14/11/2024
MASAYA ako habang nagtitinda ako sa gilid ng kalsada, hindi ko mapigilan ang ngiti ko. Halos ubos na ang mga lumpiang gulay at Shanghai na pinaghirapan kong lutuin kanina. Sulit ang pagod. Pero bigla akong napatigil. Si Michi⊠nasaan si Michi? Kanina lang nasa tabi ko siya, tumutulong sa akin, pero ngayonâŠ
Nataranta ako, mabilis kong nilibot ang mata ko sa paligid.
âMichi? Michi!â tinawag ko siya, ngunit wala akong narinig na sagot. Tumayo ako, at nagtanong sa kapwa tindera sa tabi. âManang, nakita mo ba âyung anak ko? Si Michi?â
âOo, Anna. Kanina ko pa nga nakitang pumunta doon sa may motorcross area,â sagot ni Manang Esme habang tinuturo ang direksyon.
May motor cross event dito sa lugar namin. Bumalik ako sa pwesto ko, at hinahanap ko ang isang tupper ware na may laman na shanghai at lumpiang gulay na iuuwi ko sana sa bahay para ipamigay sa mga bata. Tiyak kong dinala ito ni Michi roon at benenta. Makulit ang apat na tanong gulang na anak ko, gusto niya akong laging tulungan.
Hindi na ako nag-aksaya ng panahon. Mabilis akong naglakad papunta sa sinabing lugar. Sa bawat hakbang, nararamdaman ko ang pabilis nang pabilis na tibok ng puso ko.
"Nakita mo ang anak ko?" tanong ko sa kakilalang nakasalubong ko.
"Naroon siya," sagot niya sa akin at itinuro ang isang tent na blue at dilaw ang kulay.
Binilisan ko ang paghakbang ko. Pagdating ko sa malapit sa tent, nakita ko si Michi na nakatayo, sa isang grupoâat isang lalaki na halos limang taon ko nang iniwasan.
Siya. Ang dati kong asawa. Ang ama ni Michi. Si Mikhail Niccolo Hayes.
Mabilis akong nagtago sa gilid ng isang sasakyan, nakatitig sa eksenang parang mababasag ang puso ko sa bawat segundo. Naririnig ko ang bawat salita, bawat hinga. Ang boses ng anak ko at ang lalaking minsan kong minahal at pinag-alayan ng aking buhay.
âHey, little girl, whatâs your name?â tanong ni Amara, I know her anak siya ni Rune Hayes, sikat na anak niyang babaeng racer. Ito ang sumunod sa yapak ni Rune Evander Hayes.
âMichi po,â sagot ng anak ko, nanatiling nakangiti.
âWhereâs your dad and Mom? Bakit ka nandito? Ano ang tinitinda mo? Walang nag-aalaga sa'yo?â Halata ang pag-aalinlangan sa boses ni Amara, parang hindi niya matanggap ang ginagawa ng bata.
Nakita kong napatigil ang dating asawa ko, tila hindi alam ang sasabihin. Hindi niya alam ang buong katotohanan, umalis ako at hindi ko pinaalam sa kanya na buntis ako noong pagkatapos kong pirmahan ang divorce papers namin.
Michi pouted her lips. âMy dad⊠heâs dead. He drowned in the sea a long time ago,â sagot ni Michi, nang walang emosyon, para bang matagal na niyang tinanggap ang katotohanang iyon. Sa puntong iyon, naramdaman ko ang sakit na hindi ko maipaliwanagâparang lahat ng pinilit kong itago, bigla na lang bumagsak sa harapan ko.
Mas lalo pa akong napakubli nang makita ang kakambal kong, si Yuan, nasa mukha niya ang tila hindi makapaniwala sa narinig. âWala na ang tatay mo? Eh paano ang nanay mo, okay lang ba saâyo na wala kang tatay?â
Sa sandaling iyon, gusto kong sumigaw, gusto kong ipagtanggol ang anak ko. Pero nanatili akong nakatago, pinipilit ang sarili na huwag umiyak. Ayokong malaman nila kung nasaan ako, na buhay na buhay pa ako. Hahayaan ko sila sa paniniwala nilang patay na ako. Iniwan ko ang marangya kong buhay at pinili maging simpleng mamamayan.
