23/08/2025
21st Sunday of Ordinary Time.
Unang Pagbasa – Isaias 66:18–21
Sabi ng Panginoon: “Alam ko ang kanilang mga gawa at iniisip. Pupunta ako upang tipunin ang lahat ng bansa at lahat ng wika; sila’y darating at makakakita ng aking kaluwalhatian. Maglalagay ako ng tanda sa kanila, at mula sa kanila ay magsusugo ako ng ilan patungo sa mga bansa: sa Tarsis, Put at Lud, Mosoc, Tubal at Javan, at sa mga malalayong pulo na hindi pa nakarinig ng aking pangalan ni nakakita ng aking kaluwalhatian; at ipapahayag nila ang aking kaluwalhatian sa mga bansa. Dadalhin nila ang lahat ninyong kapatid mula sa lahat ng bansa bilang handog para sa Panginoon, sakay ng mga kabayo, karwahe, kariton, mula sa mga a**o at kamelyo, papunta sa Jerusalem, ang aking banal na bundok—sabi ng Panginoon—gaya ng ginagawa ng mga Israelita kapag nagdadala sila ng alay sa Templo ng Panginoon sa malilinis na sisidlan. At mula sa kanila ay pipili ako ng ilan upang maging mga pari at Levita,” sabi ng Panginoon.
Ikalawang Pagbasa – Hebreo 12:5–7, 11–13
“Anak ko, huwag mong hamakin ang disiplina ng Panginoon, ni panghinaan ng loob kapag ikaw ay pinapagalitan Niya; sapagkat ang minamahal ng Panginoon ay dinidisiplina Niya, at pinarurusahan ang bawat anak na kinikilala Niya. Tiisin ninyo ang inyong mga pagsubok bilang disiplina; itinuturing kayo ng Diyos bilang mga anak. Sapagkat anong anak ang hindi dinidisiplina ng kanyang ama? … Sa ngayon, ang lahat ng disiplina ay hindi nakadarama ng galak kundi ng sakit; subalit sa bandang huli, nagbubunga ito ng mapayapang bunga ng katuwiran sa mga naturuan nito. Kaya’t palakasin ninyo ang inyong mga nanghihina nang mga kamay at mga tuhod. Gawin ninyong tuwid ang landas para sa inyong mga paa, upang ang pilay ay hindi tuluyang mapinsala kundi gumaling.”
Ebanghelyo – Lucas 13:22–30
Si Hesus ay naglalakbay patungong Jerusalem, nagtuturo sa bawat bayan at nayon na Kanyang dinaraanan. May isang nagtanong sa Kanya: “Panginoon, kakaunti lang ba ang maliligtas?” Sumagot Siya: “Pagsikapan ninyong pumasok sa makipot na pintuan, sapagkat marami ang magtatangkang pumasok ngunit hindi makakapasok. Kapag tumayo na ang may-ari ng bahay at naisara na ang pinto, kayo ay magsisimulang tumayo sa labas at kumatok, na nagsasabing, ‘Panginoon, pagbuksan mo kami.’ Ngunit sasagot Siya, ‘Hindi ko alam kung taga saan kayo.’ At sasabihin ninyo, ‘Kami ay kumain at uminom na kasama Mo, at nagturo Ka sa aming mga lansangan.’ Ngunit sasagot Siya, ‘Hindi ko alam kung taga saan kayo. Lumayo kayo sa Akin, kayong mga gumagawa ng kasamaan!’ Doon ay magkakaroon ng iyakan at pagngangalit ng mga ngipin, kapag nakita ninyo sina Abraham, Isaac, Jacob at lahat ng mga propeta sa kaharian ng Diyos, ngunit kayo ay itatapon sa labas. Darating ang mga tao mula sa silangan at kanluran, mula sa hilaga at timog, at sila’y uupo sa piging sa kaharian ng Diyos. At tandaan ninyo, may mga huli na mauuna, at may mga una na mahuhuli.”
_________________________
Pari – gumagawa ng homily, simple at malalim magsalita.
Sakristan – nagtatanong, parang curious na bata.
