Co to jest strona internetowa?

Kraj, Kraków (2025)

22/12/2024

Szwagier zażądał, byśmy oddali im nasze mieszkanie i przeprowadzili się do ich klitki. To było niewiarygodne

Moja żona i ja przez długi czas mieszkaliśmy w wynajmowanym mieszkaniu. W ciągu dnia pracowałem na budowie, a wieczorem dorywczo w pobliskim sklepie.

Moja żona też nie siedziała bezczynnie w domu z dzieckiem, robiła biżuterię z koralików na zamówienie, szyła i haftowała. Zajmowała się też domem i córką. Żyliśmy oszczędnie, nie pozwalaliśmy sobie na nic zbędnego. Aż w końcu po ośmiu latach uzbieraliśmy potrzebną kwotę i kupiliśmy czteropokojowe mieszkanie. Powolnymi krokami zbliżaliśmy się do naszego upragnionego marzenia. Wyremontowaliśmy mieszkanie i wprowadziliśmy się.

Wreszcie mogłem spać spokojnie w nocy. Niedawno odwiedził nas brat mojej żony z rodziną. Zawsze żyli w biedzie, w jednopokojowym mieszkaniu, a mają czwórkę dzieci. Dajemy im wszystkie ciuchy po naszej córce, w zeszłym roku pomogliśmy ich synowi pójść do szkoły i często pomagamy im z jedzeniem i pieniędzmi. Po kilku dniach pobytu u nas powiedział, że powinniśmy wprowadzić się do ich jednopokojowego mieszkania, ponieważ mamy jedno dziecko.

Powinniśmy dać im nasze czteropokojowe mieszkanie. Oni mają dużą rodzinę, a my małą. Na początku myślałem, że traci panowanie nad sobą, ale nie, mówił poważnie. Na początku nie chciałem ich urazić, mówiłem spokojnie, tłumacząc im, że to nasze mieszkanie, że ciężko na nie pracowaliśmy. W rezultacie kulturalne wytłumaczenie im tego wszystkiego było niemożliwe. Po kilku próbach po prostu wskazałem im drzwi.

Przeklinali i wyzywali mnie, a ja prawie wypchnąłem ich za drzwi. Zostawili nas wściekłych, a biedne dzieci nie mogły zrozumieć, dlaczego wszyscy krzyczą i się kłócą. Więc wyrzuciliśmy ich z naszego domu.

Moja żona i ja zdecydowaliśmy, że nie będziemy już komunikować się z tak nieodpowiednimi krewnymi. Zamiast nam pogratulować i cieszyć się z naszego szczęścia, zorganizowali w naszym domu targ.

Kupiliśmy nasze mieszkanie za uczciwie zarobione pieniądze, oszczędzając na wszystkim, więc nie jesteśmy nikomu nic winni.

22/12/2024

Lepiej zatrudnić nianię, niż płacić za wakacje teściowej. Teraz już to wiem.

Myślałam, że teściowa pomoże mi przy dziecku. Latem ubiegłego roku mój mąż zaproponował, że zabierze ze sobą mamę na wakacje, argumentując, że teściowa pomoże nam przy naszej 2-letniej córeczce, zaopiekuje się wnuczką i będziemy mogli spędzać razem więcej czasu.

Niby sama mama zaoferowała pomoc, bo wie, jak to jest z małym dzieckiem, potrzebne jest oko i oko, ale my też chcemy odpocząć. Od razu wyobrażając sobie gwiaździste niebo, siedzimy z mężem wieczorem na białym piasku nad morzem... Romans. Oczywiście zgodziłam się na jego propozycję.

Teściowa cieszyła się, że pokoje zostały już opłacone, przelot też. Teściowej podobał się hotel i pokój. Usiedliśmy i przygotowaliśmy się do wyjścia, żeby gdzieś coś zjeść. Ponieważ nie był to pierwszy raz, kiedy moja teściowa spędzała tu wakacje, Klara zaproponowała jedno miejsce, gdzie można zjeść smacznie i niedrogo.

Kiedy tam dotarliśmy, byłam zszokowana. Całkowicie niehigieniczne miejsce, a do tego w otwartym słońcu. Powiedziałam, że nie mam zamiaru tu się smażyć i karmić dziecka czymś wątpliwej świeżości. Teściowa powiedziała, że nie muszę tu jeść, jeśli nie chcę i poszła do stołu. Mój mąż i ja wróciliśmy do hotelu i zjedliśmy cywilizowany posiłek w restauracji.

Mniejsza o to. Wspominałam, że moja teściowa pojechała z nami na wakacje, aby nam pomóc. Niestety żadnej pomocy się od niej nie doczekałam i to przez cały wyjazd. Na plaży była zajęta czytaniem książki i w ogóle nie reagowała na prośby wnuczki o zabawę z nią.

Któregoś dnia poprosiłam teściową, żeby pobawiła się z córką w wodzie, chciałam popłynąć dalej. W tym czasie mąż poszedł po coś do picia. Teściowa stwierdziła, że zabawa z dzieckiem w wodzie to wielka odpowiedzialność i czytała dalej książkę. Nie trzeba dodawać, że nie było romantyzmu, gwiaździstego nieba i wina wieczorem nad morzem...

