Leuvenhorst en Hulshorsterzand

Leuvenhorst en Hulshorsterzand Landgoed Leuvenhorst bij Hulshorst was van de 30' er jaren tot 1988 de eerste en enige echte natuur kampeer plek in Nederland. Kamperen in de vrije natuur.

Van 1972 tot 1988 heb ik met mijn ouders en familie gekampeerd op de enig echte natuurcamping van Nederland Leuvenhorst. In de meest pure vorm. We hadden alleen de beschikking over een waterpomp. Verder was er niets dan bos, zand en de hemel boven ons. Een overweldigende omgeving. Zeker voor een kind. De Leuvenhorst kampeerder gaf niet om luxe. Die had je ingeruild voor iets onbeschrijfelijks. Wat

je terug kreeg was een onstellende hoeveelheid vrijheid en een ongevenaarde natuur beleving. Dichter bij de natuur kon je niet komen. In die periode heeft onze famillie op verschillende plekken gestaan. Op de Stakenberg, bij de Tafelberg, op de Pudding, bij de Hazeberg, het Biologenkamp, enz
Die namen zal bijna niemand wat zeggen maar voor mij zitten er duizenden herinneringen aan vast. Lange zomer vakanties. Alles bij elkaar opgeteld heb ik anderhalf jaar doorgebracht onder een dak van canvas op de Leuvenhorst. Sinds 1978 was dit teruggebracht tot het gebied aan de rand van de zandverstuiving. Omdat door de overname van het landgoed door Natuurmonumenten niet meer over het hele gebied verspreid mocht worden gekampeerd. Daarvoor werd er gekampeerd in de driehoek Stakenberg, de Zandmolen en Tafelberg

De kampeer geschiedenis op de Leuvenhorst van mijn vader en oom gaat nog veel verder terug. Want die begon al in 1953. Al ver voor de tweede wereldoorlog werd er al gekampeerd op de Leuvenhorst.

Over ongebaande paden. Onze avonturen met de kaarttrekker brengen ons -Govert en mij- in contact met allerlei interessan...
23/10/2024

Over ongebaande paden.

Onze avonturen met de kaarttrekker brengen ons -Govert en mij- in contact met allerlei interessante mensen.
Zo ook met de mannen van De Hollandse Cirkel. Deze stichting houd zich o.a. bezig met het conserveren van het Nederlands erfgoed aangaande cartografische instrumenten.
https://www.hollandsecirkel.nl.

Enige tijd geleden had ik de voorzitter Peter Laarakker gevraagd of hij enig idee hadden hoe Jurriaanse de kleine kaartdelen getekend door de kaarttrekker tot een geheel hadden samengevoegd. Hij had daarover wel een onderbouwd idee.
Maar, zelf was hij vooral erg geïnteresseerd in het instrument zelf. Want hij had nog nooit van het bestaan van zoiets degelijks gehoord.
Dus in augustus kwam hij samen met Klaas van der Hoek kijken naar deze uit hout en messing vervaardigde bijzonderheid.
Vorige week zijn Peter en Klaas voor te tweede keer op bezoek geweest op de Houtsnip. Maar nu om de kaarttrekker daadwerkelijk in actie te zien in de natuurlijke biotoop.
Ze willen daarover een reportage over het maken maken voor in hun tijdschrift.

Auke Gerrits die ons al had begeleid (Museum Boerhaave) bij het terugbrengen in werkend staat van de kaarttrekker. En tegenwoordig conservator is bij het scheepvaart museum in Amsterdam. Nam het technische gedeelte waar. We waren heel blij dat hij tijd kon vrijmaken om langs te komen in Hulshorst.

Helaas, helaas, werkte niet alles zoals we dachten dat het zou werken.
Want in tegenstelling tot de eerste proeven die we een half jaar daarvoor hadden gedaan. Wilde de inkt deze keer niet goed doorlopen van de inktspons naar het schrijfwieltje. We konden wel zien dat het instrument werkte, maar de lijntjes waren erg vaag vergeleken bij de vorige proef.
Vooral als je de werking van het apparaat visueel in beeld wil brengen d.m.v. video is bovenstaande een absolute vereiste.
Na wat experimenteren met de inkt, verdunde verf uit de schuur van Govert en gedemonteerde viltstiften, eveneens door Govert geleverd. Besloten we een andere inkt te gebruiken. Maar die was op dit moment nog niet beschikbaar.

