Ύψιλον/Βιβλία-Ypsilon/Books

18/07/2024

«Στη συλλογή της Ζέφης Δαράκη είναι χαρακτηριστική η επιλογή της ελάσσονος ποιητικής γλώσσας, ώστε να επιτυγχάνεται δραματική συμπύκνωση και αισθαντικότητα. Εξού και ότι τα ποιήματα δεν έχουν τίτλους αλλά είναι στιγμές – σημεία ενός συνόλου για την διαδικασία της ονειροπόλησης σε σχέση ή ρήξη και διαπραγμάτευση με το πένθος και το θάνατο. Είναι καθαρό από την αρχή ότι η Ζέφη Δαράκη θίγει την απομάγευση και επιχειρεί να την (ανα)κρίνει σε υπαρξιακό και οντολογικό επίπεδο, δίχως να διεκδικεί ρητορικούς τόνους. Δεν είναι αυτός ο σκοπός της αλλά η λιτή έκφραση που δυναμιτίζει τη σκέψη του αναγνώστη απέναντι στο ουσιώδες. Στην αίσθηση.»

Η Αντιγόνη Κατσαδήμα γράφει στον ο αναγνώστης o anagnostis για το «accordion» της Ζέφης Δαράκη.

Αναζητώντας τη χαμένη ονειροπόληση (της Αντιγόνης Κατσαδήμα) 0 29   της Αντιγόνης Κατσαδήμα Η συλλογή Accordion της Ζέφης Δαράκη από τις εκδόσεις Ύψιλον έρχεται σε μια στ...

15/07/2024

«Η Ηλιοπούλου, με μία εξαιρετικά ισορροπημένη γραφή και παρά τη φόρτιση του αισθήματος, παραδίδει στίχους αιχμηρούς που λαβώνουν το αίσθημα του αναγνώστη ανεκβίαστα. Δεν κραυγάζει, ψιθυρίζει μέσα σε ένα λυγμό, βαθύ και εσωτερικό, κρυμμένο στην επαναλαμβανόμενη απεύθυνση "μαμά μου", στα "αντίο" και τα "βοήθεια", που επανέρχονται ρυθμικά μέσα στα ποιήματα της σύνθεσης, αρθρώνοντας μία ύστατη προσπάθεια θραύσης της μοναξιάς, μία απελπισμένη ανάγκη επικοινωνίας και επιστροφής στον μόνο ασφαλή τόπο, τη μήτρα. Με ένα αμάλγαμα από ποιήματα εγκωμιαστικά, ποιήματα θρήνου και αποχαιρετισμού και "ασπρόμαυρες φωτογραφίες" της παιδικής ηλικίας υπό τη μορφή σύντομων ποιητικών εικόνων, η ποιήτρια υφαίνει ένα τοπίο ζωής και έρχεται να σχολιάσει το διαχρονικό αίσθημα της εκρίζωσης που προκαλεί η απώλεια της μητρικής αγκαλιάς στη ζωή κάθε ανθρώπου, σε όποια ηλικία και αν βρεθεί αντιμέτωπος με αυτή.»

Η Έφη Κατσουρού επιλέγει έξι ποιητικές συλλογές από την πρόσφατη εκδοτική παραγωγή, μεταξύ των οποίων και η «Γη μήτηρ» της Ιουλίτας Ηλιοπούλου.

Κλίμακες μοναξιάς 2: 5 + 1 ποιητικές εκφράσεις από την πρόσφατη εκδοτική παραγωγή (της Έφης Κατσουρού) 0 410   της Έφης Κατσουρού Περιδιαβαίνοντας το σύγχρονο ποιητικό ....

11/07/2024

Νέα κυκλοφορία: Μαϋλίς Μπεσσερί, «Οι διεσπαρμένες αγάπες», μτφρ. Ειρήνη Παπακυριακού.

Το φάντασμα του Ουίλλιαμ Μπάτλερ Γέητς εμφανίζεται ξαφνικά ύστερα από τη δημοσιοποίηση διπλωματικών εγγράφων που είχαν παραμείνει επί μακρόν μυστικά και γεννούν αμφιβολίες σχετικά με το περιεχόμενο του φερέτρου που μεταφέρθηκε στο Σλάιγκο της Ιρλανδίας για την κηδεία του ποιητή, δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του το 1939. Ο σύλλογος των Διεσπαρμένων αναλαμβάνει να «ξεμπερδέψει τα οστά» του Γέητς και των υπόλοιπων νεκρών που ενταφιάστηκαν μαζί στον ίδιο ομαδικό τάφο στο Ροκμπρούν-Καπ-Μαρτέν στη Νότιο Γαλλία. Πού βρίσκεται η σορός του; Εξακολουθεί να αιωρείται, όπως έγραψε ο ίδιος, «κάπου πάνω από τα σύννεφα»;

Το φάντασμα του Γέητς πρωταγωνιστεί στις σελίδες του δεύτερου βιβλίου της «Ιρλανδικής τριλογίας» της Μαϋλίς Μπεσσερί και διηγείται την ιστορία του ματαιωμένου έρωτά του για τη μούσα του, Μωντ Γκον· ιστορία συνυφασμένη με τον αγώνα για την ανεξαρτησία της Ιρλανδίας, στον οποίο πρωταγωνίστησαν και οι δύο.

Βρείτε το βιβλίο στο site μας: https://ypsilon.gr/βιβλίο/οι-διεσπαρμενεσ-αγαπεσ/

09/07/2024

Ο Γιώργος Σιακαντάρης επιλέγει για την Book Press 50 βιβλία που μπορούν να ανοίξουν το βλέμμα μας στον κόσμο, ελληνική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια ιστορία, πολιτική δράση και σκέψη, βιογραφίες και πορτρέτα σημαντικών προσώπων, οικολογία και σύγχρονα προβλήματα, μεταξύ αυτών και η πρόσφατη επανέκδοση των «Αναμνήσεων» του Α. Στίνα.

