What are the opening hours?

Monday 08:00 - 20:00 Tuesday 08:00 - 20:00 Wednesday 07:00 - 20:00 Thursday 08:00 - 20:00 Friday 08:00 - 20:00 Saturday 08:00 - 20:00 Sunday 08:00 - 20:00

https://www.facebook.com/1936333236612584/

GuGue, Mandalay (2025)

17/02/2025

သူတောင်းစားအဖြစ်မှ သူဌေးအဖြစ်သို့..
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

ရထားဘူတာကြီးတစ်ခုမှာ
တောင်းရမ်းစားသောက်နေတဲ့ သူတောင်းစား လူငယ်တစ်ယောက်ရှိတယ်..
ခရီသွားတွေရဲ့ မဆိုစလောက်ပေးကမ်းမူ့တွေနဲ့ဘဲ အသက်ရှင်နေလေ့ရှိတယ်..

တစ်ရက်တော့ သူထိုင်နေတဲ့ နေရာအနီးမှာရှိတဲ့
ရထားတွဲထဲမှာ တော်တော်ချမ်းသာလောက်မယ်လို့ ထင်ရတဲ့ လူတစ်ယောက် ထိုင်နေတာတွေ့လိုက်တယ်..

ဒါနဲ့သူတောင်းစားက ဒီလူ့ကြည့်ရတာ
တော်တော် ပိုက်ဆံချမ်းသာမယ့်ပုံဘဲ..
သူ့စီ အသနားခံလိုက်မယ်ဆိုရင်
ငွေကောင်းကောင်းရနိုင်တယ်ဆိုပြီး
သူဌေးနားကပ်ပြီးတော့

"သူဌေးကြီးခင်ဗျား ကျွန်တော့်ကို သနားတော်မူပါခင်ဗျာ..ထမင်းစားဖို့ ငွေလေးသနားတော်မူပါခင်ဗျာ"
ဆိုပြီးတော့ ပိုက်ဆံတောင်းလိုက်တယ်..

"မင်းကိုကြည့်ရတာ အမြဲတမ်း သူများစီကဘဲတောင်းစားနေတဲ့ ပုံပဲ..
တစ်ခါတစ်လေများ သူများကိုရော ပေးဖူးတာရှိလား"
ဆိုပြီး သူဌေးကြီးက ပြန်မေးလိုက်တယ်..

"ဘာမှမရှိလို့ တောင်းစားနေတာ
ကျွန်တော့်မှာ သူများကို ပေးဖို့ ဘာများရှိလို့လဲ"
ဆိုပြီး သူတောင်းစားက ပြန်ပြောတယ်..

သူများတွေကို ဘာတစ်ခုမှ မပေးနိုင်ဘူးဆိုရင်
သူတို့စီကနေ တောင်းစားဖို့လဲ မထိုက်သင့်ဘူး..
ငါက စီးပွားရေးသမား၊စီးပွားရေးအမြင်နဲ့ဘဲ ကြည့်ပြီး အပေးအယူပေါ်မှာဘဲ ယုံကြည်မူ့ထားတယ်,
အကယ်လို့ မင်းတစ်ခုခုပြန်ပေးနိုင်မှ ငါလဲ မင်းကို ထိုက်သင့်သလောက် ပိုက်ဆံပြန်ပေးမယ်,
သဘောတူလားလို့
သူဌေးက ပြန်ပြောတယ်..

သူဌေးစကားမဆုံးခင်မှာဘဲ ရထားက
ဘူတာကနေထွက်သွားလိုက်တယ်..

သူတောင်းစားလည်း သူဌေးကြီးစကား
စဉ်းစားရင်နဲ့
ကျန်ခဲ့တယ်.."သူဌေးကြီးရဲ့စကားက
တော်တော်မှန်တယ်..
ငါအမြဲတမ်း တောင်းစားလာလိုက်တာ
ငွေနည်းနည်းဘဲရတယ်..များများရတယ်ဆိုတာကို မရှိဘူး..
ဘာလို့လဲဆိုရင် ငါ့ကို ပိုက်ဆံပေးသနားတဲ့ လူတွေကို ပြန်ပေးဖို့ ဘာမှလည်းမရှိသလို
ပြန်ပေးဖို့ဆိုတာကိုလည်း ဘယ်တော့မှ မတွေးမိခဲ့ဘူး..
အပေးမရှိဘဲ အယူတစ်ခုတည်းနဲ့
ဘယ်ချိန်ထိ တောင်းစားရမှာလဲ?

အဲ့လိုနဲ့ သူကို့ပိုက်ဆံပေးတဲ့ သူတိုင်းကို တစ်ခုခုပြန်ပေးဖို့ သူဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်..ဒါပေမယ့် ဘာပြန်ပေးရမလဲ
သူစဉ်းစားနေတုန်း ရထားသံလမ်းတစ်လျှောက်
စီစီရီရီနဲ့ ပွင့်နေတဲ့ ပန်းပင်တွေကို သွားတွေ့လိုက်တယ်..
အဲ့ချိန်ကစပြီး သူ့ကို ပိုက်ဆံပေးတဲ့သူတိုင်းကို
သူက အပေးအယူအနေနဲ့ ပန်းတစ်ပွင့်စီပြန်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်..

သူတောင်းစားရဲ့ ဒီလုပ်ရပ်ကို
ပိုက်ဆံပေးတဲ့ သူတွေလည်း
တော်တော်သဘောကျကြတယ်..
ပေးသူလည်းပျော် ယူသူလည်းလဲပျော်..

ဒီအကြံဉာဏ်ကြောင့် တစ်ပတ်အတွင်းမှာဘဲ
တစ်ရက်ထက်တစ်ရက် တောင်းလို့ရတဲ့ငွေက
တိုးတိုးလာတာကို သူသတိပြုမိလာတယ်..

၁၀ရက်လောက်ကြာတော့ ပန်းတွေက
လျော့နည်းလာတယ်..ဒါနဲ့ သူ့ရဲ့ ဝင်ငွေကလည်း
လျေ့ာနည်းလာတယ်..
ပေးဖို့ပန်းရှိတုန်းက ဝင်ငွေကများနေတာ
ပေးဖို့ပန်းမရှိတော့ သူ့ကို ပိုက်ဆံပေးမယ့်သူကလည်း နည်းနည်းသွားတယ်..

နေသာတဲ့တစ်ရက် ပုံမှန်လိုဘဲ တောင်းစားနေတုန်း
အရင်သူတွေ့ဖူးတဲ့သူဌေးကြီး
ဘူတာရောက်နေတာကို သူတွေ့တယ်..
သူလည်း အလျင်အမြန်ဘဲ
သူဌေးကြီးနား ကပ်သွားပြီး..

