AccountNews Greece

01/08/2024

Naftemporiki tv 2 Αυγ. 24 , 11:45 με πολιτική και οικονομία αποτην cvosmote tv και Nova tv

01/07/2024

Στη naftemporiki tv , Τρίτη 2 Ιουλ. 15:45 , με πολιτική και οικονομία , μέσω cosmote tv kai nova tv

30/06/2024

Δευτέρα με τη δημοσιογράφο Σοφία Παραδείση στο ART CHANNEL στίς 22:00 .

24/06/2024

20/06/2024

Στη naftemporiki tv , παρασκευή 21 Ιουν. 12:45 , με πολιτική και οικονομία , μέσω cosmote tv kai nova tv

04/06/2024

24/05/2024

Ο Φοροτεχνικός, Ανδρέας Καλλιγάς μιλάει στο NaftemporikiTVΠαρακολουθείστε το νέο κανάλι της Ναυτεμπορικής από τις πλατφόρμες της Cosmote TV και της Nova αλλά...

22/05/2024

Πέμπτη 23 Μαίου 24 . 14;45 στη naftemporiki.gr/ntv/ με οικονομία και πολιτική . απο την cosmote tv & nova tv

14/05/2024

Τρίτη 14 Μαίου 2024 , 22:00 στο Κεντρικο Δελτίο ειδήσεων του Kontra Channel με τον δημοσιογράφο κο Πάνο Χαρίτο .

18/04/2024

Στη Naftemporiki tv, με το δημοσιογράφο Τάκη Σπηλιόπουλο .
Την Παρασκευή 19 Απρ. 2024 στίς 12:30

13/04/2024

Οικονμία και πολιτική στο Kεντρκό Δελτίο Ειδήσεων , Kυριακή 14 Απρ. 2024 , 22:15

31/03/2024

Την Κυριακή 31 Μαρτ. 2024 στις 22:15 στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων του Kontra Channel με πολιτική και οικονομία .

08/03/2024

Την Κυριακή 10 Μαρτ. 2024 στις 22:00 στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων του Kontra Channel με πολιτική και οικονομία .

25/02/2024

15/11/2023

Μς τη Νικόλ Λειβαδάρη , στη Naftemporiki tv , για το νέο φορολογικό νομοσχέδιο .

16/01/2023

Θα προστεθεί τρίτος μηχανισμός ασφαλείας για προστασία από ηλεκτρονικές απάτες – Προθεσμία 6 μηνών θα δοθεί στις τράπεζες Προθεσμία 6 μηνών θα δίνει στις τράπεζες ...

13/01/2023

18/12/2022

Ευκολότερα, ταχύτερα και χωρίς δικαιολογητικά σε ορισμένες περιπτώσεις θα γίνονται από το νέο έτος οι γονικές παροχές – δωρεές σε χρήμα. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό τ...

18/11/2022

Γράφει ο Θράσος Μίαρης, Φοροτεχνικός, Συνεργάτης Ε.Ε.Α. Με τον Ν. 4442/2016 ( ΦΕΚ 230Α 07-12-2016 ) και την Υπουργική Απόφαση […]

17/05/2022

Τι να τονιστούν σε Μπάιντεν και Κογκρέσο από Κυριάκο Μητσοτάκη
Σήμερα θα συμφωνήσει κανείς οτι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις δεν ήταν ποτέ καλύτερες από ό,τι είναι τώρα.

Από το 1947 και μετά, οι σχέσεις μας με τη νέα (τότε) υπερδύναμη του πλανήτη, έψαχναν να βρουν βηματισμό έχοντας μονίμως την πρόκληση να καταστήσουν συγκλίνοντα τα πολλά αποκλίνοντα μεταξύ τους συμφέροντα.

Το Κυπριακό και η χούντα των συνταγματαρχών, συνιστούν ακόμη τη Μαύρη Βίβλο των ελληνοαμερικανικών σχέσεων. Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχουν απόνερα με τις ίσες αποστάσεις που κρατούν οι ΗΠΑ στα ελληνοτουρκικά εδώ και δεκαετίες.

Η Ελλάδα ωστόσο έχει μια καλή ευκαιρία που πρέπει να αξιοποιήσει συστηματικά (όχι μόνο από μια επίσκεψη, όσο σημαντική και αν είναι) ώστε να δείξει στην Ουάσινγκτον οτι είναι μάταιο να ελπίζει ότι θα βάλει ένα τέλος στο λανθασμένο αφήγημα περί «πάγιας χρησιμότητας της Τουρκίας». Τα αιτήματα της Ελλάδας ωστόσο, δεν πρέπει να διατυπώνονται με «ελληνοτουρκική αύρα».

Η βάση της ελληνική επιχειρηματολογίας Ο πρόεδρος Μπάιντεν είναι μπαρουτοκαπνισμένος στην εξωτερική πολιτική. Είναι όμως βέβαιο οτι εδώ και καιρό, δε λαμβάνει daily briefing για την Ανατολική Μεσόγειο και την Τουρκία. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.

Ο «αυτόματος πιλότος» που δεν οδήγησε εκ του ασφαλούς την αμερικανική εξωτερική πολιτική (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν) έχει επανέλθει στην αμερικανική γραφειοκρατία και ο Πόλεμος στην Ουκρανία φέρνει την ευκαιρία στη σχολή σκέψης που έφερε ουκ ολίγες αποτυχίες στην αμερικανική εξωτερική πολιτική (Ιράκ, Αφγανιστάν, Αραβική Άνοιξη, υποτίμηση Ρωσίας στο παρελθόν, μη έγκαιρη ανάγνωση του ρόλου της Κίνας και της Γερμανίας κ.α) να επαναφέρει τον μύθο του «γεωπολιτικού μονοπωλίου» της Τουρκίας.

Η Ελλάδα χωρίς φόβο και πάθος έχει μοναδική ευκαιρία να παρουσιάσει όσα έχουν αλλάξει από εκείνη την εποχή που η Τουρκία ήταν το κέντρο του κόσμου για τις ΗΠΑ αναφορικά με τη Μέση Ανατολή. Στην Ουάσινγκτον ακόμη και οι άοκνοι υποστηρικτές της Τουρκίας γνωρίζουν οτι η Τουρκία μάλλον επιθυμεί να γίνει το δυτικό άκρο της Ανατολής, παρά το ανατολικό άκρο της Δύσης.

