Let This Inspire You

03/12/2025

BAKIT BA ANG HIRAP NG BUHAY SA MUNDO? AT BAKIT MINSAN ANG MGA MASASAMA PA ANG MAS LALONG UMAASENSO?
Jessa:
Kuya Marco, Mang Ben… tanong ko lang ha. Bakit ba parang ang hirap ng buhay dito sa mundo? Kung makapangyarihan ang Diyos, hindi ba pwedeng gawin na lang Niyang mas madali ang lahat?
Mang Ben:
Ay! Yan din ang tanong ko palagi, iha. Kung talagang mabait si Lord, bakit ganito? Ang hirap maghanap-buhay, ang dami pang problema. Hindi ba pwedeng smooth na lang ang lahat?
Kuya Marco:
Magandang tanong yan. Pero isipin nyo ito: hindi sa lahat ng oras ay mahirap ang buhay. May mga bagay din naman na madali. Ang mahirap lang, yung mga challenges—yan ang mas napapansin natin dahil masakit at mabigat. Pero tandaan nyo, binibigyan tayo ng Diyos ng GRACE o biyaya para kayanin ang mga paghihirap.
Jessa:
Eh Kuya, kung may grace naman pala, bakit parang hindi pa rin madali?
Kuya Marco:
Kasi Jessa, madalas, hindi tinatanggap ng tao ang grace ng Diyos. Mas gusto natin yung sariling paraan natin, kahit minsan mali. Tulad ng isang tao na lasenggo na alam naman niyang sisirain nito ang atay niya, pero tuloy pa rin ang pag-iinom. Pag nagkasakit siya, sisisihin niya ang Diyos. Parang yung analogy: kung ikaw mismo ang naghiwa sa sarili mong kamay, tapos nagreklamo ka sa doktor dahil masakit tahiin—tama ba yun?
Mang Ben:
Ay oo nga no! Parang tayo rin gumagawa ng sugat sa buhay natin, tapos kay Lord tayo nagrereklamo kung bakit masakit pag inaayos Niya.
Jessa:
Naiintindihan ko na. So hindi pala kasalanan ng Diyos kung mahirap ang buhay, kundi consequences ng choices natin. Pero Kuya, isa pa: bakit yung mga nagsisilbi sa Diyos, sila pa yung nagdurusa at mahirap ang buhay? Tapos yung mga walang pakialam sa Diyos, parang sila pa ang umaasenso, ang mas may pera, at masaya?
Mang Ben:
Yan ang pinagtataka ko! Ako nga eh, nagdarasal naman, nagsisimba pero bakit parang mas mahirap pa ang buhay ko kaysa dun sa kapitbahay naming kurakot at ang yaman-yaman?
Kuya Marco:
Natural lang ang tanong na yan. Pero ganito: HINDI LAGING TOTOO na lahat ng makasalanan ay masarap ang buhay. Minsan lang ganun ang tingin natin. Pero kung sakali mang totoo, may dahilan ang Diyos.
Una, tandaan natin na lahat ng tao, kahit papano, may nagagawang mabuti. Kahit ang masasama, may kabutihang nagawa minsan. At dahil makatarungan ang Diyos, binibigyan Niya sila ng gantimpala dito sa mundo: pera, tagumpay, komportableng buhay. Pero hanggang doon na lang.
Jessa:
So parang bayad na sila agad dito sa lupa?
Kuya Marco:
Tama. At pagdating sa judgment, wala na silang makukuha. Ang sasabihin ng Diyos: “Natanggap mo na ang gantimpala ng mga konting kabutihan mong ginawa. Ngayon, pagbayaran mo ang kasamaan ng buhay mo.”
Mang Ben:
Ay grabe! Para palang “advance” payment dito, pero wala na palang eternal reward.
Kuya Marco:
Yes. Pero yung mga tapat sa Diyos, ibang usapan yan. Hindi Niya sila binabayaran ng temporary o panandaliang ginhawa dito. Ang gantimpala nila ay mas mataas na: ETERNAL HAPPINESS SA LANGIT. Kaya kung mahirap ka ngayon, mas malaki ang balik sayo later on.
Jessa:
Parang unfair pa rin Kuya. Dapat sana happy na tayo ngayon AND later on.
Kuya Marco:
Hehe, gets ko yan, Jessa. Pero isipin mo ito: Si Hesus mismo, hindi ba naghirap? Pinanganak sa sabsaban, naglakad nang pagod, inusig, ipinako sa krus. Kung Siya mismo, na Anak ng Diyos, ay dumaan sa suffering bago ang glory, bakit tayo exempted dun? Sabi Niya, “Ang disciple ay hindi higit sa kanyang Master.” Kung naghirap muna si Kristo, tayo rin, maghirap muna—pero ang glory later muna.
Mang Ben:
Ayos yun ah. So hindi pala talo ang nagsisilbi kay Lord. Hindi lang dito sa lupa ang sukatan.
Jessa:
Oo nga, parang mali pala yung focus ko. Akala ko kasi dapat ang gantimpala, dito agad sa mundo. Ang promise pala ni Hesus ay hindi happiness sa mundo kundi ETERNAL HAPPINESS AFTER.
Kuya Marco:
Tama. Ang buhay kasi parang exam. Yung hirap, yung pagsubok, yan ang test. Yung cheating, parang sa mga makasalanan. Akala nila ay makalusot sila sa exam ngayon, pero bagsak pala sila sa final judgment. Yung mga nagsusumikap nang tapat, ang mga nahirapan sa exam ay pasado pala sa tunay na sukatan.
Mang Ben:
Haha! Exam pala ang buhay! Kaya pala ang dami kong recitation ng dasal.
Jessa:
At kung may hirap man, may biyaya naman ang Diyos para kayanin natin. Hindi Niya tayo pinapabayaan.
Kuya Marco:
Yan ang mahalaga. Tandaan nyo: suffering here, happiness hereafter. Hindi madaling intindihin minsan, pero totoo. Ang mahalaga, huwag tayong bibitaw sa Diyos
(Kinabukasan)...
Jessa:
Kuya Marco! Tamang-tama, buti nakita kita ulit. Grabe, parang gusto ko nang sumuko sa dami ng requirements sa school. Ang hirap maging consistent. Sabi ko nga sa sarili ko kagabi, “Lord, bakit ganito? Hindi ba pwedeng mas madali?”
Mang Ben:
Ako rin, Jessa! Kanina lang, umaga pa lang, nagka-aberya na tricycle ko. Ang hirap kumita, tapos ang mahal pa ng gasolina. Eh nagdarasal naman ako palagi. Bakit parang walang improvement?
Kuya Marco:
Haha, ayan na. Balik tayo sa tanong kahapon. Naalala nyo, sabi natin na hindi lahat ng hirap galing sa Diyos. Minsan bunga ito ng choices natin, minsan bunga ng mundo mismo. Pero tandaan nyo: may grace si God para kayanin natin. Ang tanong: ginagamit ba natin yung grace?
Jessa:
Paano ko malalaman kung ginagamit ko yung grace Niya?
Kuya Marco:
Halimbawa ikaw, Jessa. Stress ka sa school. Pwede kang magpatulong sa grace ni Lord sa pamamagitan ng prayer, at sa practical things—time management, discipline, at pagtigil sa pagrereklamo. Kasi minsan hindi naman “hirap” ang problema natin, kundi ang sarili nating bad habits. Kung lagi kang last-minute, talagang stressful yan.
Jessa:
Oops, Guilty ako dun, Kuya. Lagi akong cram mode. So ibig sabihin, kung ayusin ko habits ko at humingi ng tulong sa Diyos, magiging manageable?
Kuya Marco:
Tama. Yung grace, parang extra strength yan. Pero ikaw pa rin ang kailangang lumakad.
Mang Ben:
Eh ako naman, Kuya? Hirap na hirap sa pasada, parang kulang ang kita ko kahit anong sipag. Hindi ba parang unfair din yun?
Kuya Marco:
Mang Ben, tanong ko sa’yo: kapag napagod ka sa biyahe mo, may times ba na naiisip mo, “Lord, para sa Inyo itong sakripisyo ko”?
Mang Ben:
Hmm… honestly, madalas puro ako reklamo. Di ko naiisip na pwede palang maging offering ito.
Kuya Marco:
Ayan. Yan ang pagkakaiba. Yung suffering natin, pwedeng maging walang kwenta kung REKLAMO KA lang NG REKLAMO. Pero kung i-offer natin kay Lord—“Lord, para ito sa pamilya ko, para sa Inyo, para sa mga pasahero ko”—nagiging grace-filled sacrifice siya. Ayan yung suffering na MAY ETERNAL VALUE.
Jessa:
Parang si Hesus sa krus. Hindi lang Siya naghirap, in-offer Niya yung pasakit niya para sa kaligtasan natin.
Kuya Marco:
Tama! Kung si Kristo ay ginawang meaningful ang suffering, pwede rin natin itong gawin. Hindi man mawawala ang pagod at hirap, pero nagkakaroon naman ng saysay.
Mang Ben:
So kahit mahirap ang biyahe ko, pwede kong isipin: “Lord, bawat pasahero ko, bawat pawis ko, inaalay ko sa Inyo.” Ganun ba?
Kuya Marco:
Tama, Mang Ben! At makikita mo, yung dati mong reklamo, magiging prayer.
Jessa:
Pero Kuya, paano naman yung mga kaklase kong walang pakialam sa Diyos pero sila pa yung chill at successful? Parang nakakainis eh.
Kuya Marco:
Yan ang sabi natin kahapon: baka bayad na sila dito. Baka yung konting mabuti nilang gawa, dito na sinusuklian na ng Diyos. Pero tandaan mo—ang tunay na reward ay hindi grades, pera, o fame. Ang tunay na reward ay eternal life sa piling ng Diyos.
Jessa:
So kahit hirap ako ngayon, kung tapat ako kay Lord, mas may sense yung suffering ko kaysa sa comfort ng iba na malayo sa Diyos.
Kuya Marco:
Tama. At kung faithful ka, kahit mahirap, hindi ka nag-iisa. Kasi may grasya ang Diyos. Ang hirap na hindi kasama si God, yun ang talagang mabigat.
Mang Ben:
Ayos yun, Kuya. So ang bottom line: huwag reklamo lang nang reklamo, kundi gawing meaningful ang hirap at humingi ng grace kay Lord.
Kuya Marco:
Yes. At lagi niyong tatandaan—hindi unfair ang Diyos. Ang sistema Niya ay simple: suffering here, happiness hereafter. Hindi Niya tayo niloloko. Siya mismo dumaan sa hirap muna bago ang glory.
Mang Ben:
Naku, Kuya, parang gusto ko tuloy gawing prayer ang bawat pasada ko.
Jessa:
At ako, Kuya, gagamitin ko yung grace para ayusin ang bad habits ko sa school. Hindi ko na lang iisipin na pabigat si Lord, kundi partner ko Siya sa hirap.
Kuya Marco:
Yan! Kung ganyan ang mindset nyo, hindi na kayo matatalo ng hardships.
Jessa at Mang Ben:
“Amen!”

