Εκδόσεις Ροπή - ROPI Publications

12/02/2025

📚 Νέα Κυκλοφορία από τις Εκδόσεις ΡΟΠΗ: "Ποιητική του Κήπου: Δοκίμιο για τους περίφρακτους τόπους" 🌿

Ένα δοκίμιο που εξερευνά τη σχέση μεταξύ ανθρώπου και αστικού τοπίου στη σύγχρονη εποχή. Σε μια περίοδο όπου οι αστικοί χώροι υποχωρούν μπροστά στην έλλειψη προσωπικής συμμετοχής και την αυξανόμενη τυποποίηση, το βιβλίο αναδεικνύει μια διπλή αποικιοποίηση: από την τεχνοεπιστήμη και τις ψηφιακές της εκφάνσεις στον ανθρωποκεντρικό κόσμο και από την άνοδο της νεοφιλελεύθερης πόλης που καθιστά την κοινωνική συμμετοχή μια ξένη έννοια.

«Οι κοινοί αστικοί χώροι που κατοικούμε πλέον, ιδίως μετά την εμφάνιση της πανδημίας το 2020 και της εγκατάλειψης του δημόσιου χώρου, βρίσκονται σε συνεχή κάμψη. Η υποχώρηση της ζωής μπροστά στη συνεχόμενη και αυξανόμενη τυποποίηση του αστικού τοπίου σηματοδοτεί ταυτόχρονα και μια αποχώρηση από τον αστικό τρόπο συμμετοχής στον κοινό χώρο. Αυτές οι μεταλλάξεις γίνονται εμφανείς μέσα από μια διπλή κίνηση αποικιοποίησης.

Η πρώτη αποικιοποίηση του χώρου συντελείται από τα εργαλεία της τεχνοεπιστήμης και τις εκφάνσεις της όπως τα “έξυπνα” τηλέφωνα, καθώς και από την τουριστικοποίηση και μουσειοποίηση των κοινών χώρων. Μοιραία, η παραμέληση του παρόντος χρόνου και χώρου για το αλλογενές “εκεί” του ψηφιακού κόσμου και η παράδοση των γειτονιών στην ατομικοποιημένη εμπορική συνείδηση συναντούν στο δρόμο τους τον αισθητικό και αξιακό οδοστρωτήρα του μπετόν. Η δεύτερη αποικιοποίηση του χώρου προέρχεται από την άνοδο της νεοφιλελεύθερης πόλης. Η πτώση του Ανατολικού Μπλοκ διευκόλυνε και επιτάχυνε τη μετατροπή του νεοφιλελευθερισμού, διαδικασία που είχε ξεκινήσει ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’70, σε κοινωνικό σχέδιο. Ο πλανητικός σχεδιασμός του νεοφιλελευθερισμού προσηλώνεται όλο και περισσότερο σε μια συγκεκριμενοποίησή του στον αστικό χώρο μέσω της οικοδόμησης. Κατά τον Harvey ο νεοφιλελευθερισμός αστικοποιείται – γίνεται αστικός χώρος. Αυτή η πραγματοποίηση και η μορφοποίηση του συγκεκριμένου οικονομικού μοντέλου δεν αφορά μόνο στο σπεκουλάρισμα της αγοράς των ακινήτων στο χρηματιστήριο με τις γνωστές συνέπειες, αλλά και σε ένα νέο είδος πόλης που προβάλλει μέσα από τα συντρίμμια του φιλελευθέρου αστικού μοντέλου του 20ού αιώνα.

Πέρα από έναν “εξευγενισμό” των ιστορικών κέντρων τους, οι πλανητικές μητροπόλεις φαντάζουν ως συσσώρευση σκουπιδιών, αντικειμένων και ανθρώπων που στηρίζονται κυριολεκτικά πάνω στην κυβιστική γεωμετρία του μπετόν και του μπετόν αρμέ που με την σειρά τους ενώνονται μέσω τσιμεντένιων διαδρόμων. Πρόκειται για μια ριζοσπαστική στροφή στον δυτικοκεντρικό –κυρίως– τρόπο σκέψης που μέχρι πρόσφατα ταύτιζε την πόλη με την ευτυχία και την υλική ευημερία. Όσο περισσότερο γιγαντώνονται οι σύγχρονες μητροπόλεις, τόσο ο ανθρώπινος πολιτισμός βυθίζεται σε μια υλική δυστυχία και σε μια οντολογική σύγχυση του είναι. Η υπόσχεση της ευημερίας δίνει τη θέση της στον ιλιγγιώδη συνωστισμό. Η άνοδος του φαινομένου Ντουμπάι –που ξεπετάγεται από τη μήτρα του αμερικάνικου πολεοδομικού μοντέλου και που μέσα σε αυτόν βρίσκει τον εαυτό του ως μια συνέχειά του– και η επιβολή του ως σύγχρονου μοντέλου μητροπολιτικού πολιτισμού καταλύει την έννοια του δημόσιου κοινού χώρου μετατρέποντάς τον σε χώρο κατανάλωσης. Η ντουμπαϊοποίηση της φύσης είναι το ακραίο σημείο του κεφαλαίου ως αναπαράσταση του φυσικού κόσμου. Η τάση της “επιστροφής στη φύση” παράγεται από την αντιφύση της πόλης. Είτε με την μορφή ενός συγκρητισμού new age με βάση τη φύση είτε με την μορφή “απόδρασης” προς τη φύση είτε σε μια πιο ακραία μορφή με την ιδέα του νεοπρωτογονισμού, το σύγχρονο βλέμμα κοιτάζει έξω από τα τείχη της πόλης προς κάτι που στο φαντασιακό προσλαμβάνει τα χαρακτηριστικά του αγνού και αθώου “εκεί” που αντιδιαστέλλεται στο παροντικό εδώ.