Een beetje teleurgesteld maar met goede moed hopen gauw een derde poging te wagen.
Wordt vervolgd.

Het kampleven op het Biologenkamp 1975.De groen, geel en oranje tent was gekocht in 1966 net voordat mijn ouders gingen ...
15/10/2024

Het kampleven op het Biologenkamp 1975.

De groen, geel en oranje tent was gekocht in 1966 net voordat mijn ouders gingen trouwen.
Gemaakt van het roemruchte KS 202 tentdoek, dus onverwoestbaar. Het opzetten van het frame was echter een crime. Een taak die mij helaas vaak werd toebedeeld. Want je bent toch zo handig, ja, ja!
Was dus niet echt een ontspannen begin van de vakantie. Maar ja, je stond dan wel gelijk voor 6 weken. En de meditatieve momenten op Leuvenhorst kwamen toch wel, in overvloed!

Die tent is van 1972 tot 1988, dus ons hele verblijf als gezin op de Leuvenhorst gebruikt.
Zowel deze tent en de oranje tent zijn aan het eind van de zomer vakantie van 1988 in de afval container gegooid, die langs de weg naar het CNV kamp stond.
Dramatisch en definitief de afsluiting van een prachtige periode in mijn leven.

11/10/2024

Kamperen op het Biologenkamp.
Of hoe toevallig iets kan zijn.

Oom Gerrit was de eerste kampeerder op de Leuvenhorst van onze famille. Samen met vrienden zaten hij In de zomer van 1953 in het Varkensbos, aan de rand van de beek tegenover het CNV kamp.

In 2017 werd hij opgenomen in een verpleeghuis te Warmond. Na een week of twee. Kwam de teamleider van de afdeling naar me toe.
" Ik heb met je oom gesproken over de Hulshorst, daar heb ik vroeger ook gekampeerd!".
Ja, het was midden in het bos en er was een pomp voor water. en verder was er niets! Dat klopte allemaal met het kamperen op de Leuvenhorst.
Het bleek dat ze één keer een lang weekend bij familieleden in de tent had gelogeerd. Het was geen succes wat ze kreeg last van verschrikkelijke heimwee.
Een paar weken gelden kwam ik haar tegen op een camping in Vierhouten. Ze had weer eens geprobeerd de plek waar ze had gelogeerd terug te vinden. Maar het was wederom niet gelukt.
Haar beschrijving van de plek gaf me wel een paar bruikbare aanwijzingen.
Het was aan een zandweg met een fietspad, je moest een klein heuveltje over en niet ver daarvandaan lag een zanderige plek met dennenbomen waar het kamp was.
Ik dacht gelijk; Het Biologenkamp!
Toen ik weer eens een lange wandeling had gemaakt op Leuvenhorst besloot ik een filmpje te maken van de plek waarvan ik dacht dat dat het moest zijn.

Het bleek te kloppen. Alleen vond ze er wel erg vol en groen. Dus helemaal overtuigd was ze niet. Later heb ik nog wat foto's gestuurd van het Biologenkamp toen wij er kampeerde. Dat moet ongeveer in dezelfde tijdperiode zijn geweest.
Toen was ze overtuigd dat dát de plek moest zijn geweest.
En die plek had óók nog een naam: Het Biologenkamp.

16/08/2024

Noorderlicht boven Hulshorsterzand.

Half augustus krijg ik altijd de kriebels. Is het weer wel goed genoeg om een paar uur op de zandverstuiving van Hulshorst door te brengen?
De sterrenregen van de Perseïden is voor mij synoniem met de vakanties op Leuvenhorst. Dan lag ik in een luie stoel richting noordoost kijkend. Proberen de sterrenbeelden te herkennen en af en toe zo'n fel snel lichtspoor te zien wegschieten.
Dat was prachtig, maar vaak ook behoorlijk koud. Want hoewel het overdag warm kon zijn geweest op de zandverstuiving koelde het heel snel af naar ijskelder niveau. Heel af en toe kwam één van onze katten op visite die dan heel subtiel met zijn kop een tikje tegen je kuit gaf.
O, dat gaf een enorm gevoel van vrijheid en eenheid met de natuur.

Tja, en als je dan met de nodige moeite heb plaatsgenomen aan de rand van die uitgestrekte zandvlakte zoals afgelopen dinsdag. En de nacht langzaam de dag overneemt. Dan neemt de ervaring van het moment je weer voor even terug in de tijd.
Jij kijkt letterlijk naar het licht uit het verleden.
Voor mij is dit altijd een intens mooi moment. Dat soms een transcendent gevoel opwekt.

