Eβδομαδιαία Πολιτική - Οικονομική - Ναυτιλιακή - Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών.
(5)
Ελλάδα
Στις ρεματιές και τις πλαγιές
ψηλά πάνω στα όρη
καθότανε και έκλαιγε
μια κρυσταλλένια κόρη.
Θολά ήταν τα μάτια της
τριγύρω της κοιτούσε
ποτάμι τρέχαν δάκρυα
και μέσα της πονούσε.
Ρωτούσε την ανατολή
ρωτούσε και τη δύση
μ’ απόκριση δεν έπαιρνε
το δάκρυ να σφουγγίσει.
Πως έγινες, πως μπόρεσες,
πού ’ναι η λεβεντιά σου
να σ’ αποφεύγουν τα παιδιά
τα νιάτα τα δικά σου!
Γιάννης Κανατσέλης
Σταμάτα
Για ποιόν είναι τα δάκρυα
που τρέχουνε ποτάμι;
Σε ποιόν φέρθηκες άδικα
και τρέχει και δε φτάνει;
Άλλαξε τώρα τακτική
για λίγο σοβαρέψου
δεν είν’ για παίξιμο η ζωή
σταμάτα, λογικέψου.
Μην παίζεις, μην εκτίθεσαι
μη χαίρεσαι καθόλου
Όσα εσύ του έκανες
είν’ τα μισά του όλου.
Ψάξε να βρείς τι λείπουνε
και πόσα σύ χρωστάς,
ύστερα ξαναμέτρα τα
και τότε θα σιωπάς.
Γιάννης Κανατσέλης
Όνειρό είσαι
Το όνειρο το χθεσινό
θέλω να δω ξανά
και όλα όσα ένιωσα
να ’ναι αληθινά.
Απλά κι ωραία όνειρα
μακάρι κάθε βράδυ
να πλέκουνε το όμορφο
της άνοιξης υφάδι.
Να αγκαλιάζουν απαλά,
ν’ αγγίζουνε σα χάδι
και συ ονείρου άπειρου
να γίνεσαι πετράδι.
Να ρίχνουν ροδοπέταλα
μυρτιές και ανεμώνες
να μην ερθούν ποτέ ξανά
οι δύσκολοι χειμώνες.
Γιάννης Κανατσέλης
Ο μαύρος γάτος
Με μαύρο γάτο έμπλεξα
μια νύχτα, ένα βράδυ
με ζόρισε πάρα πολύ
μου έβγαλε το λάδι.
Μ’ ακολουθούσε, γκρίνιαζε
δεν είχε ησυχία
νόμιζα δε με χόνευε
πως μού ’δειχνε κακία.
Άδικα τόνε κάκιωνα
γιατί ήταν δικός μου
ήταν ο δεύτερος εγώ
ο άλλος εαυτός μου.
Κάποια στιγμή τα βρήκαμε
γίναμε φιλαράκια
καθόμαστε, τα πίνουμε
σαν άκακα αρνάκια.
Γιάννης Κανατσέλης
Πέστε της
Γάργαρο ύδωρ και πηγή
πού ’ρχονται τα πουλάκια
να πιούνε και να δροσιστούν
να πούνε δυό λογάκια.
Είναι το προσωπάκι σου
τα δροσερά σου χείλη
που ένοιωσα το μέλι τους
να με κτυπά σα σμίλη.
Πληγές μεγάλες άνοιξαν
μου έφυγε το αίμα
με ’κάναν να παραμιλώ
δεν είν’ καθόλου ψέμα.
Αηδόνι, πετροκότσιφα
σπουργίτι, περιστέρι
πέστε της σας παρακαλώ
πως τήνε θέλω ταίρι.
Γιάννης Κανατσέλης
Ένα βοτάνι
Τι έχω κάνει πέστε μου
σε τι μπορεί να φταίω
να έχω στην αγάπη της
νούμερο τελευταίο!
Που να το πω αλήθεια
πως να το μολογήσω
ότι δε θέλει να με δει
μπροστά της ή ξοπίσω.
Του θανατά αισθάνομαι
και βαριανασαίνω
να τήνε βλέπω να περνά
και να αργοπεθαίνω.
Πέστε μου ένα γιατρικό
φέρτε μ’ ένα βοτάνι
μήπως μπορέσει κάποτε
τον πόνο μου να γιάνει.
Γιάννης Κανατσέλης
Σκαρί λευτεριάς
Άστραψαν ουρανός και γη
φωτίζοντας την πλώρη
του καϊκιού που τόλμαγε
με αετίσια κόρη.