Pero ang sagot ni Michi, tila isang kutsilyo na tumusok sa puso ko at sa lahat ng nakarinig. âOkay lang po, kasi may nanay akong love na love ako. Siya ang nanay at tatay ko. Siya ang super hero ko, pinaka the best Nanay in the whole wide world." May pagmamalaki sa tinig ni Michi.
Halos hindi ako makahinga. Nakita ko ang mukha ng dating asawa koâgulat, guilt, at lungkot na hindi niya maitago. Naramdaman ko rin ang bigat ng mga sinabi ni Michi. Sa kabila ng lahat ng hirap, pinalaki ko siyang marunong magmahal at marunong ipagtanggol ang sarili. Pero masakit pa rin, dahil alam kong kahit ano pa ang gawin ko, may parte ng buhay niya na hindi ko kayang punan.
Makalipas ang ilang saglit muling nagsalita ang anak ko. âBilhin niyo na po ang paninda ko, please, para makauwi na kami ni Nanay. May sakit po kasi siya. Kailangan ko na pong umuwi.â
Nasapo ko ang aking sarili noo, sinabi ko kanina sa kanya na masakit lang ang ulo ko. This headache is not that serious naman. Doctor ako kaya alam ko. Bago siya umalis kanina, hinilot pa niya ang ulo ko. Akala niya talaga ni Michi na malubha ang sakĂt ng ulo ko, naglalambing lang naman ako sa kanya. Nakita ko kung paano nag-iba ang mga mukha ng mga kausap ni Michiâmula sa curiosity, naging awa at malasakit. Napatingin ang dating asawa ko sa anak ko, tila hindi makapaniwala sa mga naririnig. Nakita ko siyang lumapit pa kay Michi, at biglang niyakap ito ng mahigpit.
Halos bumagsak ang buong mundo ko sa eksenang iyon. Gusto kong sumigaw, gusto kong pigilan siya, pero natigilan ako sa sakit at gulat na nasa dĂbdĂźb ko.
âDoktor ako,â sabi ng asawa ko, habang nakayakap pa rin kay Michi. âGusto mo ba, tingnan ko ang Nanay mo? Para malaman natin kung ano ang kalagayan niya.â
Biglang lumiwanag ang mga mata ni Michi, na parang nakuha niya ang pinaka-importanteng balita sa buhay niya. âTotoo po? Doktor kayo? Gusto ko rin pong maging doktor paglaki ko, para matulungan ko si Nanay!â
Parang tinusok muli ang puso ko ng mga salitang iyon. Sa kabila ng lahat ng hirap, kung alam niya lang na Isa rin akong doktor, profession na iniwan ko. Ang Hindi alam ng aking anak na parehong Doktor ang mga magulang niya. Hindi na Ako nagulat sa pangarap niyang maging doktor, hindi lang para sa sarili niya, kundi para matulungan ako, ang nanay niya. At ngayon, ang lalaking hindi ko inisip na babalik sa buhay namin, ay nagbibigay ng pag-asa sa anak ko.
Mabilis kong pinahid ang mga luha sa gilid ng mata ko, pero alam kong hindi ko kayang harapin sila sa mga oras na iyon. Hindi ko kayang ipaliwanag ang lahat ng ito sa kanya, lalo naât hindi ko pa alam kung paano ko siya haharapin ulit pagkatapos ng lahat ng nangyari.
Dahil ang sakĂt ay nanatili pa rin sa puso ko.
Ipagpapatuloy....
Chapter 01
Zhannia
ANG daming tao sa auditorium ngayon. Halos hindi ako makahinga sa dami ng emosyon na nararamdaman ko. Ngayong araw na ito ang pinakahihintay koâang araw ng aming pagtatapos sa medical school. Sa wakas, matapos ang lahat ng puyat at pagod, narito na ako, nakatayo bilang summa cm laude.