Η σύγχρονη στροφή προς την ετερότητα της φύσης αποτελεί ακριβώς σύμπτωμα του δυισμού Πολιτισμού-Φύσης. Όσο περισσότερο καλύπτεται η ετερογένεια της φύσης κάτω από την άσφαλτο και το σκυρόδεμα, τόσο περισσότερο εξαφανίζεται και η σχέση μας με αυτήν, δηλαδή η πολύσημη αίσθηση της ύπαρξης. Η ολοκληρωτική σκέψη της τεχνοεπιστήμης και του βιομηχανικού πολιτισμού θεωρεί ότι η δύναμη της φύσης έχει υποχωρήσει ή και εξαφανιστεί από τη στιγμή που η πρώτη κατάφερε να τη μετατρέψει σε όργανο χρήσης.»

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο του Γιάννη Παρασκευόπουλου "Ποιητική του Κήπου: Δοκίμιο για τους περίφρακτους τόπους" που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΡΟΠΗ: https://www.ropipublications.com/poiitiki-tou-kipou/

🌆➡️🌱 Μια πρό(σ)κληση να επανεξετάσουμε τη φύση, τον πολιτισμό και τη βαθύτερη ανάγκη μας για αυθεντική αστική συμμετοχή. Με την αυξανόμενη ψηφιακή επέλαση, τι έχει απομείνει από την πραγματική ουσία του κοινωνικού μας χώρου; Μπείτε στη συζήτηση.

#ΠοιητικήΤουΚήπου #ΝέαΚυκλοφορία #ΕκδόσειςΡΟΠΗ #ΑστικόςΧώρος #Νεοφιλελευθερισμός #Ιστορία #Φιλοσοφία #Βιβλίο #Δοκίμιο #Πολιτισμός #Φύση

Ο κήπος, ως χώρος τέρψης και ευδαιμονίας, δεν είναι μόνο ένα φυσικό τοπίο αλλά και ένα πολιτισμικό και φιλοσοφικό δημιούργημα, που αντανακλά τις αντιλήψεις κάθε επο...

10/02/2025

📚 Η Πρόβλεψη των Σεισμών στην Ελλάδα: Επιστήμη, Πολιτική και Δημόσια Σφαίρα 🌍

🔎 Ποιος είναι ο ειδικός στην πρόβλεψη των σεισμών; Πώς διαμορφώνονται οι επιστημονικές διαμάχες και πώς επηρεάζουν τη δημόσια πολιτική; 🔎 Πώς οι αντιπαραθέσεις γύρω από την πρόβλεψη των σεισμών καταλήγουν να επηρεάζουν τη δημόσια σφαίρα Η πρόβλεψη των σεισμών δεν είναι απλώς ένα τεχνικό ζήτημα – είναι ένα πεδίο έντονων αντιπαραθέσεων, όπου επιστήμη, πολιτική και δημόσια σφαίρα αλληλοδιαπλέκονται.

📖 Απόσπασμα από τον πρόλογο του Ευθύμη Λέκκα (Καθηγητής ΕΚΠΑ, Πρόεδρος ΟΑΣΠ): "Η προσέγγιση επιστημονικών προβλημάτων με νέες μεθοδολογίες συχνά δημιουργεί αντιπαραθέσεις μεταξύ των μελών της επιστημονικής κοινότητας μέχρι ο χρόνος και τα νέα επιστημονικά δεδομένα να τις επιβεβαιώσουν ή να τις απορρίψουν. [...] Η μελέτη του Ηρακλή Κατσαλούλη αποτελεί μια πρωτότυπη, μεθοδολογική, αναλυτική και διεισδυτική παρουσίαση στο θέμα της πρόβλεψης των σεισμών, το οποίο είναι αντικείμενο επιστημονικής διαμάχης, αλλά και έντονου ενδιαφέροντος από το ευρύτερο κοινό."

Όπως γράφει ο συγγραφέας στην εισαγωγή του: «Συχνά, οι απαντήσεις ήταν τόσο αποκλίνουσες, ώστε μπορούμε να ισχυριστούμε ότι οι επιστήμονες που συμμετείχαν στη διαμάχη «ζούσαν σε διαφορετικούς κόσμους», όπως θα έλεγε ο Thomas Kuhn, ο γνωστός φιλόσοφος και ιστορικός της επιστήμης. Ο Kuhn συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση της επιστημολογίας του 20ού αιώνα, εισάγοντας την ιστορικιστική στροφή, σύμφωνα με την οποία οι φιλοσοφικές θεωρήσεις πρέπει να αντέχουν στον έλεγχο των ιστορικών τεκμηρίων. Ως συνέπεια αυτού, αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί συμφωνία, όχι μόνο ως προς τον τρόπο αξιολόγησης των γεγονότων, αλλά ακόμα και ως προς το τι συνιστά γεγονός.

Στόχος μας είναι να αναδείξουμε τους λόγους που προκάλεσαν αυτές τις δυσκολίες μέσα από τις σελίδες του παρόντος βιβλίου. Αν αποδεχτούμε αυτή τη θέση, τότε προκύπτει ένα κρίσιμο ερώτημα: ποιος είναι ο ρόλος της πολιτείας στη συγκεκριμένη περίπτωση; Ποιος είναι ο ειδικός στην πρόβλεψη των σεισμών και με ποιες διαδικασίες αποδίδεται αυτός ο ρόλος; Η συζήτηση γύρω από την ειδημοσύνη κατέχει, επομένως, κεντρική θέση σε όσα θα εξετάσουμε στη συνέχεια.

Όπως αναφέραμε, πολλά επεισόδια της διαμάχης εκτυλίχθηκαν στη δημόσια σφαίρα, γεγονός που μας επιτρέπει να μελετήσουμε την αλληλεπίδραση της επιστημονικής κοινότητας με άλλες συλλογικότητες. Είναι οι επιστήμονες απομονωμένοι ερευνητές της αλήθειας ή η έκθεση της δουλειάς τους στο ευρύ κοινό έχει σημαντικά οφέλη για τους ίδιους; Για ποιους λόγους μπορεί μια διαμάχη να ξεφύγει από τα όρια της επιστημονικής κοινότητας και πώς αυτό επηρεάζει την εξέλιξή της; Οι συλλογικότητες που βρίσκονται εκτός της επιστημονικής κοινότητας δέχονται την επιστημονική γνώση ως παθητικοί αποδέκτες ή συμμετέχουν ενεργά στη διαδικασία παραγωγής της; Η διερεύνηση της συγκεκριμένης περίπτωσης θα μας βοηθήσει να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα.

