19/06/2024
राष्ट्रसन्त गुरुवर स्वामी परमानन्द सरस्वती महाराज
********************************************
विषयप्रवेश
संसारमा असङ्ख्य मानिस जन्मन्छन् र मर्दछन् ।जसबाट समाज र विश्वकाे कल्याण हुन्छ त्यस्ता महान् विभूतिहरूकाे मात्र युगयुग सम्झना हुन्छ ।गुरुवर परमानन्द सरस्वती महाराज पनि नितान्त अद्भुत एवम् अविस्मरणीय सन्त हुनुहुन्छ ।
हिमश्रृङ्खलाका फेदीमा रहेका पश्चिम नेपालका ऊर्जायुक्त पर्वत , कन्दरा र गुफाहरूमा गरिएका कष्टसाध्य तपस्याहरूबाट आफूले प्राप्त गरेकाे ब्रह्मविद्यालाई सर्वसुलभ बनाउने अभिप्रायले समाजमा अाेर्लेर आफ्नै माटाे रङ्गाउने उच्चकाेटिकाे महापुरुष हुनुहुन्छ राष्ट्रसन्त गुरुवर स्वामी परमानन्द सरस्वती महाराज ।उहाँ आफ्नाे एक्लाे कल्याण गरेर कैवल्य प्राप्तमात्र गर्नुभएन लाेककल्याणकाे निम्ति अनेक अमर कार्य पनि गर्नुभयाे ।प्रस्तुत छ राष्ट्रसन्त गुरुवर स्वामी परमानन्द सरस्वती महाराजकाे सङ्क्षिप्त जीवनी ।
१. जन्म, बाल्यकाल , किशाेर अवस्था र अक्षरारम्भ
जब धर्ममा सङ्कट अाइलाग्छ तब त्याे सङ्कटमाेचन गर्ने हेतुलाई साथमा राखेर महापुरुष अवतरित हुनुहुन्छ । हिमवत्खण्ड नेपालमा वैदिक सनातन धर्म संरक्षण गर्न शालग्रामगर्भा कालीगण्डकीकाे दक्षिणपार्श्ववर्ती बागलुङ जिल्लाकाे काठेखाेला गाउँपालिका-६, बिहुँ पाैवाडाँडामा विक्रम सम्वत् १९९४ साल असाैज १८ गते भारद्वाज गाेत्रीय सदाचारी ब्राह्मणकुलका पिता श्री टीकाराम कँडेल र माता अदितिका तृतीयपुत्ररत्नका रूपमा स्वामी परमानन्द सरस्वती महाराजकाे जन्म भएकाे हाे ।
बाल्यकालमा नै उहाँमा विलक्षण प्रतिभाहरू देखा परे । प्राय: नरुनु कारणवश राेइहाले पनि भगवानका नाम सुनाइदिएमा शान्त भइहाल्नु र शान्त निश्चलमुद्रामा जागेर पनि पल्टीराख्नु बाल्यकालका विशेषता हुन् ।
किशाेर अवस्थामा तत्कालीन गाउँघरकाे परिवेशअनुसार गाैसेवाका लागि गलकाेट शिरबारीकाे गाेठमा बस्नुभएकाे हाे ।गाैसेवा भगवद्भक्ति र एकान्त निवासबाट उहाँभित्र भक्तिरूपी झरना बग्न थालेकी हुन् ।हुन त बाल्यकालमै पाैवाडाँडा छँदै माटाकाे शिवलिङ्ग बनाएर पूजापाठ गर्ने, कथा सुनाउने खेल खेल्न थाल्नुभएकाे हाे । आठ वर्षमा पाैवाडाँडामा व्रतबन्ध भएर शिरवारी गएपछि उहाँकी भगवद्प्रेमरूपी गण्डकी झन्-झन् उर्लँदै गइन् ।