Η Τουρκία έχει αλλάξει τόσο πολύ που δεν θα συμβιβαστεί (ούτε κατά τη διάρκεια, ούτε μετά τον Πόλεμο της Ουκρανίας) με το ρόλο του «Διγενή Ακρίτα» του ΝΑΤΟ προκειμένου να ανασχέσει τη Ρωσία με την οποία έχει ειδικές σχέσεις (στην πραγματικότητα είναι στρατηγικός όμηρος της Ρωσίας). Τα όσα έχουν αλλάξει και πριν τον Πόλεμο της Ουκρανίας είναι ουκ ολίγα. Η Γαλλία και η Αίγυπτος επιθυμούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στη Μεσόγειο. Η ασφάλεια του Ισραήλ κινδυνεύει όλο και περισσότερο τόσο από συμμετρικές όσο και από ασύμμετρες απειλές.

Η Ελλάδα είναι ζωτικής σημασίας τόσο για τη Βόρεια Αφρική, όσο και για την Ε.Ε. και την ασφάλεια του Ισραήλ. Το ίδιο σημαντική είναι και η Κύπρος. Είναι θέμα ψυχρού υπολογισμού: Η Ελλάδα και η Κύπρος μπορούν να γίνουν οι χώρες που μερικώς μπορούν να υποκαταστήσουν (μαζί με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τη Βουλγαρία, την Ρουμανία, την Πολωνία, την Ιορδανία) τον ρόλο της Τουρκίας. Επιπρόσθετα είναι πολύ πιο «οικονομικό» για τις ΗΠΑ να προχωρήσουν σε επιμερισμό του ρόλου της Τουρκίας, δείχνοντας έτσι οτι διδάχθηκαν από τα λάθη κάθε μύθου «γεωστρατηγικού μονοπωλίου».

Η εξωτερική πολιτική έχει λογική διαχείρισης επενδυτικού ρίσκου. Η υπενθύμιση στις ΗΠΑ για το ρόλο της Σούδας και της Αλεξανδρούπολης αποτελεί απόδειξη για το τι σημαίνει η Ελλάδα για τη ζεύξη Ευρωπαϊκού Νότου-Βαλκανίων-Ανατολικής Ευρώπης και Μέσης Ανατολής.

Η αμερικανική λογική της προώθησης μιας αμυντικής πολιτικής της Ε.Ε. μετά τον Πόλεμο της Ουκρανίας, έχει ξανά την Ελλάδα σε περίοπτη θέση. Η ενεργειακή ασφάλεια της Ε.Ε. περνάει από την Ελλάδα και από την Κύπρο, που δίνει τη δυνατότητα στη Γαλλία και ευρύτερα στην Ε.Ε., να είναι ουσιαστικά στη Μέση Ανατολή.

Πολλοί στην Ελλάδα, οι οποίοι έχουν αγκαλιάσει την τουρκική προπαγάνδα, θεωρούν «μικρής σημασίας» το γεγονός οτι η Ελλάδα και η Κύπρος συνιστούν τον μοναδικό δυτικό πυλώνα της ασφάλειας του Ισραήλ το οποίο είναι το πιο σοβαρό κράτος (με σκληρή κουλτούρα ασφάλειας) στην περιοχή, κάτι που σημαίνει οτι «δεν αλλάζει Λευκή Βίβλο κάθε λίγο». Η Ελλάδα οφείλει να δείξει στις ΗΠΑ οτι έχει διδαχθεί στο να περιφερειοποιεί τις παράνομες τουρκικές διεκδικήσεις και οτι δεν είναι πλέον «ικέτης ασφάλειας» από τις ΗΠΑ.

Η Ελλάδα έχει υπογράψει αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία η οποία είναι μέλος του ΝΑΤΟ (μια εκ των τριών πυρηνικών δυνάμεων της Συμμαχίας) και τα αιτήματά μας προς τις ΗΠΑ έχουν να κάνουν αποκλειστικά και μόνο στο οτι είναι η Τουρκία η οποία έχει ειδικές σχέσεις με τη Ρωσία και οτι το περίφημο προσχηματικό κλισέ που συχνά-πυκνά αναφέρει ο Γενς Στόλτενμπεργκ για τη συνοχή του ΝΑΤΟ ειδικά εν μέσω Πολέμου στην Ουκρανία αφορά μόνο την Τουρκία.

Είναι η Τουρκία πρόβλημα για το ΝΑΤΟ και όχι τα «ελληνοτουρκικά». Δε γίνεται εν μέσω Πολέμου στην Ουκρανία η Τουρκία να διατηρεί κατοχικά στρατεύματα στην Κύπρο και να απειλεί με πόλεμο την Ελλάδα στο ζήτημα των 12ν.μ. Επειδή ακριβώς η Τουρκία έχει ειδικές σχέσεις με τη Ρωσία σε έναν φρικτό πόλεμο που υφίσταται η Ουκρανία, πρέπει η Τουρκία να πάρει ξεκάθαρη θέση υπέρ της Ουκρανίας, όπως άλλωστε ο ίδιος ο Ουκρανός πρόεδρος τόνισε. Πρέπει η Τουρκία να απολογηθεί που διατηρεί το παράνομο casus belli εναντίον χώρας του ΝΑΤΟ από το 1995 και κατοχικά στρατεύματα στην Κύπρο. Το κεντρικό μας επιχείρημα οφείλει να αφορά τη μεγάλη εικόνα της αμερικανικής πολιτικής και όχι το «δίκαιο».

