26/07/2024
Τα αντούλ
Με τον όρο αντούλ , οι Σάσε-Νιγκούρ* εννοούσαν μια σειρά από φυτοφάγα ζώα, που ζούσαν σε διάφορες περιοχές της Άνζελ και στην πλειοψηφία τους ήταν δυνατά και ανθεκτικά ενώ το μέγεθος και η συμπεριφορά τους ,τα έκανε ιδανικά για να γίνουν το πιο διαδεδομένο οικόσιτο πλάσμα για τους πολιτισμούς του πλανήτη
Τα αντούλ ήταν τετράποδα με δυνατά πόδια που κατέληγαν σε οπλές και είχαν μακρύ λαιμό και ακόμα πιο μακριά ουρά. Στο πάνω μέρος του κεφαλιού τους συνήθως είχαν κέρατα, ή άλλους σχηματισμούς από οστά και τα αυτιά τους ήταν μακρόστενα και μυτερά στις άκρες. Είχαν μικρά σπινθηροβόλα μάτια και μικρό στόμα, πάνω από το οποίο ήταν τα ρουθούνια τους. Το μεγαλύτερο μέρος του σώματος τους είχε ελάχιστο ή και καθόλου τρίχωμα, αλλά από την κορυφή του κεφαλιού τους, ακολουθώντας την σπονδυλική τους στήλη, είχαν έντονη τριχοφυΐα, που κορυφωνόταν στην ουρά, δημιουργώντας στην άκρη της έναν πλούσιο θύσανο.
Πριν την πρώτη εποχή ακόμα, Οι ζέν-σεν και οι ένκι, συνήθιζαν να χρησιμοποιούν αυτά τα δυνατά φυτοφάγα ζώα για τις μετακινήσεις τους. Ήταν γρήγορα, αρκετά ανθεκτικά , και τους άρεσε η συντροφιά των νοήμονων πλασμάτων. Μετά την κάθοδο των Ίστεν από την Κουρ-Νάνα όμως, και την πολιτισμική και τεχνολογική ανάπτυξη που έφεραν τα γεγονότα που ακολουθήσαν, το αντούλ έγινε κομμάτι αυτής της ανάπτυξης. Από τις καθημερινές μετακινήσεις για πλάσματα και πράγματα και τις εργασίες στο χτίσιμο των πρώτων πόλεων , μέχρι τις εξερευνήσεις και τους πολέμους, αυτά τα ζώα ήταν άρρηκτα δεμένα με την εξάπλωση του πολιτισμού των όντων της θέας. Αυτή η συν-εξέλιξη τους με τους ένκι και τους ζεν-σεν ήταν που έχτισε μια ολόκληρη κουλτούρα πάνω στις σχέσεις τους με αυτά τα υπέροχα πλάσματα. Μια σχέση που ήταν πολύ πιο προσωπική και βαθιά, από την σχέση αφέντη και ζώου.
Τα αντούλ ζούσαν αρκετά, σχεδόν όσο και οι Σάσε Νιγκούρ , και τις περισσότερες φορές η σχέση με τον αφέντη τους ξεκινούσε από την παιδική ηλικία και έφτανε μέχρι τα βαθιά γεράματα. Το αντούλ ήταν ένας δια βίου σύντροφος και συνοδοιπόρος, και όχι ένα αναλώσιμο πλάσμα. Τις περισσότερες φορές αν κάποιος από τους δυο πέθαινε , εκείνος που έμενε πίσω δεν έβρισκε αντικαταστάτη. Ήταν τέτοια η φύση της σχέσης που δημιουργούταν μεταξύ τους από την αρχή της ζωής τους που δεν ήταν εύκολο να χτιστεί ξανά σε μεγαλύτερη ηλικία. Ο αφέντης που έχανε το αντούλ του , σπάνια θα καβαλούσε κάποιο άλλο, ενώ αν το αντούλ έχανε τον αφέντη του , γινόταν απόμακρο και είτε βυθιζόταν στην θλίψη και την απραγία ,είτε χανόταν, αναζητώντας το κοντινότερο δάσος για να ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής του.
*Σάσε-Νιγκούρ= Σύνθετη έννοια από τις λέξεις Σάσε που σήμαινε “ ο νους” και την λέξη Νίγκουρ που σήμαινε “ον” ή ”πλάσμα” . Με αυτόν τον όρο εννοούμε όλους τους νοήμονες οργανισμούς του Νιναγκάλ (ζεν-σεν, ένκι άβιλ-λου, ράμπουμ , και όσα ακόμα πλάσματα είχαν το χάρισμα της νόησης δοσμένο από την θεά της ζωής)
