14/11/2023
అమేయ
- కె.రామ్మోహన్‌ రావు
#40 11/11/2023
రంజన్‌ చూపిస్తున్న ఉంగరాన్ని చూడగానే ఉలిక్కిపడ్డాను. చెప్పేది వినకుండా వాడి చేతిలోని ఉంగరాన్ని చటుక్కున లాక్కున్నాను. నా చర్యకి వాడు షాక్‌ అయిపోయి, నావైపే వెర్రిగా చూస్తూ ఉండిపోయాడు. దూరం నుంచే ఆ బంగారు ఉంగరం మీద చెక్కి ఉన్న ‘ఎ’ అనే ఇంగ్లిషు అక్షరాన్ని గుర్తుపట్టాను. అది నాకు బాగా పరిచయమైన ఉంగరం. వంద ఉంగరాల్లో ఉన్నా దాన్ని గుర్తుపట్టగలను. ఎందుకంటే అది నా ‘అమేయ’ది. ఆ ఉంగరాన్ని చూసిన వెంటనే ప్రారంభమైన నా అలజడి, దాని స్పర్శతో తారస్థాయికి చేరినట్లయింది. దాంతో ఏదో తెలియని ఉద్వేగం నన్ను ఆవరించింది. అందమైన అమేయ రూపం నా కళ్ళముందు కదలాడింది. గతం గుర్తుకువచ్చి, మనసు బాధతో మూలిగింది. నాలో హఠాత్తుగా వచ్చిన ఈ మార్పు నాకే ఆశ్చర్యాన్ని కలిగించింది. ఇంతవరకూ ‘రాతి మనిషి’లా బతుకుతున్న నాలో ఈ సున్నితమైన భావావేశమేమిటో నాకే అర్థం కాకుండా ఉంది. నా ఎదురుగా నిలబడి ఉన్న రంజన్‌, గోవిందు, శివల పరిస్థితి చెప్పనక్కర లేదు. వాళ్ళు ముగ్గురూ కళ్ళప్పగించి చూస్తున్నారు. నన్నెప్పుడూ అలా చూడలేదు వాళ్ళు. అందుకే మాటా పలుకూ లేక బొమ్మల్లా నిలబడిపోయారు.
‘‘ఈ ఉంగరం ఎక్కడ దొరికిందిరా?’’ అని అడుగుతున్న నా స్వరంలో, ఆతృత స్పష్టంగా తెలుస్తోంది.
‘‘అన్నా... అదీ...’’ అంటూ నిదానంగా చెప్పబోతుంటే, నాకు ఒళ్ళు మండింది.
‘‘త్వరగా చెప్పకుండా నానుస్తావేంట్రా వెధవా...’’ అని గదమాయించాను.
‘‘అదే అన్నా... ఎవడికో డబ్బు అవసరమై తాకట్టు పెట్టి, పదివేలు పట్టుకెళ్లాడు’’ అని గబగబా చెప్పాడు.
‘‘ఎక్కడున్నాడు వాడు? వెంటనే పిలుచుకురా’’ అన్నాను.
‘‘వాడెక్కడ దొరుకుతాడన్నా? వాడు వెళ్ళిపోయి రెండు గంటలయింది’’ అన్నాడు భయంగా చూస్తూ.
‘‘మరి ఇంత లేటుగా తగలడ్డావేమిట్రా... ఎక్కడ చచ్చావ్‌ ఇప్పటిదాకా’’ అంటూ అరిచాను అసహనంగా.
‘‘ఇంత అర్జంట్‌ వ్యవహారం అనుకోలేదు. ఆ పళ్ళకొట్టు కాశీగాడి బాకీ వసూలు చేసుకురమ్మని ఈ ఉదయం వందసార్లు చెప్పావు కదా- అదే ముఖ్యమనుకుని...’’ అంటూ నీళ్ళు నమిలాడు.‘ఆ మాటా నిజమే కదా?’ అనుకుంటూ శాంతించాను.
‘‘ఇంతకూ వాడెలా ఉన్నాడు? ఇదివరలో ఎప్పుడైనా చూశావా, పాత కస్టమరా?
