05/07/2024
ΠΕΡΙ ΤΟΜ ΚΡΟΥΖ Ο ΛΟΓΟΣ 👏👏
Ετών 62 από σήμερα ο Τομ Κρουζ, ένας από τους τελευταίους παλαιάς κοπής σούπερ σταρ του Χόλιγουντ. Μάγος του box office για 4 δεκαετίες, ρομαντικός ζηλωτής της σκοτεινής αίθουσας, αψεγάδιαστος επαγγελματίας της βιομηχανίας, εθισμένος στην αδρεναλίνη ώστε να γυρίζει ολομόναχος (χωρίς stuntman) εξαιρετικά επικίνδυνες σκηνές, ο Κρουζ έχει κατηγοριοποιηθεί (και κατηγορηθεί) από μεγάλη μερίδα του κοινού ως ένα φωτογενές pretty face που έχει πρωταγωνιστήσει μονάχα σε εύπεπτα blockbusters. Φυσικά, αν ρίξουμε μια αναλυτική ματιά στην καριέρα του θα διαπιστώσουμε εύκολα πως ο Τομ έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές εξαιρετικές ταινίες, έχοντας συνεργαστεί με μεγάλα σκηνοθετικά ονόματα.
Το πρώτο σκίρτημα φήμης και αναγνωρισιμότητας έρχεται με το Risky Business (1983) του Πολ Μπρίκμαν, με τη θρυλική πλέον σκηνή χορού στις σκάλες, που φέρνει τον 21χρονο Τομ υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα. Η χρονιά της αληθινής εκτόξευσης, όμως, έρχεται το 1986 με το Top Gun του Τόνι Σκοτ, που μετατρέπει τον Τομ σε αιώνιο ambassador των Ray-Ban, αλλά και με το The Color Of Money του Μάρτιν Σκορσέζε, την ταινία που χάρισε στον Πολ Νιούμαν το μοναδικό Όσκαρ της καριέρας του.
Το 1988, ο Κρουζ πετυχαίνει κάτι εκπληκτικό: πρωταγωνιστεί τόσο στην ταινία που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, το Rain Man του Μπάρι Λέβινσον, όσο και στην ταινία που κέρδισε το Χρυσό Βατόμουρο Χειρότερης Ταινίας, το Cocktail (1988) του Ρότζερ Ντόναλντσον. Η δεκαετία του ’80 κλείνει θριαμβευτικά, πάντως, για τον Τομ, ο οποίος αποσπά την πρώτη του οσκαρική υποψηφιότητα, Α’ Ανδρικού Ρόλου, ενώ παράλληλα κερδίζει και την πρώτη του Χρυσή Σφαίρα, ερμηνεύοντας τον βετεράνο του Βιετνάμ και μετέπειτα αντιπολεμικό ακτιβιστή Ρον Κόβιτς, στο Born on the 4th of July (σχεδόν ακριβές και για τον ίδιο τον Κρουζ, που έχει γενέθλια μια μέρα νωρίτερα) του Όλιβερ Στόουν.
Τα 90s ξεκινούν με το Days of Thunder (1990) του Τόνι Σκοτ, στα γυρίσματα του οποίου γνωρίζεται με τη Νικόλ Κίντμαν (θα παντρευτούν την ίδια χρονιά και ο γάμος τους θα διαρκέσει έως το 2001), ενώ το 1992 τον συναντάμε σε διπλό ρόλο. Αφενός στο -απλοϊκό, αλλά πολύ διασκεδαστικό- Far and Away του Ρον Χάουαρντ (όπου συμπρωταγωνιστεί με τη Νικόλ) και το A Few Good Men του Ρομπ Ράινερ, που βασίζεται στο ομότιτλο θεατρικό του Άαρον Σόρκιν (ο οποίος έγραψε και το σενάριο). To 1993 έρχεται το -λησμονημένο στις μέρες μας- δικαστικό θρίλερ The Firm του Σίντνεϊ Πόλακ, ενώ το 1994 συμμετέχει στο βαμπιρικό καστ του Interview with the Vampire του Νιλ Τζόρνταν.
Το 1996 σηματοδοτεί το βάπτισμα πυρός για την περσόνα του Ethan Hunt, το franchise του Mission Impossible, αλλά και την παράλληλη καριέρα του Κρουζ από τη θέση του παραγωγού. Η ταινία του Μπράιαν ντε Πάλμα σπάει τα ταμεία και ανοίγει τον δρόμο για μια saga που μετράει ήδη 6 ταινίες, με την 7η και την 8η συνέχεια να βρίσκονται στα σκαριά. Την ίδια θριαμβευτική χρονιά, o Kρουζ αποσπά τη δεύτερη υποψηφιότητα για το Όσκαρ ‘Α Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο Jerry Maguire του Κάμερον Κρόου και παρηγορείται για την ήττα του με τη δεύτερη κερδισμένη Χρυσή Σφαίρα.
