26/02/2024
Η εκμαυλιστικη εισβολη του Κασσελακη και καταβαραθρωση των κοινωνικοπολιτικων αξιων
Μια ισχυρη αντιπολίτευση,ισχυροποιει τη δημοκρατια,ελέγχοντας πράξεις και παραλείψεις της κυβέρνησης,σε ενα παρεμβατικο πλαισιο για αποφάσεις και ενέργειες της κυβέρνησης,που ευνοουν την προασπιση των αξιων της κοινωνιας και συμφεροντων του λαου.Στον δε «αρχηγό της αξιωματικής, ή μείζονος αντιπολίτευσης»,του αναγνωρίζονται ιδιαίτερα προνόμια, συνταγματικά και εθιμοτυπίας και ο λαος,αναμενει απο αυτον τον εμπλουτισμο των κοινωνικων προτυπων,αλλα σε καμμια περιπτωση δεν ισχυει για την περιπτωση του Κασσελακη,που αντι να δουμε μια γοητευτικη γυναικα,διπλα του,οπως εκαναν διακεκριμενοι Ελληνες της αλλοδαπης και ηθοποιοι,οταν ερχοντουσαν στην Ελλαδα,οπως ο Ρουμπανης,ο Βογιατζης,κ.α,μας εφερε τον ανδρα συζυγο του,ενα προτυπο που επιφερει δραστικη διχαστικη επιδραση,στη νεα γενηα.Αν εχουν δικαιωματα,οι ομοφιλοφυλοι,βεβαιως και εχουν στην εποχη που ζουμε,αλλα κανεις απο εμας δεν βγαινει δημοσιως να πει,με ποσες γυναικες πηγε,οπως εκανε η αλλη εκφυλιστικη μορφη προεδρος των Ελληνων ηθοποιων Σ.Μπιμπιλας.Σε πολιτικο επιπεδο η εισβολη ενος αγνωστου,οπως ο Κασσελακης,εκπαραθυροντας μορφες της αριστερας και εγκαθισταμενος πρεδρος κομματος,δειχνει τη σαθροτητα,του Συριζα και ανευθυνοτητα οπως διαχειρισθηκε τα προβληματα της χωρας,την περιοδο που κυβερνησε και μεταξυ αυτων το σφιχτααγκαλιασμα του Κασσελακη.Ειμαστε μια μικρη χωρα,με ισχυρη κοινωνικη βαση και δυνατους οικογενειακους δεσμους,που κρατουν εντος και εκτος Ελλαδος,συνεχιζοντας ετσι την ιστορια και εχει το σεβασμο των ξενων.Η αναγνώριση οπως του γάμου ομοφυλόφιλων δημιουργησε τριγμους και προκαλεσε πολιτικά, κοινωνικάκαι θρησκευτικά ζητήματα,που ειναι αχρειαστα μετα τα προβληματα και συνεπειες της δεκαετους οικονομικης κρισης,που αποδυναμωσε επικινδυνα τη χωρα,με αυτοκτονιες,πτωχευσεις και την απωλεια του κοινωνικοεπιστημονικου πλουτου μας,των 650.000 νεων επιστημονων που εφυγαν απο τη χωρα.Υποστηρικτές της μιας ειτε της αλλης περιπτωσης,δεν ειχαν προσγειωμενη καταληξη για το γάμο των ομοφυλοφίλων και θα μπορουσαν οι ομοφυλοφιλοι να πορευθουν,χωρις τυμπανοκρουσιες που θα ηταν δικο τους οφελος και της κοινωνιας,που θελουν να ανηκουν. Άλλα επιχειρήματα επισημαίνουν ότι τα νομικά ζητήματα ισότητας και δικαιωμάτων μπορούν να επιλυθούν και μέσω άλλων πράξεων, όπως το σύμφωνο συμβίωσης.Η ομοφυλοφιλια ειναι παλαιοτατο προβλημα και εχομε αναφορά στο γάμο ομοφυλόφιλων εμφανίζεται στη Σίφρα, η οποία γράφτηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ.. Το Λευιτικό απαγόρευσε τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις και οι Εβραίοι προειδοποιήθηκαν «να μην ακολουθήσουν τις πράξεις της γης της Αιγύπτου ή τις πράξεις της γης της Χαναάν» (Λευι. 18:22, 20:13). Η Σίφρα διευκρινίζει ποιες ήταν αυτές οι διφορούμενες «πράξεις» και ότι περιελάμβαναν γάμο ομοφυλοφίλων: «Ένας άντρας θα παντρευόταν έναν άνδρα και μια γυναίκα μια γυναίκα, ένας άντρας θα παντρευόταν μια γυναίκα και την κόρη της και μια γυναίκα θα παντρευόταν δύο άνδρες».