24/10/2024
Sa gitna ng gabi, isang tahimik na baryo sa gilid ng kagubatan ang hindi mapakali. Ayon sa mga matatanda, tuwing kabilugan ng buwan, nagpapakita ang isang kaluluwang di mapakali—ang puting babae.
Isang gabi, si Luis, isang batang magsasaka, ay pinilit na umuwi nang mag-isa matapos magtrabaho sa bukid. Habang nilalakbay ang madilim na kalsada, ramdam niya ang malamig na simoy ng hangin, tila may mga matang nakamasid sa kanya. Sa kanyang paglakad, biglang bumigat ang kanyang mga paa, na para bang may nagbabantang masama.
Sa di kalayuan, napansin niyang may nakatayo sa gitna ng kalsada—isang babae na naka-puting damit, duguan at sira-sira. Mahaba ang kanyang itim na buhok na tumatakip sa kanyang mukha, ngunit sapat ang liwanag ng buwan para makita ni Luis ang kanyang maputlang balat at malamig na anyo. Napahinto si Luis, nanginginig sa takot. Subalit, hindi siya makagalaw. Tumindig ang mga balahibo niya nang unti-unting itinaas ng babae ang kanyang ulo, at tumambad ang walang buhay niyang mga mata.
Hindi makalakad si Luis. Isang malakas na sigaw ang bumalot sa buong kagubatan nang lumapit sa kanya ang puting babae. Wala nang narinig si Luis kundi ang malamig na tinig ng babaeng bulong, "Tulungan mo akong makauwi..."
Simula noon, walang nakakita o nakarinig muli kay Luis. Ngunit sa tuwing sumasapit ang kabilugan ng buwan, may mga nagkukwento ng isang lalaking naglalakad mag-isa sa kalsada, tila naghahanap ng sagot sa isang pangako na hindi niya natupad.
