Пфляўмбаўм / Pflaŭmbaŭm. Жаночае выдавецтва

09/01/2025

З днём нараджэння, дарагая аўтарка Ева Вежнавец (Святлана Курс)!
Творчага плёну ў новым годзе!
Партрэт © Alena Kazlova, 2014, Мінск
Кніжкі - тыя, што ў сваёй бібліятэцы маем.

20/12/2024

Пра кнігу Алок і Насты

19/12/2024

Сустракайце нашую новую кнігу: "Цела таксама архіў", кранальную і далікатную, але і бунтаўшчыцкую!

У яе ўвайшлі эсэ беларускай аўтаркі Насты Манцэвіч, напісаныя на працягу 2019–2023 гг., і вершы Алок Вайд-Мэнан (ЗША) са зборніка Femme in Public (2017) у перакладзе Насты. Праз літаратурнае выказванне адбываецца пошук (патрабаванне) свайго месца, свабоды для слова (тэксту) і цела.

"Сталеючы ў маленькім беларускім горадзе, я не бачыла свайго адбітка ні ў цёплых вокнах яго дамоў, ні ў лужынах яго вышчарбленых вулак. І таму, калі
вырасла і пераехала ў большы горад, пры дапамозе словаў пачала ствараць сусветы, прасторы, прыстанкі, дзе б магла з’явіцца я — ...-падлетак, для чыйго
досведу не было мовы. Пазней тыя, хто не пазналі сябе ў гэтых тэкстах, адрэагавалі гневам, ярасцю. Раптам мы памяняліся месцамі, і яны адчулі тое, што адчувала я ўвесь гэты час, не знаходзячы адлюстравання ў вачах Іншага — такая змена дыспазіцыі пужае і абурае, трэба вярнуць усё на свае месцы, назваць ненармальным тое, што не можаш сабе забраць. Калі не бачыш свайго
адлюстравання ў вадзе ці люстэрку, слядоў пад сваімі нагамі, першая эмоцыя — гэта жах: ці ты сапраўдная, ці ты існуеш, ці з табой усё ў парадку? І, каб не адчуваць спапяляльнага сораму, трэба сцерці тое, чым не можаш завалодаць. Гукі і сцэны, якія нельга прысвоіць, выклікаюць жаданне іх знішчыць, — пра гэта я ўжо пазней дазналася." / Наста Манцэвіч

Фота кнігі © Povilas Baltinas
Дызайн вокладкі Кацярыны Пікірэні паводле шаблона Анастасіі Вішняковай.
Паліграфічнае выкананне з элементамі ручной працы - друкарня Petro ofsetas

Дзе купіць кнігу - глядзіце наш замацаваны пост. Дакладна ёсць у Вільні і Лондане! У тым ліку з дастаўкай поштай па ўсім свеце.

19/12/2024

У нас цудоўная навіна — ліцэнзію на нямецкі пераклад кнігі Юлі Арцёмавай "Я і ёсць рэвалюцыя" мы толькі што прадалі нямецкаму выдавецтву Mauke! Віншуем аўтарку з тым, што яе кніга праз год выйдзе па-нямецку!

А яшчэ адна добрая навіна: электронную кнігу Юлі можна купіць у кнігарні "Кнігаўка". Спасылку пакладзем у каментары.

Фота: Dasha Buben
Дызайн вокладкі Алы Пігальскай

13/12/2024

Нейкі ажыятаж апошнім днямі вакол гэтай кнігі.

05/12/2024

Такой рэцэнзіі нам яшчэ не даводзілася чытаць!

«Удала справіўшыся з усімі выпрабаваннямі і цяжкасцямі (што можа толькі цешыць!), аўтарка апавядае пра іх мовай неўратычнага неаліберальнага суб’екта. Суб’ект гэты лёгка ўзбуджальны, вельмі ўразлівы і эмацыйны — ён у пастаянным стрэсе, але разам з тым і ў пастаянных пошуках устойлівасці, ён “заганяе сябе як каняжка”, але каб пачувацца “крутышкай”.» Спасылка ў каментары.