"သူဌေးကြီးခင်ဗျာ..ဒီနေ့တော့ ကျွန်တော့စီမှာ ခင်ဗျာကို ပြန်းပေးဖို့ ပန်းပွင့်တွေရှိတယ်..ကျွန်တော့ကို ပိုက်ဆံပေးသနားပါ..ကျွန်တော်ခင်ဗျာကို အပေးအယူအနေနဲ့
ဒီပန်းပွင့်တွေပေးမယ်လို့ ပြောတယ်..

သူဌေးကြီးလည်း ကြည်နူးစွာနဲ့ ပိုက်ဆံပေးပြီး
ပန်းတွေပြန်ယူရင်း
"နောက်ဆုံးမှာတော့ မင်းလည်း သူတောင်းစားဘဝကနေ ငါ့လိုဘဲ စီးပွားရေးသမား ဖြစ်လာပြီ"ဆိုပြီး
သူ့ကို ချီးကျူးရင်းနဲ့ ရထားပေါ်တက်သွားတယ်..

သူဌေးကြီးပြောသွားတဲ့ ဒီစကားက သူ့နားထဲမှာ
ထပ်ခါထပ်ခါ ပံ့တင်ထပ်သွားပြီး
သူ့ကိုသူ မယုံနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်သွားတယ်..

ဒီစကားကြောင့် သူအရမ်းပျော်သွားပြီး
သူဘဝ တိုးတက်ရာလမ်းကြောင်းပေါ်
လျှောက်လှမ်းနေမိပြီလို့ ခံစားမိလာတာကြောင့်
"ငါ့သူတောင်းစားမဟုတ်တော့ဘူး
ငါစီးပွားရေးသမား တစ်ယောက်ဖြစ်သွားပြီဆိုပြီး"
အော်ကြီးဟစ်ကျယ်နဲ့ အော်နေမိတယ်..
ဘူတာတွင်းမှာ ရှိနေကြတဲ့ သူတွေက
"ဒီလူက သူတောင်းစားကနေ အရူးဖြစ်သွားပြီလို့
ပြောပြီး သူ့ပေါ် ဝိုင်းပြီး ရီနေကြတယ်..

နောက်ရက်ကစပြီး အဲ့ဒီသူတောင်းစားတစ်ယောက်
ဘူတာကြီးမှာ ဘယ်တော့မှ ပေါ်မလာတော့ဘူး..

၂နှစ်လောက်ကြာတော့ အဲ့ဒီဘူတာကြီးထဲမှာဘဲ
သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်ဝတ်စားထားကြတဲ့ လူ၂ယောက်
ဆုံမိကြတယ်..တစ်ယောက်က စပြီး နောက်တစ်ယောက်ကို ရိုသေစွာနဲ့ဂါရဝပြုပြီး
"မင်္ဂလာပါ သူဌေးကြီးခင်ဗျား,
ကျွန်တော့်ကို မှတ်မိသေးလား"ဆိုပြီး မိတ်ဆက်တယ်..
သူဌေးကြီးလည်း "မမှတ်မိဘူးခင်ဗျာ
ကျွန်တော်တို့ ပထမဆုံးအကြိမ် ဆုံကြတယ်လို့ထင်တယ်ခင်ဗျ."ဆိုပြီး ပြန်ပြောတယ်..

မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ..ဒါနဲ့ဆို ၃ ကြိမ်ရှိပြီခင်ဗျာ ..

တောင်းပန်ပါတယ်ခင်ဗျာ..
အရင်၂ကြိမ်က ဘယ်မှာတွေ့ကြတာလည်းဗျာ..
မမှတ်မိတော့ဘူးဗျာလို့ သူဌေးကြီးက ပြန်ပြောတယ်..

ကျွန်တော်တို့ အရင်ကလည်း
ဒီနေရာမှာဘဲ ၂ကြိမ်ဆုံပြီးပြီ

ပထမအကြိမ်ခင်ဗျာကျွန်တော့်ကို သူတောင်းစားအဖြစ်နဲ့တွေ့တုန်းက ကျွန်တော်ဘာလုပ်သင့်တယ်ဆိုတာကို ခင်ဗျားပြောတယ်..
ဒုတိယအကြိမ်တွေ့တုန်းက ကျွန်တော်ရဲ့ ဘဝက
ဘယ်လိုပြောင်းလဲသွားပြီဆိုပြီး ပြောပြတယ်..

အခုတော့ အဲ့တာရဲ့ရလဒ်က ကျွန်တော် ဒီမြို့မှာရှိတဲ့
ပန်းလုပ်ငန်းနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး စီးပွားရေးသမားကြီး ဖြစ်သွားပြီ..အခုလည်း စီးပွားရေးကိစ္စနဲ့ တစ်ခြားမြို့ကိုခရီးထွက်မလို့ ..

ပထမတစ်ကြိမ်တွေ့တုန်းက
လောကနိယာမနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး တစ်ခုခုပေးမှ တစ်ခုခုပြန်ရတယ်ဆိုပြီး ခင်ဗျာကျွန်တော့ကို ဆုံးမဖူးတယ်ဆိုပြီး တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး အပြန်အလှန်မိတ်ဆက်ကြတယ်..

ဒီပုံပြင်ထဲကအတိုင်းပါဘဲ..
ဘဝမှာလည်း ကိုယ်လိုချင်တာရဖို့ဆိုရင်
တစ်ခုခုတော့ ပြန်ပေးရတာချည်းဘဲ မဟုတ်လားဗျာ?

အစားစာရဖို့ ဟင်းသီးဟင်းရွက် စိုက်ပျိုးရတယ်..
အရိပ်ကောင်းရဖို့ သစ်ပင်တွေ စိုက်ပျိုးရတယ်.
အလုပ်ကောင်းရဖို့ ပညာအရည်အချင်းကောင်းကောင်းလိုတယ်..
အောင်မြင်မူ့ရဖို့ဆိုရင် ကြိုးစားမူ့ရှိဖို့လိုတယ်..
ဒါဟာ လောကသဘာဝတရားပါဘဲ..