23/11/2025

Habang abala ang ilang mga Arab countries sa pag-iisip kung paano wawasakin ang kanilang kaaway (ang Israel), may isang bansa na abalang-abala sa paglikha ng solusyon para sa mundo.

Isa sa mga bagay na hinahangaan ko sa Israel ay ang focus nila sa innovation at technology at hindi sa paglikha ng gulo.

Ang tubig-alat ay ginagawa nilang malinis na inuming tubig. Ang disyerto ay ginagawang agricultural land.

Ang kakulangan ng natural resources ay ginagawang OPORTUNIDAD para sa mas matalinong teknolohiya.

Habang may mga bansang mas naka-sentro sa conflict tulad Iran, Syria, Lebanon, at Yemen na inuuna ang galit sa kaaway kaysa pag-unlad—ang Israel naman ay nagpapakita kung ano ang kayang gawin ng isang bansa kapag innovation, science, at life-first MINDSET ang inuuna.

Progress beats hatred. Innovation beats destruction.
Sana mas maraming bansa ang PUMILI NG PAG-UNLAD kaysa pagwasak.
“Development is a choice. Peace is a choice. Innovation is a choice.”

Hindi mo kontrolado ang galaw ng ibang bansa, pero kontrolado mo kung GAGAWA ka NG SOLUSYON o madadagdag sa PROBLEMA.

Sa bandang huli, ang tunay na lakas ng isang bansa ay hindi nasusukat sa missiles at nuclear kundi sa kung paano nito pinapabuti ang buhay ng tao.

18/11/2025

Ey! 🎸

12/11/2025

𝐘𝐎𝐔 𝐖𝐄𝐑𝐄 𝐂𝐇𝐎𝐒𝐄𝐍.

Ang bagong tuklas ng agham ay nagsasabing hindi lang pala karera ng mga semilya ang naganap sa ating simula — kundi isang pagpili. Ang itlog ay hindi basta naghihintay; ito ay pumipili kung aling semilya ang tatanggapin.
At sa liwanag ng pananampalataya, ito ay paalala ng isang mas malalim na katotohanan:
Mula pa sa simula, pinili ka ng Diyos.

Ang buhay ay hindi aksidente.
Ang bawat hininga natin ay bunga ng Kanyang banal na kalooban. Walang sinuman sa atin ang naririto dahil lang sa “tsamba.” Ayon sa Awit 139:13-14:
“𝑆𝑎𝑝𝑎𝑔𝑘𝑎𝑡 𝑖𝑘𝑎𝑤 𝑎𝑛𝑔 𝑙𝑢𝑚𝑖𝑘ℎ𝑎 𝑛𝑔 𝑎𝑘𝑖𝑛𝑔 𝑚𝑔𝑎 𝑙𝑎𝑚𝑎𝑛-𝑙𝑜𝑜𝑏; 𝑖𝑘𝑎𝑤 𝑎𝑛𝑔 ℎ𝑢𝑚𝑎𝑏𝑖 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛 𝑠𝑎 𝑠𝑖𝑛𝑎𝑝𝑢𝑝𝑢𝑛𝑎𝑛 𝑛𝑔 𝑎𝑘𝑖𝑛𝑔 𝑖𝑛𝑎.
𝐴𝑘𝑜’𝑦 𝑚𝑎𝑔𝑝𝑢𝑝𝑢𝑟𝑖 𝑠𝑎 𝑖𝑦𝑜, 𝑠𝑎𝑝𝑎𝑔𝑘𝑎𝑡 𝑎𝑘𝑜’𝑦 𝑛𝑖𝑙𝑖𝑘ℎ𝑎 𝑚𝑜𝑛𝑔 𝑘𝑎ℎ𝑎𝑛𝑔𝑎-ℎ𝑎𝑛𝑔𝑎.”

Bawat hibla ng ating pagkatao ay hinabi ng Diyos — may plano, may layunin, at may halaga.

Pinili ka bago ka pa ipinanganak at ang bagong tuklas ng agham ay nagsasabing may pagpili sa mismong simula ng buhay.
Ngunit bago pa man ito nadiskubre ng tao, matagal nang itinuro ng Salita ng Diyos:
“𝐵𝑎𝑔𝑜 𝑝𝑎 𝑚𝑎𝑛 𝑘𝑖𝑡𝑎 𝑖𝑛𝑖𝑙𝑢𝑤𝑎𝑙 𝑠𝑎 𝑠𝑖𝑛𝑎𝑝𝑢𝑝𝑢𝑛𝑎𝑛, 𝑘𝑖𝑙𝑎𝑙𝑎 𝑛𝑎 𝑘𝑖𝑡𝑎; 𝑏𝑎𝑔𝑜 𝑘𝑎 𝑝𝑎 𝑖𝑝𝑖𝑛𝑎𝑛𝑔𝑎𝑛𝑎𝑘, 𝑖𝑡𝑖𝑛𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎 𝑛𝑎 𝑘𝑖𝑡𝑎.” – 𝐽𝑒𝑟𝑒𝑚𝑖𝑎𝑠 1:5

Ibig sabihin, hindi lang basta biological process ang iyong pag-iral — ito ay bunga ng banal na kalooban ng Diyos na pumili sa iyo.