Hoewel, vroeger kwamen er niet zoveel vliegtuigen over. Want het intensive luchtverkeer overtreft met gemak het aantal aan vallende sterren dat je per avond zal zien. En dat was dus nu ook het geval.
Maar wat je wél aan voortrazend ruimtepuin ziet is altijd weer een ervaring die ik niet zou willen missen.
Helaas geen vallende ster kunnen vangen op beeld. Wel het Noorderlicht als bijvangst.
Je moet soms ook een beetje geluk hebben.

Bij een meerdaags bezoek aan Leuvenhorst, vielen tijdens het wandelen en struinen in dit heerlijke gebied wat dingen op....
05/08/2024

Bij een meerdaags bezoek aan Leuvenhorst, vielen tijdens het wandelen en struinen in dit heerlijke gebied wat dingen op.

Op het Veld van Sandberg was men weer behoorlijk aan het knutselen geslagen met dood hout. De droom van elk insect en pyromaan.
Soms begin ik me echt zorgen te maken over de grote hoeveelheid dood en droog hout in de ondergroei van het bos. Daarbij zijn alle brandgangen van weleer volledig dichtgegroeid. Er zijn inmiddels zoveel wegen afgesloten dat het voor de brandweer, bij de bestrijding van een bosbrand. Wel eens zou kunnen uitdraaien op een waar nachtmerrie scenario.

Op het Biologenkamp was ik al een tijd niet meer geweest. Daar hebben ze de oude pompbuis gepromoveerd tot meetpunt voor de waterstand. Je ziet trouwens steeds meer van deze meetpunten in het bos staan.

Aan de toch al grote hoeveelheid verbod's en gebod's borden is er één toegevoegd die ik nog nooit op Leuvenhorst had gezien. Een groot geel bord met vette letters; "Privé terrein".
Merkwaardig, want toen Leuvenhorst werkelijk in privé bezit was zag je dit soort borden en afsluitingen nergens in het bos.
Nu het eigendom is van Natuurmonumenten word zomaar een stuk bos geclaimd als privé!?
Ik neem aan dat het niets met het wild te maken heeft, want dan spreekt men over een rustgebied. Wat is dan zo buitengewoon "privé"? Het kan niets met menselijke activiteiten te maken hebben.
Want, dat mag niet midden in een natuurgebied, toch?

22/07/2024

Als je hier hebt mogen kamperen dan zal je altijd terug verlangen.

Leuvenhorst, Tafelberg, 50 meter ten noorden van de pomp 2.

21/06/2024

Al dat overvloedig water van de afgelopen tijd zorgt voor flinke groei op het Hulshorsterzand. Het stuk bij de Hazenberg is al aardig dichtgegroeid met berk.
Zicht vanaf de locatie: Tafelberg bij 2e pomp.

05/03/2024

De Hulshorster binnenzee. Nat, en zompig, van zandverstuiving naar moeras. Zo ziet het Hulshorsterzand er tegenwordig uit. En nee, het is niet de beek die buiten haar oevers is getreden.
Zal er in de zomer grasland gaan groeien?

Janna, mijn moeder zou vandaag 85 zijn geworden. Maar ze is 33 jaar geleden overleden. Vandaag vond ik een dia van haar ...
23/01/2024

Janna, mijn moeder zou vandaag 85 zijn geworden. Maar ze is 33 jaar geleden overleden. Vandaag vond ik een dia van haar tussen alle ander vakantie dia's.
Ze zat op de fiets, met mijn zus Helen achterop. Bevroren in de tijd. Ze reed op het viaduct over de A28 bij Hulshorst en ze kwam net van het station. We hadden haar opgehaald van de trein uit Leiden, dat deden we elke ochtend.

Mijn moeder was een echte kampeerder en verslingerd aan de Leuvenhorst. Sinds ze was getrouwd met mijn vader kwam de tent en het kamperen in haar leven. Dat begon met twee weken op de Hazenberg en dat werden er uiteindelijk zes, de gehele lange school vakanties. Leuvenhorst was een soort van toevluchtsoord voor haar geworden. En niet alleen voor haar!
Dus toen ze een paar weken voor de zomervakantie voor de 3 e keer geopereerd moest worden aan borstkanker, was er voor haar geen twijfel mogelijk. Dat kamperen in het bos moest en zou doorgaan.