A kiedy mój mąż bezpośrednio powiedział matce, że obiecała pomóc nam przy dziecku, żebyśmy też mogli odpocząć, jego mama się obraziła. I nie odezwała się, dopóki nie wróciła do domu. Doszliśmy do wniosku, że w przyszłym roku taniej nam będzie zatrudnić nianię dla córki, niż płacić za urlop teściowej.

22/12/2024

Byliśmy małżeństwem przez 28 lat. Myślałam, że nasze małżeństwo jest trwałe. Mocno się pomyliłam.

Tego dnia wraz z mężem i córką świętowaliśmy urodziny mojego teścia. Po pysznym obiedzie Wiktoria i ja postanowiliśmy zabrać naszych teściów na spacer. Mąż poszedł do domu. Byłam pewna, że kiedy wrócimy do domu, on już będzie spał.

I nie myliłam się. Zasnął tuż przed otwartym laptopem. Ja kierowałam się już do kuchni, gdy mój wzrok padł na monitor. Piotr miał otwarty jeden z portali społecznościowych.

Podeszłam bliżej, żeby zobaczyć, jaka korespondencja tam była. Gdy tylko zobaczyłаm „Kocham cię”, moje oczy pociemniały. Piotr napisał to do Sylwii, swojej byłej koleżanki. Na drżących nogach wróciłam na kanapę i usiadłam. Ostrzeżenia mojego ojca natychmiast pojawiły się w mojej głowie.

Tata zawsze był przeciwny mojemu małżeństwu z Piotrem, wierząc, że będę cierpieć przez tego mężczyznę. Przez prawie 28 lat udało mi się udowodnić coś przeciwnego. Piotr i ja przeszliśmy wiele. Opiekowałam się nim po poważnym wypadku samochodowym, wspierałam go, gdy musiał zrezygnować z pracy. Piotr żył pracą, więc zwolnienie było dla niego trudnym przeżyciem.

Udało nam się to pokonać. Niejednokrotnie powtarzał, jak bardzo jest mi wdzięczny za wsparcie, miłość i opiekę. I okazuje się, że kłamał.

Nie wiedziałam co robić, więc postanowiłam zwrócić się do córki. Powiedziałam jej, co się stało. Szybko wybiegła z pokoju i podeszła do ojca. Zamiast tego zdobyła korespondencję kochanków.

Czytanie ich miłosnych wiadomości bolało, ale to pozwoliło upewnić się, że ich związek trwał wyraźnie dłużej niż miesiąc.

Weronika w milczeniu wyjęła telefon i zrobiła zdjęcie korespondencji. Miałam totalny mętlik w głowie, więc zaufałam działaniom mojej córki. W tym czasie pisała już wiadomość do Sylwii. Córka napisła do jego kochanki z prośbą, żeby go sobie wzięła.

Niedługo potem zadzwonił jego telefon komórkowy. Rozmowa trwała niecałą minutę. Słyszałam, jak wstał, poszedł do naszego pokoju i się ubrał.

Następnym razem widziałam go, kiedy przyszedł po swoje rzeczy. Nadal nie mogę uwierzyć, że rodzinę można tak łatwo zniszczyć. Piękne gesty i słowa. I na koniec – rozwód.

22/12/2024

Nie chcę, żeby moje dziecko miało kontakt z teściową. Powiem wam, dlaczego.

Wychowuję 4-letniego syna. Wydaje mi się, że teściowa chce mi to odebrać. Mieszkamy z teściami w drewnianym domu.

Moja teściowa sprawia wrażenie bardzo apodyktycznej, chce mieć wszystko pod kontrolą i o wszystkim decydować. Chce, żebyśmy tu zamieszkali na zawsze, żeby syn poszedł do miejscowego przedszkola i szkoły, a mąż rzucił pracę w mieście.

Nie podoba mi się też sposób, w jaki komunikuje się z moim synem, bo go psuje i nakręca przeciwko nam. A dziecko jest małe, gotowe na wszystko dla czekolady. Oczywiście, bardziej będzie kochał dobrą babcię niż matkę, która każe mu jeść zupę i zabiera słodycze, gdy nie jest na nie pora.

W oczach dziecka jestem okrutnikiem, który daje same zakazy. Dlatego syn spędza więcej czasu z babcią, z czego teściowa jest wręcz zadowolona. Nie ma sensu z nią rozmawiać, bo jest pewna, że wszyscy w jej domu muszą przestrzegać jej zasad. Jeszcze kilka dni pod jej opieką i w ogóle nie będę w stanie poradzić sobie z własnym dzieckiem.

Mąż tego nie zauważa i nie wystąpi przeciwko matce. Mam już dość ciągłej walki z nią i stawiania granic, których ona i tak nie zamierza przestrzegać.

Już jestem na skraju przepaści i zastanawiam się, czy nie spakować siebie i dziecka i nie pójść do rodziców. Sama już nie wiem co zrobić.