Tinawag na ng dean ang pangalan ko. Tumayo ako, at narinig ko ang palakpak ng mga tao. Naglakad ako papunta sa podium, at pakiramdam koây nanginginig ang mga k**ay ko. Huminga ako nang malalim, pinilit na kalmahin ang sarili. Habang papalapit ako sa entablado, biglang bumalik sa akin ang mga alaala ng pagkabata ko.
Noong bata pa ako, pangarap ko talagang maging arkitekto. Lagi kong iniisip ang mga disenyo ng bahay at gusali. Pero habang lumalaki ako, unti-unting nagbago ang pangarap ko. Nakikita ko ang tatay, si Dr. Zane Kristoffe Dela Costa, sa kanyang trabaho bilang doktor. Sikat siya at napakagaling, at tuwing may pasyente siyang natutulungan, parang may magic. Naging inspirasyon ko siya, at unti-unti kong naisip na gusto ko ring maging doktor katulad niya.
Inilibot ko ang tingin ko sa buong auditorium. Kailangan naroon ang mga magulang ko. Sa wakas, nakita ko silaâang nanay ko, naka-ngiti nang malapad, at ang tatay ko, nakatayo at pumapalakpak nang malakas, halos maluha na sa sobrang saya. Ang tatay ko, isa sa mga guest speakers ngayong araw.
"Ladies and gentlemen, esteemed faculty, and fellow graduates," panimula ko, pilit na pinapanatiling steady ang boses ko. "Today, we stand on the threshold of a new chapter in our lives. Our journey here has been filled with challenges and triumphs, and each one of us has grown in ways we never imagined."
Habang nagsasalita ako, hindi ko maiwasang mapako ang mga mata ko kina Khail at Tessa. Magkatabi sila nang upuan dahil magkasunod ang mga apelyido nila. Napapansin ko ang bawat galaw nilaâang mga paghawak ni Khail sa k**ay ni Tessa, ang pag-ngiti nila sa isa't isa. Parang pinipiga ang puso ko sa tuwing nakikita ko sila, lalo na kapag hinahawakan ni Khail ang k**ay ni Tessa. Minsan, makikita ko rin ang paglingon ni Tessa kay Khail, may kakaibang ningning sa kanyang mga mata. Lihim kong ninanais na ako ang nasa kanyang kalagayan. Sana ako na lang si Tessa. Tinitingnan ako ni Khail pero hindi sa ganyang paraan.
"We've learned not only about medicine but about resilience, compassion, and the importance of support from those around us," pagpapatuloy ko, pilit na pinipigilan ang pag-aalinlangan sa aking boses. "I've been fortunate to have two amazing friends by my side, who have made this journey unforgettable."
Nagtagpo ang mga mata namin ni Khail, at nag-thumbs up siya sa akin, ang ngiti niya kasing liwanag ng araw. May ibinulong si Tessa sa kanya, at nagtawanan sila. Pakiramdam koây may bumara sa lalamunan ko pero pilit kong tinapos ang speech.
"To my fellow graduates, as we move forward into our careers, let us remember the lessons we've learned here. Let us be the kind of doctors who not only heal but also inspire hope and kindness. Congratulations to the class of 2019. We did it!"
Nagpalakpakan ang mga tao, at umatras ako mula sa podium, ang puso koây puno ng halo-halong emosyon. Bumalik ako sa upuan ko, dala ang bigat ng mga hindi nasasabi. Sina Khail at Tessa, kumaway sa akin, masayang-masaya. Ngumiti ako pabalik, tinatago ang kirot sa puso ko, alam na ang pag-ibig ko kay Mikhail ay mananatiling lihimâsa ngayon.
Pagkatapos ng seremonya, sinalubong ako ng mga magulang ko. Ang nanay ko'y yakap-yakap ako nang mahigpit, at ang tatay ko'y tila hindi mapigilang umiyak.
"Anak, we are so proud of you," sabi ng tatay ko, ang boses niya'y nanginginig. Siya ang isa sa mga pinak**ahusay na doktor sa bansa, at ang mga salita niya'y tila ginintuang medalya para sa akin.
