Calcio Sbagliato, Athens (2025)

07/01/2025

Σμπαλιάτο στα μικρόφωνα από την ερχόμενη εβδομάδα. Δυστυχώς δε γινόταν να γράψουμε σήμερα. Πιστέψτε μας, το θέλαμε. Έχουμε φάει μισή σεζόν με τις Μίλαν και Ρόμα να πηγαίνουν από τη μία μπανανόφλουδα στην επόμενη, και τώρα που η μία κέρδισε το Ντέρμπι της Ρώμης και η άλλη το Σούπερ Καπ με ανατροπή απέναντι στην Ίντερ, λόγοι διάφοροι μας κρατούν εκτός.

Θα τα πούμε όμως, το μόνο σίγουρο. Θα τα γράψουμε κιόλας. Μέχρι τότε, ορίστε ένα πούρο από τον Σέρτζιο Κονσεϊσάο. Που ίσως να μην είναι ο προπονητής που η Μίλαν αξίζει (βάσει επιθετικής ιστορίας και ποδοσφαίρου) αλλά μάλλον αυτός που χρειάζεται τη δεδομένη χρονική στιγμή. Είδαμε και με τον Φονσέκα τι έγινε άλλωστε, τι επιθετική μηχανή χτίστηκε. Και πού ξέρεις τι μπορεί να πετύχει δουλεύοντας μία ομάδα για καιρό...

03/01/2025

𝟏𝟔 | Μία από τις πιο χαρακτηριστικές σημειολογίες του ποδοσφαίρου, ένα από τα πιο ‘’ασήμαντα σημαντικά’’ είναι τα νούμερα στην πλάτη των παικτών. Για όλους τους ποδοσφαιρόφιλους ο Τότι δε θα ήταν το ίδιο χωρίς το #10, ο Ντελ Πιέρο το ίδιο, ο Ραούλ θα φοράει το #7 για πάντα, ο Γιόχαν Κρόιφ ήταν το #14.

Κάπως έτσι ενεργοποιούμε τη μας φωτογραφική μας μνήμη, μα κυρίως τη νοσταλγία, κι διαλέγουμε με τη σειρά τους δικούς μας αγαπημένους, από το 1 μέχρι το 25, όπως εκείνοι τίμησαν τους συγκεκριμένους αριθμούς στα χρόνια που έπαιζαν ποδόσφαιρο -μπορεί και να το κάνουν ακόμη βέβαια. Ποιοι είναι οι δικοί σας;

🎥 Το επεισόδιο #16 του ΣΤΕΗΝΤΙΟΥΜ είναι στον αέρα. Μπείτε στο κανάλι της KingBet στο YouTube για περισσότερα 🎬

📺 https://youtu.be/RSr_RbnoyLI?si=2Q6n9Lv_zRRUUA7W

02/01/2025

𝐒𝐀𝐂𝐑𝐈𝐋𝐄𝐆𝐈𝐎 | Κατά έναν λυπηρό τρόπο, η απομάκρυνση του Πάουλο Φονσέκα από τον πάγκο της Μίλαν ήταν άκρως ταιριαστή με τον τρόπο διαχείρισης της ομάδας από την τωρινή της ιδιοκτησία. Μετά από ένα κακό αποτέλεσμα εντός έδρας απέναντι στην Ρόμα, μέσα στη νύχτα, χωρίς να γνωρίζει ο ίδιος τι ακριβώς γίνεται, και λίγες ώρες προτού, βάσει συμβολαίου, η απόλυση του θα ανάγκαζε τον σύλλογο να αποζημιώσει οικονομικά τον Πορτογάλο μέχρι και τελευταίας δεκάρας.

Ας τα πάρουμε από την αρχή, όμως. Όποιος άνθρωπος είχε την παραμικρή επαφή με το ιταλικό ποδόσφαιρο, γνώριζε, πριν καν έρθει η άνοιξη του 2024, ότι ο επιτυχημένος πενταετής κύκλος του Στέφανο Πιόλι θα έκλεινε στο τέλος της προηγούμενης σεζον. Η διοίκηση της Μίλαν είχε άπλετο χρόνο να στοχεύσει στον αντικαταστάτη του, σε αυτόν που θα πατούσε γερά πάνω στις βάσεις που με μεγάλο κόπο και σκληρή δουλειά είχε θέσει ο πρωταθλητής Παρμιτζιάνο τεχνικός, με σκοπό να ανεβάσει ένα επίπεδο τους Ροσονέρι. H άνοιξη πέρασε, είχαμε φτάσει στα τέλη του Μάη, με μία ντουζίνα ονόματα να ακούγονται, ονόματα προπονητών που δεν είχαν καμία σχέση μεταξύ τους σε ό,τι έχει να κάνει με το στυλ ποδοσφαίρου που ευαγγελίζονται.