’’ అంటూ ప్రశ్నలు కురిపించాను.‘‘లేదన్నా. వాడినెప్పుడూ చూడలేదు. మన ఊరి వాడు కాదనుకుంటా’’
‘‘చూడ్డానికి ఎలా ఉన్నాడు? మళ్ళీ కనిపిస్తే గుర్తుపట్టగలవా?’’
‘‘తప్పకుండా. మంచి ఒడ్డూ పొడుగుతో సినిమా హీరోలా ఉన్నాడన్నా. కానీ... తాగుడుకి బాగా అలవాటుపడ్డ వాడిలా ఉన్నాడు. కళ్ళు ఎర్రగా ఉబ్బిపోయి ఉన్నాయి. బట్టలు ఖరీదైనవేగానీ, బాగా మాసిపోయి నలిగిపోయి ఉన్నాయి. బహుశా మందు కోసమే ఈ అప్పు చేసి ఉంటాడు’’ అన్నాడు రంజన్‌.
‘‘సరే. టైమ్‌ వేస్ట్‌ చేయకుండా మీరు ముగ్గురూ బయల్దేరండి. ఊర్లో ఉన్న బార్‌లూ మందు షాపులూ అన్నీ వెతకండి. ఎలాగైనా వాడిని పట్టుకు రండి’’ అంటూ ఆర్డర్‌ వేశాను. వాళ్ళు వెంటనే బయల్దేరారు.
* * *
ఆ ఉంగారాన్నే చూస్తూ చాలాసేపు గడిపేశాను. అమేయ జ్ఞాపకాలతో నా గుండె బరువెక్కింది. తీయనైన బాధతో నలిగిపోయాను.
కాలేజీ రోజుల్లో నేను ఆమెతో ప్రేమలో పడ్డాను. ఆమె ధనవంతుల అమ్మాయి. కాలేజీకి రోజూ కారులోనే వచ్చేది. నాదేమో సైకిల్‌ స్థాయి. అయినా ఆమెను పిచ్చిగా ప్రేమించాను. ఎలాగైనా పెళ్ళి చేసుకుని, నా దానిగా చేసుకోవాలని తహతహలాడాను. ‘నా ప్రేమ వ్యక్తం చేస్తే, అంగీకరించకపోదు’ అనే చిన్న ఆశ ఉంది. ‘ఛీ కొడుతుందేమో’ అన్న భయం కూడా ఉంది. అయినా ధైర్యం చేసి, నా మనసులోని మాట చెప్పేశాను. అమేయ వెంటనే సమాధానం చెప్పలేదు. నావైపు జాలిగా చూస్తూ చిన్నగా నవ్వింది.
‘‘నీ ధైర్యాన్ని మెచ్చుకోవాలి రఘువీర్‌. ఇప్పటిదాకా నీ స్థాయి వాళ్ళెవరూ నాకు ఇలా ప్రపోజ్‌ చేయలేదు. నా మాటలు నీకు బాధ కలిగించవచ్చు. అయినా చెప్పక తప్పదు. నీలో ఏమి చూసి నిన్ను పెళ్ళి చేసుకోవాలి? ఐశ్వర్యంలో పుట్టి పెరిగిన నన్ను నువ్వు ఎలా పోషించగలవు?
నా కోరికలు ఎలా తీర్చగలవు? నేనే కాదు, నాలాంటి ఏ ఆడపిల్లా నిన్ను పెళ్ళాడడానికి ముందుకు రాదు. కలల్లో బతకకు, వాస్తవంలోకి రా. చదువు మీద శ్రద్ధ పెట్టు. మంచి ఉద్యోగం సంపాదించుకో. అప్పుడు ఆలోచిద్దువుగాని పెళ్ళి గురించి... అప్పుడైనా నేను నీకు అందననుకో’’ అంటూ నవ్వేసి వెళ్ళిపోయింది.