Tagapakinig – ordinaryong tao, naghahanap ng linaw sa buhay
Sakristan: Father, ang ganda ng mga pagbasa ngayon. Pero parang mahirap intindihin. Pwede niyo po bang ipaliwanag sa amin?
Pari: Oo naman. Tatlong mensahe ang gusto ng Diyos iparating. Una, mula sa Isaias. Sabi doon, titipunin daw ng Panginoon ang lahat ng tao, mula sa iba’t ibang bansa.
Tagapakinig: Ibig sabihin Father, kahit hindi Hudyo, kahit iba’t ibang lahi, kasama sa plano ng Diyos?
Pari: Tama ka. Walang pinipili ang Diyos. Kahit anong kulay ng balat, kahit anong estado sa buhay, lahat ay welcome. Parang malaking fiesta ito ng Diyos – hindi lang para sa “VIP,” kundi para sa lahat. Pero tandaan nyo, imbitasyon pa lang yun. Kahit imbitado ka, kailangan mo itong tanggapin at pumasok.
Sakristan: Wow! Pero Father, kung lahat ay welcome, ibig sabihin ba lahat din automatic na maliligtas?
Pari: Magandang tanong iyan. Kaya pumasok ang ikalawang pagbasa mula sa Hebreo. Sabi doon: “Ang dinidisiplina ng Diyos ay ang Kanyang minamahal.”
Tagapakinig: Parang mahirap yun Father ah. Paano po naging pagmamahal ang hirap at sakit?
Pari: Ganito kase ‘yan. Parang magulang. Kapag mahal mo ang anak mo, itinutuwid mo siya kapag nagkakamali. Hindi mo hinahayaan lang. Ganoon din ang Diyos. Ang pagsubok minsan ay isang DISIPLINA. Hindi para pahirapan tayo, kundi para PALAKASIN tayo.
Sakristan: Parang training po?
Pari: Yes! Kung gusto mong lumakas, kailangan mong mag-ensayo at magtiis. Ang kabanalan, parang exercise. May pawis, may sakit, pero sa dulo ay lakas at buhay. At tandaan, kapag walang disiplina, walang direksiyon. Kapag hinahayaan lang, ibig sabihin hindi ka mahal. Pero dahil mahal ka ng Diyos, tinutuwid ka Niya.
Tagapakinig: Father, may nabanggit si Hesus sa Ebanghelyo kanina tungkol sa "makipot na pintuan". Gusto ko pong mas maintindihan pa. Parang abstract kase eh. Meron po ba kayong halimbawa sa totoong buhay?
Pari: Meron. Makinig kayo.
May nakilala akong isang nanay, isang OFW. Bago siya umalis, gusto niya lang naman ng mas magandang kinabukasan para sa mga anak niya. Pero alam mo, hindi madali ang buhay niya sa abroad. Walang tulog, homesick, at kung minsan, minamaliit siya ng amo.
Sakristan: Grabe po. Ang hirap nun.
Pari: Oo. Pero sabi niya sa akin: “Father, kahit mahirap, ini-offer ko kay Lord ang lahat. Kasi ito ang sakripisyo ko bilang nanay.” Yan ang makipot na pintuan. Hindi masarap, pero pinili niyang pumasok kasi pagmamahal ang laman ng puso niya.
Tagapakinig: Ibig sabihin po, kahit ordinaryong PAGHIHIRAP, kapag inalay sa Diyos, nagiging DAAN SA LANGIT?
Pari: Tama. Yun ang PAGSUSUMIKAP na sinasabi ni Hesus.
Isa pa, may estudyanteng akong kilala. Mahina sa math. Lagi siyang bumabagsak. Gusto na niyang sumuko. Pero araw-araw nag-aaral, nagpaturo, nagtitiyaga. Nung grumaduate siya, umiyak siya at sabi: “Salamat, Lord. Kung hindi ako nagpumilit, wala ako dito ngayon."
Sakristan: So parang FAITH JOURNEY din po? Kahit nahihirapan ka, huwag titigil?
Pari: Oo. Ang makipot na pintuan, minsan academics, minsan trabaho, minsan relasyon sa pamilya. Pero kung nilalaban mo ng may tiwala sa Diyos, yun ang daan ng kaligtasan.