Με την ιδιοκτησία της ομάδας να μεταφέρει στα media ότι δε θέλει, για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, να προσλάβει Ιταλό προπονητή, δημοσιεύματα μιλούν για τη σίγουρη συμφωνία με τον Λοπετέγκι. «Αυτός είναι ο άνθρωπος μας», φέρεται να δηλώνει η διοίκηση. Όταν μέχρι και ο τελευταίος άνθρωπος που υποστηρίζει την Μίλαν, βγήκε στους δρόμους, στις ταράτσες, στα βουνά και στα λαγκάδια, στα social media, και είπε «ξέρετε τι; Όχι, δεν είναι αυτός ο άνθρωπος μας», η διοίκηση έκανε μια ανεπανάληπτη στροφή 180 μοιρών: «Ναι, ΟΚ, δεν είναι αυτός». Μιλάμε για ασόβαρα πράγματα.

Στις 13 Ιουνίου, ανακοινώνεται η πρόσληψη του Πάουλο Φονσέκα από την Λιλ, με την οποία είχε αφήσει μια τίμια εικόνα στο γαλλικό πρωτάθλημα, βγάζοντας την τέταρτη, με ένα επιθετικό 4-2-3-1, με κατοχή μπάλας, ένα ποδόσφαιρο ελκυστικό στο μάτι. Ο κόσμος της ομάδας είχε τις αμφιβολίες του, αλλά έβαλε πλάτη, στήριξε την επιλογή, τουλάχιστον δεν ήταν ο Λοπετέγκι. Fast forward στο παρόν, και με κάθε ειλικρίνεια, μπορούμε να πούμε πως ούτε ο Φονσέκα ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος. Αυτό, άλλωστε, ήταν κάτι που έγινε αντιληπτό από πολύ νωρίς, και σε ό,τι έχει να κάνει με την εικόνα μέσα στο γήπεδο, και σε ό,τι έχει να κάνει με τη διαχείριση των αποδυτηρίων.

Βάσει αποτελεσμάτων, η απομάκρυνση του δεν είναι άδικη, και η εκ των προτέρων ετυμηγορία ότι πρόκειται περί κακού διορισμού βγήκε 100% αληθινή. Τα λάθη του ήταν καταφανέστατα, τα τακτικά, κυρίως αμυντικά, προβλήματα ήταν επαναλαμβανόμενα, και οι φόβοι πως δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος ενός τόσου μεγάλου πάγκου αποδείχθηκαν βάσιμοι. Πέρα από όλα αυτά, ο Πάουλο Φονσέκα έδωσε τον αγώνα του. Προσπάθησε με κάθε τρόπο να λύσει αυτά τα αγωνιστικά προβλήματα, πάτησε πόδι στους πριμαντονισμούς των μεγάλων stars της ομάδας (μια στάση η οποία κέρδισε αρκετές καρδιές στις κερκίδες του San Siro και στις μπάρες του Navigli), έφερε την πολυπόθητη νίκη μετά από καιρό στο ντέρμπι με την Ίντερ, οδήγησε την ομάδα σε ένα εκκωφαντικό και πανάξιο διπλό με 1-3 μέσα στο Σαντιαγκο Μπερναμπέου, και οι τέσσερις συνεχόμενες νίκες στο Champions League, έχουν την Μίλαν σε τροχιά πρόκρισης.

Μέσα σε όλα αυτά, υπήρξαν και στιγμές, υπήρξαν ματς, στα οποία οι ροσονέρι έδειξαν ότι είναι ικανοί να προκαλέσουν πανικό στις αντίπαλες άμυνες. Τα σλάλομ του Λεάο, οι εμπνεύσεις του εργατικού και πολυμήχανου Πούλισικ, η σπουδαία ποιότητα του Ράιντερς στον άξονα, οι επιθετικοί συνδυασμοί που ξεδιπλώνονται στο χορτάρι. Αλλά όλα αυτά δεν ήταν αρκετά. Το νέο έτος είναι εδώ, και η Μίλαν βρίσκεται στην όγδοη θέση της Serie A, κινδυνεύει να χάσει το τραίνο της Ευρώπης.

«Αυτό δεν είναι Μίλαν», ακούγεται από όλες τις πλευρές. Ναι, σύμφωνοι. Αυτό δεν είναι Μίλαν. Αλλα τι ακριβώς εννοούμε; Δεν εννοούμε τη θέση στη βαθμολογία. H Μίλαν πριν τον Πιόλι έκανε τον σταυρό της να βγει στην Ευρώπη, έχει πέσει κάποτε στη Serie B, έχει ζήσει αρκετά σκοτεινά χρόνια ανυποληψίας, έχει ζήσει Μοντολίβο και Μεσμπά, και δεν εξετάζουμε το γεγονός ότι έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα μόνο δύο φορές τα τελευταία είκοσι χρόνια.

