12/07/2024
This photo taken 7 years ago…..
Naalala ko no’ng mga panahon na to umiiyak lang ako tuwing nararamdaman ko yung heartbreak yung nakikita ko yung crush ko hinahabol habol niya yung crush niya samantalang ngayon ang hinahabol ko na ay yung mga pangarap ko sa buhay.
Naalala ko no’ng panahon na ‘to umiiyak ako kapag nag aaway away kami ng mga kaibigan ko kasi feeling ko mawawalan ako ng kaibigan hindi kasi cut off ang tawag before kung hindi “friendship over” pero ngayon parang normal na sakin na ma-cut off or mang cut off as you grow older you will learn that “IT IS NOT ABOUT THE QUANTITY, IT US ABOUT THE QUALITY” and “THE SMALLER CIRCLE, THE BIGGER PEACE”. Some of people na nakakasama ko before pag nag kikita kami tanguan at ngitian na lang samantalang dati may hug and kisses pa.
Naalala ko no’ng time na ‘to lagi ako pinapauwe ng mama ko kasi gabi na ako umuwe, lagi akong umiiyak kasi lagi akong napapalayas at pakiramdam ko noon pabor pa sakin kasi malaya akong makakagala at mas maraming oras ko makakasama mga kaibigan ko pero ngayon hindi ako comfortable na hindi ko nakikita pamilya ko,naiinis ako kapag yung mga kapatid ko nasa labas pa tapos alas 8 na ng gabi.
Dati feeling ko hanggang dun na lang ako, hindi na ako magbabago. Dati tingin sakin ng mga kapit-bahay ko maaga ako mabubuntis at mapapariwara dahil sa mga kalokohan ko buti hindi ako nag patalo sa katangahan ko at nakinig sa kanila.
Kaya everytime na may nag bibring up sakin ng past ko and how I was sh*t*y and my life f**k*d up before it was all my choice and it’s all part of my history. It’s called history for a reason.
And to this young version of me:
don’t worry I am doing well, I am doing what you want, and I will become the woman you always wanted to be.