ఫలితం ముందే ఊహించినా ఏ మూలనో చిన్న ఆశ. ఆ ఆశ అడుగంటిపోయింది. బాధ తట్టుకోలేకపోయాను. ఒంటరిగా కూర్చుని చాలా రోజులు ఏడ్చాను. డబ్బు సంపాదించాలన్న కోరిక నాలో రోజు రోజుకూ బలపడసాగింది. ‘ఎలాగైనా డబ్బు గడించాలి. ఏ దారైనా ఫర్వాలేదు. ఎంత త్వరగా వీలైతే అంత త్వరగా డబ్బు సంపాదించేయాలి. అప్పుడు అమేయనిచ్చి పెళ్ళి చేయమని వాళ్ళ నాన్ననే అడగాలి’ అనుకుంటూ కలలు కనడమే కాదు. వాటిని సాకారం చేసుకోవడానికి ప్రయత్నాలు మొదలుపెట్టాను. చదువు మానేసి, వరంగల్‌ వదిలి, విజయవాడ వచ్చేశాను. బతకడానికి ఎన్నో పనులు చేశాను. డబ్బు గడించడానికి అడ్డమైన దార్లూ తొక్కాను. ఎన్నో వ్యాపారాలు చేశాను. చివరకు ‘ఫైనాన్స్‌’లో సెటిల్‌ అయ్యాను. అదే అన్నిటికన్నా లాభసాటిగా ఉంది. ఎక్కువ వడ్డీలకు అప్పులివ్వడం, సరైన మనుషులను పెట్టి వసూలు చేసుకోవడం నాకు కష్టం కాలేదు. పోలీసులకు లంచమిచ్చి, వాళ్ళ సమస్య లేకుండా చూసుకున్నాను. డబ్బు వసూలు చేసుకోవడంలో ఎంతకు తెగించడానికైనా వెనుకాడలేదు. కానీ నా ఆశ మాత్రం తీరలేదు. అప్పటికే అమేయకు పెళ్ళి అయిపోయిందనీ భర్తతో వరంగల్‌ విడిచి వెళ్ళిపోయిందనీ తెలిసింది. మళ్ళీ బాధతో నలిగిపోయాను. ఏడాది తర్వాత బాగా డబ్బున్న అమ్మాయిని పెళ్ళిచేసుకుని, మరింత ధనవంతుడిని అయ్యాను.
* * *
‘ఇంతకూ అతనెవరు, ఆమె భర్తా? అదే నిజమయితే, అమేయ జీవితం అస్తవ్యస్తంగా ఉన్నట్లేనా? ఆమె నాకు దక్కకపోయినా, హాయిగా జీవిస్తూ ఉంటుందని అనుకున్నానే ఇన్నాళ్లూ. నా ఊహ కరెక్ట్‌ కాదా? ఆమె ఎక్కడుందో ఏమో?’ అని తలపోస్తున్న నాకు నా ఆలోచనలు చిత్రంగా తోచాయి. నాకు దక్కని అమేయ గురించి బాధ పడుతున్నానేమిటి... సంతోషించాలి కదా... అనుకుంటే నాకే విచిత్రంగా అనిపించింది. అయితే ఇప్పటికీ అమేయను నేను ప్రేమిస్తున్నానన్నమాట అనుకున్నాను.
రెండు గంటలు గడిచినా ఏ వివరాలూ అందకపోయేసరికి, చాలా అశాంతితో వేగిపోతున్నాను. ఏ పని మీదా మనసు లగ్నం చేయలేకపోతున్నాను. ఇంతలో
మా ఆవిడ నుంచి ఫోన్‌... ‘‘భోజనానికి రాలేదేం? టైము చూసుకున్నారా?
రెండు దాటింది. తొందరగా రండి. చిన్నాడికి జ్వరంగా ఉంది. ఇలాంటప్పుడైనా ఇంటి పట్టున ఉండొచ్చు కదా... ఎంతసేపూ డబ్బు సంపాదనే’’ అంటూ దెప్పుతోంది అనసూయ.
‘‘ఈరోజు చాలా పనుంది. భోజనానికి రావడం కుదరదు’’ అని ముక్తసరిగా మాట్లాడి, ఫోన్‌ కట్‌ చేశాను.