Δε μιλάμε για αυτά. Η Μίλαν κατέκτησε το πρώτο της Scudetto το 1901, και το τελευταίο από τα επτά της Champions League το 2007, η τροπαιοθήκη της φιλοξενεί πενήντα επτά τρόπαια σε ελίτ επίπεδο, ποδοσφαιριστές της έχουν κερδίσει οκτώ φορές τη Χρυσή Μπάλα με τα χρώματα της, το 1988 και το 1989 ο νικητής και επόμενοι δύο σε ψήφους φορούσαν ροσονέρι. Αν μετρήσουμε στα δάχτυλα ενός χεριού τους συλλόγους που έχουν πάει το άθλημα ένα βήμα παραπέρα, τακτικά, ποδοσφαιρικά, ριζοσπαστικά, ως φιλοσοφία, η Μίλαν θα είναι μέσα σε αυτούς. Δε διακυβεύεται σε καμία περίπτωση η θέση της στο pantheon του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

Ξέρετε τι δεν είναι Μίλαν; Tο να στέλνεις έναν προπονητή στη συνέντευξη τύπου μετά από ματς και να μην τον έχεις ενημερώσει ότι έχει απολυθεί. Να το μαθαίνει από τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, και επί της ουσίας να ανακοινώνει ο ΙΔΙΟΣ επίσημα την απόλυση του από το αυτοκίνητο του, φεύγοντας από το γήπεδο, μόλις το έχει μάθει. Ο Δημήτρης, δικαιότατα, και για ακόμη μία φορά, ήταν πιο έξαλλος από εμένα. Ενώ έχεις διαρρεύσει στον τύπο τη συμφωνία με τον Σέρζιο Κονσεϊσάο πριν καν αρχίσει ο αγώνας, συμφωνία που επιβεβαιώνεται στο δεύτερο ημίχρονο, εκεί που καθόταν ήδη εκτός πάγκου ο Φονσέκα, μετά από την κόκκινη κάρτα που δέχθηκε για τις διαμαρτυρίες του για ένα πέναλτι πάνω στον Ράιντερς (100% πέναλτι, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας).

Μιλάμε για τη διοίκηση που έδιωξε τον Πάολο Μαλντίνι, αυτόν τον ιστορικό πυλώνα της Μίλαν, την ίδια την Μίλαν, εδώ που τα λέμε, ενώ ήταν ικανότατος και εξαιρετικός στη δουλειά του. Πλέον, ο χαρακτηρισμός που ψάχνουμε δεν είναι το «άκομψο».

Όχι, η λέξη που αρμόζει είναι «εξευτελισμός», είναι «ντροπή». Η ντροπή, βέβαια, δεν είναι του Φονσέκα. Αυτή ανήκει ολοκληρωτικά στον αμερικανοτραφή Τζέρι Καρντινάλε και τον γραφειοκρατικό συρφετό του, που δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό στο να μετατρέψουν την απόλυση του Πορτογάλου σε αποχώρηση παίκτη από ένα σάπιο reality show. Χωρίς κανέναν σεβασμό στον ίδιο ως άνθρωπο και επαγγελματία και στην τίμια προσπάθειά του, χωρίς κανέναν σεβασμό στη λαμπρή ιστορία της Μίλαν, στον κόσμο της, στο ίδιο το ποδόσφαιρο.

Ο Φονσέκα μας αποχαιρετά, και ο κόσμος της Μίλαν δεν έχει να του προσάψει, σχεδόν, τίποτα. Το San Siro, οργανωμένα, δε στράφηκε ποτέ εναντίον του. Γιατί αυτός ο κόσμος ξέρει, έχει ζήσει σε μία οποιαδήποτε σεζόν αυτά που άλλες ομάδες βλέπουν μόνο στα όνειρα τους. Δεν είναι χαζός, και δε μιλάμε για ένα μικρό τσούρμο στο πέταλο, τους επαγγελματίες οπαδούς και τους ξυρισμένους κάφρους, δεν έχουμε ούτε χρόνο, ούτε διάθεση για αυτούς. Μιλάμε για τον κόσμο που γεμίζει το γήπεδο εδώ και δεκαετίες, και αναγνωρίζει ότι ο Φονσέκα ήταν, απλά, ένα μέρος του προβλήματος, ένα πρόβλημα σαφέστατα complex στη σύστασή του, αλλά καθόλου complex στην αναγνώριση του.

Άλλωστε, ο κόσμος είναι και ο μόνος που στήριξε, επί της ουσίας, τον Πορτογάλο. Ο Τζέρι Καρντινάλε και η διοίκηση της ομάδας, ποτέ δεν τον πίστεψαν, ποτέ δεν τον υπερασπίστηκαν, ποτέ δε βγήκαν μπροστά να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να χαράξουν ένα συγκεκριμένο πλάνο. Δεν είναι όλοι Πάολο Μαλντίνι. Επιτρέψτε μου το προσωπικό της αναφοράς, αλλά ίσως το πιο σωστό πράγμα να το είπε ο πατέρας μου, προχθές που κάναμε κουβέντα: «Το πρόβλημα είναι ότι η Μίλαν έχει χάσει το αξιακό της σύστημα». Amen to that, με μία ευχή αυτο σύντομα να αλλάξει.