परमपूज्य गुरुदेव मर्यादा पुरुषाेत्तम भगवान रामचन्द्रकाे अत्यन्त श्रद्धा गर्नुहुन्थ्याे किन किन भगवान शङ्करले स्वप्नमा बारम्बार दर्शन दिइरहनुहुन्थ्याे ।एक दिन जङ्गलमा झकाएका बेलामा दुवै इष्टदेवलाई सँगै देख्नुभयाे ।पहिला कसलाई ढाेग्ने अलमलमा पर्नुभयाे । शङ्कर नजिकै हुनुहुन्थ्याे ।शङ्करले इशाराले रामतिर देखाउनु भयाे ।पहिला रामकाे दर्शन भयाे अनि शङ्करकाे ।अब राेकिएकाे जन्माैँदेखिकाे पुरानाे आध्यात्मिक यात्राले पुन: गति लियाे ।किशाेरवयमा भानुभक्तीय रामायणबाट अक्षरारम्भ भयाे । स्मरण रहाेस् परमपूज्य गुरुदेवकाे जन्म गलेश्वरधाम म्याग्दीका महादेवका आशीर्वादबाट भएकाे हाे ।
२. भगवान शङ्कर
प्रात: स्मरणीय गुरुदेव शिरवारीकाे गाैशालामा एक्लै हुनुहुन्थ्याे ।हिजाे अस्तिझैँ गाई फुकाउने बाँसुरी बजाउने साथीहरूसँग मिलेर जङ्गल गएर फूल टिप्ने , मन्दिर झकिझकाउ पार्ने मन पनि थिएन । साथीहरू, अभिभावकहरू जङ्गल जानुभयाे ।।केही भेटिन्छ कि! कतै केही बिर्सिन्छ कि जस्ताे कस्ताे न कस्ताे भावले मन उडाइरहेकाे थियाे ।भगवान शङ्कर बाइस- चाैबीस वर्षकाे साधु बनेर शिरबारीकाे गाेठमा आउनुभयाे ।गुरुदेवले भन्नुभयाे - म भाेजन बनाउँछु ।साधुले मान्दै मान्नुभएन ।उहाँले आफै पकाउनुभयाे ।खानुभयाे र प्रसादका रूपमा अलिकति भाेजन खुवाएपछि गुरुदेवलाई भन्नुभयाे - बाबु! तिमी असल रहेछाै , तिम्राे जीवन आनन्दमय बन्नेछ हिँड मसँग ।
प्रारब्ध हाेला सबै कुरा चटक्क बिर्सेर ती अलाैकिक साधुका पछि-पछि हिँड्नुभएछ । साधु केहीबेरमै बाटैमा अन्तर्ध्यान हुनुभएछ ।स्वामीजी एकाएक अर्धविस्मृत भएर भुईँमा थचक्क बस्नुभएछ ।उता जङ्गल पुगेका साथीहरू र अभिभावकहरू गाैशालाबाट अपरिचित जाेगीले परमानन्दलाई भगाएकाे समाचार सुनेर अत्तालिएर परमानन्दलाई खाेज्न जङ्गल- जङ्गल चहार्नुभयाे ।जङ्गलभित्रकाे मूलबाटाेमा परमानन्दलाई भेट्टाउनु पनि भयाे ।उहाँबाट बाट सत्य तथ्य वृत्तान्त बुझेर चारैतिर बाँडिएर अन्तर्ध्यान हुनुभएका साधुलाई सबैले खाेज्नुभयाे तर हराउनुभएका साधुका विषयमा कसैले कतैबाट केही सङ्केतसम्म पनि भेट्टाउन सक्नुभएन ।कतिले स्वामीजीका कुराहरू सुनेर असाधारण घटना घटेछ भन्नुभयाे भने कतिपयले त पत्याउनु भएन पनि ।राष्ट्रसन्त गुरुवर स्वामी परमानन्द सरस्वती महाराज भने अभिभावकहरूकाे सल्लाह मानेर शिरबारी बस्नुपर्ने आफ्नाे प्रारब्ध अझै बाँकी रहेकाे ठानेर पुरानै गाेठमा फर्कनु भयाे ।यस घटनाबाट उहाँका मनमा वैराग्यकाे चस्काे पस्याे ।
४. ब्रह्मज्ञानी गुरुप्राप्ति र सेवा शुश्रुषा
