08/11/2024
MY ONE AND ONLY, MADAMUSEM 1
"F**k! Chorrie, I told you..." singhal ni Dante, pagkatapos siyang madatnan sa ganoong ayos na tangan-tangan ang novel manuscript na iyon sa table nito.
"I'm so say sorry, Dante! I'm just curious," pamali-maling alibi niya.
"Curious to what matters?"
"To the words madamusem that has written on the first part of your story."
"Yeah, really? It just curiosity matter? I know you already, Chorrie."
"But Dante..."
Pero tahimik si Dante na kinuha na lamang sa kanya ang novel manuscript nito na nakaismid.
"Please, Dante! Don't be angry with me. I swear it, I never do this again,' pagsusumamo niya.
"I don't know, Chorrie. You always doing this to me. I have no privacy with you. All my works including my personal affairs to other people including my friends and relatives you calculate it their actions. What do you think of me, a robot? That any time you can taught me to what have matters you may wanted me done."
"I'm just in love with you, Dante. That's only I had known. Is there has anything wrong?"
"The fact is you should must know on what place you have."
Tuluyan na siyang naiyak kay Dante. Kahit alam niyang wala siyang karapatang mapikon dito. Batid niya sa sariling mali ang ginawa niyang pakikialam sa gamit nito. Hindi niya nakakalimutan na nagkaintidihan na silang dalawa sa mga bagay na ito. No any personal thing knowing on each. Especially in terms of personal job. On contrary, Dante's never knowingness about her personal affairs to other people. Unless if it confidential as well emergency situation.
All in all, she know that Dante is right to his belief in life. She agree with him as well convinced. The problems is in her self. She is always vulgar. No any secret that she has care. All emotion in side of her will release quickly. Even though it is no in right place as well timing. That Dante she dismayed him.
"Okay. Alright. Forget it," pag-aalo nito, saka siya'y masuyong payakap na inakbayan nito.
Naamoy niya tuloy ang singaw ng katawan nito, palibhasa'y galing sa labas pero para sa kanya ay mabangong langhapin ang amoy na ibunubuga ng pawis nito. Lihim siyang kinikilig niyon. Lalo pa kapag sumasagi sa kanya ang matitigas na dibdib nito. Pakiwari'y nasa langit na naman siya ng mga sandaling iyon.
Kailan ba siya huling sinipingan ni Dante? A few weeks ago. Ang tagal na niyon! And to think maybe it's the reason is why she been so paranoid. Ganoon yata ang babae kapag matagal na hindi dinadatnan, there is has a time that nothing in good mood.
Is that so? Or it either she needs an attention as well as a woman period.
Ewan niya! Ang alam lang niya ngayon, kumakabug-kabog ang kanyang dibdib para kay Dante. She still waiting to what Dante can do now with her.
"Dante!" ani niya na napapasinghap matapos siya ay dalhin nito sa tapat ng k**a dito. Dito rin siya unang inangkin nito. Palibhasa'y first time, hindi niya maipaliwanag ang damdaming nararamdaman ng mga panahong iyon.
"I think we both needs rest. Let us sleep!" sabi nito bago humiga't sabay pikit ng mga mata. Hindi na nakuha pang magpalit ng pambahay palibhasa'y naka T-shirt at short pant lang itong umalis kanina.
"Dante..." nabitiwang salita lamang niya. Pinamulahan siya niyon ng mukha dahil sa hiya niya. She thought, Dante and her are going in bed. What's happen now? Parang isang tuod ngayon itong himbing sa pagkakatulog.
"Uuung..." Dante's growling. "I love you!" still added.
I love you, tanong niya sa sarili pagkarinig niya ng salitang iyon buhat galing kay Dante. Para kanino kaya nitong inihahayag iyon? Para ba sa kanya o para sa babaeng tinutukoy nito sa kuwentong ginagawa nitong nabasa niya kani-kanina lang?
Sa katunayan, premise pa lang ng istorya ni Dante ang nabasa niya kanina. Pero nariyang siya ay nagduda kaagad dito. Ginawan kaagad niya ng imahe ang salitang madamusem na iyon mula sa manuscript nito. Ano kaya't kung magsulat na rin siya? Nauna pa siyang lumikha ng topic sa wikang madamusem na iyon.