31/12/2024

𝟐𝟎𝟐𝟓 | Ο Πάολο Ρόσι, ανέμελος, λες και πάει να τραγουδήσει στην μπουάτ, πάνω στο ποδήλατό του, σε μία από αυτές τις τυχαίες και κλασικά άσχημες ιταλικές πλατείες, σε μία από τις πιο σπουδαίες φωτογραφίες όλων των εποχών, και εμείς ως Σμπαλιάτο, σας ευχόμαστε χρόνια πολλά.

Χρόνια γεμάτα υγεία, με περισσότερα απευθείας γκολ από κόρνερ, με περισσότερα βολ πλανέ, με τακουνάκια που βγάζουν νόημα και οδηγούν τις εξελίξεις στον αγωνιστικό χώρο, με τέχνη και διασκέδαση, με ψυχραιμία, με ευχάριστες εκπλήξεις, αν σκοράρετε σε τελικό, βγάλτε τη φανέλα και ας φάτε κάρτα, δε θα χαθεί ο κόσμος, με κουράγιο, και με λιγότερες καθυστερήσεις, σε ό,τι και να κάνετε.

Once more unto the breach, dear friends, once more, κτλ.

30/12/2024

𝐒𝐂𝐀𝐋𝐀 | Κανονικά μία ισοπαλία δε γεννά τις ιστορίες που φέρνει η νίκη. Στο Καμπιονάτο αποφάσισαν ν’ αφήσουν τη ζυγαριά των τριών τελευταίων ντέρμπι του 2024 στην ισορροπία. Κι όμως εκεί μέσα μάθαμε αρκετά.

Πρώτα απ’ όλα, ήρθε μία ακόμη επιβεβαίωση για τη σκληράδα της φετινής Αταλάντα. Ισορροπία, αντοχή και τελικά άρνηση να ηττηθεί. Η Λάτσιο την πυροβολούσε από το πρώτο δεκάλεπτο. Ό,τι δεν έβγαζε ο Καρνεζέκι σταματούσε στο δοκάρι. Τους τρύπησαν πριν το πρώτο μισάωρο, με την υπέροχη μπαλιά του Ροβέλα πάνω από την άμυνα και το τελείωμα στην κίνηση από τον Ντέλε-Μπασίρου.

Εδώ μία ακόμη μνεία στη φοβερή δουλειά που έχει κάνει ο Μπαρόνι στη Λάτσιο. Έχουν μείνει λίγο πιο πίσω στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος από εκείνη τη μαγική ισοβαθμία πέντε ομάδων πριν λίγο καιρό, η 6άρα από την Ίντερ γείωσε λίγο την κατάσταση, όμως τίποτα δε μειώνει όσα έχει πετύχει το σύνολο του Μπαρόνι. Το θάρρος, η ταχύτητα και οι συνεργασίες ψηλά. Ήταν όλα εκεί, κάτω από τα φώτα του Ολίμπικο, σε ένα βράδυ που ήταν πραγματικά κοντά στο να χαρίσουν στην Αταλάντα την πρώτη της ήττα μετά από καιρό.

Όμως όχι. Η ψυχραιμία του Λούκμαν να πασάρει στον Μπρεσιανίνι μετά το γύρισμα του Τζανιόλο. Το ρολόι γράφει 88’ κι εκείνοι επιτέθηκαν με δομή, χωρίς άγχος, σίγουροι πως κάτι θα φτιάξουν. Δεν μπορούσαν να επιτρέψουν στο 2024, τη χρονιά που το Μπέργκαμο έζησε την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τίτλου, να κλείσει με ήττα. Μένουν ανάμεσα στα φαβορί για το Σκουντέτο. Είναι από μόνο του ήδη σπουδαίο επίτευγμα.

Ήρθε ωστόσο η Κυριακή και η Γιουβέντους το είχε βάλει σκοπό να πετύχει, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, μία δεύτερη σερί νίκη. Θα ήταν ό,τι καλύτερο να συμβεί απέναντι στην ανταγωνίστρια Φιορεντίνα, σε μία μονομαχία που έχει αποκτήσει το δικό της χρώμα με τις συνεχείς αγορές παικτών των Βιόλα από τη Μεγάλης Κυρία. Ο Μότα ήταν έτοιμος με μία 11άδα επιθετική. Ηρέμησε το σύνολο, παρά την ισοφάριση του Μόιζε Κεν που μάλλον ήταν μοιραίο να γίνει πρωταγωνιστής σε αυτή την αναμέτρηση. Μπήκαν ξανά με την μπάλα στα δίχτυα, με το δεύτερο γκολ από κάθετη κίνηση του Κεφρέν Τουράμ, ο οποίος ζούσε το καλύτερο βράδυ του με τη φανέλα των Μπιανκονέρι.

