22/01/2025
Onze directeur Maurice heeft de pen in de hand genomen en daaruit kwam onderstaande blog:
MET DE SCHIK VRIJ!
Stel je eens voor dat je vrijwilliger bent bij de brandweer in jouw dorp. En dat op een dag de pieper gaat. Meteen sta je in de actiestand. En dat dan in de display jouw eigen adres verschijnt.
Dat maakte een collega mee afgelopen zomer. De accu van een radiografisch bestuurbaar autootje had vlamgevat. Althans, dat hebben de experts later ontdekt, toen ze de oorzaak van de (aanzienlijke) schade onderzochten. Gelukkig bleven mijn collega en zijn gezinsleden ongedeerd.
Een week na die brand hadden we in Broekland de jaarlijkse Vitaliteitsdag van de Nijhof Groep. Of de duvel ermee speelde, brak er een hels onweer los. De stoppen vlogen eruit. Dezelfde collega van de vrijwillige brandweer sprintte de deur uit, want zijn pieper ging alweer. Terwijl wij workshops hadden over vitaliteit en veiligheidsbewustzijn, brandde tweehonderd meter verderop een boerderij met rieten kap af.
Het was een bevreemdende situatie. Terwijl er om ons heen van alles misging, zag ik die dag ook hoe goed het zat met ons veiligheidsbewustzijn. En voor ons is niets belangrijker dan dat de collega’s veilig thuiskomen en gezond blijven. Al het andere komt daarna. Van onze veiligheid en vitaliteit maken we serieus werk. Uiteraard doet niemand iets waarvoor hij of zij geen vca-certificaat heeft. Onze KAM-functionaris Lotte houdt de arbo-omstandigheden gestructureerd in de gaten. Onlangs kwamen auditeurs van de Safety Culture Ladder op bezoek. Twee dagen per jaar leggen we het hele bedrijf stil voor sessies gericht op veiligheid en vitaliteit.
Niet ongevallenvrij
Is dat genoeg? Ik klop het af op de tafel als ik met een mengeling van trots en opluchting zeg dat ik me geen enkel groot ongeluk kan heugen. Toch moeten we scherp blijven, want ongevallenvrij zijn we niet. Vlak voor de kerst was het op één dag twee keer raak. Een collega die iets onder de leden bleek te hebben, viel flauw. Op kantoor liep iemand brandwonden op toen een glas hete thee brak. Binnen de installatiewereld schrok iedereen in mei van een vreselijk voorval in Tubbergen. Een stroomstoot in een kruipruimte kostte een Twentse jongen van 16 jaar het leven. De gebeurtenis was het gesprek van de dag bij ons.
Voorbeeldig
Tijd voor een bekentenis: zelf ben ik niet het beste voorbeeld. Althans, vroeger dan. In mijn monteurswerk en klussen als geluidsman bij Fraizle nam ik de voorschriften niet zo nauw. Even gauw zus of een bochtje afsnijden zo. Mangs bu-j te bange, dat idee. Natuurlijk, het was een andere tijd, maar ook toen wisten we wel beter. Het enige goede aan die jeugdzondes is dat ik snap hoe jonge monteurs denken. Regels zijn beknellend. En meestal gaat het net goed toch? Pas je ouder wordt, leer je hoe belangrijk gezondheid is. Vaak hardleers en soms met verdriet.
Schik maken is gezond
Terwijl ik dit schrijf, hoor ik op de gang mijn collega’s Ruud en Mirije schaterlachen. Hun vrolijkheid haalt me even uit mijn gedachten over onveilig werken en nare ongelukken. Deze collega’s zijn keigoed in hun werk én brengen daarnaast een hoop vrolijkheid mee. Die combinatie is goud waard. Schik maken is gezond, bedenk ik me. Als je het mij vraagt, heeft een goede sfeer zelfs met veiligheid te maken. “Ik werk veilig… of ik werk niet”, is zo’n kreet. Het idee is dat collega’s zelf aan de handrem trekken als hun veiligheid in het geding komt. Makkelijk gezegd, maar doe het maar eens. Op de rem trappen? Een project stilleggen? Een melding maken? Dat moet je durven.
Volgens mij gaat allemaal een stuk makkelijker als de werksfeer goed is. Nou ben ik subjectief, maar volgens mij is onze werksfeer goed. Neem die vitaliteitsdag. Wat hebben we gelachen. In de sporthal deden we geheugenspelletjes, communicatie-opdrachten, behendigheidsspelletjes. Iedereen door elkaar heen, het was niet alleen leerzaam maar ook supergezellig.
Bij collega’s waarmee je het goed hebt, trek je eerder aan de bel. Als je niet lekker in je vel zit. Als je een onveilige situatie signaleert. Veiligheid zit in certificaten en voorschriften, maar ook in zelf nadenken en een positieve cultuur.
‘Ik mag niet klagen’, hoor ik onze mensen wel eens zeggen als ik vraag hoe het gaat op een werkplaats. Da’s fijn, maar over veiligheid mag dat dus wel.
Hoe denk jij over veiligheid? Praat en denk mee en laat het ons weten in de comments!