Hindi labanan ang buhay kundi MISYON. Ang mundo ay madalas nagtuturo na kailangan mong makipagkumpetensya upang mapatunayan ang iyong halaga. Ngunit sinasabi ng Simbahan:
Ang iyong halaga ay hindi kailanman nakasalalay sa pagiging “una” o “pinakamagaling.”
Ang iyong halaga ay nakasalalay sa kung sino ang pumili sa iyo — ang Diyos mismo.

Tulad ng isinulat ni San Pablo sa Efeso 2:10:
“𝑆𝑎𝑝𝑎𝑔𝑘𝑎𝑡 𝑡𝑎𝑦𝑜’𝑦 𝐾𝑎𝑛𝑦𝑎𝑛𝑔 𝑜𝑏𝑟𝑎 𝑚𝑎𝑒𝑠𝑡𝑟𝑎, 𝑛𝑖𝑙𝑖𝑘ℎ𝑎 𝑘𝑎𝑦 𝐶𝑟𝑖𝑠𝑡𝑜 𝐽𝑒𝑠𝑢𝑠 𝑢𝑝𝑎𝑛𝑔 𝑔𝑢𝑚𝑎𝑤𝑎 𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑏𝑢𝑏𝑢𝑡𝑖𝑛𝑔 𝑔𝑎𝑤𝑎, 𝑛𝑎 𝑖𝑛𝑖ℎ𝑎𝑛𝑑𝑎 𝑛𝑔 𝐷𝑖𝑦𝑜𝑠 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑠𝑎 𝑎𝑡𝑖𝑛 𝑏𝑎𝑔𝑜 𝑝𝑎 𝑚𝑎𝑛 𝑡𝑎𝑦𝑜 𝑖𝑝𝑎𝑛𝑔𝑎𝑛𝑎𝑘.”

Hindi tayo nilikha para magkarera, kundi para maglingkod. Hindi tayo nilikha para lang mabuhay, kundi para maging liwanag sa iba.

Ang Pagpili ng Diyos ay Pag-ibig, Hindi Pagkakataon.
Ang agham ay maaaring magpaliwanag kung paano tayo nabubuo, ngunit ang tanging pananampalataya ang makapagsasabi kung BAKIT tayo naririto. At ang sagot ay malinaw: Dahil sa pag-ibig.
"𝑇𝑎𝑦𝑜𝑛𝑔 𝑙𝑎ℎ𝑎𝑡 𝑎𝑦 𝑢𝑚𝑖𝑖𝑟𝑎𝑙 𝑠𝑎 𝐾𝑎𝑛𝑦𝑎, 𝑠𝑎𝑝𝑎𝑔𝑘𝑎𝑡 𝑠𝑎 𝑝𝑎𝑚𝑎𝑚𝑎𝑔𝑖𝑡𝑎𝑛 𝑁𝑖𝑦𝑎 𝑡𝑎𝑦𝑜 𝑛𝑎𝑏𝑢𝑏𝑢ℎ𝑎𝑦, 𝑘𝑢𝑚𝑖𝑘𝑖𝑙𝑜𝑠, 𝑎𝑡 𝑢𝑚𝑖𝑖𝑟𝑎𝑙.” – 𝐺𝑎𝑤𝑎 17:28

Ang bawat isa sa atin ay tanda ng Kanyang matalinong pag-ibig. At kung ang itlog ay pumipili ng angkop na semilya,
mas lalong totoo ito sa Diyos na pumipili ng bawat kaluluwa ayon sa Kanyang banal na plano.

Ang buhay mo ay isang paanyaya. Hindi ka aksidente. Hindi ka basta nanalo sa karera ng buhay. Ikaw ay tinawag. Ikaw ay pinili. Ikaw ay tinanggap. At dahil dito, tinatawag ka rin ng Diyos na mamuhay na may layunin at may pag-ibig.

Sa tuwing makakaramdam ka ng kawalan ng halaga, alalahanin mo ito:
“Hindi ninyo Ako pinili, kundi Ako ang pumili sa inyo.” – Juan 15:16

Ang iyong pag-iral ay tugon sa isang tawag — tawag ng Diyos na mahalin, maglingkod, at magbigay liwanag sa mundo.

Ang agham at pananampalataya ay hindi magkalaban, kundi magkaagapay. Kung ang agham ang nagpapaliwanag kung paano tayo nilikha,
ang pananampalataya naman ang nagsasabi kung bakit:
Dahil tayo ay pinili at minahal ng Diyos mula pa sa simula.

Kaya’t sa bawat umaga na gigising ka, huwag mong sabihing “swerte lang ako.”
Sabihin mo, “May DAHILAN kung bakit ako naririto — at iyon ay ang mahalin at paglingkuran ang Diyos.”

Source:

https://www.manchester.ac.uk/about/news/human-eggs-prefer-some-mens-sperm-over-others-research-shows/?hl=en-GB

https://www.google.com/search?q=https://edition.cnn.com/2020/06/10/health/eggs-choosing-sperm-study-wellness-scn/index.html&hl=en-GB

https://www.labmanager.com/study-human-eggs-prefer-some-mens-sperm-over-others-22984?hl=en-GB

07/11/2025

Kapag tinanong mo sa atheist ang ganito;

"𝘞𝘩𝘺 𝘪𝘴 𝘵𝘩𝘦𝘳𝘦 𝘴𝘰𝘮𝘦𝘵𝘩𝘪𝘯𝘨 𝘳𝘢𝘵𝘩𝘦𝘳 𝘵𝘩𝘢𝘯 𝘯𝘰𝘵𝘩𝘪𝘯𝘨?”

Sagot nila:

Atheist #1: “𝘞𝘦 𝘥𝘰𝘯’𝘵 𝘬𝘯𝘰𝘸 — 𝘢𝘯𝘥 𝘵𝘩𝘢𝘵’𝘴 𝘰𝘬𝘢𝘺.”

Marami sa mga atheist ang umaamin at ganito ang naririnig nila sa kanilang echo chamber:

“𝘏𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘯𝘢𝘮𝘪𝘯 𝘢𝘭𝘢𝘮 𝘬𝘶𝘯𝘨 𝘣𝘢𝘬𝘪𝘵 𝘮𝘢𝘺 ‘𝘴𝘰𝘮𝘦𝘵𝘩𝘪𝘯𝘨’ 𝘬𝘢𝘺𝘴𝘢 ‘𝘯𝘰𝘵𝘩𝘪𝘯𝘨.’ 𝘗𝘦𝘳𝘰 𝘢𝘯𝘨 𝘩𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘢𝘭𝘢𝘮 𝘢𝘺 𝘩𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘯𝘢𝘯𝘨𝘢𝘯𝘨𝘢𝘩𝘶𝘭𝘶𝘨𝘢𝘯𝘨 ‘𝘎𝘰𝘥 𝘥𝘪𝘥 𝘪𝘵.’”

Para sa kanila, ang pagsagot ng “Diyos ang dahilan” ay parang “argument from ignorance”. Ginagamit lang DAW ang Diyos para punan ang mga puwang sa kaalaman (tinatawag nilang “God of the gaps” argument).

Ang gusto nilang ipakita ay:

"𝘖𝘬𝘢𝘺 𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘯𝘢 𝘩𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘱𝘢 𝘯𝘢𝘵𝘪𝘯 𝘢𝘭𝘢𝘮". "𝘏𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘬𝘢𝘪𝘭𝘢𝘯𝘨𝘢𝘯𝘨 𝘵𝘶𝘮𝘢𝘭𝘰𝘯 𝘢𝘨𝘢𝘥 𝘴𝘢 𝘴𝘶𝘱𝘦𝘳𝘯𝘢𝘵𝘶𝘳𝘢𝘭 𝘦𝘹𝘱𝘭𝘢𝘯𝘢𝘵𝘪𝘰𝘯".

