Z De Amsterdamse straatkrant

15/02/2025

12/02/2025

‘In de nacht ben ik eens aangevallen op straat, toen ik buiten lag te slapen. Ik was nog maar net in Amsterdam en kende nog niemand. Opeens stond er een man voor me. Hij pakte alles van me af. Ik had niets meer, geen geld, geen papieren, niks. Alleen nog de kleding die ik aanhad. De volgende dag toen het weer licht was, hebben wat mensen op straat me verder geholpen. Zij kenden adressen waar ik kon douchen en eten. Daar was ik heel blij mee. En zo leerde ik steeds meer mensen kennen en kwam ik uiteindelijk bij de straatkrant terecht. Nu kan ik mijn eigen geld verdienen en een kamertje huren. Daar voel ik me wel veilig.

'In Nigeria, in het dorp waar ik als kind woonde, deed iedereen tegen de avond als het donker werd de deuren dicht, de ramen werden afgesloten met luiken. Zo kwam er geen enkel licht vanuit de huizen naar buiten. De nacht was echt zwart. Als ik dan naar buiten moest om te plassen, was ik als klein jongetje bang. Dan begon ik te huilen. Totdat mijn vader of moeder meeging naar buiten, naar de wc. Als zij bij me waren was het goed.’

Osas, door Nicole Groeneveld – die verkopers sprak over gevoelens van onveiligheid. 📸

10/02/2025

'Veel klanten komen meteen vanuit hun werk naar onze winkel, zonder dat ze iets nodig hebben. Mensen komen hier met hun levensproblemen, technische problemen, liefdesproblemen en fiscale problemen. Mensen kunnen hun hart bij ons luchten. Wij zijn neutraal, een soort Zwitserland, wij judgen niet.'

Ramon Li heeft het stokje bij in Ganzenhoef overgenomen van zijn vader Kai Hing Li, die vijftig jaar geleden begon.

'Veel klanten voelen zich thuis omdat ze me al lang kennen. Ik hoor van veel mensen dat ze me lief vinden. Iedereen noemt me Omoe, dat betekent oom in het Surinaams. Ik krijg veel energie van hier werken. Met mensen zijn vind ik gezellig. Thuis zitten en tv kijken is niks voor mij, en dan word je ook sneller oud. Ik kan niet thuisblijven, geen dag.’

Lees het gesprek met vader en zoon in de Z! ✍
📸

08/02/2025

Kai Hing van vertelt over hun vijftigjarig bestaan in Ganzenhoef, Adama legt uit hoe je een Senegalese soep maakt waar je heimwee van krijgt, en twee jonge stadsbewoners vertellen hoe ze tussen wal en schip belandden op de woningmarkt.

Koop vandaag de nieuwe krant! 🌞 Hier getoond door verkopers Mariana en María

06/02/2025

‘Ik heb veel bewondering voor de vrouw die elke ochtend met een stralende glimlach voor ons, dakloze mensen, in touw is. Ze begint al om zeven uur en zorgt dat er warme koffie en boterhammen voor ons klaarstaan als ze een uur later de deur van de Spreekbuis-locatie in Amsterdam-Oost opent. Geholpen door verschillende vrijwilligers zorgt ze dat zeven dagen in de week de deur voor ons openstaat.'

'We kunnen dan douchen, eten, schone kleding aantrekken, onszelf verzorgen en warmte vinden. Herkend en gekend worden. In de middag kunnen we er Z!-kranten kopen. Daarnaast bewonder ik de dame die al meer dan dertig jaar als fotografe voor de Z! werkt en onze haren knipt. Ik heb moeilijke tijden gekend in mijn dakloze bestaan maar hier kan ik gelukkig altijd terecht.’

Verkoper Fret, door Mayanne Könst.

25/01/2025

De eerste generatie vrouwen uit Turkije in Nederland begint op leeftijd te raken. zocht tientallen vrouwen op, ze bekeek fotoalbums, tekende verhalen op en verzamelde die allemaal in een boek en een tentoonstelling met de titel Je moest eens weten. Yüksel portretteert de vrouwen in haar boek in al hun facetten.

Hadiye Keşmer kwam op haar vijftiende naar Nederland. Ze ging snoepjes inpakken in een snoepfabriek om geld te verdienen, maar dacht vanaf de eerste dag: dit wil ik niet. Ze had een klein zakwoordenboekje en stampte elke dag tijdens het inpakken Nederlandse woordjes in haar hoofd.

In Amsterdam kwam ze op een dag Maviye Karaman tegen, die haar uitnodigde voor een bijeenkomst van de Turkse vrouwenbeweging. ‘Dat was een grote eyeopener voor me’, vertelt ze in het boek. ‘Ik besefte dat er ook een leven was buiten de fabriek.’ Na zeven jaar in de snoepfabriek, ging ze alsnog studeren aan de sociale academie.