Along the way, Dante's catchy up her attention. She seems seducing him. Ang guwapo talaga nito. Kahit tulog, buhay na buhay ang image nito. Ang ganda ng kubra ng pangangatawan nito. Lalo pa't kapag napapadapo siya ng tingin mula sa maseselang bahagi ng katawan nito; what she's going to do now? Alangang gapangin niya ito? Halloir!
Bakit hindi? Nakita na niya lahat ang kay Dante. Any bothering for it? Halos hindi nga siya magkandatuto kung paano ililinga-linga ang kanyang mukha noong una siyang pasukin nito. My golly, bulong niya. Ang laki kasi. In fact, she got a trauma for him. But sooner and later, she learned more. So its been already a habit. After all, she so really like it. She love him. That is enough for her.
Noon, siya'y maingat na tinabihan si Dante sa higaan. Masuyo niyang inilapat ang kanyang bibig sa lips nito. Kailan nga ba siyang huling hinalikan nito? Matagal na ring walang dilig kahit man lang ang mga labi niyang umaalsa buhat galing dito. On that way she going to hate him. Kainis talaga, wika pa niya sa sarili.
SINO ba talaga si MADAMUSEM sa buhay ni Dante?
Kapistahan noon sa Baryo Lasip. Kasalukuyan na idinadaos ang malaking kasiyahan sa plaza. Isa sa mga dalaga't binata na dumalo, ang magkaibigang Almirah at Socorro at ang magkaibigang Danilo at Baldomero.
Unang tumayo si Baldomero nang umpisahan ng orchestra na magpatugtog ng sweet music. Kinuha niya si Socorro mula sa silya na kinauupuan nito.
Pagkaraan, si Danilo naman ang tumindig at tumayo sa may harapan ni Almirah.
"May 1 dance you, miss?" yaya ni Danilo sa kanya palibhasa'y likas na hindi naman talaga silang magkakilala na dalawa.
"Sure," sagot ni Almirah dito bago silang dalawa ay tuluyang naghawak na dalawa matapos nito na kuhanin ang isa niyang k**ay na ubod ng lambot.
"Salamat," sabi ni Danilo sa kanya habang siya'y maingat na isinasayaw nito sa saliw ng musika ngang sweet.
"Baldomero, tingnan mo," bulong ni Socorro dito. "Sayaw ng kaibigan mong taga Maynila ang kinakapatid kong si Almirah!"
"Pabayaan mo silang dalawa," bulong din ni Baldomero kay Socorro. "Tayong dalawa ang isipin mo ngayon!"
"Mukhang kursunada ng kaibigan mo si Socorro, Baldomero," sabi pa ni Socorro dito.
"Bagay silang dalawa, 'di ba?" kiyeme ni Baldomero kay Socorro.
"Oo nga," ayon naman ni Socorro dito.
HATINGGABI nang si Almirah ay yayain si Socorro na sila'y umuwi na ng kanilang bahay.
"Maaga pa," komento ni Baldomero sa kanilang dalawa ni Socorro.
"Oo nga naman, Almirah," ayon naman ni Danilo sa kaibigan.
"Strict ang parents ko eh," palusot ni Almirah dito.
"Totoo iyan, Danilo. Kahit tanungin mo pa si Baldomero," segunda naman ni Socorro sa kanya.
"Totoo ba 'yon, p're?" sikad ni Danilo kay Baldomero.
*Oo, pre," sagot ni Baldomero na napapakamot sa may likuran ng uluhan nito.
"What are we waiting for? Ihatid na natin sina Almirah at Socorro sa kani-kanilang bahay-bahay," yaya ni Danilo kay Baldomero.
"Tayo na, Socorro," tapik niya dito bago nga silang dalawa ay sinabayan nina Danilo at Baldomero na umalis sa gitna ng malaking sayawan na iyon upang ihatid sa labas sa may daanan papauwi sa kanilang bahay na dalawa
Inuna ng dalawang binata na inihatid si Socorro sa bahay nito bago si Almirah ngunit hanggang sa bakuran lamang ng bahay niya bago silang magkaibigan naman ay umuwi.