మరో గంట తర్వాత ముఖాలు వేలాడేసుకుని వచ్చారు ముగ్గురూ. వాళ్ళని చూస్తుంటేనే తెలుస్తోంది, అతను దొరకలేదన్న విషయం. అపుడు నా మనసులో ఒక ఆలోచన
తళుక్కున మెరిసింది.
‘‘ఒరేయ్‌... వాడికి క్యాష్‌ ఇచ్చావా, ఫోన్‌ పే చేశావా?’’ అని అడిగాను ఆతృతగా. అపుడు వాడికి కూడా వెలిగినట్లుంది. ఉత్సాహంగా ఫోన్‌ బయటకు తీశాడు.
‘‘ఈ మాట ముందే చెబితే, మూడు గంటల శ్రమ వృథా అయ్యేది కాదు కదా?’’ అంటూ చకచకా ఫోన్‌లో వెతికి, అతని పేరు ‘శ్రావణ్‌’ అని చెప్పి, అతని నంబర్‌ కూడా పైకి చదివాడు.
‘‘ఇంకేమిటి ఆలస్యం? ఫోన్‌ చెయ్యి వెంటనే’’ అని అరిచాను. రంజన్‌ మూడుసార్లు ప్రయత్నించాడు కానీ శ్రావణ్‌ ఫోన్‌ ఎత్తలేదు. నిరాశగా పెదవి విరిచాడు రంజన్‌.
‘‘ఏం ఫర్వాలేదు. పోలీస్‌ స్టేషన్‌కి వెళ్ళి, లైవ్‌ లొకేషన్‌ కనుక్కోమను’’ అన్నాను హుషారుగా.
‘‘సూపర్‌ ఐడియా. ఇప్పుడే వెళ్తాను’’ అంటూ రంజన్‌ బయటకు నడిచాడు. సుమారు గంట తర్వాత వచ్చాడు రంజన్‌. వాడితో ఎవరూ లేకపోయేసరికి డీలా పడ్డాను.
‘‘ఏమైందిరా, వాడు దొరకలేదా?’’ అన్నాను నీరసంగా.
‘‘వాడిది వైజాగ్‌ అన్నా. ఇప్పుడు వాడు బస్సులో వైజాగ్‌ వెళ్తున్నాడు. పూటుగా తాగేసి బస్సెక్కేసి ఉంటాడు. అందుకే ఫోన్‌ తీయలేదు. వాడి ఫోన్‌ నంబర్‌ సహాయంతో మన ఎస్సై గారు చాలా వివరాలు సేకరించారు. ఇదిగో ఇది నీకు ఇమ్మన్నారు’’ అంటూ ఒక కాగితం నాకు అందించాడు. ఆతృతగా అది లాక్కుని, అందులో ఉన్న వివరాలు చదివాను. చదవడం పూర్తికాగానే మనసంతా చేదుగా అయిపోయింది. నా మనుషులను బయటకు పొమ్మన్నట్లు సైగ చేశాను.
శ్రావణ్‌, అమేయ భర్తే. ‘వ్యాపారంలో బాగా దెబ్బతిని దీన స్థితిలో ఉన్నాడు’ అని తెలియగానే ముందు కాస్త బాధ కలిగినా, అమేయను సొంతం చేసుకోవడానికి ఒక దారి దొరికిందని సంతోషం వేసింది.
మర్నాడే వైజాగ్‌ బయల్దేరాను- నాకున్న కార్లలో అతి ఖరీదైన బీఎండబ్ల్యూ కారులో. వెళ్ళే ముందు అద్దంలో అతి బరువైన నా బంగారు గొలుసు, చేతికున్న వజ్రపుటుంగరాలు, బ్రేస్‌లెట్‌ చూసుకుని, సంతృప్తితో తలాడించాను.
కారు అమేయ ఇంటి ముందు ఆగింది. మూడు వరుస గదులున్న సాధారణమైన చిన్న ఇల్లది. లోపలికి అడుగుపెట్టిన నన్ను గుర్తుపట్టలేదు అమేయ. నా పేరూ వివరాలూ చెప్పాక, ఆమె ముఖంలో వెలుగు కనిపించింది. అటూ ఇటూ చూసి, ‘‘పిల్లలు కనబడరేం? ఈ రోజు ఆదివారం కదా, ఇంట్లో ఉండాలే!’’ అన్నాను, నేను తీసుకొచ్చిన బిస్కట్‌ ప్యాకెట్లూ చాక్లెట్లూ టేబుల్‌ మీద పెడుతూ.