Η πρόβλεψη των σεισμών αποτελεί αντικείμενο δημόσιας πολιτικής. Η μελέτη της θα μας επιτρέψει να εξετάσουμε την αλληλεπίδραση επιστήμης και πολιτικής, καθώς και να προσεγγίσουμε κρίσιμα ερωτήματα. Ο χρόνος που απαιτείται για την επίλυση μιας επιστημονικής διαμάχης είναι πολύ διαφορετικός από τον χρόνο που χρειάζεται για τη λήψη πολιτικών αποφάσεων. Πώς επηρεάζει αυτό τη διαμάχη; Είναι οι συμβουλευτικές υπηρεσίες των επιστημόνων ξεκάθαρες και χωρίς προβλήματα ή προκύπτουν αβεβαιότητες και διαφωνίες ως προς τον ρόλο τους;
Είναι η επιστημονική κοινότητα ένα ενιαίο σώμα που παρέχει συμβουλές στην πολιτεία ή υπάρχουν διαφορετικές ομάδες που διεκδικούν τον ρόλο του συμβούλου;»

🔹 Τι συμβαίνει όταν η επιστημονική γνώση γίνεται αντικείμενο δημόσιας διαμάχης;
🔹 Πώς επηρεάζει η πολιτική την επιστημονική διαδικασία και αντίστροφα;
🔹 Ποιες είναι οι προκλήσεις της επιστημονικής συμβουλής προς την Πολιτεία;

Το βιβλίο «Η Πρόβλεψη των Σεισμών στην Ελλάδα: Επιστήμη, Πολιτική και Δημόσια Σφαίρα» επιχειρεί να αναδείξει αυτές τις δυναμικές, εστιάζοντας στην αλληλεπίδραση επιστήμης, πολιτικής και κοινωνίας.

🔗 Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο: https://www.ropipublications.com/provlepsi-seismwn/

#ΠρόβλεψηΣεισμών #ΕπιστημονικέςΔιαμάχες #ΔημόσιαΣφαίρα #ΕκδόσειςΡΟΠΗ #ΕπιστήμηΚαιΠολιτική

Ηρακλής Κατσαλούλης Πληροφορίες Περιγραφή Το 1981 τρεις Έλληνες επιστήμονες, οι Παναγιώτης Βαρώτσος, Καίσαρας Αλεξόπουλος και Κωνσταντίνος Νομικός παρουσίασαν τη ....

04/02/2025

🌿 Ποιητική του Κήπου – Στοχασμός για τους περίφρακτους τόπους 🌿

Τι σημαίνει ένας κήπος πέρα από τη φυσική του ομορφιά; Το βιβλίο "Ποιητική του Κήπου" του Γιάννη Παπαδόπουλου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΡΟΠΗ εξερευνά τη βαθιά σχέση του κήπου με την τέχνη, τη φιλοσοφία και τον πολιτισμό. Ο συγγραφέας μας προσκαλεί να ακολουθήσουμε την ιστορία της έννοιας του κήπου από τη μυθολογία και τη θεολογία, στη ζωγραφική, τη λογοτεχνία και τη φιλοσοφία.

📖 Μια διαδρομή στον χώρο και τον χρόνο

Από τους αρχαίους ελληνικούς και ρωμαϊκούς κήπους, μέχρι τους μυστικούς χώρους περισυλλογής της Αναγέννησης και τη σύγχρονη αντίληψη του τοπίου, το βιβλίο φωτίζει πώς οι κήποι υπήρξαν διαχρονικά χώροι σκέψης, δημιουργίας και εμπειρίας.

Η "Ποιητική του Κήπου" δεν είναι απλώς μια ιστορική καταγραφή. Ο συγγραφέας διατρέχει τη φιλοσοφικοθεολογική θεώρηση, τη ζωγραφική αναπαράσταση, την πραγματεία της κηπουρικής και τη λογοτεχνική αποτύπωση του κήπου, αναδεικνύοντας τον κήπο ως τόπο μνήμης, αλληγορίας, αναστοχασμού και αισθητικής εμπειρίας.

«Ο κήπος είναι φαινομενικά στατικός, βρίσκεται σε έναν χώρο προκαθορισμένο, με δικά του σύνορα. Ωστόσο, όπως και η ποίηση, ξεφεύγει από την υλικότητα της κατασκευής του για να οδηγηθεί στο αόρατο και το άυλο».

🖋 Ο συγγραφέας, με σπουδές στην Ιστορία του Κινηματογράφου και τη Φιλοσοφία, προσφέρει μια πολυδιάστατη ματιά στην έννοια του κήπου, συνδυάζοντας την ιστορική καταγραφή με τη φιλοσοφική ανάλυση και την αισθητική εμπειρία.

Όπως γράφει στην εισαγωγή: «Ο κήπος διδάσκει έναν τρόπο ύπαρξης. Ή μάλλον καλύτερα, είναι ο ίδιος ένας τρόπος. Η τροπικότητα του κήπου είναι το άνοιγμα του πολιτισμού στη φύση. Διδάσκει τη συνύπαρξη των στοιχείων και των έμβιων όντων μέσα σε ένα πλαίσιο όπου η κάθετη σχέση συναντά την οριζόντια. Αυτό το βλέπουμε ήδη από τη βαθιά αρχαιότητα με τη λατρεία των χθόνιων θεοτήτων και τη σύνδεσή της με τον τρόπο ζωής και παραγωγής τροφής. Μέσα σε αυτόν τον χώρο, η έμπνευση συναντά την καθημερινή και πρακτική άσκηση. Στη σημερινή υποχρεωτική ευδαιμονία της μαζικής κατανάλωσης η έννοια του κήπου προβάλλει ως εικόνα μιας ετερότητας που αντιπροτείνει και αντιπροσφέρει διαφορετικές ιδέες του τόπου αλλά και του χρόνου. […] Ο κήπος μεταμορφώνεται σε λαβύρινθο και γίνεται μια αλληγορία του βίου. Γίνεται τόπος παραμονής ή υπόσχεση μεταθανάτιας ζωής».

