05/08/2024
ЛЕТНА ПИШАНКА
Во еден дел од мојот живот, на мои 22 до 24 години имав среќа да бидем примен и да бидам вклопен во капиталистички систем на работа, иако сеуште бевме во социјализмот. За две летни сезони во Задар и работа на Корнатски острови научив дека во БИЗНИС НЕМА ЕМОЦИИ. Ама, почетокот таму, запознавањето со луѓето, навикнувањето на живот на море ми беше одбележан со горчливо искуство кое се темелеше на потпирање на ретки добри луѓе во толпата лоши, алчни и безобѕирни. Имав среќа па сретнав и запознав човек кој ме ,,сними,, од прва, ме третираше како свој и во моментите кога се разочарував не ми дозволи да се вратам дома во Куманово, со наведната глава. Многу ми помогна со логистичка, морална и делумно финансиска поддршка, а во критичен момент го заложи својот авторитет, даде препорака и гарантираше кај работодавачите дека ако ме ангажираат ем нема да зажалат, ем ќе му бидат благодарни. На база на неговиот честит збор и гаранција, останав две летни сезони на работа од која ги заработив првите позначајни пари во мојот живот, ама патем доживотно се осамостоив! Од тој човек, по име ТОМО ЛАБАР од Биоград на мору, научив животна лекција:
,,НЕ СЕ СИТЕ ЛУЃЕ ИСТИ, НЕ СЕ СИТЕ ЖЕНИ ИСТИ, НЕ СЕ СИТЕ МАЖИ ИСТИ. ИМА РАЗЛИКА ОД ЧОВЕК ДО ЧОВЕК, БЕЗ РАЗЛИКА НА ПОЛ, ЛУЃЕТО СЕ ДОБРИ ИЛИ ЛОШИ, АЛЧНИ ИЛИ БЛАГОРОДНИ И БЛАГОДАРНИ!!!,,
По некој месец, откако добив неколку плати и имав пари колку што никогаш претходно во животот сум немал, посакав на ТОМО да му се раздолжам, побарав да ми каже колку потрошил на мене, оти си имаше сопруга и три мали деца дома, од нивна уста двоел за мене да ми помогне. Се насмеа и ми посоветува во иднина, во животот да им помагам на мене сличните од кризните ситуации кои ги преживеав со него и ги пребродив и да запаметма дека секој човек посебно заслужува внимание, да не ги ставам сите во исти кош...
Војната на балканските простори, особено во Хрватска и БиХ, ме спречи животот да го продолжам таму на море, затворањето на границите и присилното осамостојување на Македонија ме ,,закова,, дома десетина години, во тој период се оженив и добив две прекрасни ќерки. Кога првиот пат посакав и имав услови да се вратам на море во Задар, да продолжам таму каде што застанав 1990, беше есен 2013. Ме спречија ЧУДОВИШТЕТО и ПОСЕРКО со измислена меѓународна потерница, невтемелена на доказ дека сум шпијун, уценувач и член не некакво злосторничко здружение. ДЕВЕТ ГОДИНИ немав пасош, немав право да патувам, ме тегнеа по притвори, по судски рочишта, бев приморан да живеам во нашата земја, на простори на кои одамна не им припаѓам.
Во 2021 на неколку денови се вратив во Задар, во 2022 и 2023 на неколку месеци, а за некое време (бројам денови!) трајно ќе се преселам таму. Меѓувремено, од 2013 до денес осознав со какви роднини, другарчиња и пријатели сум опкружен. На дело и на своја кожа ги осетив сите нивни добрини и лошотилаци, сите оговарања, подметнувања и интриги. Ама осознав и кои се оние вистинските, благородни, благодарни и вредни за почит, а таквите многу ми помогнаа и ме воздигнаа до овде каде што сум: независен, свој, слободен, развојно ориентиран, отворен за создавање нови вредности...
Десетина паразити околу мене многу искористија, ептен ме злоупотребија, се нафатираа ама не се обогатија, лажно се претставувале во мое име секаде каде што им требало, убедени се дека ептен ми се нашле и ептен добро ми сториле, дека без нив јас би бил никој и ништо. На среќа, невлијателни се на мене, моите постапки, на моите идни планови и реализации.
Стотина, наспроти овие десетина, многу ми помогнаа, многу ми дадоа, никогаш не дозволија да паднам, секогаш се моја потпора, секогаш се моја логистика и за тоа сум им бескрајно благодарен, оти без нив ем ќе ме немаше мене, ем ќе го немаше Буревесник.
Зборот ми е, гледајте ги луѓето околу себе со отворени очи, слушајте ги внимателно и анализирајте ги нивните зборови и нивните постапки. Ќе ги препознаете вредните и вистинските, ако се слаби и моментно немоќни помогнете им, ќе ви се врати со добро и тоа повеќекратно. Ако се лоши, лицемерни и алчни, ИГНОРИРАЈТЕ ги, не губете време, немојте да им обрнувате внимание, само затворете им ги приодите до вас. Така ќе ги оставите чекор зад вас, па по некое време ќе заостанат два чекора, па стотина чекор, па километар и ќе ги снема на хоризонтот. Ќе ги има оние вредните и вистинските, оние за кои вреди и во оган да се скокне ако затреба...
Овој текст го пишувам на прагот на есента на мојот живот, кога сфаќам дека премногу се давав и се давам, дека и покрај тоа ме мислат ненормален, шарлатан, будала и измамник, период кога е време да свртам нова ,,МОРСКА,, страница, да оставам зад себе борба за лицемери и дволичњаци кои божем се залагаат за вредности, јавно високоморално се однесуваат и ,,мноооооогу ме почитуваат,, ама да можат би ме удавиле во чаша вода...
Таму каде одам, таквите ги нема!