Na de operatie moest ze nog 6 weken worden bestraald, de laatste 3 weken van de bestraling vielen juist in de vakantie. Dat betekende dat ze ochtends om 6 uur opstond. In Hulshorst de trein pakte en om bij het AZL in Leiden ( vlak achter Leiden Centraal ) uit te stappen. Dan ging ze daar haar "ding" doen en stapte in de eerste de beste trein terug naar Hulshorst. Meestal was ze rond half twaalf weer bij de tent.
Toen realiseerde je je dat niet want alles gaat op dat moment voorbij in een algehele waas van fatalistische acceptatie. Wat het is gewoon niet anders.

Later en nu dus ook weer, realiseer je wat dat voor een krachttoer moet zijn geweest. Maar ze droeg het met een opgewektheid die bijna buiten haar zelf trad. Anders kan ik het niet omschrijven.
En als je vroeg hoe het die ochtend was gegaan op het AZL dan zei ze: " Ach je komt nog eens ergens " en dat was dan dat.

Wat een enorm doorzettingsvermogen en wilskracht zat er in die vrouw.
Alleen maar om te wezen waar je zo ontzettend graag wilt zijn. Iets dat ik nog steeds ontzettend goed begrijp.

Adres

Hulshorst

Telefoon

+31618260663

Website

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer Leuvenhorst en Hulshorsterzand nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.

Contact

Stuur een bericht naar Leuvenhorst en Hulshorsterzand:

Video's

Biologenkamp Leuvenhorst
Biologenkamp Leuvenhorst

Kamperen op het Biologenkamp. Of hoe toevallig iets kan zijn. Oom Gerrit was de eerste kampeerder op de Leuvenhorst van onze famille. Samen met vrienden zaten hij In de zomer van 1953 in het Varkensbos, aan de rand van de beek tegenover het CNV kamp. In 2017 werd hij opgenomen in een verpleeghuis te Warmond. Na een week of twee. Kwam de teamleider van de afdeling naar me toe. " Ik heb met je oom gesproken over de Hulshorst, daar heb ik vroeger ook gekampeerd!". Ja, het was midden in het bos en er was een pomp voor water. en verder was er niets! Dat klopte allemaal met het kamperen op de Leuvenhorst. Het bleek dat ze één keer een lang weekend bij familieleden in de tent had gelogeerd. Het was geen succes wat ze kreeg last van verschrikkelijke heimwee. Een paar weken gelden kwam ik haar tegen op een camping in Vierhouten. Ze had weer eens geprobeerd de plek waar ze had gelogeerd terug te vinden. Maar het was wederom niet gelukt. Haar beschrijving van de plek gaf me wel een paar bruikbare aanwijzingen. Het was aan een zandweg met een fietspad, je moest een klein heuveltje over en niet ver daarvandaan lag een zanderige plek met dennenbomen waar het kamp was. Ik dacht gelijk; Het Biologenkamp! Toen ik weer eens een lange wandeling had gemaakt op Leuvenhorst besloot ik een filmpje te maken van de plek waarvan ik dacht dat dat het moest zijn. Het bleek te kloppen. Alleen vond ze er wel erg vol en groen. Dus helemaal overtuigd was ze niet. Later heb ik nog wat foto's gestuurd van het Biologenkamp toen wij er kampeerde. Dat moet ongeveer in dezelfde tijdperiode zijn geweest. Toen was ze overtuigd dat dát de plek moest zijn geweest. En die plek had óók nog een naam: Het Biologenkamp.

