Het schrijverscollectief voor bewust Nederland

22/01/2024

Zoals jullie wel weten, heb ik op mijn website een kleine uitgeverij waar ik een aantal leuke boeken heb staan die in eigen beheer zijn uitgegeven. Pareltjes van boeken die echt gelezen mogen worden. Deze week wil ik graag het boek van Gabriëlle Sutherland extra onder de aandacht brengen. Het boek heet 'Wij en Water' en hier lees je waar het boek over gaat.
❤
WIJ EN WATER
Waar komt water oorspronkelijk vandaan?
Bestaat water nog in een vierde verschijningsvorm (naast gasvormig, vloeibaar en vast)?
Kan water fossiele brandstoffen vervangen?
Is het normaal dat ijs drijft?
Welk water is goed en hoeveel water heb jij nodig?
Kan water als medicijn ingezet worden?
Is het waar dat water informatie opslaat en wat zou dat betekenen?
Hoe kan je ‘dood’ water weer levenskrachtiger maken?
Onze planeet is een blauw juweel in het universum.
Blauw door vloeibaar water.
De schoonheid van water toont zich ook in ijskristallen.
Wij vinden water heel gewoon, maar het is een bijzonder kosmisch goedje.
Het heeft curieuze eigenschappen en dankzij water kan leven floreren.
Het aardse nat wordt echter ook aangetast en bedreigd.
Dit rijk geïllustreerde boek vertelt over ons ‘levenselixer’ en ‘het bloed van de aarde’. Wetenschappelijk onderzoek komt eveneens aan de orde.
Een brede oriëntatie en nieuwe kijk op miraculeus water.
*
Meer weten over Gabriëlle en haar boek ‘Wij en water kan nu op mijn website
www.levensboomverhalen.nl/de-boeken-boom/wij-en-water/

