Missionary Catechists of St. Therese of the Infant Jesus - MCST

24/08/2024

Minitekesis: Landas tungo sa Kabanalan

Ika-21 Linggo sa Karaniwang Panahon
August 25, 2024

Reflection by: Sr. Angelita Hernandez, MCST

19/08/2024

Reception of Postulant
August 19, 2024
Christine Joy Marasigan from Cuenca, Batangas

I have chosen you from the world, says the Lord, to go and bear fruit that will last. (Jn. 15:16)

14/08/2024

My Vocation is Love Season 2 Episode 1


Community

10/08/2024

Minitekesis: Landas tungo sa Kabanalan

Ika-19 Linggo sa Karaniwang Panahon
August 11, 2024

Reflection by: Sr. Dora Fe Bernardo, MCST

Minitekesis: Landas tungo sa KabanalanAugust 11, 2024Sr. Dora Fe Bernardo, MCST

08/07/2024

The Lord gave, and the Lord has taken away; blessed be the name of the Lord.” -Job 1:21b

A strong woman was called by the Lord to Himself. With just courage and faith in God’s providence, she braved many challenges to lead the MCST Institute to where it is now. Thank you, Mother Mercy, for your hard work and sacrifices. Go before the throne of Mercy and Grace and receive the reward prepared for you.

MOTHER Mercy Aquino Medenilla, MCST
January 30, 1932 to July8, 2024

Details of Wake and Interment will follow.

04/07/2024

Reception of Postulant
July 4, 2024
Ma. Theresa Inofre from Tagkawayan, Quezon

Final Prayer (Rite of Reception of Postulant(s)

Father, You call all who believe in You to grow perfect in love by following the footsteps of Christ Your Son. May those whom You have chosen to serve You as religious provide by their way of life, a convincing sign of Your Kingdom for the Church and the whole world. We ask this through the same Jesus Christ, Your Son Who lives and reigns with You and the Holy Spirit, one God forever and ever. AMEN.

29/06/2024

Ika-13 Linggo sa Karaniwang Panahon June 30, 2024
Marcos 5:21-43

“Your faith has saved you. Go in peace and be cured of your affliction.”

Habang aking binabasa ang Ebanghelyo ngayon, naalaala ko ang ukol sa Ebanghelyong ito noong ako ay naka-assigned sa hospital pastoral ministry ng Arkdiyosesis ng Maynila. Subalit sa aking palagay ay iba ang ibig ipahiwatig ngayon ng Espiritu Santo.

Aking pinagbulay-bulay ang tungkol sa babaeng labingdalawang taon nang dinurugo. Inilagay ko ang aking sarili sa kalalagayan ng babae at naitanong sa aking sarili, “Bakit kailangan ko pang magtiyaga at magpursigi kung wala namang lunas? Talaga bang sapat na ang pananampalataya o aking pananalig?” Sa totoo lang, sapat na nga ang pananampalataya. Hindi ko alam kung bakit ko naitanong iyon. Marahil sa kadahilanang mga naranasan ko nitong mga nakaraang buwan sa aking pamilya. Sapagkat aking nakita na ang pananalig ay tunay na lumulunas sa ating lahat. Ang pananalig o pananampalataya ng aming pamilya ang siyang nagpanatili at naging sandigan upang kami ay magpatuloy anuman ang mga pagsubok o paghihirap sa aming buhay. Ako ay nagpapasalamat na ang pananalig namin sa Diyos ay ipinamulat at pinangalagaan ng aming mga magulang kahit na ang bawat isa sa aming magkakapatid ay may kanya-kanyang mga kahinaan o kakulangan.

Nakita ko ang aking sarili tulad ng babae sa Ebanghelyo, kung saan hindi ko lubos maisip na makakayanan kong dalhin ang karamdaman na siyang nagpapahina sa akin ng lubos. Ang tila mga karamdamang ito ay ang aking mga kahinaan na nakakaapekto sa aking buhay relihiyosa. Nakayanan ko ang lahat dahil sa pananalig at pananampalataya ko sa Diyos. Naniniwala ako na sa kabila nito, na ang Diyos ang una sa lahat na naniwala sa akin; at higit sa lahat, bagama’t hindi man karapatdapat, nagmahal sa akin nang buong-buo. Ang pagbabago ay bunga ng pananalig sa “Awa ng Diyos.” At ito ay isa sa mga pangarap ko na aking nais isabuhay at ipalaganap. Kahit na katulad ng babae, mahawakan ko ang kahit dulo ng damit ng Panginoon, ang ga-hiblang pag-asa na pagbabago ay isang kaaliwan na sa aking puso dahil kahit paano ay magawa kong makalunas o makapagpagaling din ng mga kaluluwa.

