Let This Inspire You

07/11/2025

Kapag tinanong mo sa atheist ang ganito;

"𝘞𝘩𝘺 𝘪𝘴 𝘵𝘩𝘦𝘳𝘦 𝘴𝘰𝘮𝘦𝘵𝘩𝘪𝘯𝘨 𝘳𝘢𝘵𝘩𝘦𝘳 𝘵𝘩𝘢𝘯 𝘯𝘰𝘵𝘩𝘪𝘯𝘨?”

Sagot nila:

Atheist #1: “𝘞𝘦 𝘥𝘰𝘯’𝘵 𝘬𝘯𝘰𝘸 — 𝘢𝘯𝘥 𝘵𝘩𝘢𝘵’𝘴 𝘰𝘬𝘢𝘺.”

Marami sa mga atheist ang umaamin at ganito ang naririnig nila sa kanilang echo chamber:

“𝘏𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘯𝘢𝘮𝘪𝘯 𝘢𝘭𝘢𝘮 𝘬𝘶𝘯𝘨 𝘣𝘢𝘬𝘪𝘵 𝘮𝘢𝘺 ‘𝘴𝘰𝘮𝘦𝘵𝘩𝘪𝘯𝘨’ 𝘬𝘢𝘺𝘴𝘢 ‘𝘯𝘰𝘵𝘩𝘪𝘯𝘨.’ 𝘗𝘦𝘳𝘰 𝘢𝘯𝘨 𝘩𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘢𝘭𝘢𝘮 𝘢𝘺 𝘩𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘯𝘢𝘯𝘨𝘢𝘯𝘨𝘢𝘩𝘶𝘭𝘶𝘨𝘢𝘯𝘨 ‘𝘎𝘰𝘥 𝘥𝘪𝘥 𝘪𝘵.’”

Para sa kanila, ang pagsagot ng “Diyos ang dahilan” ay parang “argument from ignorance”. Ginagamit lang DAW ang Diyos para punan ang mga puwang sa kaalaman (tinatawag nilang “God of the gaps” argument).

Ang gusto nilang ipakita ay:

"𝘖𝘬𝘢𝘺 𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘯𝘢 𝘩𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘱𝘢 𝘯𝘢𝘵𝘪𝘯 𝘢𝘭𝘢𝘮". "𝘏𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘬𝘢𝘪𝘭𝘢𝘯𝘨𝘢𝘯𝘨 𝘵𝘶𝘮𝘢𝘭𝘰𝘯 𝘢𝘨𝘢𝘥 𝘴𝘢 𝘴𝘶𝘱𝘦𝘳𝘯𝘢𝘵𝘶𝘳𝘢𝘭 𝘦𝘹𝘱𝘭𝘢𝘯𝘢𝘵𝘪𝘰𝘯".

Sagot ng Catholic:

Ang “I don’t know” ay hindi sagot. Ito ay PAGTIGIL sa paggamit ng rason. Meaning, hindi ito okay. Natural sa isip ng tao na magtanong ng “BAKIT,” kasi ang ating pag-iisip ay metaphysical by nature. Hinahanap nito ang ULTIMATE CAUSE.

Kung tatanggapin natin na “we don’t know” at “that’s okay,” parang sinasabi nating “wag na nating hanapin ang katotohanan.”
Pero ang buong agham (science) at pilosopiya ay nakatayo sa prinsipyo na MAY DAHILAN ang lahat.

Ang sabi ni St. Thomas Aquinas:
“Nihil est sine ratione” — 𝐍𝐎𝐓𝐇𝐈𝐍𝐆 𝐄𝐗𝐈𝐒𝐓𝐒 𝐖𝐈𝐓𝐇𝐎𝐔𝐓 𝐀 𝐑𝐄𝐀𝐒𝐎𝐍.

Lahat ng bagay na umiiral ay may dahilan ng pag-iral.

Kung walang dahilan kung bakit may “being” imbes na “nothing,” lumalabag ito sa 𝗣𝗥𝗜𝗡𝗖𝗜𝗣𝗟𝗘 𝗢𝗙 𝗦𝗨𝗙𝗙𝗜𝗖𝗜𝗘𝗡𝗧 𝗥𝗘𝗔𝗦𝗢𝗡 ang pundasyon ng lahat ng rasyonal na pag-iisip.

Sa madaling salita ang “I don’t know” ay pansamantalang katapatan — pero kung mananatili ka doon, 𝐇𝐈𝐍𝐃𝐈 𝐊𝐀 𝐓𝐀𝐋𝐀𝐆𝐀 𝐍𝐀𝐆𝐇𝐀𝐇𝐀𝐍𝐀𝐏 𝐍𝐆 𝐊𝐀𝐓𝐎𝐓𝐎𝐇𝐀𝐍𝐀𝐍.

Ang pananampalatayang Katoliko ay hindi bulag sa pag-iisip at ito ang pinakamatatag na pilosopikal na paliwanag kung bakit may “being” sa halip na “nothingness.”
Dahil sa Diyos, “the necessary Being,” na siyang pinagmumulan ng lahat ng existence

02/11/2025

Sabi ng mga Atheist: Hindi ako naniniwala sa Diyos dahil walang ebidensiya na totoo Siya. At dahil hindi ko Siya nakikita, hindi Siya nag-eexist.

Sagot:
“Hindi mo nakikita ang katarungan, pero alam mong ito’y umiiral at dapat umiral".

Tingnan mo ang mundo.
May mga taong inaapi, at may mga umaabuso. May mga inosenteng napaparusahan, at may mga makasalanang nakakalaya.
At sa tuwing may ganitong pangyayari, nararamdaman mo sa loob mo: “Hindi tama ‘yan!”

Pero nasaan ang “katarungan”? Nakikita mo ba siya? May hugis ba ito, may kulay, o amoy?
Wala.
Wala kang mahahawakang “justice” molecule sa hangin. At kahit gamitin mo lahat ng siyentipikong instrumento, hindi mo mahahanap ang “katarungan” bilang isang PISIKAL na bagay.

Subalit kahit hindi mo siya nakikita, alam mong TOTOO SIYA. Alam mong umiiral Siya. Ramdam mo sa puso mo na kapag may mali, dapat maitama. Kapag may inapi, dapat maibalik ang dignidad.

Justice is an Abstract Reality.

Ang justice (katarungan) ay hindi pisikal, kundi MORAL at SPIRITUAL TRUTH.

Ito ay pagbibigay ng nararapat sa bawat isa — isang prinsipyo na likas sa isip at puso ng tao.

Hindi ito bunga ng lipunan,
dahil kahit saan ka pumunta — sa iba’t ibang kultura, panahon, o wika — lahat ng tao ay may LIKAS na pagkilala sa konsepto ng “TAMA at MAKATARUNGAN.”