18/01/2024

❤ MANU EN DE DRAKENWERELD ❤
~
De zon stond hoog aan de hemel en een jongen zat aan de waterkant van Zomerland.
Hij was hier al een tijdje en hij keek om zich heen naar de spelende kinderen.
Ze hadden zo’n plezier met de dolfijnen in het water.
Hij moest om ze lachen.
Hij kon het zich nog herinneren, hoe hij na een ongeluk hier naartoe was gebracht.
Hij was zomaar uit het leven op aarde weggerukt en plots was hij hier.
Heel even was hij de weg kwijt geweest en hij begreep niet waarom hij hier was, en niet meer bij zijn papa en mama.
Een lieve Engel die hem begeleidde, had hem verteld dat een groep jongens hem van zijn nieuwe fiets had getrokken en hem hadden geschopt en geslagen.
Hij was zo trots geweest op de nieuwe fiets die hij voor zijn verjaardag had gekregen.
Ja, hij wist het nog goed.
Nu ging hij hier naar school, en leerde wonderlijke dingen.
Hij ging vaak samen met de klas op pad, om de sferen van de hemel te verkennen, want er was hier zoveel te zien.
Er was een wens die hij mocht doen, nadat hij hier was aangekomen, maar de wens was nog steeds niet in vervulling gegaan.
Vaak dacht hij eraan, en als hij de Engel ernaar vroeg waarom zijn wens nog niet in vervulling was gegaan, zei de Engel: “Nog even geduld, er wordt aan jouw wens gewerkt.
~
Opeens keek Manu op en hij keek naar een bosje wat even verderop stond.
Vreemd, dit bosje herkende hij niet. Het had er nog nooit eerder gestaan.
Manu liep er voorzichtig naartoe en met zijn handen duwde hij de bebossing iets opzij.
In het midden van dit bosje lag een nest en in het nest lag één groot ei. Manu keek verrast naar dit ei en wist niet zo goed wat hij hiermee moest doen. Hij keek eens om zich heen, om te zien of er ergens een Engel was die hem kon vertellen wat dit nest hier deed, en wat voor een ei dit was.
Maar Manu werd opgeschrikt door een krakend geluid en hij keek snel terug naar het ei. Een kleine barst liep over het ei heen naar beneden.
Opeens kraakte het ei weer en er ontstond weer een dikke barst.
Het ei bewoog wat heen en weer en daar was het eerste stukje dat losging.
Een klein kopje kwam door het g*t naar buiten en met een grappig en vrolijk gezichtje, keek er een lief klein draakje om zich heen.
Manu wist niet wat hij zag. Zijn wens was voor zijn ogen uitgekomen.
Het kleine beestje probeerde uit het ei te klimmen, maar hij zat vast met zijn vleugeltje.
“Zal ik je helpen lief draakje?” vroeg Manu aan hem.
Het draakje keek hem nieuwsgierig aan en knikte.
Heel voorzichtig haalde Manu een stukje van de schaal los en zo kreeg het draakje meer ruimte om uit het ei te klimmen.
Manu legde zijn hand op de grond, en het draakje zette voorzichtig zijn ene pootje voor het andere.
Langzaam liep hij de hand van de jongen op.
Glunderend stond Manu met het draakje in zijn handen.
Een Engel kwam naar hem toegelopen en keek aandachtig naar het kleine draakje dat op de hand van de jongen zat.
“Mijn wens is uitgekomen”, zei hij blij tegen de Engel.
De Engel keek de jongen en het draakje aan en glimlachte.
“Ik weet het mijn jongen, zorg goed voor hem. Je mag voor hem zorgen, maar op een dag moet hij wel weer terug naar waar hij vandaan is gekomen, maar zover is het nog niet. Ga vrienden worden met elkaar en laat hem Zomerland zien.
Leer hem wat hij hier mag leren en geniet van deze tijd samen.”
Manu had heel goed begrepen dat zijn wens was uitgekomen, maar dat hij voor zijn nieuwe vriend mocht zorgen had hij niet verwacht.
Hij had het nest waarin het draakje was geboren meegenomen naar zijn huisje en naast zijn bed gelegd.
Daarna had hij aan de Engel een dekentje gevraagd, zodat het draakje lekker warm bleef als hij ging slapen.
Het was nog een baby en die hadden veel meer rust nodig dan… Ja, dan andere draken?
Manu wist niet zo goed hoe hij een draak op moest voeden, en ging naar zijn Engel die vaak bij hem was.
Hij ging bij de fontein naast de Engel zitten met het draakje in zijn hand.
“Mag ik iets vragen?” vroeg Manu nu.
De Engel glimlachte en streelde het draakje over zijn kopje.
Hij was ook zo schattig. Zijn lijfje was zilverkleurig en zijn grote zwarte ogen waren groot.
Hij had twee kleine knobbeltjes op zijn kop en zijn snuit was rond en stak een beetje uit.
Hij had twee kleine voorpoten en twee grote achterpoten.
Zijn vleugeltjes, die aan weerszijden van zijn lichaam zaten, waren goud en zilver van kleur.
Het was een prachtig draakje en de Engel wist dat dit draakje de jongen veel zou kunnen leren.
“Maar wat was je vraag?” vroeg de Engel toen hij Manu aankeek.
“Ik wilde vragen wat ik mijn draakje moet leren. Ik weet immers niets van hoe draken opgroeien!”
“Oh lieve jongen, wees daar niet ongerust over. Je hoeft alleen maar naar je gevoel luisteren en de liefde doet de rest.”
En zo speelden het draakje en Manu in het mooie Zomerland.
Maar het draakje groeide snel en na enkele maanden was het draakje al groter dan Manu zelf. Wat moest hij doen?
Moest het draakje nu buiten slapen of was er misschien een andere oplossing?
Manu ging weer naar zijn Engel en de Engel zei: “Misschien is het beter dat we hem samen naar zijn wereld terugbrengen.
Dan is hij daar bij zijn soortgenoten en die zullen hem alles leren.”
Manu keek verdrietig. Hij wilde helemaal niet dat zijn draakje wegging. Hij wilde met hem spelen en samen leuke dingen doen.
“Kom, Kom, niet zo treurig zijn. Ik beloof je dat je elke dag naar de drakenwereld toe mag.”
“Oh echt!” riep Manu nu blij.
“Echt, kom laten we maar snel gaan.”
Ze liepen over gouden paden en de wereld veranderde langzaam voor hun ogen.
Hij zag dat ook hier de zon scheen en dat er hoge groene bergen waren.
Draken zag hij overal en ze zagen er helemaal niet eng uit.
“Kom, laten we snel verder lopen”, zei de Engel.
Met zijn drieën liepen ze door de dalen van de drakenwereld heen.
Bij een groot meer stonden wel honderd verschillende draken in de meest prachtige kleuren.
Eén van de draken kwam naar de Engel, Manu en het draakje toegelopen.
“Ach, daar is onze reiziger”, en hij keek het draakje lachend aan.
“Zijn ei was uit het nest gerold en verdween, maar ik geloof dat dit niet voor niets is gebeurd, als ik Manu zo bekijk.
Heb je goed voor dit draakje gezorgd Manu?” vroeg de grote draak.
Manu keek zijn ogen uit. Deze draak zag er best wel een beetje eng uit.
Hij was heel groot en hij had een goudkleurige huid. Zijn grote groene ogen keken Manu doordringend aan.
“Wees nu niet bang Manu. Je weet toch dat wij geen kwaad doen?”
Manu glimlachte een beetje verlegen en keek nog steeds een beetje argwanend naar die grote wezens.
Hij zag grote groepen draken naast elkaar staan en in plaats van dat ze vuur spuwden, spuwden ze goudstof.
Hij zag kleine Waternimfjes en Bosnimfjes hun mandjes vullen en ermee wegvliegen. De Grote draak glimlachte.
“Dit goudstof is voor hen, zodat ze de natuur in evenwicht kunnen houden.
Vaak wordt dit goudstof ook bij rituelen gebruikt en we kunnen hier ook mee toveren.”
Manu luisterde vol ongeloof. Hij had altijd gedacht dat de draken eng waren en dat ze altijd boos waren en vuur spuwden, maar toch hadden ze altijd een sterke aantrekkingskracht op hem gehad.
“Ik hoef mijn vraag niet meer te herhalen. Je hebt heel goed voor dit draakje gezorgd. Hij is al zo groot en sterk geworden.”
Er kwam een grote draak op hen afgelopen.
Haar huid was zilverkleurig en ze keek naar het kleine draakje dat naast Manu stond.
“Daar is mijn kleine deugniet!” riep ze blij.
“Je was in het ei al zo druk. Ik zag je zo het nest uitrollen en opeens was je verdwenen.
Niet dat ik me zorgen heb gemaakt, want ik wist allang dat je in goede handen zou zijn en na een korte periode weer terug zou komen.
Wist je dat ieder mens in één van zijn vele levens een drakenvriend toegewezen kreeg?”
Manu keek verbaasd. “Dus dit draakje hoort bij mij?” vroeg hij en keek iedereen met enig ongeloof aan.
De Engel legde zijn hand op de schouder van Manu en zei: “Ja Manu en je mag hier elke dag naartoe komen om bij dit draakje te zijn.
Ik weet zeker dat jullie een hele fijne tijd samen zullen hebben.
Vanaf nu is Zomerland de deur naar deze drakenwereld voor jou.”
Manu keek zijn vriendje blij aan en pakte nu zijn beide voorpootjes vast. “Morgen kom ik weer hier naartoe en dan gaan we fijn plezier maken.
We gaan samen deze wereld ontdekken.”
Het draakje was net zo blij als Manu en de dagen en weken en maanden die volgden, was Manu elke dag in de drakenwereld te vinden.
Ze zagen de mooie gouden meren, en iedereen was zo aardig.
Vanaf het moment dat Manu het ei had gevonden, bleven ze als ziel altijd verbonden met elkaar.
Welk leven Manu nog moest leven en welke levenslessen hij nog moest krijgen, ergens in de verte was daar zijn beste vriend die hem vanuit zijn wereld hielp.
Totdat hij weer terug zou keren en zij elkaar weer opnieuw mochten ontmoeten.
~
Geschreven door Jolanda Rhijnsburger
Delen mag altijd!!🙏❤🙏

