สำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง

26/12/2024

ที่สำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง ลูกทำงานหนังสือ แต่พ่อแม่ทำกิจการหมูหย็องหมูแผ่น
ลูกจึงได้เห็นปรากฏการณ์หมูหย็องหมูแผ่นฟีเวอร์ช่วงเทศกาลต่างๆ อยู่เสมอ 😄
วันหยุดปีใหม่ หลายคนเตรียมไปเที่ยว ลูกค้าหมูหย็องหมูแผ่นก็ด้วย
เมื่อเช้ามีลูกค้าผู้น่ารักมาซื้อหมูสารพัดไปหลายถุง บอกว่า จะพกหมูไปด้วย ตอนไปเที่ยว 😊
ลูกก็คิดว่า จะมีใครพกหนังสือไปด้วย ตอนไปเที่ยว บ้างไหมหนอ
ไหนใครพกหนังสือไปเที่ยวด้วยช่วยพิมพ์ 1
ใครพกสมุดไปพิมพ์ 2
ใครต้องพกของกินไปให้พิมพ์ 3
ใครบอก ลืมอะไรก็ได้ แต่โทรศัพท์มือถือนี่ห้ามลืมเด็ดขาด พิมพ์ 4 มาค่ะ
อย่างไรก็ตาม ขอให้ทุกคนสนุกกับวันหยุดช่วงปีใหม่นะคะ 🤗
ช่วงนี้พลอยกำลังทดลองใช้ AI วาดภาพให้อยู่ค่ะ เลยหยิบมาเป็นภาพประกอบ ออกมาหน้าตาเป็นอย่างไรบ้างคะ
ตัวนี้พอพึ่งพาด้านวาดภาพได้ไหม

25/12/2024

คริสต์มาสมาเยือนอีกปี พลอยอยากขอพรให้เราทุกคนจำได้ว่า
'เราคือความรัก และแวดล้อมด้วยความรัก' 😍
สุขสันต์วันคริสต์มาสค่ะ
ขอบคุณที่อดทนจนผ่านเรื่องยากๆ ตลอดหนึ่งปีมาด้วยกันนะคะ 😄

21/12/2024

📖 'ชื่อสมชาย'
✨ หนังสือเล่มแรกจากสำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง ✨
ปกหนังสือนี้ มีผู้ให้ความเห็นไว้หลายหลาก...
บางคนบอกว่าสวย บ้างว่าดูลึกลับ และบ้างก็ว่าน่ากลัว
ที่จริง ความเห็นที่หลากหลายก็เหมาะกับอารมณ์หลายหลากในเรื่อง
เราอาจไม่ทันสังเกตว่า แท้จริงแล้วชีวิตของเราเต็มไปด้วยการผจญภัยที่หลากหลาย
และการผจญภัยนี่เอง ที่ทำให้เราเติบโต
เมื่อนักเขียนคนหนึ่ง อนุญาตให้เราติดตามการผจญภัยของเขา
นั่นหมายความว่า เราจะได้เติบโตไปพร้อมกับนักเขียนด้วย 🌱
📚 ’ชื่อสมชาย’
• ปกอ่อน 329 บาท
• ปกแข็ง 440 บาท
🎁 พิเศษ! สั่งจองภายในปีนี้ ฟรีค่าจัดส่ง
ติดต่อที่กล่องข้อความได้เลยค่ะ 🙂

20/12/2024

ศรีคานธ์​ ภาพยนตร์ที่สร้างจากชีวิตจริงของคนตาบอด​ #รีวิว

ตาบอดแต่กำเนิด พ่อเตรียมขุดหลุมฝังตั้งแต่ยังเป็นแบเบาะ แต่ดิ้นรนจนได้ทุนเรียนต่อที่มหาวิทยาลัย MIT และกลับมาเป็นผู้ประกอบการในประเทศ

นี่คือภาพยนตร์จากชีวิตจริงของ ศรีคานธ์ บอลลาห์ คนตาบอดที่เกิดในครอบครัวชาวนาอินเดีย ผมดูเรื่องนี้แล้วประทับใจมากจนอยากมาเล่า เผื่อใครจะสนใจไปตามกันครับ

ตั้งแต่ศรีคานธ์เกิด พอรู้ว่าเขาตาบอด ญาติและคนรอบข้างต่างก็บอกให้คืนเด็กคนนี้ให้พระเจ้า และอธิษฐานขอเด็กที่แข็งแรงสมบูรณ์มาแทน อนาคตของเด็กคนนี้ เติบโตไปก็คงหนีไม่พ้นการเป็นขอทานตามขบวนรถไฟ พ่อจึงตัดสินใจขุดหลุมฝังทารกน้อย แต่ด้วยความรักของแม่ พ่อจึงฝังเขาไม่สำเร็จ นั่นคือจุดเริ่มต้นการต่อสู้เพื่อคุณภาพชีวิตที่ดีของ
ศรีคานธ์และเป็นจุดเปลี่ยนของคนตาบอดในอินเดีย

"เวลาโดนรังแก ทำไมไม่หนีเหมือนคนอื่นเขาล่ะ"
"จะให้หนีไปไหนละครับพ่อ ผมหนีไปไหนเขาก็ตามผมเจอตลอด ทางเดียวที่ผมทำได้ คือ... สู้"

นี่เป็นประโยคที่ศรีคานธ์บอกกับพ่อ หลังจากโดนเด็กในห้องรังแก และเขาก็ใช้ประโยคนี้ผลักดันตัวเองเรื่อยมา

"ผมไม่อยากเป็นขอทานครับครู" ศรีคานธ์บอกกับครูของเขา

เขาแตกต่างจากคนอื่นโดยสิ้นเชิง เขาคิดคำนวณเก่ง ต้องการเรียนต่อด้านวิทยาศาสตร์ แต่ในอินเดียไม่เปิดโอกาสให้ศรีคานธ์จึงตัดสินใจยื่นฟ้อง เพื่อต่อสู้ทางกฎหมาย โดยมีครูจากโรงเรียนสอนคนตาบอดคอยช่วยเหลือ และเป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้คนตาบอดในอินเดีย เลือกเรียนวิทยาศาสตร์ได้ ฉากต่อสู้กันในศาล เป็นฉากที่ผมชอบมาก ทุกข้อโต้แย้ง ทุกประโยคตรงใจที่สุด...