📖 Έγραψαν για το βιβλίο:
🖋 Δημήτρης Αθανίτης: «Ένα πρωτότυπο δοκίμιο που αγγίζει με τόλμη και ευαισθησία μια τέχνη που συμπυκνώνει ολόκληρο τον πολιτισμό. Ένα εξαιρετικό βιβλίο που αναδεικνύει την πιο υπαρκτή μεταφυσική διάσταση που ζει και αναπνέει δίπλα μας.»

🖋 Ιορδάνης Παπαδόπουλος: «Δεν έχει σημασία αν ο Γιάννης Παρασκευόπουλος γράφει με αφετηρία τη μικρή ή μεγάλη του αγάπη για τους κήπους… Σημασία έχει ότι το βιβλίο του πρόκειται πρωτίστως για έναν απαράμιλλο οδηγό-πανόραμα για το πώς χτίζεται ένα βιβλίο ανεξαρτήτως είδους και για μια μαθητεία δίπλα σ’έναν δημιουργό που κρατά στο χέρι του (και παραδίδει γενναιόδωρα) έναν υπεργόνιμο σπόρο-σύμπαν.»

🖋 Κώστας Κουτσουρέλης: «Πρωτότυπη ιδέα και εξαιρετική ανάπτυξη. Το εύρος των πηγών που ο συγγραφέας αξιοποιεί, εντυπωσιάζει.»

🖋 Abdulatif ibn Zahir: «Πρόκειται περί έργου μνήμης… Ενάντια στη σύγχρονη βαναυσότητα, το βιβλίο προτάσσει την εξαγριωμένη αθωότητα, όπου η όραση των Ελλήνων ενώνεται με την ανάμνηση των αρωμάτων της Δαμασκού και του θυμιάματος της Υεμένης.»

📍 Διαθέσιμο από αύριο (05/02) από τις εκδόσεις ΡΟΠΗ. Περισσότερες πληροφορίες εδώ 👉 ropipublications.com/poiitiki-tou-kipou

#ΠοιητικήΤουΚήπου #ΝέοΒιβλίο #ΕκδόσειςΡΟΠΗ #Φιλοσοφία #Λογοτεχνία #Κήπος #ΑισθητικήΕμπειρία

Ο κήπος, ως χώρος τέρψης και ευδαιμονίας, δεν είναι μόνο ένα φυσικό τοπίο αλλά και ένα πολιτισμικό και φιλοσοφικό δημιούργημα, που αντανακλά τις αντιλήψεις κάθε επο...

27/01/2025

🖤🎬 «Έχε στο μυαλό σου μόνο φαντάσματα» – Ο κόσμος του Ντέιβιντ Λιντς σε λέξεις και εικόνες

«Ο Τάμπλιν εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι “όταν σκηνοθετεί, ο Ντέιβιντ κάθεται όσο πιο κοντά μπορεί”. Στη σκηνή όπου ο δρ Τζακόμπι μιλάει με τον πράκτορα Κούπερ και τον σερίφη Τρούμαν στο νοσοκομείο και τους λέει πως άκουσε τον Ζακ Ρενό να δολοφονείται στη διπλανή κλίνη, ο Ντέιβιντ μου έδωσε μια πολύ παράξενη σκηνοθετική οδηγία. Κάναμε μια λήψη και μετά ο Ντέιβιντ είπε: “Ρας, πάμε πάλι, κι αυτή τη φορά μη σκεφτείς τα λόγια σου ή το νόημά τους. Έχε στο μυαλό σου μόνο φαντάσματα”. Αυτή η οδηγία είναι πολύ χαρακτηριστική του τρόπου με τον οποίο σκηνοθετούσε και ήταν ό,τι έπρεπε για εκείνη τη σκηνή».

Ο Ρας Τάμπλιν ήταν ένας από τους ηθοποιούς που πρωταγωνίστησαν στη σειρά – σταθμό στην ιστορία της αμερικανικής τηλεόρασης, το «Twin Peaks». Διότι μπορεί ο Ντέιβιντ Λιντς, που «έφυγε» το βράδυ της Πέμπτης σε ηλικία 78 ετών, να έγραψε ιστορία ως σκηνοθέτης του σινεμά, όμως το ίδιο έκανε και όταν το 1990 ασχολήθηκε με την τηλεόραση.

Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από το βιβλίο «Χώρος ονείρων», που έγραψε ο ίδιος ο Λιντς σε συνεργασία με την Κριστίν Μακένα, ένα χορταστικό, πλούσια εικονογραφημένο αφήγημα, που συνδυάζει τη βιογραφία με την αυτοβιογραφία. Το βιβλίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ροπή το 2019 σε μετάφραση της Αφροδίτης Γεωργαλιού. Από αυτό προέρχονται και τα αποσπάσματα που ακολουθούν, επικεντρωμένα στην εμβληματική του ταινία «Μπλε βελούδο» (1986). Η αφήγηση είναι του ίδιου του Λιντς.

Οταν γύριζε το «Μπλε βελούδο»: Ενα σημαντικό στοιχείο του σεναρίου για το «Μπλε Βελούδο» μού αποκαλύφθηκε σε όνειρο, αν και δεν θυμόμουν το όνειρο για πολλή ώρα αφότου ξύπνησα. Φανταστείτε τώρα εικόνα: πηγαίνω στα στούντιο της Universal τη μέρα μετά το όνειρο – το οποίο δεν θυμόμουν. Επρεπε να συναντήσω κάποιον, μπήκα στο γραφείο της γραμματέως του και ο άνδρας που θα έβλεπα ήταν σ’ ένα δωμάτιο πίσω απ’ το δικό της. Στο γραφείο της πρέπει να υπήρχε ένας καναπές ή μια πολυθρόνα και, επειδή ο άνδρας δεν ήταν ακόμη έτοιμος να με δει, πήγα και κάθισα στον καναπέ –ή στην πολυθρόνα– και περίμενα. Εκεί που καθόμουν, θυμήθηκα το όνειρό μου, ζήτησα απ’ τη γραμματέα χαρτί και μολύβι και σημείωσα δύο στοιχεία απ’ το όνειρο: έναν αστυνομικό ασύρματο κι ένα όπλο. Αυτό μου αρκούσε. Ανέκαθεν έλεγα πως προτιμώ την ονειροπόληση απ’ τα όνειρα της νύχτας, όμως αγαπώ και τη λογική των ονείρων. Εκεί μπορούν να συμβούν τα πάντα και να βγάζουν και νόημα.»