20/02/2023

Op weg naar mijn gevoel is het debuut van Mike Evers, sinds 2017 werkzaam in zijn Praktijk Stralende Boeddha.
Door middel van het delen van zijn zeer persoonlijke levensverhaal vol ervaringen, groei en energie krijgt de lezer handvaten om van zichzelf te leren houden, en fysieke en emotionele klachten te herstellen.

Op weg naar mijn gevoel is het debuut van Mike Evers, sinds 2017 werkzaam in zijn Praktijk Stralende Boeddha. Door middel van het delen van zijn zeer persoonlijke levensverhaal vol ervaringen, groei en energie krijgt de lezer handvaten om van zichzelf te leren houden, en fysieke en emotionele klacht...

15/11/2022

Next Level
Ben je er klaar mee om elke keer tegen een plafond aan te lopen voordat je verder kunt groeien?
Voel je dat er meer uit je te halen valt, maar wil je niet dat je ambities ten koste gaan van je eigen welzijn?
Neemt je hoofd nog té vaak de overhand (inclusief twijfels), terwijl je weet dat je op je gevoel mag vertrouwen?
Dit boek is er voor ambitieuze vrouwen die meer willen leven vanuit overgave, makkelijker willen kunnen loslaten én die niet alleen willen genieten van hun leven, maar ook volledig willen gaan staan voor de missie die ze in zich voelen.
Bestel nu via onze doorlink en lees meer over dit mooie boek van Marinka Appels-Bil.

Next Level Ineens is dat gevoel er weer… …je bent bedoeld voor meer en je voelt het diepe verlangen om dat eruit te laten komen. Een gevoel wat je misschien wel vaker hebt gehad en wat je toentertijd vooral hebt aangepakt door anders te gaan doen en aan je mindset te werken. Je bent positiever g...

31/10/2022

www.uitgeverijrojo.nl/spiritueel/de-glimlach-van-mijn-hart/

In dit boek neemt Anne je mee op haar bijzondere reis om het zelf genezend vermogen van het lichaam te activeren. Ze besluit dat ze het zelf kan en kiest ervoor om niet aan de zware medicatie te beginnen die het ziekenhuis voorschrijft.