Εκεί λοιπόν έρχεται η παρατήρηση. Η Φιορεντίνα βγάζει παθογένειες του πρόσφατου παρελθόντος. Οι τραυματισμοί έχουν ταρακουνήσει τη σταθερότητα του συνόλου. Τα δύο γκολ που δέχονται είχαν στήσει άτυπο δικό τους διαγωνισμό αφέλειας ως προς το μαρκάρισμα του Τουράμ. ‘’Τον αφήσαμε να τρέξει τριάντα μέτρα με την μπάλα’’ λέει το πρώτο, ‘’τον χάσαμε τελείως σε κάθετο πάτημα στην περιοχή, λες και δεν είναι δύο μέτρα παιδί’’ αποκρίθηκε το δεύτερο. Η τρίτη σερί ήττα ερχόταν με δρασκελιές, εκτός αν συνέβαινε κάτι μαγικό. Όπως η ισοφάριση του Σοτίλ, μετά το λάθος του Καμπιάζο, με ένα σουτ-βολίδα που ο Ντι Γκρεγκόριο δεν πρόλαβε καν να σκεφτεί πως έρχεται προς το μέρος του.

Στον συνολικό χαμό λοιπόν μιας απροσδόκητης ισοφάρισης, ο μόνος ήρεμος στο γήπεδο ήταν ο Ραφαέλε Παλαντίνο. Γύρισε στον πάγκο του με ένα νεύμα που φώναζε ‘’σας το είχα πει’’ χωρίς να βγαίνουν λέξεις από το στόμα του. Ίσως φταίει και το ψαρωτικό παλτό, δεν ξέρω. Μοιάζει όμως ένας άνθρωπος που πιστεύει στο υλικό και τον εαυτό του απέναντι σε κάθε αντίπαλο. ‘’Γιατί να χάσουμε από τη Γιουβέντους;’’ σε ένα παιχνίδι σχεδόν καταδικασμένο. Αυτό μοιάζει να φώναζε η συνολική του συμπεριφορά.

Χρειαζόταν μία τέτοια προσωπικότητα η Φιορεντίνα στα προπονητικά ηνία. Δουλειά και ηρεμία ακόμη και στην περίοδο που τα πράγματα στραβώνουν. Το πέτυχε και ο Ιταλιάνο σε έναν μεγάλο βαθμό, όπως ο Παλαντίνο μοιάζει έτοιμος και ικανός να το προχωρήσει ένα βήμα παραπάνω. Είναι εμφανής άλλωστε η θέληση του οργανισμού να μεγαλώσει ξανά.

Δεν ξέρω αν υπάρχει η ίδια θέληση στη Μίλαν από πλευράς διοίκησης. Σύντομα θα γράψει και ο Στέλιος περισσότερα για την αλλαγή που έρχεται, μία ακόμη, με τον Σέρτζιο Κονσεϊσάο να ετοιμάζεται να διαδεχθεί τον Πάουλο Φονσέκα. Εγώ θα σταθώ σε δύο πράγματα. Το πρώτο είναι μία δήλωση του ιδιοκτήτη Τζέρι Καρντινάλε νωρίτερα μέσα στην εβδομάδα πως ‘’η Ίντερ κέρδισε το πρωτάθλημα πέρυσι και μετά πτώχευσε. Αυτό θέλουμε και για εμάς;’’. Μία τοποθέτηση επιδερμική, λες και η Ίντερ έδωσε όλο της το μπάτζετ στην περσινή σεζόν για να πετύχει, μία νίκη πρόσκαιρη, λες και δε βλέπουμε όλοι την προσπάθεια που γίνεται από τον Μαρότα και την ομάδα του ώστε να πετύχει την ισορροπία μεταξύ οικονομικών βιβλίων και πρωταθληματικού επιπέδου.

Η Ίντερ πήρε το πρωτάθλημα γιατί είναι ομαδάρα, ακριβώς όπως πρέπει να κάνει ένας οργανισμός αυτού του μεγέθους, με σεβασμό στη δική της ιστορία και τους φίλους της, με προσεγμένες επιλογές παικτών (όσο γίνεται) πίσω από τη δουλειά του Σιμόνε Ιντζάγκι. Ξοδεύει ελάχιστα, προσπαθεί με τον δικό της τρόπο. Πολύ απλά, ήταν ένα λάθος αντεπιχείρημα από τον Καρντινάλε. Δείγμα για μένα του συνολικού χάους που έχει φέρει ο δικός του τρόπος στη Μίλαν.