Περίμενε να μη φανεί
καθόλου το φεγγάρι
και να σαλπάρει την αυγή,
πρίν κράξει πετεινάρι
Υψώθηκαν τα κύματα
να πνίξουν το καΐκι
και να το πάνε στο βυθό
σαν την πλανεύτρα Κίρκη.
Μα κείνο είχε δύναμη
και πιο μεγάλη τόλμη
έβαζε μπρος τη μηχανή
π’ αγκομαχούσε μόνη.
Δεν άντεχε τον θάνατο
τον πόλεμο χτυπούσε
ήταν αγρίμι μοναχό
ωσάν θεριό βρυχούσε.
Πάλευε για τη λευτεριά
με κύματα, με βόλια
είχε μαζί του ένα Θεό
και κάμποσα διαβόλια.
Γιάννης Κανατσέλης
Ξύπνα
Ξύπνα και χάραξε, ο ήλιος βγήκε
και σε προσμένει για να σε δει.
Ξύπνα αργήσαμε, η νύχτα έφυγε
τα δυό ματάκια σου είν’ η αυγή.
Ξύπνα και άνοιξε το παραθύρι
να μπει το φως και η χαρά.
Ξύπνα, το νόημα, του κόσμου δώσε
η ζωή ξεκινάει και προχωρά.
Ξύπνα και πρόβαλε το πρόσωπό σου
που λάμπει πάντα και άστρα γεννά.
Ξύπνα περβόλι του κόσμου όλου
η νύχτα έφυγε παντοτινά.
Γιάννης Κανατσέλης
Πλέω
Πάντοτε έπλεα
και είχα
μια θάλασσα
για όνειρο.
Αγαπούσα το ίδιο
τον ουρανό
και τον κοιτούσα
κατάματα.
Έτσι ένωσα
θάλασσα, ουρανό
με τις αχτίνες
του ήλιου.
Ένοιωσα τότε
πως ουρανός
και θάλασσα
έγιναν ένα.
Άμα γνωρίσεις
καλά τη θάλασσα
κάνεις δικό σου
τον ουρανό.
Κι αν ο ήλιος
κάπου κρυφτεί
έχεις τη βροχή
που τους δένει.
Αυτή είναι
η μεγάλη χαρά.
Αυτός είναι
ο κόσμος!
Γιάννης Κανατσέλης
Ήρθες
Αναπνοή εγίνηκες
και ήρθες να με βρεις
για να μου δώσεις όνειρα
δίπλα μου να σταθείς.
Έβγαλες την ανάσα σου
για να μου την προσφέρεις
την άνοιξη μες στην καρδιά
απλόχερα να φέρεις.
Τα χείλη δώσανε φιλιά
μέσα στο αίμα μπήκαν
ανέβηκαν πολύ ψηλά
στον ουρανό σταθήκαν.
Ζω και υπάρχω για αυτά
που κάθε μέρα δίνεις
τα φάρμακα, τα γιατρικά
το άρωμα π’ αφήνεις.
Γιάννης Κανατσέλης
Ελπίδα και λάμψη
Το κρύο ήρθε τσουχτερό
κι από το παραθύρι
βλέπεις φτωχό και άστεγο
παιδί με δίχως κύρη.
Νοιώθεις τα χίλια βάσανα
και τη βροχή να πέφτει,
τον κόσμο όλο καθαρά
αμαρτωλό και ψεύτη.
Σκέφτεσαι, συλλογίζεσαι
και δάκρυα κυλάνε
για όλους όσοι σέρνονται
βογγάνε και πονάνε.
Δεν είναι ο κακός καιρός
που όλα τα μαραίνει.
Είναι το έρμο ριζικό
που όλα τα ξεραίνει.
Μία ελπίδα δυνατή
ενός κεριού η λάμψη
μπορεί να φέρει ανατροπή
το θάνατο να κάμψει.
Γιάννης Κανατσέλης
Τα θέλω όλα
Είσαι στη ζωή μου
μα ποτέ δεν προσπάθησες
να γίνεις η ζωή μου.
Είσαι δίπλα μου
αλλά ποτέ δεν ένοιωσες
το χτύπο της καρδιάς μου.
Είσαι πολλά για μένα
αλλά ποτέ
δεν έγινες όλα.
Είσαι φως
αλλά δεν κατάφερες
να με φωτίσεις.
Είσαι τόσο καλός
μα δεν ήσουν
ο καλύτερος.
Είσαι ένας
μα ποτέ
δεν έγινες ο ένας.
