16/12/2024
វីរុស Human papillomavirus (HPV) ឫហៅថាមហារីកមាត់ស្បូន គឺជាប្រភេទវីរុស DNA ដែលឆ្លងទៅជាលិកាស្រទាប់លើ (epithelial) រួមទាំងស្បែក និងភ្នាសស្អិតៗ (mucous)។ វាឆ្លងជាចម្បងតាមរយៈការទាក់ទងផ្ទាល់ ដូចជាការរួមភេទ។ បន្ទាប់ពីចូលទៅក្នុងកោសិកាស្រទាប់លើ មេរោគ HPV នឹងរួមបញ្ចូលទៅក្នុងហ្សែនកោសិកាមនុស្ស ដែលជំរុញការរីកសាយកោសិកាដែលមិនអាចគ្រប់គ្រងបានតាមរយៈប្រតេអុីនមហារីក (oncoproteins) មានឈ្មោះថា E6 និង E7 ។ ប្រូតេអ៊ីនទាំង២នេះ រារាំងការទប់ស្កាត់សកម្មភាពប្រតេអុី p53 (ទប់ស្កាត់ដោយE6) និង Rb (ទប់ស្កាត់ដោយE7) រៀងគ្នា ដែលនាំឱ្យខូចកោសិកា និងការវិវឌ្ឍជាមហារីក។ p53 និង Rb ជាប្រតេអុីសំខាន់ក្នុងការបញ្ឈប់សកម្មភាពនៃការវិវឌ្ឍរបស់មហារីកមាត់ស្បូន។ ប្រភេទ HPV ដែលមានហានិភ័យខ្ពស់គឺ HPV-16 និង HPV-18 ក្នុងការបង្កជំងឺមហារីកមាត់ស្បូន ក៏ដូចជាមហារីកប្រដាប់បន្តពូជបុរស។
ការការពារការឆ្លងមេរោគ HPV៖
១. ការចាក់វ៉ាក់សាំង៖ វ៉ាក់សាំងការពារមេរោគ HPV ដូចជា Gardasil និង Cervarix ដែលការពារ HPV ដែលមានហានិភ័យខ្ពស់ ការពារមហារីកមាត់ស្បូន និងជំងឺដែលទាក់ទងនឹង HPV ផ្សេងទៀត។ ការចាក់ថ្នាំបង្ការគឺមានប្រសិទ្ធភាពបំផុតនៅពេលចាក់មុនពេលប៉ះពាល់ ជាធម្មតានៅវ័យជំទង់ដំបូង។
២. ការវិភាគ (តេស្ត)៖ ការពិនិត្យរកមហារីកមាត់ស្បូនជាទៀងទាត់ដោយប្រើ Pap smears និងការធ្វើតេស្ត HPV ជួយកំណត់អត្តសញ្ញាណដំបៅមុនការវិវឌ្ឍនៃមហារីក។
៣. ការអនុវត្តសុវត្ថិភាព៖ ការប្រើប្រាស់ស្រោមអនាម័យ និងការកំណត់ចំនួនដៃគូរួមភេទអាចកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃការចម្លងមេរោគ HPV ទោះបីជាមិនមែនទាំងស្រុងក៏ដោយ។
ការព្យាបាល៖
១. ការឆ្លងមេរោគ HPV៖ មិនមានការព្យាបាលប្រឆាំងមេរោគដើម្បីលុបបំបាត់ HPV ទេ។ ការឆ្លងភាគច្រើនត្រូវបានសម្អាតដោយប្រព័ន្ធភាពស៊ាំក្នុងរយៈពេលយូរ។
២. ដំបៅមុនការវិវឌ្ឍនៃមហារីក៖ ការព្យាបាលដោយកាំរស្មី ឬការវះកាត់ ត្រូវបានប្រើដើម្បីព្យាបាលមហារីកមាត់ស្បូនកម្រិតខ្ពស់ (CIN)។