Ελληνική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια ιστορία, πολιτική δράση και σκέψη, βιογραφίες και πορτρέτα σημαντικών προσώπων, οικολογία και σύγχρονα προβλήματα: 50 βιβλία που μ...

05/07/2024

Με αφορμή την πρόσφατη έκδοση του συγκεντρωτικού τόμου των ποιημάτων του, ο Γιάννης Πατίλης συζητάει το Σάββατο 6 Ιουλίου για τη διαδρομή του στα ελληνικά γράμματα με τον Κώστα Κουτσουρέλη.

Ποιήματα του Γιάννη Πατίλη διαβάζουν ο ίδιος και οι ηθοποιοί του Θεάτρου Κυδωνία Χρυσούλα Λιγγερίδου, Δημήτρης Κιοστεράκης και Μιχάλης Βιρβιδάκης.

Οι «Νύχτες του Ιουλίου» διοργανώνονται φέτος για όγδοη συνεχή χρονιά στον αίθριο χώρο του Θεάτρου «Κυδωνία» στα Χανιά.

Οι «Φίλοι του Θεάτρου Κυδωνία» και το περιοδικό ΝΕΟ ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ, διοργανώνουν για όγδοη συνεχή χρονιά εφέτος, στον αίθριο χώρο του Θεάτρου «Κυδωνία» στα Χανιά,

04/07/2024

«Ιδιότυπος πολίτης του κόσμου, ο Βέης και σε αυτό το βιβλίο περιπλανάται, και μαζί με αυτόν και εμείς, σε τόπους μακρινούς ή και όχι τόσο μακρινούς, σίγουρα όμως αγαπημένους: από την αίγλη του Κιθαιρώνα, στο Μπάλι, τους ομαδικούς τάφους του ανατολικού Τιμόρ, το λεηλατημένο από τους αποικιοκράτες Ντανπασάρ, τη Νέα Νότια Ουαλία και πάλι πίσω με αστρική ταχύτητα στην Ελευσίνα. Η περιπλάνηση μας προσφέρει γνώση πολύτιμη, όχι της γεωγραφίας αλλά της ανθρωπογεωγραφίας των τόπων αυτών, των παθών, των εγκαταλελειμμένων νεκρών, της απόγνωσης, αλλά και της ελπίδας που έρχεται μέσα από την επιβίωση, τη διεκδίκηση και το θάρρος.

Τόνος των ποιημάτων της συλλογής είναι ο ελεγειακός, αποτέλεσμα όχι μιας πεισιθάνατης ή επιφανειακής και στομφώδους διάθεσης, αλλά της ήμερης αποδοχής και εμπειρικής γνώσης της απτής πραγματικότητας του εφήμερου και πεπερασμένου της ανθρώπινης ύπαρξης.»

Η Δέσποινα Παπαστάθη γράφει στον ο αναγνώστης o anagnostis για τον «Καταυλισμό» του Γιώργου Βέη.

Στον Καταυλισμό της Ποίησης (της Δέσποινας Παπαστάθη) 0 189 της Δέσποινας Παπαστάθη       Για τα καλοκαίρια που έρχονται για όσα μας υπόσχονται από τώρα και μας φτιάχν...

25/06/2024

«Το αρχικό ποίημα της συλλογής έχει τον τίτλο "Μαμά μου" και μεταφέρει αμέσως στον αναγνώστη τον αρχικό, τον πριν-από-την έμπνευση, αυτόματο, κραδασμό της δημιουργού. Το ξάφνιασμα του κραδασμού το "κρατάει" ως συστατικό, δομικό στοιχείο όλης της σύνθεσης καθώς, στη συνέχεια, το αναβαθμίζει σε καταληκτικό στίχο άλλων ποιημάτων, ένα είδος λάιτ μοτίφ όλου του έργου. Πάνω του η Ηλιοπούλου χαράσσει ένα πλήθος σχεδιάσματα που καθρεφτίζουν τη μάνα της, λυρικές εικόνες τρυφερής ευγένειας. Καμιά τους δεν θυμίζει θάνατο. Και μολοντούτο, όλος ο τρυφερός ψιθυρισμός καταλήγει, συχνά, στην εμβρόντητη συνειδητοποίηση του θανάτου με το "Μαμά μου" ως στίχο όχι μόνο καταληκτικό αλλά και συμπερασματικό.»

Ο Αντώνης Κωτίδης γράφει στην Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ - Επίσημη σελίδα για την ποιητική συλλογή «Γη μήτηρ» της Ιουλίτας Ηλιοπούλου.

Στην ακμή της ηλικίας μας, η μάνα δεν είναι πια το κέντρο του κόσμου που ήταν όταν ήμαστε παιδιά. Αλλά η μάνα στο έργο «Γη Μήτηρ» δεν ανήκει σ’ αυτές τις περιπτώσεις.

19/06/2024

Ανατύπωση:
Σάμιουελ Μπέκετ, «Περιμένοντας τον Γκοντό», μτφρ. Αλεξάνδρα Παπαθανασοπούλου.

«Είναι βέβαια αλήθεια ότι καθήμενοι εδώ με τα χέρια σταυρωμένα και σταθμίζοντας τα υπέρ και τα κατά τιμάμε εξίσου το είδος μας. Η τίγρη δεν κάθεται ποτέ να το σκεφτεί· ή τρέχει να βοηθήσει τους ομοίους της ή χώνεται στην πλησιέστερη λόχμη. Αλλά το θέμα δεν είν' αυτό. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς εδώ, μάλιστα, ιδού η απορία. Και έχουμε την ευκαιρία να ξέρουμε την απάντηση. Ναι, μέσα σ' αυτή την απέραντη σύγχυση, ένα είναι ξεκάθαρο: Περιμένουμε να έρθει ο Γκοντό.»