02/12/2024

У ПРОДАЖЫ Ў ВАРШАВЕ ў "Кнігаўцы"! Спіс усіх пунктаў продажаў гл. у нашым замацаваным допісе!

НАВІНКА АД Пфляўмбаўм / Pflaŭmbaŭm. Жаночае выдавецтва

«як я была малалеткай» — аўтафікшн, які зрабіўся падзеяй для сучаснай літоўскай літаратуры. Гэта дзёрзкі і непрыхарошаны аповед пра сталенне дзяўчыны, якая шукае сябе ў постсавецкай краіне крывых люстэркаў. Савецкае дзяцінства, юнацтва ў апошняе дзесяцігоддзе XX ст. у Вільні, жыццё за мяжой, дактарантура, каханні, сэкс, вандроўкі, тусоўкі, няўдалыя спробы пісаць. Ці можа быць, што ніводная з існых «жаночых» роляў, ніводная ідэнтычнасць не падыходзіць, спаўзае, як кепскія калготкі?

Віргінія Кульвінскайтэ — пісьменніца, літаратурны крытык. Дэбютавала зборнікам паэзіі «Двайнік» (2017, Naujas vardas). Таксама выдала зборнік апавяданняў «Чатыры» (2023, Kitos knygos).

Кніга «як я была малалеткай» уключаная ў «Топ-12 самых крэатыўных кніг Літвы» і ў «Топ-5 кніг прозы для дарослых» у 2019 г., прадстаўленая на літоўскіх і міжнародных кніжных выставах і літаратурных фестывалях.

📚 Спасылкі на пакупку ў каментарыях.

02/12/2024

На «Таўбіне» выйшла рэцэнзія на зборнік паэзіі Наталкі Кучмель «Залатое». Спасылку пакладзем у каментары.

21/11/2024

Яшчэ дзве навіны:
📘 Новы наклад "Райцэнтра" Тані Скарынкінай прадаецца ва ўсіх кнігарнях з нашымі кнігамі (гл. наш замацаваны пост).

💥Скарынкіна выступіць у Берліне 25 лістапада, пачатак імпрэзы ў 19.30! Literarisches Colloquium Berlin · Am Sandwerder 5. Падрабязнасці - па лінку ў каментары. На імпрэзе можна будзе купіць "Райцэнтр","Yesмамочку" і інш. нашыя кнігі.

📘Пра Райцэнтр з чытацкага водгука xbohx: “Райцэнтр” - гэта зборнік эсэ, аб’яднаных асобай аўтаркі і яе роднай Смаргонню. Скарынкіна занатоўвае эпізоды з жыцця горада, яго жыхароў, сваіх родных ці проста знаёмых. Як сяброўка і цёзка Скарынкінай Таня сустрэла Мулявіна і не пазнала яго, як сціплы сусед дзядзя Федзя працаваў у далёкай Аргентыне і ваяваў пад Мадрыдам на Арагонскім фронце, як суседка Зінаіда Сымонаўна атрымала кватэру ад Івана Шамякіна. Гісторыі на першы погляд маленькіх людзей з райцэнтра нечакана аказваюцца яркімі і захапляльнымі, а геаграфія кнігі выходзіць далёка за межы Смаргоні і ўвогуле Беларусі. А колькі такіх гісторый ад жыхароў іншых беларускіх гарадоў сышлі ў нябыт, бо не было суразмоўцы і храніста, які б даў ім голас у вечнасці. Як Таня Скарынкіна са сваімі бясконцымі нататнікамі і дыктафонам. Што самае важнае - гісторыі пісьменніца не пераказвае, а дае слова іх непасрэдным удзельнікам. Каб мы чулі, як гучыць Смаргонь. З гумарам, часам з сумам, але абавязкова з цеплынёй, як і любы горад, але па-свойму. Гісторыі прыватныя аказваюцца ўпісанымі ў кантэкст сусветны, як дэталькі пазла."

☀️На фота Таня Скарынкіна, здымак Алены Казловай.