“Huwag kang matakot”, wika nga ni Hesus. Kaakibat man ng takot at panginginig, alam kong maaaring makailang-ulit akong maging hindi tapat, ngunit lagi din Niyang pinapaalala na tuwing ako ay bumabalik sa aking pananampalataya at pananalig, ako ay gagaling sa aking karamdaman. Nawa’y panatilihin nating pang hawakan ang kahit na ga-hiblang pag-asa at pananalig natin, upang ang Kamay ng Diyos ang Siyang magpapagaling sa ating karamdaman, pisikal man at pang kaluluwa.
- Sr. Angelie Lei espela, MCST

26/06/2024

22/06/2024

12th Sunday in Ordinary Time June 23, 2024

May 3 punto po na aking natutunan sa Ebanghelyo ni San Mateo 8:23-27
1) TUNAY NA PAGKAKILALA KAY HESUS
2) KASAMA NATIN SI HESUS
3) PAGKAMANGHA SA KAPANGYARIHAN NG DIYOS

1) TUNAY NA PAGKAKILALA KAY HESUS
Ang kakulangan ng tunay na pagkilala kay Hesus bilang makapangyarihang Diyos ang siyang nagiging dahilan kung bakit ang mga tao ay nagpapadala at nagpapatalo sa kanilang mga kinatatakutan. Kasama rito ang mga unos at suliranin sa buhay. Kung kilala nating lubusan si Hesus, kahit anong hampas ng pagsubok, mapagtatagumpayan natin.

2) KASAMA NATIN SI HESUS
Hindi dahil mas malapit tayo sa Diyos, nangangahulugan nang wala na tayong mararanasang mga problema. Napatutunayan sa karanasan ng mga apostol na kahit malapit na sila kay Hesus at literal na kasama nila Siya sa bangka, mayroon pa ring susubok sa kanilang pananampalataya. Sa aking buhay-kristiyano at relihiyosa habang tumatagal, mas marami at mas matitinding pagsubok ang kailangan kong harapin. Pagsubok sa pamilya, sa apstolado maging sa kumunidad at sa ating sarili. Maging handa ako, tayo sa mga ito palaging tandaan na kung kasama natin si Hesus sa ating buhay, wala tayong dapat ikatakot.

3) PAGKAMANGHA SA KAPANGYARIHAN NG DIYOS
Namangha ang mga apostol sa ginawang pagpapakalma ni Hesus sa hangin at dagat. Naalala ko noong ako ay naka assigned sa ibang bansa at ako ay nasa gitna ng krisis o matinding suliranin at nang tumawag ako sa Kanya, agad Niyang akong sinaklolohan. Patuloy itong maging aral na sa mga ganitong pangyayari, unang lapitan ko ay si Hesus sa aking mga panalangin.

- Sr. Esperanza Villarin, MCST

15/06/2024

11th Sunday in Ordinary Time June 16, 2024
Mark 4:26-34

Trusting God’s plan, even when we cannot see the outcome yet.

“Que sera, sera…” the well-known song goes, “whatever will be, will be…”

Sa unang sulyap sa Ebanghelyo sa linggong ito ay tila nanawagan para sa medyo nawawalan ng pag-asa at pesimistikong tugon na ito. Halos parang sinasabi sa atin ni Jesus, “Kapag ang mga binhi ng Kaharian ng Diyos ay ihagis sa lupa, anuman ang ating gawin o hindi gawin, sila ay lalago sa kanilang sariling panahon at sa kanilang sariling paraan. ” Hindi mahalaga kung ano ang ginagawa ng magsasaka. Kung “natutulog man siya o bumangon” ang binhi ay sisibol at tutubo “nang mag-isa.”

Ito ba ang sinasabi ni Hesus sa atin? Tiyak na hindi! Kung siya nga, wala tayong aksyon o bahagi sa paggawa ng Kaharian ng Diyos na nakikita sa ating mundo. Hindi mahalaga kung ano ang ating gawin, o hindi gawin, kung ano ang ating sinasabi, o hindi sinasabi, ang Kaharian ng Diyos ay sisibol at lalago “nang mag-isa” hanggang sa panahon ng pag-aani kung kailan babalik si Jesus sa kaluwalhatian at ang Kanyang paghahari ay makikita ng lahat.