Με αφορμή το πρόσφατο άρθρο του Ηλία Μαγκλίνη που δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της Κυριακής, ανακαλύπτουμε ξανά τον σκοτεινό και μαγευτικό κόσμο του Ντέιβιντ Λιντς.

Διαβάστε ολόκλρηο το άρθρο: https://www.kathimerini.gr/culture/563422771/eche-sto-myalo-soy-mono-fantasmata/

📖 «Χώρος Ονείρων» – Η αυτοβιογραφία του Ντέιβιντ Λιντς
Για πρώτη φορά, ο Λιντς μάς ανοίγει την πόρτα στο μυαλό του, μιλώντας για τη ζωή, τις ταινίες, τις καλλιτεχνικές του εμμονές και το βαθύ μυστήριο που καθορίζει το έργο του. Η αυτοβιογραφία του κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις ΡΟΠΗ, προσφέροντας μια μοναδική ματιά στον πιο αινιγματικό δημιουργό του σύγχρονου κινηματογράφου.

🔗 Αποκτήστε το εδώ: https://www.ropipublications.com/choros-oneirwn/

27/01/2025

🌊 ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ 📖

Το Public και οι εκδόσεις Ροπή σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Enric Sala, «Η φύση της Φύσης: γιατί χρειαζόμαστε την άγρια φύση», την Πέμπτη 30 Ιανουαρίου στις 19:00, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Public Συντάγματος.

Ο Enric Sala, θαλάσσιος βιολόγος και National Geographic Explorer-in-Residence, μίλησε πρόσφατα στο TIME για τη σημασία της προστασίας των ωκεανών και της άγριας φύσης.

«Ο Sala συνδέει τα υγιή ωκεάνια οικοσυστήματα με οφέλη για τον άνθρωπο, όπως η δέσμευση άνθρακα, και στηρίζει τα επιχειρήματά του σε επιστημονικά δεδομένα που είτε έχει αποστηθίσει είτε έχει διεξαγάγει ο ίδιος. Ωστόσο, αυτό που τον καθιστά τόσο αποτελεσματικό ως υπερασπιστή των ωκεανών είναι η ικανότητά του να απλοποιεί την επιστημονική πολυπλοκότητα σε απλές έννοιες που ακόμη και όσοι δεν έχουν επαφή με τη θάλασσα μπορούν να κατανοήσουν. Με αυτόν τον τρόπο, βοηθά τις κυβερνήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο να δεσμευτούν για την προστασία του 30% των ακτών και των ωκεανών τους έως το 2030.

Μέχρι στιγμής, ο Sala έχει καταφέρει να δεσμεύσει 2,5 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια (6,5 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα) ακτογραμμής και ωκεανού σε 26 προστατευόμενες θαλάσσιες περιοχές, μια έκταση διπλάσια από την Ινδία, όπου απαγορεύεται η αλιεία, η απόρριψη αποβλήτων, η εξόρυξη και άλλες καταστροφικές δραστηριότητες.

Ο ωκεανός έχει ήδη απορροφήσει πάνω από το 90% της υπερθέρμανσης του πλανήτη που προκαλείται από τα αέρια του θερμοκηπίου, εξηγεί ο Sala, «αλλά δεν θα μπορεί να απορροφά τις επιπτώσεις μας για πολύ ακόμα, χωρίς σοβαρές συνέπειες». Η καταστροφή των κοραλλιογενών υφάλων σημαίνει την απώλεια οικοτόπων που υποστηρίζουν, θρέφουν ή προστατεύουν το ένα τέταρτο της θαλάσσιας ζωής, συμπεριλαμβανομένων των ψαριών που αποτελούν βασική πηγή πρωτεΐνης και εισοδήματος για ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους παγκοσμίως. Οι ύφαλοι συμβάλλουν στην παγκόσμια οικονομία με υπηρεσίες όπως ο τουρισμός, η προστασία των ακτών, η αλιεία και η παραγωγή τροφίμων, με εκτιμώμενη αξία 2,7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως. Οι οικονομικές συνέπειες της απώλειας των κοραλλιογενών υφάλων είναι δυσοίωνες και πλησιάζουν επικίνδυνα, τονίζει ο Sala. Μια αύξηση της θερμοκρασίας κατά 2°C ή περισσότερο σε σχέση με την προ-βιομηχανική εποχή θα εξαφανίσει το 99% των υφιστάμενων κοραλλιογενών υφάλων. Τον Ιούλιο του 2023, η μέση παγκόσμια θερμοκρασία είχε ήδη φτάσει τους 1,5°C.

Ωστόσο, υπάρχει ελπίδα, λέει ο Sala. Η έρευνά του έχει δείξει ξανά και ξανά ότι αν δοθεί στη φύση ο απαραίτητος χώρος για να ανακάμψει από την ανθρώπινη εκμετάλλευση, μπορεί να αναγεννηθεί. «Μια θαλάσσια προστατευόμενη περιοχή δεν μπορεί να μειώσει τη θερμοκρασία του νερού ή να σταματήσει την υπερθέρμανση, αλλά αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι οι πλήρως προστατευόμενες περιοχές είναι πιο ανθεκτικές», εξηγεί. Έχει δει ανέπαφους κοραλλιογενείς υφάλους, που είχαν ασπρίσει λόγω των θαλάσσιων καυσώνων, να ανακάμπτουν πλήρως μέσα σε πέντε χρόνια—αλλά μόνο όταν η θαλάσσια τροφική αλυσίδα παραμένει άθικτη, δηλαδή με τους καρχαρίες ως κορυφαίους θηρευτές και όλα τα υπόλοιπα είδη που συνθέτουν το οικοσύστημα. Ένας ύφαλος, λέει, δεν είναι απλώς κοράλλια. Είναι ένα ευαίσθητο οικοσύστημα που περιλαμβάνει βακτήρια, άλγη, φυτά, δίθυρα, καβούρια, αχινούς, φυτοφάγα ψάρια και σαρκοφάγα θηρευτές που διατηρούν την ισορροπία. Αν αφαιρέσεις ένα στοιχείο, όλο το σύστημα γίνεται ασταθές. «Αν επιβιβαστείτε σε ένα αεροπλάνο και ο πιλότος σας πει ότι λείπουν πέντε βίδες, αλλά δεν ξέρει από πού, θα πετούσατε ακόμα;» ρωτά.»