Βρείτε το βιβλίο στο site μας: https://ypsilon.gr/βιβλίο/περιμένοντας-τον-γκοντό/

18/06/2024

«Όσο περισσότερο μια μεθοδική προσέγγιση των εκφραστικών εργαλείων του ηθοποιού παραμένει ανοιχτή και ευάλωτη, τόσο περισσότερο αποδεικνύεται χρηστική και βοηθητική. Κατά συνέπεια, ό,τι προτείνεται στις σελίδες του βιβλίου, έστω κι αν μοιάζει αποτέλεσμα μιας αυστηρά δομημένης αντίληψης για τη σκηνική διαχείριση του λόγου, δεν αποτελεί παρά υποκειμενική καταγραφή σταδίων μιας διαρκώς εμπλουτιζόμενης έρευνας η οποία αποτυπώθηκε σε λέξεις σε μια ορισμένη χρονική στιγμή. Η Αριάν Μνουσκίν υπενθυμίζει σε όσους και όσες από εμάς αναζητούμε νέα εργαλεία για τον ηθοποιό, ότι: "όλες οι θεωρίες της υποκριτικής έχουν ήδη διατυπωθεί. Το μόνο που είναι για εμάς εφικτό, είναι να τις τροποποιήσουμε ή να τις ανακαλύψουμε ξανά". Πράγματι, αρκετά από τα εργαλεία υποκριτικής που προτείνονται στο βιβλίο, έχουν ξαναδοκιμαστεί με άλλους όρους και μεθοδολογίες, σε διαφορετικές εποχές και συμφραζόμενα. Παρόμοια ερωτήματα έχουν διατυπωθεί στο παρελθόν με διαφορετικό τρόπο. Ακριβώς λοιπόν επειδή η έρευνα που παρουσιάζουμε επεξεργάζεται, τροποποιεί ή προσαρμόζει παλαιότερα εργαλεία θεατρικής πρακτικής, θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον να αποδομηθεί και αυτή με τη σειρά της από τον αναγνώστη, τον ηθοποιό ή τον σκηνοθέτη.»

Με αφορμή την πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου του «Κάτοικοι της σκηνής. Λεκτικές δράσεις και άλλα εργαλεία ηθοποιών» στο Θέατρο Τ στη Θεσσαλονίκη, ο Γιάννης Λεοντάρης συνομιλεί με την Γλυκερία Καλαϊτζή, την Έφη Σταμούλη και τον Νικόλα Μαραγκόπουλο.

Με αφορμή την πρώτη πανελλήνια παρουσίαση του βιβλίου του,

17/06/2024

«Aπο το σύνολο της συλλογής, καθώς και από όλο το ποιητικό έργο της Ιουλίτας Ηλιοπούλου, ιδίως το πιο πρόσφατο, αναδύονται τρία κυρίαρχα χαρακτηριστικά: η ποιητική ειλικρίνεια και εντιμότητα, η λεπτότητα συναισθήματος και γλώσσας, η μουσικότητα.

Όταν μιλάω για ειλικρίνεια, ποιητική ειλικρίνεια, εννοώ ότι τα γλωσσικά μέσα που συναντάμε, όπως επαναλήψεις, συνηχήσεις, μεταθέσεις, γραμματικές και συντακτικές παραβάσεις που συμβάλλουν στη λυρικότητα και τη μουσικότητα των στίχων, δεν είναι τεχνάσματα, αλλά βρίσκουν δικαίωση και λόγο ύπαρξης στην εσωτερική τους αναγκαιότητα και στην αλήθεια του συναισθήματος.

Δεν είναι γλωσσικές υπερδομές, είναι απλώς οι σωστές, φυσικές λέξεις, οι μόνες δυνατές για να εκφράσουν τα κρυμμένα συναισθήματα της ανθρώπινης ψυχής, που αλλιώς είναι ανείπωτα.»

Η Paola Maria Minucci γράφει στην Book Press για την τελευταία ποιητική συλλογή της Ιουλίτας Ηλιοπούλου.

Για την ποιητική συλλογή της Ιουλίτας Ηλιοπούλου «Γη μήτηρ» (εκδ. Ύψιλον). Κεντρική εικόνα: Πίνακας του James Abbott McNeill Whistler «Arrangement in Grey and Black: Portrait of the Artist’s Mother» (1881) / P...

29/05/2024

«Ένα μινιμαλιστικό πολύτιμο έργο αυτοβιογραφικής διάθεσης, ημερολογιακής χωροταξικότητας, υψηλότατης ποιητικής έκφρασης, ένα λογοτεχνικό παιχνίδι αξιώσεων με θραύσματα ζωής και με τα κεφάλαιά του να μπαίνουν το ένα μέσα στο άλλο και να δένουν οργανικά μεταξύ τους, από έναν δαιμόνιο στυλίστα του λόγου και του πειραματισμού, ο οποίος, ενώ γράφει γενικά για τον χώρο, εκφράζεται και πιο ειδικά για τον σημαντικό ρόλο που έπαιξαν ο χώρος και ο τόπος στη ζωή του, στα παιδικά του τραυματισμένα χρόνια, στις μετακινήσεις του.

Ο Ζορζ Περέκ, ένας flâneur του μικρού και του μεγάλου χώρου, περνάει από το ασήμαντο στο σημαντικό, από το απλό και καθημερινό στο σύνθετο, από το μελαγχολικό στο με φινέτσα χιουμοριστικό, από το ιδιωτικό στο δημόσιο, από το ατομικό στο συλλογικό και, με το "Χορείες χώρων", με αιχμηρή ευφυΐα και οξύ πνεύμα κάνει γκρο πλαν από τη σελίδα του και περνάει σε γενικό πλάνο προς τον κόσμο, κατασκευάζει ένα απέραντο χωροταξικό πλαίσιο σε πλήρη κίνηση, μας χαρίζει ασκήσεις παρατηρητικότητας στις γραμμές των οριζόντων, των συνόρων, των χωρών, των αναμνήσεων, των καθημερινών πραγμάτων.»

