14/05/2019
By Reeya
การเดินทางของซากาต ปี2
"การเก็บรายละเอียดเล็กๆ จะนำมาซึ่งความเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่"
Assalamualaikumค่ะ อาจารย์
การเดินทางของซากาตปีนี้ น่ารักและอบอุ่นเป็นพิเศษ ยามีเพื่อนร่วมเดินทาง และเพื่อนที่อาสาเข้ามาช่วยมากพอควร
เป็นเรื่องเหลือเชื่อและเกินคาดมาก ยาไม่คิดว่า "งานเขียน" ธรรมดาๆจะทำให้เกิดเรื่องราวต่างๆและนำมาซึ่งการเปลี่ยน
แปลงอะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย
ด้วยความสัจจริง ความคาดหวังเดียวของยาในการเขียนหนังสือครั้งนี้เพียงเพื่อต้องการสื่อสาร "ภาพชีวิต" ของผู้คนที่ยาได้เห็น ภาพชีวิตที่อยู่ในซอกหลืบของสังคม ภาพที่เคยถูกมองข้าม ยาเพียงต้องการสื่อสารกับทุกคนว่า
"มีใครบางคนกำลังหิว นั่งอยู่ตรงนี้ และพวกเขาต้องการความช่วยเหลือ"
"มีใครบางคนกำลังเจ็บ นอนอยู่ตรงนี้ และพวกเขาต้องการความช่วยเหลือ"
ก็เพียงเท่านั้น.............................
ทุกครั้งที่ยาจรดปากกาเพื่อเล่าเรื่องราวที่ได้พบเจอมา ยาจะคิดถึงคำของอาจารย์
"สิ่งหนึ่งที่จะผลักดัน ให้คนมีมโนสำนึกที่ดี สิ่งหนึ่งที่จะผลักดัน ให้คนก้าวไปสู่ด้านดีได้ คือการใช้วาทะที่สวยงาม และสูงส่ง"
ยาไม่อาจทำงานเขียนของยาให้สูงส่งได้ แต่ยาคิดว่ายาสามารถสร้างสรรค์ "งานเขียน" ของยาให้ "สวยงาม" ให้เป็น"งานศิลปะ" ได้
และการสร้างสรรค์งานศิลปะทุกชนิด เข้าใจว่า หัวใจสำคัญประการหนึ่งคือ
"การเก็บรายละเอียด"
ฉะนั้นแล้ว
การเก็บรายละเอียดจึงเกิดขึ้นตั้งแต่
" วินาทีแรกที่เราจับมือสลามกัน "
วินาทีต่อไปคือ การมองดูทุกอย่างอย่างช้าๆเป็นต้นว่า
"เเววตา รอยยิ้ม น้ำเสียง เส้นผม ผิวหนัง เล็บ ผนังบ้าน พื้นบ้าน รองเท้า จานข้าว แก้วน้ำ ทุกอย่างล้วนมีรายละเอียดให้เก็บทั้งสิ้น"
ยาคิดว่าสิ่งเหล่านี้ จะเล่าอะไรได้มากกว่าคำบอกเล่าจากปากของเขา
เพราะบางที ความรู้สึกต่ำต้อยในโชคชะตาทำให้เขาเขินอายที่จะเล่าอะไรให้ใครฟัง
ฉะนั้นการนั่งมองใครนานๆอย่างตั้งใจ จะได้อะไรมากกว่าที่คิด
และยาไม่สู้จะแน่ใจนักว่าสิ่งที่ยาคิดมันจะถูกหรือเปล่า
สิ่งหนึ่งที่จะไม่ปรากฏและจะไม่อนุญาตให้อยู่ในงานเขียนของยา คือ "ตัวเลข" เพราะโดยส่วนตัว ยารู้สึกว่าการมี "ตัวเลข"ในงานเขียนจะทำให้งานเขียนกระด้าง และตัดทอนความสวยงามให้ลดลงมากพอควร
ยาขอบคุณอาจารย์ และทุกท่านที่ให้ เกียรติอ่านงานเขียนของยา
และหากทุกท่านรู้สึกเหมือนได้ร่วมเดินทางไปกับยา และหลั่งน้ำตาทุกครั้งที่ได้อ่าน นั้นหมายความว่ายาบรรลุวัตถุประสงค์ในการสร้างสรรค์ "งานศิลปะชิ้นนั้น"แล้ว.................💖💖💖💖................