Kahit bata, alam kung kailan unfair ang isang bagay. At kahit walang nagturo, ang tao ay may likas na pakiramdam ng “DAPAT at HINDI dapat.”

Sabi ni St. Augustine, ang tunay na katarungan ay hindi nakikita sa mga batas ng tao, kundi nakaugat sa ETERNAL LAW of GOD.
“There can be no true justice except in that commonwealth whose founder and ruler is Christ.”

Para kay Augustine,
ang mga batas ng mundo ay nagkakamali, pero ang katarungan ng Diyos ay perpekto — dahil Siya lamang ang ganap na nakakaalam ng tama, mali, at nararapat.

Ang ating likas na hangarin sa hustisya ay patunay na may Eternal Justice na pinanggagalingan nito.
Ang Diyos mismo ang sukatan ng lahat ng katarungan, at bawat uhaw natin sa katotohanan at tama ay uhaw sa Kanya.

Para naman kay St. Thomas Aquinas, ang JUSTICE ay isa sa mga pangunahing kabutihan (cardinal virtues) — kasama ng Prudence, Temperance, at Fortitude.

Ang katarungan ay hindi lang legal na usapin, kundi MORAL na tungkulin ng kaluluwa na itama ang mali at ibigay ang nararapat sa kapwa.

Sabi ni Aquinas,
ang ugat ng hustisya ay PAG-IBIG SA KABUTIHAN at paggalang sa dignidad ng tao. Kapag may katarungan, narereplekta natin ang pagiging makatarungan ng Diyos — ang Kanyang kabanalan, katapatan, at awa.

Hindi mo nakikita ang katarungan, pero alam mong totoo ito.

Ang pagnanasa nating lahat para sa tama ay patunay na mayroong Eternal Standard of Justice — at Siya ay walang iba kundi ang Diyos mismo.

Kaya kapag napapaisip ka,
“Bakit tila walang hustisya sa mundo?”
Alalahanin mo: Ang ating pagkauhaw sa katarungan ay hindi walang saysay kundi tinig ng kaluluwang naghahanap sa Diyos na Makatarungan.

“Blessed are those who hunger and thirst for righteousness, for they shall be satisfied.” – Matthew 5:6

02/11/2025

🆆🅰🅻🅰🅽🅶 🆃🅰🆃🅰🆆🅰 🅲🅷🅰🅻🅻🅴🅽🅶🅴
😅

02/11/2025

Aɴɢ Lᴏɢɪᴄ (Lᴏʜɪᴋᴀ) ʙɪʟᴀɴɢ ɪsᴀɴɢ ᴀʙsᴛʀᴀᴄᴛ ʀᴇᴀʟɪᴛʏ ɴᴀ ʜɪɴᴅɪ ᴘɪsɪᴋᴀʟ, ᴘᴇʀᴏ ᴛᴏᴛᴏᴏ, ᴀᴛ ᴘᴀᴛᴜɴᴀʏ.

Hɪɴᴅɪ ᴍᴏ ʀɪɴ ɴᴀᴋɪᴋɪᴛᴀ ᴀɴɢ ʟᴏʜɪᴋᴀ ᴘᴇʀᴏ ᴀʟᴀᴍ ᴍᴏɴɢ ᴛᴏᴛᴏᴏ ɪᴛᴏ.

𝑆𝑎𝑏𝑖 𝑝𝑎 𝑛𝑖𝑙𝑎:
“𝑀𝑎𝑛𝑖𝑛𝑖𝑤𝑎𝑙𝑎 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑘𝑜 𝑠𝑎 𝑚𝑔𝑎 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦 𝑛𝑎 𝑛𝑎𝑘𝑖𝑘𝑖𝑡𝑎 𝑘𝑜.”

𝑀𝑎𝑑𝑎𝑙𝑖𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑘𝑖𝑛𝑔𝑔𝑎𝑛, 𝑝𝑒𝑟𝑜 𝑖𝑠𝑖𝑝𝑖𝑛 𝑚𝑜 𝑖𝑡𝑜:
𝑁𝑎𝑘𝑖𝑘𝑖𝑡𝑎 𝑚𝑜 𝑏𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑎𝑡𝑤𝑖𝑟𝑎𝑛 (𝑙𝑜𝑔𝑖𝑐)?
𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖.
𝑁𝑎ℎ𝑎𝑤𝑎𝑘𝑎𝑛 𝑚𝑜 𝑛𝑎 𝑏𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑟𝑖𝑛𝑠𝑖𝑝𝑦𝑜 𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑚𝑎 𝑎𝑡 𝑚𝑎𝑙𝑖 𝑠𝑎 𝑖𝑠𝑖𝑝𝑎𝑛 𝑚𝑜?
𝐻𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑟𝑖𝑛.
𝑃𝑒𝑟𝑜 𝑎𝑙𝑎𝑚 𝑚𝑜𝑛𝑔 𝑡𝑜𝑡𝑜𝑜 𝑎𝑛𝑔 𝑙𝑜ℎ𝑖𝑘𝑎, 𝑘𝑎𝑠𝑖 𝑔𝑖𝑛𝑎𝑔𝑎𝑚𝑖𝑡 𝑚𝑜 𝑖𝑡𝑜 𝑠𝑎 𝑏𝑎𝑤𝑎𝑡 𝑑𝑒𝑠𝑖𝑠𝑦𝑜𝑛 𝑚𝑜.

𝐊𝐚𝐩𝐚𝐠 𝐬𝐢𝐧𝐚𝐛𝐢 𝐦𝐨𝐧𝐠 “𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐩𝐰𝐞𝐝𝐞𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐦𝐚 𝐚𝐭 𝐦𝐚𝐥𝐢 𝐚𝐧𝐠 𝐢𝐬𝐚𝐧𝐠 𝐛𝐚𝐠𝐚𝐲 𝐬𝐚 𝐩𝐚𝐫𝐞𝐡𝐨𝐧𝐠 𝐥𝐮𝐠𝐚𝐫 𝐚𝐭 𝐨𝐫𝐚𝐬,” 𝐢𝐲𝐚𝐧 𝐚𝐧𝐠 𝐭𝐢𝐧𝐚𝐭𝐚𝐰𝐚𝐠 𝐧𝐚 𝐏𝐑𝐈𝐍𝐂𝐈𝐏𝐋𝐄 𝐎𝐅 𝐍𝐎𝐍-𝐂𝐎𝐍𝐓𝐑𝐀𝐃𝐈𝐂𝐓𝐈𝐎𝐍.
𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐩𝐰𝐞𝐝𝐞𝐧𝐠 𝐚𝐧𝐠 𝐡𝐞𝐢𝐠𝐡𝐭 𝐦𝐨 𝐚𝐲 𝟓 𝐟𝐞𝐞𝐭 𝐭𝐚𝐩𝐨𝐬 𝟔 𝐟𝐞𝐞𝐭 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐬𝐚 𝐩𝐚𝐫𝐞𝐡𝐨𝐧𝐠 𝐨𝐫𝐚𝐬 𝐚𝐭 𝐩𝐚𝐫𝐞𝐡𝐨𝐧𝐠 𝐥𝐮𝐠𝐚𝐫.