Sagot ng Catholic:

Ang “I don’t know” ay hindi sagot. Ito ay PAGTIGIL sa paggamit ng rason. Meaning, hindi ito okay. Natural sa isip ng tao na magtanong ng “BAKIT,” kasi ang ating pag-iisip ay metaphysical by nature. Hinahanap nito ang ULTIMATE CAUSE.

Kung tatanggapin natin na “we don’t know” at “that’s okay,” parang sinasabi nating “wag na nating hanapin ang katotohanan.”
Pero ang buong agham (science) at pilosopiya ay nakatayo sa prinsipyo na MAY DAHILAN ang lahat.

Ang sabi ni St. Thomas Aquinas:
“Nihil est sine ratione” — 𝐍𝐎𝐓𝐇𝐈𝐍𝐆 𝐄𝐗𝐈𝐒𝐓𝐒 𝐖𝐈𝐓𝐇𝐎𝐔𝐓 𝐀 𝐑𝐄𝐀𝐒𝐎𝐍.

Lahat ng bagay na umiiral ay may dahilan ng pag-iral.

Kung walang dahilan kung bakit may “being” imbes na “nothing,” lumalabag ito sa 𝗣𝗥𝗜𝗡𝗖𝗜𝗣𝗟𝗘 𝗢𝗙 𝗦𝗨𝗙𝗙𝗜𝗖𝗜𝗘𝗡𝗧 𝗥𝗘𝗔𝗦𝗢𝗡 ang pundasyon ng lahat ng rasyonal na pag-iisip.

Sa madaling salita ang “I don’t know” ay pansamantalang katapatan — pero kung mananatili ka doon, 𝐇𝐈𝐍𝐃𝐈 𝐊𝐀 𝐓𝐀𝐋𝐀𝐆𝐀 𝐍𝐀𝐆𝐇𝐀𝐇𝐀𝐍𝐀𝐏 𝐍𝐆 𝐊𝐀𝐓𝐎𝐓𝐎𝐇𝐀𝐍𝐀𝐍.

Ang pananampalatayang Katoliko ay hindi bulag sa pag-iisip at ito ang pinakamatatag na pilosopikal na paliwanag kung bakit may “being” sa halip na “nothingness.”
Dahil sa Diyos, “the necessary Being,” na siyang pinagmumulan ng lahat ng existence

02/11/2025

Sabi ng mga Atheist: Hindi ako naniniwala sa Diyos dahil walang ebidensiya na totoo Siya. At dahil hindi ko Siya nakikita, hindi Siya nag-eexist.

Sagot:
“Hindi mo nakikita ang katarungan, pero alam mong ito’y umiiral at dapat umiral".

Tingnan mo ang mundo.
May mga taong inaapi, at may mga umaabuso. May mga inosenteng napaparusahan, at may mga makasalanang nakakalaya.
At sa tuwing may ganitong pangyayari, nararamdaman mo sa loob mo: “Hindi tama ‘yan!”

Pero nasaan ang “katarungan”? Nakikita mo ba siya? May hugis ba ito, may kulay, o amoy?
Wala.
Wala kang mahahawakang “justice” molecule sa hangin. At kahit gamitin mo lahat ng siyentipikong instrumento, hindi mo mahahanap ang “katarungan” bilang isang PISIKAL na bagay.

Subalit kahit hindi mo siya nakikita, alam mong TOTOO SIYA. Alam mong umiiral Siya. Ramdam mo sa puso mo na kapag may mali, dapat maitama. Kapag may inapi, dapat maibalik ang dignidad.

Justice is an Abstract Reality.

Ang justice (katarungan) ay hindi pisikal, kundi MORAL at SPIRITUAL TRUTH.

Ito ay pagbibigay ng nararapat sa bawat isa — isang prinsipyo na likas sa isip at puso ng tao.

Hindi ito bunga ng lipunan,
dahil kahit saan ka pumunta — sa iba’t ibang kultura, panahon, o wika — lahat ng tao ay may LIKAS na pagkilala sa konsepto ng “TAMA at MAKATARUNGAN.”

Kahit bata, alam kung kailan unfair ang isang bagay. At kahit walang nagturo, ang tao ay may likas na pakiramdam ng “DAPAT at HINDI dapat.”

Sabi ni St. Augustine, ang tunay na katarungan ay hindi nakikita sa mga batas ng tao, kundi nakaugat sa ETERNAL LAW of GOD.
“There can be no true justice except in that commonwealth whose founder and ruler is Christ.”

Para kay Augustine,
ang mga batas ng mundo ay nagkakamali, pero ang katarungan ng Diyos ay perpekto — dahil Siya lamang ang ganap na nakakaalam ng tama, mali, at nararapat.

Ang ating likas na hangarin sa hustisya ay patunay na may Eternal Justice na pinanggagalingan nito.
Ang Diyos mismo ang sukatan ng lahat ng katarungan, at bawat uhaw natin sa katotohanan at tama ay uhaw sa Kanya.

Para naman kay St. Thomas Aquinas, ang JUSTICE ay isa sa mga pangunahing kabutihan (cardinal virtues) — kasama ng Prudence, Temperance, at Fortitude.

Ang katarungan ay hindi lang legal na usapin, kundi MORAL na tungkulin ng kaluluwa na itama ang mali at ibigay ang nararapat sa kapwa.

Sabi ni Aquinas,
ang ugat ng hustisya ay PAG-IBIG SA KABUTIHAN at paggalang sa dignidad ng tao. Kapag may katarungan, narereplekta natin ang pagiging makatarungan ng Diyos — ang Kanyang kabanalan, katapatan, at awa.

Hindi mo nakikita ang katarungan, pero alam mong totoo ito.

Ang pagnanasa nating lahat para sa tama ay patunay na mayroong Eternal Standard of Justice — at Siya ay walang iba kundi ang Diyos mismo.

Kaya kapag napapaisip ka,
“Bakit tila walang hustisya sa mundo?”
Alalahanin mo: Ang ating pagkauhaw sa katarungan ay hindi walang saysay kundi tinig ng kaluluwang naghahanap sa Diyos na Makatarungan.

“Blessed are those who hunger and thirst for righteousness, for they shall be satisfied.” – Matthew 5:6

02/11/2025

🆆🅰🅻🅰🅽🅶 🆃🅰🆃🅰🆆🅰 🅲🅷🅰🅻🅻🅴🅽🅶🅴
😅

02/11/2025

Aɴɢ Lᴏɢɪᴄ (Lᴏʜɪᴋᴀ) ʙɪʟᴀɴɢ ɪsᴀɴɢ ᴀʙsᴛʀᴀᴄᴛ ʀᴇᴀʟɪᴛʏ ɴᴀ ʜɪɴᴅɪ ᴘɪsɪᴋᴀʟ, ᴘᴇʀᴏ ᴛᴏᴛᴏᴏ, ᴀᴛ ᴘᴀᴛᴜɴᴀʏ.

Hɪɴᴅɪ ᴍᴏ ʀɪɴ ɴᴀᴋɪᴋɪᴛᴀ ᴀɴɢ ʟᴏʜɪᴋᴀ ᴘᴇʀᴏ ᴀʟᴀᴍ ᴍᴏɴɢ ᴛᴏᴛᴏᴏ ɪᴛᴏ.

𝑆𝑎𝑏𝑖 𝑝𝑎 𝑛𝑖𝑙𝑎:
“𝑀𝑎𝑛𝑖𝑛𝑖𝑤𝑎𝑙𝑎 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑘𝑜 𝑠𝑎 𝑚𝑔𝑎 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦 𝑛𝑎 𝑛𝑎𝑘𝑖𝑘𝑖𝑡𝑎 𝑘𝑜.”