Ano, kung gayon, ang gagawin natin sa dalawang maliliit na talinghaga na ito? Paano sila nababagay sa pangkalahatang misyon ni Jesus?

Tulad natin, ang mga unang nakarinig ng mga salitang ito ay nabuhay, nagmahal, nagtrabaho, masaya at malungkot, at sa wakas ay namatay sa mundong kanilang ginagalawan. Kung nais nating maunawaan ang anumang sinabi ni Hesus ang ating unang gawain ay ang isa-puso o pahalagahan ang binhing itinanim sa ating mga puso. Magtiwala tayo sa plano ng Diyos, sa Kamay ng Diyos kahit hindi natin Makita o nakikita pa ang resulta at bunga nito. Nevertheless, in God’s perfect time, the seed in our heart will grow like a strong tree.
- Sr. Regina B. Sampaga, MCST

08/06/2024

10th Sunday in Ordinary Time June 9, 2024
Mark 3:20-35

“Embrace a broader, spiritual family bound by shared faith and commitment to God's will.”

Sa Ebanghelyo natin ngayon ay ipinaalala sa ating lahat ang ating pagkatao at ang mga kasalanang nagawa natin dahil sa ating kawalan ng kakayahan na labanan ang mga tukso ng makamundong kaluwalhatian at pagnanasa, ang mga tukso at pamimilit na inilagay ng masama at ng kanyang mga puwersa sa ating mga landas sa buhay.
Kapag malalim at matatag ang ating pananampalataya, natututo tayong umasa sa Awa at Biyaya ng Panginoon at nagdudulot ito ng liwanag sa mga bawat nakakasama natin sa ating paglalakbay dito sa lupa, at nagdudulot din ito ng pagkakaisa ng sambayanan. Dapat din tayong mag-ingat sa patuloy na pagsisikap ng masama at ng lahat ng kanyang mga kaalyado sa paghahasik ng mga binhi ng pagdududa at pagkakabaha-bahagi sa ating gitna, dahil si Satanas ay palaging abala upang iligaw tayo at dalhin. tayo sa ating pagbagsak gaya ng lagi niyang ginagawa simula pa noong una.
Si Hesus ay inakusahan ng mga tao na inaalihan ng demonyo. Binanggit ni Hesus ang isang sambahayan na nahati laban sa sarili nito. Ang ebanghelyo ay nananawagan ng pagkakaisa na may pananampalataya. Pagkakaisa ng bawat pamilya, na may pagmamahalan at pagkakaunawaan. Kapag ang bawat miyembro ng pamilya ay nahahati sa pagdududa o paghatol, pinapahina nito ang mensahe ng kaligtasan at pag-ibig ng Diyos, pinapahina nito ang samahan ng pamilya.
Ipinaalala ng Panginoon sa ating lahat na dapat tayong palaging magsikap na labanan ang mga tukso ng kasalanan, ang mga pang-aakit ng masasamang pagnanasa at kasamaan sa ating paligid, at dapat nating sikaping sundin ang Panginoon at ang Kanyang mga paalala sa atin, na dapat nating laging gawin ang Kanyang kalooban. Dapat nating palaging paalalahanan ang ating sarili na huwag hayaang tuksuhin at hilahin tayo ng masama sa ating pagkahulog, ngunit sa halip ay dapat tayong patuloy na manatiling matatag na tapat sa Panginoon at ilagay ang ating buong pananampalataya at pagtitiwala sa Kanya sa lahat ng oras.

Doing the will of God is the revelation of our deep faith in God’s Love and Goodness. Patuloy tayong magtiyaga sa pananampalataya, sa ating pang-araw-araw na mga sandali at buhay upang hindi tayo panghinaan ng loob sa lahat ng hamon at hirap na maaari nating kaharapin sa ating paglalakbay. Nawa'y patuloy tayong gabayan at palakasin ng Panginoon, ang ating mapagmahal at mahabagin na Diyos sa bawat sandali ng ating buhay, at sa bawat gawain at pagsusumikap. Amen.

- Sr. Ma. Cecilia Antonio, MCST