Όλα αυτά απογειώθηκαν το βράδυ της Κυριακής στο ντέρμπι με τη Ρόμα. Ένας Πάουλο Φονσέκα καταδικασμένος να ενημερώνεται όλη την ημέρα για τον αντικαταστάτη του, που αποβλήθηκε από τον αγωνιστικό χώρο πολύ νωρίτερα πριν το σφύριγμα της τελευταίας λήξης. Ρεπορτάζ για συμφωνία με τον Σέρτζιο Κονσεϊσάο από τους έγκριτους Ιταλούς δημοσιογράφους την ώρα που παιζόταν ο αγώνας, έτοιμος να διαδεχθεί τον Φονσέκα στον οργανισμό που οι επιλογές της διοίκησης Καρντινάλε έχουν την ομάδα στην περίοπτη…checks notes…8η θέση του Καμπιονάτο.

Ακόμη χειρότερα, μέσα σε όλα αυτά, ένα ποδοσφαιρικό σύνολο που για 30 λεπτά παρακαλούσε τη Ρόμα να πάρει το ματς. Στην πραγματικότητα ίσως να αναζητούσαν κάτι τέτοιο από την ισοφάριση του Πάουλο Ντιμπάλα (ποιος άλλος...) μετά τη μαγική ασίστ του Ντόβμπικ με το τακουνάκι.

Οι τζιαλορόσι βέβαια δεν το πέτυχαν, συνεχίζοντας τη σπουδαία φετινή τους προσπάθεια για να μαζέψουν στη φετινή σεζόν όσο λιγότερους βαθμούς γίνεται εκτός έδρας. Μπορεί να σκέφτηκαν πως ‘’δεν τους χτυπάς τους άλλους όσο είναι κάτω’’ ρε παιδί μου, το Πνεύμα των Χριστουγέννων μπήκε μέσα τους. Τι κι αν τους χάριζαν 30 μέτρα σε κάθε τρανζίσιον, ένα λιβάδι γηπέδου για να σκοράρουν.

Σε κάθε περίπτωση και μακριά από την αστεία διάθεση, η Μίλαν είναι όντως κάτω. 14 βαθμούς από την κορυφή, με εκείνο το περίφημο ‘’παιχνίδι λιγότερο’’ και 8 βαθμούς από την πρώτη 4άδα. Δε θα έπρεπε να είναι κάτω. Ούτε το ρόστερ της είναι για εκεί, ούτε η δυναμική του συλλόγου ούτε τίποτα. Ο Καρντινάλε και οι λοιποί διοικούντες πιστεύουν πως προχωρούν με σωστή διαχείριση.

Προσωπικά πιστεύω πως δεν έχουν ιδέα και πετάνε βελάκια σ’ έναν κοκκινόμαυρο τοίχο, υποτιμώντας διαδικασίες, τη σημασία ενός τίτλου σε έναν ιστορικό σύλλογο, ακόμη και το Σαν Σίρο το ίδιο ως λείψανο του παρελθόντος. Οι φίλοι της Μίλαν από την άλλη ήδη τους ζητούν από τις εξέδρες να πουλήσουν τον σύλλογο. Μακάρι να κάνουμε λάθος όλοι εμείς κι εκείνοι να έχουν το σωστό μοτίβο.

Η χρονιά τους πάντως κλείνει με άσχημη γεύση. Από μόνο του το γεγονός των ρεπορτάζ αντικατάστασης ενός προπονητή την ώρα που η μπάλα κυλάει στο χορτάρι μοιάζει λάθος. Ακόμη κι αν πρέπει να αντικατασταθεί αργά ή γρήγορα. Όχι την ώρα της δουλειάς. Από την άλλη πλευρά, μιλάμε για τη διοίκηση που απομάκρυνε τόσο άκομψα τον Πάολο Μαλντίνι.

Παρεμπιπτόντως, η Ίντερ είναι ένα βαθμό από την κορυφή και με πιθανή νίκη στο παιχνίδι με τη Φιορεντίνα (όποτε αυτό γίνει) μπορεί να προσπεράσει. Βλέπει τις ισοπαλίες των υπολοίπων και φουντώνει μέσα της το αίσθημα της δεύτερης συνεχόμενης κατάκτησης του τίτλου ακόμη περισσότερο. Τι ξέρουν κι εκείνοι…

Καλές γιορτές σε όλους, καλή ξεκούραση και σύντομα τα λέμε και από τα μικρόφωνα. 🎄🎅

27/12/2024

𝟏𝟓 | Η περίοδος των Χριστουγέννων είναι μία πολύ καλή ευκαιρία για ξεκούραση από την ασταμάτητη αθλητική επικαιρότητα. Γενικά δηλαδή, ξεκούραση σε όλα τα επίπεδα, μα για την ώρα ας μείνουμε εκεί. Ο Στέλιος μπαίνει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ στον ρόλο του quizmaster, οι άλλοι δύο επιλέγουμε κατηγορίες και δίνουμε ( ; ) τις απαντήσεις στα διάφορα ερωτήματα, που κινούνται από το Μουντιάλ του 1990 μέχρι ονόματα γηπέδων και συμμετοχές παικτών.

