08/02/2018
Perfecte bevallingen bestaan niet
Tenminste… het lijkt wel of ze niet mogen bestaan.
Op 25 januari kwam onze derde zoon ter wereld. En ik kan er niks anders van maken dan dat deze bevalling perfect was. In het stilst van de nacht om 02.31 in bad in onze woonkamer. Met onze andere twee zoons erbij. Een doula die hen hielp met mij te voorzien van washandjes, water, druifjes, kusjes, aai over mijn hoofd enzovoort. Een verloskundige die op een stoel zat er toekeek hoe ik zelf in bad van onze zoon beviel. Kaarsen overal. Fijne muziek. Mijn man die me coachte. De placenta die keurig na 45 minuten zelf kwam. Nagenoeg geen bloedverlies. Geen scheuren. En een voorspoedig herstel. Een bevalling met een gouden randje. Van een zoon die 4130 gram woog en een bevalling die 2 uur duurde. Als ik dit verhaal tegen iemand vertel is de reactie: ‘zo wat een geluk zeg’. Of: ‘oh dat komt natuurlijk door je werk’.
In juni 2012 kwam onze eerste zoon Ché Zen ter wereld. Toen ik tijdens mijn zwangerschap aan mijn omgeving vertelde hoe wij de bevalling hadden voorbereid en wat onze wensen waren, dan was standaard de reactie: ‘yeah right, nou wacht maar’. Als ik vertelde over de wens niet te willen persen, maar ons kindje langzamer ter wereld te laten komen door te ademen in plaats van vol gas te persen, dan was het antwoord: ‘dat kan niet’. De geboorte van Ché Zen duurde 6 uur. Het was een prachtige thuisbevalling. Zo goed als hands off van de verloskundige en ik heb hem inderdaad naar buiten geademd. Gewicht: 4600 gram, dus een flinke. Toen mij vervolgens door mijn omgeving naar de bevalling werd gevraagd en ik mijn verhaal deed dan was de reactie: ‘oh dat heb jij weer’. Of: ‘zo dan heb je echt geluk gehad’.
In juli 2014 kwam onze tweede zoon Luca ter wereld. Deze bevalling overviel me want binnen 40 minuten had ik onze zoon in mijn handen. Toen de weeën mij overvielen is Robert direct in de actiestand gegaan om mij met ademtechnieken alsnog in de bubbel te krijgen. En zo werd weer een kindje naar buiten geademd. Gewicht: 4570 gram en dus weer een flinke. De reacties: ‘jij hebt echt mazzel’.
Stel je voor. Sven Kramer wint de gouden plak tijdens de Olympische Spelen. En mensen zeggen tegen hem: ‘zo jij hebt echt geluk gehad’. Of: ‘jouw lichaam is nou eenmaal gemaakt voor topsport’. Wat denk je dat hij zou zeggen? Deze Sven Kramer werkt zich drie jaar lang de tandjes om die ene race op de Olympische Spelen voor te bereiden. Hij traint elke dag. Hij let op zijn voeding. Hij neemt ijsbaden. Hij rust. Hij traint nog harder. Hij heeft een top coach. Hij visualiseert zijn overwinning over and over and over and over again. Hij gebruikt affirmaties. Hij gelooft erin dat hij die gouden plak gaat halen. En waarschijnlijk doet hij nog veel meer. Alles doet hij eraan om die overwinning te behalen. En als hij het niet haalt, dan is het b***n maar kan hij wel zeggen dat hij er alles aan heeft gedaan.
En zo hebben wij onze bevallingen ook voorbereid. Het is geen kwestie van geluk. Het is geen kwestie van kennis door mijn vak. Bevallen doe je niet met kennis in je hoofd, maar doe je met de oerkracht van je lijf. We hebben bij de eerste een hypnobirthcursus gedaan. Bij de tweede en de derde een opfrisser hiervan. Ik heb dagelijks affirmatiekaarten gelezen. Ik heb ontelbaar veel filmpjes van (bad)bevallingen gekeken. We hebben aan elkaar verteld hoe voor ons de bevalling er uit zou gaan zien. Zo konden we onze beelden op elkaar afstemmen. We hebben ontspanningsoefeningen en visualisaties geoefend. Onze kinderen voorbereid voor als ze erbij zouden zijn. Gevoeld en gevisualiseerd hoe de ruimte eruit zou zien. Een doula ingehuurd. Een bevalplan gemaakt. Goede gesprekken met de verloskundigen gehad. Toen de bevalling zich aandiende, de woonkamer in orde gemaakt: kaarsen aan. Gordijnen dicht. Met een ceremonie de aartsengelen uitgenodigd. Op elkaar afgestemd. Muziek klaargezet.