20/11/2024

Гарыць, як агонь, вокладка нашай новай кнігі "Як я была малалеткай"! Сучасная літоўская літаратура, дзёрзкі і інтэлектуальны раман Віргініі Кульвінскайтэ – нарэшце па-беларуску ў перакладзе Сюзанны Паўкштэла!

🔥Анатацыя: “як я была малалеткай” – аўтафікшн, які зрабіўся падзеяй для сучаснай літоўскай літаратуры. Гэта дзёрзкі і непрыхарошаны аповед пра сталенне дзяўчыны, якая шукае сябе ў постсавецкай краіне крывых люстэркаў. Савецкае дзяцінства, юнацтва ў апошняе дзесяцігоддзе XX ст. у Вільні, жыццё за мяжой, дактарантура, каханні, сэкс, вандроўкі, тусоўкі, няўдалыя спробы пісаць. Ці можа быць, што ніводная з існуючых “жаночых” роляў, ніводная ідэнтычнасць не падыходзіць, спаўзае, як кепскія калготкі?

✅ "Кніга Віргініі Кульвінскайтэ “як я была малалеткай” – падзея, можа, нават які-ніякі пералом, а для традыцыйнай прозы – амаль катастрофа. Дасціпна, добры гумар, лаканічныя, не перагружаныя сказы; аўтабіяграфія рэканструяваная ў фікшн.

✅ Распавядаецца без слёз, без сопляў, з камічнымі дэталямі – не адхіляючыся ў самашкадаванне і сентыментальнасць. Кніга напісаная слэнгам, якога ўсё яшчэ баяцца больш кансерватыўныя пісьменнікі, – хіпстарскай англійска-рускай напаўмовай. Чытаеш і, здаецца, чуеш віленскі акцэнт."
/Гедрэ Казлаўскайтэ – паэтэса, празаік, літаратурны крытык

✅ "У тэксце апісваюцца рэальныя месцы Вільні і яе грамадства, але яны праходзяць працэс трансфармацыі з цягам часу, ад дзяцінства апавядальніцы ў 1980-я, калі Літва яшчэ была акупаваная Саветамі, да нашых дзён, калі апавядальніца ўжо дарослая жанчына.

🫣 Гэтая кніга, канешне, падзейнічае на нервы тым, хто імкнецца да выразных межаў, сацыяльных нормаў і традыцыйна акрэсленай ідэнтычнасці.

💃 Апавядальніца бісэксуальная, яе стасункі з літаратурай (асабліва тэма яе філалагічнай дысертацыі) нават блізка не нагадваюць нейкі від натхнёнасці альбо духоўнай матэрыі, і ў канцы яна застаецца амаль дарослай – яна не робіць ніякіх высноў, не нараджае ніякіх дзяцей, не знаходзіць мужа."
/Эльжбета Банітэ – літаратурны крытык

Правы на беларускую ліцэнзію мы купілі ў віленскага выдавецтва kitos knygos

На другім фота - яго кіраўнік Гедымінас Баранаўскас, аўтарка Віргінія Кульвінскайтэ і дырэктарка нашага выдавецтва Нэрынга Левансявічутэ ❤

Дызайн вокладкі - Анастасія Вішнякова.

17/11/2024

Клас, архіўны здымак:

«Усё толькі пачыналася... Злева направа -- Паўлюк ТРУС, Яўгенія ПФЛЯЎМБАЎМ, Андрэй АЛЕКСАНДРОВІЧ, Кузьма ЧОРНЫ, 1926 г.» / газета «Літаратурная Беларусь»

15/11/2024

У кнігі Вікі Біран «Я танцую» яшчэ адна прэмія - гэтым разам імя Францішка Аляхновіча, які напісаў «У кіпцюрох ГПУ». Віншуем пісьменніцу! 💐

З чытацкага водгука:
✅ «я звыкла дзяліць кнігі на два тыпы: тыя якія ты разжоўваеш тыднямі і тыя якія ты зжыраеш за раз. дык вось, ‘я танцую’ - гэта абсалютна выпадак нумар два: кранальная,
дынамічная і жывая гісторыя. рыхтуйцеся сьмяяцца, голасна злавацца і не забудзеся пра сурвэткі для сьлёз.»