- Για το βιβλίο "Η φύση της Φύσης" θα μιλήσουν διακεκριμένοι επιστήμονες και ειδικοί στον τομέα της περιβαλλοντικής προστασίας.

📍 Ελάτε να γίνετε μέρος μιας κρίσιμης συζήτησης για το μέλλον του πλανήτη μας και την προστασία της άγριας φύσης! 🌍🌿

Περισσότερες πληροφορίες για την εκδήλωση μπορείτε να βρείτε εδώ: https://blog.public.gr/ekdiloseis/paroysiasi-toy-biblioy-i-fysi-tis-fysis-giati-hreiazomaste-tin-agria-fysi-toy-enric-sala?

Ολόκληρη τη συνέντευξη του Sala στο περιοδικό TIME, μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ: https://time.com/6307205/enric-sala-ocean-conservation/

26/01/2025

#Βιβλιοπαρουσίαση

«Συνεπώς, η κοινωνία της πλατφόρμας υποβάλλεται σε δύο αντιφατικές διαδικασίες: από τη μια πλευρά, έχουμε τη διαδικασία πλατφορμοποίησης των εργαζόμενων, των καταναλωτών, των ακτιβιστών και γενικότερα όλων των πελατών των πλατφορμών, η οποία στοχεύει στην πειθάρχηση και την κοινωνικοποίηση των παραπάνω σύμφωνα με τους κανόνες και τις έξεις (habitus) της ηθικής οικονομίας της πλατφόρμας. Από την άλλη πλευρά, έχουμε τη διαδικασία της αυξανόμενης αντίστασης σε αυτή την ηθική οικονομία, η οποία λαμβάνει ολοένα και πιο δομημένες μορφές ατομικής και συλλογικής δράσης. Αλλά αυτές οι ολοένα και πιο δομημένες μορφές αντίστασης είναι δυνατό να προκύψουν μόνο όταν οι χρήστες της πλατφόρμας έχουν αποκτήσει ικανοποιητική γνώση των διαδικασιών λεηλασίας των δεδομένων, των σωμάτων, της συναισθηματικής κατάστασης και της επίδοσής τους από τις πλατφόρμες.

Υπό αυτή την έννοια, οι πρακτικές καθημερινής αντίστασης που χαρτογραφήσαμε αποτελούν το πρώτο βήμα, όχι τη λύση, σε μια διαδικασία συνειδητοποίησης ενός τεράστιου πλήθους δρώντων που κατέχουν μια θέση μέτριας/ακραίας αδυναμίας ή υποτέλειας σε σχέση με τις πλατφόρμες. Όπως παρατήρησε ο James Scott, «μέσω της πάλης, αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ως τάξεις». 0 Σχολιάζοντας το κίνημα των Λουδιτών, ο βρετανός ιστορικός Eric Hobsbawm υποστήριξε κάποτε ότι «μέσω της καταστροφής των μηχανών, οι Λουδίτες συγκροτήθηκαν σε τάξη, δημιουργώντας δεσμούς αλληλεγγύης». Ακολουθώντας τον Hobsbawm, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι μέσω της άσκησης τακτικών και στρατηγικών μορφών αλγοριθμικής αντίστασης που δεν ευθυγραμμίζεται με την ηθική οικονομία της πλατφόρμας, οι εργάτες πλατφόρμας «συγκροτούνται σε τάξη, δημιουργώντας δεσμούς αλληλεγγύης». [...]

Περιγράψαμε την αμφιλεγόμενη μετάβαση που λαμβάνει χώρα
στην κοινωνία της πλατφόρμας, χαρακτηρίζοντάς την ως μια διαδικασία σύγκρουσης μεταξύ δύο (και, πιθανώς, περισσότερων) ανταγωνιστικών ηθικών οικονομιών. Οι χρήστες της πλατφόρμας συνεχίζουν να ταλαντεύονται ανάμεσα σε μορφές αντίστασης που διαμορφώνονται από συνεργατικές ηθικές αξίες και άλλες μορφές αντίστασης που βασίζονται σε ανταγωνιστικές ηθικές οικονομίες.

Το βιβλίο αυτό, παρόλο που αναγνωρίζει την ανισορροπία δυνάμεων μεταξύ πλατφορμών και χρηστών, επιχειρεί ταυτόχρονα να σκιαγραφήσει ένα όραμα πιο σύνθετο και εκλεπτυσμένο, υπογραμμίζοντας πως η διαμάχη είναι ακόμα ανοιχτή: οι ήχοι της μάχης είναι ήδη εδώ, αλλά η έκβαση παραμένει αβέβαιη. Παραφράζοντας τους Stuart Hall κ.ά., αναφορικά με τις σχέσεις μεταξύ υποτελών και κυρίαρχων πολιτισμών, θα μπορούσαμε να πούμε ότι «η έκβαση» της διαμάχης μεταξύ εξουσίας της πλατφόρμας και ανθρώπινης εμπρόθετης δράσης «δεν δίνεται, αλλά γίνεται»

Πολλοί άνθρωποι έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι η υπολογιστική εξουσία που διαθέτουν οι πλατφόρμες μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας και συνδυάσουμε τη γνώση, τον χρόνο και τους οικονομικούς μας πόρους. Η υπολογιστική εξουσία μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο μέσω της συνεργατικότητας, της αμοιβαίας βοήθειας, της συλλογικής ισχύος.

Οι πλατφόρμες είναι το πεδίο μάχης στο οποίο τα άτομα άλλοτε χορεύουν με τους αλγορίθμους και άλλοτε συγκρούονται με αυτούς. Άλλοτε χάνουν∙ άλλοτε κερδίζουν (προσωρινά). Άλλοτε εμ-παίζουν το σύστημα∙ άλλοτε το αλλάζουν ριζικά.