หลังงานเขียนถูกเผยแพร่ไม่นานมีเรื่องมหัศจรรย์เกิดขึ้นมากมาย เป็นต้นว่า
💖การมาของครอบครัวนักธุรกิจ ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ท่านให้เกียรติมาเยี่ยมทันที หลังอ่านงานเขียนนั้นจบ
💖การเข้ามาทักทายของน้องที่ทำงานด้านสาธารณสุข ซึ่งอยู่ห่างไกลถึงกรุงเทพฯ เธอเอ่ยปากอยากเดินทางร่วมอย่างตื่นเต้นและกระตือรือร้น
💖คุณผู้หญิงและคุณผู้ชายหลายท่าน พี่ส่งข้อความให้กำลังใจในการทำงานและการเขียนหนังสือ
💖และที่แปลกใจที่สุด ข้อความจากแดนไกล จากเมืองเพิร์ธ ประเทศ ออสเตรเลีย ท่านให้เกียรติติดตาม และอ่านงานเขียนของยา ท่านคือคนหนึ่งที่ส่งซากาตมารวมสร้างบ้านให้ยาย เมื่อปีก่อนและหากยาเข้าใจไม่ผิดท่านเป็นอีกคนหนึ่งที่สนับสนุนโครงการ "ปันใจใส่ปิ่นโต" ด้วย
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะทุกท่าน
ในโอกาสนี้ ขอใช้ช่องทางนี้ สรุปการจ่ายซะกาตในรอบ 1 สัปดาห์ที่ผ่านมา
โดยแบ่งเป็น 2 ส่วน
👨👩👦👦ส่วนที่ 1/อยู่ในความรับผิดชอบของยาเอง สัปดาห์ที่ 1 จ่ายซากาต = 29.600 บาท
💓จ่ายให้ผู้ป่วยพิการและเป็นผู้ป่วยติดเตียง 7 คน = 5,500 บาท
💓จ่ายให้ครอบครัวยากจน 17 ครอบครัว = 12,700 บาท
💓จ่ายให้คนชราและยากจน 15 คน = 7,000 บาท
💓จ่ายให้เด็กกำพร้าและยากจน 7 คน= 3,900 บาท
💓จ่ายให้หญิงหม้าย 1 คน = 500 บาท
👨👨👦👦ส่วนที่2 กองทุนเด็กกำพร้าบ้านไอกูเล็ง อ.เจาะไอร้อง จ.นราธิวาส เงินบริจาคที่เข้ามาในปัจจุบัน = 18,872 ซึ่งแบ่งเป็น 2 บัญชี คือ
> ธนาคารอิสลาม = 14,722 บาท
> ธนาคารกรุงไทย (ในรายที่ไม่สะดวกโอนเข้าธนาคารอิสลาม) = 4,150 บาท
แบ่งจ่ายให้เด็กกำพร้าจำนวน 10 ครอบครัว
💓ครอบครัวที่มีลูกมากว่า 5 คน / 1 ครอบครัว = 1000 บาท
💓ครอบครัวที่มีลูก 2-3 คน / 8 ครอบครัว = 4,000 บาท
💓ครอบครัว ด.ช.ไซฟู ซึ่งเป็นครอบครัว จากเรื่องเล่าตอน.........เสียงตะโกนที่ไม่มีใครได้ยิน = 13,872 บาท
และในโอกาสนี้ขอให้ทุกคนช่วยดูอาร์ ให้ของแม่น้องไซฟู รับรู้ว่าทุกคนกำลังรอให้เขากลับมารับเงินก้อนนี้ เข้าใจว่าเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา หลังจากไปมอบซากาตจำนวนหนึ่งให้เธอ เธอคงนำเงินก้อนนั้นไปเป็นต้นทุนในการเดินทางไปหารีสกีที่ประเทศมาเลเซียทันที เพื่อจะได้มีเงินใช้จ่ายในวันรายอที่จะถึง ดุอาร์ค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่ร่วมเดินทาง แล้วหวังว่าทุกท่านจะก็ยังคงร่วมเดินทางกับไปกับยา จนกว่ารอมฎอนจะสิ้นสุดลง
Salam
อารียา ดือเระ
13/5/62