Είσαι για μένα
αλλά ποτέ
δεν έγινες Εγώ.
Γιάννης Κανατσέλης
Κέρασμα
Κράτα ότι σου αξίζει
και μην βάζεις στην καρδιά
ότι πίσω σε γυρίζει
και δεν σου χαμογελά.
Ένα όνειρο ωραίο
είναι πάντα η ζωή
μην το δέχεσαι μοιραίο
θέλει όμως προσοχή.
Άφησε την ιστορία
να σε γράψει δυνατά
μη σου μένει απορία
πως δε σπάνε τα δεσμά.
Έλα κλάψε, χαμογέλα
ότι έρχεται περνά
πούλησε και λίγο τρέλα
η ζωή σου το κερνά.
Γιάννης Κανατσέλης
Τα αντίθετα
Μειδίασε ο σοφός,
σαν είδε
να μιλά το στόμα
δίχως τη σκέψη.
Απόρησε όταν άκουσε
ότι το σκοτάδι
θα νικήσει το φως
πέρα για πέρα.
Αποχώρησε διακριτικά
για να μη νοιώσει,
το δίκιο να νικιέται
από το άδικο.
Έσφιξε τα χείλη
όταν κατάλαβε
πως ο κόσμος
δε γνωρίζει να βαδίζει.
Πίστεψε τελικά,
πως υπάρχουν λόγοι
να υπάρχουν όλα,
κι ας είναι αντίθετα.
Γιάννης Κανατσέλης
Το άλλο δάκρυ
Δεν είναι αυτό το δάκρυ
που έπεσε στη γη
και περίμενες να φυτρώσει.
Είναι το άλλο,
αυτό που σφούγγισες ανέμελα
και καθάρισες τα μάτια.
Είναι εκείνο το δάκρυ
που άφησε γεύση γλυκιά
σαν έφτασε στα χείλη.
Είναι το δάκρυ χαράς
που σε έκανε να σηκώσεις
ψηλά το κεφάλι.
Γιάννης Κανατσέλης
Είμαι κοντά σου
Πώς να σε ευχαριστήσω
και να πω όσα πιστεύω.
Τα ματάκια τα κλαμένα
όταν τα κοιτάζω… φεύγω.
Δεν μπορούνε οι αγγέλοι
να σε βλέπουν δακρυσμένη
και μου είπανε εμένα
να σε κάνω ευτυχισμένη.
Είναι δύσκολο το έργο
μα ελπίζω πως μπορώ
τα δικά σου τα ματάκια
όλη μέρα να φιλώ.
Γη και ουρανό γυρνούσα
σαν και σένα ν’ ανταμώσω
μα αρκούσε ένα βλέμμα
κει σιμά μου να απλώσω.
Γιάννης Κανατσέλης
Κάλεσμα
Δεν με άκουσες ποτέ
αδελφέ μου νοητέ.
Ήσουν πάντοτε απών
και ας έλεγες παρών.
Κοίταγες τον εαυτό σου
κι όχι τον περίγυρό σου.
Είχες μάτια ανοιχτά
μα τα κράταγες κλειστά.
Πίστευες ότι εζούσες
όμως δεν το προσπαθούσες.
Χαμογέλαγες στο δήθεν
και επήγαινες στο κείθεν.
Να αλλάξεις δεν το θές
ίδια σήμερα με χθες.
Η ζωή σου στη γωνία
πέρ’ από την κοινωνία.
Γιάννης Κανατσέλης
Γιορτάζω
Τα τηλέφωνα χτυπάνε
για να δώσουνε ευχές
μα εγώ προσμένω ένα
που δεν έρχεται ποτές.
Κάθε χτύπος κι ένα δάκρυ
μια ελπίδα που ξυπνά
ένας κόμπος που με πνίγει
και η ώρα δεν περνά.
Πόσο πια να περιμένω
να χτυπήσει και για μένα
να ακούσω λίγα λόγια
όμορφα κι αγαπημένα!
Θέλω λέξεις της καρδιάς
να νοιώσω τρυφερά
να μ’ ακουμπήσουν ζεστά
να μου δώσουν χαρά.
Γιάννης Κανατσέλης
Σπίθα
Όταν μέσα σου η σπίθα
γίνεται φωτιά μεγάλη
απελπίζεσαι και τρέχεις
σαν αγρίμι και τσακάλι.
Δε φοβάσαι μην καείς
παρανάλωμα μη γίνεις
μα τη σπίθα να προλάβεις
και ανέπαφος να μείνεις.