Ο αγώνας συνεχίζεται.»

- Απόσπασμα από το βιβλίο "Αλγόριθμοι της Αντίστασης: Η Καθημερινή Πάλι Ενάντια στην Εξουσία της Πλατφόρμας" των Tiziano Bonini & Emiliano Treré.

📢 Σας προσκαλούμε στην παρουσίαση του βιβλίου «Αλγόριθμοι της Αντίστασης», μια κριτική ματιά στη σχέση τεχνολογίας και κοινωνικής αλλαγής!

📅 Ημερομηνία & Ώρα: Τρίτη 28 Ιανουαρίου, 19:00
📍 Τοποθεσία: Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (Σταδίου 24, Αθήνα)

Το βιβλίο διερευνά πώς η τεχνολογία μπορεί να λειτουργήσει ως εργαλείο καταπίεσης αλλά και ως μέσο αντίστασης. Μέσα από την ανάλυση σύγχρονων δεδομένων και παραδειγμάτων, αποκαλύπτεται ο ρόλος των αλγορίθμων στη διαμόρφωση της πολιτικής, της κοινωνίας και της καθημερινής ζωής.

📚 Ελάτε να συζητήσουμε για τον τρόπο με τον οποίο οι αλγόριθμοι επηρεάζουν την πληροφόρηση, τις πολιτικές αποφάσεις και την κοινωνική δράση.

🔗 Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο: https://www.ropipublications.com/algorithmoi-tis-antistasis/

#Βιβλιοπαρουσίαση 📖 #ΑλγόριθμοιΤηςΑντίστασης #Τεχνολογία #Κοινωνία #ΨηφιακήΕποχή #ΚριτικήΣκέψη #Αλγόριθμοι #ΕκδόσειςΡΟΠΗ #ΔίκαιηΤεχνολογία #βιβλίο

Την  Τρίτη 28 Ιανουαρίου, στις 19:30 η Αλυσίδα Πολιτισμού IANOS και οι εκδόσεις ΡΟΠΗ διοργανώνουν παρουσίαση του βιβλίου του Tiziano Bonini & Emiliano Trere’ με τίτλο «Αλγόριθμοι της ....

25/01/2025

Την Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2025, στη φιλόξενη Λογοτεχνική Γωνία στη Λάρισα, πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου μας «Graphic Novel και Ολοκαύτωμα. Διδακτικές Προτάσεις και Εφαρμογές για την Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση».

🙏 Ευχαριστούμε θερμά τη Betty-Beatriki Magrizou (Μπέττυ Μαγρίζου), συγγραφέα και Γενική Γραμματέα της Ισραηλιτικής Κοινότητας Λάρισας, καθώς και τη Rania Veremi (Ράνια Βερέμη), Πρόεδρο του Συνδέσμου Φιλολόγων Λάρισας, για τις εξαιρετικές εισηγήσεις τους.

🎤 Ιδιαίτερη τιμή για εμάς οι χαιρετισμοί του Αντιδημάρχου Πολιτισμού, Θωμά Ρετσιάνη, του Προέδρου της Ισραηλιτικής Κοινότητας Λάρισας, Μωυσή Μανουάχ, και του Δημήτρη Χορταργιά, Προέδρου του Μορφωτικού Ιδρύματος Συντακτών Θεσσαλίας, Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον δημοσιογράφο και Αντιπρόεδρο του Ιδρύματος, Γιάννη Σιούλα, για τον άψογο συντονισμό της εκδήλωσης.

✨ Συγχαρητήρια στις μαθήτριες του Μουσικού Σχολείου Λάρισας, που μας συγκίνησαν με την απαγγελία ποιημάτων των Μανόλη Αναγνωστάκη και Γιώργου Ιωάννου.

💡 Ένα μεγάλο ευχαριστώ στις συγγραφείς του βιβλίου και στους ομιλητές-ομιλήτριες της εκδήλωσης, που με τη συμμετοχή τους έδωσαν ουσιαστικό περιεχόμενο και αξία στη συζήτηση, αναδεικνύοντας τη σημασία της εκπαίδευσης μέσα από τη δύναμη του graphic novel.

📚 Ιδιαίτερες ευχαριστίες στην Αντιδημαρχία Πολιτισμού Δήμου Λαρισαίων και τον Αντιδήμαρχο, Θωμά Ρετσιάνη, για την τιμητική πρόσκληση και τη θερμή φιλοξενία, καθώς και στους συνδιοργανωτές της εκδήλωσης:

Ισραηλιτική Κοινότητα Λάρισας
Σύνδεσμο Φιλολόγων Λάρισας
Μορφωτικό Ίδρυμα Συντακτών Θεσσαλίας, Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας
Βιβλιοπωλείο Καλτσάς
💙 Σας ευχαριστούμε όλους για τη στήριξη και την παρουσία σας σε μια βραδιά αφιερωμένη στη γνώση, τη μνήμη και τη δύναμη της εκπαίδευσης.

📸 [Παρακάτω μπορείτε να δείτε στιγμιότυπα από την εκδήλωση!]

23/01/2025

Το 2018 είχε κυκλοφορήσει μια υβριδική «αυτοβιογραφία» του Λιντς με τίτλο "Χώρος Ονείρων" [κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις ΡΟΠΗ], όπου η αφήγηση εναλλάσσεται ανάμεσα στη βιογράφο του Κριστίν Μακένα και τον ίδιον. «Η μητέρα του Ντέιβιντ Λιντς ήταν άνθρωπος της πόλης και ο πατέρας του της επαρχίας», ξεκινάει το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου. «Αυτό ίσως είναι ένα καλό σημείο για να ξεκινήσουμε αυτή την ιστορία, επειδή πρόκειται για μια ιστορία δυαδικότητας. "Βρίσκονται τα πάντα σε μια τόσο τρυφερή κατάσταση, όλη αυτή η σάρκα…, και είναι ένας ατελής κόσμος", παρατηρεί αινιγματικά ο Λιντς, και αυτή η κατανόηση είναι κεντρική σε ό,τι έχει κάνει. Ζούμε στο βασίλειο των αντιθέτων, ένα μέρος όπου το καλό και το κακό, το πνεύμα και η ύλη, η πίστη και η λογική, η αθώα αγάπη και η σαρκική λαγνεία, υπάρχουν δίπλα-δίπλα σε μια αμήχανη ανακωχή. Το έργο του Λιντς κατοικεί στην περίπλοκη εκείνη ζώνη όπου συγκρούονται το όμορφο και το καταραμένο…».