Noorderlicht Hulshorsterzand
Noorderlicht Hulshorsterzand

Noorderlicht boven Hulshorsterzand. Half augustus krijg ik altijd de kriebels. Is het weer wel goed genoeg om een paar uur op de zandverstuiving van Hulshorst door te brengen? De sterrenregen van de Perseïden is voor mij synoniem met de vakanties op Leuvenhorst. Dan lag ik in een luie stoel richting noordoost kijkend. Proberen de sterrenbeelden te herkennen en af en toe zo'n fel snel lichtspoor te zien wegschieten. Dat was prachtig, maar vaak ook behoorlijk koud. Want hoewel het overdag warm kon zijn geweest op de zandverstuiving koelde het heel snel af naar ijskelder niveau. Heel af en toe kwam één van onze katten op visite die dan heel subtiel met zijn kop een tikje tegen je kuit gaf. O, dat gaf een enorm gevoel van vrijheid en eenheid met de natuur. Tja, en als je dan met de nodige moeite heb plaatsgenomen aan de rand van die uitgestrekte zandvlakte zoals afgelopen dinsdag. En de nacht langzaam de dag overneemt. Dan neemt de ervaring van het moment je weer voor even terug in de tijd. Jij kijkt letterlijk naar het licht uit het verleden. Voor mij is dit altijd een intens mooi moment. Dat soms een transcendent gevoel opwekt. Hoewel, vroeger kwamen er niet zoveel vliegtuigen over. Want het intensive luchtverkeer overtreft met gemak het aantal aan vallende sterren dat je per avond zal zien. En dat was dus nu ook het geval. Maar wat je wél aan voortrazend ruimtepuin ziet is altijd weer een ervaring die ik niet zou willen missen. Helaas geen vallende ster kunnen vangen op beeld. Wel het Noorderlicht als bijvangst. Je moet soms ook een beetje geluk hebben.

Leuvenhorst kampeerplek 1988
Leuvenhorst kampeerplek 1988

Als je hier hebt mogen kamperen dan zal je altijd terug verlangen. Leuvenhorst, Tafelberg, 50 meter ten noorden van de pomp 2.

Succesie op Hulshorsterzand
Succesie op Hulshorsterzand

Al dat overvloedig water van de afgelopen tijd zorgt voor flinke groei op het Hulshorsterzand. Het stuk bij de Hazenberg is al aardig dichtgegroeid met berk. Zicht vanaf de locatie: Tafelberg bij 2e pomp.

De Hulshorster binnenzee. Nat, en zompig, van zandverstuiving naar moeras. Zo ziet het Hulshorsterzand er tegenwordig uit. En nee, het is niet de beek die buiten haar oevers is getreden. Zal er in de zomer grasland gaan groeien?

Snelkoppelingen

Delen

Type

De Vrijbuiters van de Leuvenhorst

Van 1971 tot 1988 heb ik met mijn famille gekampeerd op de enig echte natuurcamping van Nederland. Het landgoed de Leuvenhorst van de famille Jurriaanse.

Dit was waarlijk kamperen in de vrije natuur. Met niets anders dan de altijd overweldigende omgeving als vermaak. Een omgeving die bestond uit uitgestrekte loof en dichte dennenbossen. De door het donker bos meanderend Leuvenumse beek. En de bijna tropische aandoende stuifzanden tijdens hoogzomer. We hadden de beschikking over een waterpomp, dat was de enigste luxe. Maar het was genoeg voor de échte kampeerder. En voor de gene die wilde leven naar de essentie van het bestaan. Over een periode van 18 jaar heb ik met mijn famille op verschillende plekken met de tent gestaan. Zoals bij de Stakenberg, Tafelberg, de Pudding, Hazeberg en het Biologenkamp. Deze namen zal nagenoeg niemand wat zeggen. Maar voor mij zijn ze verkleefd met ontelbare emoties en warme herinneringen. Belevenissen die mij hebben gevormd. Alle zomer vakanties bij elkaar opgeteld. Heb ik ruim anderhalf jaar doorgebracht onder een dun dak van canvas op de Leuvenhorst. Ik ben met het gebied opgegroeid. En ermee vergroeid. Sinds 1978 stonden we voornamelijk aan de rand van de zandverstuiving. Omdat door de overname van het landgoed door Natuurmonumenten. Niet meer over het hele gebied verspreid mocht worden gekampeerd. Voorheen werd er echter gekampeerd in de driehoek Stakenberg, de Zandmolen en het Geslagen stuk. In de hoogtijdagen van de jaren 50 en 60 stonden er ruim 100 tenten verspreid over een gebied van meer dan 1000 ha.

Vrij en ongebonden leefde we daar onder de grove dennen en de enorme luchten. Één met de omgeving, één met de natuur. We waren meer Veluwenaren dan wie dan ook. We waren vrijbuiters.

In de herfst van 1988 viel het doek voor het meest uniek kampeerterrein van Nederland. En werden we gedwongen dit geweldige gebied te verlaten. Dat voor mij altijd meer mijn thuis zou zijn dan het “ burgerlijk “ bestaan in een buitenwijk van Leiden. Voortaan moesten we het stellen met een chronisch heimwee.

Andere Hulshorst mediabedrijven

Alles Zien