𝑀𝑎𝑑𝑎𝑙𝑖𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑘𝑖𝑛𝑔𝑔𝑎𝑛, 𝑝𝑒𝑟𝑜 𝑖𝑠𝑖𝑝𝑖𝑛 𝑚𝑜 𝑖𝑡𝑜:
𝑁𝑎𝑘𝑖𝑘𝑖𝑡𝑎 𝑚𝑜 𝑏𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑎𝑡𝑤𝑖𝑟𝑎𝑛 (𝑙𝑜𝑔𝑖𝑐)?
𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖.
𝑁𝑎ℎ𝑎𝑤𝑎𝑘𝑎𝑛 𝑚𝑜 𝑛𝑎 𝑏𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑟𝑖𝑛𝑠𝑖𝑝𝑦𝑜 𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑚𝑎 𝑎𝑡 𝑚𝑎𝑙𝑖 𝑠𝑎 𝑖𝑠𝑖𝑝𝑎𝑛 𝑚𝑜?
𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑟𝑖𝑛.
𝑃𝑒𝑟𝑜 𝑎𝑙𝑎𝑚 𝑚𝑜𝑛𝑔 𝑡𝑜𝑡𝑜𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑙𝑜ℎ𝑖𝑘𝑎, 𝑘𝑎𝑠𝑖 𝑔𝑖𝑛𝑎𝑔𝑎𝑚𝑖𝑡 𝑚𝑜 𝑖𝑡𝑜 𝑠𝑎 𝑏𝑎𝑤𝑎𝑡 𝑑𝑒𝑠𝑖𝑠𝑦𝑜𝑛 𝑚𝑜.

𝐊𝐚𝐩𝐚𝐠 𝐬𝐢𝐧𝐚𝐛𝐢 𝐦𝐨𝐧𝐠 “𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐩𝐰𝐞𝐝𝐞𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐦𝐚 𝐚𝐭 𝐦𝐚𝐥𝐢 𝐚𝐧𝐠 𝐢𝐬𝐚𝐧𝐠 𝐛𝐚𝐠𝐚𝐲 𝐬𝐚 𝐩𝐚𝐫𝐞𝐡𝐨𝐧𝐠 𝐥𝐮𝐠𝐚𝐫 𝐚𝐭 𝐨𝐫𝐚𝐬,” 𝐢𝐲𝐚𝐧 𝐚𝐧𝐠 𝐭𝐢𝐧𝐚𝐭𝐚𝐰𝐚𝐠 𝐧𝐚 𝐏𝐑𝐈𝐍𝐂𝐈𝐏𝐋𝐄 𝐎𝐅 𝐍𝐎𝐍-𝐂𝐎𝐍𝐓𝐑𝐀𝐃𝐈𝐂𝐓𝐈𝐎𝐍.
𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐩𝐰𝐞𝐝𝐞𝐧𝐠 𝐚𝐧𝐠 𝐡𝐞𝐢𝐠𝐡𝐭 𝐦𝐨 𝐚𝐲 𝟓 𝐟𝐞𝐞𝐭 𝐭𝐚𝐩𝐨𝐬 𝟔 𝐟𝐞𝐞𝐭 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐬𝐚 𝐩𝐚𝐫𝐞𝐡𝐨𝐧𝐠 𝐨𝐫𝐚𝐬 𝐚𝐭 𝐩𝐚𝐫𝐞𝐡𝐨𝐧𝐠 𝐥𝐮𝐠𝐚𝐫.

𝐀𝐭 𝐥𝐚𝐡𝐚𝐭 𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐨 𝐤𝐚𝐡𝐢𝐭 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐊𝐫𝐢𝐬𝐭𝐢𝐲𝐚𝐧𝐨 𝐚𝐲 𝐮𝐦𝐚𝐚𝐬𝐚 𝐬𝐚 𝐩𝐫𝐢𝐧𝐬𝐢𝐩𝐲𝐨𝐧𝐠 𝐢𝐭𝐨 𝐩𝐚𝐫𝐚 𝐦𝐚𝐤𝐢𝐥𝐚𝐥𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐭𝐨𝐭𝐨𝐡𝐚𝐧𝐚𝐧.

𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐦𝐨 𝐤𝐚𝐢𝐥𝐚𝐧𝐠𝐚𝐧 𝐧𝐠 𝐦𝐢𝐜𝐫𝐨𝐬𝐜𝐨𝐩𝐞 𝐩𝐚𝐫𝐚 𝐦𝐚𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐨𝐠𝐢𝐜. 𝐖𝐚𝐥𝐚 𝐢𝐭𝐨𝐧𝐠 𝐤𝐮𝐥𝐚𝐲, 𝐡𝐮𝐠𝐢𝐬, 𝐚𝐦𝐨𝐲, 𝐨 𝐛𝐢𝐠𝐚𝐭.
𝐏𝐞𝐫𝐨 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐰𝐚𝐥𝐚 𝐢𝐭𝐨, 𝐰𝐚𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐬𝐚𝐲𝐬𝐚𝐲 𝐚𝐧𝐠 𝐚𝐧𝐮𝐦𝐚𝐧𝐠 𝐚𝐫𝐠𝐮𝐦𝐞𝐧𝐭 𝐨 𝐤𝐚𝐭𝐰𝐢𝐫𝐚𝐧.

𝐖𝐚𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐬𝐢𝐲𝐞𝐧𝐭𝐢𝐩𝐢𝐤𝐨𝐧𝐠 𝐞𝐤𝐬𝐩𝐞𝐫𝐢𝐦𝐞𝐧𝐭𝐨 𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐠𝐢𝐠𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐦𝐚 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐰𝐚𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐨𝐠𝐢𝐜.
𝐊𝐚𝐬𝐢 𝐚𝐧𝐠 𝐬𝐜𝐢𝐞𝐧𝐜𝐞 𝐦𝐢𝐬𝐦𝐨 𝐚𝐲 𝐧𝐚𝐤𝐚𝐬𝐚𝐧𝐝𝐚𝐥 𝐬𝐚 𝐥𝐨𝐡𝐢𝐤𝐚 𝐩𝐚𝐫𝐚 𝐦𝐚𝐤𝐢𝐥𝐚𝐥𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐦𝐚 𝐚𝐭 𝐦𝐚𝐥𝐢 𝐬𝐚 𝐦𝐠𝐚 𝐨𝐛𝐬𝐞𝐫𝐛𝐚𝐬𝐲𝐨𝐧.

𝐊𝐚𝐲𝐚, 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐢𝐢𝐬𝐢𝐩𝐢𝐧 𝐦𝐨,
𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐨𝐠𝐢𝐜 𝐚𝐲 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐩𝐢𝐬𝐢𝐤𝐚𝐥, 𝐩𝐞𝐫𝐨 𝐭𝐮𝐧𝐚𝐲 𝐧𝐚 𝐮𝐦𝐢𝐢𝐫𝐚𝐥.
𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐢𝐭𝐨 𝐠𝐚𝐰𝐚 𝐧𝐠 𝐮𝐭𝐚𝐤 (𝐛𝐫𝐚𝐢𝐧 𝐦𝐚𝐭𝐭𝐞𝐫), 𝐤𝐚𝐬𝐢 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐨𝐠𝐢𝐜 𝐚𝐲 𝐩𝐮𝐫𝐞𝐥𝐲 𝐩𝐢𝐬𝐢𝐤𝐚𝐥 𝐥𝐚𝐧𝐠, 𝐦𝐚𝐠-𝐢𝐢𝐛𝐚-𝐢𝐛𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐭𝐨𝐭𝐨𝐡𝐚𝐧𝐚𝐧 𝐝𝐞𝐩𝐞𝐧𝐝𝐞 𝐬𝐚 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐚𝐧𝐨𝐧𝐠 𝐮𝐭𝐚𝐤 𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐞𝐫𝐨𝐧 𝐤𝐚.

𝐏𝐞𝐫𝐨 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐠𝐚𝐧𝐨’𝐧: 𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐨𝐠𝐢𝐜 𝐚𝐲 𝐩𝐚𝐫𝐞𝐡𝐨 𝐬𝐚 𝐥𝐚𝐡𝐚𝐭 𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐨.
𝐊𝐮𝐧𝐠 𝐚𝐧𝐠 “𝟐 + 𝟐 = 𝟒” 𝐚𝐲 𝐭𝐨𝐭𝐨𝐨 𝐬𝐚 𝐢𝐬𝐢𝐩 𝐦𝐨, 𝐭𝐨𝐭𝐨𝐨 𝐫𝐢𝐧 𝐢𝐭𝐨 𝐬𝐚 𝐢𝐬𝐢𝐩 𝐧𝐠 𝐥𝐚𝐡𝐚𝐭 — 𝐤𝐚𝐡𝐢𝐭 𝐬𝐚𝐚𝐧 𝐚𝐭 𝐤𝐚𝐡𝐢𝐭 𝐤𝐚𝐢𝐥𝐚𝐧.