21/12/2024

Mój mąż chce, żeby moja córka płaciła mu czynsz za pokój. Przecież ona jeszcze nie pracuje.

Mam na swoim koncie drugie małżeństwo. Mam córkę Wiktorię. Kiedy Sławek i ja pobraliśmy się, moja córka miała 15 lat. Między Wiktorią i Sławkiem nie było szczególnej przyjaźni, co było w pełni zrozumiałe - w końcu moja córka była już prawie dorosła.

Rozwiodłam się z pierwszym mężem, gdy nasza córka miała 9 lat. Nie miałam własnego mieszkania, ale miałam bardzo dobrą pracę, która pozwalała mi wynająć mieszkanie.

Wiktoria się uczyła, a ja pracowałam. Mąż płacił alimenty, ale widywał córkę bardzo rzadko. A trzy lata po rozwodzie poznałam Sławka.

Sławek mieszkał w swoim dużym trzypokojowym mieszkaniu. Najpierw spotykaliśmy się przez długi czas na neutralnym terytorium. Nie spieszyło mi się do ślubu. To Sławek nalegał, chciał normalnej rodziny. Zdecydował, że czas, żebyśmy razem zamieszkali.

Oświadczył mi się. Po ślubie zebrałam nasze rzeczy i wraz z córką przeprowadziliśmy się do Sławeka. Przydzieliliśmy mały, ale osobny pokój mojej córce.

Sławek i ja mieliśmy oddzielny budżet. On płacił za mieszkanie, a ja kupowałam produkty. Każdy kupował dla siebie ubrania. Ubierałam też córkę. Wszystko było w porządku, dopóki Wiktoria nie skończyła 18 lat.

Córka zdecydowała się pójść na studia i pomoc była jej nadal potrzebna. Niestety jej ojciec uznał, że czas przestać płacić alimenty. Jakby tego było mało, także Sławek postanowił ze mną poważnie porozmawiać.
"Twoja córka jest już dorosła. Niech więc albo wyjdzie i zwolni pokój, albo zapłaci mi pieniądze. Jeśli u nas mieszka, to niech też za to da pieniądze!" - powiedział.

Z jednej strony rozumiem Sławka. Gdyby wychowywał ją, gdy była jeszcze małą dziewczynką, może miałby czas, aby ją pokochać, a tak nie czuje nic do mojej córki.

Tak, Wiktoria jest dorosła i musi płacić za swoje jedzenie i życie. Tylko skąd weźmie na to pieniądze. Nie chcę, żeby moja córka poszła teraz do pracy. W końcu studiuje dopiero na drugim roku.

Wynająć osobne mieszkanie dla córki? Nie chcę jej porzucać, to moje dziecko. Nie chcę, żeby pomyślała, że mój mąż jest ważniejszy od własnej córki

21/12/2024

To już koniec mojego małżeństwa. Zamieszkałam z teściową i teraz się rozwodzę.

Wcześniej mieszkaliśmy z teściową w różnych miastach i widywaliśmy się kilka razy w roku na święta i urodziny.

Zawsze traktowałam moją teściową dobrze. Podczas naszych rzadkich spotkań wydawała się miła, rozsądna i bardzo przyjazna. Dlatego też, gdy odszedł mój teść i pojawiły się problemy związane z wiekiem, bez wahania zaproponowałam, żeby matka mojego męża zamieszkała z nami.

W tym czasie zbudowaliśmy duży wiejski dom. Słodka i pozornie inteligentna starsza pani okazała się zręczną intrygantką i manipulatorką. Przekonałam się o tym już dwa miesiące po przybyciu „mamy”.

Zaczęło się od zmiany zachowania mojego męża. Zaczął wynajdywać wady w małych rzeczach, krytykować moje jedzenie i zarzucać mi, że wydaję niepotrzebne pieniądze. Powiedział, że jestem złą gospodynią domową. Choć wcześniej się to nie zdarzało.

Potem mąż zaczął odmawiać pomocy domowej, mówiąc, że to nie jest sprawa mężczyzny. Któregoś dnia przypadkiem podsłuchałam gorącą kłótnię pomiędzy moim mężem a mamą. I zrozumiałam przyczynę tak dramatycznych zmian: w trakcie rozmowy teściowa bezlitośnie mnie skrytykowała, stwierdziła, że siedzę mu na głowie.

Tego wieczoru otworzyły mi się oczy, ale niestety było już za późno. Sytuacja stawała się coraz bardziej gorąca z dnia na dzień. Mój mąż odmawiał jedzenia posiłków, które przygotowywałam. Moja teściowa przejęła władzę w kuchni.

Przez cały weekend pracował jako jej osobisty kierowca: woził ją do przychodni, sklepów i na bazary. Nie trzeba dodawać, że powierzył jej także zarządzanie naszym rodzinnym budżetem.

Robiłam wszystko, co w mojej mocy, aby naprawić sytuację, ale wszystkie próby kończyły się skandalem, czy właściwie przedstawieniem. Teściowa chwytała się za serce i zażywała krople na serce. Wtedy mój mąż zaczął krzyczeć i wcale mnie nie słuchał.