Οι μεγάλες δυνάμεις κατανοούν μόνο το συμφέρον τους προκειμένου να πάρουν θέση σε ένα ζήτημα. Ας το θέσουμε σαν ερώτηση: Συμφέρει τις ΗΠΑ να αφήσει την Τουρκία να συνδιαχειρίζεται το Αιγαίο και να νομιμοποιήσει την παράνομη κατοχή και εισβολή στην Κύπρο και μετά η Τουρκία να γίνει περιφερειακή δύναμη που θα εκβιάζει και θα κοστίζει περισσότερο στις ΗΠΑ; Το κλείσιμο των Στενών όπως έγινε, πρέπει να τονιστεί στους Αμερικανούς για το πώς πολιτεύονται. Μήπως είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ να στηρίξουν τις πολύ μικρότερες σε αριθμούς Ελλάδα και Κύπρο οι οποίες δεν πρόκειται να απειλήσουν τη σταθερότητα της περιοχής;

Επιχείρημα συμπληρωματικό ως προς το πρώτο: Τι θα γίνει αν η Τουρκία κατευναστει με «δώρα» στο Αιγαίο και στην Κύπρο και μετά εξαπατήσει ολοκληρωτικά τη Δύση και πάει με αναβαθμισμένο status στην πλευρά της Ρωσίας και της Κίνας; Είναι επιχειρήματα που οφείλουν να αναπτυχθούν καλά από την πλευρά της Ελλάδας.

Η πιθανή είσοδος της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ δείχνει οτι από τη Βαλτική Θάλασσα μέχρι τον Εύξεινο Πόντο και το Αιγαίο, (μαζί και η Αδριατική) δημιουργείται μια νέα γραμμή άμυνας η οποία συνδέει τον Αρκτικό Κύκλο με τη Μεσόγειο. Οφείλουμε σαν Ελλάδα να γνωρίζουμε οτι οι Αμερικανοί επιθυμούν διακαώς τη φθορά της Ρωσίας στην Ουκρανία προκειμένου να πάνε πολύ πίσω οι ρωσικοί σχεδιασμοί στο Βόρειο Πόλο.

Η Ελλάδα πλέον, οφείλει να χρησιμοποιεί και το «καπέλο» της Ανατολικής Ευρώπης η οποία αναβαθμίζεται πολύ περισσότερο από τη Δυτική Ευρώπη. Τα Βαλκάνια γίνονται ξαφνικά, ενδοχώρα αυτής της γραμμής ασφάλειας και δε θα είναι η Τουρκία αυτή που θα σπεύσει να σταθεροποιήσει την πολύ πιθανή πυρκαγιά στα Βαλκάνια (την οποία η Ρωσία ασφαλώς και επιζητεί προκειμένου να ανακουφιστεί στην Ουκρανία) αλλά η Ελλάδα.

Τα F-35 οι S-300 και τα άλλα οπλικά συστήματα Η Ελλάδα χρειάζεται να ολοκληρώσει το στρατηγικό προβάδισμά της σε εξοπλισμούς. Παρά τα όσα ακούμε για «ήσυχα καλοκαίρια» ή για «νέες σελίδες στα ελληνοτουρκικά» από τους γνωστούς οπαδούς της «όποιας λύσης», η πραγματικότητα για τα ελληνοτουρκικά μετριέται στη μεζούρα του μηδενικού αθροίσματος. Ό,τι χάνει ο ένας, ταυτόχρονα το κερδίζει ο άλλος.

Ας είμαστε με τους κερδισμένους. Τα F-35 πρέπει να έχουν «ειδική τιμή» για την Ελλάδα από τη στιγμή που τα 6 δισ. δολάρια (τόσο κοστολογείται η τουρκικά παραγγελία F-16) είναι αρκετά για να μην πραγματοποιηθεί το αίτημα του Μπλίνκεν ώστε η Τουρκία να αποκτήσει αμερικανικό εξοπλισμό από το παράθυρο για να τα χρησιμοποιήσει για τη συνέχιση των παρανομιών της εναντίον της Ελλάδας, της Κύπρου, της Αρμενίας, των Κούρδων κ.τ.λ. διότι θα χρειαστεί ξανά να γίνει κάποιος πρωτοετής για να πιστέψει οτι η Τουρκία θα τα χρησιμοποιήσει εναντίον της Ρωσίας από την οποία είναι εξαρτημένη.

Καλό είναι να διαβάσει κανείς την τεκμηριωμένη ανάλυση του κορυφαίου Αμερικανού αναλυτή του ΑΕΙ Ρούμπιν για να πειστεί οτι υπάρχουν αντεπιχειρήματα τα οποία είναι αποστομωτικά στην έωλη επιχειρηματολογία της κ. Ντουράκογλου προκειμένου η Τουρκία να εξοπλιστεί. Αν θέλουμε να είμαστε όμως προετοιμασμένοι με βάση το worst case scenario μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την πιθανή αγορά των F-16 από την Τουρκία για τα F-35 τα οποία θα μας φέρουν μπροστά σε θέματα αεροπορικών εξοπλισμών.

Ο Bob Menendez εργάζεται άοκνα προκειμένου η Ελλάδα να γλιτώσει διαδικασίες προμήθειας F-35 καθώς δεν ήταν συμπαραγωγός χώρα. Η τιμή πρέπει επίσης να συζητηθεί και να μπει στο πλαίσιο της αντικατάστασης ρωσικών όπλων αλλά και της ευρύτερης αξίας της Ελλάδας η οποία με τη βάση της Αλεξανδρούπολης και το νέο ενεργειακό παιχνίδι στο οποίο αναγκαστικά εισέρχεται η Ευρώπη, μπορεί να διαπραγματευτεί με περιφερειακούς όρους. Μέσα σε αυτά πρέπει να είναι και οι S-300.

Η Ελλάδα γνωρίζει οτι αν δεν έχει για παράδειγμα τους Patriot pac 3 μια μέρα πριν φύγουν οι S-300, δε γίνεται να τους δώσει.

Ο συμψηφισμός του ζητήματος S-300 με τους τουρκικούς S-400 πρέπει επίσης να είναι αντικείμενο συζήτησης. Όπως και κάθε άλλη παροχή όπλων στην Ουκρανία, θα πρέπει να αντικατασταθεί για ευνόητους λόγους.