𝐈𝐭𝐢𝐧𝐮𝐫𝐨 𝐧𝐢 𝐒𝐭. 𝐀𝐮𝐠𝐮𝐬𝐭𝐢𝐧𝐞 𝐧𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐨𝐡𝐢𝐤𝐚 𝐚𝐭 𝐤𝐚𝐫𝐮𝐧𝐮𝐧𝐠𝐚𝐧 𝐚𝐲 𝐦𝐠𝐚 𝐭𝐚𝐧𝐝𝐚 𝐧𝐠 “𝐄𝐓𝐄𝐑𝐍𝐀𝐋 𝐓𝐑𝐔𝐓𝐇𝐒” 𝐧𝐚 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐠𝐚𝐥𝐢𝐧𝐠 𝐬𝐚 𝐦𝐚𝐭𝐞𝐫𝐢𝐚𝐥 𝐧𝐚 𝐦𝐮𝐧𝐝𝐨.
𝐀𝐧𝐠 𝐥𝐚𝐡𝐚𝐭 𝐧𝐠 𝐛𝐚𝐠𝐚𝐲 𝐬𝐚 𝐩𝐚𝐥𝐢𝐠𝐢𝐝 𝐚𝐲 𝐧𝐚𝐠𝐛𝐚𝐛𝐚𝐠𝐨 𝐩𝐞𝐫𝐨 𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐠𝐚 𝐩𝐫𝐢𝐧𝐬𝐢𝐩𝐲𝐨 𝐧𝐠 𝐥𝐨𝐡𝐢𝐤𝐚 𝐚𝐭 𝐤𝐚𝐭𝐨𝐭𝐨𝐡𝐚𝐧𝐚𝐧 𝐚𝐲 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐧𝐚𝐠𝐛𝐚𝐛𝐚𝐠𝐨.

𝐇𝐚𝐥𝐢𝐦𝐛𝐚𝐰𝐚:
𝐀𝐧𝐠 𝐜𝐨𝐧𝐭𝐫𝐚𝐝𝐢𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧 𝐚𝐲 𝐥𝐚𝐠𝐢𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐥𝐢. 𝐀𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐭𝐨𝐭𝐨𝐡𝐚𝐧𝐚𝐧 𝐚𝐲 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐩𝐰𝐞𝐝𝐞𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐠𝐢𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐬𝐢𝐧𝐮𝐧𝐠𝐚𝐥𝐢𝐧𝐠𝐚𝐧.

𝐀𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐦𝐚 𝐚𝐲 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐩𝐰𝐞𝐝𝐞𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐠𝐢𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐥𝐢 𝐬𝐚 𝐩𝐚𝐫𝐞𝐡𝐨𝐧𝐠 𝐬𝐢𝐭𝐰𝐚𝐬𝐲𝐨𝐧.

𝐊𝐚𝐡𝐢𝐭 𝐥𝐮𝐦𝐢𝐩𝐚𝐬 𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐢𝐥𝐲𝐨𝐧-𝐦𝐢𝐥𝐲𝐨𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐨𝐧, 𝐦𝐚𝐧𝐚𝐧𝐚𝐭𝐢𝐥𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐨𝐭𝐨𝐨 𝐢𝐭𝐨. 𝐊𝐚𝐲𝐚 𝐬𝐚𝐛𝐢 𝐧𝐢 𝐒𝐭. 𝐀𝐮𝐠𝐮𝐬𝐭𝐢𝐧𝐞:

𝐌𝐚𝐲 𝐦𝐠𝐚 𝐞𝐭𝐞𝐫𝐧𝐚𝐥 𝐭𝐫𝐮𝐭𝐡𝐬 𝐧𝐚 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐠𝐚𝐥𝐢𝐧𝐠 𝐬𝐚 𝐭𝐚𝐨, 𝐤𝐮𝐧𝐝𝐢 𝐬𝐚 𝐄𝐭𝐞𝐫𝐧𝐚𝐥 𝐌𝐢𝐧𝐝 — 𝐬𝐚 𝐃𝐢𝐲𝐨𝐬 𝐦𝐢𝐬𝐦𝐨.

𝐊𝐚𝐲𝐚 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐭𝐨𝐭𝐨𝐡𝐚𝐧𝐚𝐧 𝐚𝐲 𝐰𝐚𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐡𝐚𝐧𝐠𝐠𝐚𝐧, 𝐝𝐚𝐩𝐚𝐭 𝐚𝐧𝐠 𝐩𝐢𝐧𝐚𝐠𝐦𝐮𝐥𝐚𝐧 𝐧𝐢𝐭𝐨 𝐚𝐲 𝐝𝐚𝐩𝐚𝐭 𝐬𝐚 𝐈𝐒𝐀𝐍𝐆 𝐖𝐀𝐋𝐀𝐍𝐆 𝐇𝐀𝐍𝐆𝐆𝐀𝐍𝐆 𝐈𝐒𝐈𝐏 — 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐦𝐚𝐭𝐞𝐫𝐲𝐚𝐥, 𝐤𝐮𝐧𝐝𝐢 𝐃𝐢𝐲𝐨𝐬.

𝐏𝐚𝐫𝐚 𝐤𝐚𝐲 𝐒𝐭. 𝐓𝐡𝐨𝐦𝐚𝐬 𝐀𝐪𝐮𝐢𝐧𝐚𝐬, 𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐨𝐡𝐢𝐤𝐚 𝐚𝐭 𝐤𝐚𝐫𝐮𝐧𝐮𝐧𝐠𝐚𝐧 𝐚𝐲 𝐛𝐚𝐡𝐚𝐠𝐢 𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐚𝐲𝐮𝐬𝐚𝐧 𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐠𝐥𝐢𝐤𝐡𝐚.
𝐀𝐧𝐠 𝐃𝐢𝐲𝐨𝐬 𝐚𝐲 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐤𝐚𝐩𝐚𝐧𝐠𝐲𝐚𝐫𝐢𝐡𝐚𝐧 — 𝐒𝐢𝐲𝐚 𝐫𝐢𝐧 𝐚𝐲 𝐈𝐬𝐚𝐧𝐠 𝐈𝐬𝐢𝐩 (𝐃𝐢𝐯𝐢𝐧𝐞 𝐈𝐧𝐭𝐞𝐥𝐥𝐞𝐜𝐭) 𝐧𝐚 𝐧𝐚𝐠𝐥𝐚𝐠𝐚𝐲 𝐧𝐠 𝐑𝐀𝐒𝐘𝐎𝐍𝐀𝐋 𝐍𝐀 𝐈𝐒𝐓𝐑𝐔𝐊𝐓𝐔𝐑𝐀 𝐒𝐀 𝐋𝐀𝐇𝐀𝐓 𝐍𝐆 𝐁𝐀𝐆𝐀𝐘.

𝐊𝐚𝐲𝐚 𝐤𝐚𝐩𝐚𝐠 𝐠𝐮𝐦𝐚𝐠𝐚𝐦𝐢𝐭 𝐤𝐚 𝐧𝐠 𝐥𝐨𝐠𝐢𝐜, 𝐧𝐚𝐤𝐢𝐤𝐢𝐛𝐚𝐡𝐚𝐠𝐢 𝐤𝐚 𝐬𝐚 𝐦𝐢𝐬𝐦𝐨𝐧𝐠 𝐊𝐀𝐑𝐔𝐍𝐔𝐍𝐆𝐀𝐍 𝐍𝐆 𝐃𝐈𝐘𝐎𝐒.
𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐦𝐨 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐠𝐢𝐧𝐚𝐠𝐚𝐦𝐢𝐭 𝐚𝐧𝐠 𝐮𝐭𝐚𝐤 𝐦𝐨 — 𝐧𝐚𝐤𝐢𝐤𝐢𝐥𝐚𝐡𝐨𝐤 𝐤𝐚 𝐬𝐚 𝐃𝐢𝐯𝐢𝐧𝐞 𝐑𝐞𝐚𝐬𝐨𝐧 𝐧𝐚 𝐬𝐢𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐠𝐛𝐢𝐠𝐚𝐲-𝐛𝐮𝐡𝐚𝐲 𝐚𝐭 𝐤𝐚𝐚𝐲𝐮𝐬𝐚𝐧 𝐬𝐚 𝐥𝐚𝐡𝐚𝐭.