‘‘వాటి అవసరం లేదు. మా ఇంట్లో పిల్లలు లేరు’’ అనగానే, ‘అబ్బో, ఇదొక శుభవార్త’ అనుకుని ఆనందపడ్డాను లోలోపలే.
‘‘అది సరే. చాలా గొప్పవాడివి అయిపోయావే? ఇంతకూ ఏం వ్యాపారం చేస్తున్నావేమిటీ?’’ అంది నా ఒంటి మీద ఉన్న బంగారాన్ని పట్టి పట్టి చూస్తూ. గర్వంగా నవ్వాను, కుర్చీలో కూర్చుంటూ.
‘‘చాలా వ్యాపారాలు చేశాను. చివరకు ఫైనాన్స్‌లో సెటిల్‌ అయ్యాను. అది బాగా కలిసొచ్చింది’’ అన్నాను నవ్వుతూ.
‘‘అవును. ఇప్పుడు ఆ వ్యాపారమే బాగుంది. ఇక్కడ కూడా ఎందుకూ పనికిరానివాళ్ళు చాలామంది కోట్లకు పడగెత్తారు’’ అంటున్న అమేయ- మామూలుగా అందో, నాకు చురక తగిలించాలని అందో అర్థంకాక, కాస్త ఇబ్బందిపడ్డాను. అది గ్రహించినట్లుంది.
‘‘అయ్యో..! నిన్ను ఉద్దేశించి అనలేదు’’ అంది. ఆ మాట నేను నమ్మలేదు. ‘కావాలనే అందన్న మాట’ అనుకున్నాను కసిగా. ప్రతీకారం తీర్చుకోవడానికి నేను కూడా ఒక మాట విసిరాను.
‘‘ఏరీ, మీ ఆయనగారు కనబడరేం?’’ అన్నాను నాంది పలుకుతూ.
‘‘పని మీద బయటకు వెళ్ళారు’’ అంది.
‘‘ఏ పని మీద- మందు పని మీదా?’’ కిసుక్కున నవ్వాను.
ఆమె ముఖం మాడిపోయింది. అయినా చురుకుగా సమాధానం చెప్పింది... ‘‘అవును ఆ పని మీదే’’ అంది సిగ్గుపడకుండా, సంకోచించకుండా. అటువంటి సమాధానం ఊహించని నేను ఉక్కిరిబిక్కిరి అయ్యాను. అయినా వెంటనే తేరుకుని, ‘‘నాకు అన్ని విషయాలూ తెలుసు. నా దగ్గర ఏమీ దాచవద్దు’’ అంటుండగా అడ్డు తగిలి, ఏదో చెప్పబోతూ మాట మార్చింది.
‘‘సరే నువ్వే చెప్పు. నేను అడ్డుపడను. నాతో ఏదో చెప్పాలనేగా, ఇల్లు వెతుక్కుంటూ వచ్చావు’’ అంది.
‘‘మీ ఆయన పెద్ద తాగుబోతు అన్న విషయం నిన్ననే తెలిసింది’’ అంటూ నిన్న జరిగిన వృత్తాంతమంతా చెప్పి, ఉంగరం అందివ్వబోయాను. ఆమె తీసుకోవడానికి సుతరామూ ఇష్టపడలేదు. ‘అబ్బో, ఆత్మాభిమానం!’ అనుకున్నాను మనసులో.
‘‘ఏదో చెప్పాలని తాపత్రయపడుతున్నావు. నీ మనసులో ఏముందో నిస్సంకోచంగా చెప్పు’’ అని అమేయ అన్నప్పటికీ కాస్త సందేహించాను. కాసేపు కబుర్లలో పెట్టి అప్పుడు చెప్పాలని అనుకున్నా- ఆమె ఇచ్చిన చొరవతో, మొహమాటపడకుండా చెప్పడం మొదలుపెట్టాను.