Βαλκάνια, Κόσοβο και Κύπρος Είναι γνωστό οτι εδώ και πολλά χρόνια η Ελλάδα πιέζεται για να αναγνωρίσει το Κόσοβο. Είναι πολλοί και σημαντικοί όσοι θεωρούν οτι όσο μακραίνει ο Πόλεμος στην Ουκρανία τόσο πιο πιθανό είναι τα Βαλκάνια να φιλοξενήσουν ένα νέο μέτωπο καθώς η Ρωσία έχει ακόμη μεγάλη επιρροή εκεί. Το θέμα με το Κόσοβο οφείλει πλέον να γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης σε βαθμό που να αφορά δύο ζητήματα. Πρώτον, το θέμα της μειονότητάς μας στην Αλβανία.

Ας μην κρυβόμαστε, στον Πόλεμο της Ουκρανίας έμαθε όλη η Ελλάδα οτι έχουμε δεκάδες χιλιάδες Έλληνες εκεί. Γνωρίζουμε οτι οι Έλληνες της Αλβανίας έχουν μπει στην μυλόπετρα των ελληνοτουρκικών καθώς η Αλβανία για χρόνια είναι τουρκικός δορυφόρος. Το ζήτημα του Κοσόβου ανοίγει τεράστιες τρύπες στο Διεθνές Δίκαιο ειδικά εν μέσω Πολέμου στην Ουκρανία όπου η Ρωσία επιθυμεί κοσοβοποίηση. Αφού καίει το θέμα του Κοσόβου λοιπόν, είναι ξεκάθαρο οτι καίει και το θέμα της Κύπρου η οποία με μια σημαία και ως μια νομική προσωπικότητα έχει γίνει μέλος της Ε.Ε. η οποία λειτουργεί με το Κοινοτικό Δίκαιο και επομένως, συνιστά περιφερειακό Διεθνές Δίκαιο.

Η Κύπρος έχει μπει στην Ε.Ε. ως κράτος του οποίου προσωρινά κατέχονται παράνομα εδάφη. Επομένως, αν είναι να εισέλθει το Κόσοβο στο ΝΑΤΟ, η Κύπρος θα μείνει έξω; Γιατί η Τουρκία «κόπτεται» για το Κόσοβο και τη Βοσνία αλλά δε λέει κουβέντα για την Κύπρο; Μάλλον για να διατηρεί τα κατοχικά στρατεύματα και να παραμένει η μόνη κατοχική δύναμη του ΝΑΤΟ. Συμπληρωματικά αλλά απαραίτητα Είναι βέβαιο οτι ο Stearns μας έμαθε τα διλήμματα που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ στα ελληνοτουρκικά. Ας μην κρυβόμαστε. Τα ελληνοτουρκικά είναι παγιδευμένα στο ΝΑΤΟ. Ο ρόλος της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ είναι γνωστός. Όλοι γνωρίζουν πόσα προγράμματα μπλοκάρουν οι Τούρκοι στο ΝΑΤΟ και οτι στην πραγματικότητα, την Τουρκία την ανέχονται.

Η Τουρκία θα δοκιμαστεί πολύ στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ καθώς χάνει κομμάτι του ρόλου της και αυξάνεται αυτός της Πολωνίας, των Βαλτικών και πιθανόν, των Σουηδών και των Φινλανδών.

Την ένταση που αυξάνει η Τουρκία στο Αιγαίο, την “πουλάει” και στη Ρωσία καθώς βλέπει οτι η χρονοτριβή με την περίφημη «διαμεσολαβητική πρωτοβουλία» πάει περίπατο. Η Τουρκία έχει κλείσει για όλα τα πλοία τα Στενά, αφού πρώτα βέβαια, σιγουρεύτηκαν οτι τα ρωσικά πλοία ήταν έτοιμα για επιχειρήσεις.

Ο κ. Στόλτενμπεργκ δεν είναι μόνο οτι μεροληπτεί σε βαθμό κακουργήματος στα ελληνοτουρκικά υπέρ της Τουρκίας. Ο κ. Στόλτενμπεργκ υπήρξε προϊστάμενος του ΝΑΤΟ στα χρόνια εκείνα που το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο γνώρισε τα χαμηλότερα επίπεδα συνοχής του.

Μια αμερικανική κυβέρνηση και ο πρόεδρος Μακρόν έφτασαν σε σημείο να το περιφρονούν. Η Τουρκία είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο του ΝΑΤΟ και το μεγάλο πρόβλημα του οργανισμού. Η Ελλάδα έχει πλέον πολλά και αχτύπητα επιχειρήματα που δεν αφορούν αμιγώς τα ελληνοτουρκικά αλλά τη συνοχή και τη σταθερότητα περιφερειών και οργανισμών.

Το μέλλον των ελληνοαμερικανικών σχέσεων οφείλουμε να το σφυρηλατήσουμε με τρόπο τέτοιο που να είναι ρεαλιστικός και να μην κάνουμε το ολέθριο λάθος να ταυτίσουμε τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις με τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να αυξήσει τις οικονομικές σχέσεις της με τις ΗΠΑ. Επιτέλους πρέπει να συνεργαστούμε σε θέματα που αφορούν το τρίπτυχο έρευνα-γνώση-παραγωγή.

Η Ελλάδα στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις πρέπει πρωτίστως να κοιτάξει τα απόλυτα κέρδη και μετά τα σχετικά (σε σύγκριση με το τι παίρνει η Τουρκία). Η Τουρκία έτσι αύξησε το status της για τις ΗΠΑ σε τέτοιο βαθμό, που στα χειρότερα χρόνια των αμερικανοτουρκικών σχέσεων η Τουρκία έχει ακόμη πρόσβαση στο να επηρεάζει τις ΗΠΑ. Τα ελληνοτουρκικά χρειάζεται πλέον να τα συζητάμε στη βάση της ελληνογαλλικής συμφωνίας.

Αυτό που οφείλουμε να καταστήσουμε σαφές στην πιο ισχυρή χώρα του ΝΑΤΟ είναι οτι οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις είναι ξεχωριστό κεφάλαιο από τις ελληνοαμερικανικές και έτσι δεν γίνεται τα ελληνοτουρκικά να μπουν στην ατζέντα των ανταλλαγμάτων κατευνασμού της Τουρκίας.