Στο ίδιο βιβλίο, με αφορμή τον απίστευτο τρίτο κύκλο του Twin Peaks –κυριολεκτικά ό,τι πιο σεισμικό και μεγαλειώδες έχουν να επιδείξουν τα οπτικοακουστικά μέσα για τον αιώνα που διανύουμε–, ο ίδιος έλεγε για τη «μουσική» του προσέγγιση στη δημιουργία αξέχαστων σκηνών, εικόνων και συμβόλων στα οποία επιστρέφει, κι αυτός κι εμείς, σαν υπνωτισμένοι, ξανά και ξανά, αντικρίζοντας κάθε φορά διαφορετικό είδωλο στον καθρέπτη: «Όλοι έχουν θεωρίες για το τι ακριβώς πραγματεύεται η σειρά, πράγμα που είναι υπέροχο, και δεν θα είχε σημασία αν εξηγούσα τη δική μου θεωρία. Τα πράγματα έχουν τις δικές τους αρμονίες, και αν είσαι όσο πιο πιστός μπορείς σε μια ιδέα, τότε οι αρμονίες θα υπάρχουν και θα είναι αληθινές, ακόμα κι αν είναι αφηρημένες. Μπορεί να επιστρέψει κανείς μετά από δέκα χρόνια σε κάτι και να το δει με εντελώς διαφορετικό τρόπο, μπορεί μάλιστα να δει περισσότερα πράγματα – αν πιστεύει στην αλήθεια της αρχικής ιδέας. Αυτό είναι ένα από τα όμορφα πράγματα που μπορεί να κάνει ο κινηματογράφος: Μπορείς να επιστρέψεις στον ίδιο κόσμο αργότερα και να αποκομίσεις περισσότερα, αν ήσουν πιστός στις βασικές του νότες…»

Στις 17 Ιανουαρίου 2025, ο Δημήτρης Πολιτάκης έγραψε στη LIFO ένα άρθρο με τίτλο "Μόνο στα όνειρα", αποτίοντας φόρο τιμής στον Ντέιβιντ Λιντς: https://www.lifo.gr/stiles/daily/mono-sta-oneira

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο: https://www.ropipublications.com/choros-oneirwn/

Ντέιβιντ Λίντς & Κριστίν ΜακΚένα Περιγραφή Mοιραστείτε Περιγραφή Σε αυτό το μοναδικό υβρίδιο βιογραφίας και απομνημονεύματος, ο Ντέιβιντ Λιντς μιλά πρώτη φορά για ...

21/01/2025

📚 Προπατορικά Αμαρτήματα Βιβλίων Φυσικής

Το απόσταγμα 50 ετών εμπειρίας στη διδασκαλία της Φυσικής μοιράζεται με το αναγνωστικό κοινό ο ομότιμος καθηγητής και συγγραφέας Παναγιώτης Κουμαράς. Στη συνέντευξη που έδωσε στον Άλκη Γαλδαδά που δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ Science (19/01), αναδεικνύεται η σημασία της ορθής ερμηνείας των φυσικών φαινομένων και τη συχνά προβληματική παρουσίασή τους στα σχολικά βιβλία.

🔬 Το βιβλίο του Παναγιώτη Κουμαρά «Προπατορικά Αμαρτήματα Βιβλίων Φυσικής», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΡΟΠΗ, εστιάζει στις εσφαλμένες ερμηνείες και τα παρανοημένα φυσικά φαινόμενα που συναντώνται στη σχολική διδασκαλία. Από την υδροστατική πίεση μέχρι την έννοια της τάσης στα ηλεκτρικά κυκλώματα, κάθε σελίδα αποτελεί μια πρόκληση αναθεώρησης και κατανόησης.

📖 Μαζί με τον Θοδωρή Πιερράτο, ο συγγραφέας υπογράφει και τον «Οδηγό Διδασκαλίας των Φυσικών Επιστημών με πειράματα», ένα πολύτιμο εργαλείο για εκπαιδευτικούς και μαθητές που επιθυμούν να προσεγγίσουν τη Φυσική μέσα από την πειραματική μέθοδο.

📝 Όπως επισημαίνει ο Άλκης Γαλδαδάς, το βιβλίο αποτελεί το αποτέλεσμα μακρόχρονης έρευνας και προσφέρει πολύτιμες γνώσεις σε όσους ασχολούνται με τη διδασκαλία της Φυσικής. «Ο τίτλος μπορεί να είναι μακρύς, αλλά περιγράφει με αρκετή ακρίβεια το περιεχόμενο. Ακόμη περισσότερο, οι τίτλοι των δέκα κεφαλαίων. Πρόκειται για το έντυπο αποτέλεσμα πολύχρονης αναζήτησης της ορθής ερμηνείας φυσικών φαινομένων, που ερμηνεύονται λάθος σε διάφορα σχολικά βιβλία. Σίγουρα, κανένας από όσους διδάσκουν Φυσική στο σχολείο δεν θα πρέπει να αγνοήσει το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου. Από το πιο απλό – την υδροστατική πίεση, που κάποια σχολικά βιβλία αφήνουν την εντύπωση ότι είναι διανυσματικό μέγεθος, ενώ από τον ορισμό της πρόκειται για μονόμετρο μέγεθος – μέχρι την τάση, η οποία δεν οφείλεται στα εσωτερικά φορτία του αγωγού, αλλά στα επιφανειακά συσσωρευμένα φορτία σε αυτόν. Κυριολεκτικά, κάθε σελίδα του βιβλίου παρουσιάζει ενδιαφέρον. »

🔍 Περισσότερα για το βιβλίο και την προσφορά του στη διδακτική της Φυσικής εδώ: https://www.ropipublications.com/propatorika-amartimata/

#ΕκδόσειςΡΟΠΗ #Βιβλίο #Φυσική #Εκπαίδευση