साेह्र वर्ष नपुग्दै ब्रह्मविद्याका उपदेशक गुरुकाे खाेजीमा स्वप्नकाे सङ्केतका आधारमा शिरबारीबाट उत्तर उत्तर हिँड्दै हिँड्दै जाँदा म्याग्दीकाे गलेश्वरधाम नजिकै पर्ने तपाेवन मुसुङका विरक्त सन्त छविप्रकाशानन्द गुरुकाे अमाेघ सान्निध्य पाउनुभयाे । सत्सङ्ग र निष्काम गुरुसेवाकाे फलस्वरूप अठार वर्षकाे कलिलाे उमेरमा साक्षात् वैराग्यमूर्ति बन्नुभयाे । चाैबीसवर्षभित्रै गुरुकृपाप्रसादबाट ब्रह्मविद्या , याेगशिक्षा र रहस्यसहित शास्त्रकाे सार बुझ्नुभयाे ।
५. परमतत्त्वकाे बाेध र आश्रमस्थापना
ब्रह्मज्ञानी छविप्रकाशानन्द गुरुदेवका आज्ञा बमाेजिम गुरुस्थान तथा सिद्धक्षेत्रहरूमा तपस्या गर्ने सिलसिलामा गुल्मीकाे विकटक्षेत्र दिब्रुङकाे एक प्राकृतिक गुफामा ध्यान गर्दा गर्दै विक्रम सम्वत् २०२४ चैत्र महिनाकाे अन्त्यतिर उहाँलाई आत्मबाेध भयाे ।अर्थात् परमतत्त्वकाे साक्षात्कार भयाे । त्यस क्षेत्रमा उहाँ दिब्रुङका प्रभु नामले प्रसिद्ध हुनुभयाे ।भक्तहरूले उहाँका लागि एउटा सानाे कुटी बनाइदिनुभयाे ।त्यस कुटीले क्रमशः आश्रमकाे रूप लियाे र अन्तताेगत्त्वा त्याे तपस्थली र पर्णकुटी धर्मप्रचारकाे केन्द्र र परमानन्दीय आश्रमपरम्पराकाे जननी बन्न पुग्याे ।
६. सामाजिक धान्याचलकाे प्रवर्तन र गुरुकुल सञ्चालन
विक्रम सम्वत् २०३० सालमा नेपालकाे पहिलाे सामाजिक धान्याचल अपार भक्तसागरका बीचमा धर्मद्वारी आश्रम दिब्रुङमा व्यवस्थित रूपमा सम्पन्न गराउनुभयाे ।त्यस अभूतपूर्व धान्याचलले देश विदेशमा सकारात्मक ऊर्जा सञ्चरण गर्याे ।त्यही सिद्धभूमिमा परमपूज्य स्वामीज्यूका सत्सङ्कल्पमा गुरुकुल सञ्चालन भइरहेकाे थियाे ।गुरुकुल छाेटाे समयमा नै लाेकप्रिय बन्याे ।
७. विलक्षणता
उहाँमा अध्यात्मकाे तेज र साधनाकाे भरपूर सामर्थ्य थियाे ।अरूले त्यही कुरा गरे पनि मानिसहरू पत्याउँदैनन् उहाँमा के जादु थियाे कुन्नि स्वामीजीले भनेका कुरा कसैले पनि यताउता पार्दैनथे ।शिक्षित अशिक्षित सबै खालका मानिसलाई चुम्बकले फलामका कण टिपेझैँ आफैभित्र खिच्ने विलक्षण प्रतिभा थियाे स्वामीजीमा ।उहाँका सीधा तीखा र चाेखा प्रवचनमा श्राेताका मन-मुटु थरर्र काँप्थे ।विद्यालयमा भर्ना समेत नहुनुभएका स्वामीज्यूका श्रीमुखबाट दर्शनशास्त्रकाे बेजाेड प्रवचन सुन्न पाउँदा याे त आठाैँ आश्चर्य पाे हाे कि जस्ताे लाग्थ्याे ।
८ . सर्वपूज्य सन्त