อีกฉากที่ประทับใจ คือตอนศรีคานธ์จะไปศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัย MIT แต่สายการบินไม่อนุญาตให้ขึ้นเครื่อง มีเงื่อนไขว่า ผู้โดยสารที่เป็นคนตาบอด จะต้องมีผู้ติดตาม แต่ด้วยความแน่วแน่ ในที่สุดเขาก็ได้ไปศึกษาต่อ จนประสบความสำเร็จ และกลับมาพัฒนาคุณภาพชีวิตคนตาบอดอีกหลายคนในอินเดีย

ผมคิดว่า "โอกาส" คือสิ่งที่ทุกคนต้องการ เพราะต่อให้ศรีคานธ์จะพยายามเรียนรู้แค่ไหน ถ้าไม่มีครูคอยช่วย ไม่ได้รับทุนจาก MIT เขาก็คงไม่ประสบความสำเร็จ และถ้าผู้ที่ได้รับโอกาสจนบรรลุเป้าหมายในชีวิต สร้างโอกาสให้คนอื่นต่อได้ ก็จะยิ่งสร้างความเปลี่ยนแปลงเชิงบวกในสังคมเพิ่มขึ้น ผมเองก็คิดว่า ถ้าผมสร้างโอกาสให้ใครได้ ก็จะไม่ปฏิเสธแน่นอน

ผมอยากให้น้องๆตาบอด ที่มีโอกาสเรียน ตั้งใจเรียนให้เต็มที่ ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เพราะยังมีเด็กอีกนับไม่ถ้วน ที่ไม่มีแม้แต่โอกาสเข้าถึงการศึกษา บางคนต้องหลุดออกจากระบบการศึกษาเพราะความจำเป็น แม้ตั้งใจเรียนจนสำเร็จปริญญาตรีแล้วอาจไม่ได้ทำงานตามต้องการ หรืออาจหางานยาก ไม่เป็นไรเลยครับ อย่างน้อยใบปริญญาที่ได้มา มันก็เป็นกุญแจดอกสำคัญที่ทำให้เรามีทางเลือก อย่าดูถูกตัวเองเพียงเพราะเจอบางวิชาที่ยาก จนทำให้อาจเสียโอกาสเจอหลายๆ สิ่งที่ดีกว่า ให้เอาศรีคานธ์ บอลลาห์ เป็นแบบอย่างจนพยายามทำสิ่งต่างๆ ได้สำเร็จนะครับ

เนื้อหาของภาพยนตร์ที่เล่ามา เป็นแค่เนื้อเรื่องบางส่วนเท่านั้น จริงๆ​ มีอีกหลายอย่างที่เราจะได้จากหนังเรื่องนี้ ใครสนใจตามไปดูต่อที่ มีคำบรรยายไทยครับ
แนะนำผู้เขียน: จิมมี่ คนตาบอดที่ชอบดูซีรีส์ และสนุกกับการออกไปเรียนรู้โลกกว้าง
ออกแบบภาพประกอบ: วีรนันท์ กมลแมน

#หนังดี
#ชวนคนพิการสื่อสารผ่านตัวหนังสือ

19/12/2024

การเดินทางของฝาขวด​ 🫙

เมื่อวานที่งานกาชาด ฉันนำ "กไก่เดินทางนิทานระบายสี" ไปด้วยเล่มหนึ่ง เพื่อมอบเป็นของขวัญ 😀

📖 ในเล่มนี้มีเรื่องหนึ่งที่ฉันชอบ เป็นเรื่องของ 'ฝาขวด' ที่วันหนึ่งเบื่อชีวิตจำเจ จึงออกเดินทางไปลองปิดทั้งหม้อ ถัง แก้ว ไห และสิ่งอื่นๆ แต่เมื่อได้ลองทุกอย่างแล้ว ก็พบว่า - ตัวเองเหมาะกับขวดใบแรกที่สุด จึงกลับมาอยู่กับขวดตามเดิม ✨
บางที เราจะรู้ว่าอะไรที่ 'เหมาะ' กับเรา ก็ต่อเมื่อเราได้เรียนรู้ก่อนว่าอะไร 'ไม่เหมาะ' กับเ​รายจ่ายและเราจะเรียนรู้ได้ ก็ต่อเมื่อเราได้ก้าวออกไปลองทำ ลองอยู่กับสิ่งใหม่ๆ ดู 🌎 หากวันนี้ยังไม่รู้ว่าอะไรที่เหมาะกับเรา ก็ไม่เป็นไร เราก็เพียงแต่ลองให้มากขึ้น​ ‘ประสบการณ์’ จะทำให้เราได้รู้จักตัวเอง 🌱
หลายคนอาจคิดว่านี่เป็นเพียงหนังสือสำหรับเด็ก​ แต่ที่จริง คนเขียนก็แอบหวังด้วยว่า ผู้ใหญ่เองก็จะได้หยุดพัก ได้ฉุกคิด และปิดหนังสือลงพร้อมพลังใจที่จะก้าวต่อไป ฉันคงดีใจ หากในวันหยุดปีใหม่นี้ มีใครสักคนเลือกจะ 'หยุดพัก' อยู่กับหนังสือเล่มเล็กๆ นี้ และได้พบความหมายที่ซ่อนอยู่ในนิทาน 🎁

ต้องการพูดคุยเกี่ยวกับหนังสือเรื่อง กไก่เดินทางนิทานระบายสี เพิ่มเติม ส่งข้อความมาได้ค่ะ 😊