‘‘కాలేజీ రోజుల్లో నీతో ఏం మాట్లాడాలన్నా ధైర్యం చాలేది కాదు. ఇప్పుడు ధైర్యం పుష్కలంగా ఉంది. సూటిగా ఒక మాట అడుగుతాను, ఏమీ అనుకోకు. నాతో వచ్చేయ్‌. నిన్ను పువ్వుల్లో పెట్టుకుని చూసుకుంటాను. ఎందుకీ బ్రతుకు? కనీస అవసరాలు తీర్చలేని తాగుబోతు మొగుడితో ఎందుకు కష్టాలు పడతావు? పిల్లలు కలిగే భాగ్యం కూడా లేని సంసారం ఎందుకంటావు?
’’ అని అడుగుతున్నానే గానీ, అమేయ ఏ క్షణాన విరుచుకుపడుతుందో అని భయపడుతూనే ఉన్నాను. కానీ ఆమె ప్రశాంతంగా వింటూనే ఉంది. నా పని సులువు అయిపోతున్నందుకు ఉబ్బితబ్బిబ్బు అయిపోతున్నాను.
‘‘మరి నీ భార్యా పిల్లలు?’’
‘‘నీకా సమస్య ఉండదు. నీకు ప్రత్యేకంగా ఒక భవనం కేటాయిస్తాను, సకల సదుపాయాలతో.’’
‘‘అంటే... ఉంచుకుంటావా?’’
‘‘ఛ. అదేం మాట? నువ్వలా ఫీల్‌ అయితే నా పెళ్ళాం, పిల్లలను వదిలేస్తాను. నీకన్నా నాకెవరూ ఎక్కువ కారు.’’
‘‘ఇప్పటికీ నన్ను అంతగా ప్రేమిస్తున్నావా?’’
‘‘అందులో ఏ సందేహమూ లేదు’’ అంటున్న నన్ను నేను తమాయించుకోలేకపోతున్నాను. ఆనందంతో ఉక్కిరిబిక్కిరి అవుతున్నాను.
‘‘నా మీద నీకున్నది, ప్రేమ కాదు, కామం’’ అనగానే నా కళ్ళు బైర్లు కమ్మాయి. ‘ఇదేం తిరకాసు?’ అనుకున్నాను.
‘‘నా గురించి చాలా తెలుసుకుని వచ్చావని అనుకున్నాను. నా గురించీ నా సంసారం గురించీ నీకు ఏమీ తెలియదు. నా భర్త నువ్వు అనుకుంటున్నట్లు తాగుబోతు కాదు. నీకు చాలా విషయాలు చెప్పాలి, నాతో రా...’’ అంటూ ముందుకు నడిచింది. ఆమెనే చూస్తూ వెర్రివాడిలా ఆమెను అనుసరించాను. నేరుగా పూజ గదిలోకి తీసుకెళ్ళి,
‘‘చూడు. బాగా చూడు. వాడే నా కన్నకొడుకు. ఆరు నెలల క్రితమే క్యాన్సర్‌తో చనిపోయాడు. వాడిని బతికించుకోవడానికి, మావారు చేయని ప్రయత్నమంటూ లేదు. ఉన్న ఆస్తంతా వాడి కోసమే కరిగిపోయింది. వాడినెలాగైనా బతికించుకోవాలి అన్న ధ్యాసలో పడి, వ్యాపారాన్ని నిర్లక్ష్యం చేశారు. దాంతో మా పరిస్థితి దారుణంగా మారింది. బాగా బతికిన రోజుల్లో స్నేహితులను నమ్మి, ముఫ్ఫై లక్షలకు పైనే వాళ్ళకు సాయం చేశారు. మా పరిస్థితి ఇంత విషమంగా ఉన్నా, వాళ్ళు ఆ బాకీలు తీర్చడం లేదు. ఆ పని మీదే నిన్న విజయవాడ వచ్చారు. కళ్ళు ఎర్రగా ఉబ్బి ఉండటంతో- పక్కా తాగుబోతు అని మీ వాళ్ళు సర్టిఫికేట్‌ ఇచ్చారని చెప్పావు కదా. మా మామగారు వారం రోజులుగా హాస్పిటల్లో ఉన్నారు. రాత్రీ పగలూ ఆయన్ని కనిపెట్టుకుంటూ, జన్మనిచ్చిన తండ్రి గురించి నిద్రాహారాలు లేకుండా తపిస్తూ ఉండే ఆయన, మీ వాళ్ళకు తాగుబోతులా కనిపించాడన్నమాట. వైజాగ్‌లో ఉన్న మిత్రులు మళ్ళీ దగా చేసేసరికి, ఏం చేయాలో తెలియక, హాస్పిటల్‌ ఖర్చుల కోసం ఆయన ఉంగరాన్ని తాకట్టు పెట్టారు.