𝐊𝐚𝐲𝐚 𝐬𝐚𝐛𝐢 𝐧𝐢 𝐀𝐪𝐮𝐢𝐧𝐚𝐬,
𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐤𝐚𝐲𝐚𝐡𝐚𝐧 𝐧𝐚𝐭𝐢𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐤𝐚𝐮𝐧𝐚𝐰𝐚 𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐭𝐨𝐭𝐨𝐡𝐚𝐧𝐚𝐧 𝐚𝐭 𝐥𝐨𝐡𝐢𝐤𝐚 𝐚𝐲 𝐏𝐀𝐋𝐀𝐓𝐀𝐍𝐃𝐀𝐀𝐍 𝐧𝐚 𝐭𝐚𝐲𝐨 𝐚𝐲 𝐧𝐢𝐥𝐢𝐤𝐡𝐚 𝐀𝐘𝐎𝐍 𝐒𝐀 𝐋𝐀𝐑𝐀𝐖𝐀𝐍 𝐍𝐆 𝐃𝐈𝐘𝐎𝐒.
𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐲𝐨 𝐥𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐚𝐭 𝐝𝐮𝐠𝐨. 𝐓𝐚𝐲𝐨 𝐚𝐲 𝐦𝐚𝐲 𝐢𝐬𝐢𝐩 𝐚𝐭 𝐤𝐚𝐥𝐮𝐥𝐮𝐰𝐚 𝐧𝐚 𝐤𝐚𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐭𝐮𝐦𝐚𝐧𝐠𝐠𝐚𝐩 𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐭𝐨𝐭𝐨𝐡𝐚𝐧𝐚𝐧 𝐧𝐚 𝐠𝐚𝐥𝐢𝐧𝐠 𝐬𝐚 𝐃𝐢𝐲𝐨𝐬.

𝐊𝐮𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐧𝐢𝐧𝐢𝐰𝐚𝐥𝐚 𝐤𝐚 𝐧𝐚 𝐭𝐨𝐭𝐨𝐨 𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐨𝐡𝐢𝐤𝐚, 𝐭𝐢𝐧𝐚𝐭𝐚𝐧𝐠𝐠𝐚𝐩 𝐦𝐨 𝐧𝐚 𝐦𝐚𝐲 𝐮𝐦𝐢𝐢𝐫𝐚𝐥 𝐧𝐚 𝐢𝐦𝐦𝐚𝐭𝐞𝐫𝐢𝐚𝐥 𝐫𝐞𝐚𝐥𝐢𝐭𝐲.

𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐧𝐚𝐤𝐢𝐤𝐢𝐭𝐚, 𝐩𝐞𝐫𝐨 𝐭𝐨𝐭𝐨𝐨.
𝐀𝐧𝐠 𝐠𝐚𝐧𝐢𝐭𝐨𝐧𝐠 𝐞𝐭𝐞𝐫𝐧𝐚𝐥 𝐭𝐫𝐮𝐭𝐡 𝐚𝐲 𝐦𝐚𝐲 𝐩𝐢𝐧𝐚𝐠𝐦𝐮𝐥𝐚𝐧 — 𝐚𝐧𝐠 𝐄𝐓𝐄𝐑𝐍𝐀𝐋 𝐌𝐈𝐍𝐃 𝐎𝐅 𝐆𝐎𝐃.
𝐊𝐚𝐲𝐚 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐲 𝐥𝐨𝐠𝐢𝐜, 𝐦𝐚𝐲 𝐋𝐨𝐠𝐨𝐬 — 𝐚𝐭 𝐚𝐲𝐨𝐧 𝐬𝐚 𝐒𝐢𝐦𝐛𝐚𝐡𝐚𝐧, 𝐚𝐧𝐠 𝐋𝐨𝐠𝐨𝐬 𝐚𝐲 𝐬𝐢 𝐊𝐫𝐢𝐬𝐭𝐨 𝐦𝐢𝐬𝐦𝐨, 𝐚𝐧𝐠 𝐒𝐚𝐥𝐢𝐭𝐚 𝐧𝐠 𝐃𝐢𝐲𝐨𝐬 (𝐉𝐨𝐡𝐧 𝟏:𝟏).
“𝐈𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐛𝐞𝐠𝐢𝐧𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐰𝐚𝐬 𝐭𝐡𝐞 𝐖𝐨𝐫𝐝 (𝐋𝐨𝐠𝐨𝐬), 𝐚𝐧𝐝 𝐭𝐡𝐞 𝐖𝐨𝐫𝐝 𝐰𝐚𝐬 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐆𝐨𝐝, 𝐚𝐧𝐝 𝐭𝐡𝐞 𝐖𝐨𝐫𝐝 𝐰𝐚𝐬 𝐆𝐨𝐝.”

#𝙁𝒂𝙞𝒕𝙝𝑨𝙣𝒅𝙍𝒆𝙖𝒔𝙤𝒏 #𝘾𝒂𝙩𝒉𝙤𝒍𝙞𝒄𝙋𝒉𝙞𝒍𝙤𝒔𝙤𝒑𝙝𝒚 #𝙇𝒆𝙩𝑻𝙝𝒊𝙨𝑰𝙣𝒔𝙥𝒊𝙧𝒆𝙔𝒐𝙪 #𝑳𝙤𝒈𝙞𝒄𝘼𝒏𝙙𝑭𝙖𝒊𝙩𝒉 #𝙎𝒕𝘼𝒖𝙜𝒖𝙨𝒕𝙞𝒏𝙚 #𝑺𝙩𝑻𝙝𝒐𝙢𝒂𝙨𝑨𝙦𝒖𝙞𝒏𝙖𝒔 #𝙂𝒐𝙙𝑰𝙨𝑻𝙧𝒖𝙩𝒉 #𝘿𝒊𝙫𝒊𝙣𝒆𝙒𝒊𝙨𝒅𝙤𝒎 #𝘾𝒉𝙧𝒊𝙨𝒕𝙞𝒂𝙣𝑷𝙝𝒊𝙡𝒐𝙨𝒐𝙥𝒉𝙮 #𝑩𝙚𝒚𝙤𝒏𝙙𝑻𝙝𝒆𝙑𝒊𝙨𝒊𝙗𝒍𝙚 #𝑳𝙤𝒈𝙤𝒔 #𝘾𝒂𝙩𝒉𝙤𝒍𝙞𝒄𝘼𝒑𝙤𝒍𝙤𝒈𝙚𝒕𝙞𝒄𝙨 #𝑬𝙭𝒊𝙨𝒕𝙚𝒏𝙘𝒆𝙊𝒇𝙂𝒐𝙙 #𝑳𝙞𝒈𝙝𝒕𝙊𝒇𝙍𝒆𝙖𝒔𝙤𝒏

01/11/2025

BAKIT KAILANGANG IPAGDIWANG ANG ALL SAINTS’ DAY AT ALL SOULS’ DAY?

"Tradisyon lang ‘yan ng tao," sabi ng ilan.
Pero kung babalikan natin ang pinagmulan at diwa ng dalawang pagdiriwang na ito. Malinaw na ito ay hindi basta gawa ng tao, kundi bunga ng pananampalataya at pag-ibig na nakaugat sa katuruan ni Kristo at ng Kanyang Simbahan.

ANG COMMUNION OF SAINTS — IISA ANG KATAWAN NI KRISTO

Ang Simbahan ay naniniwala na tayong lahat - ang mga nasa langit (Church Triumphant),
ang mga nabubuhay dito sa mundo (Church Militant),
at ang mga kaluluwang nililinis pa sa purgatory (Church Suffering) —
ay isa sa katawan ni Kristo.