Teraz mieszkam w naszym malutkim mieszkaniu w mieście i przygotowuję się do rozwodu. W ciągu dwóch lat mój mąż i ja staliśmy się dla siebie zupełnie obcy. Teściowa sprawiła, że przekreśliliśmy dwadzieścia lat szczęśliwego życia rodzinnego.

21/12/2024

Synowa nie chce dać dziecku imienia po dziadku. Jednak to zachowanie mojego syna zirytowało mnie najbardziej

Nie rozumiem, jak nasz własny syn mógł nam zrobić coś takiego! Nie mieści mi się to w głowie. Mój syn ma 43 lata. Rozwiódł się ze swoją pierwszą żoną, aby poślubić młodą kobietę. Nie robiłam mu wymówek, w końcu to nie jest już mały chłopiec. Dla mnie najważniejsze jest to, że on sam jest szczęśliwy. Fakt, że młoda kobieta wyszła za mąż wyłącznie ze względu na pieniądze syna, nie budził wątpliwości wśród żadnego z moich znajomych.

Aby nie wypuścić z rąk tak godnego pozazdroszczenia mężczyzny i mocniej związać go ze sobą, synowa natychmiast zaszła w ciążę. Któregoś dnia mój syn wpadł do nas, niemal skacząc z radości. Błyszczał jak nowa moneta. Powodem do radości było USG żony. Okazało się, że mój syn spodziewa się chłopca.

Bardzo się ucieszył, w końcu zawsze marzył o tym, by urodził mu się spadkobiercy biznesu. Mój mąż był zachwycony tą wiadomością nie mniej niż mój syn. Miał też swoje marzenie – aby jego wnuk nosił jego imię. Fryderyk to stare i dość rzadkie imię, ale idealne dla młodego spadkobiercy fortuny.

Wkrótce postanowiliśmy z mężem odwiedzić naszego syna i synową i porozmawiać o imieniu dla wnuka.

"Jak zdecydowaliście się nazwać swojego syna?" - zapytałam synową.

"Nie myślałam jeszcze o tym" – odpowiedziała obojętnie.

"A co powiesz na nazwanie syna na cześć jego dziadka?" - powiedziałam.

"Nie. Z takim imieniem będzie wyśmiewany w szkole. Nawet nie chcę o tym rozmawiać" - stwierdziła, wyśmiewając nas pomysł.

Mój syn nie odezwał się nawet słowem przeciwko swojej żonie. Nie muszę chyba mówić, jak ta uwaga uraziła mojego ukochanego męża.

Właśnie doczekaliśmy się upragnionego wnuka, byliśmy bliscy spełnienia marzenia, a tu takie rozczarowanie. Dlaczego synowa tak lekceważy teścia? Próbowałam przekonać syna do zmiany zdania i wpłynięcia na żonę, ale on nie chce się z nią kłócić z żoną.

Mój mąż się obraził i zapowiedział, że więcej nie odwiedzi syna i synowej. Nie chce nawet poznać wnuka.

20/12/2024

Moja teściowa powiedziała, że musimy płacić za połowę mieszkania. Kazała też kupować własne jedzenie

Sebastian i ja pobraliśmy się dwa lata temu. Mieszkaliśmy w wynajętym mieszkaniu. Dopóki oboje pracowaliśmy, wszystko było w porządku. Pieniędzy starczało nam na wszystko. Oczywiście nie żyliśmy w luksusie, ale nie byliśmy też biedni. Potem zaszłam w ciążę i urodziłam syna.

Odkąd Sebastian zaczął pracować sam, zaczęło nam brakować pieniędzy. Po opłaceniu czynszu zostawało nam bardzo mało pieniędzy na życie. Wtedy właścicielka mieszkania postanowiła podnieść czynsz.

Naprawdę nie chciałam mieszkać z teściową. Ale po prostu nie mieliśmy innego wyjścia. Zdecydowaliśmy się zamieszkać z teściową. Mieszkała sama w dużym trzypokojowym mieszkaniu. Moja teściowa Alina jest kobietą o silnym charakterze, ale jest sprawiedliwa i uczciwa.

Sebastian był pewien, że będziemy się dobrze dogadywać. Ale niestety. Mylił się. Alina zachowuje się bardzo dziwnie. Powiedziała nam, że będziemy jeść osobno. Musimy płacić za połowę mieszkania.

Nawet chemię gospodarczą musimy kupować osobno. Nie rozumiem, dlaczego teściowa nam to robi. Ona pracuje i ma bardzo dobrą pensję. Czy ona nie widzi, że mamy za mało pieniędzy?

Myślę, że powinna nam bardziej pomagać. I nie powinniśmy w ogóle płacić za mieszkanie. Nie chcę mieszkać z teściową. Nie możemy wprowadzić się do moich rodziców. Cała trójka mieszka już w jednopokojowym mieszkaniu.

Moja mama nie może się doczekać, kiedy moja młodsza siostra wyjdzie za mąż i zamieszka ze swoim mężem.