Ο Γιάννης Δρούγος γράφει στο ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ για την πρόσφατη επανέκδοση του βιβλίου «Χορείες χώρων» του Ζορζ Περέκ (μτφρ. Αχιλλέας Κυριακίδης)

Είναι ένα βιβλίο που ξεπερνά κατηγοριοποιήσεις, δεν θεωρείται αμιγώς λογοτεχνία, αλλά περιέχει αυτοβιογραφικά στοιχεία

23/05/2024

Απόψε στις 20:00 σας περιμένουμε στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη Λεοντάρη «Κάτοικοι της σκηνής. Λεκτικές δράσεις και άλλα εργαλεία ηθοποιών» στο Θέατρο Τ στη Θεσσαλονίκη.

Θα μιλήσουν οι:

Έφη Σταμούλη, ηθοποιός, καθηγήτρια στο Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ
Νικόλας Μαραγκόπουλος, ηθοποιός, σκηνοθέτης
Γλυκερία Καλαϊτζή, σκηνοθέτρια, καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου Τ, διδάσκουσα στο Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ

23/04/2024

Απόψε, στις 19:00, σας περιμένουμε στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της Ιουλίτας Ηλιοπούλου «Γη Μήτηρ» στο Ίδρυμα Β&Μ Θεοχαράκη.

Για το βιβλίο μιλά η Paola Maria Minucci.

Πιάνο: Μαρία Παπαπετροπούλου
Τραγούδι: Άρτεμις Μπόγρη

Απαγγελία: Ιουλίτα Ηλιοπούλου

https://ypsilon.gr/εκδήλωση/παρουσιαση-βιβλιου-γη-μητηρ-της-ιουλι/

14/03/2024

Απόψε στις 19:30 ο Γιάννης Πατίλης διαβάζει ποιήματα και συνομιλεί με τον Α. Κ. Χριστοδούλου στον φιλόξενο χώρο της Χάρτα στον Βόλο.

13/03/2024

Μόλις ανατυπώθηκε:
Ζορζ Περέκ, «Ζωή οδηγίες χρήσεως», μτφρ-σημ.-επίμ.: Αχιλλέας Κυριακίδης

«Προτού, όμως, ξεφυτρώσουν απ’ το χώμα όλοι αυτοί οι γυάλινοι, ατσάλινοι και τσιμεντένιοι κύβοι, θα γίνει το μεγάλο αλισβερίσι: εκποιήσεις, απαλλοτριώσεις, αποζημιώσεις, αντιπαροχές, μετεγκαταστάσεις, εξώσεις. Τα μαγαζιά θα κλείσουν ένα ένα και δε θα ξανανοίξουν, μόλις εκκενωθεί ένα διαμέρισμα θα χτίζονται με τούβλα τα παράθυρά του και θα ξηλώνονται τα πατώματά του για ν’ αποθαρρύνονται οι αλήτες και οι καταληψίες. Ο δρόμος θα καταντήσει μια σειρά τυφλές προσόψεις –παράθυρα σαν μάτια δίχως σκέψη– που θα εναλλάσσονται με προστατευτικά πανό γεμάτα αφίσες και νοσταλγικά γκραφίτι.

Ποιος, άραγε, μπροστά σε μια παρισινή πολυκατοικία, δε σκέφτηκε ποτέ πως είναι ακατάλυτη; Εντάξει, μπορεί να την γκρεμίσει μια βόμβα, μια πυρκαγιά, ένας σεισμός – τι άλλο, όμως; Στα μάτια ενός ανθρώπου, μιας οικογένειας, ακόμα και μιας δυναστείας, μια πόλη, ένας δρόμος, ένα σπίτι φαντάζουν τόσο αναλλοίωτα, τόσο απρόσβλητα απ’ το χρόνο, απ’ τα βάσανα της ανθρώπινης ζωής, ώστε να πιστεύεις πως μπορείς ν’ αντιπαραθέσεις και ν’ αντιπαρατάξεις τη δική μας τρωτότητα με το άτρωτο της πέτρας. Ωστόσο, ο πυρετός που, γύρω στο 1850, στο Μπατινιόλ και στο Κλισί, στο Μενιλμοντάν και στην Μπυτ-ο-Κάιγι, στο Μπαλάρ και στο Πρε-Σεν-Ζερβέ, έκανε να φυτρώσουν απ’ τη γη όλες αυτές οι πολυκατοικίες, ο ίδιος αυτός πυρετός είναι που θα τις ξεθεμελιώσει.

Θα ’ρθουν, λοιπόν, οι κατεδαφιστές, κι οι βαριές τους θα συντρίψουν τους σοβάδες και τις πλάκες, θα γκρεμίσουν τους μεσότοιχους, θα λυγίσουν τις σιδεριές, θα εξαρθρώσουν τα πατόξυλα και τα δοκάρια, θα ξηλώσουν τα τούβλα και τις πέτρες: γκροτέσκες εικόνες μιας πολυκατοικίας που ισοπεδώνεται, που ανάγεται ξανά στις πρώτες ύλες της, ώστε να ’ρθούν οι έμποροί τους μ’ εκείνα τα χοντρά γάντια να τις παίξουν στα ζάρια: τους μολυβδοσωλήνες απ’ τα υδραυλικά, τα μάρμαρα απ’ τα τζάκια, τα ξύλα απ’ τα παρκέ, το σκελετό, τις πόρτες, τα σοβατεπιά, τα μαντέμια και τους μπρούντζους απ’ τις βρύσες και τα πόμολα, τους μεγάλους καθρέφτες και τις επίχρυσες κορνίζες τους, τις πέτρες απ’ τις γούρνες, τις μπανιέρες, τις σιδεριές της κουπαστής τής σκάλας…

Οι ακάματες μπουλντόζες των χωματουργών θα ’ρθουν να σηκώσουν τα υπόλοιπα: τόνους και τόνους σκόνη και χαλάσματα.»

