18/02/2024
Mooi verhaal door Paul de Haan...
Hoe zat het ook al weer in elkaar? Waarom kwam de Olga Patricia vanuit de VS in mei 1966 naar Europa waar het schip in "Lezefer" werd omgedoopt, ik hou het op Olga Patricia. Er ging iets aan vooraf waar Texanen een grote rol in spelen. Texanen gaan door het leven, toen en nu, met het idee dat je alleen gelukkig kunt zijn als je een 16 cylinder 6 liter auto kun rijden met naast je op de autostoel een revolver met een lange loop, dit laatste als compensatie voor een te korte....vult u zelf maar aan. Waar nuchtere Nederlanders warm lopen voor een bord snert dompelen Texanen zich graag onder in olie om onzichtbaar te zijn en zodoende geen Federale belasting te betalen. Texanen haten uit het diepst van hun hart Federale overheid en zullen zich nooit afvragen waar die prachtige infrastructuur zoals wegen en onderwijs van betaald worden. Als ze in projecten kunnen investeren waar ze over de winsten geen cent belasting hoeven te betalen, omdat die winsten handig elders buiten de VS in een bananen republiek worden geparkeerd, dan zijn ze er als de kippen bij. Zo ook medio 1964 toen een groep olieboeren uit Texas veel geld over hadden en met plezier in een project zouden stoppen dat wij kennen als Radio London. Nadat ze de verzekering hadden dat de winsten uit reclame verkoop niet afgeroomd werden door belastingen in the UK en VS< alle revenuen kwamen op de Bahama's terecht, toen een belasting paradijs voor sluwe belasting ontduikers> tastten ze in de buidel en hoestten het geld op om een oude mijnenveger te kopen van een stel Grieken die het plan om van de mijnenveger een vrachtschip te maken maar niet rond kregen. Rare jongens die Grieken, hoe ze ooit dachten van een mijnenveger een vrachtschip te maken is mij een raadsel. Wel eens de lay out van een mijnenveger gezien? In december 64 begon London met geld te verdienen voor de Texanen en dat zou pas stoppen op 14 augustus 1967. Het geld stroomde bij London binnen met de verkoop van commercials en de opbrengst van de verkoop van zendtijd aan een politieke organisatie die de "wereld van morgen zou beschouwen". Daarnaast leverde het fenomeen plugplaten ook het nodige op. Hoe werkte dat bij Big L. Het station hanteerde het toen succesvolle top 40 format en bedacht een hitparade , de Radio London Fab 40, een prediction chart. Op 1 kwam een plaat die 4 weken later pas in de verkoop top 40 op 1 kwam zoals bijvoorbeeld gehanteerd door de BBC. Het aantrekkelijke van die Fab 40 was het feit dat vanaf zo ongeveer plaats 20 tm 40 de platen die er in voorkwamen niets meer of minder waren dan plugplaten,kassa. In bepaalde zeezender kringen worden zowel de Fab 40 als Radio London als the holy grail gezien. Echter, gedurende de vroege zendperiode van Big L waren er een aantal Texanen niet zo blij met de toch wel redelijk fors "Engels" klinkende sound van Big L. Daar moest verandering in komen door de Big Lillers een lesje te leren met nog een zeezender gefinancierd met olie dollars uit Texas, wat ... niet 1 maar 2 stations. Met veel haast werd Olga uitgerust met twee 50 kw zenders< die nimmer op 50 kw uit zouden zenden, mischien de helft>, een zendmast , niet afgebouwde studios en met volle kracht richting Clacton coast in Essex UK. Op 3 mei 1966 luisterde ik inmiddels 2 jaar Britse zeezenders en was getuige van de eerste tests van Swinging Radio England in eerste instantie op 355 meter maar ook van de tests op 227 meter van het easy listening station Britain Radio. SRE kreeg het mooiste jingle pakket ooit gemaakt door PAMS, te weten series 27 the Jet Set jingles met als gillend hoogte punt de stem van Gleni Tai, een native American female singer. Haar stemgeluid< zeer hoog> gaf