Przeprowadzka do rodziców nie wchodzi więc w grę. Po prostu nie wiem, co robić. Czy ona nie widzi, jak jest nam ciężko

20/12/2024

"Powinniśmy dostać połowę pieniędzy z wesela": Powiedzieli teściowie mojej córki, choć na wesele nie dali ani grosza

Tak się złożyło, że ten ślub prawie stał się katastrofą dla nowożeńców, a wszystko przez chciwość ludzi. Moja córka Marta postanowiła wyjść za mąż, a ja zaczęłam zbierać pieniądze na ślub. Obliczyłam mniej więcej, ile pieniędzy potrzebuję i zdałam sobie sprawę, że nie uda mi się zaoszczędzić tak dużo pieniędzy.

Poszliśmy spotkać się więc z jego rodzicami. Wydawali mi się życzliwymi ludźmi, dlatego od razu postanowiłam zacząć rozmawiać o ślubie, ale ostatecznie okazało się, że nie mają pieniędzy i dlatego nie będą uczestniczyć w finansowaniu ślubu.

Nie mając innego wyjścia, zdecydowałam się wziąć pożyczkę. Zaczęliśmy przygotowywać się do ślubu, naprawdę miałem nadzieję, że przyszli teściowie mojej córki dadzą przynajmniej trochę pieniędzy na ślub. Poniekąd moje nadzieje się spełniły. Kupili garnitur swojemu synowi i tyle.

Wyobrażacie sobie ślub ich syna i kupili tylko garnitur, za pół roku mogli chociaż trochę zaoszczędzić. Wesele było cudowne, ogólnie goście byli zachwyceni.

Po zakończeniu uczty córka od razu przekazała mi przekazane im przez gości pieniądze. Córka powiedziała, że odda mi wszystkie wpłacone pieniądze, żebym mogła przynajmniej w części spłacić kredyt.

Dzień po ślubie przyjeżdżają do mnie rodzice pana młodego. Nakryłam do stołu, żeby godnie ich ugościć. Usiedliśmy i rozmawialiśmy, a ojciec pana młodego zapytał mnie:

„Ile pieniędzy dostałaś od dzieci?”

„Po co ci to wiedzieć?” – odpowiedziałem z lekkim oburzeniem.

„No cóż, połowa pieniędzy należy do pana młodego. Syn powiedział, że połowę nam odda” – odpowiedział mi.

„Przepraszam, ale nie daliście ani grosza na ten ślub, a ja wzięłam pożyczkę i do mnie należy zamknięcie tej pożyczki, moja córka powiedziała, że rozmawiała z waszym synem i dają mi pieniądze na spłacenie pożyczki” – powiedziałаm z oburzeniem.

Długo kłóciliśmy się o te pieniądze, nie mogłаm tego znieść i wyrzuciłam ich z domu.

19/12/2024

Syn zapomniał o swojej matce, a ona zemściła się na nim. Pozostawiła mu w spadku coś zabawnego

Wszyscy w wiosce wiedzieli, że babcia Gosia ma syna, ale nikt nigdy go nie widział. Kobieta mówiła, że syn mieszka za granicą i nie może przyjechać. Ludzie zrozumieli, że babcia wszystko zmyśla.

Kiedy Gosia skończyła 80 lat, jej zdrowie podupadło. Jej sąsiedzi nie słuchali już jej odmowy pomocy i wysłali do niej pracownika socjalnego, młodą dziewczynę o imieniu Anna.

Początkowo starsza kobieta była zawstydzona przed asystentką, zasłaniając oczy. Potem zdała sobie sprawę, że Ania jest w tej chwili jej jedynym wsparciem. A kiedy gotowała posiłek, staruszka miała łzy w oczach — dawno nie jadła tak dobrze.

Ogólnie rzecz biorąc, starsza pani zaprzyjaźniła się z Anną. Pewnego dnia, gdy Gosia po raz kolejny opowiadała o swoim ukochanym synu, Ania zapytała, gdzie on teraz jest.

Starsza kobieta zawahała się trochę i powiedziała, że nie zna jego dokładnego adresu. Dziewczyna zasugerowała, by poszukać go w mediach społecznościowych.

Anna znalazła Staszka, cała jego strona wyróżniała się nadmierną pompatycznością i przepychem. Fajne samochody, wakacje na wyspach i bogactwo. Kiedy Ania pokazała babci jej syna, ta rozpłakała się: "Mój Staś. Mój ukochany syn."

Dziewczyna przewijała zdjęcia w telefonie, a starsza kobieta przyglądała się im uważnie. Nagle jej twarz zmieniła się i stała się podejrzliwa: "Anulka, czy on jest taki przystojny? Czy ten dom i samochód to wszystko jego?" - No tak, okazuje się, że tak.

Gosia milczała przez długi czas i wpatrywała się w jeden punkt...

Wiosną Gosia bardzo się rozchorowała i miesiąc później babcia odeszła. Za pośrednictwem mediów społecznościowych Anna poinformowała Staszka.