Η Τουρκία έχει κάνει τις επιλογές της και αυτές ήταν στρατηγικές και η Ελλάδα με την Κύπρο δεν ευθύνονται σε καμία των περιπτώσεων για την εξέλιξη της Τουρκίας σε «Ιράν της Μεσογείου». Με άλλα λόγια, η Ελλάδα οφείλει να συνεχίσει να περιφεριοποιεί τα ελληνοτουρκικά.

Ένας από τους σκοπού της περιφεριοποιησης ήταν και το να γίνουμε απαραίτητοι για τις ΗΠΑ μέσω άλλων χωρών της περιοχής μας (Αίγυπτος, Ισραήλ, χώρες του Περσικού Κόλπου, Γαλλία, Ρουμανία και Βουλγαρία). Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο μειώνεται η εγγενής ασυμμετρία που έχουμε στις διμερείς μας σχέσεις με τις ΗΠΑ αλλά δημιουργούμε μαζί με άλλα κράτη ένα πλαίσιο συνεργασίας σε όλους τους τομείς, που δεν μπορεί να αγνοήσει η Τουρκία.

Είναι ιστορική η ευκαιρία για έναν Έλληνα πρωθυπουργό να εκθέσει με τον σωστό τρόπο το ρόλο της Ελλάδας τόσο στον Αμερικανό πρόεδρο αλλά ιδιαίτερα στο Κογκρέσο το οποίο συνιστά τη βάση κατανόησης των ελληνικών συμφερόντων στην υπερδύναμη.

Καλλιγας Κ. Ανδρεας
καθηγητής οικονομολόγος

14/04/2022

Γιατί η Ελλάδα έπαιξε φούλ το χαρτί της Δύσης κόντρα στη Ρωσία. Το νέο σκηνικό στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ισχυρή παρουσία στο νέο τοπίο που διαμορφώνεται λόγω της πλήρους ρήξης των σχέσεων μεταξύ Δύσης και Μόσχας διεκδικεί η Αθήνα με το βλέμμα στραμμένο στη γεωπολιτική σκακιέρα της Νοτιοανατολικής Μεσογείου αλλά και στο ενεργειακό μέτωπο, όπου οι εξελίξεις επιταχύνονται λόγω της στρατηγικής επιλογής για σταδιακή απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο και το πετρέλαιο.

Η Ελλάδα έχει προχωρήσει στη στρατηγική επιλογή της σύμπλευσης με τη Δύση στο «ρωσικό ζήτημα», χωρίς υποσημειώσεις και «αστερίσκους».
Η κατεύθυνση αυτή έχει κρίσιμη σημασία, καθώς η Ευρώπη θα συνεχίσει να βρίσκεται τους επόμενους μήνες ενώπιος ενωπίω με καθοριστικές αποφάσεις για τις σχέσεις της με τη Μόσχα.

Εχει, όμως, παράλληλα και πολιτική βαρύτητα, καθώς, όπως λέγεται, στην πορεία προς τις επόμενες εκλογές θα αποτελέσει μία από τις διαχωριστικές γραμμές και τα σημεία αντιπαράθεσης μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ.

Το κρίσιμο μέτωπο της απεξάρτησης της Ελλάδας από το ρωσικό αέριο
Στο κρίσιμο μέτωπο της απεξάρτησης της Ελλάδας και της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο, η κυβέρνηση εστιάζει:

Στη διαμόρφωση των όρων για διασφάλιση της ενεργειακής επάρκειας της χώρας, με παράλληλη κατά το δυνατόν μείωση του υφιστάμενου κόστους για την ελληνική οικονομία, τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.
Στην ανάδειξη της Ελλάδας σε ευρύτερο ενεργειακό κόμβο.
Το παζλ

Υπ’ αυτή την έννοια έχει σημασία η προσέγγιση των ΗΠΑ για το ενεργειακό παζλ στην περιοχή.

Η Ουάσιγκτον θεωρεί πως η Ελλάδα –αλλά και η Τουρκία– μπορεί και πρέπει να αποτελέσει πυλώνα για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης προμηθεύοντας τις αγορές της, περιλαμβανομένων των Βαλκανίων, μέσω LNG κυρίως, αλλά και ηλεκτρικής ενέργειας.

Ειδικότερα, κατά τις ίδιες πηγές οι ΗΠΑ επενδύουν:
Πρώτον, στο γεγονός ότι η Ελλάδα διαθέτει δυνατότητες επαναεριοποίησης LNG, καθώς υπάρχει ήδη ένας σταθμός, στη Ρεβυθούσα, ενώ αδειοδοτημένοι και ώριμοι προς ανάπτυξη είναι ένας στους Αγίους Θεοδώρους στον Σαρωνικό και άλλος ένας στην Αλεξανδρούπολη.
Δεύτερον, υφίσταται ο αγωγός ΤΑΡ που διέρχεται από την Αλεξανδρούπολη.
Τρίτον, μεγάλο τμήμα του παγκόσμιου στόλου πλοίων LNG ανήκει στην Ελλάδα.
Τέταρτον, βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο το πρότζεκτ της ηλεκτρικής διασύνδεσης μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου.
Οπως λέγεται, για την Ουάσιγκτον δεν αποτελεί προτεραιότητα η διευθέτηση των εκκρεμοτήτων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά να υπάρχουν στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου «ήρεμα νερά», ώστε οι δύο χώρες να αποτελέσουν οχήματα για την απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο που για την ίδια αποτελεί άμεση προτεραιότητα.

Οι κινήσεις στη διπλωματική σκακιέρα
Στη διπλωματική σκακιέρα, μετά τις τεκτονικές αναταράξεις που έχει προκαλέσει η ουκρανική κρίση, η προσοχή της Αθήνας είναι εστιασμένη στις διεργασίες στο δυτικό στρατόπεδο, και, σε περιφερειακό επίπεδο, στην Τουρκία, στο Ισραήλ και στην Αίγυπτο.