series 27 de herkenbaarheid. Britain Radio kreeg het al even zo mooie Smart Set pakket mee als vormgeving. SRE introduceerde een vorm van radio waarbij als kenmerk het gegeven dat de deejays zich "Boss Jocks" noemden en zich als zodanig ook tot de luisteraars richtten, Talking at you, not to you. De Britse luisteraars konden zich hier niet in vinden. SRE kwam ook eigenlijk al te laat, de advertentie koek was al verdeeld, ruwweg tussen London en Caroline North. Caroline South was al vanaf ‘65 buiten de boot gevallen mbt verkoop van commercials, pas vanaf de zomer van ‘66 verbeterde de situatie voor South ook. SRE was inmiddels ook op 227 meter gaan zenden, Britain Radio op 355. SRE hield het vanaf mei ‘66 vol tot 14 november 1966, de stekker werd er toen uitgetrokken. In de herfst van 66 was ik een fanatiek lezer van de muziekkrant Hitweek met daarin de aankondiging dat als opvolger van Radio England Swinging Radio Holland op 227 meter van start zou gaan als top 40 station. Er was echter al een Radio Holland, geen radiostation maar wel leverancier van oa scheepsverbindings zenders. Zij waren niet amused. Uiteindelijk zou het Radio Dolfijn worden echter....niks top 40, Frank Sinatra en Peggy Lee stonden op het menu. Wat mij betreft niets op tegen, ik luisterde veelvuldig naar Britain Radio en Radio 390, inmiddels klinkende easy listening namen op radio gebied. Dolfijn had aan boord deejays als Look Boden, Jos van Vliet maar ook ene Lodewijk die bedeesd weer een ballad van Sinatra aankondigde. Dolfijn verdween in februari 67 ivm een mastbreuk uit de ether, Olga stoomde op naar Zaandam waar een reparatie volgde. Half maart 67 was het schip terug voor de Britse kust met een verrassing....Dolfijn was omgedoopt in Swinging Radio 227. Britain Radio werd Radio 355. Om 227 een succes te maken werd ex Bigl L senior deejay Tiedubbeljoe Tony Windsor ingezet. Begin 1967 werd hij verzocht Radio London te verlaten, als reden wordt gefluisterd de hoge “koffie” consumptie tijdens zijn programma's, die gewoonte zou hij bij 227 voortzetten maar vond gelukkig tijd, helderheid van geest en creativiteit om 227 de succesvolle Big L formule mee te geven. Look Boden bleef en paste zijn style enigszins aan maar bedeesde Lodewijk ging goed los op 227, van TW kreeg hij de klinkende naam Lex Harding mee, uiteindelijk zou het goed komen met Lodewijk . Het station klonk als een klok en had alles in zich Veronica in het zand te laten bijten. De schitterende SRE Pams jingles werden door Radio 355 deejay David MacKay bewerkt tot Swinging Radio 227 jingles, ook was er veel aandacht om het station a tight sound mee te geven, lukte geheel. Helaas kreeg 227 niet de kans zich te ontwikkelen, de Texanen besloten het schip terug te laten keren naar de VS, 227 verdween eind juli voorgoed. Mij is absoluut niet bekend of er zoiets als een laatste uur is gemaakt of dat de stekker er van het ene op het andere moment is uit gehaald. Er zijn weinig opnames van 227, ik heb een 4 a 5 uur met hoofdzakelijk Look Boden. Ook een half uur met Dick Weeda met nog een kort stukje van Harding als hij overneemt. 4 van de 5 opnames heb ik in bad gedaan om de kwaliteit te verbeteren, het wordt natuurlijk nooit FM maar is vol te houden om een uurtje naar te luisteren. Olga stak the Atlantic weer over, werd ontdaan van haar zendspul en kreeg aan boord visspul. De brug van het schip kwam voorop, ze zou nog tot circa 2015 in de visserij actief zijn. Olga zou London wel even een kool stoven maar kwam uiteindelijk van een kouwe kermis thuis. Maar goed, eerst maar even luisteren naar Weeda op 227, 1e plaat in de opname doet mij goed, the Rodys met hun 1967 hit Take her home. Rodys uit Winschoten..oet Sodem dus mien jong