20/10/2022

Droomboot ❤️

Een kleine jongen in een mooi blauw matrozenpakje, staat aan het roer van een hele mooie droomboot.
Hij stuurt zijn vliegende boot door de nacht, en haalt één voor één de slapende kindertjes op.
In de boot zitten de kindertjes keurig naast elkaar en kijken hun ogen uit.
Ze vliegen tussen de slapende wolken door, en zien de sterren glinsterend naar hun lachen.
Zo nu en dan zien ze een ster die zich achterover laat vallen, en een sliert van goudstof achterlaat.
Snel draait het jongetje zijn roer om, en vliegt met zijn bootje dwars door deze gouden stof heen.
Lachend kijkt hij achterom en ziet dat de kindertjes onder het gouden sterrenstof zitten.
“We moeten nog één kindje ophalen!” roept hij en hij draait opnieuw aan het roer van zijn droomboot. Ze dalen met een hoge snelheid dwars door de slapende wolken heen naar de bewoonde wereld, en komen aan bij het huis van een lief klein meisje.
Vlak voor haar slaapkamerraam komt de boot tot stilstand en de loopplank word uitgelegd.
De jongen loopt er overheen en klopt heel voorzichtig op het slaapkamerraam van het meisje. Ze slaapt en droomt van de droomboot waar alleen maar kindertjes op zitten, en er komt een glimlach op haar slapende gezichtje tevoorschijn.
Opeens ziet ze in haar droom dat de jongen op de loopplank staat en tegen haar raam aan tikt. In haar droom klimt ze uit haar bedje en loopt naar het raam toe.
Met beide handjes doet ze het raam open en lacht vrolijk.
“Ga je met mij mee mijn vriendinnetje? Kijk mijn boot wacht op jou…”
Het meisje keek en zag daar de kindertjes blij en vrolijk naar haar kijken.
Met het sterrenstof op hun gezichtjes zagen ze er zo mooi en stralend uit.
“Ga je met ons mee?” zei de jongen, terwijl hij zijn hand uitstak.
Het meisje keek naar de jongen en pakte voorzichtig zijn handje vast.
Samen liepen ze over de loopplank en stapten in de boot.
“Ga hier maar naast mij zitten”, zei hij trots. “Dan kun je alles goed zien.”
Het meisje nam plaats op het stoeltje naast de jongen die nu weer aan het roer stond.
“Ben je er klaar voor?” vroeg hij lachend.
Het meisje knikte blij en keek verwonderd om zich heen.
Alle kindertjes keken toe, terwijl het grote zeil gehesen werd.
Een enorme regenboog met vallende sterren was erop getekend en zag er prachtig uit.
Langzaam kwam de magische droomboot weer in beweging en alle kinderen keken naar de huizen onder hen. De maan was vol deze nacht, en ze scheen haar heldere licht over de slapende wereld.
“Hou je goed vast”, zei hij tegen het meisje.
“We gaan nu echt vliegen”, en met een stralende glimlach riep de jongen: “Up, Up, Up and fly Dreamboat!”
De boot schoot naar voren en vloog hoger en hoger.
Alle kinderen begonnen te klappen en riepen in koor: “Up, Up, Up and fly Dreamboat!!”
Steeds hoger zeilde de droomboot door het heelal heen, en voer langs sterren en planeten.
Ze zeilden naar de andere kant van de aarde, en begroetten daar de zon die vlamde van geluk, en op zijn zonnestralen zeilden ze weer terug naar de donkere nachtelijke hemel.
Ze vlogen steeds verder het heelal in, en zeilden van de ene vriendelijke wolk met sterrenstof na de andere.
De kinderen waren nu gouden sterrenstof kindertjes geworden en ze lachten en zongen van plezier.
Vanuit het niets stond er opeens een Gouden-Engel in de boot.
Hij maakte een buiging naar de kinderen en de kinderen klapten in hun handen van ontroering en blijdschap.
“We zijn er bijna!” riep de jongen blij.
“Nog heel even en dan zijn we in Zomerland.
Laten we nog één keer de magische woorden roepen!”, riep hij, “dan zal de deur naar Zomerland voor ons open gaan.”
Hij ging naast het meisje zitten en riep samen met alle andere kinderen in koor: “Up, Up, Up Dreamboat and fly us to Summerland!”
De Gouden-Engel die nu aan het roer stond keek de kinderen lachend aan en riep:
“Zijn jullie er klaar voor!!” waarop alle kinderen in koor juichten.
Recht voor hen uit kwam een groot gouden licht tevoorschijn.
Alle kinderen keken vol verwondering naar dit mooie licht.
Heel voorzichtig voer de Gouden-Engel de tunnel van licht binnen.
Het was een lange tunnel en alle kinderen hielden hun adem in.
Het was zo spannend, dat iedereen nu muisstil was.
Aan het einde van de tunnel hoorden ze de vogels zingen, ze hoorden kinderen lachen, en in de verte hoorden ze een draaiorgel die het liedje over de droomboot speelde.
Langzaam verminderde de droomboot vaart en kwam tot stilstand.
Het zeil van de boot verdween en de loopplank werd uitgevouwen.
Aan het einde van de loopplank stonden de jongen en de Gouden-Engel.
Met een buiging en een stralende lach zeiden ze: “Welkom in Zomerland, de enige Hemelse sfeer waar droomkinderen weer echt kind mogen zijn.
Eén voor één liepen de kinderen via de loopplank Zomerland binnen en speelden en lachten zonder zorgen.
Ook voor jou, het kindje dat nu straks slapen gaat, is de deur naar Zomerland altijd geopend.
Dus slaap zacht en ga mee op reis vannacht met de droomboot.
Wie weet zien we elkaar daar.
“Up, Up, Up and fly Dreamboat…. Fly!!!”

Geschreven door Ronald & Jolanda Rhijnsburger ❤️

19/10/2022

Als-Dan

als
het leven lacht
de mist zich laat zien
tinten, het spel van kleur
keien worden bewandeld
ver gaande geschiedenis
mij met warmte omarmt

als
de stromende rivier
zich laat bevaren
en al dat niet meer nodig is
samen met de stroming meevoert
naar daar waar het wordt gelaten
is het gedragen van, voorbij

als
het donkere groen van het veld
door ochtend douw wordt bekleed
haar druppels dan vertellen
dat de zon opkomt
en de mist het leven verlaat
bewust erkend de gewone vergankelijkheid

als
na de nacht de fontein bruist
wanneer hij wordt aangezet
het wakkere leven
zich van de nacht onthechten kan
van al het als
verlaat de droom haar plek

als
dan, ik dit ontvangen kan
met tussen liggende stiltes
een zo dagelijkse vanzelfsprekendheid
aangereikt door het leven
vol liefde dit magische schouwspel
zodra de dag weer wakker wordt

dan
glimlacht het leven
door elke emotie heen
ontstaat er de ruimte
de erkenning, stilte en veel meer
van het Al zonder de S

Eleonora 💛

18/10/2022

❤️Vrijheid ❤️

als het denken stil is
de tijd is stil gaan staan
dat je één bent met alles
dat is de weg van ons bestaan

uiteindelijk is er ook geen weg meer
er is geen af gescheidenheid
het één zijn met zijn allen
in een wereld zonder strijd

laat toch je emoties los
vergeet de verleden tijd
de toekomst heeft nog nooit bestaan
laten we stoppen met deze dualistische strijd

de wereld is veel mooier
zonder pijn en eenzaamheid
wees één met alles wat je ziet
dat is pas pure vrijheid

© Jolanda Rhijnsburger 💚

18/10/2022

Zacht (Gedicht van Eleonora💛)

een zachtheid ongekend
het huist in mij
ik heb haar ontmoet
toen stilletjes schuilend
achter de versluierde muur
ontdekkend het eigen vrouw zijn

een vreugde daalt in
contact
lichaam en ziel
samengebracht
adem
tintellende vreugde

niet meer zoekend in het daar
ingeruild voor het hier
warm golvend bewust te zijn
die mijn lichaam verwarmd
steeds meer aanwezig
kwetsbaar en o zo krachtig

verbindend met een andere wereld
die dieper en verder gaat
ik dobber in deze zee
ik onthecht aan het gehecht te zijn
voelende voeten
de hartslag van het aarde

zij is zo mooi
een al wetende liefdesbol
zij schenkt aan de mens
een vrouwelijk goddelijk geschenk
ze leeft me, het leven voor
ik voel haar liefde zo ook die van mij