13/11/2024

У літоўскім часопісе "Metai" выйшаў урывак з рамана Евы Вежнавец "Па што ідзеш, воўча?" у перакладзе Юргіты Яспанітэ. Можна купляць часопіс і дарыць сваім літоўскім сябрам! Ура!

"melancholiškas, sielvarto kupinas baltarusių rašytojos Evos Viežnavec romano „Ko ieškai, vilke?“ fragmentas (vertė Jurgita Jasponytė)"

Ačiu, Jurgita Jasponytė ir „Metai“ Дзякуй!

Lapkričio numeris jau pasirodė, nuo rytojaus – prekyboje ir pakeliui į prenumeratorių rankas.

Šiame numeryje:
🧩 NAUJI Dovilės Zelčiūtės, Gvido Latako ir Manto Balakausko eilėraščiai;
Ievos Marijos Sokolovaitės, Aldonos Tüür ir Jaroslavo Melniko proza;
melancholiškas, sielvarto kupinas baltarusių rašytojos Evos Viežnavec romano „Ko ieškai, vilke?“ fragmentas (vertė Jurgita Jasponytė) ir Margaret Atwood poezija iš knygos „Durys“ bei „Širdingai“ (vertė Gediminas Pulokas);
🧩 APIE KŪRYBĄ IR SAVE: Vytautas Kaziela aplankė Juozą Šikšnelį jo šimtametėje sodyboje Švendubdrėje ir pasikalbėjo apie namus, kūrybinį kelią ir laiką;
🧩 AŠTRŲ IR POLEMIŠKĄ George’ą Orwellą pažinsite iš jo esė „Literatūros prevencija“ (vertė Arvydas Sabonis);
🧩 PAGALIAU LIETUVIŠKAI: Paulio Verlaine’o nubrėžtas vieno iš „prakeiktųjų poetų“ Arthuro Rimbaud portretas ir įvadas šio poeto knygai „Nušvitimai“ (vertė Genovaitė Dručkutė);
🧩 RAŠYMO LABORATORIJA: latviai išleido esė knygų, kurioje rašytojai pasakoja apie savo rašymo principus. Šįkart siūlome Mario Bėrzinio tekstą (vertė Arvydas Valionis);
🧩 VERTIMŲ KRITIKA: Henriko Latvio žvilgsnis į Aldžio Bukšo „Brolius“, Ingos Abelės „Potvynį“ ir Andrio Kalnozolo „Mane vadina Kalendorium“ vertimus;
🧩 TVIRTAI IR IŠ ESMĖS: Viktorija Daujotytė apie Justino Marcinkevičiaus „Raštus“, o Mantas Balakauskas – apie Gyčio Norvilo esė „Požemių paukščiai“.

⌛️ Primename, kad jau laikas prenumeruoti žurnalą 2025 metams! Ar tikrai neartėja jūsų prenumeratos pabaiga? Prenumerata priimama prenumerata.lt, prenumeruok.lt, taip pat redakcijoje ([email protected]). Siunčiame ir į užsienį.
⌛️ Pasitikrinti, kur visoje Lietuvoje galėsite įsigyti savo „Metus“: https://prenumeruoti.lt/metai

01/11/2024

Ведаеце, чыіх кніг прадалося найбольш на вечарыне беларускай паэзіі 29 кастрычніка ў Берліне? Яе. З днём нараджэння, Яўгенія Пфляўмбаўм.

* * *
Ці гэта я,
Ці новай формы постаць
З рукой цяжкою, як вага тугі,
Мой кожны рух, як памяць крыўды востры,
Нясе зямлі слядоў угін.
Выходжу ў дзень, зацяўшы песню ночы,
Трымціць здабытак зморы — супакой,
Ў вачах плыве найлепшых згадак рочаць
Сярод сыпкіх ігольчатых пяскоў.
Пяскі! Яны ўжо захлынулі рот мне,
Сіпелі ў зрэнкі пылам шэрых хмар,
Ды зноўку я знайшла зацішны протар,
І зноў зацішша зрушыла мяне.
1936