गुरुमहाराजले वैदिक धर्मकाे मूल मर्यादाका सम्बन्धमा कहीँ कसैसँग पनि सम्झाैता गर्नुभएन ।वर्ण र आश्रमकाे मर्यादा गुरुमहाराजका लागि सदैव अनुकरणीय रह्याे ।वास्तवमा उहाँ वैदिक धर्मकै पुनरुद्धारका लागि धर्तीमा आेर्लनुभएकाे हाे ।वचन दिएका ठाउँमा उहाँ ठीक समयमा पुग्नुहुन्थ्याे ।निमन्त्रणा त छ तर अपमान हुनसक्ने पूर्वसङ्केत प्राप्त भए पनि बाेलेकाे कुरालाई कतै पनि फिक्का गराउनुभएन ।राष्ट्रसन्त जहाँ जहाँ पुग्नुभयाे त्यहाँका विघ्नबाधाहरू आ- आफै पन्छिँदै गए ।त्यहाँ त सम्मान हुन्न कि भनिएका ठाउँमा पूरै समाज सर्लक्क अनुयायी बन्दथ्याे ।विदाइकाे घाेषणा गर्दा सबैका अाँखाहरू डबडब अाँशुले भरिएका हुन्थे ।परमानन्दीय अतिमानुषप्रभाव समकालीन देशले जान्याे , बुझ्याे , मान्याे ।उहाँ आउँदा जाँदा मानिसहरू श्रद्धाले झुके ।
भक्तका ढुक्ढुकी बनेर वैदिक सनातन धर्मकाे उज्यालाे निरन्तर फैलाइरहनुभयाे ।वैदिक धर्मधाराका सबै आचार्यहरूका सर्वपूज्य सन्तकाे रूपमा प्रतिष्ठित हुनुभयाे । स्वामीजीले सात्त्विकपूजाकाे प्रशंसा गर्नुभयाे भने बलिपूजाकाे घाेर विराेध गर्नुभयाे । नेपालका विविधक्षेत्रका सयाैँ सप्ताहमा प्रवक्ता बन्नुभयाे , चार दर्जनभन्दा बढी सामाजिक धान्याचल सम्पादन गर्नुभयाे ।साठीभन्दा बढी मुनाफारहित पराेपकारी धार्मिक ,शैक्षिक ,सामाजिक संघ संस्थाहरूकाे स्थापना संरक्षण र सम्वर्धन गर्नुभयाे ।हजारैँकाे सङ्ख्यामा सक्षम शिष्यमण्डली तयार पारेर नेपालभर वैदिक धर्मकाे वैजयन्ती फर्फराउनुभयाे ।उहाँकाे अतुलनीय दैवीशक्तिका आेजले पाखण्डीहरू अधर्मीहरू सजिलै पराजित भए ।यस ज्ञानभूमि नेपालमा आनन्द र प्रसन्नताकाे वर्षा भयाे ।
९. सांस्कृतिक राजधानी देवघाटधामका परिकल्पनाकार
मध्य नेपालकाे पवित्र तीर्थस्थल देवघाटधामलाई भूस्वर्ग बनाउने उहाँकाे आदर्शकल्पना र कल्पनालाई साकार पार्ने सुदृढ अठाेट पनि थियाे ।शिक्षामा वनारसजस्तै र विकासमा हरिद्वारजस्ताे सुविधासम्पन्न बनाएर देवघाटधामलाई नेपालकाे सांस्कृतिक राजधानीका रूपमा चिनाउने पवित्र उद्देश्य लिनुभएकाे थियाे ।
१०. यी देवता हुन्
बालकसँग बालकजस्तै याेगीसँग याेगीजस्तै भक्तसँग भक्तजस्तै जाेसँग पनि उस्तै बन्ने ।सबैलाई आफ्नै जस्ताे लाग्ने ।सबैले म नै गुरुदेवकाे सबैभन्दा नजिककाे मान्छे हुँ भन्ठान्ने । स्वामीजीसँगकाे पावन सान्निध्य प्राप्त गर्नुभएका साैभाग्यशाली शिष्यहरूले आफ्ना गुरुदेवलाई यसरी सम्झनुहुन्छ ।काेहीसँग नडराउने आफूले कसैलाई पक्षपात नगर्ने याे बानी पनि सबैले बुझेकै हाे ।एउटा सानाे दृष्टान्त ।