Ελάτε με το δικό σας κέφι, πάρτε από νωρίς το ύφος που όλοι έχουμε όταν κάποιος δε βρίσκει τη σωστή απάντηση σε τηλεπαιχνίδι, και καλά Χριστούγεννα σε όλους! 🎄🎄

🎥 Το επεισόδιο #15 του ΣΤΕΗΝΤΙΟΥΜ κάνει πρεμιέρα. Μπείτε στο κανάλι της KingBet στο YouTube για περισσότερα 🎬

📺 https://youtu.be/kjz6hy6ZATQ?si=kL63VU-YjzIk9FbO

24/12/2024

𝐓𝐔́𝐍𝐄𝐋 | 127 γκολ στη Σέριε Α, με πόδι Αργεντίνικο. Μπροστά του μόνο οι Μπατιστούτα και Κρέσπο, με 183 και 153 αντίστοιχα. Εκείνος δεν είναι σέντερ φορ. Ίσως αυτό το γεγονός κάνει το επίτευγμα πιο εντυπωσιακό. Το σίγουρο είναι πως ο Ντιμπάλα είναι άξιο μέρος της ιστορίας.

Δεν υπάρχει κάποια σπουδαία έκπληξη, ένα απόλυτο απροσδόκητο. Ο Ντιμπάλα ήταν αγαπημένο παιδί των φιλάθλων της λίγκας από τότε που μοιραζόταν το χορτάρι με τον Μίκολι και τον Αμπέλ Ερνάντεζ στο Παλέρμο. Αίμα Αργεντίνικο, ταμπεραμέντο και ικανότητα στην εκτέλεση, θάρρος και θράσος. Τρία χρόνια και 21 γκολ μετά (16 στην πρώτη κατηγορία) πήρε τη μεταγραφή στη Γιουβέντους με στόχο να γίνει ο επόμενος μεγάλος Trequartista του Καμπιονάτο. 19 γκολ στο πρωτάθλημα από την πρώτη σεζόν.

Ένα γεμάτο ‘’εγώ’’ αλλά για την ευθύνη και όχι για τη μεγαλομανία. Λατινοαμερικάνος που θέλει να κερδίζει μέχρι και στα φιλικά διπλά, ίσως όχι με την εμμονή άλλων μα σίγουρα φλογερός. Ντρίμπλες, ποδιές, κερδισμένα φάουλ, ξανά ποδιές, εκτελέσεις με το αριστερό εντός κι εκτός περιοχής. Τραυματισμοί και μεταπτώσεις, το #21 που έγινε #10, 210 συμμετοχές και 82 γκολ στη Σέριε Α με τη Μεγάλη Κυρία μέχρι το αντίο. Είχε δάκρυα το αντίο. Όχι μόνο δικά του. Έκλαψαν και οι φίλοι της Γιούβε, στο γήπεδο αλλά και μπροστά σε μία οθόνη. Έφευγε ένα παιδί δικό τους.

Δεν έγινε ο μεγαλύτερος όλων, δεν έγινε καν ο σπουδαιότερος της γενιάς του. Όσο τα πόδια άντεχαν όμως, όσο παρέμεναν υγιή, μπορούσε (και προσπαθούσε) να κρίνει ένα παιχνίδι. Κάθε παιχνίδι.

Κι έπειτα ήρθε η Ρόμα. Μία σχέση που συνεχίζεται ακόμη -σύντομα θα μάθουμε για πόσο. Εδώ το #21 δεν πρόλαβε να γίνει ποτέ #10. Ίσως όμως, για πρώτη φορά, οι φίλοι των τζιαλορόσι ένιωσαν στα σωθικά τους κάτι να καίει ξανά. Ένα εγκεφαλικό flashback, σαν εικόνες από βίντεο που προσπαθούν να μείνουν στη μνήμη. Κάτι, οτιδήποτε που θυμίζει τη μαγεία του Φραντσέσκο Τότι.