credit to original uploader
🌀 ပြန်လည်မျှဝေပါသည် ..
Credit

15/02/2025

ကဲ ..... Single Day ..... တဲ့

14/02/2025

အိမ်ထောင်ရှိသူဖြစ်စေ၊ မရှိသူဖြစ်စေ ဖတ်ကြည့်သင့်သောစာ

တစ်နေ့သောညနေခင်း၊ နေဝင်ချိန်ဆည်းဆာမှာ ကျွန်မဟာ ခင်ပွန်းသည်နဲ့ ညစာစားပွဲမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေမိပါတယ်။ ဖွင့်မပြောဖြစ်ကြတဲ့ စကားတွေနဲ့ စိတ်ထဲမှာ လေးလံနေပါတယ်။ အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူရင်း သူ့လက်ကို ကမ်းလှမ်းဖို့ စဉ်းစားနေချိန်မှာပဲ "ကျွန်မတို့ စကားပြောစရာရှိတယ်" လို့ တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ ပြောလိုက်မိတယ်။ သူက စူးစမ်းသလိုနဲ့ စိုးရိမ်ပူပန်မှု ရောနှောနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကျွန်မကို ကြည့်နေတယ်။
"ကျွန်မတို့ ကွာရှင်းကြရအောင်" လို့ အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ သူ့မျက်နှာ ညှိုးငယ်သွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်ဆိုးပြီး ဒေါသမထွက်ဘဲ "ဘာကြောင့်လဲ" လို့ တိုးညှင်းစွာ ပြန်မေးပါတယ်။
ကျွန်မ ရှင်းပြဖို့ ကြိုးစားပါတယ်။ အမှန်တော့ ကျွန်မ သူနဲ့ချိတ်ဆက်မှု ပျောက်ဆုံးနေသလို၊ မထင်မရှားဖြစ်နေသလို၊ တန်ဖိုးမထားခံရသလို ခံစားနေရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီစကားတွေ ပြောဖို့ မလွယ်ခဲ့ပါဘူး။ သူကတော့ ဝမ်းနည်းခြင်းနဲ့ နားမလည်နိုင်တဲ့ အမူအရာတွေ ရောယှက်နေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ တိတ်ဆိတ်နေခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီည ကျွန်မတို့ စကားသိပ်မပြောဖြစ်ကြတော့ပါဘူး။ သူက ဆိုဖာပေါ်မှာ အိပ်ပြီး ကျွန်မက အိပ်ခန်းထဲမှာ မျက်နှာကြက်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း ကျွန်မတို့နှစ်ယောက် ဘယ်လောက်အထိ ကွာဟသွားပြီလဲဆိုတာ တွေးနေမိပါတယ်။

နောက်တစ်နေ့မနက်မှာ ကျွန်မက သူ့ကို ကွာရှင်းရေးသဘောတူညီချက် မူကြမ်းကို ပေးလိုက်ပါတယ်။ အိမ်၊ ကား၊ စုဆောင်းငွေတွေကို မျှဝေပေးဖို့ ကမ်းလှမ်းလိုက်တဲ့အခါ သူက ဖတ်ကြည့်ပြီး ဘေးဖယ်ချလိုက်ပါတယ်။ "ဒါတွေ ကိုယ် ဘာမှမလိုချင်ဘူး။ ဘာတွေဖြစ်သွားတာလဲဆိုတာပဲ နားလည်ချင်တယ်" လို့ အသံတုန်တုန်ရီရီနဲ့ ပြောပါတယ်။
ကျွန်မ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း အဖြေမပေးနိုင်ခဲ့ပါဘူး။ ကျွန်မရဲ့ စိတ်က တခြားတစ်ယောက်ဆီ လွင့်ပါးသွားတာ မဟုတ်ဘဲ၊ အထီးကျန်မှုနဲ့ နာကြည်းမှုတွေဆီ ရောက်နေခဲ့တာပါ။ အပြစ်ရှိသလို ခံစားရပေမယ့် ရှေ့ဆက်ဖို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပြီးသားပါ။ သူ ဝမ်းနည်းပြီး ငိုချလိုက်တဲ့အခါ ကျွန်မရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်က မှန်ကန်တယ်လို့ ခံစားရသလို သက်သာရာရသွားပါတယ်။
နောက်တစ်နေ့ည ကျွန်မ အလုပ်က နောက်ကျမှ ပြန်ရောက်တော့ သူ့ကို စားပွဲမှာထိုင်ပြီး တစ်ခုခုရေးနေတာ တွေ့ပါတယ်။ စိတ်ပင်ပန်းလွန်းလို့ သူ့ကို ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ အိပ်ခန်းထဲ တန်းဝင်အိပ်လိုက်ပါတယ်။ နောက်တစ်နေ့မနက်မှာတော့ သူက စာရွက်တစ်ရွက် လာပေးပါတယ်။ ကွာရှင်းရေးသဘောတူညီချက်အတွက် တုံ့ပြန်ချက် မဟုတ်ဘဲ တောင်းဆိုချက်တစ်ခုပါ - တရားဝင်မလုပ်ခင် တစ်လလောက် စောင့်ပေးဖို့ တောင်းဆိုထားတာပါ။
သူ့ရဲ့ အကြောင်းပြချက်က ရိုးရှင်းပါတယ် - ကျွန်မတို့သမီးရဲ့ အရေးကြီးတဲ့ အကပွဲ ရှိနေတာမို့ သူ့အာရုံစိုက်မှု ထိခိုက်မှာ စိုးရိမ်လို့တဲ့။ ဘာကြောင့် ဒါဟာ သူ့အတွက် ဒီလောက်အရေးကြီးနေမှန်း ကျွန်မ နားမလည်နိုင်ပေမယ့် သဘောတူလိုက်ပါတယ်။ ညစာစားပြီးတိုင်း အတူတူလမ်းလျှောက်ထွက်ဖို့လည်း တောင်းဆိုပါသေးတယ်။ လက်ထပ်ခါစတုန်းကလို အတူတူလမ်းလျှောက်ခဲ့ကြတဲ့ပုံစံအတိုင်းပေါ့။ ထူးဆန်းတဲ့ တောင်းဆိုချက်ပေမယ့် ကွာရှင်းဖို့အတွက် ပိုလွယ်ကူမယ်လို့ ထင်တာကြောင့် သဘောတူလိုက်ပါတယ်။