#กไก่เดินทางนิทานระบายสี
#วันหยุดอ่านอะไรดี

18/12/2024

ฝันอยากจะเป็นคนแบบไหนกันคะ 🤔
ความฝัน
วันก่อน มีผู้หวังดีเสนอว่า อยากนำเรื่องราวชีวิตของฉันไปสร้างภาพยนตร์บุคคลต้นแบบ
ฉันดีใจ เพราะคนที่เสนอ ก็คงจะเห็นว่าบางสิ่งที่ฉันพยายามทำอยู่นั้นเป็นประโยชน์ เป็นสิ่งที่ดี และคงมีบางสิ่งที่น่าเอาอย่างได้ 😊
แต่คำว่า ‘บุคคลต้นแบบ’ ดูยิ่งใหญ่เกินไป จนไม่กล้ารับ และออกจะรู้สึกหวั่นเกรง 😅
ฉันคิดว่า เพียงได้เป็นคนธรรมดาก็น่าจะพอ
เป็นคนธรรมดาที่มีสิทธิ์จะโกรธในบางคราว ขี้เกียจในบางครั้ง ทำประโยชน์บ้างบางที หรืออาจมีตัดสินใจพลาดบ้างบางหน
แล้วในตอนสุดท้าย ฉันก็หวังเพียงว่า จะได้เป็นคนชราที่น่ารักและมีความสุข
ซึ่งน่าจะไม่ง่ายเลย
ฉันจะเป็นได้ไหมนะ 💭

พ. 18 ธันวาคม 2567
#บันทึกของพลอย
#ชวนคนพิการสื่อสารผ่านตัวหนังสือ

17/12/2024

16/12/2024

คนตาบอดไปเที่ยวแล้วเห็นอะไร

"ออกประตูหนึ่งครับ" ผมตะเบ็งเสียงแข่งกับเสียงดนตรีบอกเจ้าหน้าที่ประจำสถานีรถไฟฟ้า MRT ศูนย์ราชการนนทบุรี แล้วแตะข้อศอกเจ้าหน้าที่ผู้นำทาง ผมมาเดินเที่ยวงานสมโภชศาลหลักเมือง ในวาระครบ 475 ปี วันนี้เป็นการจัดงานวันแรก เดินตามเจ้าหน้าที่มาสักพัก บทสนทนาระหว่างเราก็เริ่มขึ้น

"จะไปเที่ยวงานเหรอครับ ผมส่งได้แค่ถึงทางเท้า ผู้โดยสารไปต่อเองได้นะครับ"
"ได้ครับ" ผมตอบไปทั้งที่ไม่มั่นใจนัก ไม่รู้ว่าผังของงานนี้จะออกแบบมาให้เราเดินได้สะดวกแค่ไหน หลังจากลงทางลาดหน้าลิฟต์ เลี้ยวขวาแล้วลงทางลาดอีกรอบ ก็ได้เวลาใช้ไม้เท้าขาวเดินต่อไปเอง

เสียงรถหลายคันแล่นต่อเนื่องกันไปอยู่ด้านซ้าย พอแกว่งไม้เท้าไปทางขวา ปลายไม้ก็สัมผัสกับพื้นยกระดับ ได้ยินเสียงสะท้อนจากอาคาร ทำให้รู้ว่า ซ้ายมือคือถนนใหญ่ และขวามือคืออาคาร ผมเดินตามทางเท้ามาไม่กี่อึดใจ ก็เป็นทางเลี้ยวขวา เสียงรถแล่นค่อยๆ เยื้องไปด้านหลัง

ลุงคนหนึ่งสะกิดถามว่า "หนูจะไปไหน เดี๋ยวลุงพาไป" ผมดีใจ นี่แหละ คือการช่วยเหลือคนตาบอดที่ถูกต้อง การสะกิดทำให้ผมรู้ว่าคุณลุงกำลังพูดกับผม และการเสนอความช่วยเหลือก็ทำให้ผมอุ่นใจ เพราะผมไม่คุ้นกับเส้นทางนี้ ก็ต้องอาศัยการถามเส้นทาง หรือการนำทางจากคนตาเห็นแหละครับ

เมื่อลุงมาส่งถึงหน้างาน ซ้ายมือคือโรงลิเก ด้านขวาคือเสียงดนตรีจากเวทีกลาง ผิวสัมผัสตรงถนนใต้เท้ามีเส้นเรียบยาวแบ่งถนนเป็นสองฝั่งที่เต็มไปด้วยร้านขายของต่างๆ ผมคิดว่า วิธีเดินที่ทำให้เราแวะทุกร้านที่อยากแวะได้มากที่สุด คือ ยึดด้านใดด้านหนึ่งทั้งเข้าและออก อย่างผมเดินเลียบฝั่งขวา ตอนออกก็ต้องเลียบฝั่งขวา เพื่อไม่ให้ซ้ำร้านเดิมนั่นเองครับ

ด้านขวาส่วนใหญ่เป็นร้านขายเสื้อผ้า แวะเข้าไปสัมผัสเนื้อผ้าได้ ถัดมาขายเครื่องปรับอากาศรูปน้องหมาน้องแมวตัวนุ่มนิ่ม ถัดมาขายพรมเช็ดเท้า เดินตรงมาจนสุดทางก็พบร้านที่เปิดดนตรีอีสาน ตรงนี้ทางจะบังคับให้เราเลี้ยวขวาเข้าสู่โซนของกินแล้วครับ

โซนนี้คนเยอะ ค่อนข้างเดินยาก แต่อยากกินร้านไหน แวะ ไม่รู้ว่าขายอะไร ก็ถามเลยครับ พ่อค้าแม่ค้าเขาอยากขายอยู่แล้ว หรืออาจถามคนในบริเวณนั้นก็ได้ ที่ต้องระวังเลยคือ พวกกระทะและเตาย่าง แต่ก็มีเสียงคอยบอก “ซ้ายนิดลูก” “ขวาหน่อยครับ” “เดินตรงไปได้เลย ระวังนะ” ตลอดทางจากบรรดาป้าๆ แม่ค้าที่หวังดีและห่วงใย แม้เราไม่เคยรู้จักกัน เป็นการเดินเที่ยวที่อบอุ่นและรู้สึกดีมากๆ เลยครับ

ร้านขายน้ำส้มร้านหนึ่ง พี่คนขายเป็นออทิสติกบอกว่า "ช่วยผมซื้อหน่อยครับ คุณครูบอกว่าผมจะต้องอดทน จะได้เป็นตัวอย่างให้น้องๆ ครับ" เป็นประโยคขายของที่น่าเอ็นดูและไม่เหมือนใครจริงๆ