"Salamat po, Nay, Tay," sabi ko, sinusubukang pigilin ang mga luha. "Para po sa inyo ito." Saboy abot sa Diploma ko at suot sa medalya ko.
MATAPOS ang seremonya, nagkakagulo ang mga tao sa labas ng auditorium. Lahat ay abala sa pagkuha ng mga pictures, pagbati, at pagkukuwentuhan tungkol sa mga plano sa hinaharap. Abala rin ako sa pagyakap at pakikipag-usap sa mga k**ag-aral at sa mga propesor. Sa gitna ng kasiyahan, napansin ko sina Mikhail at Tessa na papalapit kasama ang mga magulang ni Mikhail at ang tiyahin ni Tessa.
"Congratulations, Zhannia!" sabi ni Tita Nathalie, ang ina ni Mikhail. Nakangiti siya nang malapad at may hawak na malaking bouquet ng mga bulaklak. "We are so proud of you. Summa cm laude! That's such an incredible achievement." Masaya niyang sabi.
"Thank you po, Tita," sagot ko, nararamdaman ang init ng kanilang pagbati sa akin. "Congratulations din sa'yo, Khail. Magna cm laude! At sa'yo Tessa, with honors." Masaya ko ring sabi.
Ngumiti si Mikhail at niyakap ako ng mahigpit. "Yanna, you did it! I knew you would. You were always the smartest among us."
"Thanks, Khail," sabi ko, sinusubukan ang hindi magpaapekto sa closeness nila ni Tessa. "Pero hindi rin biro ang magna cm laude, ha. Congratulations din sa'yo. And Tessa, with honors! Ang galing natin, we made it."
"Thanks, Yanna," sagot ni Tessa, habang pinapahiran ang luhang saya sa kanyang mga mata. "We all worked so hard for this. We deserve to celebrate! Sulit ang pagod natin."
"Of course," sabat ni Tito Ethan, ang ama ni Mikhail. "You kids should be proud of yourselves. You've achieved so much, and we know you'll all go on to do amazing things. We are so proud of you guys."
Tumango si Khail, hawak ang k**ay ni Tessa. "This is just the beginning for us. The real challenge starts now, but I know we can handle it. Especially with friends like you by our side, Yanna."
Naramdaman ko ang pag-init ng mga pisngi ko. Friends? Yeah, we are friends. "Thanks, Khail. And I'll always be here for you guys, no matter what."
Napansin kong tumabi ang tatay Zane ko kay tito Ethan. "Zane," bati niya, "I always knew our kids would make us proud."
"Indeed, Ethan," sagot ni Tatay "It's a great day for all of us. And I'm so proud of my Princess. You made Tatay so proud, my Princess." Sobrang proud na sabi ni Tatay at niyakap akong muli.
Habang nag-uusap kami, lumapit ang nanay Zairah ko at nagtanong, "So, sabay-sabay ba kayong magte-take ng board exam? I heard it's scheduled for November." She said excitedly. Nangingislap ang mga matang nakatitig sa akin.
Pagkatapos, nagkatinginan kami nina Khail at Tessa at sabay-sabay na tumango. "Yes po, Tita," sagot ni Tessa. "We've been preparing for it together. It's going to be tough, but we're ready. Kami pa! So excited, right?" Sabay sabay kaming tumango na tatlo.
"That's good to hear," sabi ng nanay ko, halatang proud sa amin. "You three have always supported each other. I know you'll all do great."
Ngumiti si Tessa at tumingin sa kanyang Auntie. "It's just sad that my parents couldn't make it today. They're in America on a business trip, so my Aunt Jessica came instead. But I know they're proud of me." May bahid na lungkot ang tinig nito.
"Of course, they are," sabi ni Aunt Jessica habang hinahaplos ang balikat ni Tessa. "They sent their love and congratulations. They know how hard you've worked for this."
Ngumiti si Tessa at sumandig kay Khail. "Kahit wala ang parents ko, ang mahalaga nandito si Mikhail para sa akin," sabi niya, sabay palupot ng kanyang braso kay Khail. Nagkatinginan silang dalawa at sabay silang matamis na ngumiti sa isa't isa.
