05/01/2025
: ๐ช๐ฎ๐น๐ฎ๐ป๐ด ๐ฏ๐๐ต๐ฎ๐ ๐ฎ๐ป๐ด ๐ฏ๐๐ต๐ฎ๐
Rebyu ng Oda sa Wala
Wala nang mas sasakit pa sa kamatayan kung ang buhay ay umiikot lamang sa pagharap sa mga bangkay at himig ng lumang radyo sa paggising.
May mga sinusuwerte sa buhay na makikita sa mahigpit na yakap ng isang magulang. Mayroon ding may malalakas ang pananampalataya kung saan nagiging sandigan ang Maykapal sa mabibigat na pasanin ng mundo. Ngunit para kay Sonya, ang swerteng ito ay natagpuan niya sa isang hindi pangkaraniwang lugarโsa bangkay ng isang matandang babae.
Ang paghahanap ng emosyonal na koneksyon sa ibang tao ang sentro ng pelikulang โOda sa Wala,โ ni Dwein Baltazar. Ito ay umiikot sa mundo ni Sonya, na ginampanan ni Marietta โPokwangโ Subong, isang matandang dalaga na may-ari ng isang naluluging punerarya.
Kasama niya ang kaniyang amang si Rudy, na binigyang buhay naman ng beteranong aktor na si Joonee Gamboa, kung saan kapansin-pansin ang malabong relasyong mayroon sila sa umpisa ng pelikula.
Isang aandap-andap na bombilya na napapalibutan ng kuyog ng mga insekto ang bumungad sa pelikula. Ito ay isang mabisang paraan upang ipakita sa mga manonood ang pagsisimula ng tag-ulan. Sa bahaging ito ng pelikula, maririnig ang kantang Mo li hua (Jasmine Flower), isang katutubong awit mula sa China. Ipinakita rito si Sonya na nakahiga sa isang kwarto habang yakap-yakap ang kanyang lumang radyo, kung saan tumutugtog ang nasabing kanta.
Ipinadama rin sa mga manonood ang relasyon ni Sonya at ng kanyang ama na malamig at malayo dahil tila hindi nila kilala ang isa't isa. Sa unang sampung minuto ng pelikula, wala itong naging dayalogo at tanging ang musika lamang na pinapatugtog ni Sonya sa radyo ang maririnig. Binigyang-diin sa opening scene ang mood ng pelikula na tahimik at malungkot.
Ngunit kahit tahimik ang umpisa, maraming makabuluhang dayalogo ang binitawan ng mga karakter sa kuwento.
โBago ka dumating naisip ko, siguro mas mabuting bigla na lang ako maglaho kaysa nandito ka nga pero parang wala ka rin.โ
Isa ang linyang ito sa mga binitawang salita ni Sonya habang kinakausap ang bangkay dahil ito ay parang natural na pag-uusap sa pagitan ng isang mag-ina. Maaaring maugnay ito sa tunay na karanasan ng mga tao, ang pagbaling sa mga magulang sa gitna ng hirap ng buhay.
Dito ipinahiwatig ng pelikula ang malungkot na pananabik ni Sonya sa isang kasamang kanyang mapagkukuwentuhan at kung paano niya ito natagpuan sa piling ng bangkay.
Ginamit ng pelikula ang genre na black comedy, o isang uri ng pelikulang tumatalakay sa trahedya sa isang nakakatawang paraan, upang ipakita ang galit ng karakter sa mundong tila gustong burahin ang kanyang pag-iral. Sa kabilang banda, ang galit na ito ang nagtulak sa kanya na humanap ng isang taong makikinig sa kanya ng walang panghuhusga.
Tumatakbo rin ang kuwentong ito ni Baltazar sa walang katiyakan, na nagdadala sa mga manonood sa karanasan ng pagtuklas sa tunay na intensyon ng mga karakter at pangyayari.
Isa rin sa mga magagandang natanggap na rebyu nito ang pagganap ni Pokwang, dahil sa paglihis nito sa pag-typecast sa kanya bilang isang komedyante. Maituturing na breakout role ito para sa kanya sapagkat napahiwatig niya ang mukha ng p**t at kalungkutanโmga emosyon na hindi nakikita sa mga karaniwang papel niya sa ibang mga pagganap.
Nabigyang atensyon rin ang makulimlim na buhay ng mga karakter sa pelikula dahil sa mga makahulugang camera shots at cinematography sa direksyon ni Neil Daza. Gayunpaman, sumisimbolo sa pagkulong kay Sonya sa bilanggo ng panahon ang mga wide shots na ginamit ng pelikula. Makikita ito sa mga eksena kung saan naka-frame ang camera sa gitna ng isang bintana at nakatutok ang eksena kay Sonya.
Nakuha rin ng monotone na color grading ng pelikula ang mapurol na buhay ng pangunahing karakter, na nagpapahiwatig ng pag-iisa at paglisan ng mga kumukulay sa buhay niya. Nanatiling totoo sa pamagat ang Oda sa Wala na tumatalakay sa pakiramdam ng mag-isang pagpasan sa mundong pumipilay sa mga taong katulad ni Sonya.
Katulad ng kapangalan nitong tula na Oda Sa Wala ni Jim Libiran, hinimay ng pelikula ang paghahanap ng kahulugan sa isang damdaming bakante at inaagiw na. Dumating ang bangkay bilang simbolo ng pag-asa ni Sonya na gumising nang matiwasay sa umaga, dumungaw sa bintana, at mahalin ang mundong ginagalawan.
Ang pelikula ay orihinal na entry sa prestihiyosong QCinema International Film Festival noong 2018, kung saan ito ay umani ng Best Picture, Best Screenplay, at Best Director. Ginawaran din ang obra ni Baltazar ng pitong parangal mula sa 16 na nominasyon ng Filipino Academy of Movie Arts and Sciences Awards noong 2019. Kinilala ang Oda sa Wala sa Czech Republic sa pagiging nominado sa kategoryang Best Film sa Karlovy Vary International Film Festival.
Nagtapos ang pelikula sa gitna ng makapal na gubat habang ang camera shot ay nakatuon sa mukha ni Sonya kasama ang bangkay na nanatiling nakatayo sa kanyang likuran. Sa halip na kilabot, dala ng wakas na ito ang pangako na ang pag-asa ay hindi napapawi ng mabilis, kahit sa isang matinding sitwasyon.
Umikot sa isang malaking kabalintunaan ang buhay ni Sonya. Siyaโy buhay na nag-aayos ng patay.
Ang mga mumunting galaw ng pagkagat sa kuko, balisang pagdungaw sa labas ng bintana habang hawak ang mainit na kape, at pakikinig sa isang lumang casette tape ng parehong kanta ay mga tayutay na naglalahad ng mas malaking larawan ng buhay ng bawat Pilipino sa panahon ng kalungkutan.
Walang suwerte o solusyong dala ang bangkay sa buhay ni Sonya. Instrumento lamang ito upang tulungan siyang mahukay ang mas malalim na kahulugan ng paggalaw sa mundong ibabaw na kanyang kinagagalawan.
Suring pelikula ni Symon Peterneil Vacunawa
Disenyo ni Amethyst Alumbro
Mga larawan mula kay Neil Daza