ผมเดินเที่ยวไปประมาณชั่วโมงกว่าเลย แม้จะมองไม่เห็นว่าร้านไหนขายอะไรบ้าง แต่เสียงตะโกนขายของและเรียกลูกค้าจากร้านรวงต่างๆ ทำให้เรารู้ได้ว่า ร้านนั้นขายอะไร อยู่ซ้ายหรือขวา ถ้าอยู่ซ้ายตอนขาเข้า ก็ค่อยแวะออกมาตอนขากลับ นอกจากนี้เสียงทอดอาหาร เสียงตักน้ำแข็ง เสียงเครื่องปั่น ไอร้อนจากกระทะหรือเตาย่าง แม้แต่กลิ่นเสื้อผ้าใหม่ ก็ล้วนเป็นสีสรรของการเดินเที่ยวครั้งนี้

ผมหวังว่า คนตาบอดอ่านแล้วจะอยากลองไปเดินเที่ยวดูบ้าง ออกไป ‘ใช้ชีวิต’ ให้คนในสังคมเห็นว่า เราก็มีชีวิตอิสระได้ และคนตาเห็นก็คงเข้าใจคนตาบอดมากขึ้น ความตระหนักรู้ไม่ได้เกิดจากเวทีประชุมเชิงวิชาการ งานสัมมนา หรือนโยบายจากผู้มีอำนาจเพียงอย่างเดียว แต่เราสร้างความตระหนักรู้และความเข้าใจให้เกิดขึ้นได้ จากการออกไปแสดงสิ่งที่เราเป็นให้คนทั้งหลายได้เห็นนี่ละครับ
แนะนำผู้เขียน: จิมมี่ คนตาบอดที่ชอบดูซีรีส์ และสนุกกับการออกไปใช้ชีวิต
ออกแบบภาพประกอบ: วีรนันท์ กมลแมน

#ชวนคนพิการสื่อสารผ่านตัวหนังสือ
#เที่ยวนนทบุรี
#คนตาบอด

=======
ช่องทางติดตามสำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง
• เฟซบุ๊ก : https://www.facebook.com/bfly.forpwd?mibextid=ZbWKwL

• ยูทูบ : https://m.youtube.com/watch?v=G4LflVRYIDw

• X : สำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง หรือ
https://x.com/paperybflybook

• อินสตาแกรม : paperybflybookhouse
https://www.instagram.com/paperybflybookhouse/

15/12/2024

#จนกว่าเด็กปิดตาจะโต
เมื่อ 10 ปีก่อน คิดว่าหนังสือนี้ คือ บันทึกประจำวัน บ้างก็แนะนำกันว่า เป็นหนังสือที่คนพิการเขียน ซึ่งก็ถูกต้องทั้งคู่ค่ะ (พลอยเขียนบันทึกนี้ไว้ตอนอายุ 20)
แต่พอมาอ่านตอนนี้ ตอนที่โตขึ้นกว่าเดิมอีก 10 ปีแล้ว เพิ่งเห็นว่า หนังสือนี้เป็นคู่มือสำหรับทำความเข้าใจเด็กวัยรุ่นทุกคน
เพราะภายใต้ภาษาที่ดูเหมือนจะเป็นระเบียบเรียบร้อยนั้น มองดีๆ จะเห็นสภาวะจิตใจของเด็กวัยรุ่นคนหนึ่ง
ที่สับสน สงสัย และพยายามต่อสู้อยู่ทุกวัน เพื่อเลือกโลกแบบที่อยากจะอยู่ และเลือกตัวตนแบบที่อยากจะเป็น
ซึ่งไม่ง่าย
หากใครอ่านแล้วเข้าใจเด็กตาบอดอย่างพลอยเพิ่มขึ้นก็ดีค่ะ
แต่ที่หวังมากกว่านั้น หากอ่านแล้วเข้าใจเด็กๆ เพิ่มขึ้น และช่วยเหลือพวกเขาด้วยก็จะยิ่งวิเศษ
เพราะพลอยเชื่อว่า ระหว่างทางแห่งการเติบโตของทุกคนสำคัญมากๆ เช่นกัน
และผู้ใหญ่ไม่ควรจะปล่อยให้เด็กๆ ต้องต่อสู้พยายามเลือกโลกแบบที่อยากจะอยู่ หรือตัวตนแบบที่อยากจะเป็นตามลำพัง
นี่จึงไม่ใช่เรื่องของเด็กพิการคนหนึ่ง แต่เป็นเรื่องของเด็กทุกคน
หนังสือเรื่องจนกว่าเด็กปิดตาจะโตขณะนี้มีทั้งแบบปกอ่อน และปกแข็งนะคะ 😊

=======
ช่องทางติดตามสำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง
• เฟซบุ๊ก : https://www.facebook.com/bfly.forpwd?mibextid=ZbWKwL

• ยูทูบ : https://m.youtube.com/watch?v=G4LflVRYIDw

• X : สำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง หรือ
https://x.com/paperybflybook

• อินสตาแกรม : paperybflybookhouse
https://www.instagram.com/paperybflybookhouse/

14/12/2024

น้ำปั่น​และพี่สาวแปลกหน้า

ช่วงนี้ เราช่วยกันดูแลสุขภาพด้วยการปั่นน้ำผลไม้กินกันที่บ้าน วันก่อนฉันกับพ่อไปเลือกซื้อผลไม้ พ่อชวนเลือกผลแตงโม แม้พ่อไม่ได้เชี่ยวชาญการเลือกผลไม้ แต่ก็พอจะรู้ว่า ควรจะเลือกลูกที่หนักๆ และเมื่อใช้นิ้วเคาะดูก็ควรจะไม่เป็นเสียงทึบแน่น ฉันฟังพ่อแนะนำแล้วก็เลยลองสัมผัสผลแตงโมหลายลูก มีทั้งทรงกลม ทรงออกรีๆ ผิวเรียบลื่น ผิวสากนิดๆ ฉันลองยก และลองเคาะแตงโมเปรียบเทียบกันดูหลายลูก เพื่อตามหาแตงโมลูกที่หนักและเสียงเพราะที่สุด
ระหว่างเลือกแตงโมกันอยู่ ก็มีพี่สาวอีกคนมาเลือกแตงโมด้วยเช่นกัน เราเกือบจะนำแตงโมลูกหนึ่งกลับบ้านแล้ว แต่พี่สาวคนนั้นยั้งไว้ บอกว่าพันธุ์ที่เราเลือกเปลือกจะหนา ชี้ชวนพ่อให้ลองดูแตงโมอีกพันธุ์ที่เปลือกบางกว่า ฉันไม่ทันถามถึงวิธีสังเกตดูว่าแตงโมลูกไหนเปลือกหนาเปลือกบาง มัวแต่ตื่นเต้นกับความหลากหลายของลูกแตงโม และดีใจที่มีคนมาช่วยเลือกแตงโมให้ ในที่สุดเราได้แตงโมกลับบ้านมาสองลูก
วันนี้ฉันได้ดื่มน้ำแตงโมรสหวาน ฉันคิดถึงความสนุกตอนได้ไปเลือกผลแตงโมกับพ่อ ความประทับใจตอนพี่สาวแปลกหน้ามาช่วยเลือกแตงโมให้ แล้วน้ำแตงโมก็ดูจะหอมหวานสดชื่นขึ้นอีกหลายเท่า ที่แท้ เรื่องราวระหว่างทางช่วยเพิ่มรสชาติความอร่อยได้ แล้วเราก็ช่วยกันปรุงความอร่อยได้ เหมือนพี่สาวแปลกหน้าที่มาเพิ่มความหอมหวานในแก้วน้ำผลไม้ปั่นของเรา