Staszek pojawił się, ale dopiero dwa tygodnie później i zdecydował, że będzie to świetny domek letniskowy.
Tego samego dnia ktoś zapukał do drzwi Anny. Staszek stanął na progu, ściskając w rękach kartkę papieru i krzyknął: "Jesteś oszustem. Nie puszczę tego płazem

Okazało się, że babcia Gosia zapisała swój dom i ziemię Annie, a synowi, najprawdopodobniej dla śmiechu lub z litości, przekazała swoje gospodarstwo domowe. Składało się ono z czterech kur i kurnika.

18/12/2024

Mamo, mieszkanie jest Twoje, więc wszystkie problemy z nim związane też. Usłyszałam od własnego syna
Anna, matka Jana całe życie żyła tylko dla siebie, ale kiedy znalazła się w trudnej sytuacji, od razu przypomniała sobie, że ma syna.

Kiedy Jan był jeszcze mały, traktowała go dość chłodno, a kiedy skończył szkołę, pozwoliła mu samodzielnie, bez matczynego wsparcia, wejść w dorosłe życie.

Dzięki temu jej syn szybko dorósł. Na studia dostał się bez niczyjej pomocy i zamieszkał w akademiku. W trakcie studiów poznał dziewczynę, Iwonę. Zdecydowali, że chcą razem iść przez życie.

Anna miała 2 mieszkania, ale kobieta nie chciała dzielić się majątkiem z własnym synem. Mieszkała w jednym, a drugie wynajmowała. Kiedy usłyszała od Jana, że się żeni, zareagowała na to obojętnie. Przede wszystkim jednak przestrzegła młodych ludzi, że powinni sami rozwiązać problem mieszkaniowy.

Anna żyła, nie odmawiając sobie niczego: kilka razy w roku jeździła nad morze, kupowała tylko markowe ubrania i drogie kosmetyki. W tym samym czasie jej syn ciężko pracował. Jego wysiłki zostały docenione i objął stanowisko kierownicze.

Kiedy Jan i Iwona pobrali się, zaczęli wynajmować mieszkanie. Jednocześnie, przez cały ten czas oszczędzali pieniądze na własne mieszkanie. A mogli je kupić dopiero gdy ich synowie mieli 10 i 13 lat.

Nadszedł w końcu dzień, w którym matka Jana zwróciła się o pomoc do syna. Skarżyła się mu, że jej najemcy nie płacili za mieszkanie od 3 miesięcy. Mówi, że teraz ma tam młodą rodzinę z dwójką dzieci. Ciągle mówią, że nie mają pieniędzy i nawet nie wiedzą, kiedy będą je mieli, żeby uregulować dług.

Jan przypomniał sobie, że przez wszystkie te lata on i jego żona z trudem wiązali koniec z końcem, dobrze zapamiętał słowa matki, że on i jego żona nie powinni nawet myśleć o jej mieszkaniu. Anna nawet nie zastanawiała się, jakie trudności przeżywa jej syn i jego rodzina. Ani razu nie zadzwoniła i nie zapytała, czy czegoś nie potrzebują.

Jan nie mógł na to wszystko przymknąć oczu i powiedział o tym matce: "Mamo, mieszkanie jest Twoje, więc wszystkie problemy z nim związane też. Proszę, nie kontaktuj się ze mną więcej w tej sprawie".

18/12/2024

Kupiłam i wyremontowała mieszkanie dla syna. Jedna wypowiedź swatki sprawiła, że zmieniłam plany

Podczas niespodziewanej sobotniej wizyty teściowa mojego syna zaskoczyła mnie pretensją. Była niezadowolona, że mieszkanie, które kupiłam i wyremontowałam dla mojego syna, nie zostało jeszcze przeniesione na jego nazwisko, czyli oczywiście również na jej córkę. "Musisz przenieść mieszkanie na syna w całości, inaczej nie będziemy w nie inwestować" - powiedziała.

To żądanie mnie zaskoczyło. Niestrudzenie pracowałam we Włoszech, aby pozwolić sobie na to mieszkanie, kupiłam nawet większość mebli, a teraz chciano odebrać mi moją ciężko zarobioną własność.

Moim planem było pozwolić dzieciom mieszkać w tym mieszkaniu, a następnie z czasem przekazać nieruchomość mojemu synowi, jedynemu spadkobiercy. Dla mnie fakt, że mieszkanie nadal należało do mnie, był tylko formalnością, która nie miała wpływu na ich sytuację mieszkaniową.

Tymczasem swatka tak nie uważała. Było jasne, że była bardzo zaniepokojona tą kwestią. Zamiast zaoferować wsparcie, zdawała się chcieć dyktować swoje warunki. Oburzona jej zuchwałością odpowiedziałam: "Nie przekażę jeszcze nieruchomości mojemu synowi. Muszą nauczyć się żyć samodzielnie. Jeśli nie chcesz inwestować w to mieszkanie, nikt cię nie zmusza".

Swatka wyszła zirytowana, nie tknąwszy nawet kawy. Czy moja decyzja była błędna? Czy swatka nie przesadziła? Osobiście nie widzę nic złego w moim zachowaniu. Nie zamierzam ryzykować utratą mieszkania, gdyby któremuś z młodych odechciało się wspólnego życia. Nie zamierzam tracić energii na spory o moją własność

18/12/2024

Mój mąż zostawił mnie dla innej. Kiedy wrócił do domu, specjalnie wpuściłem go. Pół godziny później spokojnie i bez słowa opuścił nas i nigdy nie wrócił.