Naramdaman ko ang kirot ng selos sa dibdib ko, pero pilit ko itong itinago sa likod ng hilaw na ngiti. "That's great, Tessa. I'm really happy for you both." Kunwa'y na sabi ko na pilit itago ang nasa dibdib ko. Iniwas ko ang tingin sa kanilang dalawa, particularly sa k**ay na nakapalupot. Hindi ko nagagawa kay Khail, everytime na nagattempt ako, agad na umiiwas sa akin si Khail. Iyong pakiramdam na may boundary kaming dalawa. Hindi kagaya kay Tessa na okay lang.
Nagsimula ang masayang usapan tungkol sa mga plano namin sa hinaharapâang mga specialization na balak naming kunin, ang mga ospital na gusto naming pagtrabahuan.
Ayokong magtrabaho sa ospital ni Tatay. Ngunit, may pinatayong ospital si Tatay rito sa Maynila na kasosyo niya ang mga magulang ni Mikhail kaya sila nagkilala at pati na ang mga magulang ni Tessa ay kasosyo pero pinak**alaking share ay kay Tatay Zane. At napaguspan ang mga plano para sa bakasyon bago pumasok sa mundo ng medisina. Excited na akong maging license doktor, like my Tatay Zane.
"Speaking of hospitals," sabi ni Tito Ethan, "instead of working at other hospitals, why don't you all work at the hospital Zane and I built? Thier family owns the largest share, and with our partnership and Tessa's share, we'll all be contributing to its success. Kayong tatlo ang kailangan sa ospital na 'yon kaysa pumunta pa kayo sa ibang ospital."
"Ethan is right. Doon kayo magtatrabaho na tatlo," sangâayon ni Tatay Zane sa suhestiyon ni Tito Ethan na sinangâayunan naman ng tatlong babae.
Isang malalim na buntongâhininga ang pinakawalan ni Khail, tila pagsuko sa aming mga ama. "Yes," sagot ni Khail. "It'll be exciting to work there together. Tito Zane family has built an amazing facility, and with our parents' partnership and Tessa's share, we're bound to make a significant impact."
Ngumiti si Tessa at sumang-ayon. "It's going to be a great journey. I'm looking forward to working with both of you. Thank you, Tito Amery and Tito Zane."
Sa kabila ng kasiyahan, hindi ko maiwasang mapansin ang mga maliliit na sandali ng sweetness nina Khail at Tessaâang mga paghawak nila sa k**ay ng isaât isa, ang mga lihim na tinginan na tila walang nakakaalam kundi sila lang parang ang mundo ay pagâaari lang nilang dalawa. Hindi ko alam kung napapansin ba ito ng mga magulang namin.
Sa kabila ng lahat, masaya ako. Masaya ako dahil nakamit ko ang pangarap ko, masaya ako dahil kasama ko ang mga kaibigan ko, at masaya ako dahil narito ang mga magulang ko, super proud sa akin, lalo ang Tatay. Si Yuan, siya ang pumalit sa pangarap ko. Siya ngayon ang Architect sa aming dalawa pero nasa ibang bansa siya ngayon para hawakan ang isang napakalaking proyekto roon. Si Tito Chris ang nagtuturo sa kanya kung paano patakbuhin ang Construction Company nila ni Tatay. Ang mga anak ni Tito Chris ay iba iba ang piniling propesyon.
Muli akong napatingin sa dalawa, nagseselos ako sa kanila. Ngunit sa ilalim ng lahat ng kasiyahan, alam kong may bahagi sa puso ko na umaasang darating ang araw na makikita rin ako ni Mikhail higit pa sa isang kaibigan.
Chapter 02
Zhannia
PAGKATAPOS ng kasiyahan sa auditorium, nagdesisyon ang lahat na magtungo kami sa Manila Peninsula. Doon kami magla-lunch kasama ang mga magulang ni Khail, ang tiyahin ni Tessa, at ang mga magulang ko. Ang ambiance ng hotel ay elegante at maganda, pero sanay na kami sa ganitong lugar dahil lagi kaming dinadala ni Tatay rito.