ส. 14 ธันวาคม 2567
ภาพประกอบนี้เป็นแตงโมปั่นกับโยเกิร์ต สตรอเบอรี่ และนมอัลมอนด์ค่ะ :)

#บันทึกของพลอย
#ชวนคนพิการสื่อสารผ่านตัวหนังสือ
#น้ำผลไม้ปั่น
#เครื่องดื่มสุขภาพ

=======
ช่องทางติดตามสำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง
• เฟซบุ๊ก : https://www.facebook.com/bfly.forpwd?mibextid=ZbWKwL

• ยูทูบ : https://m.youtube.com/watch?v=G4LflVRYIDw

• X : สำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง หรือ
https://x.com/paperybflybook

• อินสตาแกรม : paperybflybookhouse
https://www.instagram.com/paperybflybookhouse/

12/12/2024

ไข่ผำ

ถ้าพูดถึงอาหารมังสวิรัติชื่อแปลก ที่ฉันจำได้ไม่ลืม ก็จะขอเล่าถึง ‘ไข่เจียวไข่ผำ’

ปีที่แล้วฉันได้ไปที่เสถียรธรรมสถาน พอถึงเวลากินอาหาร เพื่อนตาดีที่ไปด้วยกันก็ตักอะไรบางอย่างมาให้ลองชิมดู รู้สึกประทับใจความกรุบเวลาเคี้ยว ผสมผสานกับไข่เจียวหอมนุ่มเข้ากันลงตัว พอเอ่ยถามชื่อเมนูเขาก็บอกว่า “ไข่เจียวไข่ผำ”

อยู่มาตั้งห้าสิบกว่าปีแล้ว แต่ก็ไม่เคยได้ยินชื่อไข่ผำมาก่อน ได้ยินครั้งแรกถึงกับต้องถามซ้ำว่า “อะไรนะคะ” ‘หูฉันฟังอะไรผิดไปหรือเปล่า ไม่น่าจะใช่นะ’ ทุกคนคงพอจะนึกออกว่าฉันได้ยินเป็นคำว่าอะไร! ต้องถามกันทีเดียวว่าสะกดยังไง

เขาก็อุตส่าห์สะกดให้ฟังว่าไข่ผำ ผอผึ้งสระอำ จึงได้หายตกใจ แต่ก็ยังไม่วายสงสัยอยู่ดีว่ามันคืออะไร พอกลับมาลองหาข้อมูลจากอินเทอร์เน็ตดูก็ได้รู้ว่า ที่แท้เจ้าไข่ผำนี้เป็นสาหร่ายชนิดหนึ่ง เป็นพืชน้ำจืด ลักษณะเป็นเม็ดรีเล็กๆ เหมือนไข่ปลา สีเขียว มีโปรตีนสูงและมีประโยชน์มาก น่าแปลกที่ไม่ค่อยมีใครรู้จัก นำมาทำอาหาร หรือพูดถึงกันนัก

จนถึงตอนนี้ฉันยังจำชื่อตลกๆ และสัมผัสพิเศษของไข่ผำได้แม่น แต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้ชิมอีกเลย หวังว่าจะได้ชิมไข่ผำในเมนูอื่นๆ อีก หากนำมาใส่ในแกงเลียง แกงจืด แกงส้ม ผัดผัก ใส่ในยำ หรือทำไข่ตุ๋นก็คงจะอร่อย และทำให้อาหารมื้อนั้นพิเศษหรูหรามีคุณค่าทางอาหารเพิ่มขึ้นอีกมาก
แนะนำผู้เขียน: อารยา ตัณฑอาริยะ สาวตาบอดวัยใกล้เกษียณ ผู้แม้เส้นทางเดินเข้าหาฝั่ง ก็ยังเดินหน้าแต้มสีสรรพ์ให้แก่ชีวิต
ออกแบบภาพประกอบ: วีรนันท์ กมลแมน

=======
ช่องทางติดตามสำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง
• เฟซบุ๊ก : https://www.facebook.com/bfly.forpwd?mibextid=ZbWKwL

• ยูทูบ : https://m.youtube.com/watch?v=G4LflVRYIDw

• X : สำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง หรือ
https://x.com/paperybflybook

• อินสตาแกรม : paperybflybookhouse
https://www.instagram.com/paperybflybookhouse/

#อาหารมังสวิรัติ
#ชวนคนพิการสื่อสารผ่านตัวหนังสือ

11/12/2024

พลังของการสื่อสาร 📖✨

เมื่อได้รับเชิญไปเล่าเรื่องสำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบางในงานฉลองวันคนพิการสากลที่องค์การสหประชาติที่​ (UN Thailand) พลอยกังวล เพราะไม่เชี่ยวชาญภาษาอังกฤษ แต่มีสิ่งหนึ่งที่อยากเล่า สิ่งที่ทำให้พลอยประทับใจ ดีใจและรู้สึกอัศจรรย์ใจมากๆ​ นั่นคือ "พลังของการสื่อสาร" โดยเฉพาะการที่พวกเราได้รู้จักและเป็นเพื่อนกัน ผ่านการแลกเปลี่ยนพูดคุยในเพจนี้​ ขอบคุณทุกคนที่ร่วมสร้างพื้นที่อบอุ่นและเป็นมิตรแห่งนี้ขึ้นมาด้วยกันนะคะ ❤️

ขอแบ่งปันสคริปต์ที่พลอยร่างไว้เกี่ยวกับพลังของการสื่อสารให้ได้อ่านกันค่ะ และขอบคุณพี่เปิ้นที่ช่วยถ่ายวิดีโอบางส่วนไว้ให้ด้วยนะคะ
"Communication: Bridge to Understanding and Empowerment"

Hi everyone! I'm Ploy, and I'm really happy to be here today to share my story with all of you.