Βρείτε το βιβλίο στο site μας: https://ypsilon.gr/βιβλίο/zωή-oδηγίες-xρήσεως/

11/03/2024

ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ | 11 Μαρτίου 1922-26 Δεκεμβρίου 1997

«Ο ποιητής δεν είναι μόνον εκείνος που μιλά, είναι κι εκείνος που προσπαθεί να ακούσει. Τον διακατέχει η απαίτηση για διάλογο: διάλογο με τον αναγνώστη, ανώνυμο και συλλογικό τις περισσότερες φορές, αλλά, ενίοτε –όπως αυτές τις μέρες εδώ–, αναγνώστη με σάρκα και οστά. Αυτό το αίτημα για διάλογο, αίτημα των ανθρώπων να μιλούν και να αφήνουν τους άλλους να μιλούν, να ακούν και να κάνουν τους άλλους να ακούν, είναι, επίσης, κάτι που καθορίζει, σε διαφορετικό επίπεδό, αλλά χωρίς εννοιολογική διολίσθηση, αυτόν τον ζωτικό χώρο τον οποίο συνιστά η δημοκρατία.

Τέλος, ο διάλογος, είναι, επίσης, "διάλογος με τον κόσμο" και με "τον εαυτό μου". Ο συγγραφέας γράφει, μιλά, ακούει και μέσα από αυτό ξεκινά έναν διάλογο με τον ίδιο τον εαυτό του, κάτι που μπορεί να μοιάζει εύκολο, αλλά δεν είναι διόλου. Αρχίζει, επίσης, έναν διάλογο με τον κόσμο, γιατί σε αυτό συνίσταται το θαύμα της ποίησης, της γραφής, της τέχνης γενικά, αλλά και της σκέψης επίσης. Αυτό που μέχρι τότε φαινόταν και ήταν βουβό, ο κόσμος με την πιο πλατιά και την πιο βαθιά έννοια, αρχίζει να μιλά και να μας μιλά.»

Κορνήλιος Καστοριάδης, «Παράθυρο στο χάος», μτφρ. Ευγενία Τσελέντη: https://ypsilon.gr/βιβλίο/παράθυρο-στο-χάος/

07/03/2024

| ΖΟΡΖ ΠΕΡΕΚ | 7 Μαρτίου 1936-3 Μαρτίου 1982 |

«Θα ’πρεπε ή να πάψουμε να μιλάμε για την πόλη, ή να μιλάμε γι’ αυτήν με τον πιο απλό τρόπο του κόσμου· να μιλάμε σαν να ’ταν κάτι το αυτονόητο, με απόλυτη οικειότητα· ν’ αποδιώξουμε κάθε προκατάληψη· να πάψουμε να σκεφτόμαστε με όρους-συνταγές· να ξεχάσουμε τι λένε οι πολεοδόμοι και οι κοινωνιολόγοι.

Υπάρχει κάτι τρομαχτικό στην ίδια την ιδέα της πόλης· έχεις την εντύπωση ότι μόνο με ζοφερές ή τραγικές εικόνες μπορείς να τη συνδέσεις (Μητρόπολις, το ορυκτό σύμπαν, ο απολιθωμένος κόσμος), ότι θα σωρεύεις αδιακόπως αναπάντητα ερωτήματα.

Ποτέ δε θα μπορέσουμε να εξηγήσουμε ή να δικαιώσουμε την πόλη. Η πόλη είναι εδώ. Είναι ο χώρος μας· δεν έχουμε άλλον. Γεννηθήκαμε σε πόλεις. Μεγαλώσαμε σε πόλεις. Σε πόλεις ανασαίνουμε. Όταν παίρνουμε το τρένο, το παίρνουμε για να πάμε από μία πόλη σε μιαν άλλη. Δεν υπάρχει τίποτα το απάνθρωπο σε μια πόλη – εκτός απ’ τους ανθρώπους.»

Ζορζ Περέκ, «Χορείες χώρων», μτφρ. Αχιλλέας Κυριακίδης, επίμ. Ζαν-Λυκ Ζολί.

Βρείτε το βιβλίο στο site μας: https://ypsilon.gr/βιβλίο/xορείες-xώρων/

06/03/2024

«Η λεπτομέρεια, η τελειοθηρία, η σοβαρότητα, η επιμέλεια… καταδεικνύουν μια συνεχή ερευνητική διαδικασία που προϋποθέτει μελέτη σε πολλά επίπεδα και σε διαφορετικά διεπιστημονικά πεδία.

Πέρα όμως την επιφάνεια τού πρώτου επιπέδου, η γλώσσα λειτουργεί όπως κι η Φύσις: "Κρύπτεσθαι φιλεί". Ό,τι είναι φανερό και σαφές επισκιάζεται, συσκοτίζεται, θολώνει καλλιτεχνικώς από την ποιητική "ανοικείωση", που επιτρέπει σε κάθε σημαίνον άπειρη (θεωρητικώς) πολυσημία, ανάλογα με την γειτνίαση και τον συνδυασμό του με άλλα σημαίνοντα.

Τα σημαινόμενα στην Υψηλή Ποίηση είναι εξατομικευμένα, δι-ϋποκειμενικά, διαλειτουργικά, ανάλογα με τις συνδημιουργικές ικανότητες και τις ενσυναισθητικές (κοινωνικές) δεξιότητες τού "επαρκούς" αναγνώστη/θεατή τού Αόρατου, τού Άρρητου, τού Άφατου ΘΙΑΣΟΥ των ΙΔΕΩΝ, που κατοικοεδρεύουν αλλού, μας πλανεύουν όμως εδώ διαπερνώντας τη "maya" ενός Πέπλου που έχει αρχίσει να αποσαθρώνεται.»

Ο Κωνσταντίνος Μπούρας γράφει στο Fractal για την τελευταία ποιητική συλλογή της Ιουλίτας Ηλιοπούλου.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // * Ιουλίτα Ηλιοπούλου, «ΓΗ ΜΗΤΗΡ», ύψιλον/βιβλία, Νοέμβριος 2023, σελ. 48 Και μόνο που διατηρεί το μονοτονικό (χωρίς βαρείες) αξίζει να τοπ...

23/02/2024

Με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία της συγκεντρωτικής έκδοσης των ποιημάτων του, ο Γιάννης Πατίλης συνομιλεί με τον Δημήτρη Τρίκα στο «Bookfly».