"TINAMAAN ako kay Almirah, p're," sikad ni Danilo kay Baldomero pagkadating nila sa bahay nito na tinutuluyan rin niya palibhasa'y isa siyang bisita buhat galing ng Maynila.
"Paano si Carmen?" usisa ni Baldomero sa kanya.
"Nagkakalabuan na kami ni Carmen, p're," sagot niya ng diretsohan dito.
"Segurado ka ha? Ayoko na masisi riyan ni Socorro kapag nagkaroon ng bulilyaso!" parunggit ni Baldomero sa kanya.
"For all you know, p're, bago ako dumiretso dito sa probinsya ninyo ay may formal break up na kaming dalawa ni Carmen," pahayag niya dito.
"As I had known, palagi naman talaga kayong dalawa ni Carmen na away-bati kahit noong nag-aaral pa tayong dalawa sa college," patutsada ni Baldomero sa kanya.
"Well, this time, I decided to give up, Carmen," diin niya kay Baldomero. "She so flirt! Masyado siyang nagiging isang demanding lately! Nakakasawa na!"
"I no comment on that," sabi ni Baldomero sa kanya. "I always believe you, p're. After all, ikaw ang magiging ninong ng unang magiging anak namin ni Socorro."
"Talaga ha?" sikad niya dito. "Bakit, p're? May laman na ba si Socorro mo?"
"Not necessarily like that. It just deposited," kiyeme ni Baldomero sa kanya.
"Mana ka talaga sa akin, p're," dunggol niya dito.
"Nahawa mo kamo sa mga kalokohan noong nasa college pa tayo," barado ni Baldomero sa kanya bago ito'y naghubad ng pang-itaas na damit para magpalit ng pambahay na damit.
"Parang kailan lang, p're," simulang pagbibida niya. "Palagi tayong nasa mga gimikan noon! Mga beerhouse at sauna bath!"
"Sagana tayo sa mga babae noon, p're," ayon ni Baldomero sa kanya.
"AKALA ko, hindi ka na darating, Almirah," piyok ni Danilo matapos ito'y siputin niya sa kanilang tagpuan sa may paanan ng burol ng mga sumunod na araw.
"Maaari ba 'yon?" sagot niya na may pagkakimi.
"Halika, Almirah, doon tayo," sabi ni Danilo pagkatapos na hinagip ang isang k**ay niya at naglakad papuntang kung saan.
"Sandali, Danilo," pakipot niya dito. "Huwag tayong lumayo sa baryo!"
"Ayaw mo bang bumaba tayo ng bayan?" tanong ni Danilo sa kanya. "Kakain sana tayo. 'Tapos, manonood ng sine!"
"Ayokong makita tayong dalawa ng ibang tao na magkasama, Danilo," wika niya ng diretsahan dito.
"Bakit naman?" busisi ni Danilo sa kanya.
"Danilo, unawain mo sana ako. Sa katunayan, sa pagkikita natin na ito ay nahirapan pa akong makaalis ng bahay dahil sa sobra-sobrang takot ko kay papa," pagpapaliwanag niya dito.
"Ganoon ba talaga kahigpit sila sa iyo ngayon sa bahay ninyo, Almirah?"
"Oo, Danilo."
"Okay. Dito na lang tayong dalawa sa baryo Lasip. Hindi na tayo bababa pa ng bayan. Mahalaga ngayon, magkasama tayong dalawa na masaya."
"At iyon naman ang pinaka mahalaga, 'di ba? Ang masaya tayo sa isa't isa sa tuwing magkikita? Oo, Danilo. Sobra-sobrang ligaya ko talaga ngayon dahil muli tayong nagkasama na dalawa!"
"Ako man sa iyo, Almirah. Hindi lamang ako sobra-sobrang ligaya sa iyo ngayon kundi, mahal na mahal talaga kita!"
"Mahal na mahal din kita, Danilo!"
Sukat doon sila'y kapwa hindi nakatiis sa isa't isa na nagyakapan upang ipadinig ang kanilang mga tibok ng puso.
"Oh, Almirah," nabibitiwang salita lamang ni Danilo sa kanya.
"Danilo," naibubukang bibig lamang niya dito.