I have been visually impaired since I was young, but about 10 years ago, I started writing my daily journals, and I had the opportunity to publish my journal as a book with Butterfly Book Publishing in Thailand.

I found that communicating my stories through books helped people in society understand me better as a visually impaired person. It increased awareness of the potential of visually impaired individuals, moreover: it makes me feel that I am an important part of this society.

Therefore, I strongly believe in the power of communication and want to bridge the gap between people with and without disabilities through storytelling and shared understanding. So I decided to start PaperyBfly Bookhouse in 2022, that is a publishing house dedicated to creating space for people with disabilities to share their stories and experiences with society.

When I first started, all I had was a dream and determination. I wasn't even sure how to begin! But I had an opportunity to join UNDP's Youth Co:Lab program which helped me learn how to transform my passion into action.

This year we started our page to share stories of people with disabilities, and I really happy to see it has grown into something more beautiful than I could have imagined. It's become warm and supportive community where people feel safe to share and learn from each other.

I remember posting a simple video showing how blind people work by using computers with screen readers. The response was amazing - people who had never known this was possible started asking questions, and wanted to learn more.

When we gave braille bookmarks to page followers, people became curious about braille, asking questions about how blind people read and write. One mother told me that the braille bookmark gave her a chance to talk with her children about blind people in this society.

These simple acts of sharing created ripples of understanding. The hesitation that often exists between people with and without disabilities began to fade, and real friendships started to form.

I really glad because in the coming months, we'll be publishing our first book by a new blind author, and we got an opportunity to host a radio program at Chulalongkorn University Radio Station to share diverse perspectives of people with disabilities. This is just the beginning of creating spaces where all voices can be heard.

I think communication transforms how we see and understand each other. When we share our stories, we're not just sharing information – we're creating a world where disability isn't a limitation, but rather a part of society's diversity.

Today, I invite you all to believe in the power of communication. No matter the channel, every act of sharing brings us closer together. Let's create this change with me, one story at a time.
Thank you!

#สำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง #คนพิการ #วันคนพิการสากล #ชวนคนพิการสื่อสารผ่านตัวหนังสือ

=====
ทุกท่านยังติดตามสำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบางไดที่ช่องทางเหล่านี้ค่ะ

• เฟซบุ๊ก : https://www.facebook.com/bfly.forpwd?mibextid=ZbWKwL

• ยูทูบ : https://m.youtube.com/watch?v=G4LflVRYIDw

• X : สำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง หรือ
https://x.com/paperybflybook

• อินสตาแกรม : paperybflybookhouse
https://www.instagram.com/paperybflybookhouse/

10/12/2024

เมื่อฉันไปร่วมงานวันคนพิการสากลที่​ UN

สมัยเรียนชั้นมัธยม ฉันเคยได้ยินชื่อองค์การสหประชาชาติในวิชาสังคมศึกษา ตอนนั้นคิดว่า เป็นองค์กรใหญ่ ไกลเกินเอื้อม และคงจะไม่ค่อยเกี่ยวข้องอะไรกับชีวิต โดยเฉพาะชีวิตคนพิการเช่นฉัน​
แต่สิบห้าปีต่อมา เราเติบโตขึ้น เพื่อนของฉันได้เข้าทำงานที่ UN และฉันก็ได้มีโอกาสเข้าร่วมโครงการพัฒนาผู้ประกอบการรุ่นเยาว์ที่ UN จัด ถ้าไปเล่าให้ฉันเมื่อสิบห้าปีก่อนฟัง คงดูเป็นเรื่องเหลือเชื่อ ก็สมัยนั้นฉันยังไม่ได้เรียนรู้ว่า คนเราล้วนเติบโตขึ้นทุกวัน และพัฒนาขึ้นได้อยู่ทุกเมื่อ
หลายคนอาจคุ้นหูกับชื่อองค์การสหประชาชาติหรือ UN แต่อาจไม่รู้ว่าองค์การสหประชาชาตินั้น มีหน่วยงานย่อยสารพัดหน่วย​ ไม่กี่ปีมานี้ฉันเพิ่งได้รู้จักคลุกคลีกับหน่วยงานชื่อเท่หน่วยหนึ่ง ‘โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ’ หรือชื่อภาษาอังกฤษว่า ‘United Nations Development Programme’ (UNDP) เป็นหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาชีวิตผู้คนทุกๆ ด้าน เช่น พัฒนาผู้ประกอบการเยาวชน ส่งเสริมศักยภาพคนพิการ โครงการที่ฉันได้เข้าร่วม ก็จัดโดยหน่วยงานนี้เอง เพื่อนและรุ่นพี่ของฉันก็ทำงานที่นี่
เมื่อวาน ฉันไปร่วมงานฉลองเนื่องในวันคนพิการสากล​ หรือ​ International Day of Persons with Disabilities (IDPD) ที่องค์การสหประชาชาติประเทศไทย มีคนจากหลายประเทศมาร่วมกันทั้งคนพิการและไม่พิการ ต่างบอกเล่าถึงงานวิจัย ความสำเร็จ และความท้าทายเกี่ยวกับเรื่องคนพิการในปีที่ผ่านมา
ฉันได้พบคนพิการที่เก่งๆ หลายคน ทุกคนตั้งใจทำงาน ทำประโยชน์ให้ประเทศชาติ แล้วฉันก็คิดถึงคำว่า ‘พัฒนา’ อีก
ทุกสิ่งทุกอย่างและทุกคนล้วน ‘พัฒนา’ ได้เสมอ คนพิการก็เช่นกัน และฉันก็ด้วย
และการ ‘พัฒนา’ จะเกิดได้ไว หากมีตัวเราที่ตั้งใจ และมีทุกคนที่ร่วมใจกัน
เรามีองค์การสหประชาชาติที่มุ่งพัฒนาชีวิตผู้คน และเราต่างก็เป็นส่วนหนึ่งของสหประชาชน ที่มุ่งพัฒนาตนเอง และช่วยเหลือกันและกันได้
ฉันอยากให้วันคนพิการสากล เป็นวันที่เราจะร่วมระลึกถึง ‘การพัฒนา ที่เกิดจาก พลังแห่งการร่วมมือกัน’