Χώρο να κρυφτείς δεν έχεις
και γυρνάς σαν το χαμένο
απλανές έχεις το βλέμμα
και μυαλό τρικυμισμένο.
Δρόμο, διέξοδο να βρεις
όλη μέρα το παλεύεις
ψάχνεις άκρη στο κουβάρι
μα συνέχεια το μπερδεύεις.
Γιάννης Κανατσέλης
Θεριά
Τα χρόνια τρέχουν σα νερό
ποτέ δε σταματάνε
φεύγουνε, πάνε γρήγορα
πάντοτε σε γελάνε.
Σου τάζουνε ότι ποθείς
σου λένε παραμύθια
για ένα κόσμο άλλονε
που δεν είναι αλήθεια.
Να στηριχθείς επάνω τους
ποτέ μην προσπαθήσεις
θα απογοητευτείς οικτρά
θα κλάψεις, θα δακρύσεις.
Κανένας δεν κατάφερε
ποτέ να τα δαμάσει
είναι θεριά ανήμερα
τον πόλεμο θα χάσει.
Γιάννης Κανατσέλης
Αθάνατη πηγή
Ποιος ξέρει τι ‘χες στο μυαλό
και τι σε προσκαλούσε
να αποδράσεις στ’ άγνωστο
και τι σε συγκινούσε.
Μη κι ήταν η ανατολή
του ήλιου που φωτίζει
ή το φεγγάρι έπιασε
το νου να σου γυρίζει;
Κάποια πηγή με ύδατα
αθάνατα και νιότη
που πάντα θα σε κράταγε
εδώ στην ανθρωπότη;
Κανείς δεν έμαθε ποτέ
δεν άκουσε για σένα
ίσως να επλανεύτηκες
εκεί μακριά στα ξένα!
Γιάννης Κανατσέλης
Ανεμώνα
Μίλα μου για να σε νιώσω
έλ’ απόψε πιο κοντά
να ενώσουμε τα πάθη
πού ’ναι μέσα μας βαθειά.
Όνειρα πολλά για σένα
έπλασα μες στο μυαλό
να στα τραγουδήσω θέλω
με ’να μαγεμέν’ αυλό.
Τι και πώς να σ’ αγαπήσω
είσαι διαλεχτό λουλούδι,
όμορφα μοσχοβολάς
κάτασπρο σαν αγγελούδι.
Μια βραδιά με πολύ κρύο
τώρα μέσα στο Χειμώνα
έλα λίγο να ζεστάνεις
τη δική μου ανεμώνα.
Γιάννης Κανατσέλης
Ελευθερία
Έγραψα τ’ όνομά σου
γράμμα – γράμμα
να το ’χω προσευχή
να κοινωνώ άγιο νάμα.
Κάθε γράμμα και ευχή
Ελευθερία, ζηλεμένη,
σπάνια ζωντανή
και πάντα προδομένη.
Ελευθερία όλων πιο ψηλά
με αίμα κερδισμένη
κορμιά νεκρών παιδιών
σε έχουν πληρωμένη.
Δε βογγάς ποτέ
δάκρυα καυτά χύνεις
το πληγωμένο σου κορμί
μ’ αυτά να πλύνεις.
Γιάννης Κανατσέλης
Αγάπησα
Σε θέλω όπως το νερό
και όπως τον αέρα.
Σε λαχταρώ σαν το βοσκό
που ’χασε τη φλογέρα.
Κοντά σου μόνο ηρεμώ
μου φεύγουν οι σεβντάδες
γίνομαι πάντα τρυφερός
αρχίζω τις καντάδες.
Τι να σου πω, τυφλώθηκα
όμως δεν κάνω πίσω
είσαι το θαύμα της ζωής
θα το ομολογήσω.
Κανένα πράγμα δεν ποθώ
τίποτα δεν με πιάνει
μόνο να σ’ έχω δίπλα μου
θέλω κι αυτό μου φτάνει.
Γιάννης Κανατσέλης
Χαλασμός
Κάπου βαραίνει ο λογισμός
κι η γη όλο γυρίζει
είναι το μέλλον θλιβερό
μαύρο και δεν φεγγίζει.
Που να σταθεί ο άρρωστος
κι ο πένης να πλαγιάσει;
Είναι το κρύο που γροικά
τα κόκκαλα να σπάσει.
Ο χάρος βγήκε παγανιά
και ότι βρει θερίζει
όλα τα φέρν’ ανάποδα
κι όλα τα αφανίζει.
Πόλεμοι γύρω γίνονται
κανένα δεν αφήνουν
χιλιάδες πέφτουν τα κορμιά,
αλιά σ’ αυτούς που μείνουν.