သူငယ်ချင်းကို ဒီအကြောင်းပြောပြတော့ သူက ရယ်မောလိုက်ပါတယ်။ "အချိန်ဆွဲနေတာပါ။ သူ့ရဲ့ လှည့်ဖျားမှုထဲ အရှုံးမပေးနဲ့" လို့ သတိပေးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဘာတွေဆက်ဖြစ်လာမလဲဆိုတဲ့ စိတ်ဝင်စားမှုနဲ့ လိုက်လျောလိုက်ပါတယ်။
ပထမညက လမ်းလျှောက်တာ ခပ်တောင့်တောင့်ကြီးဖြစ်နေတယ်။ စကားလည်း သိပ်မပြောဖြစ်ကြပါဘူး။ တိတ်ဆိတ်နေတာက အသက်ရှူကျပ်လောက်အောင် ဖိစီးနေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ရက်တွေကြာလာတော့ တစ်ခုခု ပြောင်းလဲလာပါတယ်။ ကွာရှင်းတဲ့အကြောင်း မဟုတ်ဘဲ ရာသီဥတု၊ သမီးရဲ့အကပွဲ၊ သူဖတ်နေတဲ့စာအုပ်စတဲ့ သာမန်အကြောင်းအရာလေးတွေ ပြောဖြစ်လာပါတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တင်းမာမှုတွေ လျော့ပါးလာပါတယ်။
ပထမအပတ်ကုန်တော့ လမ်းလျှောက်ထွက်ဖို့ ကျွန်မ မစောင့်နိုင်အောင်ဖြစ်လာပါတယ်။ နှစ်တွေကြာအောင် သတိမထားမိခဲ့တဲ့အရာတွေကို ပြန်တွေ့လာရပါတယ် - သူ့အကြိုက်ဆုံးစာအုပ်အကြောင်းပြောရင်း ပြုံးပြတဲ့ပုံ၊ တံခါးတွေ အမြဲဖွင့်ပေးတတ်တာ၊ ကျွန်မကြိုက်တဲ့ အသေးအဖွဲ့လေးတွေကို အမြဲမှတ်မိနေသေးတာတွေပေါ့။
တစ်ညမှာ လမ်းလျှောက်နေရင်း သူက ကျွန်မလက်ကို ဆွဲကိုင်လိုက်ပါတယ်။ နည်းနည်းတုန့်ဆုတ်သွားပေမယ့် မရုန်းထွက်ဖြစ်ပါဘူး။ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်နေကျလက်၊ နှစ်သိမ့်မှုပေးနိုင်တဲ့လက်ပါ။ "ဒီလိုနေရတာကို လွမ်းမိတယ်" လို့ သူက တိုးတိုးလေးပြောပါတယ်။ ကျွန်မ ဘာမှပြန်မပြောပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့ သူ့လိုပဲ လွမ်းမိနေမှန်း သိနေပါတယ်။

တစ်လလုံးကြာလာတော့ လမ်းလျှောက်တာက ကျွန်မတို့ရဲ့ နေ့စဉ်ဘဝရဲ့ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခု ဖြစ်လာပါတယ်။ ရယ်မောကြ၊ စကားပြောကြနဲ့ နှစ်တွေကြာမှ ပထမဆုံးအကြိမ် ကျွန်မကိုကျွန်မ တကယ်မြင်နေသလို ခံစားရပါတယ်။ ကျွန်မတို့ကြား အကွာအဝေးက အချစ်မရှိလို့ မဟုတ်ဘဲ၊ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အာရုံစိုက်မှု လျော့နည်းသွားလို့ဆိုတာ နားလည်လာပါတယ်။ ကျွန်မတို့ကို တွဲထားခဲ့တဲ့ အသေးအမွှားလေးတွေကို လျစ်လျူရှုမိခဲ့ကြတာပါ။

နောက်ဆုံးရက်ရောက်တော့ ငြိမ်သက်စွာပဲ လမ်းလျှောက်ခဲ့ကြပါတယ်။ အိမ်တံခါးရှေ့ရောက်တော့ သူက ကျွန်မဘက်လှည့်ပြီး "ကိုယ်တို့ မခွဲကြပါစို့လား" လို့ တည်ငြိမ်တဲ့အသံနဲ့ ပြောလာပါတယ်။ သူ့မျက်လုံးထဲမှာတော့ စိုးရိမ်ထိတ်လန့်မှုတွေ အပြည့်ပါ။

"အခုမှ ဘာဖြစ်လို့လဲ" လို့ ကျွန်မက နှလုံးခုန်သံမြန်နေရင်း မေးမိပါတယ်။

"မင်းကို ကိုယ် လျစ်လျူရှုခဲ့မိတယ်ဆိုတာ သိလာလို့ပါ။ ပြင်ဆင်လို့ရနိုင်တဲ့ အမှားတစ်ခုကြောင့် မင်းကို မဆုံးရှုံးချင်လို့ပါ" လို့ သူက ပြောပါတယ်။

ကျွန်မလည်း အပြစ်ရှိတယ်ဆိုတာ သတိထားမိလာတော့ မျက်ရည်တွေ ဝိုင်းလာပါတယ်။ နေ့စဉ်ဘဝ ရုန်းကန်မှုတွေကြောင့် ကျွန်မတို့ရဲ့အချစ်ကို မှေးမှိန်စေခဲ့ကြတာပါ။

အဲဒီည၊ အိမ်ရှေ့လသာဆောင်မှာ လက်ချင်းတွဲပြီး မနက်အရုဏ်တက်ချိန်အထိ စကားပြောဖြစ်ကြပါတယ်။ အဖြေတွေ အကုန်လုံး မရှိသေးပေမယ့် တစ်ခုတော့ သေချာပါတယ် - ကျွန်မတို့ ပြန်ကြိုးစားကြည့်ချင်ကြပါတယ်။

ဆက်ဆံရေးတစ်ခုမှာ အသေးအဖွဲလေးတွေက အရေးအကြီးဆုံးပါ။ တန်ဖိုးကြီး လက်ဆောင်တွေ၊ ရုပ်ဝတ္ထုပစ္စည်းတွေ မဟုတ်ပါဘူး။ နေ့စဉ်ပြသတဲ့ အချစ်၊ အတူတူဖြတ်သန်းတဲ့အချိန်တွေ၊ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နားလည်ပြီး တန်ဖိုးထားတတ်ဖို့က ပိုအရေးကြီးပါတယ်။

သင့်အိမ်ထောင်ဖက်နဲ့ သူငယ်ချင်းလို ဆက်ဆံဖို့ အချိန်ယူပါ။ နှလုံးသားချင်း နီးစပ်စေတဲ့ အသေးအဖွဲလေးတွေကို တန်ဖိုးထားပါ။ ပျော်ရွှင်တဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို ပိုင်ဆိုင်ပါစေ။

ဒီစာကို မမျှဝေရင် သင့်အတွက် ဘာသက်ရောက်မှုမှ ရှိမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် မျှဝေလိုက်မယ်ဆိုရင် တခြားအိမ်ထောင်ရေးတစ်ခုကို ကယ်တင်နိုင်ကောင်း ကယ်တင်နိုင်ပါလိမ့်မယ်။ လူတွေရဲ့ ဆုံးရှုံးမှုတွေထဲက အများစုဟာ အောင်မြင်မှုနဲ့ နီးကပ်နေချိန်မှာ လက်လျှော့လိုက်လို့ ဖြစ်ရတာပါ။

**Married or Not, You Should Read This...**

One quiet evening, as the sun dipped below the horizon, I found myself sitting across from my husband at the dinner table. The air was heavy with unspoken words. I took a deep breath, reached for his hand, and hesitated before finally saying, "We need to talk." He looked at me, his eyes filled with a mix of curiosity and dread.