నువ్వు వచ్చే ముందే హాస్పిటల్‌ నుంచి వచ్చారు. మందులేవో కావాలంటే, ఆ పనిమీదే బయటకు వెళ్ళారు. అందుకే ‘మందు పని మీద మీ ఆయన బయటకెళ్ళారా?’ అని నువ్వు వెటకారం చేసినపుడు అవునన్నట్లు సమాధానం చెప్పాను కావాలనే’’ అంటూ వత్తి పలుకుతుంటే ఆమె మాటల్లో శ్లేష నాకు అర్థమై, తలదించుకున్నాను.
‘‘ఒక విధంగా ఆయన ఇక్కడ లేకపోవడమే మంచిదయింది. దయచేసి మావారు తిరిగిరాకముందే ఇక్కడినుంచి బయల్దేరు. ఇకనైనా మనిషిలా బతుకు’’ అంటూ వీధి వైపు చేయి చూపిస్తున్న అమేయ ముఖం చూడలేక, సిగ్గుతో తల దించుకుని బయటకు నడిచాను.
‘‘చేతిలో స్మార్ట్‌ఫోన్‌ ఉంది కదా, అమేయ అంటే అర్థం ఏమిటో ఒకసారి గూగుల్లో చూడు’’ అంటున్న ఆమె మాటలు నాకు స్పష్టంగా వినిపిస్తున్నాయి.
యాంత్రికంగా కార్లో కూర్చున్నానేగానీ, చాలాసేపటి వరకూ ఆ షాక్‌లోంచి తేరుకోలేకపోయాను. ఆ తర్వాత అమేయ అంటే ఏమిటో తెలుసుకోవడానికి
ప్రయత్నం చేశాను. అమేయ అంటే ‘హద్దులు లేనిది’ అని అర్థం. ‘గుడ్డిగా ఆమెను అందుకోవడానికి ప్రయత్నించాను. నాకన్నా మూర్ఖుడు ఎవడైనా ఉంటాడా?’ అనుకుంటూ నన్ను నేను తిట్టుకున్నాను.
* * *
ఏడాది తర్వాత... అమేయ జీవితం గాడిలో పడింది. శ్రావణ్‌ బాకీలన్నీ తిరిగి వచ్చేశాయి. వ్యాపారం పుంజుకుంది. వాళ్ళ స్థాయిలో చాలా మార్పు వచ్చింది. వాళ్ళిద్దరూ ఇప్పుడు చాలా ఆనందంగా ఉన్నారు.
దానికి కారణం నేనేనని వాళ్ళకి ఎప్పటికీ తెలియకుండా జాగ్రత్తపడ్డాను. శ్రావణ్‌కి బాకీ ఉన్నవారంతా మా ఊళ్ళోనే ఉన్నారు కాబట్టి, నా పలుకుబడి ఉపయోగించి, వాళ్ళను బెదిరించేసరికి, తొందరగానే దార్లోకి వచ్చారు. నా తప్పును దిద్దుకునే అవకాశం ఆ భగవంతుడు నాకు ఇచ్చినందుకు ఆనందపడ్డాను.
---
👉 Collected by :
👉 Credits: Eenadu Sunday magazine
👉 This is an unofficial page of Eenadu magazine