Η κυβέρνηση, όπως προαναφέρθηκε, θα παραμείνει σταθερή στη στήριξη των επιλογών της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, με την κρίσιμη υποσημείωση πως οι κυρώσεις έναντι της Ρωσίας δεν θα πρέπει να είναι τέτοιες που να πλήττουν περισσότερο τα συμφέροντα της Ευρώπης απ’ ό,τι της Μόσχας.

Η συγκεκριμένη παράμετρος είναι κρίσιμη, καθώς η Ε.Ε. εμφανίζεται και πάλι διχασμένη έναντι της προοπτικής για την επιβολή εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο στο άμεσο μέλλον. Οπως έχει διαφανεί, Γερμανία, Αυστρία και Ουγγαρία εμφανίζονται αρνητικές.

Ενώ, αντιθέτως, το Παρίσι αλλά και χώρες όπως οι Βαλτικές, η Πολωνία, η Δανία και η Σουηδία κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση.

Η κινητικότητα της Άγκυρας
Σε περιφερειακό επίπεδο, η Αθήνα ανιχνεύει το νέο τοπίο που δημιουργείται από τη μεγάλη κινητικότητα της Αγκυρας με αφορμή την ουκρανική κρίση και ειδικότερα την επαναπροσέγγισή της με την Ουάσιγκτον –και εν μέρει με το Ισραήλ– αλλά και τη διαφαινόμενη μεγάλη αναβάθμιση του Καΐρου στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Ο βαθμός επαναπροσέγγισης της Ουάσιγκτον με την Αγκυρα μένει να αποδειχθεί. Η Τουρκία έχει λάβει ένα καταρχήν θετικό σήμα για την προμήθεια F-16, αλλά παραμένει εκτός προγράμματος των F-35, ενώ οι εις βάρος της κυρώσεις παραμένουν ισχυρές.

Μείζονος σημασίας αλλαγή στη στάση των ΗΠΑ έναντι της Τουρκίας στο στρατιωτικό πεδίο περνάει από τη Γερουσία, όπου η Ελλάδα διαθέτει ισχυρά ερείσματα.

Το «μόντους βιβέντι» της Δύσης με την Αγκυρα
Σε κάθε περίπτωση τονίζεται πως η διαμόρφωση ενός «μόντους βιβέντι» της Δύσης με την Αγκυρα καθιστά την τελευταία λιγότερο απρόβλεπτη έναντι της Ελλάδας, ενώ αυξάνει και τους ελληνικούς μοχλούς πίεσης, με κρίσιμο εργαλείο τις ευρωτουρκικές σχέσεις.

Αναφορικά με το Ισραήλ, παρότι η επαναδημιουργία διαύλων επικοινωνίας με την Τουρκία δεν περνάει απαρατήρητη, εκτιμάται πως οι δεσμοί που έχουν δημιουργηθεί μεταξύ Αθήνας και Τελ Αβίβ –με την ενεργό στήριξη της Ουάσιγκτον– στα πεδία της ενέργειας και της άμυνας είναι ιδιαίτερα ανθεκτικοί, όπως διαβεβαίωσε ο υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ Γιαΐρ Λαπίντ.

Αντίστοιχη είναι η εικόνα και στο μέτωπο των σχέσεων της Ελλάδας και της Αιγύπτου. Εξάλλου, με την Τουρκία και την Αίγυπτο να αποτελούν μεγάλες περιφερειακές μουσουλμανικές δυνάμεις, οι μεταξύ τους σχέσεις ουδέποτε στον πυρήνα τους θα πάψουν να είναι ανταγωνιστικές.

Ανδρέας Καλλιγάς
Καθηγητής οικονομολόγος

28/03/2022

Για το 2021 και στο εξής, η σχετική υποχρέωση πληροφόρησης καλύπτεται από τις διαβιβάσεις δεδομένων στην ψηφιακή πλατφόρμα myDATA.

27/03/2022

Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες : Καλύπτουν την Τουρκία, “ρίχνουν” την Ελλάδα και την Κύπρο… γαι το Ουκρανικό .

Η μεγαλύτερη χώρα-υποκριτής είναι βεβαίως η Τουρκία. Κρατά τα σκήπτρα των χωρών που εκμεταλλεύονται εκβιάζοντας τους άλλους υποκριτές: Τους γραφειοκράτες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τους αξιωματούχους των Βρυξελλών που κάνουν τα αδύνατα-δυνατά για να δικαιολογήσουν τις αντιαμερικανικές και αντιδυτικές δράσεις της Τουρκίας.

Η Τουρκία βρίσκεται σε «πόλεμο» με την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες και ταυτόχρονα εξυπηρετεί τον μεγαλύτερο εχθρό της Δύσης: τη χώρα-εισβολέα, που ισοπέδωσε ένα κράτος, την Ουκρανία, στο όνομα της αναβίωσης της Ρωσικής «Αυτοκρατορίας». Παρ’ όλα αυτά, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ υπό τον Άντονι Μπλίνκεν και οι γραφειοκράτες της Ε.Ε. δεν είδαν, δεν άκουσαν.

Το χειρότερο που συμβαίνει αυτή τη στιγμή, είναι ότι η Τουρκία έχει ξεκινήσει να παραβιάζει τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας. Το Σάββατο από την Ντόχα, ο ισλαμιστής υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου υποδέχθηκε τους Ρώσους ολιγάρχες επίσημα στην Τουρκία.
Είναι «επιχειρηματίες»-ταμίες του Βλαντιμίρ Πούτιν, που βρίσκονται στους καταλόγους των κυρώσεων των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Ενώ δεν έχουν εργαστεί ποτέ στη ζωή τους, διακινούν δισεκατομμύρια δολάρια.
Η Ελλάδα και η Κύπρος, από την πλευρά τους, τηρούν στο ακέραιο τις κυρώσεις. Η Λευκωσία, μάλιστα, αθόρυβα ζητά από τους Ρώσους να της αδειάσουν τη γωνία. Και καλά κάνει. Άλλωστε, πρόκειται για παράνομα χρήματα που πέρασαν από το πλυντήριο των κυπριακών τραπεζών. Οι Κύπριοι τραπεζίτες παρανόμησαν, αλλά δεν πρόκειται να τιμωρηθούν ποτέ… Δυστυχώς.