Tagapakinig: Eh Father, paano naman yung mga nagkamali sa buhay? Yung mga feeling “last place” sa mata ng tao?
Pari: Alam mo, may isa akong nakilala dati – dating adik at lasenggo. Iniwan ng pamilya, walang nagtiwala. Pero isang araw, nagpunta sa simbahan, umiyak, at nagdasal: “Lord, ayoko na. Kayo na po bahala sa akin.” Dahan-dahan siyang nagbago. Nagtrabaho, bumalik sa pamilya, at ngayon, siya na ang tumutulong sa ibang nalululong.
Kaya tandaan ang sabi ni Hesus: “Pagsikapan nyong pumasok sa makipot na pintuan.”
May nagtanong pa diba sa Kanya tungkol sa pagliligtas: “Panginoon, kakaunti lang ba ang maliligtas?”
Pero hindi sinagot ni Hesus nang direkta.
Hindi mahalaga kung ilang ang maliligtas. Ang mahalaga ay ikaw. Gumagawa ka ba ng effort para maligtas ka?”
Kadalasan, ganyan din tayo: “Lord, siya kaya pupunta ng langit? Yung kapitbahay ko kaya? Yung taong makasalanan kaya?”
Pero ang sagot ng Diyos: Huwag ninyong intindihin ang iba, intindihin ninyo ang sarili ninyo. Hindi mahalaga kung kaunti o marami ang maliligtas, kundi kung ikaw mismo ay magsisikap ba para makapasok?
Ang makipot na pintuan, yun ang daan ng SAKRIPISYO, PAGSUSUMIKAP, at PAGSUNOD. Hindi madaling dumaan. Hindi pwedeng sabay-sabay ang bisyo, kayabangan, at Diyos. Dapat magbawas, magbitaw, magpakumbaba.
Sakristan: So Father, hindi rin sapat na kilala lang natin Siya?
Pari: Oo. Hindi sapat ang pangalan lang. Hindi sapat na Katoliko ka lang sa ID o sa bautismo. Ang tanong: nakikita ba si Kristo sa gawa mo? Maraming darating daw ang magsasabi: “Kilala ka namin, Panginoon,” pero sasagot Siya: “Hindi ko kayo kilala.”
Tagapakinig: Ang bigat naman nun Father. Parang paalala na hindi pala automatic ang kaligtasan.
Pari: Oo. At dagdag pa ni Hesus: “May mga nauunang mahuhuli, at may mga nahuhuling mauuna.” Baka yung mga hindi natin inaasahan ay yung dating malayo sa Diyos pero nagsumikap magbago. Sila pa ang mauna sa atin sa Kaharian. At baka yung mga feeling entitled, sila ang maiiwan.
Tagapakinig: Parang hindi pala biro ang pagiging Kristiyano. Hindi lang basta tradisyon o pangalan, kundi commitment.
Pari: Tama. Para kang may visa invitation sa isang bansa. Libre na, pero kailangan mong maglakad papuntang airport, sumakay sa eroplano, at sundin ang requirements. Ganoon din ang langit – bukas ang imbitasyon, pero kailangan ang pagsusumikap.
Sakristan: Father, kung ganun, Anong dapat namin gawin?
Pari: Tatlong bagay.
1. Alalahanin na lahat tayo ay tinatawag – kaya huwag tayong manghusga o magsara ng pinto sa iba.
2. Tanggapin ang pagsubok bilang paraan ng Diyos para palakasin tayo. Pagpapatawad kahit mahirap.
Pagbibigay kahit kapos.
Pagsasabing “Sorry” kahit hindi ikaw ang may mali.
Pagdarasal kahit pagod.
3. Sikapin na hindi lang sa salita, kundi sa GAWA, na makita si Kristo sa ating buhay.
Tagapakinig: Ang ganda Father. Para bang hamon ito sa amin na araw-araw lumaban para sa makipot na pintuan.
Pari: Tama. Kaya mga kapatid, huwag lang tayong maging Kristiyano sa pangalan. Maging Kristiyano tayo sa gawa, sa pagmamahal, at sa pagtitiis. Doon natin tunay na makikita ang Diyos.
Sabay-sabay: Amen. 🙏