घरकाे आर्थिक अवस्था दयनीय थियाे ।साना साना बाबू नानीहरू बेलामाेैकामा आश्रममा आउँथे ।गुरुसँग बस्न पाउँदा उनीहरू प्रसन्न हुन्थे ।स्वामीजीले पनि बच्चाहरूलाई असाध्यै माया गर्नुहुन्थ्याे ।बेलामाैकामा पाेल्टा भरिदिनुहुन्थ्याे ।एक दिन उनीहरूका घरमै गएर भन्नुभयाे - तपाईँहरू चिन्ता नलिनुहाेस् ।तपाईँका घरमा लक्ष्मी आउँछिन् । धैर्य गर्नुहाेस् आश्रम मेराे हाेइन यही समाजकाे हाे । म त कमण्डलुमात्र लिएर आएकाे हुँ ।मैले यहाँबाट कतै केही लैजाने पनि हैन ।म जाेगी हुँ ।ईश्वरभक्तका लागि आश्रमकाे द्वार सदैव खुल्ला छ ।संसारले मानेका स्वामीजीबाट यत्राे आदर पाउँदा उनीहरू केही बाेल्नै सकेनन् , किंकर्तव्यविमूढ भए । स्वामीज्यू विदा भएर जाँदा उद्बेलित भएर अामा एक्कासी भुईँमा लडिन् ।बच्चाहरूले त्यतातिर ध्यानै दिएनन् ।बरु उकालाे चढिरहनुभएका महात्मालाई आँखाले भ्याएसम्म हेरिरहे ।हृदयमा श्रद्धा र भक्तिकाे भक्कानाे फुटेर बाेल्न नसकेकी श्रीमतीलाई सम्झाउँदै श्रीमानले भने - उठ! यी मान्छे हाेइनन् , देवता हुन् ।
११. सन्न्यास आश्रममा प्रवेश
विक्रम सम्वत् २०४८ जेठ २९ गते देवघाटधाम गलेश्वर आश्रममा अनन्तश्रीविभूषित स्वामी सत्यप्रकाशानन्द सरस्वती महाराजज्यूबाट सन्न्यास दीक्षा लिएर गुरुआाज्ञाले आफ्ना ४८ जना शिष्यहरूलाई साेही मुक्तिमण्डपमा सन्न्यास दीक्षा दिनुभएकाे हाे ।उहाँ पनि ब्रह्मज्ञानी हुनुहुन्थ्याे ।उहाँलाई कर्मसन्यासकाे अनिवार्यता थिएन परन्तु आदिगुरु शङ्कराचार्य गुरुपरम्पराकाे विस्तार एवम् लाेकशिक्षाका लागि सविधि सन्न्यास दीक्षा ग्रहण गर्नुभएकाे हाे ।अनन्तश्रीविभूषित स्वामी सत्यप्रकाशानन्द सरस्वती महाराजज्यू भन्नुहुन्छ- केरलका आदि शङ्कराचार्यजस्तै परमानन्द कुनै आध्यात्मिक दिव्य विभूति हुन् ।
१२. अद्भुत सन्त : स्वर्गद्वारी महाेत्सवका प्रमुख अतिथि
राष्ट्रसन्त गुरुवर स्वामी परमानन्द सरस्वती महाराजका नजरमा याे मानिस सानाे हाे । याे विशेष मान्छे हाे । यसले पढेकाे छ ।यसले पढेकाे छैन । याे नजिककाे हाे । याे परकाे हाे भन्ने भाव पनि थिएन । उहाँले निजी ठाउँ बनाउनुभएन तर धेरै ठाउँकाे निर्माण व्यवस्थापनकाे जिम्मेवारी आफैले बाेक्नुभयाे ।जहाँ जानुभयाे त्यहीँ झाेली टक्टकाउनु भयाे तर छाेटाे जीवनकालमा सरकारका धैरै संयन्त्र परिचालन गरेकाे भएपनि पूरा गर्न नसकिने प्रकृतिका अतुलनीय याेगदानका सिम्बाेलहरू याे राष्ट्र नेपालमा छाेडेर जानुभएकाे छ ।साँच्चिकै अद्भुत सन्त हुनुहुन्थ्याे राष्ट्रसन्त गुरुवर परमानन्द सरस्वती महाराज ।