Geschreven door Eleonora Harks 💛

18/10/2022

Emoties

De hele dag zijn er emoties en ik laat ze er zijn, ik laat ze gewoon toe en geef ze de ruimte. Ik brei er geen verhalen omheen, want ik wil ze niet vasthouden. Ik laat ze gewoon door mijn lichaam heen gaan. Ik voel ze, maar ik voed ze niet. Zo staat er niets in de weg en kunnen ze stromen zolang ze nodig hebben. Als ze binnenkomen kan dat even heftig zijn, maar ik weet dat ik ze geen oponthoud bied. En hup zo zijn ze snel op weg naar de uitgang!

Laat het gebeuren! Ik weet dat ik het niet kan stoppen, maar ik weet ook dat ik de stroom wel kan verlengen, maar wil ik dat? Nee! Dus ik laat het gaan en ik laat me niet meevoeren. De storm gaat vanzelf weer liggen als ik in het oog blijf. Ik ben groter dan welk onweer dan ook. Dat betekent niet dat je het leuk hoeft te vinden. Dat is niet de vraag. Mijn stilte is altijd het antwoord. Op alles.
Elke emotie mag binnenkomen en haar weg zoeken. Ik blijf ervan af.

© Carla van Hooff
www.bevrijdleven.nl

18/10/2022

(F)luisteringen/Meditatie boek met audio bestand

Meditatie brengt je naar rust en ontspanning
Door middel van fantasie word je meegenomen naar een wereld die je tot nu toe niet kent. Een wereld die zonder dat je het beseft dichter aanleunt bij wie jij werkelijk bent.
De meditaties brengen je dichter bij jezelf, laten je her-inneren wie je echt bent.
Iedere meditatie is een reis op zich, een reis in jouw wereld, een reis in jezelf.
In de druk van de maatschappij gaat dat mooie, dat diepe soms verloren.
Door meditatie word je er aan herinnerd hoe mooi en krachtig je bent,
stilaan kom je er zelf bij.
Het leuke aan dit boek is dat je de meditaties kan beluisteren, de opnames zijn voor jou beschikbaar.
Je kan ze zoveel beluisteren als je zelf wil.
Vijfendertig ingesproken meditaties waarmee je op reis mag naar jouw diepste belevingswereld.
Vijf meditaties die je kan doen alleen of met gelijkgestemden.
Een must have in deze woelige, onzekere tijden.
Kan vanaf 10 jaar tot…

Auteur: Gudrun Planckaert
Voor de mensen in Nederland te koop op www.uitgeverijrojo.nl/spiritueel/f-luisteringen-meditatie/

07/10/2022

❤️Omdat mijn baasje zijn laatste boeken weggeef voor inkoopprijs, wil ik mee helpen met reclame maken.
Zodat deze mooie spirituele levensroman naar die gene gaat die het zo nodig heeft en wel wat liefde kan gebruiken.
Kijk op mijn baasje zijn website en bestel dit liefdevolle boek voor maar €5,55. 🙏
Liefs, Daan❤️

klik op de link en bestel http://www.levensboomverhalen.nl/.../de-salon-filosoof/

05/10/2022

📔Boek: Wij en Water van Gabriëlle Sutherland

Waar komt water oorspronkelijk vandaan?
Bestaat water nog in een vierde verschijningsvorm (naast gasvormig, vloeibaar en vast)?
Kan water fossiele brandstoffen vervangen?
Is het normaal dat ijs drijft?
Welk water is goed en hoeveel water heb jij nodig?
Kan water als medicijn ingezet worden?
Is het waar dat water informatie opslaat en wat zou dat betekenen?
Hoe kan je ‘dood’ water weer levenskrachtiger maken?
Onze planeet is een blauw juweel in het universum.
Blauw door vloeibaar water.
De schoonheid van water toont zich ook in ijskristallen.
Wij vinden water heel gewoon, maar het is een bijzonder kosmisch goedje.
Het heeft curieuze eigenschappen en dankzij water kan leven floreren.
Het aardse nat wordt echter ook aangetast en bedreigd.
Dit rijk geïllustreerde boek vertelt over ons ‘levenselixer’ en ‘het bloed van de aarde’. Wetenschappelijk onderzoek komt eveneens aan de orde.

Een brede oriëntatie en nieuwe kijk op miraculeus water.
Auteur: Gabriёlle Undine Sutherland
www.uitgeverijrojo.nl/spiritueel/wij-en-water/

03/10/2022

❤️WIJ GEVEN WEG...❤️
Nu alles zo ontzettend duur begint te worden, kregen Jolanda en ik het idee om tegen de feestdagen mijn boek 'De Salon Filosoof' aan te bieden voor inkoopsprijs. We weten dat velen van jullie dit boek al hebben gelezen, maar wat is er fijner om dit boek weg te geven aan iemand die je dierbaar is. Niet te duur, maar wel heel leuk cadeautje om te krijgen. Je hoeft het boek niet meer in te pakken, dat hebben wij al voor je gedaan. Hoe leuk is dat!! Nu te koop voor maar €5,55 !!

