03/08/2022
Lang leve de hulpverlening als het gaat om vrouwen met een hormonale disbalans.
Weer een geweldig maar een te triest voor woorden voorbeeld, over hoe de hulpverlening en de medische wereld met vrouwen met een klassieke postpartum depressie PPD omgaat ( een klassieke PPD is de ergste vorm van PPD die je als jonge moeder kunt hebben)
Mijn stelling is altijd: als je ergens geen kaas van gegeten hebt zeg dat dan gewoon eerlijk, wie je ook bent!
Afijn, enkele weken geleden kreeg ik een nieuwe cliënte in behandeling met een klassieke vorm van PPD.
Dieper dan zij zat op dat moment kan je eigenlijk niet gaan als jonge moeder.
Ook de partner heeft hierdoor een flinke deuk opgelopen en laat men daar nu geen hulp voor bieden.
Dit is iets wat niet kan maar het gebeurd nog steeds, maar goed als een moeder al niet gehoord wordt verwacht je al helemaal niet dat men oren heeft naar de partner.
Enkele dagen geleden kreeg ik een mailtje van deze cliënte ”het gaat al eens stuk beter met me” schreef ze.
Ze was erg blij en dankbaar maar helaas was de vreugde van korte duur.
Een dag later ging ze naar de psycholoog omdat dit protocol nu eenmaal gevolgd moet worden als je tijdelijk in de ziektewet zit--- en daar werd alle behaalde winst van enkele weken in enkele seconden teniet gedaan.
De psycholoog begon over de medicatie anti depressiva, dit moest ze gaan slikken en zo niet dan moest ze drie dagen per week opgenomen worden en plaatjes gaan kleuren in een instelling.
Mijn cliënte legde uit waarom ze niet graag antidepressiva wilde nemen en dat ze graag de hormoontherapie een goede kans wil geven, het begon immers net te werken.
De psycholoog vertelde haar dat het een absolute must is om anti depressiva te nemen, in haar situatie.
Als ze weigerde medicatie te nemen dan zou de psycholoog er wel voor zorgen dat ze 3 dagen plaatjes ging kleuren in een instelling alsof je met een PPD niet goed wijs bent!
De psycholoog vond dat de hormoontherapie allang zijn werk had moeten doen, als ze zich ingelezen had zou ze beter moeten weten, hormonen doen hun werk per cyclus en niet per dag.
Iedereen zal begrijpen hoe overstuur mijn cliënte hiervan was en nog is.
Je mag anti depressiva te allen tijde weigeren vertelde ik haar, jij bepaald wat er met je lijf gebeurd en niet de psycholoog.
Pas als je een gevaar vormt voor jezelf of voor je omgeving dan mogen ze je met dwang medicatie toedienen maar laat dit hier totaal niet aan de hand zijn.
Terecht dat haar ouders en partner woedend waren.
Oh ja, nog even dit haar man zou hier het slachtoffer zijn, en ze moest begrijpen dat het zwaar voor hem was.
Ze moest ook nadenken wat ze haar naasten aandeed.
Ze zou volgens de psycholoog te close met haar kind zijn.
Ze moest meer afstand van het kind nemen, het vaker alleen laten, anderen voor het kind laten zorgen etc.
En waarachtig heeft de psycholoog nu iemand van een instelling geregeld die bij mijn cliënte thuis wil komen kijken hoe mijn cliënte met haar haar kind omgaat en daar weer verder op therapieën.
Knap hoor, heel knap en middeleeuws, dat ook.
Dat haar moeder er de hele dag is, is volgens de psycholoog ook niet goed.
De baby MOET in zijn eigen bedje gaan slapen, desnoods tot huilens toe, dat is wat gezegd werd.
Mijn cliënte probeerde nog uit te leggen hoe schuldig ze zich voelde tegenover haar kind, haar man en haar familie.
Op dit moment voelt ze zich door deze domme adviezen nog slechter en schuldiger dan ooit.
Vandaag ging mijn cliënte naar de bedrijfsarts,” ik ga proberen te bespreken waar ik tegenaan loop “zei ze en ze ving weer bot, ze kreeg geen hoogte van deze man alsof ze een enge ziekte heeft.
Ze moest maar koffie gaan drinken op haar werk en op het gebied van postpartum depressie was er genoeg deskundige hulp......ja dat klopt het internet staat er bol van.
Het zou ook aan haar karakter liggen zo zei de bedrijfsarts, maar waarom krijgt de ene vrouw een PPD na het eerste kind en de andere na de tweede of derde of vierde?
Het heeft alleen met de bevalling te maken en het dalen van je progesteron meer is het niet en dat is iets wat men niet wil zien of er doodeenvoudig te stom voor is.
Kijk....ben je laconiek van karakter dan rol je er wat makkelijker door dan iemand die een gevoelsmens is, dan tikt het 100 x harder aan.
Uiteraard kunnen psychosociale omstandigheden mede een rol spelen maar dat komt er alleen bij en is nooit de oorzaak van een PPD.
PPD is lichamelijk net als een schildklier die niet goed werkt, dat zit niet tussen de oren.
De bedrijfsarts kapte de vragen die haar moeder stelde af, zodat mijn cliënte samen met haar moeder weer zo snel mogelijk buiten stond.
Gelukkig is mijn cliënte op dit moment sterk genoeg, ze heeft vandaag de psycholoog een brief gestuurd dat zal hopelijk tot nadenken stemmen.
Mijn cliënte voelt zich een opgejaagd dier, het kan de medische wereld niet snel genoeg gaan om haar aan het werk te krijgen.
Dat begrijp ik, nu kost het teveel geld, daar draait immers alles om.
Waarom is er toch zo weinig begrip vanuit het medische circuit?
Na 42 jaar in het vak dagelijks bezig te zijn verbaasd me dit steeds weer en ik kan iedereen verzekeren : dit went nooit!
Nog een leuk detail, ik kreeg ongeveer 2 weken geleden een psychologe in behandeling die eerlijk toegaf dat wat ze nu meemaakte haar nu pas duidelijk werd hoe erg en frustrerend het is om PPD te hebben.
Wij gaan met frisse moed verder en wat de partner betreft, die kan ook bij mij terecht, hij mag mij om raad vragen ik zal hem de handvatten aanreiken die hij nodig heeft.
Immers als je het beste met je cliënten voor hebt dan sabel je ze niet neer maar help je waar je helpen kan, want zo hoort dat in de medische wereld.
Eileen Engels.
Kraamtranen - postnatale depressies, PMS en andere hormonale problemen
KRAAMTRANEN.NL
Kraamtranen - postnatale depressies, PMS en andere hormonale problemen
Kraamtranen geeft informatie over de symptomen en mogelijke oorzaken en de behandeling/begeleiding van Postnatale depressie, Premenstruele spanning en Premenstruele distress.