मध्यपश्चिमकाे प्रसिद्ध तीर्थस्थल स्वर्गद्वारीमा महाप्रभु हंसानन्द गिरि जी महाराजद्वारा अखण्ड यज्ञ सञ्चालन गरेकाे सय वर्ष पुगेकाे अवसरमा आयाेजित स्वर्गद्वारी शतवार्षिक महाेत्सवमा दरबार र आश्रमकाे संयुक्त निमन्त्रणामा प्रमुख अतिथि बन्नुभयाे ।महाेत्सवमा देशभरका र भारतका प्रतिष्ठित सन्त महन्त बुद्धिजीवी विशिष्ट विद्वानहरूकाे उपस्थिति थियाे ।त्यसै अवसरमा राष्ट्रनायक राजदम्पति श्री ५ वीरेन्द्र र ऐश्वर्यलाई शान्त, एकान्त ,अखण्ड यज्ञभूमि ,स्वर्गद्वारीकाे विशेषकक्षमा श्रीमद्भागवतकाे सारसङ्ग्रहसहित राजधर्मकाे उपदेश दिएर राष्ट्रप्रतिकाे आफ्नाे अन्तिम कर्तव्य पूरा गर्नुभयाे ।।
१३. निर्वाण महाेत्सव
साधारण मानिस मृत्यु भन्छन् ।महापुरुषकाे शरीर छुटे निर्वाण हुन्छ ।विक्रम सम्वत् २०५३ माघ १८ गते पशुपति परिसरमा मानव कर्तव्यका विषयमा प्रवचन गर्दागर्दै एक्कासी वाक्य बन्द भयाे ।शिष्यहरूले पद्मासनमा राख्नुभयाे ।दृष्टि खुलेकै थिए ।मन्दतमस्वरमा ॐ कारकाे जप भइरहेकाे थियाे ।उहाँ ब्रह्मलीन हुनुभयाे ।चिति परमचितिमा लय भयाे ।भाैतिक पिण्ड भूतलमा नै रह्याे ।सारा देश स्तब्ध भयाे ।राष्ट्रसन्त गुरुवर स्वामी परमानन्द सरस्वती महाराजज्यूकाे इहलीला समाप्त भयाे ।
१४. जता हेर्याे उतै परमानन्द
वैदिक सनातन धर्मका अथक याेद्धा । समाज सुधारक । नेपालकाे धार्मिक जगतका जाज्ज्वल्यमान सूर्य ।वैदिक जीवनशैलीका सफल प्रयाेक्ता ।जनजनका हृदयका गुरु । हिन्दु सनातन संस्कृतिका असली संरक्षक । युगनायक ।सर्वप्रिय ।सर्वमान्य ।सर्वाेच्च धर्मगुरु ।राष्ट्रसन्त स्वामी परमानन्द सरस्वती महाराजज्यूकाे पाञ्चभाैतिक शरीर आज हाम्राे सामु छैन ।तर व्यापक चैतन्यका रूपमा रहेर हामीहरूलाई पाइलापाइलामा सत्मार्ग प्रदान गरिरहनुभएकाे छ ।
उहाँकाे जीवन उद्देश्यपूर्ण र पवित्र थियाे ।उहाँलाई केवल ज्ञानी सन्त महात्माकाे रूपमा मात्र नभएर समाज सुधारक महान् शिक्षाप्रेमीका रूपमा नेपालीहरूले सम्झिरहने छन् ।स्वामीजी ब्रह्मलीन हुनुभएपछि उहाँकै श्रीनामबाट आश्रम ,गुरुकुल , सहकारी , विद्यार्थी परिषद्हरू धमाधम सञ्चालनमा आएका छन् ।पुराना संस्थाहरूमा समेत उहाँकाे श्रीनाम जाेडिँदै जान थालिएकाे छ ।कतै स्वामीजीका नाममा सडक बनेका छन् , कतै पदमार्ग बनेका छन् ।कतै भवन बनेका छन् । कतै उद्यान बनेका छन् ।कतै धान्याचल भएका छन् । कतै महाेत्सव भएका छन् ।कतै अनुसन्धान भएका छन् ।कतै मूर्ति राखिएका छन् , कतै पुस्तक छापिएका छन् ।कतै भण्डारा चलेका छन् ।कतै कविगाेष्ठी भएका छन् ।कतै प्रतियाेगिता चलिरहेका छन् ।कतै स्वागतद्वार बनेका छन् , कतै लकेट देखिन्छन् कतै तस्वीरहरू बाँडिएका छन् ।जता हेर्याे उतै स्वामी परमानन्द सरस्वती हुनुहुन्छ । नेपालीहरू परमानन्द गुरुमय बनेझैँ देखिन्छ ।