✝️ “Whether we live or die, we belong to the Lord.”— Romans 14:8

Kaya kapag ipinagdiriwang natin ang All Saints’ Day (Nobyembre 1), pinasasalamatan natin ang Diyos sa Kanyang mga anak na nagtagumpay sa pananampalataya.
At kapag ipinagdadasal natin ang mga yumao sa All Souls’ Day (Nobyembre 2),
ipinapakita natin ang ating pagmamahal at pag-asa na makakasama rin natin sila sa kaluwalhatian ng Diyos.

ANG ALL SAINTS’ DAY — DI PAG-SAMBA SA MGA SANTO, KUNDI PAGPUPURI SA DIYOS

Madalas sinasabi ng iba, “Bakit niyo sinasamba ang mga santo?” Pero ang katotohanan: hindi natin sila sinasamba kundi ginagalang natin sila.

Sabi ni St. Bernard of Clairvaux, Doctor of the Church:
“When we honor the saints, we honor Christ Himself, for He is the source of all their holiness.”

Ang All Saints’ Day ay araw ng pagpapasalamat sa Diyos na nagpabanal sa ordinaryong tao — mga naging tapat, nagsakripisyo, at nagmahal nang buong puso.

Ang kanilang buhay ay patunay na posibleng maging banal sa gitna ng mundong makasalanan.
“Be holy, for I am holy.” — 1 Peter 1:16

Kaya’t sa araw na ito, sinasabi natin sa Diyos:
“Salamat sa Iyong biyaya na gumawang banal sa Iyong mga lingkod.”

ANG ALL SOULS’ DAY — ISANG GAWA NG PAGMAMAHAL AT AWA

Bakit natin ipinagdarasal ang mga patay?
Dahil naniniwala tayo na ang kamatayan ay hindi wakas, kundi daan tungo sa buhay na walang hanggan.

Subalit bago makapasok sa ganap na kalinisan ng langit, ang ilan ay nililinis muna sa purgatory — isang realidad ng awa ng Diyos.

Sabi ni St. John Chrysostom, isa sa mga unang Doctors of the Church:
“Let us help and commemorate them. If Job’s sons were purified by their father’s sacrifice, why would we doubt that our offerings for the dead bring them consolation?”

At dagdag pa ni St. Augustine of Hippo:
“It is not to be doubted that the dead are aided by the prayers of the holy Church, by the sacrifice of salvation, and by alms offered for their souls.”
(Sermon 172, 2)

Ang PANALANGIN para sa mga yumao ay GAWA ng pag-ibig. Kung ipinagdadasal natin ang mga may sakit at naghihirap,
bakit hindi natin ipanalangin ang mga kaluluwang naghahangad makarating sa piling ng Diyos?

MAY MALINAW NA BIBLICAL AT HISTORICAL BASIS

Hindi ito gawa-gawa ng tao.
Mula pa sa Biblia, makikita na may halaga ang pagdarasal para sa mga patay:

“He made atonement for the dead, that they might be freed from their sin.” (2 Maccabees 12:46)

At ayon kay St. Paul:
“The work of each will become manifest...he himself will be saved, but only as through fire.” (1 Corinthians 3:15)

Iyan ang batayan ng paniniwala sa purgatory,
at dahilan kung bakit may All Souls’ Day — upang ipagdasal ang kanilang paglilinis.

Maging ang unang Kristiyanong simbahan noong ikatlong siglo ay nag-aalay na ng Misa at panalangin para sa mga yumao.
Hindi ito bagong tradisyon, kundi buhay na tradisyong nagmula pa sa mga Apostol.

ANG “TRADISYON” AY HINDI MASAMA — ITO AY PAMANA NG PANANAMPALATAYA

Sabi ni San Pablo:
“So then, brethren, stand firm and hold to the TRADITIONS that you were taught by us, either by WORD OF MOUTH or by letter.” (2 Thessalonians 2:15)

Kaya’t kung sasabihin ng iba na “tradisyon lang ‘yan,”
ang sagot: Oo, ito ay tradisyon — ngunit banal na Tradisyon na ipinasa ng mga Apostol, pinanatili ng mga Ama ng Simbahan, at pinagtibay ng mga Doctors of the Church.

Ang tradisyong ito ay hindi gawa ng tao lamang, kundi INSPIRASYON ng Espiritu Santo na gumagabay sa Simbahan sa paglipas ng mga siglo.

Ang dalawang araw na ito ay hindi lang tungkol sa kamatayan kundi tungkol sa pag-asa, pag-ibig, at kabanalan.

All Saints’ Day — paanyaya sa atin na maging banal,
dahil posible ito sa tulong ng biyaya ng Diyos.

All Souls’ Day — paalala na ang pag-ibig ay hindi natatapos sa kamatayan.
Ang ating mga panalangin ay may halaga, at kayang abutin kahit ang mga kaluluwang hindi na natin nakikita.

“Love never ends.” — 1 Corinthians 13:8

Kaya ipagdiwang mo ito nang may puso. Magpasalamat sa mga banal na nagsilbing gabay. Ipagdasal ang mga kaluluwang naghihintay sa liwanag ng Diyos. At higit sa lahat, manampalatayang ang Diyos ay buhay at tapat — Siya ang tunay na Tagapagligtas ng mga buhay at mga yumao.

31/10/2025

“Walang silbi ang pagdarasal para sa mga patay, kasi tapos na ang buhay nila. Wala nang magbabago.”

✝️Sagot ng Simbahang Katolika:

1. Naniniwala ang Simbahan sa "Communion of Saints"

Ayon sa Catechism of the Catholic Church (CCC 954–959), lahat ng NABUBUHAY, mga YUMAO sa biyaya ng Diyos, AT mga NASA LANGIT ay IISA sa katawan ni Kristo.
Kaya kahit ang mga patay ay kasama pa rin sa ating panalangin, dahil BAHAGI sila ng pamilya ng Diyos.

> “Whether we live or die, we belong to the Lord.” (Romans 14:8)

Ibig sabihin, kahit patay na sa laman, buhay pa rin sa espiritu ang mga kaluluwa sa harap ng Diyos (cf. Luke 20:38).

2. Nasa Biblia ang Panalangin para sa mga Yumao

Sa 2 Maccabees 12:44–46 (isang aklat ng Lumang Tipan na tanggap ng Simbahang Katolika mula pa noong unang siglo):

>“He made atonement for the dead, that they might be freed from their sin.”

Dito, ipinapakita ni Judas Maccabeus na may kabuluhan ang pag-aalay at panalangin para sa mga namatay, upang mapatawad sila sa mga kasalanan nila.

Kaya may Biblical basis talaga ito — hindi ito imbento lang ng Katoliko.

3. Paniniwala sa Purgatoryo

Hindi lahat ng namatay ay diretso sa impiyerno o langit.
Ang iba ay nasa estado ng paglilinis (purgatory) bago makapasok sa langit.

Kaya ang ating mga dasal, misa, at mabubuting gawa ay nakakatulong sa kanila — tulad ng sinasabi ni San Pablo:

> “The work of each will become manifest... he himself WILL BE SAVED, BUT only as through fire.” (1 Corinthians 3:15)

Ito ang pinagmulan ng turo sa Purgatoryo, kung saan nililinis ang kaluluwa upang maging ganap na banal sa harap ng Diyos.

4. Isa itong Gawa ng Pagmamahal

Ang pagdarasal para sa mga patay ay isang GAWA NG AWA at pagmamahal.
Ginagawa natin ito dahil mahal natin sila at gusto nating makasama sila sa kaluwalhatian ng Diyos.

> “Love never ends.”
> 1 Corinthians 13:8

Ang ating pagmamahal ay hindi natatapos sa kamatayan — kaya’t ipinagdarasal natin sila.

Sa madaling sabi:

> Ang pagdarasal para sa mga yumao ay hindi "useless,"
> kundi isang konkretong pagpapahayag ng pag-ibig at pananampalataya sa kapangyarihan ng Diyos na magligtas — kahit sa mga yumao.

30/10/2025