Mój mąż miał kochankę i postanowił opuścić rodzinę. Zostałam z czwórką dzieci. Nie miałem czasu do stracenia. Wyniósł z domu wszystkie swoje rzeczy: zostawił tylko dwa łóżka i trzy krzesła.

Nie błagałam go, żeby został, nie wpadałam w złość. Powiedziała po prostu: „Wkrótce będziemy mieli absolutnie wszystko, a moje dzieci nie będą niczego potrzebować”. Spojrzał na mnie z pogardą i wyszedł. Po kilku latach mąż wrócił.

Wpuściłam go do domu, nawet poczęstowałam herbatą, mimo że był nieprzyjemnym gościem. Dzieci go nie poznały, był pomarszczony i brudny. Na twarzy miał siwą brodę. Przez te wszystkie lata nigdy nie przyszedł ani nie zabiegał o spotkanie z dziećmi.

Udało mi się dostać na uniwersytet, gdzie mogłаm studiować marketing: zawsze marzyłаm o szkolnictwie wyższym. W tej chwili mam zawód, dobrą pensję i całkowicie sama wychowuję czwórkę dzieci.

Nakarmiłam byłego męża zupą: było widać, że był bardzo głodny. Dzieci nie chciały o nim słyszeć, nie obchodziło ich co się z nim dzieje. Nie mieli ochoty utrzymywać z nim kontaktu. Stał się zbędny w rodzinie. Stało się dla niego jasne, że nie ma tu już dla niego miejsca.

Kiedy zjadł, poprosiłam, żeby więcej nie przychodził. Został bez dachu nad głową, bez rodziny – z własnej winy. To był jego wybór. Specjalnie go wpuściłam, żeby mógł zobaczyć, że mamy wszystko.

18/12/2024

Trochę humoru 😉😂

17/12/2024

Dlaczego normalni ludzie znajdują w zimowych ubraniach pieniądze, a ja chusteczki z zeszłorocznymi smarkami

17/12/2024

Dziecko ma dwie babcie, a żadna nie chce go zarejestrować. Wierzyć się w to nie chce.

Rozmawiałam już o tym z moją mamą. Byłam wtedy w ciąży. Wyjaśniła mi, że dziecko powinno być zarejestrowane w mieszkaniu ojca. Szczerze mówiąc, wtedy w ogóle się tym nie przejmowałam, ani się tym nie martwiłam. Nie chciało mi się wierzyć, że dziecko zostanie bez meldunku.

Ja i mój mąż wynajmujemy mieszkanie. Kontakt z właścicielem mamy całkiem dobry. Mieszkamy tu już od dawna, więc przeprowadzili nawet remont, żeby opłacić czynsz. Niezrażona podjęłam próbę kolejnej rozmowy z moją mamą. Nie spodziewałam się, że powie coś takiego.

"Czego ode mnie chcesz? Niech Daniel zarejestruje swojego syna, tak jak zawsze to robili mężczyźni. Co więcej, twój ojciec i ja chcemy sprzedać mieszkanie i zbudować dom, ale jeśli zameldujemy tu twoje dziecko, nie będziemy mogli tego zrobić".

Okazało się, że moi rodzice myślą tylko o sobie. Czy ja nie mam żadnych praw w ich mieszkaniu? Wydaje mi się, że nie planują mieszkania, po prostu nie chcą zarejestrować wnuka. Matka stwierdziła, że moja teściowa powinna zameldować wnuka.

Poszłam do teściowej, ale ta zrobiła jeszcze gorszą awanturę. Powiedziała, że dziecko powinno być zarejestrowane u matki. Stwierdziła, że w ten sposób chcę odebrać jej majątek. A ja nie potrzebuję jej mieszkania.

Jestem zaskoczona, bo rodzice mojego męża to zamożni ludzie. Mogli bez problemu kupić synowi mieszkanie, ale z jakiegoś powodu tego nie zrobili. Nie chcą też zameldować u siebie wnuka. Daniel nie mógł już tego znieść i powiedział rodzicom:

"Nie chcemy nic z waszego majątku. Chcemy tylko meldunku dla naszego dziecka".

Teściowa jednak stanowczo obstaje przy swoim. Nie wyobrażaliśmy sobie, że nasi bliscy urządzą nas w ten sposób.

17/12/2024

Po 10 latach pracy, pierwszy raz wróciłam do domu szczęśliwa. Moja wiadomość nie uszczęśliwiła nikogo

Dziesięć lat temu pojechała do Włoch, aby zarobić trochę pieniędzy. Okazało się, że zostałam tam na wiele lat. W tym czasie mój syn ożenił się i miał dzieci. Cały czas komunikowaliśmy się przez wideo, a ja co miesiąc wysyłałam im 1500 euro.

W końcu, po raz pierwszy od dziesięciu lat, wróciłam do domu z pracy. We Włoszech opiekowałam się starszą kobietą.

Jaka byłam szczęśliwa, gdy przytuliłam syna, synową i dwoje wnucząt, których widziałam po raz pierwszy. Ich mieszkanie zostało wyremontowane dzięki mojej pomocy. Ich mieszkanie jest w starym domu, dwupokojowe, ale zrobili kawał dobrej roboty, remontując je ze smakiem.

Pochwaliłam dzieci, a następnie opowiedziałam im o moich najbliższych planach. Powiedziałam im, że kupię mieszkanie, bo na pewno nie wrócę z pustymi rękami. Powiedziałam im również, że chcę poprawić swoje życie osobiste, ponieważ od kilku lat komunikuję się na odległość z byłym kolegą z klasy, który również jest rozwiedziony.

Może nam się uda, ale dzieci nie były zadowolone z tej wiadomości. Okazało się, że myśleli, że przyniosłam im pieniądze i kupią większe, trzypokojowe mieszkanie dla siebie i dzieci, a to wynajmą, żeby nie musieć już pracować. Wyobrażasz sobie? Przez te wszystkie lata ani mój syn, ani synowa nie pracowali, tylko żyli z pieniędzy, które im przysyłałam.

Nie zamierzali już pracować i taki właśnie plan obmyślili. Myślałam o zamieszkaniu z nimi przez jakiś czas i wyremontowaniu mojego starego jednopokojowego mieszkania, aby lepiej je sprzedać, ale nie zrobiłam tego. Teraz mieszkam w swoim mieszkaniu i jednocześnie je remontuję.

W międzyczasie z Leonem, z którym spotykam się od miesiąca, szukamy większego mieszkania. Niestety, prawie nie kontaktuję się z dziećmi.

Chciałabym częściej widywać wnuki, ale myślę, że wkrótce sytuacja się zmieni, bo wczoraj zadzwoniła moja synowa i poprosiła mnie, żebym jutro została z chłopcami, bo ona idzie na rozmowę kwalifikacyjną, a mój syn też szuka pracy. Siedziałaś mi wygodnie na karku i myślałaś, że tak będzie cały czas? Nie, dzieci, ja też chcę żyć dla siebie

17/12/2024

Nie chcę widzieć mojej byłej teściowej na komunii córki. Jej syn nawet nie płaci alimentów

Słońce leniwie przedzierało się przez koronki starych firanek, zalewając złotym blaskiem pokój wypełniony gośćmi. Wśród nich siedziała Ania, ubrana w elegancką sukienkę, z nerwowo zaciskającymi się dłońmi. Obok niej, w śnieżnobiałej albie, promieniała niczym anioł jej ukochana córeczka, Maja. Dzisiaj był jej wielki dzień - Pierwsza Komunia Święta.

Powinno to być święto radości i rodzinnego ciepła. Ale w sercu Ani czaił się cień żalu i goryczy. Nie zaprosiła na uroczystość swojej byłej teściowej, pani Ewy. Relacje z nią od lat były napięte, a ostatnie wydarzenia tylko pogłębiły niechęć.

Kiedy Ania i jej mąż, Tomasz, rozwodzili się, pani Ewa stanęła po stronie syna, obwiniając Anię za rozpad małżeństwa. Do tego dochodziła kwestia alimentów, których Tomasz regularnie nie płacił. Ania samotnie wychowywała Maję, borykając się z codziennymi problemami.

Patrząc na Maję, Anię ogarniała fala czułości i dumy. Wychowała wspaniałą dziewczynkę, mądrą, wrażliwą i pełną miłości. Mimo trudności, Ania wiedziała, że sama dała radę, stając się dla córki zarówno mamą, jak i tatą.

Nagle drzwi do pokoju otworzyły się z impetem. Na progu stanęła pani Ewa, z twarzą czerwoną od złości.

"Jak śmiesz mnie nie zaprosić na komunię mojej wnuczki" - wykrzyknęła, rzucając oskarżycielskie spojrzenie na Anię.

W pokoju zapadła cisza. Goście z niedowierzaniem patrzyli na tę scenę. Maja, przestraszona krzykiem babci, zaczęła cicho płakać. Ania wstała z miejsca, starając się zachować spokój.

"Proszę opuścić mój dom" - powiedziała stanowczo. "Nie życzę sobie pani obecności na tym ważnym dla nas dniu"

Pani Ewa, zanosząc się łzami, wybiegła z pokoju. Wśród gości słychać było szepty i pełne dezaprobaty spojrzenia.

Kraj

22/12/2024

22/12/2024

22/12/2024

22/12/2024

21/12/2024

21/12/2024

21/12/2024

20/12/2024

20/12/2024

19/12/2024

18/12/2024

18/12/2024

18/12/2024

18/12/2024

17/12/2024

17/12/2024

17/12/2024

17/12/2024

Adres

Strona Internetowa

Ostrzeżenia

Skontaktuj Się Z Firmę

Widea

Astrologowie nazwali najbardziej wierne znaki zodiaku

Skróty

Udostępnij

Kategoria