อ. 10 ธันวาคม 2567
ข้อมูลเพิ่มเติม: วันคนพิการสากลตรงกับวันที่ 3 ธันวาคมของทุกปีค่ะ

ขอนำภาพบรรยากาศในงานที่พลอยถ่ายกับเพื่อนและรุ่นพี่ผู้มองไม่เห็นมาฝากกันค่ะ

#บันทึกของพลอย
#องค์การสหประชาชาติ​
#วันคนพิการสากล
#คนพิการ
#ชวนคนพิการสื่อสารผ่านตัวหนังสือ

=====
ทุกท่านยังติดตามสำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบางไดที่ช่องทางเหล่านี้ค่ะ

• เฟซบุ๊ก : https://www.facebook.com/bfly.forpwd?mibextid=ZbWKwL

• ยูทูบ : https://m.youtube.com/watch?v=G4LflVRYIDw

• X : สำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง หรือ
https://x.com/paperybflybook

• อินสตาแกรม : paperybflybookhouse
https://www.instagram.com/paperybflybookhouse/

08/12/2024

ทำไมอักษรเบรลล์ถึงมีให้อ่านน้อย?

มีแฟนเพจถามเรื่องอักษรเบลล์มา​ ดีใจค่ะที่มีคนสนใจ​ พลอยขอแชร์เรื่องนี้อีกครั้งสำหรับผู้ที่เพิ่งติดตาม​

ตั้งแต่พลอยเรียนจบจากโรงเรียนสอนคนตาบอด ก็แทบไม่พบอักษรเบรลล์ที่ไหนเลย
นานๆ ทีจะพบอักษรเบรลล์บ้างในลิฟต์บางตัวตรงปุ่มกดชั้นต่างๆ บางทีก็สงสัยว่า ทำไมอักษรเบรลล์ถึงมีให้อ่านน้อยจังนะ​ 🤔

เวลาพบอักษรเบรลล์ที่ไหนพลอยก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น
สังเกตว่าผลิตภัณฑ์ญี่ปุ่นหลายอย่างมีอักษรเบรลล์อยู่ด้วย เช่น ที่ขวดครีมอาบน้ำโชกุบุสซึ บรรจุภัณฑ์ของซิสเท็มมา ล่าสุดพลอยเจออักษรเบรลล์ที่ฝากล่องเหล้าบ๊วยยี่ห้อโชยะ แต่ก็อ่านไม่ออกหรอกค่ะเพราะเป็นอักษรเบรลล์ภาษาญี่ปุ่น​
แต่ถึงแม้พลอยจะอ่านไม่ออก แค่เจออักษรเบรลล์ก็ดีใจแล้ว​ พลอยเคยทำโครงการทดลองเล็กๆ ชื่อ #โครงการที่คั่นผูกมิตร​ เพื่อมอบที่คั่นอักษรเบรลล์ที่พลอยเขียนเองให้ผู้สั่งซื้อหนังสือของพลอยเมื่อเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา
บางทีที่คั่นนี้อาจไปถึงมือคนตาบอดสักคนที่ตื่นเต้นเวลาเจออักษรเบรลล์เหมือนกันก็ได้
บางทีอาจมีคนมองเห็นสักคนเกิดสงสัยว่า พลอยเขียนคำว่าอะไรลงไปบนที่คั่น แล้วลองหาคำตอบดู
บางทีคำสั้นๆ ที่พลอยเขียนลงไปในกระดาษบางแผ่น อาจทำให้ใครบางคนยิ้มออก​ หรือ อาจเป็นพลอยเองที่ยิ้มออก เมื่อได้พบที่คั่นที่ตัวเองเขียนอีกครั้งจากมือนักอ่านบางคนที่พลอยไม่เคยรู้จัก
มีความเป็นไปได้มากมายที่เกิดขึ้นได้จากการเริ่มต้นทำอะไรบางอย่าง​ และในบรรดาความเป็นไปได้มากมายนั้น ก็อาจมีเรื่องดีๆ​ เกิดขึ้นด้วย
ขอบคุณทุกคนที่สั่งซื้อหนังสือของพลอยในช่วงนี้ค่ะ​ ถือว่าทุกคนได้เข้าร่วมโครงการทดลองเล็กๆ นี้พร้อมกับพลอยด้วย​
ที่สำคัญ พลอยตั้งใจว่า จะรวมรายได้จากการขายหนังสือของพลอยสมทบทุนการผลิตหนังสือของนักเขียนพิการคนอื่นๆ ในสำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบางต่อไป
ขอบคุณทุกคนที่สนับสนุนความตั้งใจของพลอยค่ะ​ เชื่อว่า ยังมีงานเขียนที่ดีๆ ของคนพิการอีกหลายคน ที่รอให้ผู้อ่านได้รู้จัก
อยากรู้ว่าพลอยเขียนอะไรในที่คั่น ลองเทียบตัวอักษรในที่คั่นกับตารางอักษรเบรลล์นี้ดูนะคะ อักษรตัวแรกอยู่ฝั่งเดียวกับริบบิ้นค่ะ 😊
ใครสนใจหนังสือของพลอยติดต่อสั่งซื้อได้ที่เพจสำนักพิมพ์ผีเสื้อนะคะ 😀

#จนกว่าเด็กปิดตาจะโต
#กไก่เดินทางนิทานระบายสี และ #เห็น
#สำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง
#ชวนคนพิการมาสื่อสารผ่านตัวหนังสือ

=====
ทุกท่านยังติดตามสำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบางไดที่ช่องทางเหล่านี้ค่ะ