* * *
Ці нехта павінен крывёю ж сплаціць
За кроў майго чыстага зроку,
Ці трэба жыццё, як і песню, згасіць,
Каб смерць не адведвала двокраць.
Не будзе ўжо кволай жанчыны нідзе —
Ушчулі надмерныя даты, —
Астатняй зазнала яна кагадзе
Упартае пэўнасці страту.
Калі ж нават гэтае перасігне,
Глытаючы кроў сваю з вуснаў,
Зазнае вялікую з’яркласць агней
Сціплейшая з беларусак.
1936

31/10/2024

Крыху бэкстэйджу з вечарыны беларускай паэзіі 29 кастрычніка, якая прайшла ў Берліне на тэму жаночых лёсаў (лінк мы падавалі раней). Выпадковая сустрэча перакладчыкаў з беларускай на нямецкую 🇩🇪 Томаса Вайлера Thomas Weiler і Ціны Вюншман Tina Wünschmann. Ну, добра-добра, не зусім выпадковая. Усё-ткі эксперты ў беларускай літаратуры не зусім выпадкова трапляюць на такія мерапрыемствы 🤓 Фота Алены Казловай.

29/10/2024

Аўдыёспектакль пра Наталлю Вішнеўскую гатовы! Сёння ён з'явіўся на audiobooks.бай Цісніце лінк у каментары і слухайце бясплатна!

Калі б не стос лістоў да паэта Сяргея Грахоўскага, мы б да крыўднага мала ведалі пра жыццё і лёс Н.В. — Наталлі Вішнеўскай — адной з найярчэйшых зорак паэтычнага Менска 1920-30-х гадоў. Кніга яе эпісталярнай і літаратурнай спадчыны «Неба мнагавокае», укладзеная паэтам і літаратуразнаўцам Віктарам Жыбулем, выйшла ў 2023 г. у жаночай выдавецкай ініцыятыве «Пфляўмбаўм».

Паводле кнігі на заказ выдавецтва «Пфляўмбаўм» рэжысёркі Святлана Бень і Інга Лізянгевіч стварылі аўдыёспектакль, які прапануецца вашай увазе. Яны ж уклалі кампазіцыю. У спектаклі таксама гучаць вершы Алеся Дудара, Алеся Звонака і Янкі Бобрыка. Музыка кампазітаркі Вольгі Падгайскай.

Беларуская паэтка, удзельніца «Маладняку», Наталля вучылася ў Белпедтэхнікуме, які ў той час быў асяродкам літаратурнага жыцця сталіцы. Якуб Колас лічыў Вішнеўскую надзеяй беларускай літаратуры, крытыкі адзначалі несумненны паэтычны дар дзяўчыны. З поспехам выйшаў яе сумесны з Яўгеніяй Пфляўмбаўм і Зінаідай Бандарынай зборнік вершаў.

Але гэта быў толькі пачатак шляху, які, на жаль, з кожным годам будзе рабіцца ўсё цяжэй і пакутлівей.

Наталля ў адзіночку выгадуе двух хлопчыкаў, узятых з дзіцячага дому, ажно да 1953 года будзе жыць пад назіраннем спецслужбаў, і так больш і не вернецца ў поўнай меры да паэтычнай творчасці.

Але аднойчы яна атрымае ліст ад сваяка Янкі Бобрыка — вядомага паэта Сяргея Грахоўскага, які папросіць яе расказаць пра жыццё і гібель Янкі... З гэтага пачнецца доўгае ліставанне, якое абудзіць велізарную колькасць успамінаў і трапяткіх расповедаў аб перажытым.

Гэтыя лісты, нешматлікія, у асноўным юнацкія, вершы і «Завея», адзінае апавяданне Наталлі Вішнеўскай — вось і ўвесь яе літаратурны архіў. Але праз гэтую сціплую па памерах творчую спадчыну вельмі ясна праступае пранізлівая гісторыя жыцця, такая ж, як тысячы гісторый, і адначасова не падобная ні на адну іншую.

Рэжысёркі: Святлана Бень, Інга Лізянгевіч,
Кампазітарка: Вольга Падгайская