Lees hier een hoofdstuk en bestel
www.levensboomverhalen.nl/winkeltje/de-salon-filosoof/

01/10/2022

Het spirituele boek "De Salon Filosoof is een aangrijpend boek. De hoofdpersoon in het verhaal komt na het overlijden van zijn vrouw in een transformatie proces terecht. Hij weet niet goed wat hem overkomt als ook de Kundalini energie zo sterk door zijn lichaam heen stroomt. Een meeslepend verhaal, vol met emoties, inzichten en levenslessen. Nu vanaf 1 okt tot 31 december in de aanbieding voor maar 5, 55. Te koop op www.levensboomverhalen.nl/winkeltje/de-salon-filosoof/
Wees er snel bij OP=OP ❤️

Deze actie loopt tot 31 december

19/09/2022

NIEUW BIJ ONZE UITGEVERIJ Meditatieboek "Fluisteringen"
Meditatie brengt je naar rust en ontspanning. Door middel van fantasie word je meegenomen naar een wereld die je tot nu toe niet kent. Een wereld die zonder dat je het beseft dichter aanleunt bij wie jij werkelijk bent. De meditaties brengen je dichter bij jezelf, laten je her-inneren wie je echt bent. Iedere meditatie is een reis op zich, een reis in jouw wereld, een reis in jezelf. In de druk van de maatschappij gaat dat mooie, dat diepe soms verloren. Door meditatie word je er aan herinnerd hoe mooi en krachtig je bent, stilaan kom je er zelf bij. Het leuke aan dit boek is dat je de meditaties kan beluisteren, de opnames zijn voor jou beschikbaar. Je kan ze zoveel beluisteren als je zelf wil. Vijfendertig ingesproken meditaties waarmee je op reis mag naar jouw diepste belevingswereld. Vijf meditaties die je kan doen alleen of met gelijkgestemden. Een must have in deze woelige, onzekere tijden.
Kan vanaf 10 jaar tot…

Auteur: Gudrun Planckaert
www.uitgeverijrojo.nl/spiritueel/fluisteringen-meditatie/

09/09/2022

Ronald heeft een stuk geschreven over hoe de wereld er nu voor staat. Dat we als mens niet tegenover elkaar moeten staan, maar juist samen. Lees het rustig door en schrijf je handige tips onder deze column. Wat ga jij doen nu alles zoveel duurder aan het worden is? Waar kun je op bezuinigen... Laten we elkaar helpen ❤️

Oorlog in onze achtertuin, voedselprijzen die de pan uitstijgen, ondernemers en huishoudens waarbij het water aan de lippen staat, en het ergste moet nog gaan komen. De jaren van welvaart zijn geteld en laten voorlopig niets meer van zich horen. Van de politiek en wereldleiders hoeven we mijns inzie...

01/09/2022

JOUW BOEK BIJ ONS?

Uitgeverij RoJo & Partners
“Hét schrijverscollectief voor bewust Nederland”

Samen werken = delen + verbinden

Heb jij een boek geschreven over spiritualiteit, persoonlijke groei, gezondheid, bewustzijn, het zelfhelend vermogen, rouwverwerking, alternatieve geneeswijzen, affirmaties, hoog gevoeligheid, reïncarnatie, tweelingzielen, Kundalini, bewust zakendoen, autobiografieën, biografieën en je wilt meer aandacht voor je boek.
Wil je samen met andere auteurs delen en verbinden?
Dan ben jij als auteur bij ons aan het goede adres.
Klik even op de link en lees hoe jij jouw boek bij ons kunt plaatsten.
www.uitgeverijrojo.nl/home/jouw-boek-ook-bij-ons/

Mochten er nog vragen zijn, neem gerust contact met ons op.

Met vriendelijke groet,
Ronald en Jolanda Rhijnsburger

05/07/2022

Prachtig en meeslepend boek van Anne. ❤️ Ik heb hem gelezen en ben er door geraakt. Echt een aanrader om te gaan lezen.
Liefs, Jolanda.

In dit boek neemt Anne je mee op haar bijzondere reis om het zelf genezend vermogen van het lichaam te activeren. Ze besluit dat ze het zelf kan en kiest ervoor om niet aan de zware medicatie te beginnen die het ziekenhuis voorschrijft.

27/06/2022

Een paar uur lag hij daar op zijn rug.
Met zijn ogen open, starend naar het plafond.
‘Kun je niet slapen?’ hoorde hij naast zich.
‘Nee’, fluisterde hij zacht tegen zijn vrouw.
‘Wat is er toch?’ vroeg ze. ‘Je was de hele avond al zo afwezig.’
‘Ach niets ga jij nu maar lekker slapen lieverd, je hebt je rust hard nodig.’
Zachtjes draaide ze zich om met een zacht kermend geluid.
Zijn hart brak toen hij dit hoorde.
Hij hield het niet meer uit in bed.
In de keuken aangekomen keek hij naar buiten waar het pikkedonker was.
In een flits leek het of er iemand achter hem stond.
Hij schrok, maar bleef verstild staan.
Bij het omdraaien zag hij niets, maar hoorde hij een vreemd geluid uit zijn werkkamer komen.
Heel alert liep hij door de donkere gang en deed bedachtzaam de deur van zijn kantoor open.
Weer bekroop hem dat gevoel alsof er iemand was, maar hij zag niets.
Hij liep naar zijn bureau en keek nog eens naar de stapel papieren en alsof er iets in hem gebeurde stond hij daar en zei zacht: ‘Oké, ik zal me erin verdiepen.’
Met een gek berustend gevoel kroop hij weer zachtjes naast zijn lieve vrouw.
Hij dekte haar toe en fluisterde: ‘Ik hou van je lief.’
Hij wist dat ze die ochtend naar het ziekenhuis moest voor de uitslag.

