ถ้าสงสัย ก็ไม่แปลกหรอกค่ะ
.
ทุกวันนี้พอเล่าให้ใครฟังว่า พลอยเขียนหนังสือ แทบทุกคนก็จะถามกลับว่า “เขียนหนังสือเบรลล์เหรอ”
.
พลอยก็เลยจะได้จังหวะอธิบายต่อ “เปล่าค่ะ เขียนหนังสือให้คนทั่วไปอ่าน พิมพ์ด้วยคอมพิวเตอร์”
.
“เหรอ พิมพ์ได้ยังไง” เสียงประหลาดใจของอีกฝ่ายก็จะตอบกลับมาเป็นอัตโนมัติแบบนี้แทบทุกครั้งไป พลอยก็จะอธิบายต่อไปว่า คอมพิวเตอร์ที่พลอยใช้มีโปรแกรมที่อ่านข้อความออกเสียงได้ ทำให้พลอยพิมพ์ข้อความได้ ซึ่งคนฟังแล้วก็ดูกึ่งเข้าใจกึ่งไม่เข้าใจ คล้ายคำอธิบายนั้นจะไม่เพียงพอ จนกว่าจะได้ควักโทรศัพท์มือถือออกมาเปิดเสียงให้ฟัง และทดลองพิมพ์ข้อความให้ดู
.
ความสงสัยนั้นเป็นเรื่องดี
การกระพือปีกของต้นหลิว (ตอน2)
ทุกท่านที่ติดตามการเดินทางของต้นหลิวและวีลแชร์ สามารถอ่านตอนที่ 1 ย้อนหลังได้ที่นี่ค่ะ
https://www.facebook.com/story.php?story_fbid=419232861086082&id=100089981132087&rdid=d0yjthsxWUO317Fc
.
.
หลังจากได้กระเป๋าเดินทางครบแล้ว พวกเราก็เดินออกทางประตูกระจกบานหนึ่ง ซึ่งมีเจ้าหน้าที่ขายตั๋วโดยสารสำหรับรถไฟเข้าเมือง แต่ฉันไม่ได้จะไปรถไฟ ฉันตั้งใจจะนั่งรถเมล์ และมันต้องใช้บัตรชนิดหนึ่งที่เรียกว่าบัตร Octopus ซึ่งใช้จ่ายแทนเงินสดได้หลายอย่างทั่วฮ่องกง ฉันใจเสียเล็กน้อย เมื่อประตูบานที่เพิ่งออกมาเขียนไว้ว่าเป็นทางออกที่ห้ามเข้า ถ้าเรามาผิดทางแล้วจะไปต่อกันทางไหน!?!
แต่ก็ยังดีที่จุดนั้นมีขายบัตรที่ว่า ฉันนั่งรถเมล์(พร้อมวีลแชร์เป็นครั้งแรก) โดยที่คนขับดูจะไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ ทั้งขาขึ้นและขาลง แต่ฉันก็มาถึงที่พักอย่างปลอ
เก็บบรรยากาศในงานอักษรสื่อชีวิตมาฝากกันค่ะ
บทกลอนนี้เขียนโดยคุณบัณฑิตย์ สิทธิคุณ เป็นคนหนึ่งซึ่งได้รับรางวัลในโครงการของเรา
อ่านทำนองเสนาะโดย เด็กชายก้องภพ งามประดับ อายุ 12 ปี
นักเรียนจากโรงเรียนสอนคนตาบอดกรุงเทพค่ะ
#อักษรสื่อชีวิต
#สมาคมนิสิตเก่าอักษรศาสตร์จุฬาฯ
#คณะอักษรศาสตร์จุฬาฯ
#สำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง
#สำนักพิมพ์ที่คนพิการจะเล่าเรื่องราวเพื่อเราทุกคน