Εάν η Ελλάδα και η Κύπρος τολμούσαν να μην εφαρμόσουν τις κυρώσεις, τι θα έκαναν η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες. Μα θα φώναζαν. Θα ούρλιαζαν και θα επιχειρούσαν να τιμωρήσουν τις δύο χώρες. Για την Τουρκία τσιμουδιά. Αντίθετα θα έλεγα ότι βλέπουμε και προσπάθεια επιβράβευσης των παρανομιών της. Στο όνομα μίας ψεύτικης διαπραγμάτευσης…

Τα τελευταία επτά χρόνια, η πορεία των ελληνοαμερικανικών σχέσεων έγραψε μία λαμπρή πορεία. Αποκορύφωμα ήταν η αμυντική συμφωνία, η οποία θα μπορούσε να ήταν καλύτερη για τα ελληνικά συμφέροντα. Λόγω της συμφωνίας με τη Γαλλία για τις φρεγάτες, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν ήθελε να «προβοκάρει» τους Αμερικανούς ζητώντας περισσότερα.

Οι σχέσεις, λοιπόν, διέγραψαν μία εξαιρετική πορεία, κυρίως λόγω του πρώην υπουργού Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, που πείστηκε από τον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα, ότι η Ελλάδα είναι ο πιο γνήσιος φίλος και σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η αμερικανική στρατιωτική παρουσία σημείωσε μεγάλη αύξηση και αποκορύφωμα της συνεργασίας ήταν η νέα αμερικανική βάση στην Αλεξανδρούπολη. Είναι μία δεύτερη Σούδα.
Μετά τη νίκη του σημερινού προέδρου Τζο Μπάιντεν, ο οποίος πριν εκλεγεί αντιπρόεδρος (με πρόεδρο τον Μπάρακ Ομπάμα) ήταν ένας μεγάλος φίλος της Ελλάδας, άρχισαν να μας ζώνουν τα φίδια. Έφτασαν στα αυτιά μας πληροφορίες ότι οι παλιοί φιλότουρκοι γραφειοκράτες έπαιρναν το πάνω χέρι.

Όσο προχωρούσαν οι μέρες, οι εβδομάδες και οι μήνες, εντοπίζαμε φιλοτουρκικές πράξεις αυτών των γραφειοκρατών, που έπλητταν τα συμφέροντα του Ελληνισμού. Μετά τη ρωσική εισβολή εναντίον της Ουκρανίας, οι γραφειοκράτες αυτοί ξεσάλωσαν υπέρ της Τουρκίας. Η δουλειά των Αμερικανών διπλωματών, που αντιστάθηκαν στον φιλοτουρκισμό του Ντόναλντ Τραμπ, και προώθησαν τη στρατηγική σχέση της Ελλάδας και των Ηνωμένων Πολιτειών, κινδυνεύει.

Είναι αδιανόητη η στάση της κυβέρνησης του Τζο Μπάιντεν απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο, δύο συμμάχων που δεν δημιούργησαν ποτέ προβλήματα στην Αμερική. Είναι απαράδεκτη η κάλυψη των παρανομιών της Τουρκίας από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Η Αθήνα και η Λευκωσία δεν πρέπει να κρύβουν και να καταπίνουν την απογοήτευση τους γι’ αυτή την απαράδεκτη κατάσταση. Πρέπει να μιλήσουν. Διότι οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.

Διαφορετικά, η Ελλάδα, η Κύπρος, αλλά και η Ομογένεια θα βρεθούν ενώπιον ακόμα πιο δυσάρεστων καταστάσεων από την εποχή του 2004, όταν η Αμερική μας καλούσε να «αυτοκτονήσουμε» αποδεχόμενοι μία διευθέτηση που παρέδιδε την Κύπρο στην Τουρκία και έστρωνε το «γήπεδο» για τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.

Οι γραφειοκράτες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ πρέπει να συνέλθουν και να δουν πρώτα και πάνω απ’ όλα το συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών. Μέχρι τώρα έπρεπε να γνωρίζουν ότι χωρίς την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο, που αποτελεί κρίσιμη βάση επιχειρήσεων για τον αμερικανικό στρατό, τα συμφέροντα των ΗΠΑ στη Μεσόγειο θα είχαν ακρωτηριαστεί.
Έπρεπε να γνωρίζουν επίσης, ότι η σημερινή Τουρκία εξυπηρετεί περισσότερο τη Ρωσία, παρά την Αμερική. Οι γραφειοκράτες, βοηθώντας την Τουρκία, στην πραγματικότητα εξυπηρετούν και τα συμφέροντα της Ρωσίας.

Ως γνωστό, εάν βρεθεί ενώπιον του διλήμματος Δύση ή Ρωσία, ξέρουμε τι θα αποφασίσει ο Ταγίπ Ερντογάν.

Είναι απορίας άξιο γιατί οι γραφειοκράτες έχουν τυφλωθεί και υποστηρίζουν αναφανδόν την Τουρκία εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, οι οποίες έχουν ταχθεί με σθένος εναντίον της ρωσικής εισβολής και υπέρ της Αμερικής. Διότι αυτό απαιτεί το Διεθνές Δίκαιο. Και επειδή η ρωσική εισβολή δεν έχει καμία διαφορά από την τουρκική εισβολή εναντίον της Κύπρου.

Ανδρεας Καλλιγας
Καθηγητής Οικονομολόγος
https://logistikografeio-kalligas.gr

05/03/2022

Οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο τώρα για να προλάβει η Ελλάδα τα σχέδια του Ερντογάν

Ήρθε η ώρα να προλάβουμε τα σχέδια του Ταγίπ Ερντογάν κατά της Ελλάδος οριοθετώντας την ΑΟΖ της Ελλάδας με την ΑΟΖ της Κύπρου! Μεγαλύτερη ευκαιρία από αυτή δεν θα βρούμε.