१५. उत्तराधिकार र ज्ञानपरम्परा
सृष्टि परम्परित हुन्छ ।ज्ञान परम्परित छ ।हाम्रै समाजकाे लामाे परम्परा छ ।वैदिक ज्ञानवाहक गुरुपरम्परा संसारकै पुरानाे परम्परा हाे ।हाम्रा पूर्वज ऋषिमुनिहरूकाे ज्ञानका उत्तराधिकारी शङ्कराचार्य हुनुभयाे ।परमश्रद्धेय स्वामीजी उही शङ्कराचार्य गुरुपरम्परामा दीक्षित हुनुभयाे । स्वामीज्यूका प्रमुख उत्तराधिकारी श्री १००८ स्वामी ज्ञानानन्द सरस्वती महाराजज्यू हुनुहुन्छ । पूज्य गुरुदेव श्री १००८ स्वामी ज्ञानानन्द सरस्वती महाराजज्यू एवम् श्रद्धेय श्री १००८ स्वामी विवेकानन्द सरस्वती महाराजज्यूका गाउँ शहरका कार्यक्रमहरूमा जाँदा साना साना बाबु नानीले साेध्छन्- परमानन्द गुरु कहिले आउनुहुन्छ ? परमानन्द गुरु काे हुनुहुन्छ ? रूपन्देहीकाे एउटा सप्ताहमा म अवाक् भएकाे छु ।दङ्ग परेकाे छु ।राष्ट्रसन्तकाे शरीर शान्त भएकाे पाँच वर्षपछि जन्मेका तिनीहरूका अबाेध बाल मस्तिष्कमा कसरी कुँदिएछ स्वामीज्यूकाे श्रीनाम!
सार्वजनिक कार्यक्रमहरूका पर्चा पम्लेटहरूमा श्रद्धेय स्वामीज्यूहरूका विशेषणहरूमध्ये क्रमश: प्रमुख उत्तराधिकारी र पट्टशिष्य प्राथमिकताका साथ उल्लेख गर्ने गरिन्छ ।त्यसकाे परिणामस्वरूप बालमस्तिष्कले परमानन्द सरस्वती महाराज सशरीर हुनुहुन्छ भन्दाे रहेछ कथा सुन्ने प्रत्यक्ष भेट्ने सपना बुन्दाे रहेछ !
१६. उपसंहार
नेपाली हावापानीका वरदान राष्ट्रसन्त गुरुवर स्वामी परमानन्द सरस्वती महाराजकाे जीवनशैली उहाँले सम्पन्न गर्नुभएका महनीय कार्यहरूबाट समाजका कुना कुनासम्म पुगेकाे सकारात्मक प्रभावका आधारमा उहाँ लाेकाेपकारक, ब्रह्मविद् ,राष्ट्रसन्त हुनुहुन्छ भन्ने तथ्य सिद्ध हुन्छ ।उहाँकाे जीवनीपरक अध्ययनबाट समाजले असल बन्ने प्रेरणा प्राप्त गर्न सक्दछ ।धार्मिक क्षेत्रबाट पनि समाज कल्याणका लागि महत्त्वपूर्ण याेगदान दिन सकिँदाे रहेछ यसप्रकारकाे सन्देश उहाँकाे जीवनीबाट प्राप्त हुन्छ ।स्वामीजीकाे उत्तराधिकार परम्परा पनि सुदृढ रहेकाले लामाे समयसम्म यस धर्तीमा राष्ट्रसन्तकाे प्रभाव रहिरहने देखिन्छ ।
जय गुरुदेव!
ब्रह्मचारी हंस चैतन्यबाट उद्धृत