Σε ποιόνε να απευθυνθείς
και ποιος να δώσει βάση
τούτο τον κόσμο που πονεί
να τόνε ησυχάσει;
Γιάννης Κανατσέλης
Ένα πουλάκι
Να ’μουν πουλάκι ορφανό
και συ γλυκιά μανούλα
να κούρνιαζα στον κόρφο σου
να τα ξεχνούσα ούλα.
Ένα πουλάκι να ’μουνα
δίχως φωλιά και σπίτι
να με κρατούσες αγκαλιά
σαν το φτωχό σπουργίτι.
Ένα πουλάκι έρημο
να ’μουνα πεταμένο
να άπλωνες το χέρι σου
άλλο δεν περιμένω.
Ένα πουλάκι αδύναμο
να ‘μουν στο ξεροβόρι
να ’δινες την ανάσα σου
πανώριά μου κόρη.
Ένα μικρούλι τόσο δα
πουλάκι σαν και μένα
αγάπησε και πόθησε
να ’ρθει κοντά σε σένα.
Γιάννης Κανατσέλης
Ν’ αντέξω
Στη δύσκολη αυτή στιγμή
που χρόνια τώρα τυρρανεί
πρέπει να κάνω κάτι
ν’ αλλάξω μονοπάτι
και να αντέξω.
Είναι τα βάσανα πολλά
που με πληγώνουν δυνατά
κι ο χρόνος δεν ξαναγυρνά
να τον μετρήσω σοβαρά
και να αντέξω.
Πως έφτασα έως εδώ
λίγη αγάπη να ζητώ
δεν ήταν θέληση καμιά
μα ριζικού ανασεμιά
για να αντέξω.
Βάσανα ήρθανε πολλά
μ’ έχουν κυκλώσει σοβαρά
σύννεφα μαύρος ουρανός
τα σκιάζει όλα κουρνιαχτός
μα θα αντέξω.
Ελπίδα ψάχνω για να βρω
κάτι να δω να κρατηθώ
να αναπλεύσω μια στιγμή
γιατί αξίζει η ζωή
και να αντέξω.
Να πλεύσω σ’ άλλους ουρανούς
όμορφους, άσπρους, γαλανούς
να γίνω λεύτερο πουλί
και να πετάξω μια αυγή
θέλω ν’ αντέξω.
Γιάννης Κανατσέλης
Μεγάλη αγάπη
Δύο ελίτσες σου μικρές
κάτ’ από τα χειλάκια
κάνανε την καρδούλα μου
μάτσο και κουβαράκια.
Τις κοίταζα και ένοιωθα
έξω απ’ τα νερά μου
πονούσα μα δεν έφευγα
με βάσταγ’ η χαρά μου.
Κελάηδησε αστέρι μου
γλυκό μου κοριτσάκι
κλείσε τα ματάκια σου
να ερωτευτείς λιγάκι.
Να δεις τον κόσμο καθαρά
και να τόνε ζηλέψεις
που σ’ έκανε λεμονανθό
και με ’χεις σαγηνέψει.
Πόσο ν’ αντέξω στη φωτιά
τι να ομολογήσω
μέσα μου έχω πυρκαγιά,
δε θέλω να τη σβήσω.
Η αγάπη είναι κόλαση
καζάνι π’ όλο βράζει
δεν ξεθυμαίνει πουθενά
αιώνια κοχλάζει.
Γιάννης Κανατσέλης
Ζωή
Ένας καθρέπτης είν’ η ζωή
πρόσεχε μην τη σπάσεις
γιατί δεν ξέρεις τη θα ’ρθεί
και τι έχεις να χάσεις.
Να την κρατάς πολύ ψηλά
και να την καλοπιάνεις
να την φροντίζεις στοργικά
ότι σου λέει να κάνεις.
Αυτή σου δείχνει καθαρά
το δρόμο να βαδίσεις
και όταν πάνω της κοιτάς
ποτέ δεν θα δακρύσεις.
Και ραγισμένη η ζωή
είναι πολύ ωραία
πάντα στου παραστέκεται
και κάνετε παρέα.
Να την κοιτάς συνέχεια
να της χαμογελάς
να εύχεσαι, να χαίρεσαι
ποτέ μην την πουλάς.
Γιάννης Κανατσέλης
Κολοκοτρώνη 96 Πειραιάς
Piraeus
18535
Be the first to know and let us send you an email when Φωνή Πειραιωτών posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.
Send a message to Φωνή Πειραιωτών:
