28/05/2021
๐ฏ๐๐ ๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐
๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ๐๐๐ ๐
๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐?
๐๐๐ง๐ฌ๐๐ง ๐ฏ๐๐ซ๐ ๐๐ญ๐๐ง ๐ฌ๐จ๐ฆ๐ฌ ๐จ๐ฆ ๐ณ๐ข๐๐ก ๐ก๐๐๐ง ๐ญ๐ ๐ค๐ข๐ฃ๐ค๐๐ง ๐๐ง ๐ญ๐ ๐ข๐ง๐ฏ๐๐ฌ๐ญ๐๐ซ๐๐ง ๐ข๐ง ๐๐ ๐๐ข๐ ๐๐ง ๐จ๐ฆ๐ ๐๐ฏ๐ข๐ง๐
Jarenlang was hij gewend met zijn handen te werken. Mooie dingen ontwerpen, maken en een product afleveren, daar wilde hij zijn beroep van maken. Echter het noodlot stak er een stokje voor en maakte dat hij zijn bakens moest verzetten. Nu werkt hij al weer zeventien jaar met mensen. Opbouwwerker Wout Minnema (39), vader van een dochter, is er in die periode achter gekomen dat mensen die hun leefomgeving willen verbeteren bij elkaar moeten komen. Men kan gewoonweg niet alles alleen. Hij heeft het tot zijn missie gemaakt om daar een rol bij te spelen.
Wout groeit samen met zijn zusje op in een progressief, vegetarisch gezin, dat woont in Greonterp. Vader raakt betrokken bij het natuurbeheer en moeder doet vrijwilligerswerk. Door het werk van vader verhuist het gezin een paar keer binnen Friesland en heeft het altijd midden in de natuur gewoond.
Wout is een buitenjongen met een voorkeur voor vriendschappen, voetbalt graag en vermaakt zich het liefst in de natuur. Het liefdevolle gezin en de kleine gemeenschap waar hij opgroeit bieden hem de bescherming die hij als jongetje nodig heeft. Het leven in een kleine gemeenschap zorgt er wel voor dat hij, bij gebrek aan leerlingen, als enige in groep acht van de basisschool belandt.
๐๐ฟ๐ผ๐ฒ๐ธ๐๐๐ผ๐ธ
โIk was blij toen ik uiteindelijk in Burgum naar de middelbare school ging want er waren daar fantastisch veel kinderen. Binnen de kortste keren had ik een hechte vriendengroep waar ik tot mijn negentiende mee optrok. Daarna werd het contact minder doordat ieder zijn eigen pad koos. Toch heb ik met de meesten nog regelmatig contact. Het bijzondere aan onze vriendengroep was het feit dat we allemaal uit verschillende dorpen kwamen, maar daar niet vonden wat we zochten.โ
Wout is enkel met vrienden bezig, school komt op de laatste plek. Hij zegt dat hij het mavodiploma met twee vingers in de neus heeft behaald. Zijn vriendengroep hangt rond, regelt een eigen plek in een caravan en gaat naar het jongerencentrum Kiehool.
โWe waren een stelletje alternatievelingen in een tijd dat de gabbers domineerden en dat boterde niet altijd tussen beide groepen. Maar we gingen gewoon onze eigen gang, organiseerden zelfs een klein festival en noemden dat Broekstok, met een knipoog naar Woodstock.โ
Na het afronden van de mavo belandt hij op het mbo en kiest daar de richting handel en reclame, de in zijn ogen meest creatieve opleiding in de regio. Het eerste jaar van de opleiding raakt hij bevriend met een jongen die hij al vanaf de eerste klas van de mavo kent. Ze stoppen hun opleiding en samen vertrekken ze voor een halfjaar naar Canada, het avontuur tegemoet. Hij is dan negentien jaar.
โWe zouden aanvankelijk een halfjaar het land doorkruisen, al hadden we weinig geld bij ons en geen vervoer. Ons avontuur duurde korter. Toen we op een donkere avond van een dame een lift kregen ging het mis. Haar auto raakte in een slip, sloeg een aantal keren over de kop en belandde langs de weg. Als bijrijder, mijn vriend zat achterin, kwam ik knel te zitten onder het deel van de auto dat de grootste klappen had opgevangen. Mijn vriend heeft me voor de dood weggehaald door me, terwijl de auto brandde, uit het voertuig te trekken.
Ik werd wakker op de intensive care van een Canadees ziekenhuis en heb daar met bloedingen in mijn hersenen, een oor dat eraf lag en een paar vingers die aan gort waren drie weken gelegen. Daarna was het veilig genoeg om in het MCL in Leeuwarden verder te revalideren. Dat duurde nog eens een half jaar.โ
๐ง๐ผ๐ฒ๐ธ๐ผ๐บ๐๐๐ฝ๐น๐ฎ๐ป๐ป๐ฒ๐ป
In 2001 vertrekt hij naar Amsterdam om zijn lang gekoesterde wens in vervulling te laten gaan. De opleiding handel wordt omgeruild voor de opleiding meubelmaker. Dat gaat echter moeizaam omdat zijn belangrijkste gereedschap, zijn handen, niet meer alles kunnen. Hij raakt daardoor mentaal in de knoop en komt vast te zitten.