Η εκπομπή είναι διαθέσιμη στο αρχείο του Τρίτο Πρόγραμμα 90,9.

Γιάννης Πατίλης, Αλέξανδρος Παπαγεωργίου Βενετάς Καλεσμένοι: Ο ποιητής Γιάννης Πατίλης για την τέχνη της ποίησης και του βίου με αφορμή την συγκεντρωτική έκδοση τ....

21/02/2024

«Όλα συμβαίνουν στον Καταυλισμό του Γιώργου Βέη. Παλλόμενοι βιότοποι, φερτοί στους στίχους του από ποικιλίες πολιτισμών και αλληγορίες ονείρων, που φύονται άτακτα και ανυπότακτα στον δικό του ελεύθερο, ποιητικό καταυλισμό. Γιατί ο πρώτος –αρχέτυπος πλάνης– είναι ο ποιητής. Και κινητή περιουσία –το βιος του–, οι λέξεις και τα σημαινόμενά τους.

Με εισιτήριο ελευθέρας ο Γιώργος Βέης, μπαινοβγαίνει στην ακατάστατη γεωγραφία της ζωής –και της δικής του–, συναγωγός έμψυχης ύλης, που συγκροτεί το ηχόχρωμα της πολλά λαλούσης ποιητικής του "συμπαντικής". Χρόνων πολλών επαγγελματικής και ποιητικής ξενιτιάς ρέει στις φλέβες του, άπατρις ταυτόχρονα και πολύπατρις, αφού από χώμα, νερό και αέρα χτίζει τη φωνή του και τη μεταμορφώνει σε ύλη και πνεύμα πουλιών, δέντρων, ανέμων, ουρανών, σύννεφων, θαλασσών, φυλών – πλουτοπαραγωγική χλωρίδα και πανίδα στις διασταυρώσεις ενός εντροπικού χάρτη με άπειρους πολύπλαγκτους σταθμούς.»

Η Παρασκευή Κοψίδα-Βρεττού γράφει στο Poeticanet για την τελευταία ποιητική συλλογή του Γιώργου Βέη.

 Γράφει η ​Παρασκευή Κοψιδά-Βρεττού       Γιώργος Βέης, ...

19/02/2024

Το ανέκδοτο στα ελληνικά μυθιστόρημα του Ζορζ Περέκ «W ή η παιδική ανάμνηση» (μφτρ. Αχιλλέας Κυριακίδης, επίμ. Αριστοτέλης Σαΐνης), τα θεατρικά έργα «Μινέττι. Πορτρέτο του καλλιτέχνη σε γεροντική ηλικία» και «Ο Πρόεδρος» του Τόμας Μπέρνχαρντ (μτφρ.-εισ.: Άννυ Κολτσιδοπούλου), ο δεύτερος τόμος της «Iρλανδικής τριλογίας» της Μαϋλίς Μπεσσερί για τον Ου. Μπ. Γέητς με τίτλο «Διεσπαρμένες αγάπες» (μτφρ. Ειρήνη Παπακυριακού) και το ανέκδοτο ποίημα του Νίκου Εγγονόπουλου «Á Revoir Theophilos» (φιλολ. επιμ.-επίμ.: Ελισάβετ Αρσενίου) είναι μερικές από τις προσεχείς εκδόσεις μας που θα βρείτε στο άρθρο της Athens Voice (official)

Βιβλίο - Book preview 2024: Τι θα διαβάσουμε τη φετινή σεζόν

16/02/2024

Ανακοινώθηκαν οι βραχείες λίστες των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας που αφορούν τίτλους που κυκλοφόρησαν το 2022. Μεταξύ των έντεκα υποψήφιων τίτλων στην κατηγορία της ποίησης βρίσκεται και η «Αόρατη Μαρία» της Ζέφης Δαράκη.

Τις βραχείες λίστες των Κρατικών Λογοτεχνικών Βραβείων 2023, για τις εκδόσεις του 2022, ανακοίνωσε το υπουργείο Πολιτισμού. Βρείτε εδώ όλες τις υποψηφιότητες καθώς και...

15/02/2024

«"Η πτήση του Ίκαρου", ένας συνδυασμός πρόζας και θεατρικού, είναι μια αναγνωστική φαντασμαγορία, ένα ειδολογικό γαϊτανάκι, ένα ευφάνταστο άθροισμα συγγραφικών ευρημάτων, αλλεργικό στη σοβαροφάνεια και με προσήλωση στο παιχνίδι, ένα αναρχικό –τι πιο αναρχικό, άλλωστε, από έναν ήρωα που το σκάει από τις σελίδες του βιβλίου που βρέθηκε ξάφνου να ζει γυρίζοντας την πλάτη στον δημιουργό του– ανάγνωσμα που προσφέρει ατόφια απόλαυση χωρίς ωστόσο να υποτάσσεται στιγμή στη γελοιότητα και την απλοϊκότητα. Είπαμε, παιχνίδι όπως τα παιδιά το εξασκούν. Ο Κενό, με όχημα το εύρημά του, περνά γενεές δεκατέσσερις και βάλε, το σινάφι του, παρότι τοποθετεί την ιστορία του στα τέλη του περασμένου αιώνα, χωρίς προφανώς να αφήνει εκτός τον ίδιο του τον εαυτό.

Ο τρόπος που ο Κενό διαχειρίζεται συνολικά το εύρημά του, ως μια συνθήκη αστεία, δηλαδή, και όχι ως μια σοβαροφανή πρωτοτυπία, ή μια παρθενογένεση αν προτιμάτε, αποδεικνύεται καθοριστική για τη συνολική κατασκευή και πρόσληψη, καθώς δεν επιχειρεί να διαφύγει από τα όρια που ο ίδιος θέτει ως συγγραφικές επιδιώξεις. "Η πτήση του Ίκαρου", ανάμεσα σε άλλα, μας υπενθυμίζει πως η λογοτεχνία, τόσο κατασκευαστικά όσο και αναγνωστικά, συχνά πάσχει από έλλειψη του στοιχείου της διασκέδασης, χωρίς να υποφέρει από εκπτώσεις και παιδικές ασθένειες όπως η φάρσα και η κακή σάτιρα. Και έτσι, ξεπερνά εν τέλει τα μυθοπλαστικά του όρια και διαβάζεται και ως ένα παράδοξο και λοξό δοκίμιο σχετικά με τη συγγραφή και ενώ ο Μπαρτ είχε μόλις προλάβει να μιλήσει για τον οριστικό και αμετάκλητο θάνατο του συγγραφέα.»