Foto 1, Amsterdam 1981. Eigendom van Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis. Hadiye Keşmer en Maviye Karaman (middenachter met protestbord) op een demonstratie tegen kruisraketten.

Portretten: Çiğdem Yüksel

22/01/2025

‘Op mijn elfde gingen mijn ouders scheiden en ik en mijn jongste zusje kwamen te wonen bij mijn vader. Van hem kregen we niet veel aandacht, hij was altijd met zijn werk bezig. Samen met zijn broer had hij een boot gekocht en omgetoverd tot een partyboot. Hij was altijd aan het klussen op de boot. Mijn zusje zorgde voor mij. Zij heeft me vanaf mijn elfde opgevoed. Ik heb veel bewondering voor hoe ze dat heeft gedaan want ik was niet de makkelijkste. Nog altijd heb ik een innig contact met haar. Met de kerst ben ik nog bij haar langs geweest. Ze heeft problemen met haar hart gekregen, waardoor ze geregeld naar het ziekenhuis moet. Dat beangstigt mij wel.’

Toon, door Mayanne Könst. In de huidige Z!, een ode aan Amsterdamse vrouwen, vertellen verkopers wie zij een wereldwijf vinden.

17/01/2025

In de nieuwe krant, hier gepresenteerd door Karin, lees je odes aan grootse Amsterdamse vrouwen, vind je werk van over de eerste generatie Turkse vrouwen in Nederland, en vertellen verkopers wie zij een wereldwijf vinden. 💓

Vanaf morgen overal te koop! Karin verkoopt de krant bij AH Sarphatistraat, tegenover de Esso.

15/01/2025

Elk jaar proberen de leerlingen van groep zes en zeven in de Wagner Schooltuin de zwaarste wortel van de hele tuin te kweken. De leerlingen krijgen elk hun eigen stukje grond waar ze een kalenderjaar lang hun eigen bloemen, kruiden en groenten kweken. ‘Ik had pepers, aardappels, viooltjes en maïs. Helemaal rechts stonden mijn winterwortelplantjes’, vertelt Anas.

Het was een succesvol seizoen. Toen Anas zijn wortel uit de grond trok, riepen zijn klasgenoten enthousiast: ‘Jij hebt sowieso de grootste wortel!’ En dat bleek waar te zijn: 941 gram. ‘Dat is de zwaarste van alle
negen scholen die les krijgen op deze schooltuin’, vertelt hij stralend. Samen met zijn moeder maakte hij er een tajine van, met aardappel en spruitjes.

✍ Anna Wabeke
📸 Arne Klever

14/01/2025

'Voor mijn fotoserie Schetsen wandel ik regelmatig lange afstanden door Amsterdam. Van niets naar nergens, op zoek naar nieuwe beelden om mee naar huis te nemen. Ik zie mijn foto’s als een vorm van poëzie die schoonheid en lelijkheid vangt.'

In de huidige Z! vind je een compositie van de schetsen van

13/01/2025

'De borsten en buik van het werk worden soms ook heel respectvol aangeraakt. Ik voel dat dan echt in mijn eigen lichaam. Dat interactieve is belangrijk voor mij. Als kind vond ik grote werken waar je in kon en die je dan ook nog mocht aanraken het meest imponerend'

Kunstredacteur interviewde opkomend beeldend kunstenaar

'Het hoofd is groot met daarin een klein masker van mijn eigen gezicht. De buik en torso zijn ook op mijzelf gebaseerd. Ik werk altijd vanuit mezelf en met mijn lichaam. Ik heb zelf een vrouwenlijf zoals te zien is op schilderijen van vroeger. Ik vind het leuk om de nadruk te leggen op vetrollen en borsten. Als mensen doorhebben dat het een echt lichaam is, vind ik dat fijn.'

Lees verder in de krant. 📸

12/01/2025

Ook voor iedereen die de krant nog niet had: alsnog de beste wensen van onze verkopers! 💓

27/12/2024

'Ik hoop dat mensen na het bijwonen van mijn show op een kleine manier iets teruggeven aan de maatschappij. Dat klinkt misschien zweverig, maar dat is de diepere laag van mijn werk. De onderste laag van de lasagne.'

Mee met comedian naar het Meervaart Theater, een podcastwandeling door Noord, nieuwjaarswensen van de verkopers, schetsen van en echte Amsterdammers volgens .de.tweede.

De nieuwjaarskrant is vanaf morgen verkrijgbaar 🎆 Koop hem bij Lucky, Cezary, of je lokale verkoper!