‘Johan ben je klaar?’
‘Ja ik kom.’
Hij stommelde naar zij vrouw, die al bij de deur stond te wachten.
‘Heb je alles?’ vroeg ze.
‘Ja kom nu maar, anders zijn we echt te laat voor de afspraak.’
Vandaag was de grote dag. Gabriëlla zijn geliefde vrouw zou vandaag de uitslag horen van de arts in het ziekenhuis.
Gespannen en stil zaten ze naast elkaar in de wachtkamer.
‘Wat liggen er eigenlijk allemaal voor brieven op je bureau?’ fluisterde ze hem toe.
‘Ach, wat papieren uit de erfenis van mijn vader.’
‘Oh, wat zijn dat dan voor brieven?’
‘Niets bijzonders. Wat oude aantekeningen in het oud Nederlands geschreven, kan er niks mee.’
‘Je krijgt ze niet voor niets’, maar op dat moment werd ze onderbroken
door een lange man in een witte jas.
‘Mevrouw Brand!’ klonk een zware stem.
Met een brok in de keel stonden ze op en keken naar elkaar.
Oké, hier gaan we dan.

Zwijgend voor zich uit kijkend zaten ze daar met elkaar aan de keukentafel.
Een woede maakte zich meester van hem.
Een grote woede vanuit onmacht deed hem een glas dat voor hem stond kapotsmijten.
‘Rustig lieverd!’ riep Gabi, ‘rustig!!’
Ze keken elkaar diep in de ogen aan en vlogen elkaar om de hals.
‘Nog maar een paar maanden! Hoe dan?! Waarom jij?!’ huilde hij.
‘Ik kan er niets aan doen Johannes’, snikte zij nu ook.
‘Dat weet ik toch lief, maar het is zo onrechtvaardig.
‘Iemand zoals jij die altijd geestelijk en fysiek goed voor zichzelf zorgt.
Waarom krijgt uitgerekend jij die rot ziekte?!’
De film van het ziekenhuis spookte de rest van de dag door hun hoofd.
Uitgezaaide kanker zonder behandelplan was de conclusie van de arts.
‘s Avonds lag ze in zijn armen op de bank.
Ze hadden de deken die gemaakt was door haar oma over zich heen geslagen, in de hoop hier iets van troost in te vinden.
‘Wil je me één ding beloven Johannes?’ vroeg ze zacht.
‘Natuurlijk lieverd, wat moet ik beloven?’
‘Dat je goed voor jezelf zal zorgen en dat je niet jezelf verliest in je werk of in de alcohol,
net zoals je vader.’
Hij voelde het op dat moment anders, maar om haar gerust te stellen
beloofde hij haar goed voor zichzelf te zorgen.
‘Kom je me af en toe nog wel even opzoeken?’ was zijn verzoek er achteraan?
‘Tuurlijk!’ zei ze plagerig.
‘Ben er maar zeker van dat ik ervoor zorg,
dat al je toekomstige vriendinnetjes het huis uit gejaagd worden.’
‘Ik wil niemand anders meer’, zei hij boos. ‘Het is jij of niemand!’
‘Ik zou het je wel gunnen hoor lieverd’, maar Johannes wilde er niets meer over horen.

Een week later belde Johannes in paniek de dokter op.
‘U moet nu komen, hoort u mij! Nu!!’
Nog geen vijf minuten later ging de deurbel.
Daar stond de dokter met zijn tas.
‘Kom snel!’ riep Johannes hem toe, die inmiddels al richting de woonkamer liep.
‘Help haar toch!’ riep Johannes de dokter toe, terwijl hij nerveus heen en weer liep.
Gabi had al dagen niets meer binnen kunnen houden aan eten en drinken.
Sterk verzwakt probeerde ze zich op te richten.
Maar de dokter maande haar op lieve toon: ‘Blijf rustig liggen.’
‘Dit gaat zo niet langer meer, ik kan dit niet meer aanzien.’
‘Ik ben het volledig met u eens meneer Brand.
Het moment is aangebroken om haar niet langer op deze manier te laten lijden.’
Johannes hield zijn handen voor zijn gezicht.
Alles in hem schreeuwde NEE!!
Maar ze was het gevecht aan het verliezen, sterker nog ze had al verloren.
Dit laatste stukje maakte het mensonterend.
De dokter stond op de gang te bellen met de nodige mensen, toen Johannes zich langzaam over haar bed boog, om Gabi een kus op haar voorhoofd te geven.
‘Het is klaar Johannes ik kan niet meer, dit is geen leven.’
‘Ik weet het schat, je mag straks heerlijk gaan slapen.’
Ze keken elkaar met een intense blik aan die niet van deze wereld was.
Alles leek stil te staan.
‘Ik ben over een uurtje terug met het noodzakelijke', zei de dokter en liep vervolgens het huis uit.
Bij het dichttrekken van de deur moesten ze beide huilen.

Daar stond hij nu te kijken, wat was ze mooi!
De zon kwam door de ramen binnen en scheen haar gouden licht over haar haren en gezicht.
Een engel zoals ze er nu uitziet, bedacht hij zich.
Haar overlijden had bij hem een diep innerlijk stuk aangeraakt,
wat voor hem als een liefdevolle deken aanvoelde.
Het was allemaal zo sereen in huis.
Zelfs toen ze overging, ‘echte liefde is het’, sprak hij hardop uit tegen zichzelf.
Hij was zich ervan bewust dat dit de laatste keer was dat hij haar zou zien.
Maar wat zou het gemis hem zwaar vallen.
Na de uitvaart liep Johannes er verloren bij.
Hij liep doelloos over het kerkhof te kijken naar stenen, met namen erop die hij niet kende.
Een aantal van zijn collega advocaten waren naar de begrafenis gekomen om hem steun te betuigen.
Zij kenden haar niet echt, omdat Johannes haar altijd van dat stuk in zijn leven had weggehouden.
‘Dat is een wereld met wolven en slangen’, zei hij altijd tegen haar.
Maar toch bleek vandaag nu zij hem steun wilde brengen, er een menselijke kant aan te zitten.
Een drietal collega’s hadden hem aangeboden om zijn lopende zaken over te nemen.
Ze zouden het voor hem doen en hij zou gewoon het salaris ontvangen.
Een uiterst vriendelijk gebaar.
Vooral omdat hij wist dat ze het al zo druk hadden.
Johannes had zich erover verbaasd dat ze dit voor hem wilden doen.
Wat hij niet wist was, dat Gabi achter zijn rug om contact op had genomen met zijn kantoor,
een aantal weken geleden.
Heren zoals het waren, hebben ze dit nooit aan hem verteld.
Maar nu was het klaar, hij stond daar alleen op dat koude kille kerkhof.

