04/05/2024
बोंबं मारण्याची प्रथा...
गेल्या 6 वर्षापासून चालत असलेली बोंब मारण्याची प्रथा अजून ही संपलेली नाहीय. जो तो उठसूठ बोंब मरतोय. तो परका असो वा घरचा. शेजारी असो व पाजारी.
कुणाला नेतृत्व करायला मिळत नाही म्हणून, तर कुणाला मतं मिळत नाहीत म्हणून. पण सगळ्यांचा गुणधर्म सारखाच. काहींची तर सगळ्यात मोठी गोची झालीय ती म्हणजे आम्ही एवढं शिक्षण घेतलं तरी सुद्धा समाज आम्हाला साधं रस्त्यावरून जाताना ढुंकून देखील बघत नाही. आता करायची तरी काय? म्हणून जिथे कोणी ऐकत नाही त्यांचं सोशल मीडिया तरी ऐकतो. म्हणून चालू झालय बोंब ठोकायच.
स्वतःमध्ये नेतृत्व गुण नाही हे झाकण्याच सर्वात मोठं शस्त्र म्हणजे दुसऱ्याच्या नावाने बोंब मारणे. जी काल ही मारली आणि आज ही. असो ! कुणाच्या बापाच्यात इतकी हिम्मत होती की ज्यान सगळ्या राष्ट्रीय, प्रादेशिक पक्षासमोर दलीत नेतृत्वाचा पक्ष उभा केला आणि त्यांना स्वतःच अस्तित्वच धोक्यात आलंय अशी शंका मनात येवू लागली. आहे का असा कोणी माईचा लाल! माझ्या तरी ऐकण्यात नव्हता.
पण जे ह्यांच्या बापाला जमलं नाही ते बाळासाहेबांनी करून दाखवलं, ही तर मोठी पोट दुःखी आहे ह्यांची. यानिमित्त एवढंच सांगायचंय की, जेवढी तळमळ वंचितचा विरोध करण्याची आहे तेवढीच तळमळ गेल्या 60 वर्षात जे घडलं नाही ते आत्ताच कसं घडलं? पंजावाल्यांनी एका विशिष्ट समूहाला लांड्या म्हणणाऱ्या चिवसेनेशी संसार कसा थाटला? हे विचारण्याची धमक आजपर्यंत यांच्याकडून झाल्याची कुठे दिसत नाही. अरे बोकडानो आता तरी सुधारा...
स्वतःला खूप मोठे विचारवंत समजताय आणि सगळ्या राजकीय परिस्थितीवर आपली बुद्धी पाजळवताय आणि निष्कर्ष एकच दोषी वंचित. ही शेंडी ची वृत्ती की तुमच्या मानसिक गुलामीची. ठोका कितीही बोंब आजचा इतिहास जेंव्हा उद्या लिहिला जाईल, त्यावेळी नक्कीच तुमच्याकडून जाणून बुजून चालवलेल्या वैचारिक दिवाळखोरीचा लेखाजोखा मांडला जाईल. तेंव्हाही निष्कर्ष हाच निघेल की, तेंव्हाही आंबेडकरांना शिकलेल्या समाजाने धोका दिला आणि आजही.