"I think we should separate," I said softly, my voice trembling. His face fell, but he didn’t respond with anger. Instead, he asked quietly, "Why?"

I struggled to explain. The truth was, I felt disconnected, unseen, and unappreciated. But the words wouldn’t come out right. He sat there, silent, his expression a mix of confusion and hurt. That night, we barely spoke. He retreated to the couch, and I stayed in our room, staring at the ceiling, wondering how we had drifted so far apart.

The next morning, I handed him a draft of our separation agreement. I offered him the house, the car, and a fair share of our savings. He glanced at it, then tossed it aside. "I don’t want any of this," he said, his voice breaking. "I just want to understand what happened."

I couldn’t give him a clear answer. My heart had wandered, not to another person, but to a place of loneliness and resentment. I felt guilty, but I was determined to move forward. When he finally broke down, I felt a strange sense of relief, as if my decision had been validated.

The next day, I came home late and found him sitting at the kitchen table, writing something. I ignored him and went straight to bed, exhausted from the emotional turmoil. The following morning, he handed me a piece of paper. It wasn’t a counteroffer to the separation agreement. Instead, it was a request: he asked for one month before we made anything official.

His reasoning was simple—our daughter had a big dance recital coming up, and he didn’t want to disrupt her focus with the news of our separation. I agreed, though I didn’t fully understand why it mattered so much to him. He also asked me to join him for a walk every evening after dinner, just like we used to when we were first married. It seemed like a small, strange request, but I agreed, hoping it would make the transition easier.

When I told my best friend about his conditions, she laughed. "He’s just trying to buy time," she said. "Don’t let him manipulate you." But I decided to go along with it, curious to see where it would lead.

The first evening, our walk was awkward. We barely spoke, and the silence between us felt suffocating. But as the days passed, something began to shift. We started talking—not about the separation, but about little things: the weather, our daughter’s recital, the book he was reading. Slowly, the tension began to ease.

By the end of the first week, I found myself looking forward to our walks. I noticed things I hadn’t in years—the way he smiled when he talked about his favorite book, the way he always held the door open for me, the way he still remembered the little things that made me happy.

One evening, as we walked, he reached for my hand. I hesitated but didn’t pull away. It felt familiar, comforting. "I’ve missed this," he said quietly. I didn’t respond, but deep down, I knew I had missed it too.

As the month went on, the walks became a ritual. We laughed, we talked, and for the first time in years, I felt seen. I realized that the distance between us hadn’t been caused by a lack of love, but by a lack of attention. We had stopped appreciating the little things that had once brought us together.

On the last day of the month, we walked in silence. When we reached our doorstep, he turned to me and said, "I don’t want to separate anymore." His voice was steady, but his eyes were filled with vulnerability.

I looked at him, my heart pounding. "Why now?" I asked.

"Because I realized that I’ve been taking you for granted," he said. "And I don’t want to lose you over something I could have fixed."

Tears filled my eyes as I realized that I had been guilty of the same. We had both let the busyness of life overshadow the love we once shared.

That night, we sat on the porch, holding hands and talking until the early hours of the morning. We didn’t have all the answers, but we knew one thing for certain: we wanted to try again.

The small details in life are what truly matter in a relationship. It’s not the big gestures or the material possessions—it’s the daily acts of love, the shared moments, and the willingness to see and appreciate each other.

Take the time to be your spouse’s friend. Cherish the little things that build intimacy. Have a truly happy marriage.

If you don’t share this, nothing will happen to you. But if you do, you might just save a marriage. Many of life’s failures are due to people not realizing how close they were to success when they gave up.

English text - Daily Viral
Credit
#မေတ္တာဖြင့်
#ဒေါက်တာစိုးသန်း

13/02/2025

Mix and Match outfit
tema Cream 🤎🤎🤎

12/02/2025

Colour Combination!!!
For Ladies 😘

10/02/2025

Colour Combination
For Ladies 💃

Credit

08/02/2025

ဆောင်းသည် နွေဘက်သို့ ယိုင်လာ၏။
ဆောင်းသည် နွေဘက် ယိုင်လာခါမှ
မန္တလေး၏ ပတ်ဝန်းကျင်သည် ပို၍ပင် လှလာသည်။

ထနောင်း၊ ဆူးဖြူနှင့် ကန္တာရပင်တို့က
စိမ်းမြနေဆဲတွင် တမာရွက်တို့က စကြွေနေကြပြီ။

"ဆောင်းယွန်းယိုင်နွေ၊ လေဝန်းရစ်ကာခွေ၊
ရွက်ဝါကြွေ၊ နွေမူးမူး" ဟူသော မြမြမောင်းမောင်း
ပတ်ပျိုးမှ သည်စာပိုဒ်က ဖော်ကျူးသော
အလှတို့ကို မြင်ရစပြုပြီ။

"ရွက်ဝါကြွေ နွေမူးမူး...." ဟုတ်လိုက်လေသည်။
နွေတော့ မဟုတ်သေး၊ နွေမူးမူး၊ နွေရောက်လုပြီ၊
တမာရွက်တို့က ဦးဦးဖျားဖျား စကြွေပြကြပြီ။

နှင်းတို့ကမူ ရှိသေးသည်။ ရှစ်ခွင်တိုင်းက
အုံ့မှိုင်းရီဆဲ။ ပေါက်ပင်၊ လဲပင်တို့ထက်
ပတ္တမြားပွင့်တို့ ရဲရဲနီနေပြီ။

Credit
#တက္ကသိုလ်ဘုန်းနိုင်

ဖိုတို - ရဲဝဏ္ဏ (မန္တလေး)

07/02/2025

လက်ထပ်ပါ

ပန်းကန်ဆေးရတာကို မညည်းညူတဲ့သူနဲ့ လက်ထပ်ပါ... အဝတ်လျှော်တာ၊ ထမင်းချက်တာ၊ ဖုန်သုတ်တာတွေကိုလည်း မညည်းညူတဲ့သူမျိုးပေါ့။

သင့်ရဲ့ နှလုံးသားနဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့ အရာတိုင်းမှာ၊ အရူးအမူးလို ထင်ရတဲ့ အတွေးတွေကနေ အကြီးကျယ်ဆုံး အိပ်မက်တွေအထိ အားပေးထောက်ခံမယ့်သူနဲ့ လက်ထပ်ပါ။

ပန်းကန်ဆေးနေတဲ့ သင့်ကို မီးဖိုချောင်ထဲမှာ ဆွဲခေါ်ပြီး အတူကခိုင်းမယ့်သူနဲ့ လက်ထပ်ပါ။

သင့်ရဲ့ လိုအပ်ချက်တွေနဲ့ ဆန္ဒတွေကို သတိထားပြီး ဂရုတစိုက် ဆက်ဆံတတ်တဲ့သူနဲ့ လက်ထပ်ပါ။