Ο Γιάννης Καλογερόπουλος γράφει στο No14me για την «Πτήση του Ίκαρου» του Ρεμόν Κενό (μτφρ. Αχιλλέας Κυριακίδης).

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ: https://no14me.blogspot.com/2024/02/i-ptisi-tou-ikarou-raymond-queneau.html?m=0&fbclid=IwAR0shHeFX0wAvlmOMSqooQnzTlZMmhpfNpqTjyGYL5-dYIVZ-6eGjYEiPR8

Αργά ή γρήγορα, σε κάποια από τις κορυφές της παιγνιώδους και μη σοβαροφανής λογοτεχνίας, θα αντικρίσει ο αναγνώστης τον Ρεμόν Κενό και αυτή...

13/02/2024

Αναθεωρημένη επανέκδοση:
Ζορζ Περέκ, «Χορείες χώρων», μτφρ. Αχιλλέας Κυριακίδης, επίμ. Ζαν-Λυκ Ζολί.

«Το βιβλιαράκι του Περέκ για το χώρο συνιστά ένα απ' αυτά τα θαύματα υποδοχής που συμβαίνουν κάπου κάπου στην ιστορία της λογοτεχνίας. Και μπορεί να την οφείλει εν μέρει στην αυταρέσκεια του τίτλου του, που γελοιοποιεί τη σοβαροφάνειά του παραμένοντας πιστό στη φιλοδοξία του να 'χει μιαν αλαφράδα, αλλά, φυσικά, δεν την οφείλει μόνο στον τίτλο του [...]

Την επιτυχία του οφείλει, επίσης, και στην τονικότητά του: βιβλίο γενικώς ευφρόσυνο, ερεθιστικό, αναζωογονητικό, κάτι που δεν αποκλείει ούτε την κριτική διάθεση ούτε κάποιες σκοτεινές ζώνες, το "Χορείες χώρων" πραγματεύεται, κι αυτό, όπως όλοι ή σχεδόν όλοι οι τίτλοι του περεκιανού έργου, και εξίσου πλαγίως, προσωπικούς μύθους – και εκεί προβάλλονται σκιές από κάμποσα εσωτερικά δράματα του συγγραφέα [...]

Ωστόσο, αυτό το δραματικό υπόβαθρο δεν εμποδίζει (κάθε άλλο) το "Χορείες χώρων" ν' αποτελεί αναμφιβόλως το πιο άμεσο, το πιο αδελφικό, το πιο αστείο, και, ίσως εξ αυτού, το πιο διαβασμένο, το πιο δημοφιλές απ' όλα τα βιβλία του Περέκ. Για πολύ καιρό η κριτική τον αντιμετώπιζε με καχυποψία· όμως οι αναγνώστες είναι αυτοί που τον καθιέρωσαν, λόγω της εκπληκτικής ανθεκτικότητας που παρουσιάζει το έργο του στο χρόνο.»

Απόσπασμα από το «Επίμετρο» της έκδοσης.

Βρείτε το βιβλίο στο site μας: https://ypsilon.gr/βιβλίο/xορείες-xώρων/

12/02/2024

«Μα τι αξία όμως έχει να διαβάζουμε, σήμερα, την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, τις αναμνήσεις παλιών τροτσκιστών; Αν μας ενδιαφέρει το σήμερα, φαινομενικά καμία. Αν όμως πιστεύουμε πως η σημερινή πραγματικότητα είναι συμπύκνωση των αγώνων των παλαιότερων γενεών για έναν καλύτερο κόσμο, τότε έχει και παραέχει αξία. Ο ρεαλιστικό κυνισμός που αρνείται κάτι τέτοιο είναι χειρότερος και από τον ξεπερασμένο σοσιαλιστικό ρεαλισμό.»

Ο Γιώργος Σιακαντάρης γράφει στο «Βιβλιοδρόμιο» στα TA NEA για τις «Αναμνήσεις» του Α. Στίνα. Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ: https://www.tanea.gr/2024/02/12/lifearts/mia-zoi-metaksy-anidioteleias-lfkai-aytapaton-online/

07/02/2024

«Στη δέκατη πέμπτη ποιητική συλλογή του, ο Γιώργος Βέης επιλέγει για τίτλο τον "Καταυλισμό", λέξη που ηχητικά συγγενεύει με τον κατακλυσμό και παραπέμπει σε ένα είδος προσωρινής εγκατάστασης, με σκοπό την προστασία από επικείμενη καταστροφή ή θανάσιμο κίνδυνο. Επιλογή διόλου τυχαία, αφού στο "Οχι, ποτέ ξανά", ένα από τα πιο εμβληματικά ποιήματα της συλλογής, μνημονεύει τη Σμύρνη που ακόμη φλέγεται, διότι θέλει να τη θυμόμαστε. Να τη θυμόμαστε, "Οχι ως καταστροφή / Αλλά ως αντίσταση στα μεγάλα λάθη /".

Οντας και ο ίδιος πλάνητας σ’ αυτόν τον πλανήτη, γνωρίζει ότι ένας καταυλισμός δεν αφορά μόνο σκηνές εποίκων και καταλύματα προσφύγων, μεταναστών, αστέγων, στρατιωτών ή νομάδων, αλλά και ριψοκίνδυνων ταξιδιωτών και εξερευνητών του άδηλου και μιας αισθητικής που πάει πέρα από το προφανές και το τετριμμένο. Εραστής της Σάμου, της Σαντορίνης, της Ελευσίνας, του πνιγμένου στην αιθάλη Υμηττού, αλλά και της Ανταρκτικής και των χαμένων άδικα σε τούτο τον κόσμο πατρίδων, νιώθει τη συντριβή της γυναίκας που "συναντά τυχαία στην παραλία / τον φονιά του άντρα της / αυθάδη και ατιμώρητο" στο "Ανατολικό Τιμόρ", και προσπαθώντας να ξεφύγει από τις μαύρες σκέψεις προσβλέπει στον Κώστα Κρυστάλλη, στον Μπόρχες και τη Μάτση Χατζηλαζάρου, που βρίσκονται πάντα δίπλα του.»