โIn die periode ben ik voor het eerst een maatschappelijk werker gaan bezoeken. Na het ongeluk heb ik ooit een gesprek met een psycholoog gehad, maar ik had nooit het gevoel dat ik die nodig had. Twee jaar later vertelde die maatschappelijk werker dat er ook zoiets bestaat als een uitgesteld trauma en weer wist ik niet wat dat voor mij inhield. Ik ontdekte wel dat ik mijn toekomstplannen, creatief handmatig bezig zijn en een product afleveren, grondig moest bijstellen.โ Grappend; โIk kwam tot de ontdekking dat als er รฉรฉn vak is waar het niet verstandig is om je handen te gebruiken, het wel het werken met mensen is.โ
Door het auto ongeluk wordt Wout gedwongen verder te kijken dan hij gewend is. Terugkijkend is hij er blij mee. โHet is niet makkelijk je oude toekomstplannen achter je te laten, echter heeft het me wel opgeleverd dat ik als opbouwwerker hier nu zit. Iets wat zonder dat ongeluk waarschijnlijk nooit was gebeurd.โ
Hij start de opleiding MBO welzijn, later aangevuld met HBO module samenlevingsopbouw, kiest voor het jongerenwerk en gaat stage lopen bij jongerencentrum het Bolwerk in Sneek.
โIk zag mijzelf wel in de rol van jongerenopbouwwerker al begreep ik nog niet veel van het vak. Maar mijn gevoel bleek te kloppen. Het bleek hartstikke mooi werk te zijn, alhoewel ik wel moest wennen aan het feit dat je nooit echt een eindproduct afleverde, het werk was nooit af. Toch ging ik iedere dag met een voldaan gevoel naar huis.
Twee jaar later was ik eruit; dit werk paste bij me.โ
Zijn stage in Sneek levert hem vervolgens een betaalde baan op en hij leert er dat je niet alles alleen kunt, maar ook hulp moet aanvaarden. Hij stoomt door en solliciteert bij de Stichting Wijkwerk in Leeuwarden, wordt er aangenomen als jongerenwerker en gaat twee jaar later mee een fusie in. โDie Stichting Wijkwerk was een team vol anarchisten en dat paste destijds wel bij me. Ze pakten alles op en gingen daarbij regelmatig onorthodox te werk. Dat sprak mij wel aan, ik heb er veel geleerd.
Via twee fusies ben ik bij mijn huidige werkgever Amaryllis terechtgekomen. Eerst als sociaal werker en sinds januari jl. als opbouwwerker. Die vacature voor opbouwwerk kwam net op tijd, het was precies wat ik zocht. Ik was tenslotte als sociaal werker ook al veel met opbouwwerk bezig. Het bijzondere is dat รฉรฉn van mijn werkplekken nog steeds de wijk Achter de Hoven is. In die wijk ben ik nu vijftienjaar onafgebroken aan het werk, eerst als jongerenwerker, daarna als sociaal werker en nu als opbouwwerker.
๐ฉ๐ฒ๐ฟ๐๐ฟ๐ผ๐๐๐ฒ๐ป
Nu zitten we vanwege corona al geruime tijd in lockdown en dat heeft zijn weerslag op bewoners. Ik ben nieuwsgierig hoeveel mensen die hulp nodig hebben dat nu niet krijgen, daar hebben we volgens mij geen goed beeld van omdat men door de maatregelen een drempel voelt om in actie te komen en hulp te vragen.
Ik merk ook dat er in deze periode steeds meer argwaan ontstaat tegen instellingen en overheden. Ben benieuwd wat die overheden en instellingen kunnen en gaan doen om het vertrouwen bij de burger weer te herstellen.โ
Wout komt tot de conclusie dat mensen zich veel met grote themaโs bezighouden, mede ingegeven door de sociale media. Dat lijkt de argwaan te vergroten. Je kunt je afvragen welke invloed je hebt op die grote themaโs. Soms laat hij mensen inzien dat ze veel meer invloed hebben op hun directe omgeving. Hij merkt dat dit positieve effecten heeft. Zo ontstaan er allerlei kleine initiatieven waar de directe omgeving baat bij heeft.
โAls opbouwwerkers ligt er nu en straks na corona een flinke uitdaging op ons te wachten.
We moeten aan de bak om mensen het vertrouwen te geven en hen betrekken bij alle ontwikkelingen in hun leefomgeving. Voorbij het wantrouwen en met goede moed. Dat zal de komende jaren een doorgaand proces moeten zijn, dat is dus nooit af.
En ikzelf, hoe ik mijn evenwicht bewaar? Ach, ik heb een bos achter huis. Daar zaag ik zo nu en dan een boom om. Hout kloven en in de winter in de houtkachel. En het hout dat overblijft verwerk ik in mijn huis. Heerlijk om op die manier toch met mijn oude hobbyโs bezig te zijn.
Tekst: Meijer ten Zijthoff