Zittend aan zijn bureau keek hij weer naar de stapel papieren met het briefje van zijn vader dat prominent er bovenop lag.
‘Ik heb niets meer, niemand!’
Een sterk zelfmedelijdend gevoel bracht hem in tranen.
Hij besloot wat spullen en kleren van zijn geliefde Gabi uit te gaan zoeken.
Lopend naar de slaapkamer leek het alsof er lood in zijn schoenen kwam.
Hij kreeg het benauwd. Hoe kon hij nou iets van haar wegdoen?
Bij het openen van een kistje dat op de grond stond onder haar nachtkastje,
kwam er een briefje omhoog gewaaid.
Hij pakte het op en ging naast haar kant van het bed op de grond
met zijn rug tegen het bed aangeleund zitten.

‘Lieve Johannes’ Stond erop.
Direct kreeg hij een brok in zijn keel!

‘Lieve Johannes
Als het leven je zwaar valt
en je geen vaarwel kunt zeggen
omdat er dan niets overblijft
de pijn niet meer te verdragen is
het huilen geen opluchting geeft
weet dan dat het rijk der liefde daar is om je te omarmen.
mijn lieve vriend mijn lieve man
ik hou van jou met heel mijn wezen
zorg goed voor jezelf!!’

Johannes brak in honderd duizend stukken.
Het leek of hij verscheurd werd door de pijn die hij nu voelde.
Hij huilde zo hard en ongecontroleerd, dat het wel een eeuwigheid leek te duren.
Toen hij echt niet meer kon van het verdriet, kwam er opeens een golf van warmte door hem heen stromen. Direct werd hij rustig.
Het huilen maakte plaats voor verwondering en stilte.
Gabriëlla schreef veel. Vaak plakte ze overal briefjes op met een doordenkend stukje tekst erop,
waar Johannes over de dag heen vaak zijn hoofd op brak.
Sommige begreep hij niet echt, maar toch deed het iets met hem.
Zo had ze laatst een briefje op de koelkast geplakt waarop stond
“Je zult liefde ontmoeten, wanneer de geest vrij is van alle dingen, die deze in elkaar heeft gezet.”
Het leek of hij nu pas begreep wat ze daar mee bedoelde te zeggen.
Hij besloot het briefje weer terug te leggen in het sierlijke kistje onder haar nachtkastje.
De alles doordringende alleenheid voelde niet meer zo zwaar.
Er was wat berusting in gekomen.

Hij besloot een wandeling te gaan maken. Iets wat Gabi elke dag wel deed.
Al lopend bemerkte Johannes, dat de stilte in hem nog steeds aanwezig was.
Sterker nog, het leek krachtiger te worden naarmate hij verder het bos in liep.
Alles leek scherper te worden.
Zijn lichaam begon te tintelen en de frisse lucht leek wel door al zijn cellen heen te gaan.
Hij had dit nog nooit ervaren maar er wel veel over gehoord toen Gabi hier over sprak.
Hij had vaak knikkend en begrijpend haar aangehoord,
maar nu was het hier in dit moment dat ook hij het ervaarde.
Naar de blauwe hemel kijkend die boven de hoge bomen zichtbaar was,
riep hij hardop: ‘Ik voel het, ik zie het lieverd. Hoor je mij!!!’
‘Kijk de kleuren schat! Ik heb nog nooit zoveel verschillende kleuren groen gezien!’
Opeens bleef hij verstild staan.
Zijn blik viel op een roodborstje voor hem, die zojuist was geland op een tak.
Verwonderd keek hij naar het vogeltje, die zoals het leek, hem aankeek.
Toen hij weer rustig verder wilde gaan lopen en zijn handen in de zakken stak van zijn kobaltblauwe lange jas, voelde hij iets in zijn rechter zak.
Hij haalde een beetje verfrommeld briefje tevoorschijn.
Wat staat daar nu alsof hij even moest schakelen van het zien in directheid naar zien
vanuit de bekende denkgeest.
Het koste hem even wat moeite om te focussen en hij moest zich goed concentreren om de woorden te lezen die op het briefje stonden.

I Am Singing
I Am the song between the singing of the bird,
I Am the song between the howling of the wind,
I Am the song between the thinking of thoughts,
I Am the song between the words,
I Am singing…….

Nog voor hij het laatste woord las, vloog het roodborstje vlak voor hem langs en verdween vervolgens tussen de veilige takken en donkergroene bladeren in de grote boom voor hem.
Verbaasd heeft hij daar nog een tijdje gestaan, voordat hij zijn weg vervolgde door het ook voor hem nu betoverende wonder wat natuur genoemd wordt.

Fragment uit het boek "De spirituele roman, De Salon Filosoof"
Te bestellen op
www.ronaldrhijnsburger.nl/uitgeverij-rojo/de-salon-filosoof/