
09/05/2017
De eenzame weg.
In het diepste punt van je leven ontmoet je mensen die je een oplossing bieden. Wanneer je het niet meer ziet zitten en met je rug tegen de muur staat, komen er mensen in je leven die je een hand reiken en een nieuwe weg tonen.
Je vindt het doodeng, want die weg is donker en je kunt niet zien waar je naar toe gaat. Je wordt aan de hand meegenomen en langzaamaan zie je een weg ontstaan. Met het ontstaan van die weg vervaagt de helpende hand en dat maakt dat je eigenlijk liever niet losgelaten wil worden, want die helpende hand is je stabiele factor. Maar de hand duwt je van zich af en daar sta je dan op de weg naar de toekomst. Je weet dat je het kan, maar de angst neemt je af en toe helemaal over, waardoor je verlamd wordt.
Waar is toch die helpende hand en waarom heeft die mij in de steek gelaten?
Boos, verdrietig en angstig stap je verder op de weg van de toekomst en langzaam maar zeker ga je de weg prettig vinden. Je ziet mogelijkheden en wanneer je weer stabiel bent, dan zie je ineens de helpende hand voor je. De helpende hand, oftewel de hulpverlener die je in je donkerste periode geholpen heeft. Dan besef je ineens dat die hulpverlener al die tijd vanaf de zijlijn meekeek. Door je los te laten, kreeg je weer je identiteit terug en ook je zelfstandigheid. Zelf ging je stabiele ankers uitzetten en je leven weer inrichten, wat je weer een goed gevoel gaf. Je groeide en zag weer mogelijkheden voor de toekomst.
Nu begrijp je dat de hulpverlener een stap opzij moest doen om je te laten groeien.
Een hulpverlener moet er naar streven dat zijn client zelfstandig wordt, zodat er een gelijkwaardig contact kan ontstaan in plaats van een afhankelijkheid.
Ieder mens heeft recht op geluk en dat begint met je eigen zelfstandigheid en identiteit terug te vinden vanuit dat diepe dal.
Deel je mee ( voor alle mensen die uit het dal klimmen) ?