25/12/2024

‘De afgelopen paar jaar kan ik troost vinden bij Maartje en bij Merel, die voor de GGD werken. Bij hen kan ik mijn gevoelens op tafel leggen, voor hen heb ik geen geheimen. Merel heeft ook voor mij klaargestaan toen, alweer drie jaar geleden, mijn vrouw Paulien overleed in het ziekenhuis. Zij kende Paulien heel goed. En toen ik vlak voor de zomer mijn hond heb moeten laten inslapen – ze was al twaalf jaar en had baarmoederhalskanker – heb ik Merel gebeld om mee te gaan naar de dierenarts. Bij haar heb ik toen een potje kunnen uithuilen. Als ik ergens mee zit, mag ik haar bellen.'

'Ik heb ook wel goede vrienden die bij mij komen uithuilen en hun hart bij mij uitstorten. Toen een goede vriend afgelopen zomer overleed heb ik samen met een paar vrienden uitgehuild en hebben we troost bij elkaar kunnen vinden.’

Mayanne Könst sprak verkoper Toon over troost.

24/12/2024

Hans van Zurk, ook wel Mister Kerstboom genoemd, zet al vijfendertig jaar lang de kerstboom op de Dam. ‘Rond augustus beginnen we al met zoeken.’��

‘Er is een groot netwerk van houtvesters en wij hebben korte lijntjes met een bedrijf dat bomen scout in Europa. We zijn ondertussen zo goed op elkaar ingespeeld dat zij een stuk of drie bomen met een kapvergunning uitkiezen die Dam-waardig zijn. Daarna kom ik langs om ze te beoordelen. De mooiste komt op de Dam. De boom komt dit jaar uit de buurt van het plaatsje Olzheim in Duitsland. Hij is rond de twintig meter en het is een hele mooie. We doen dit jaar extra ons best vanwege het 750-jarig bestaan van Amsterdam.’

Lees het hele interview met Hans in de Z! Fijne feestdagen 🎄🎊

Foto
Tekst Maria Groot�

23/12/2024

Wat betekent ‘thuis’ als je geen huis hebt? Vanavond om 23.15 is de docu 'Between Small Spaces' over Z!-verkoper en columnist Brian te zien op NPO2.

De docu is gemaakt door en zal na vanavond ook via NPO docs te zien zijn, en vanaf 14 februari een plekje krijgen in het Amsterdam Museum.

21/12/2024

‘Mijn man Floris is twee jaar geleden overleden. Ik mis hem heel erg met de feestdagen. Nu moet ik de leegte vullen met de kennissen die ik heb. Troost en warmte zoals bij mijn man Floris kan ik bij niemand vinden. We deelden alles, ook pijn en verdriet als we het moeilijk hadden. Hij was mijn kameraadje. Samen gingen we naar kerstdiners en brachten we de kerstavonden door. Zijn aanwezigheid bracht me alle troost die ik nodig had. Nu ga ik in mijn eentje naar kerstdiners voor daklozen. Of ik ga bij mensen langs die mijn man kenden en bij wie ik troost en warmte kan verwachten. Daarnaast ben ik voor een beetje troost afhankelijk van de hulpverlening. Kijken wat ze mij dit jaar te bieden hebben aan een klein stukje warmte in mijn leven. Niemand zal deze leegte kunnen vullen die ik voel.’

Thea, door Mayanne Könst.

19/12/2024

Hoe feestelijk zijn de feestdagen? Wat als je alleen bent en geen familie hebt? We gingen op zoek naar troostrijke woorden van Arjan Broers van de Dominicuskerk, de kerk in de Spuistraat waar iedereen welkom is. ‘Spiritualiteit heeft te maken met het besef dat je niet de enige bent die een weg in het leven zoekt.’

‘We zoeken naar de taal van nu. Dat vind ik belangrijk. Sommige kerken verpakken hun boodschap in geheimtaal, zodat het een studie kost om echt te begrijpen wat er gezegd wordt. Mensen krijgen dan niet het gevoel dat het ook iets met henzelf te maken heeft. Terwijl dat nu juist het troostende kan zijn van een preek. Dat je snapt dat jouw leven iets te maken heeft met het leven van anderen, met het leven van mensen die voor ons leefden, met het leven van mensen die na ons komen. En ook iets te maken heeft met wat ik dan maar God noem. In mijn opvatting ligt hier juist de taak van religie: helpen verbinden, zodat je een beetje je plek vindt in de wereld. Ik denk dat ons dat vrij goed lukt.’

Elke zondag om 11.00 is er een kerkdienst waar iedereen welkom is, en op Eerste Kerstdag is het tot vijf uur inloopdag, en wordt er daarna samen gegeten en gevierd.

📸
✍ Wim Crezee