• เฟซบุ๊ก : https://www.facebook.com/bfly.forpwd?mibextid=ZbWKwL

• ยูทูบ : https://m.youtube.com/watch?v=G4LflVRYIDw

• X : สำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง หรือ
https://x.com/paperybflybook

• อินสตาแกรม : paperybflybookhouse
https://www.instagram.com/paperybflybookhouse/

07/12/2024

บานไม่รู้โรยสมชื่อ

ดอกบานไม่รู้โรยในแจกันขวดแก้วนี้เราเอาไปวางประดับบูธ​งาน​ "สุขกันเถอะเรา" ที่สถานีวิทยุจุฬาฯ​ จัดเมื่อวันอาทิตย์ที่​ 1 ธค.​ จนเช้านี้ก็ยังคงไม่รู้โรยจริงๆ​ ค่ะ

=======
ทุกท่านยังติดตามสำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบางไดที่ช่องทางเหล่านี้ค่ะ

• เฟซบุ๊ก : https://www.facebook.com/bfly.forpwd?mibextid=ZbWKwL

• ยูทูบ : https://m.youtube.com/watch?v=G4LflVRYIDw

• X : สำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง หรือ
https://x.com/paperybflybook

• อินสตาแกรม : paperybflybookhouse
https://www.instagram.com/paperybflybookhouse/

#สำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง​
#ชวนคนพิการสื่อสารผ่านตัวหนังสือ

05/12/2024

วันพ่อแห่งชาติ

ฉันคิดว่าชีวิตของเราทุกคน ย่อมจะมีใครบางคนที่ปกป้องเราอยู่ ใครบางคนที่ปกป้องเราอยู่ บางคนก็อยู่ใกล้ๆ กัน บางคนก็คอยดูแล ปกป้องอยู่ไกลๆ

#วันพ่อแห่งชาติ บางคนคิดถึงพ่อ บางคนคิดถึงในหลวงรัชกาลที่​ 9 บ้างคิดถึงกิจกรรมวันหยุด คิดถึงงานหนัก หรือบางคนก็ไม่คิดถึงอะไร

แต่คนที่คอยปกป้องเราอยู่ ก็จะยังคงเฝ้ามองเราอยู่จากที่ไหนสักแห่ง ทุกวัน
ในวันพ่อแห่งชาติ ฉันอยากให้ทุกคนมีกำลังใจ และรับรู้ว่า เราไม่เคยโดดเดี่ยว

พฤ. 5 ธันวาคม 2567

เครดิตภาพฝีมือพลอย​ จาก​ "|จนกว่า​ |เด็กปิดตา​ |จะโต" ปี​ 2559 เองค่ะ

=======
ช่องทางติดตามสำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบางค่ะ

• เฟซบุ๊ก : https://www.facebook.com/bfly.forpwd?mibextid=ZbWKwL

• ยูทูบ : https://m.youtube.com/watch?v=G4LflVRYIDw

• X : สำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง หรือ
https://x.com/paperybflybook

• อินสตาแกรม : paperybflybookhouse
https://www.instagram.com/paperybflybookhouse/

#บันทึกของพลอย
#สำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง​
#ชวนคนพิการสื่อสารผ่านตัวหนังสือ

05/12/2024

เก็บตกจากงาน​ 'สุขกันเถอะเรา'

พลอยชอบบรรยากาศที่เราได้แลกเปลี่ยนสื่อสารกันผ่านเพจ​ แต่การได้ไปตั้งบูธนำเสนอหนังสือ ขายสินค้า และบอกเล่างานที่เราทำอยู่ก็มีเสน่ห์ไปอีกแบบเหมือนกัน

สิ่งหนึ่งที่พลอยคิดว่าน่าสนใจมากๆ คือ การได้ยินเหตุผลที่คนตัดสินใจซื้อและไม่ซื้อสินค้าของเรา

คุณป้าท่านหนึ่งตัดสินใจซื้อพร้อมให้เหตุผลว่า “เป็นเพราะหนูช่างจำนรรจา”

คุณป้าอีกท่านขอไม่ซื้อหนังสือบอกว่า “หนังสือที่บ้านป้ามีเยอะแล้วไม่รู้จะเก็บที่ไหน”

คุณลุงท่านหนึ่งบอกว่า “ขอซื้อของกินละกัน เดี๋ยวนี้สายตาอ่านหนังสือไม่ไหว”
แต่ก็มีคุณยายที่ขอซื้อหนังสือไปให้หลานอ่าน

บางคนเป็นวัยรุ่น ขอซื้อสติกเกอร์เพราะชอบภาพวาดการ์ตูนสวยๆ

บางคนเป็นภรรยา เรียกสามีมาช่วยเลือกช่วยจ่าย

เด็กน้อยเหลือบเห็นสติกเกอร์ก็ไปตามแม่มาช่วยซื้อให้
การออกบูธไม่ใช่เพียงทำให้เราได้คุยกัน หรือได้ขายของ​ แต่ทำให้เราได้มองเห็นไปไกล เห็นครอบครัว บ้าน ความรัก สุขภาพของผู้คน

อยากขอบคุณทุกคนที่ผ่านมาพูดคุยกันค่ะ​ ได้ไปออกบูธบ้างนานๆ ทีก็ดีเหมือนกันนะคะ เป็นอีกวันที่สนุกมากค่ะ

ขอบคุณ​ #สถานีวิทยุจุฬาฯ ที่เอื้อเฟื้อสถานที่ให้เราได้พบปะกับทุกคนในครั้งนี้ค่ะ

#สำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง​
#ก้าวสู่60ปีวิทยุจุฬาฯ
#วิทยุจุฬาฯ​
#สุขกันเถอะเรา
#ชวนคนพิการสื่อสารผ่านตัวหนังสือ

04/12/2024

โครงการ​ 'For Life Thailand' เพื่อเด็กพิการในไทย 🇹🇭 จาก 🇬🇧สหราราชอาณาจักร​ โครงการดีๆ​ เพื่อความ​ #เข้มแข็ง #การยืนหยัด และ #การมีส่วนร่วมของคนพิการ ขอบคุณค่ะ​ ^^

#วันคนพิการสากล #สำนักพิมพ์ผีเสื้อปีกบาง​