Nalungkot ako bigla dahil wala ang quadro, nasa bahay sila nina Lola Farrah at Lolo Henry. Pati si Lola Zarina and Lolo Anthony, wala rin. Dahil naging masakitin na sila sa katandaan nila. At hindi maiwasang hindi pumasok sa isip ko ang panahon ng kabataan. Bagaman hindi ako nagâiisang anak ay laging masaya sa bahay. Mga panahon na naglalaro lang kami at kasama ang mga anak nina Tito Kaydan at Tita Kassandra pati ang mga anak ni Tito Josh at Tita Zari and Tita Zien at Tito Jacob.
Then, nakilala ni Tatay si Tito Ethan sa isang auction at doon nagsimula ang kanilang partnership, then my friendship to Khail was started, nung nagkilala kami sa anniversary ng kanilang HayesTower. Si Khail ang nagpakilala sa akin kay Tessa, same school kaming pinasukan noong highschool pero noong grade school lagi kaming nagkikita sa mga special event at kung mapapasyal sila sa Cagayan dahil may biniling property si Tito Ethan.
Subalit nang magsilaki na kami'y nagkanyaâkanya na ang buhay. At nasa ibang bansa na nagpirmi ang iba. I missed the old times na walang pinoproblema kundi ang maglaro at kumain. Si Tito Josh, may sariling ospital na pinapatakbo, kaya madalang na lang namin silang makita at makasama. Si Tito Kaydan abala sa pamamahala sa Pharmacuetical Company nila. Si Tita Kassandra busy sa pagsusulat niya at mas pinili ang umuwi lagi sa Isla, ang mga anak nila sobrang busy rin sa kanyaâkanyang buhay.
Well, that's life by the way. Hindi na kami mga bata.
Pagpasok namin sa lobby, napansin kong magkahawak k**ay ang dalawa. Naglakad kami papunta sa reserved table sa isang private dining area, kung saan makikita ang ganda ng buong restaurant.
"Wow, this place is beautiful!" sabi ni Tessa habang nililibot ng mga mata niya ang paligid. "Thank you for arranging this, Tita Zairah."
"Of course, Tessa," sagot ni Nanay. "Para sa inyong tatlo."
"This is beautuful, Nanay," nakangiting pasasalamat ko sa aking ina.
"Actually hindi lang ako ang nag-arrange nitong lunch," sabi ni Nanay sa kanya. "Si Tita Nathalie niyo, ang tumulong para ma-reserve ang lugar na ito. May isang grand celebration pa nga kaming gagawin sa Sabado para sa inyo."
"Really, Tita? Nay?" sabay na tanong namin ni Tessa, halatang excited at nagkatawanan kami. "That sounds amazing!" dagdag ni Tessa.
Papalapit na kami sa mesa, hinila ni Khail ang upuan para kay Tessa at sabay silang ngumiti. Bahagyang nanlumo ako at umaasa rin na gagawin iyon ni Khail para sa akin, pero agad kong binalewala ang aking naramdaman at naupo na lang nang tahimik.
"Thank you, Khail," sabi ni Tessa, habang naupo sa upuan.
"You're welcome, Tessa," nakangiting sagot ni Mikhail.
Habang hinihintay namin ang pagkain, nagsimula na ang mga kwentuhan at tawanan. My fafher and Tito Ethan was busy talking about business. Ate Amelia is not around too, nasa states.
"Yanna, what are your plans after the board exam?" tanong ni Tita Nathalie. "Any specific hospital you have in mind for your residency?"
"Well, Tita, kung ano ang sinabi ni Tatay at Tito baka doon na rin po," sagot ko. "It's always been a dream of mine to work there and continue the legacy of my Father." I said proudly. Inabot ni Nanay ang k**ay ko at
Pabasa po sa Dreame app & Yugto app
Follow nyo si Author DANIELKEZIAHA17
âŒïžHighly Recommended âŒïž
Follow fb account Zai Stories