Toen we om 22.00 gingen slapen, omdat er behalve gebroken vliezen nog niks aan de hand was, zei ik tegen Robert ‘het lijkt allemaal te perfect. Ik kan bijna niet geloven dat het allemaal zo zal gaan als wij gevisualiseerd hebben’. Maar deze gedachte heb ik vervangen door: ‘ja! Het gaat zoals wij hebben gevisualiseerd. Dit is hoe wij het gaan doen!’
Natuurlijk is er altijd een kans dat er iets niet gaat zoals je wenst. Dat er iets gebeurd waardoor je moet uitwijken naar plan B. Maar ook die hadden we! Stel, dat we naar het ziekenhuis ‘moeten’, wat willen we dan? Want ook daar kun je je op voorbereiden. En stel, stel in het ergste geval wordt het misschien zelfs een keizersnede. Ook daar waren we op voorbereid en hadden we een plan C.
Een bevalling is een life event. Het is een levensveranderende gebeurtenis voor een vrouw. Of het nu haar eerst of haar derde kind is. Niet voor niks kun je een trauma overhouden aan een bevalling. Als een vrouw zich in de steek gelaten voelt. Het gevoel heeft dat ze heeft gefaald. Niet goed geïnformeerd is over handelingen tijdens de bevalling. Niet gecoacht is. Dan heeft dit invloed op de rest van haar leven. Op het leven van het kind. Op de relatie met haar partner.
Een bevalling voorbereiden is hard werken. Je kunt je in zoveel dingen verdiepen. Diverse scenario’s bedenken en wat je dan daarin wilt. Juist door het kijken van filmpjes en verhalen te horen van vrouwen die een fijne bevalling hebben gehad, doe je zelf ideeën op over hoe jullie het fijn zouden vinden.
De oerkracht van een vrouw is niet in woorden te omschrijven. Wij weten alleen niet meer goed hoe we op die oerkracht moeten vertrouwen. Maar elke vrouw kan baren. We zijn er voor gemaakt. Dus zie die bevalling als topsport. En bereid je voor! Maak die hersenverbindingen aan door middel van affirmaties, visualisaties, filmpjes kijken, samen praten, onderzoeken enzovoort. Neem een doula. Zoek een verloskundige waarbij jij je echt op je gemak voelt. Stel jouw eigen perfecte bevelteam samen. En als we het dan over mijn kennis hebben, dan kan ik vanuit mijn kennis zeggen dat de vrouwen die zich zo voorbereiden vaak ook zo bevallen als zij het willen. Dat vrouwen die zeggen ‘er is nog nooit een kind blijven zitten, dus waarom zou ik me voorbereiden het komt er toch wel uit’ vaker met een bevallingsverhaal komen die minder prettig is.
Ik merk dat het mij raakt dat mijn magische bevalverhaal wordt afgedaan met ‘dat is geluk’ en ‘dat komt door jouw kennis’ terwijl ik er zo hard mijn best voor heb gedaan. Hoe fijn is het als elke vrouw met een mooi verhaal daarmee andere vrouwen zou kunnen inspireren. Dat vrouwen zouden vragen ‘oh wat heb je er allemaal voor gedaan?’ Dus vrouwen met een mooi verhaal: VERTEL HEM! Vrouwen die zwanger zijn: LAAT JE INSPIREREN!
‘there is a mystery to each birth, and only so much is under our control. On the big day, you will give it your all. Your team will be there to support you. Your baby will have plenty of input too. It’s a collaboration. And when it’s all said and done, you will have the perfect birth for you. Don’t fret or compare. You are unique, and your childbirth will be too’