៣. ដំណាក់កាលមហារីក៖ ការព្យាបាលជំងឺមហារីកដែលទាក់ទងនឹងមេរោគ HPV រួមមានការវះកាត់ ការព្យាបាលដោយប្រើគីមី វិទ្យុសកម្ម និងក្នុងករណីខ្លះ ការព្យាបាលដោយភាពស៊ាំ។ ការរកឃើញមេរោគទាន់ពេល ធ្វើអោយលទ្ធផលកាន់តែប្រសើរឡើង។
៤. វ៉ាក់សាំង៖ វ៉ាក់សាំងអាចការពារការឆ្លងមេរោគដំបូងជាមួយនឹងប្រភេទ HPV ដែលមានហានិភ័យខ្ពស់។ វ៉ាក់សាំង HPV ក៏មានប្រសិទ្ធិភាពព្យាបាលផងដែរ ដែលពាក់ព័ន្ធដោយបង្កើនសមត្ថភាពរបស់ប្រព័ន្ធភាពស៊ាំដើម្បីកំណត់គោលដៅកោសិកាដែលឆ្លងមេរោគ HPV ។
ថ្មីៗនេះ Sao PUTH និងក្រុមការងារស្រាវជ្រាវវ៉ាក់សាំង ក៏បានធ្វើការអភិវឌ្ឍន៍ និងការវាយតម្លៃនៃប្រភេទវ៉ាក់សាំងព្យាបាលជំងឺមហារីកមាតើស្បូនថ្មី ដែលត្រូវបានរចនាឡើងដើម្បីធ្វើឱ្យមានការឆ្លើយតបនៃកោសិកា T cells តាមរយៈកំណត់គោលដៅកោសិកា dendritic cells (DCs)។ អ្នកស្រាវជ្រាវបានប្រើប្រាស់វិធីសាស្រ្ត phage biopanning ក្នុងសត្វកណ្តុរដើម្បីកំណត់អត្តសញ្ញាណ DCpep6 ដែលជាច្រវ៉ាក់បុិបទីត (peptide) ដែលអាចនាំវ៉ាក់សាំងចូលទៅក្នុង CD11c+ DCs ។ ពួកគេបានបង្កើតវ៉ាក់សាំងដែលមានមូលដ្ឋានលើប្រូតេអ៊ីន DEF ដោយរួមបញ្ចូលគ្នានូវសមាសធាតុបីយ៉ាង៖
១. DCpep6 (D) សម្រាប់ការកំណត់គោលដៅ និងការដឹកជញ្ជូនវ៉ាក់សាំងទៅកាន់ DCs។
២. វិសកម្ម HPV E7 ប្រតេអុីន (E) ដើម្បីជំរុញកោសិកា T ដើម្បីស្គាល់ជម្ងឺមហារីកមាត់ស្បូន។
៣. ប្រតែអុីន Flagellin (F) ជាសារធាតុបន្ថែមដើម្បីបង្កើនការឆ្លើយតបនៃប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ។
វ៉ាក់សាំង DEF បានបង្ហាញពីស្ថេរភាព និងមុខងារប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព ព្រមទាំងបញ្ជូនជីវសាស្ត្រយ៉ាងឆាប់រហ័សដល់កូនកណ្តុរទឹករងៃ និងជាពិសេសការចូលទៅក្នុង DCs បន្ទាប់ពីការចាក់ចូលក្នុងសត្វកណ្តុរ។ ការចាក់ថ្នាំបង្ការរោគជាមួយ DEF បណ្តាលឱ្យមានការឆ្លើយតបនៃកោសិកា T cytotoxic ដ៏ខ្លាំងក្លា និងធ្វើឲ្យសត្វកណ្តុរដែលមានដុំមហារីករស់បានយូរ។ ការរកឃើញនេះបានគូសបញ្ជាក់ពី DEF ថាជាវ៉ាក់សាំងប្រភេទថ្មី ដែលមានលក្ខណៈច្នៃប្រឌិត។ វិធីសាស្រ្តនេះអាចជំរុញការរចនានៃការព្យាបាលដោយភាពស៊ាំនៃជំងឺមហារីកដ៏មានប្រសិទ្ធភាព។
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S014296122200182X