Αυτό που είναι αναμφισβήτητα η πρώτη ιστορική αναφορά για την εκτέλεση των γάμων ομοφυλόφιλων συνέβη κατά την πρώιμη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, σύμφωνα με τον αμφιλεγόμενο ιστορικό Τζον Μπόσγουελ.Αυτοί αναφέρθηκαν συνήθως με κριτικό ή σατιρικό τρόπο.Το παιδί αυτοκράτορας Ηλιογάβαλος αναφέρθηκε στον οδηγό του τέθριππου του, έναν ξανθό σκλάβο από την Καρία που ονόμασε Ιεροκλή, ως σύζυγό του. Παντρεύτηκε επίσης έναν αθλητή που ονομάζεται Ζωτικός σε μια πλούσια δημόσια τελετή στη Ρώμη, εν μέσω των εορτασμών των πολιτών.Ο πρώτος Ρωμαίος αυτοκράτορας που παντρεύτηκε άντρα ήταν ο Νέρονας, ο οποίος αναφέρεται ότι παντρεύτηκε δύο άλλους άνδρες σε διαφορετικές περιπτώσεις. Ο πρώτος ήταν ένας από τους απελεύθερους του Νέρονα,ο Πυθαγόρας, με τον οποίο ο Νέρονας πήρε το ρόλο της νύφης. Αργότερα, ως γαμπρός, ο Νέρονας παντρεύτηκε τον Σπόρο, ένα νεαρό αγόρι, για να αντικαταστήσει την έφηβη παλλακίδα που σκότωσε και τον παντρεύτηκε σε μια δημόσια τελετή με όλες τις γαμήλιες επισημότητες, μετά τον οποίο ο Σπόρος αναγκάστηκε να προσποιηθεί ότι είναι η γυναίκα παλλακίδα που είχε σκοτώσει ο Νέρων και ενεργούσε σαν να ήταν πραγματικά παντρεμένοι. Ένας φίλος παρέδωσε τη «νύφη» όπως απαιτείται από τον νόμο. Ο γάμος γιορτάστηκε τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Ρώμη σε υπερβολικές δημόσιες τελετές.
Το Conubium υπήρχε μόνο μεταξύ ενός civis Romanus και μιας civis Romana (δηλαδή μεταξύ ενός άνδρα Ρωμαίου πολίτη και μιας γυναίκας Ρωμαίας πολίτη), έτσι ώστε ένας γάμος μεταξύ δύο Ρωμαίων ανδρών (ή με έναν σκλάβο) να μην έχει νομική υπόσταση στο Ρωμαϊκό δίκαιο (εκτός, πιθανώς, από την αυθαίρετη βούληση του αυτοκράτορα στις δύο προαναφερθείσες περιπτώσεις).Επιπλέον, σύμφωνα με τη Σούζαν Τρετζάρι, «το matrimonium ήταν τότε ένα ίδρυμα με τη συμμετοχή μιας μητέρας, mater. Η ιδέα που εννοείται με τη λέξη είναι ότι ένας άντρας παίρνει μια γυναίκα σε γάμο, στο matrimonium ducere, έτσι ώστε να μπορεί να έχει παιδιά μαζί της».
Το 342 μ.Χ., οι χριστιανοί αυτοκράτορες Κωνστάντιος Β´ και Κώνστας εξέδωσαν νόμο στον Θεοδοσιανό Κώδικα (Γ. Θ. 9.7.3) που απαγόρευε τον γάμο ομοφυλόφιλων στη Ρώμη και διέταζε την εκτέλεση για εκείνους που ήταν έτσι παντρεμένοι. Ο Καθηγητής Φοντέιν του Τμήματος Κλασικών Πανεπιστημίων του Κορνέλ επεσήμανε ότι δεν υπάρχει πρόβλεψη για γάμο ομοφυλόφιλων στο Ρωμαϊκό Δίκαιο και ότι το κείμενο του 342 μ.Χ. είναι διεφθαρμένο. Να «παντρευτεί μια γυναίκα» μπορεί να είναι «να κοιμηθεί με ανέντιμο τρόπο με άντρα» ως καταδίκη της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς μεταξύ ανδρών.Ο Κινέζος συγγραφέας του 17ου αιώνα, Λι Γου, μαρτυρεί γάμους ομοφυλόφιλων στην Κίνα κατά την περίοδο του. Οι ιστορικοί ανιχνεύουν με διαφορετικό τρόπο την αρχή του σύγχρονου κινήματος για την υποστήριξη του γάμου ομοφυλόφιλων οπουδήποτε από τη δεκαετία του 1970 έως τη δεκαετία του 1990 και το 1989, η Δανία έγινε η πρώτη χώρα που αναγνώρισε μια νομική σχέση για ζευγάρια του ίδιου φύλου, καθιερώνοντας το σύμφωνο συμβίωσης, το οποίο έδωσε στα άτομα σε ομοφυλοφιλικές σχέσεις «τα περισσότερα δικαιώματα των παντρεμένων ετεροφυλόφιλων, αλλά όχι το δικαίωμα να υιοθετήσουν ή να αποκτήσουν κοινή επιμέλεια παιδιού».
Παναγιωτης Τσιρογιαννος