သင့်ရဲ့ အကြိုက်ဆုံး ဇာတ်လမ်းတွဲကို ရာသီတိုင်း၊ အပိုင်းတိုင်း စိတ်ပါလက်ပါ အတူကြည့်ချင်တဲ့သူနဲ့ လက်ထပ်ပါ။

အဝတ်အစားလဲပေးတာ၊ ညသန်းခေါင်က ငိုသံကို နူးညံ့စွာ တုန့်ပြန်တာ၊ မိဘဖြစ်ခြင်းဟာ အခွင့်ထူးတစ်ခုနဲ့ လက်တွဲဖော်ဆန်မှုလို့ ယုံကြည်တဲ့သူ၊ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ခြေထောက်လေးတွေနဲ့ အိပ်ရတဲ့ နေ့ရက်တွေကို တန်ဖိုးထားတဲ့သူနဲ့ လက်ထပ်ပါ။

ပျော်ပျော်နေပြီး နောက်ပြောင်တတ်တဲ့၊ အနမ်းတွေ တိုးတိုးခိုးပေးတတ်တဲ့၊ လူအများရှေ့မှာ လက်တွဲထားတတ်တဲ့၊ "ချစ်တယ်" ဆိုတဲ့ စကားကို ရဲဝံ့စွာ ပြောတတ်တဲ့သူနဲ့ လက်ထပ်ပါ။

သင့်ကို လှတယ်လို့ ခံစားရစေတဲ့၊ အတူရယ်မောပေးတဲ့၊ သင်ငိုတဲ့အခါ နှစ်သိမ့်ပေးတဲ့သူနဲ့ လက်ထပ်ပါ။

နေ့စဉ်နေ့တိုင်း - ဘဝက ပျော်ရွှင်စရာကောင်းသည်ဖြစ်စေ၊ ဆင်းရဲဒုက္ခရောက်သည်ဖြစ်စေ၊ သာမန်ရိုးရိုးဖြစ်စေ အမြဲရှိနေပေးမယ့်သူနဲ့ လက်ထပ်ပါ။

အိမ်ထောင်ရေးရဲ့ အနိမ့်အမြင့် အတက်အကျတွေကို ရင်ဆိုင်ဖို့ အသင့်ရှိတဲ့သူနဲ့ လက်ထပ်ပါ။

အချစ်ဆိုတာ ခံစားချက်ထက် ရွေးချယ်မှုတစ်ခုဖြစ်တယ်ဆိုတာ သိတဲ့သူနဲ့ လက်ထပ်ပါ။ ခက်ခဲတဲ့အခါတောင် အချစ်ကို ရွေးချယ်မယ့်သူ၊ သင်ကိုယ်တိုင်တောင် သင့်ကို မရွေးချယ်နိုင်တဲ့အခါမှာ သင့်ကို ရွေးချယ်မယ့်သူနဲ့ပေါ့။

တစ်သက်တာလုံး အတူလျှောက်လှမ်းမယ့်သူနဲ့ လက်ထပ်ပါ။ ဖျားနာနေတဲ့ ကလေးတွေနဲ့ အိပ်မရတဲ့ညတွေ၊ စိတ်ဖိစီးစရာ အလုပ်အတွက် အစောကြီး ထရတဲ့ မနက်ခင်းတွေ၊ ဝလာတာ၊ ဆံပင်ဖြူလာတာ၊ အရေးအကြောင်းတွေ ထင်လာတာ၊ သင့်ရဲ့ အဆိုးဆုံးအခြေအနေတွေ၊ ရက်သတ္တပတ်တွေ၊ လတွေ၊ တစ်ခါတလေ နှစ်တွေကြာတဲ့ နာကျင်မှုနဲ့ အကွာအဝေးတွေ၊ တကယ့် ဖျားနာမှုတွေ၊ ငွေကြေးအခက်အခဲတွေ၊ အလယ်အလတ်အရွယ်၊ နှလုံးကွဲစရာ ဆုံးရှုံးမှုတွေ၊ အရင်က ခံစားချက်တွေ ပြန်ရနိုင်ပါ့မလားလို့ တွေးမိတဲ့ အချိန်တွေ အားလုံးကို အတူဖြတ်သန်းမယ့်သူနဲ့ပေါ့။

ကြင်နာတတ်တဲ့သူ၊ စိတ်သဘောထားကောင်းတဲ့သူ၊ သင့်စကားကို နားထောင်ပြီး သင့်ကို မြင်တတ်တဲ့သူ၊ သင့်ခံစားချက်တွေကို အသိအမှတ်ပြုတတ်တဲ့သူနဲ့ လက်ထပ်ပါ။

သင့်ကို အတွင်းကျကျ နားလည်ပြီး သင့်အတိုင်းအတာအတိုင်း ချစ်တဲ့သူ... သင်ထိုက်တန်တဲ့ အိမ်ထောင်ဖက်ဖြစ်အောင် တစ်သက်လုံး ကြိုးစားမယ့်သူနဲ့ လက်ထပ်ပါ။

အဲဒီလိုသူနဲ့ လက်ထပ်ပါ... ပြီးတော့ သင်လက်ထပ်ချင်တဲ့သူအတွက် သင်ကိုယ်တိုင်ကလည်း အဲဒီလိုသူ ဖြစ်အောင် ကြိုးစားပါ။

Marry the one who doesn’t mind doing dishes . . . or the laundry, or the cooking, or the dusting.

Marry the one who will support you in everything that matters to your heart, from your silliest ideas to your grandest dreams.

Marry the one who pulls you away from the sink and into a dance in the kitchen.

Marry the one who pays attention and is thoughtful with your wants and needs.

Marry the one who’s willing and happy to binge your favorite show. Each and every season.

Marry the one who changes diapers, responds gently to middle-of-the-night cries, and believes parenting is a privilege and a partnership. The one who cherishes the days of sleeping with precious little feet in the face.

Marry the one who teases playfully, sneaks extra kisses, holds your hand in public, and says “I love you” unabashedly.

Marry the one who makes you feel beautiful. Who laughs with you. Who comforts you when you cry.

Marry the one who shows up every day—when life is great, when it’s miserable, when it’s everything in between.

Marry the one who’s willing to brave the rollercoaster—the ups and downs of marriage.

Marry the one who knows love is a choice more than it is a feeling. The one who will choose love, even when it’s hard. The one who will choose YOU, especially when you wouldn’t choose yourself.

Marry the one who’ll walk beside you all the way through. Through the late nights with sick babies. Through the early mornings for the stressful job. Through weight gain and gray hair and wrinkles. Through the moments when you’re at your worst. Through weeks, and months, and maybe even YEARS of pain or distance. Through real sickness. Financial troubles. Middle age. Devastating loss. Through the moments of wondering if the feeling can ever truly be captured again.