Η Χρύσα Φάντη γράφει στην Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ - Επίσημη σελίδα για την τελευταία ποιητική συλλογή του Γιώργου Βέη.

Η ποιητική συλλογή του Γ. Βέη είναι ένας καταυλισμός της αισθητικής που πάει πέρα από το προφανές και το τετριμμένο

06/02/2024

«Ένα ιδιαίτερο μυθιστόρημα, ευφάνταστο και ιδιοφυές όπου δεν ξέρεις ποιος γράφει τι και τίνος είναι ο κόσμος και η πραγματικότητα του βιβλίου, στο οποίο ενώνονται εποχές (ο Ίκαρος ως ο μυθικός ήρωας στην τελευταία σκηνή), κόσμοι (ο κόσμος των συγγραφέων και των ηρώων), λογοτεχνικά είδη (το μυθιστόρημα αποτελείται από είκοσι τέσσερις σκηνές και εκτενείς σκηνικές οδηγίες).

Υβριδικό έργο και τελευταίο μυθιστόρημα του Ρεμόν Κενό, "Η πτήση του Ίκαρου" που εκδόθηκε οκτώ χρόνια πριν από το θάνατό του, εμπεριέχει στο μάξιμουμ όλες τις συγγραφικές του αρετές: είναι αιρετικό, έχει χιούμορ, είναι ιδιαίτερο και παράδοξο, αποκαλύπτοντας έναν συγγραφέα που ξέρει να γράφει και να παίζει. Που παίζει στα δάκτυλα είδη και λογοτεχνικά τερτίπια και γνωρίζει τόσο καλά πώς να τα διακωμωδεί.»

Η Ελένη Γκίκα γράφει στο Fractal για την «Πτήση του Ίκαρου» του Ρεμόν Κενό.

Γράφει η Ελένη Γκίκα // Ρεμόν Κενό «Η πτήση του Ίκαρου», Μετάφραση: Αχιλλέας εκδ. Ύψιλον Γνωστός για τις «Ασκήσεις Ύφους» του ο Raymond Queneau, Γάλλος συγγραφέας, ποιητής, σ....

05/02/2024

«Η Ιουλίτα Ηλιοπούλου, σε αυτή τη νέα ποιητική της συλλογή μας παρασύρει σε μια συναισθηματική έξαρση και μια λυτρωτική διεργασία. Δεν είναι μόνο προσωπική υπόθεση ο θάνατος της μάνας. Είναι μια πανανθρώπινη προσπάθεια για αποδοχή της έννοιας του θανάτου και του δικού μας τέλους ως παιδιά.

Η ποιήτρια, εντέχνως, ισορροπώντας ανάμεσα στο ιδεατό και στο πραγματικό, στο επιθυμητό και το αναπόφευκτο, στο υπερφυσικό και στο ρομαντικό, στο αρχαίο και το σύγχρονο, ξετυλίγει όλο το εύρος των συναισθημάτων μας, επιβεβαιώνοντας για ακόμη μια φορά το ρόλο της ποιητικής τέχνης στη ζωή μας. Σε αυτή την επίπονη διαδικασία του αποχωρισμού της μητρικής φιγούρας, είναι αυτή η μορφή τέχνης, η ποίηση, που φωτίζει και ξυπνά εκείνο το κομμάτι της ψυχής μας που ζει ερήμην μας. Δεν είναι άλλο παρά ο τόπος-χρόνος που χωράει με γενναιοδωρία τη μυρωδιά, τη φωνή και το άγγιγμα του πιο αγαπημένου μας ανθρώπου, μέχρι τον θάνατό μας.»

Η Νάνσυ Βασιλοπούλου γράφει στο Literature για την τελευταία ποιητική συλλογή της Ιουλίτας Ηλιοπούλου.

***Γράφει η Νάνσυ Βασιλοπούλου Γη Μήτηρ, Ιουλίτα Ηλιοπούλου, Εκδόσεις Ύψιλον Στη νέα ποιητική συλλογή της, η Ιουλίτα Ηλιοπούλου, υπό τον γενικό τίτλο “Γη Μήτηρ” (εκδ...

24/01/2024

Η Αγγελική Λάλου επιλέγει για το AllYou.gr είκοσι τρεις ποιητικές συλλογές από Ελληνίδες ποιήτριες που κυκλοφόρησαν το 2023, μεταξύ των οποίων και η «Γη μήτηρ» της Ιουλίτας Ηλιοπούλου.

23 ποιητικές συλλογές από Ελληνίδες ποιήτριες που κυκλοφόρησαν το 2023

19/01/2024

Όπως κάθε Ιανουάριο, ο Αντώνης Φράγκος επιλέγει και φέτος για το Το Περιοδικό τα πιο ενδιαφέροντα λογοτεχνικά βιβλία της χρονιάς που πέρασε. Στις προτάσεις του περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, δύο μυθιστορήματα των πιο γνωστών εκπροσώπων του OuLiPo: «Ζωή οδηγίες χρήσεως» του Ζορζ Περέκ και «Η πτήση του Ίκαρου» του Ρεμόν Κενό σε μετάφραση, και τα δύο, του Αχιλλέα Κυριακίδη.

Ερχόμαστε τώρα στο δεύτερο και τελευταίο μέρος του απολογισμού, -το ίδιο αταξινόμητο όπως και το πρώτο. Πλήθος -και πάλι -λογοτεχνικών βιβλίων μαζί με κάποιες θεωρη....