Τα 90s, πάντως, κλείνουν με πάταγο για τον Κρουζ, με δύο σπουδαίες ερμηνείες. Αφενός στο κύκνειο άσμα του Στάνλεϊ Κούμπρικ, Eyes Wide Shut (1999), όπου συμπρωταγωνιστεί με την Κίντμαν, αφετέρου στο Magnolia (1999) του Πολ Τόμας Άντερσον, αποσπώντας την τρίτη του οσκαρική υποψηφιότητα, Β’ Ανδρικού Ρόλου αυτή τη φορά. Ωστόσο, ο Κρουζ θα βιώσει την ίδια αλληλουχία γεγονότων όπως και τις δύο προηγούμενες φορές: αρχικά θα κερδίσει τη Χρυσή Σφαίρα, αλλά θα μείνει με άδεια χέρια στα Όσκαρ (το αγαλματίδιο θα καταλήξει -μάλλον άδικα- στον Μάικλ Κέιν για την ερμηνεία του στο The Cider House Rules του Λάσε Χάλστρομ).
Το millennium βρίσκει τον Κρουζ στον ρόλο του Ethan Hunt στο Mission: Impossible 2 του Τζον Γου, ενώ το 2001 πρωταγωνιστεί στο Vanilla Sky του Κάμερον Κρόου, remake του ισπανικού Abre los ojos του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ. Το 2002, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ τον επιλέγει για το εξαιρετικό Minority Report, ενώ το 2003 πρωταγωνιστεί στο The Last Samurai του Έντουαρντ Ζουίκ. Το 2004 είναι καταπληκτικός στο -εξίσου καταπληκτικό- Collateral του Μάικλ Μαν, το 2005 ενώνει ξανά δυνάμεις με τον Σπίλμπεργκ στο War Of The Worlds, το 2006 έρχεται το Mission: Impossible III του Τζέι Τζέι Έιμπραμς, το 2007 συμμετέχει στο Lions for Lambs του Ρόμπερτ Ρέντφορντ, ενώ το 2008 τον συναντούμε σε διπλό ρόλο. Αρχικά, στο Valkyrie του Μπράιαν Σίνγκερ, όπου υποδύεται τον Κλάους φον Στάουφενμπεργκ, τον αξιωματικό της Βέρμαχτ που συνωμότησε (ανεπιτυχώς) κατά του Χίτλερ, κι έπειτα σε μια απολαυστική κωμική μεταμόρφωση στο Tropic Thunder του Μπεν Στίλερ. Το 2011 καταφθάνει το Mission: Impossible - Ghost Protocol του Μπραντ Μπερντ (η δική μας αγαπημένη από τη ύστερη φάση του franchise), ενώ το 2012 -πέρα από έναν μικρό και γλυκό ρόλο στη μουσική κωμωδία Rock of Ages- πρωταγωνιστεί στην περιπέτεια δράσης Jack Reacher του Κρίστοφερ ΜακΚουάρι.
Την επόμενη διετία, ο Κρουζ κινείται σε sci-fi μονοπάτια, αρχικά με το αξιόλογο Oblivion (2013) του Τζόζεφ Κοζίνσκι (τον οποίο προφανώς εκτίμησε ο Κρουζ, από τη στιγμή που συνεργάστηκε μαζί του και στο πρόσφατο Top Gun: Maverick) και στη συνέχεια με το The Edge Of Tomorrow (2014) του Νταγκ Λάιμαν. Το 2015 βγαίνει στις αίθουσες το Mission Impossible: Rogue Nation του Κρίστοφερ Μακ Κουάρι (κι αυτός μεταξύ του στενού κύκλου των συνεργατών του Κρουζ), το 2016 έρχεται το μάλλον αχρείαστο σίκουελ Jack Reacher: Never Go Back του Έντουαρντ Ζουίκ, το οποίο διαδέχεται το πέρα για πέρα αχρείαστο reboot The Mummy (2017) του Άλεξ Κούρτζμαν. Ωστόσο, την ίδια χρονιά ο Κρουζ αναπληρώνει και με το παραπάνω, πρωταγωνιστώντας στο καλοκουρδισμένο American Made του Νταγκ Λάιμαν.
Το 2018, τον συναντούμε στο Mission: Impossible - Fallout και πάλι του Κρίστοφερ ΜακΚουάρι, ενώ το 2020 ο Κρουζ παίχνίδισε απολαυστικά με τη δική του φιλμική κληρονομιά στο Top Gun Maverick του Τζόζεφ Κοζίνσκι, την περσινή χρονιά ήρθε το Dead Reckoning - Part I (2023), ενώ λίαν συντόμως αναμένουμε τον επίλογο ενός θρυλικού franchise. Από εμάς, χρόνια πολλά και ανθηρά σε έναν ακούραστη εργάτη του σινεμά, ο οποίος λατρεύει παθολογικά τον κινηματογράφο και το επάγγελμά του.
Πηγή cinedogs