"Hindi ko na kaya, Almirah," nasasambit lamang ni Danilo matapos siya'y iniharap sa sarili nito at sabay na inagawan ng halik sa labi niya.
"'Wag, Danilo," tanggi niya matapos na inilayo ang bibig rito.
"Bakit? Ayaw mo?" tanong ni Danilo sa kanya na may himig ng pagkadismaya.
"Hindi naman sa ganoon. Mahirap na eh," palusot niya dito. "Baka may makakita sa atin rito?"
"Halika," yaya ni Danilo sa kanya. "Doon tayo sa kubu-kubuhan ninyong tatlo nina Socorro at Baldomero sa bukid!"
"Ayoko nga," tutol niya dito. "Ang daming magsasaka doon na puwedeng makapansin sa ating dalawa!"
"Ganun ba? Eh, saan tayo?" tanong ni Danilo sa kanya na namumukhang kawawa na.
"Ewan ko sa iyo," aniya na tumatawa-tawa sa kanilang dalawa ni Danilo.
"Ikaw naman, pinahihirapan mo pa ako," ani Danilo na napapakamot pa sa likuran ng uluhan nito. "Parang isang halik lang, ayaw mo pang ibigay sa akin ngayon dito mismo sa kinatatayuan nating dalawa! Wala namang tao dito."
"Sige na nga," ayon niya dito. Pero segurado ka, isang halik lang ha? Baka mamaya diyan, kung saan-saan na mapupunta ang halik na iyan!"
"ALMIRAH," puna ni Ginang Villamor pagkatapos siya'y madatnang nagduduwal sa may lababo ng kusinahan. "Ano'ng Ibig sabihin niyan?"
"Mama," nabibitiwang salita lamang niya dito.
"Babae rin ako, Almirah. Alam ko ang pakiramdam ng isang babaeng 'tulad mo na naninibago sa sarili ngayon. Aminin mo sa akin ngayon, Almirah... Buntis ka ba?" busisi ni Ginang Villamor sa kanya.
"Mama," naibubukang bibig lamang niya uli bago siya'y tuluyang tumigil sa pagduduwal na iyon.
"Magsalita ka, Almirah," duldol ni Ginang Villamor sa kanya. "Sino ang may gawa niyan sa iyo?"
"Mama," naibibigkas lamang niya dito na may mukhang pamali-mali.
"Huwag kang matakot, hija. Ina mo ako. Kailangan malaman ko ang lahat ng nangyayari ngayon sa iyo."
Sukat doon siya'y walang nagawa kundi ang yumakap ng mahigit kay Ginang Villamor. "Mama!"
"Ang iniiwasan lang natin ngayon, ang malaman ito ng iyong Papa. Alam mong sobra-sobrang higpit ng iyong papa, Almirah," pagpapahinaon ni Ginang Villamor sa kanya.
"Mama, natatakot ako! Hindi ko alam," wika niya dito na mangiyak-ngiyak.
"Anak, babae rin akong minsang umibig ng buong tapat sa iyong Papa noon," pasakalye ni Ginang Villamor sa kanya. "Ngayon, bulung-bulungan sa buong Baryo Lasip ang tungkol sa inyong dalawa ng nagngangalang Danilo na isang taga Maynila. May malalim na relationship ba kayong dalawa?"
"Mama," nasasambit lamang niya bago ang sarili'y iniharap dito na puno ng hiya sa magandang mukha.
"Magsalita ka, anak. Sabihin mo sa akin ang totoo hinggil sa inyong dalawa ni Danilo," pagpapaliwanag ni Ginang Villamor sa kanya.
"Mama, mahal na mahal ko talaga si Danilo. Iyon lang ang alam ko kung bakit ko nagawang ibigay sa kanya ang lahat sa akin," pagtatapat niya dito.
"Almirah, hija," naiwiwika lamang ni Ginang Villamor bago siya'y muling niyakap nito para ramayan. "Ang anak ko!"
"Sinasabi ko na nga ba," boses iyon ni Ginoong Villamor na may katigasan bago siya'y pinukulan ng tingin ito mula sa kinatatayuan nito sa may bukana ng kusinahan na kinaroroonan nilang mag-ina.