Marry the kind one. The GOOD one. The one who hears you, and sees you, and validates your feelings.

Marry the one who knows you deeply and who loves you as you are . . .
the one who will spend a lifetime trying to be the partner you deserve.

Marry that one . . . and BE that one . . . for the one you want to marry.

English text - Her views from home
Credit
#မေတ္တာဖြင့်
#ဒေါက်တာစိုးသန်း

06/02/2025

လမ်းလျှောက်ပါ

လမ်းလျှောက်ပါ။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ကော်တီဆိုလ် ဟော်မုန်းကို လျှော့ချပေးလို့ပါ။ အားစိုက်ပြီး မြန်မြန်လျှောက်တာမျိုး မဟုတ်ဘူးနော်၊ အဲဒါက ပြေးတာနဲ့ တူနေပါပြီ။ ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ လျှောက်ပါ။ အေးအေးဆေးဆေး သွားပါ။ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သေချာကြည့်ပြီး ခံစားပါ။ ဒါဟာ ကယ်လိုရီလျှော့ချဖို့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကော်တီဆိုလ်အတွက်ပါ။

လမ်းလျှောက်ပါ။ ထိုင်နေတာက ကျန်းမာရေးအတွက် မကောင်းလို့ပါ။ ရေအိုင်တစ်ခုမှာ ရေမလှုပ်ရှားဘဲ နေရင် ရွံစရာကောင်းတဲ့ အညစ်အကြေးတွေ၊ ရွှံ့နွံတွေ ဖြစ်လာတာကို မြင်ဖူးမှာပါ။ စီးဆင်းနေတဲ့ရေက သန့်ရှင်းပြီး၊ တည်ငြိမ်နေတဲ့ရေက ညစ်ပတ်လာပါတယ်။ လူ့ခန္ဓာကိုယ်ဟာ ရေနဲ့ အများဆုံးဖွဲ့စည်းထားတာမို့ ရွေ့လျားမှုရှိအောင် နေပါ။

လမ်းလျှောက်ပါ။ စိတ်ခံစားမှုတွေအတွက်ပါ။ ဦးနှောက်ဆီ သွေးရောက်တာ များလာတော့ ဦးနှောက်မှုန်ဝါးတာ သက်သာလာပြီး ပိုပြီး ကြည်လင်လာပါတယ်။ ပိုပြီး သွက်လက်လာပြီး ထိုင်းမှိုင်းမှု လျော့နည်းသွားပါတယ်။

လမ်းလျှောက်ပါ။ အဆစ်အမြစ်နဲ့ ကြွက်သားတွေအတွက်ပါ။ ကြွက်သားတွေနာနေတာအတွက် နှိပ်နယ်တာ၊ ရေပူ၊ ရေအေး၊ ကြွက်သားဆန့်တန်းလေ့ကျင့်ခန်းတွေနဲ့ ရော်ဘာရေမြှုပ်နဲ့ နှိပ်နယ်တာထက် ပိုကောင်းတာ ဘာလဲသိလား။ ဟုတ်ပါတယ်၊ လမ်းလျှောက်တာပါပဲ။ အဆစ်တွေ ပျော့ပျောင်းပြီး ကြွက်သားတွေ လှုပ်ရှားနိုင်စေတာ အဲဒါပါပဲ။

လူသားတွေဟာ ပြေးဖို့ ဖန်တီးထားတာ မဟုတ်ပါဘူး။ လမ်းလျှောက်ဖို့ ဖန်တီးထားတာပါ။ ပြေးချင်လည်း ပြေးနိုင်ပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် လမ်းလျှောက်တာကတော့ မဖြစ်မနေ လုပ်သင့်ပါတယ်။

စာအုပ်နားထောင်ရင်း၊ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ စကားပြောရင်း လျှောက်လို့ရပါတယ်။ ကျွန်တော့်အတွက်ကတော့ တရားမှတ်ရင်း လမ်းလျှောက်တာက အကောင်းဆုံးပါပဲ။

ဖြစ်နိုင်ရင် သဘာဝအတိုင်းရှိတဲ့ နေရာတွေမှာ လျှောက်ပါ။ သုတေသနတွေအရ ပိုပြီး အကျိုးရှိပါတယ်။ မြို့ထဲမှာ လျှောက်တာရော၊ တောအုပ်ထဲမှာ လျှောက်တာရော နှစ်မျိုးလုံးက စိတ်ဖိစီးမှု ဟော်မုန်းတွေကို လျော့ကျစေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တောအုပ်ထဲမှာ လျှောက်တာက ပိုပြီး ထိရောက်ပါတယ်။ ဂျပန်တွေက ဒါကို ရှင်ရင်-ယိုကု (သစ်တောထဲရေချိုးခြင်း) လို့ ခေါ်ကြပါတယ်။

Walk because it lowers cortisol. Not the power walking stuff, that’s more like running. Slow down. Relax. Look around take in the environment. This is not about calories it’s about cortisol.

Walk because sitting sucks for health. You ever watch a pool of stagnant water develop a disgusting layer of slime and sludge in it? Flowing water is clean, water that sits gets dirty. Well you are mostly water, so make sure you are moving.

Walk for your mood. Increased blood to the brain means less foggy brain, more clarity, more light and less dullness.

Walk for your joints and muscles. Guess what beats massage, hot water, cold water, stretching and foam rolling for soreness? Yep, walking. That’s how you keep joints supple and muscles moving.

You are NOT built to run, you are built to walk. Run if you want, but walk no matter what.

Listen to a book, catch up with a friend, walking meditation is my favorite.

Do it in natural settings if you can, research shows it has even more benefits. Walking in the city and walking in the woods both lower stress hormones, but walking in the woods does it more. The Japanese call it shinrin-yoku or “forest bathing”
English text - Dr Jade Teta

Credit
#မေတ္တာဖြင့်
#ဒေါက်တာစိုးသန်း

04/02/2025

Amazing
Crystal Wallpapers 🤩

03/02/2025

The Best Dress Colour Combinations Ideas
For Men 😯

01/02/2025

ဖေဖာ်ဝါရီလ
🌌 Mark your calendars, skygazers!!!
Here are the top astronomical events taking place this February month

Credit Original Writer
Photo Credit

30/01/2025

ဒုတိယတွဲ ပျောက်နေသူ
--------------------------
အွန်လိုင်းပေါ်တွင် ဟာသလေးတစ်ပုဒ်ဖတ်မိသည်။ ပါကစ္စတန်နိုင်ငံမှ Atif Sa ဆိုသည့် အမျိုးသမီးတစ်ယောက် တင်ထားသော Post ဖြစ်ပါသည်။

