05/01/2017
Poniżej zamieszczamy odpowiedzi do fianałowej serii pytań. Dziękujemy za udział w konkursie. Zwycięzców poznamy podczas konferencji 14 stycznia. Do zobaczenia ;)
1. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące raka prącia:
1. obrzezanie wykonane w dzieciństwie zwiększa ryzyko rozwoju tego nowotworu
2. ponad 95% nowotworów prącia stanowi rak podstawnokomórkowy
3. stanami znacznie zwiększonego ryzyka zachorowania są przede wszystkim rogowacenie czerwone i choroba Bowena
4. rak prącia jest najczęściej zlokalizowany na trzonie prącia
5. przerzuty odległe (do płuc, wątroby, kości, mózgu) występują rzadko.
A. 3,5 B. 2,4 C. 1,4,5 D. 1,2,3,4,5 E. 3,4
Prawidłowa odpowiedź: A
Uzasadnienie: Obrzezanie wykonane w dzieciństwie znacznie zmniejsza ryzyko tego nowotworu. Ponad 95% nowotworów prącia stanowi rak płaskonabłonkowy (głównie wysoko dojrzały rogowaciejący). Rzadko występują rak podstawnokomórkowy lub czerniak skóry prącia. Stanami znacznie zwiększonego ryzyka zachorowania są przede wszystkim rogowacenie czerwone (erythroplasia Queyrat) i choroba Bowena, a w mniejszym stopniu grudkowatość bowenoidalna (Bowenoid papulosis) i balanitis xerotica obliterans. Rak prącia jest zlokalizowany u 48% chorych na żołędzi, u 21% na napletku, u 15% jednocześnie na żołędzi, napletku i w rowku zażołędnym, a u powyżej 2% mężczyzn na trzonie prącia.
Źródło: Stelmach A., Potemski P. et al. Nowotwory układu moczowo-płciowego [w:] Krzakowski M, Warzocha K. Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w nowotworach złośliwych. Tom 1. Via Medica 2013, s. 378
2. Chłoniak Burkitta:
A. wywodzi się z dojrzałych obwodowych limfocytów B ośrodków rozmanażania
B. charakteryzuje się najkrótszym wśród nowotworów czasem podwojenia masy (ok.24h)
C. dochodzi w nim do deregulacji onkogenu C-MYC oraz niskiej ekspresji genów układu zgodności tkankowej klasy I (MHC-I) i genów zależnych od czynnika jądrowego κB
D. do najczęstszych umiejscowień choroby należą: okolica krętniczo-kątnicza, węzły chłonne obwodowe, krezkowe i zaotrzewnowe, migdałki, jajniki i nerki
E. wszystkie odpowiedzi prawidłowe
Prawidłowa odpowiedź: E
Uzasadnienie: Chłoniak Burkitta (BL, Burkitt lymphoma) wywodzi się z dojrzałych, obwodowych limfocytów B ośrodków rozmnażania, charakteryzuje się blisko 100-procentową frakcją wzrostową i najkrótszym wśród nowotworów czasem podwojenia masy (ok. 24 godziny). Chłoniak wywodzi się z dojrzałych limfocytów B ośrodków rozmnażania, w których doszło do charakterystycznej sekwencji zmian genetycznych związanych z deregulacją onkogenu C-MYC z wysoką ekspresją genów zależnych od C-MYC i genów ośrodka rozmnażania oraz niską ekspresją genów układu zgodności tkankowej klasy I (MHC-I) i genów zależnych od czynnika jądrowego κB (NFκB, nuclear factor kappa-light-chain-enhancer of activated B-cells). Do najczęstszych umiejscowień choroby należą: okolica krętniczo-kątnicza, węzły chłonne obwodowe, krezkowe i zaotrzewnowe, migdałki, jajniki i nerki.
Źródło: Walewski J., Chłoniak Burkitta [w:] Krzakowski M, Warzocha K. Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w nowotworach złośliwych. Tom 2. Via Medica 2013, s. 916-917
3. Wskazaniami do rozpoczęcia leczenia w przypadku makroglobulinemii Waldenströma / chłoniaka limfoplazmocytowego są:
1. stężenie hemoglobiny poniżej 10 g/dl lub liczba płytek poniżej 100 g/l
2. znaczne powiększenie węzłów chłonnych (bulky tumor) i/lub śledziony lub wątroby
3. objawy zespołu nadlepkości
4. umiarkowane do ciężkich lub postępujące obwodowe neuropatie
5. objawowa amyloidoza, krioglobulinemia lub choroba zimnych aglutynin
A. 1,3,5 B. 2,4 C. 1,2,3,4,5 D. 1,2,3 E. 5
Prawidłowa odpowiedź: C
Uzasadnienie: Wskazaniami do rozpoczęcia leczenia są: 1) stężenie hemoglobiny poniżej 10 g/dl lub liczba płytek poniżej 100 g/l; 2) znaczne powiększenie węzłów chłonnych (bulky tumor) i/lub śledziony lub wątroby; 3) objawy zespołu nadlepkości; 4) umiarkowane do ciężkich lub postępujące obwodowe neuropatie; 5) objawowa amyloidoza, krioglobulinemia lub choroba zimnych aglutynin.
Źródło: L**h - Marańda E., Makroglobulinemia Waldenströma/ /chłoniak limfoplazmocytowy [w:] Krzakowski M, Warzocha K. Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w nowotworach złośliwych. Tom 2. Via Medica 2013, s. 950