"Mama, ang Papa," naibubukang bibig lamang niya dito.
"Condrado, huminahon ka," sumamo ni Ginang Villamor sa asawa para kay Almirah. "Unawain mo ang anak natin!"
"Pasalamat ka sa iyong mama, Almirah, kundi'y baka kung ano'ng nagawa ko sa iyo ngayon,"
patutsada ni Ginoong Villamor sa kanya. "Pero kailangan panagutan ng Danilo na iyan ngayon din, ang ginawa niya sa iyo bago mahuli ang lahat! Isang malaking kahihiyan sa Familia Villamor ang iluwal mo ang batang nasa sinapupunan mo ngayon na isa kang disgrasyada!"
ITO si Danilo ngayon. Dali-dali siya na naglalakad papunta kung saan habang may sakbat na isang traveling bag mula sa kanyang balikat ng gabing iyon. Nang bigla siya'y natigilan mula sa mga ilaw ng mga kotse na nagsulputan sa giitna ng daanan sa may harapan niya.
Wala siyang nagawa nang siya'y labasin at harapin ng mga taong sakay ng mga sasakyan na iyon at isa rito ang ama ni Carmen na si Ginoong Carbungco.
"Saan ka pupunta, Danilo?" tanong ng lalaking may edad sa kanya.
"Ha? Eh," nasasambit lamang niya dito.
"May plano ka bang takasan si Carmen?" busisi ni Ginoong Carbungco.
"Kuwan ho kasi," aniya na pamali-mali dito
"Akala ko ba'y magkaiintindihan na tayong dalawa, Danilo?" usisa pa ni Ginoong Carbungco sa kanya.
"I'm sorry to disappoint you, Mr. Carbungco! Pero naghihintay sa akin si Almirah sa Pangasinan," sagot niya ng diretsohan dito.
"Is that so, Danilo? What's about my daughter Carmen?" kiyeme ni Ginoong Carbungco sa kanya.
"Lalake ka rin, Mr. Carbungco. Sana, maintindihan mo ako. Ayokong mamangka sa dalawang ilog. At si Almirah ang napili ko para pakasalan. Tapos na sa aming dalawa ni Carmen bago kaming nagkakilala ni Almirah. Kaya malinis ang paghihiwalay namin ni Carmen, Mr. Carbungco," paliwanag niya dito.
"Pero buntis si Carmen sa iyo ng tatlong buwan, Danilo, para panagutan mo ito!" diin ni Ginoong Carbungco sa kanya.
"I have to go, Mr. Carbungco. Almirah is waiting me at Calasiao, Pangasinan now," giit niya dito.
"Kapag pinakasalan mo ang aking anak, ikaw ang mamamahala ng lahat ng kayamanan at ari-arian ng Carbungco family, Danilo. Ayaw mo ba n'on?" panglalansi ni Ginoong Carbungco sa kanya.
"Hindi ako mukhang pera, Mr. Carbungco. I can manage myself. I'm a valedictorian. I'm a management graduates. Kaya kong makuha ang lahat ng iyan sa sarili kong pagsisikap," pagmamatigas niya dito.
"Danilo, malaki ang pagkakautang ng ama mo sa akin. Tandaan mo iyan! Look. Ayokong umabot pa sa kaguluhan ang lahat. Pero huwag mo akong sasagarin ngayon, Danilo," babala ni Ginoong Carbungco sa kanya.
"Hindi ako natatakot sa mga body guard mo, Mr. Carbungco. Gawin mo na ang ibig mong gawin sa akin. Pero susundin ko pa rin ang puso ko. Si Almirah ang mahal ko. At ayaw ko na kay Carmen, sa iyong anak," duldol niya dito.
"Bu****it," singhal ni Ginoong Carbungco sa kanya. "Ako pa ngayon ang nagmamakaawa sa iyo para pakasalan mo lamang ang anak kong si Carmen?"
(To be continued)
Raul A. Generoso
Author
170 Monday street,
Barangay Poblacion,
MANDALUYONG city,
Metro Manila 1550,
Philippines
09464536525,
09227135673,
09918698032
[email protected],
[email protected]
Raul A. Generoso