တစ်နေ့တွင် လေယာဉ်သန့်ရှင်းရေးဝန်ထမ်းတစ်ဦးသည် လေယာဉ်မှူးအခန်းထဲကို သန့်ရှင်းရေးဝင်လုပ်သည်။ သူက ထိုအခန်းထဲတွင် စာအုပ်တစ်အုပ်ကိုတွေ့လိုက်သည်။ စာအုပ်အမည်က

“လေယာဉ်မောင်းနည်း အတွဲ ၁” ဆိုသည့် စာအုပ်ဖြစ်သည်။ လေယာဉ်စတင်မောင်းမည့်သူတွေအတွက် လမ်းညွှန်စာအုပ်ဖြစ်သည်။

သန့်ရှင်းရေးဝန်ထမ်းက စိတ်ဝင်စားသွားပြီး စာအုပ်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။ သူက စာမျက်နှာ ၁ ကို ဖွင့်လိုက်သည်။ စာမျက်နှာ ၁ တွင် ရေးထားသည်မှာ

“လေယာဉ်အင်ဂျင်ကို နှိုးရန်အတွက် အနီရောင်ခလုတ်ကို နှိပ်ပါ”

သန့်ရှင်းရေးသမားက အနီရောင် ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်သည်။ လေယာဉ်က စက်နိုးသွားသည်။

သူက စာမျက်နှာ ၂ ကို လှန်လိုက်သည်

“လေယာဉ် စတင်ထွက်ခွာရန်အတွက် အပြာရောင် ခလုတ်ကို နှိပ်ပါ”

သူက အပြာရောင်ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်သည်။ လေယာဉ်က စတင်ပြီးထွက်ကာ အရှိန်နှင့် ပြေးနေသည်။

သူက စာမျက်နှာ ၃ ကို လှန်လိုက်သည်။

“လေယာဉ်ကို ကောင်းကင်ပေါ်တက်စေချင်လျှင် အစိမ်းရောင် ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်ပါ”

သူက အစိမ်းရောင်ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်ပြန်သည်။ လေယာဉ်သည် ကောင်းကင်ထဲရောက်သွားသည်။

သန့်ရှင်းရေးဝန်ထမ်းသည် ပျော်လွန်းသဖြင့် စိတ်လည်းလှုပ်ရှားနေသည်။

သူက လေယာဉ်ကို မိနစ် ၂၀ ခန့် ပျံသန်းစေပြီးနောက် ကျေနပ်သွားသဖြင့် မြေပြင်ကို ပြန်ဆင်းရန်အတွက် ဘာဆက်လုပ်ရမည်ကို သိလိုသည်။ ထို့ကြောင့် စာမျက်နှာ ၄ ကို လှန်လိုက်သည်။

စာမျက်နှာ ၄ တွင် ရေးထားသည်မှာ

“လေယာဉ်ကို မြေပြင်သို့ ဆင်းသက်လိုလျှင် အတွဲ ၂ ကို နီးစပ်ရာဆိုင်များတွင် ဝယ်လိုက်ပါ” ဟု ရေးထားသည်။

ကိုင်း … ဘာလုပ်ကြမည်နည်း။

စာအုပ်ကြီးအတိုင်း လေယာဉ်မောင်းသူကတော့ ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း ခလုတ်လေးတွေနှိပ်ပြီး အမြင့်ကိုတော့ ရောက်နေပြီ။ သို့သော် ပြန်မဆင်းတတ်တော့။ ပြန်ဆင်းချင်လျှင် အတွဲ ၂ ကို ရှာဝယ်ရတော့မည်။ အတွဲ ၂ ကို ရှာရန်နေနေသာသာ မြေပြင်ကိုပြန်ဆင်းရန်ပင် ချွေးပြန်နေရပြီ။

ဤ ဟာသလေးမှာ ဖြစ်နိုင်၊ မဖြစ်နိုင် အပထား သင်ခန်းစာယူရန် အချက် ၃ ချက်ကို သွားတွေ့ရပါသည်။

(၁) မိမိထံတွင် ခိုင်လုံသည့် အချက်အလက်တွေ၊ ပိုင်နိုင်သည့် ကျွမ်းကျင်မှုတွေမရှိဘဲ ဘာကိုမျှ အားမထုတ် သင့်ပါ။
(၂) မတောက်တခေါက်ပညာလေးနှင့် ငါလုပ်ရင် ဖြစ်မှာပဲထင်ပြီး အညွှန်းအတိုင်း လုပ်ခြင်းသည် အလွန်အန္တရာယ် များသည့်အပြင်၊ ဖျက်လိုဖျက်ဆီးလုပ်လိုက်သလိုလည်း ဖြစ်စေနိုင်ပါသည်။

(၃) ကိုယ့်အလုပ် ကိုယ်လုပ်တာ အကောင်းဆုံးဖြစ်ပါသည်။ သန့်ရှင်းရေးအဆင့်လောက်က လေယာဉ် တက်မောင်းချင်၍ မဖြစ်နိုင်ပါ။ ကိုယ်ကျွမ်းကျင်ရာ လိမ္မာရာအလုပ်ကို အကောင်းဆုံးလုပ်ပြီး လူသားအကျိုးပြု လုပ်ဆောင်သူများ ဖြစ်ရန်လိုသည်။

တံမြက်စည်းလောက်လှည်း၊ မှန်တွင်ပေနေသော ဖုန်လောက်သုတ်တတ်သူက လေယာဉ်တက်မောင်းလျှင် ပျက်စီးရန်သာရှိတော့သည်။

လမ်းညွှန်စာအုပ်ရှိမှ လုပ်တတ်သူတို့ဘဝကြောင့် လေယာဉ်ပျက်တော့မည်။

(Ref: "To know how to land an aeroplane, please purchase Volume 2 at the nearest bookshop!")

တင်ညွန့်

၃၀.၁.၂၀၂၅.
Credit

27/01/2025

လ အလိုက်
အလှစာလုံးလေးတွေ.....

Photo Credit

18/01/2025

>>>တတန်းတည်းကျနေသည့် ဂြိုဟ်များ

05/01/2025

2025 Colour Theme
🤎🤎🤎

GuGue

17/02/2025

15/02/2025

14/02/2025

13/02/2025

12/02/2025

10/02/2025

08/02/2025

07/02/2025

06/02/2025

04/02/2025

03/02/2025

01/02/2025

30/01/2025

27/01/2025

18/01/2025

05/01/2025

Address

Opening Hours

Website

Alerts

Videos

Shortcuts

Share

Category

Monday	08:00 - 20:00
Tuesday	08:00 - 20:00
Wednesday	07:00 - 20:00
Thursday	08:00 - 20:00
Friday	08:00 - 20:00
Saturday	08:00 - 20:00
Sunday	08:00 - 20:00