Όπως πρόσφατα γράφτηκε: «¨Οσο εξελίσσονται οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις η προσοχή της Ελλάδας οφείλει να είναι στραμμένη στη γειτονιά της. Με τον επαναπροσδιορισμό των παγκόσμιων συνασπισμών και την αναδιάταξη δυνάμεων, η γειτνίαση με την Τουρκία και τα ανοιχτά ζητήματα απαιτούν περισσότερο από ποτέ επαγρύπνηση, σχεδιασμό, πρωτοβουλίες.»

Ήρθε η ώρα να αναπτύξουμε μια πρωτοβουλία που θα προλάβει και θα ακυρώσει τα σχέδια του Ταγίπ Ερντογάν για γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι προφανές ότι δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.

Πρέπει να γίνει άμεσα σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης να ανακοινώσει την οριοθέτηση της ΑΟΖ της Ελλάδας με την ΑΟΖ της Κύπρου βασισμένη στην Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS).
Έχουν περάσει 40 χρόνια από την δημιουργία της UNCLOS και 18 χρόνια από την ανακήρυξη ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον αείμνηστο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και ήρθε η ώρα η πατρίδα μας να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να λάβει την πρωτοβουλία που της δίνει η τραγωδία της Ουκρανίας. Όπως ανέφερε ο Ευάγγελος Βενιζέλος: «Να είμαστε και τώρα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας». Αλλά για να είμαστε στην σωστή πλευρά της ιστορίας πρέπει να κατανοήσουμε σήμερα τι θα μπορούσε να σημάνει για τα ελληνοτουρκικά η κρίση στην Ουκρανία.

Όλοι αναφέρουν ότι έχει αρχίσει η δημιουργία μιας νέας Ευρώπης και ιδιαίτερα μιας νέας Γερμανίας και διαφαίνεται, για πρώτη φορά, η διάθεση για την δημιουργία ενός ευρωπαϊκού στρατού και μιας κοινής αμυντικής πολιτικής.

Η θέσπιση μιας οριοθετημένης ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο που είναι, ταυτόχρονα, και ΑΟΖ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα είναι το πρώτο τεστ για την Ευρώπη μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, για τον τρόπο που θα αντιδράσει η ΕΕ στις απειλές της Τουρκίας για εισβολή στα νησιά ενός κράτους μέλους της καταπατώντας κάθε πρόβλεψη του διεθνούς δικαίου.

Με τον επαναπροσδιορισμό των παγκόσμιων συνασπισμών και την αναδιάταξη δυνάμεων, η γειτνίαση με την Τουρκία και τα ανοιχτά ζητήματα απαιτούν περισσότερο από ποτέ επαγρύπνηση, σχεδιασμό, πρωτοβουλίες. Προφανώς και είναι στρατηγικά επιβεβλημένη η στρατιωτική θωράκιση της χώρας, φυσικά και είναι υπό αυτήν την έννοια «αυτοσκοπός», όμως δεν αρκεί.»

“Οι ραγδαίες εξελίξεις στο Ουκρανικό αγγίζουν εκ των πραγμάτων και το Κυπριακό, πέραν των άλλων επιπτώσεων που θα έχει η χώρα μας από τον πόλεμο, που βρίσκεται σε εξέλιξη από την περασμένη Πέμπτη, με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Είναι προφανές πως ένα διεθνές ζήτημα, που βρίσκεται για χρόνια στην ατζέντα και για μακρά περίοδο δεν καταγράφει πρόοδο, εξελίξεις όπως αυτές που συμβαίνουν, ενδεχομένως να το βάλουν πιο βαθιά στο ράφι και στην ακινησία. Εκτός κι εάν διαμορφωθεί εκτελέσιμος σχεδιασμός δράσεων και πρωτοβουλιών.”

Φαίνεται ότι οι εξελίξεις στην Ουκρανία μπορούν να επαναφέρουν το Κυπριακό στην διεθνή πολιτική σκηνή. «Θα είναι ευκαιρία, μέσα στις σκληρές συζητήσεις για τον πόλεμο στην Ουκρανία, να τεθεί και το Κυπριακό σε μια σωστή βάση».
Θα ήθελα να τονίσω ότι μας δίνεται μια μοναδική ευκαιρία για να εξουδετερώσουμε τις τουρκικές επιδιώξεις με την οριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδας με Κύπρου.

Γιατί αυτό που επιχειρεί σήμερα ο πρόεδρος Πούτιν στην Ουκρανία, μας αφορά άμεσα. Και πολύ συγκεκριμένα. Ο αναθεωρητισμός της Ρωσίας δεν είναι μοναδικός. Έχει μιμητές. Με πρώτη τη γειτονική Τουρκία. Που επιμένει να αλλάξει το καθεστώς του Αιγαίου, της Θράκης και των νησιών, όπως αυτό καθορίστηκε από διεθνείς συνθήκες, και ειδικά τη Συνθήκη της Λωζάνης. Επιζητεί να το προσαρμόσει στον μεγαλοϊδεατισμό και τις εξωπραγματικές επιδιώξεις της ηγεσίας της, στοχεύοντας στην παρωχημένη ιστορικά ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ήρθε η ώρα να ανατρέψουμε δεκαετίες τραγικών λαθών και τις ειρωνείες των Αμερικανών ότι οι Έλληνες είναι πάντα «reactive and never proactive”. Χρειάζεται η ελληνική διπλωματία να λάβει προδραστικές πρωτοβουλίες.

Φαίνεται ξεκάθαρα ότι η Τουρκία ετοιμάζεται τελικά, μετά από 40 χρόνια, να προβεί σε μια επιθετική ενέργεια στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου παραβιάζοντας τις ΑΟΖ της Ελλάδας και Κύπρου και δοκιμάζοντας έτσι στην πράξη την εφαρμογή των αμυντικών συμφωνιών της Ελλάδας με την Γαλλία και τις ΗΠΑ.

Πρέπει και μπορεί το δράμα της Ουκρανίας να λειτουργήσει αφυπνιστικά για την ελληνική διπλωματία και να μπορέσει να εξηγήσει στους ευρωπαίους εταίρους μας τον μεγάλο κίνδυνο στα νοτιοανατολικά σύνορα της ΕΕ. Μιλάμε για μια νέα Ευρώπη. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

Ανδρέας Καλλιγάς
Καθηγητής Οικονομολόγος