𝐀𝐭 𝐥𝐚𝐡𝐚𝐭 𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐨 𝐤𝐚𝐡𝐢𝐭 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐊𝐫𝐢𝐬𝐭𝐢𝐲𝐚𝐧𝐨 𝐚𝐲 𝐮𝐦𝐚𝐚𝐬𝐚 𝐬𝐚 𝐩𝐫𝐢𝐧𝐬𝐢𝐩𝐲𝐨𝐧𝐠 𝐢𝐭𝐨 𝐩𝐚𝐫𝐚 𝐦𝐚𝐤𝐢𝐥𝐚𝐥𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐭𝐨𝐭𝐨𝐡𝐚𝐧𝐚𝐧.

𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐦𝐨 𝐤𝐚𝐢𝐥𝐚𝐧𝐠𝐚𝐧 𝐧𝐠 𝐦𝐢𝐜𝐫𝐨𝐬𝐜𝐨𝐩𝐞 𝐩𝐚𝐫𝐚 𝐦𝐚𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐨𝐠𝐢𝐜. 𝐖𝐚𝐥𝐚 𝐢𝐭𝐨𝐧𝐠 𝐤𝐮𝐥𝐚𝐲, 𝐡𝐮𝐠𝐢𝐬, 𝐚𝐦𝐨𝐲, 𝐨 𝐛𝐢𝐠𝐚𝐭.
𝐏𝐞𝐫𝐨 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐰𝐚𝐥𝐚 𝐢𝐭𝐨, 𝐰𝐚𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐬𝐚𝐲𝐬𝐚𝐲 𝐚𝐧𝐠 𝐚𝐧𝐮𝐦𝐚𝐧𝐠 𝐚𝐫𝐠𝐮𝐦𝐞𝐧𝐭 𝐨 𝐤𝐚𝐭𝐰𝐢𝐫𝐚𝐧.

𝐖𝐚𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐬𝐢𝐲𝐞𝐧𝐭𝐢𝐩𝐢𝐤𝐨𝐧𝐠 𝐞𝐤𝐬𝐩𝐞𝐫𝐢𝐦𝐞𝐧𝐭𝐨 𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐠𝐢𝐠𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐦𝐚 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐰𝐚𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐨𝐠𝐢𝐜.
𝐊𝐚𝐬𝐢 𝐚𝐧𝐠 𝐬𝐜𝐢𝐞𝐧𝐜𝐞 𝐦𝐢𝐬𝐦𝐨 𝐚𝐲 𝐧𝐚𝐤𝐚𝐬𝐚𝐧𝐝𝐚𝐥 𝐬𝐚 𝐥𝐨𝐡𝐢𝐤𝐚 𝐩𝐚𝐫𝐚 𝐦𝐚𝐤𝐢𝐥𝐚𝐥𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐦𝐚 𝐚𝐭 𝐦𝐚𝐥𝐢 𝐬𝐚 𝐦𝐠𝐚 𝐨𝐛𝐬𝐞𝐫𝐛𝐚𝐬𝐲𝐨𝐧.

𝐊𝐚𝐲𝐚, 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐢𝐢𝐬𝐢𝐩𝐢𝐧 𝐦𝐨,
𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐨𝐠𝐢𝐜 𝐚𝐲 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐩𝐢𝐬𝐢𝐤𝐚𝐥, 𝐩𝐞𝐫𝐨 𝐭𝐮𝐧𝐚𝐲 𝐧𝐚 𝐮𝐦𝐢𝐢𝐫𝐚𝐥.
𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐢𝐭𝐨 𝐠𝐚𝐰𝐚 𝐧𝐠 𝐮𝐭𝐚𝐤 (𝐛𝐫𝐚𝐢𝐧 𝐦𝐚𝐭𝐭𝐞𝐫), 𝐤𝐚𝐬𝐢 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐨𝐠𝐢𝐜 𝐚𝐲 𝐩𝐮𝐫𝐞𝐥𝐲 𝐩𝐢𝐬𝐢𝐤𝐚𝐥 𝐥𝐚𝐧𝐠, 𝐦𝐚𝐠-𝐢𝐢𝐛𝐚-𝐢𝐛𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐭𝐨𝐭𝐨𝐡𝐚𝐧𝐚𝐧 𝐝𝐞𝐩𝐞𝐧𝐝𝐞 𝐬𝐚 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐚𝐧𝐨𝐧𝐠 𝐮𝐭𝐚𝐤 𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐞𝐫𝐨𝐧 𝐤𝐚.

𝐏𝐞𝐫𝐨 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐠𝐚𝐧𝐨’𝐧: 𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐨𝐠𝐢𝐜 𝐚𝐲 𝐩𝐚𝐫𝐞𝐡𝐨 𝐬𝐚 𝐥𝐚𝐡𝐚𝐭 𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐨.
𝐊𝐮𝐧𝐠 𝐚𝐧𝐠 “𝟐 + 𝟐 = 𝟒” 𝐚𝐲 𝐭𝐨𝐭𝐨𝐨 𝐬𝐚 𝐢𝐬𝐢𝐩 𝐦𝐨, 𝐭𝐨𝐭𝐨𝐨 𝐫𝐢𝐧 𝐢𝐭𝐨 𝐬𝐚 𝐢𝐬𝐢𝐩 𝐧𝐠 𝐥𝐚𝐡𝐚𝐭 — 𝐤𝐚𝐡𝐢𝐭 𝐬𝐚𝐚𝐧 𝐚𝐭 𝐤𝐚𝐡𝐢𝐭 𝐤𝐚𝐢𝐥𝐚𝐧.

𝐈𝐭𝐢𝐧𝐮𝐫𝐨 𝐧𝐢 𝐒𝐭. 𝐀𝐮𝐠𝐮𝐬𝐭𝐢𝐧𝐞 𝐧𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐨𝐡𝐢𝐤𝐚 𝐚𝐭 𝐤𝐚𝐫𝐮𝐧𝐮𝐧𝐠𝐚𝐧 𝐚𝐲 𝐦𝐠𝐚 𝐭𝐚𝐧𝐝𝐚 𝐧𝐠 “𝐄𝐓𝐄𝐑𝐍𝐀𝐋 𝐓𝐑𝐔𝐓𝐇𝐒” 𝐧𝐚 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐠𝐚𝐥𝐢𝐧𝐠 𝐬𝐚 𝐦𝐚𝐭𝐞𝐫𝐢𝐚𝐥 𝐧𝐚 𝐦𝐮𝐧𝐝𝐨.
𝐀𝐧𝐠 𝐥𝐚𝐡𝐚𝐭 𝐧𝐠 𝐛𝐚𝐠𝐚𝐲 𝐬𝐚 𝐩𝐚𝐥𝐢𝐠𝐢𝐝 𝐚𝐲 𝐧𝐚𝐠𝐛𝐚𝐛𝐚𝐠𝐨 𝐩𝐞𝐫𝐨 𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐠𝐚 𝐩𝐫𝐢𝐧𝐬𝐢𝐩𝐲𝐨 𝐧𝐠 𝐥𝐨𝐡𝐢𝐤𝐚 𝐚𝐭 𝐤𝐚𝐭𝐨𝐭𝐨𝐡𝐚𝐧𝐚𝐧 𝐚𝐲 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐧𝐚𝐠𝐛𝐚𝐛𝐚𝐠𝐨.

𝐇𝐚𝐥𝐢𝐦𝐛𝐚𝐰𝐚:
𝐀𝐧𝐠 𝐜𝐨𝐧𝐭𝐫𝐚𝐝𝐢𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧 𝐚𝐲 𝐥𝐚𝐠𝐢𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐥𝐢. 𝐀𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐭𝐨𝐭𝐨𝐡𝐚𝐧𝐚𝐧 𝐚𝐲 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐩𝐰𝐞𝐝𝐞𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐠𝐢𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐬𝐢𝐧𝐮𝐧𝐠𝐚𝐥𝐢𝐧𝐠𝐚𝐧.

𝐀𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐦𝐚 𝐚𝐲 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐩𝐰𝐞𝐝𝐞𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐠𝐢𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐥𝐢 𝐬𝐚 𝐩𝐚𝐫𝐞𝐡𝐨𝐧𝐠 𝐬𝐢𝐭𝐰𝐚𝐬𝐲𝐨𝐧.

𝐊𝐚𝐡𝐢𝐭 𝐥𝐮𝐦𝐢𝐩𝐚𝐬 𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐢𝐥𝐲𝐨𝐧-𝐦𝐢𝐥𝐲𝐨𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐨𝐧, 𝐦𝐚𝐧𝐚𝐧𝐚𝐭𝐢𝐥𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐨𝐭𝐨𝐨 𝐢𝐭𝐨. 𝐊𝐚𝐲𝐚 𝐬𝐚𝐛𝐢 𝐧𝐢 𝐒𝐭. 𝐀𝐮𝐠𝐮𝐬𝐭𝐢𝐧𝐞:

𝐌𝐚𝐲 𝐦𝐠𝐚 𝐞𝐭𝐞𝐫𝐧𝐚𝐥 𝐭𝐫𝐮𝐭𝐡𝐬 𝐧𝐚 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐠𝐚𝐥𝐢𝐧𝐠 𝐬𝐚 𝐭𝐚𝐨, 𝐤𝐮𝐧𝐝𝐢 𝐬𝐚 𝐄𝐭𝐞𝐫𝐧𝐚𝐥 𝐌𝐢𝐧𝐝 — 𝐬𝐚 𝐃𝐢𝐲𝐨𝐬 𝐦𝐢𝐬𝐦𝐨.

𝐊𝐚𝐲𝐚 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐭𝐨𝐭𝐨𝐡𝐚𝐧𝐚𝐧 𝐚𝐲 𝐰𝐚𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐡𝐚𝐧𝐠𝐠𝐚𝐧, 𝐝𝐚𝐩𝐚𝐭 𝐚𝐧𝐠 𝐩𝐢𝐧𝐚𝐠𝐦𝐮𝐥𝐚𝐧 𝐧𝐢𝐭𝐨 𝐚𝐲 𝐝𝐚𝐩𝐚𝐭 𝐬𝐚 𝐈𝐒𝐀𝐍𝐆 𝐖𝐀𝐋𝐀𝐍𝐆 𝐇𝐀𝐍𝐆𝐆𝐀𝐍𝐆 𝐈𝐒𝐈𝐏 — 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐦𝐚𝐭𝐞𝐫𝐲𝐚𝐥, 𝐤𝐮𝐧𝐝𝐢 𝐃𝐢𝐲𝐨𝐬.

𝐏𝐚𝐫𝐚 𝐤𝐚𝐲 𝐒𝐭. 𝐓𝐡𝐨𝐦𝐚𝐬 𝐀𝐪𝐮𝐢𝐧𝐚𝐬, 𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐨𝐡𝐢𝐤𝐚 𝐚𝐭 𝐤𝐚𝐫𝐮𝐧𝐮𝐧𝐠𝐚𝐧 𝐚𝐲 𝐛𝐚𝐡𝐚𝐠𝐢 𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐚𝐲𝐮𝐬𝐚𝐧 𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐠𝐥𝐢𝐤𝐡𝐚.
𝐀𝐧𝐠 𝐃𝐢𝐲𝐨𝐬 𝐚𝐲 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐤𝐚𝐩𝐚𝐧𝐠𝐲𝐚𝐫𝐢𝐡𝐚𝐧 — 𝐒𝐢𝐲𝐚 𝐫𝐢𝐧 𝐚𝐲 𝐈𝐬𝐚𝐧𝐠 𝐈𝐬𝐢𝐩 (𝐃𝐢𝐯𝐢𝐧𝐞 𝐈𝐧𝐭𝐞𝐥𝐥𝐞𝐜𝐭) 𝐧𝐚 𝐧𝐚𝐠𝐥𝐚𝐠𝐚𝐲 𝐧𝐠 𝐑𝐀𝐒𝐘𝐎𝐍𝐀𝐋 𝐍𝐀 𝐈𝐒𝐓𝐑𝐔𝐊𝐓𝐔𝐑𝐀 𝐒𝐀 𝐋𝐀𝐇𝐀𝐓 𝐍𝐆 𝐁𝐀𝐆𝐀𝐘.

𝐊𝐚𝐲𝐚 𝐤𝐚𝐩𝐚𝐠 𝐠𝐮𝐦𝐚𝐠𝐚𝐦𝐢𝐭 𝐤𝐚 𝐧𝐠 𝐥𝐨𝐠𝐢𝐜, 𝐧𝐚𝐤𝐢𝐤𝐢𝐛𝐚𝐡𝐚𝐠𝐢 𝐤𝐚 𝐬𝐚 𝐦𝐢𝐬𝐦𝐨𝐧𝐠 𝐊𝐀𝐑𝐔𝐍𝐔𝐍𝐆𝐀𝐍 𝐍𝐆 𝐃𝐈𝐘𝐎𝐒.
𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐦𝐨 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐠𝐢𝐧𝐚𝐠𝐚𝐦𝐢𝐭 𝐚𝐧𝐠 𝐮𝐭𝐚𝐤 𝐦𝐨 — 𝐧𝐚𝐤𝐢𝐤𝐢𝐥𝐚𝐡𝐨𝐤 𝐤𝐚 𝐬𝐚 𝐃𝐢𝐯𝐢𝐧𝐞 𝐑𝐞𝐚𝐬𝐨𝐧 𝐧𝐚 𝐬𝐢𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐠𝐛𝐢𝐠𝐚𝐲-𝐛𝐮𝐡𝐚𝐲 𝐚𝐭 𝐤𝐚𝐚𝐲𝐮𝐬𝐚𝐧 𝐬𝐚 𝐥𝐚𝐡𝐚𝐭.

𝐊𝐚𝐲𝐚 𝐬𝐚𝐛𝐢 𝐧𝐢 𝐀𝐪𝐮𝐢𝐧𝐚𝐬,
𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐤𝐚𝐲𝐚𝐡𝐚𝐧 𝐧𝐚𝐭𝐢𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐤𝐚𝐮𝐧𝐚𝐰𝐚 𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐭𝐨𝐭𝐨𝐡𝐚𝐧𝐚𝐧 𝐚𝐭 𝐥𝐨𝐡𝐢𝐤𝐚 𝐚𝐲 𝐏𝐀𝐋𝐀𝐓𝐀𝐍𝐃𝐀𝐀𝐍 𝐧𝐚 𝐭𝐚𝐲𝐨 𝐚𝐲 𝐧𝐢𝐥𝐢𝐤𝐡𝐚 𝐀𝐘𝐎𝐍 𝐒𝐀 𝐋𝐀𝐑𝐀𝐖𝐀𝐍 𝐍𝐆 𝐃𝐈𝐘𝐎𝐒.
𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐲𝐨 𝐥𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐚𝐭 𝐝𝐮𝐠𝐨. 𝐓𝐚𝐲𝐨 𝐚𝐲 𝐦𝐚𝐲 𝐢𝐬𝐢𝐩 𝐚𝐭 𝐤𝐚𝐥𝐮𝐥𝐮𝐰𝐚 𝐧𝐚 𝐤𝐚𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐭𝐮𝐦𝐚𝐧𝐠𝐠𝐚𝐩 𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐭𝐨𝐭𝐨𝐡𝐚𝐧𝐚𝐧 𝐧𝐚 𝐠𝐚𝐥𝐢𝐧𝐠 𝐬𝐚 𝐃𝐢𝐲𝐨𝐬.

𝐊𝐮𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐧𝐢𝐧𝐢𝐰𝐚𝐥𝐚 𝐤𝐚 𝐧𝐚 𝐭𝐨𝐭𝐨𝐨 𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐨𝐡𝐢𝐤𝐚, 𝐭𝐢𝐧𝐚𝐭𝐚𝐧𝐠𝐠𝐚𝐩 𝐦𝐨 𝐧𝐚 𝐦𝐚𝐲 𝐮𝐦𝐢𝐢𝐫𝐚𝐥 𝐧𝐚 𝐢𝐦𝐦𝐚𝐭𝐞𝐫𝐢𝐚𝐥 𝐫𝐞𝐚𝐥𝐢𝐭𝐲.

𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐧𝐚𝐤𝐢𝐤𝐢𝐭𝐚, 𝐩𝐞𝐫𝐨 𝐭𝐨𝐭𝐨𝐨.
𝐀𝐧𝐠 𝐠𝐚𝐧𝐢𝐭𝐨𝐧𝐠 𝐞𝐭𝐞𝐫𝐧𝐚𝐥 𝐭𝐫𝐮𝐭𝐡 𝐚𝐲 𝐦𝐚𝐲 𝐩𝐢𝐧𝐚𝐠𝐦𝐮𝐥𝐚𝐧 — 𝐚𝐧𝐠 𝐄𝐓𝐄𝐑𝐍𝐀𝐋 𝐌𝐈𝐍𝐃 𝐎𝐅 𝐆𝐎𝐃.
𝐊𝐚𝐲𝐚 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐲 𝐥𝐨𝐠𝐢𝐜, 𝐦𝐚𝐲 𝐋𝐨𝐠𝐨𝐬 — 𝐚𝐭 𝐚𝐲𝐨𝐧 𝐬𝐚 𝐒𝐢𝐦𝐛𝐚𝐡𝐚𝐧, 𝐚𝐧𝐠 𝐋𝐨𝐠𝐨𝐬 𝐚𝐲 𝐬𝐢 𝐊𝐫𝐢𝐬𝐭𝐨 𝐦𝐢𝐬𝐦𝐨, 𝐚𝐧𝐠 𝐒𝐚𝐥𝐢𝐭𝐚 𝐧𝐠 𝐃𝐢𝐲𝐨𝐬 (𝐉𝐨𝐡𝐧 𝟏:𝟏).
“𝐈𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐛𝐞𝐠𝐢𝐧𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐰𝐚𝐬 𝐭𝐡𝐞 𝐖𝐨𝐫𝐝 (𝐋𝐨𝐠𝐨𝐬), 𝐚𝐧𝐝 𝐭𝐡𝐞 𝐖𝐨𝐫𝐝 𝐰𝐚𝐬 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐆𝐨𝐝, 𝐚𝐧𝐝 𝐭𝐡𝐞 𝐖𝐨𝐫𝐝 𝐰𝐚𝐬 𝐆𝐨𝐝.”

#𝙁𝒂𝙞𝒕𝙝𝑨𝙣𝒅𝙍𝒆𝙖𝒔𝙤𝒏 #𝘾𝒂𝙩𝒉𝙤𝒍𝙞𝒄𝙋𝒉𝙞𝒍𝙤𝒔𝙤𝒑𝙝𝒚 #𝙇𝒆𝙩𝑻𝙝𝒊𝙨𝑰𝙣𝒔𝙥𝒊𝙧𝒆𝙔𝒐𝙪 #𝑳𝙤𝒈𝙞𝒄𝘼𝒏𝙙𝑭𝙖𝒊𝙩𝒉 #𝙎𝒕𝘼𝒖𝙜𝒖𝙨𝒕𝙞𝒏𝙚 #𝑺𝙩𝑻𝙝𝒐𝙢𝒂𝙨𝑨𝙦𝒖𝙞𝒏𝙖𝒔 #𝙂𝒐𝙙𝑰𝙨𝑻𝙧𝒖𝙩𝒉 #𝘿𝒊𝙫𝒊𝙣𝒆𝙒𝒊𝙨𝒅𝙤𝒎 #𝘾𝒉𝙧𝒊𝙨𝒕𝙞𝒂𝙣𝑷𝙝𝒊𝙡𝒐𝙨𝒐𝙥𝒉𝙮 #𝑩𝙚𝒚𝙤𝒏𝙙𝑻𝙝𝒆𝙑𝒊𝙨𝒊𝙗𝒍𝙚 #𝑳𝙤𝒈𝙤𝒔 #𝘾𝒂𝙩𝒉𝙤𝒍𝙞𝒄𝘼𝒑𝙤𝒍𝙤𝒈𝙚𝒕𝙞𝒄𝙨 #𝑬𝙭𝒊𝙨𝒕𝙚𝒏𝙘𝒆𝙊𝒇𝙂𝒐𝙙 #𝑳𝙞𝒈𝙝𝒕𝙊𝒇𝙍𝒆𝙖𝒔𝙤𝒏

01/11/2025

BAKIT KAILANGANG IPAGDIWANG ANG ALL SAINTS’ DAY AT ALL SOULS’ DAY?

"Tradisyon lang ‘yan ng tao," sabi ng ilan.
Pero kung babalikan natin ang pinagmulan at diwa ng dalawang pagdiriwang na ito. Malinaw na ito ay hindi basta gawa ng tao, kundi bunga ng pananampalataya at pag-ibig na nakaugat sa katuruan ni Kristo at ng Kanyang Simbahan.

ANG COMMUNION OF SAINTS — IISA ANG KATAWAN NI KRISTO

Ang Simbahan ay naniniwala na tayong lahat - ang mga nasa langit (Church Triumphant),
ang mga nabubuhay dito sa mundo (Church Militant),
at ang mga kaluluwang nililinis pa sa purgatory (Church Suffering) —
ay isa sa katawan ni Kristo.

✝️ “Whether we live or die, we belong to the Lord.”— Romans 14:8

Kaya kapag ipinagdiriwang natin ang All Saints’ Day (Nobyembre 1), pinasasalamatan natin ang Diyos sa Kanyang mga anak na nagtagumpay sa pananampalataya.
At kapag ipinagdadasal natin ang mga yumao sa All Souls’ Day (Nobyembre 2),
ipinapakita natin ang ating pagmamahal at pag-asa na makakasama rin natin sila sa kaluwalhatian ng Diyos.

ANG ALL SAINTS’ DAY — DI PAG-SAMBA SA MGA SANTO, KUNDI PAGPUPURI SA DIYOS

Madalas sinasabi ng iba, “Bakit niyo sinasamba ang mga santo?” Pero ang katotohanan: hindi natin sila sinasamba kundi ginagalang natin sila.

Sabi ni St. Bernard of Clairvaux, Doctor of the Church:
“When we honor the saints, we honor Christ Himself, for He is the source of all their holiness.”

Ang All Saints’ Day ay araw ng pagpapasalamat sa Diyos na nagpabanal sa ordinaryong tao — mga naging tapat, nagsakripisyo, at nagmahal nang buong puso.

Ang kanilang buhay ay patunay na posibleng maging banal sa gitna ng mundong makasalanan.
“Be holy, for I am holy.” — 1 Peter 1:16

Kaya’t sa araw na ito, sinasabi natin sa Diyos:
“Salamat sa Iyong biyaya na gumawang banal sa Iyong mga lingkod.”

ANG ALL SOULS’ DAY — ISANG GAWA NG PAGMAMAHAL AT AWA

Bakit natin ipinagdarasal ang mga patay?
Dahil naniniwala tayo na ang kamatayan ay hindi wakas, kundi daan tungo sa buhay na walang hanggan.

Subalit bago makapasok sa ganap na kalinisan ng langit, ang ilan ay nililinis muna sa purgatory — isang realidad ng awa ng Diyos.

Sabi ni St. John Chrysostom, isa sa mga unang Doctors of the Church:
“Let us help and commemorate them. If Job’s sons were purified by their father’s sacrifice, why would we doubt that our offerings for the dead bring them consolation?”

At dagdag pa ni St. Augustine of Hippo:
“It is not to be doubted that the dead are aided by the prayers of the holy Church, by the sacrifice of salvation, and by alms offered for their souls.”
(Sermon 172, 2)

Ang PANALANGIN para sa mga yumao ay GAWA ng pag-ibig. Kung ipinagdadasal natin ang mga may sakit at naghihirap,
bakit hindi natin ipanalangin ang mga kaluluwang naghahangad makarating sa piling ng Diyos?

MAY MALINAW NA BIBLICAL AT HISTORICAL BASIS

Hindi ito gawa-gawa ng tao.
Mula pa sa Biblia, makikita na may halaga ang pagdarasal para sa mga patay:

“He made atonement for the dead, that they might be freed from their sin.” (2 Maccabees 12:46)

At ayon kay St. Paul:
“The work of each will become manifest...he himself will be saved, but only as through fire.” (1 Corinthians 3:15)

Iyan ang batayan ng paniniwala sa purgatory,
at dahilan kung bakit may All Souls’ Day — upang ipagdasal ang kanilang paglilinis.

Maging ang unang Kristiyanong simbahan noong ikatlong siglo ay nag-aalay na ng Misa at panalangin para sa mga yumao.
Hindi ito bagong tradisyon, kundi buhay na tradisyong nagmula pa sa mga Apostol.

ANG “TRADISYON” AY HINDI MASAMA — ITO AY PAMANA NG PANANAMPALATAYA

Sabi ni San Pablo:
“So then, brethren, stand firm and hold to the TRADITIONS that you were taught by us, either by WORD OF MOUTH or by letter.” (2 Thessalonians 2:15)

Kaya’t kung sasabihin ng iba na “tradisyon lang ‘yan,”
ang sagot: Oo, ito ay tradisyon — ngunit banal na Tradisyon na ipinasa ng mga Apostol, pinanatili ng mga Ama ng Simbahan, at pinagtibay ng mga Doctors of the Church.

Ang tradisyong ito ay hindi gawa ng tao lamang, kundi INSPIRASYON ng Espiritu Santo na gumagabay sa Simbahan sa paglipas ng mga siglo.

Ang dalawang araw na ito ay hindi lang tungkol sa kamatayan kundi tungkol sa pag-asa, pag-ibig, at kabanalan.

All Saints’ Day — paanyaya sa atin na maging banal,
dahil posible ito sa tulong ng biyaya ng Diyos.

All Souls’ Day — paalala na ang pag-ibig ay hindi natatapos sa kamatayan.
Ang ating mga panalangin ay may halaga, at kayang abutin kahit ang mga kaluluwang hindi na natin nakikita.

“Love never ends.” — 1 Corinthians 13:8

Kaya ipagdiwang mo ito nang may puso. Magpasalamat sa mga banal na nagsilbing gabay. Ipagdasal ang mga kaluluwang naghihintay sa liwanag ng Diyos. At higit sa lahat, manampalatayang ang Diyos ay buhay at tapat — Siya ang tunay na Tagapagligtas ng mga buhay at mga yumao.

31/10/2025

“Walang silbi ang pagdarasal para sa mga patay, kasi tapos na ang buhay nila. Wala nang magbabago.”

✝️Sagot ng Simbahang Katolika:

1. Naniniwala ang Simbahan sa "Communion of Saints"

Ayon sa Catechism of the Catholic Church (CCC 954–959), lahat ng NABUBUHAY, mga YUMAO sa biyaya ng Diyos, AT mga NASA LANGIT ay IISA sa katawan ni Kristo.
Kaya kahit ang mga patay ay kasama pa rin sa ating panalangin, dahil BAHAGI sila ng pamilya ng Diyos.

> “Whether we live or die, we belong to the Lord.” (Romans 14:8)

Ibig sabihin, kahit patay na sa laman, buhay pa rin sa espiritu ang mga kaluluwa sa harap ng Diyos (cf. Luke 20:38).

2. Nasa Biblia ang Panalangin para sa mga Yumao

Sa 2 Maccabees 12:44–46 (isang aklat ng Lumang Tipan na tanggap ng Simbahang Katolika mula pa noong unang siglo):

>“He made atonement for the dead, that they might be freed from their sin.”

Dito, ipinapakita ni Judas Maccabeus na may kabuluhan ang pag-aalay at panalangin para sa mga namatay, upang mapatawad sila sa mga kasalanan nila.

Kaya may Biblical basis talaga ito — hindi ito imbento lang ng Katoliko.

3. Paniniwala sa Purgatoryo

Hindi lahat ng namatay ay diretso sa impiyerno o langit.
Ang iba ay nasa estado ng paglilinis (purgatory) bago makapasok sa langit.

Kaya ang ating mga dasal, misa, at mabubuting gawa ay nakakatulong sa kanila — tulad ng sinasabi ni San Pablo:

> “The work of each will become manifest... he himself WILL BE SAVED, BUT only as through fire.” (1 Corinthians 3:15)

Ito ang pinagmulan ng turo sa Purgatoryo, kung saan nililinis ang kaluluwa upang maging ganap na banal sa harap ng Diyos.

4. Isa itong Gawa ng Pagmamahal

Ang pagdarasal para sa mga patay ay isang GAWA NG AWA at pagmamahal.
Ginagawa natin ito dahil mahal natin sila at gusto nating makasama sila sa kaluwalhatian ng Diyos.

> “Love never ends.”
> 1 Corinthians 13:8

Ang ating pagmamahal ay hindi natatapos sa kamatayan — kaya’t ipinagdarasal natin sila.

Sa madaling sabi:

> Ang pagdarasal para sa mga yumao ay hindi "useless,"
> kundi isang konkretong pagpapahayag ng pag-ibig at pananampalataya sa kapangyarihan ng Diyos na magligtas — kahit sa mga yumao.

30/10/2025

30/10/2025

My first electric guitar 🎸🎸🎸

30/10/2025

“Ang Halaga ng Singko, Diyes, at Bente Singko”

Sa panahon ngayon, bihira nang may yumuko para pulutin ang singko, diyes, o bente singko sa daan.
Marami ang nagsasabing, “Wala na ’yang halaga.”
Ngunit kung titigil tayo sandali, makikita natin— na sa mata ng Diyos, walang maliit na halaga.

Tulad ng baryang iyon, marami ring tao sa lipunan ang tila “maliit” sa paningin ng mundo—
ang mga nagwawalis sa kalsada, nag-aayos ng trapiko, mga tindera sa palengke, mga karpintero, mga janitor, mga kolektor ng basura, at mga tahimik na manggagawa na araw-araw ay nagsasakripisyo.

Madalas, hindi sila napapansin. Ngunit sila ang tahimik na bayani ng araw-araw.

Sabi ng Simbahan, ang bawat tao ay nilikha ayon sa larawan ng Diyos (Genesis 1:27).
Ibig sabihin, ang dignidad ay hindi nasusukat sa laki ng kita o posisyon, kundi sa katapatan, kabutihan, at pag-ibig na nasa puso ng bawat isa.

Kaya’t sa tuwing may makikita kang barya na tila walang halaga, alalahanin mo ang mga “maliliit” sa lipunan — dahil sa mata ng Diyos, ang bawat isa ay kayamanang walang kapantay.

Sa ating mga parokya, may mga proyekto gaya ng “Alkansiya ni Inang Maria.”
Marahil, iniisip ng iba, “Singko lang naman ang nailalagay ko.” Pero tandaan mo — kapag pinagsama-sama ang mga singko, diyes, at bente singko, nakabubuo ito ng mga gawaing nagmamahal:
tulong para sa mahihirap, pag-aaral ng kabataan, at mga proyekto ng Simbahan.

Ang alkansiya ay paalala na ang kabutihan, gaano man kaliit, ay mahalaga sa Diyos.
Sabi nga ni Jesus,

“Anumang ginawa ninyo sa isa sa pinakamaliit sa mga kapatid kong ito, sa Akin ninyo ginawa.”
(Mateo 25:40)

Kaya kapag nakakita kang barya sa daan, huwag mo lang itong tapakan.
Pulutin mo, ilagay sa alkansiya, at sabay sabihin:
“Panginoon, maliit man ito, iniaalay ko sa Iyo.”
Dahil sa mata ng Diyos, walang maliit na gawain kung ito ay galing sa pusong nagmamahal.

29/10/2025

Ang pangunahing paniniwala ng MATERIALISM ay ang materyal (matter) ang pundamental na sangkap ng realidad, at ang lahat ng bagay, kasama ang kamalayan at mga kaisipan, ay resulta lamang ng mga interaksyon ng materyal. Ito ay isang pilosopikal na posisyon na nagsasabing tanging ang PISIKAL na mundo lamang ANG TOTOO at walang hiwalay na espiritwal o imateryal na larangan. Ayon dito, ang mga penomeno tulad ng pag-iisip at emosyon ay maaaring maipaliwanag sa pamamagitan ng mga PISIKAL at KEMIKAL na proseso sa utak at nervous system, na sinusuportahan ng modernong agham.

Tama ba ito?
Ano ang paliwanag ng ating Simbahan tungkol dito?

Ang Tao ay Hindi Lang Katawan, Kundi May Kaluluwa

Ayon sa Simbahan, ang tao ay pinaghalo ng materyal (katawan) at espiritwal (kaluluwa) na likas.

Ang katawan ay galing sa lupa (matter), ngunit ang KALULUWA ay direktang galing sa Diyos.

Sabi sa Katesismo ng Simbahang Katolika (CCC 362–366):

“Ang espiritu at katawan sa tao ay hindi dalawang kalikasan kundi iisang kalikasan na binubuo ng parehong materyal at espiritwal na elemento.”
Kung purong materya lang ang tao, WALANG PUWANG ang KALAYAAN, MORALIDAD, o PAG-IBIG, dahil lahat ay magiging simpleng reaksyon ng kemikal o kuryente sa utak.

Ang Kamalayan at Pag-iisip ay Hindi Maaaring Ipaliwanag ng Matter Lamang.

Ang isip ay may kakayahang mag-isip ng mga ideya na hindi materyal, tulad ng katotohanan, kabutihan, at kagandahan.

Ang mga ideyang ito ay hindi pisikal — hindi mo matuturo sa utak kung SAAN naroon ang “katotohanan” o “pag-ibig.”
Ibig sabihin, mayroong dimensyong espiritwal na hindi kayang ipaliwanag ng agham lamang.

> “The spiritual soul is not produced by parents but is created immediately by God.” — CCC 366

Ang Agham ay HINDI Nakakasaklaw sa LAHAT ng KATOTOHANAN.

Ang agham ay mahusay sa pagpapaliwanag ng mga bagay na NASUSUKAT (matter, energy, time, space).
Pero hindi nito kayang ipaliwanag ang mga MORAL, espiritwal, at estetikong katotohanan — tulad ng KABUTIHAN (goodness), LAYUNIN NG BUHAY (purpose), o PAG-IBIG.

Sabi ni Pope John Paul II:
“Faith and reason are like two wings on which the human spirit rises to the contemplation of truth.”
Ibig sabihin, hindi sapat ang agham lamang; kailangan din ang pananampalataya at pilosopiya upang maunawaan ang kabuuang katotohanan.

Ang Pag-iral ng Diyos ay Hindi Pisikal Pero Totoo.

Ang Diyos ay Espiritu (John 4:24)— hindi materyal, ngunit Siya ang pinagmulan ng lahat ng materyal.
Ang mga batas ng pisika, kemistri, at biyolohiya ay hindi lumitaw nang kusa — kailangan ng rasyonal at personal na pinagmulan (Diyos).
Kaya’t ayon sa pilosopiya ni Santo Tomas de Aquino, ang Diyos ay “Pure Act” — walang materyal, walang hanggan, at Siya ang dahilan kung bakit umiiral ang lahat.

Ang Buhay ay Higit sa Mekanikal na Galaw ng Matter

Kung ang lahat ay matter lang, ang “pag-ibig,” “malasakit,” at “pagsisisi” ay magiging simpleng chemical reaction lamang — WALANG TUNAY NA MORAL VALUE.

Pero ayon sa pananampalatayang Katolika,

“The human person, created in the image of God, possesses the DIGNITY of a person, who is not just something, but someone.” — CCC 357

Ibig sabihin, tayo ay may likas na dangal na hindi pwedeng mabawasan sa pagiging matter lang.

Ang pag-iral ng mga numero (numbers) ay isang malakas na argumento laban sa materialism at pabor sa pananaw ng Simbahang Katolika na mayroong espiritwal o imateryal na realidad.

Bakit hindi kayang ipaliwanag ng matter lamang ang pag-iral ng mga numero?

Ang mga Numero ay Hindi Materyal. Subukan mong isipin ang “3.”
Makikita mo ba ito sa pisikal na mundo? Hindi.

Maaari kang makakita ng TATLONG mansanas, tatlong tao, o tatlong bituin,
pero ang KONSEPTO ng “tatlo” mismo ay wala sa kahit anong pisikal na lugar.

Ang “3” ay hindi gawa sa atom, hindi nahahawakan, walang timbang, walang anyo, walang hugis, walang kulay, at walang amoy.

Ibig sabihin, may umiiral na katotohanan na hindi materyal. Isang espiritwal o intelektwal na realidad.

Ang Tao ay May Kakayahang Makaunawa ng Mga Abstract na Katotohanan.

Ayon sa philosophy of the mind, kaya nating maunawaan ang mga konsepto tulad ng numero, kabutihan, o katotohanan — mga bagay na walang pisikal na anyo.
Kung ang isip ay produkto lang ng kemikal sa utak,
paano nito nauunawaan ang WALANG LAMAN o HUGIS NA IDEYA tulad ng “infinity” o “zero”?

Kaya sabi ng Simbahang Katolika:
“The human soul is spiritual and immaterial — capable of knowing universal truths.” (CCC 366)

Ang kakayahan nating makaunawa ng mga abstract realities (like numbers) ay patunay na may espiritwal na bahagi ang ating pagkatao.

Ang Katotohanan ng Matematika AY HINDI NAGBABAGO — at Walang Materyal na Bagay na Ganyan Tulad Nito.

Lahat ng materyal sa mundo ay nagbabago: nasisira, kumukupas, naluluma.
Pero ang katotohanan ng mga numero ay hindi kailanman nagbabago.

Ang 2 + 2 = 4 noon, ngayon, at magpakailanman.
Hindi ito nagbabago kahit mamatay ang lahat ng tao o masira ang uniberso. Ang Numero ay independent sa ating existence. Mag-eexist pa rin ito kahit na magunaw ang buong mundo.

Ibig sabihin: mayroong walang hanggan at di-nasisirang katotohanan —
at ito ay hindi maaring manggaling sa matter, dahil ang matter ay laging nagbabago.

Kaya, kung may umiiral na UNCHANGING TRUTHS tulad ng mathematics,
dapat MAY PINAGMULAN NA HINDI NAGBABAGO — ang Diyos, na Siya ring Eternal Truth.

Ang mga Numero ay Nasa Isipan ng Diyos.
Ayon kay St. Augustine, ang mga numero at iba pang unchanging truths ay nasa isip ng Diyos (Divine Mind).
Hindi sila “imbento ng tao,” kundi natutuklasan lamang natin ang mga katotohanang dati nang umiiral sa Kanya.

“Numbers and forms exist eternally in the mind of God.” — St. Augustine, De Libero Arbitrio

Kung ang Diyos ang Source of all Truth,
ibig sabihin, ang mga abstract realities tulad ng mga numero ay EBIDENSYA NG ISANG ETERNAL, RATIONAL MIND — hindi ng bulag na matter.

Kung Matter Lang ang Lahat, Walang Katotohanan ang Matematika.

Kung ang lahat ng ating iniisip ay resulta lang ng ELECTROCHEMICAL REACTIONS sa utak,
wala tayong dahilan para maniwala na ang ating pangangatwiran sa matematika ay totoo.
Bakit? Dahil ang utak ay pisikal lamang, at ang pisikal ay sumusunod lang sa batas ng kalikasan, hindi sa lohika.
Kaya’t kung purely material ang isip, WALANG GARANTIYA ng KATOTOHANAN —
samantalang ang matematika ay TIYAK NA TOTOO at RASYONAL.

Kaya sabi ng mga Katolikong pilosopo (hal. Edward Feser, St. Thomas Aquinas):
Ang katotohanan ng lohika at matematika ay patunay na ang isip ng tao ay nakikibahagi sa isip ng Diyos — ang eternal source of all rational order.