Κρίσιμες στιγμές και ευρωπαϊκές πορείες, γκολ σε τελικό Γιουρόπα Λιγκ, δάκρυα για την απώλεια του τίτλου και ‘’Αυτό είναι το Ποδόσφαιρο, αγαπημένε μου’’. Το κοντέρ στη Σέριε Α με το πορφυρόχρυσο γράφει 29 και ίσως σταματήσει πολύ σύντομα. Το κλισέ περί ελπίδας το γνωρίζετε πλέον. Πειράζει να το επαναφέρουμε αυτά τα Χριστούγεννα;

Ο Πάουλο Ντιμπάλα μάλλον θα μείνει στη μνήμη σαν ένα αθλητικό ‘’what-if’’. Αν δεν έρχονταν οι τραυματισμοί κάθε δεύτερη Παρασκευή, αν δεν κρατούσαμε την ανάσα μας συλλογικά κάθε φορά που δίπλωνε ο αστράγαλος, τι θα γινόταν; Εγώ συνεχίζω να βλέπω έναν αρτίστα που ξεπέρασε τις 520 συμμετοχές στην καριέρα του και τα 190 γκολ. Κατέκτησε 5 Σκουντέτι και 4 Κόπα Ιτάλια.

Έπαιξε σε τελικούς. Έπαιξε στον μεγαλύτερο όλων, στον Τελικό του Μουντιάλ. Μπήκε, έκανε μαζί με τους υπόλοιπους τον αμυντικό ήρωα όσο χρειάστηκε και σκόραρε στη διαδικασία των πέναλτι. Ένα ολόκληρο (μουρλό) έθνος στους δρόμους, και ο Ντιμπάλα είχε τη δική του μικρή συμβολή. Όχι κι άσχημα, δε νομίζετε;

Σε μία γενιά που (καλώς) δεν υπήρξε αμφισβήτηση για το ποιος είναι ο μεγαλύτερος Αργεντίνος ποδοσφαιριστής, ο Ντιμπάλα, αφού δε χρειάστηκε να κουβαλήσει κι εκείνος την περιττή ταμπέλα του ‘’Επόμενου Ντιέγο’’ χρειάστηκε απλά να φτιάξει τη δική του διαδρομή. Δεν ήταν Μέσι. Κανείς δεν είναι. Πιθανότατα οι τραυματισμοί τον έφεραν ένα σκαλί κάτω από τους Αγουέρο, Ντι Μαρία και Τέβες. Σωστά. Το όνομά του συνδέθηκε μόνο με το Ιταλικό Πρωτάθλημα και δεν έγινε τραγούδι σε χώρες διάφορες. Ας είναι.

Μπατιστούτα, Κρέσπο, και μετά Ντιμπάλα. Σε μία χώρα που το ποδόσφαιρο, η τακτική και οι ήρωές του αναλύονται καθημερινά με πάθος, προερχόμενος από μία άλλη χώρα που το άθλημα λατρεύεται παθολογικά. Όλα αυτά ενώ το προσωπικό του καλεντάρι γράφει μόλις 31.

Κι εμείς που παρακολουθούμε, το μόνο που δεν ξέρουμε είναι αν βρισκόμαστε στον επίλογο, στο τελευταίο κεφάλαιο ή αρκετές σελίδες νωρίτερα. Το βιβλίο είναι ήδη σπουδαίο. Από εκείνα που κλείνεις και αυτόματα προτείνεις στον επόμενο. Οι Μνήμες Φωτιάς του Γκαλεάνο, ή Το Τούνελ του Σάμπατο.

23/12/2024

Calcio Giornale: Τα κείμενα μιας χρονιάς στο Σμπαλιάτο, σε εφημεριδάτα Reels

Μέρος Πρώτο: https://www.instagram.com/reel/DDZFEeIuS2e/

Mέρος Δεύτερο: https://www.instagram.com/reel/DDoi0SwOQPf/

Μέρος Τρίτο: https://www.instagram.com/reel/DD6lw51OZ0J/

Καλές Γιορτές σε όλους, ζητήστε από τον Άγιο Βασίλη ό,τι θέλετε για την ομάδα σας, μαζί με μία εξήγηση απ' αυτούς που σκέφτηκαν το (υπέροχο κατά τ' άλλα) σποτάκι της Σέριε Α: Σε όλους δείχνετε την πόλη, στη Νάπολι μόνο μία πίτσα;🎄🎅

22/12/2024

Aν δεν έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε σήμερα στις 17:15, οικογένειες και ύπνο, τραπέζια και φαγητό, ο Χεσούς Νάβας παίζει τον τελευταίο του αγώνα. Αυτή η παιχτάρα, που αποχαιρέτησε το κοινό της Σεβίλλης πριν λίγες ημέρες ανάμεσα σε δάκρυα, περιβραχιόνια και φανέλες για το μουσείο και διάφορα άλλα ποδοσφαιρικά και όμορφα, για την οποία συζητήσαμε στο τελευταίο επεισόδιο του ΣΤΕΗΝΤΙΟΥΜ (34:20)

📺 https://youtu.be/ozGzz78bMfA?si=MUi4cQdR4Fbs90yE

20/12/2024

𝟏𝟒 | Glory, Glory Man United -τουλάχιστον στην Πρέμιερ Λιγκ, γιατί στο Λιγκ Καπ…Ο Αμάντ Ντιαλό αποφάσισε να γυρίσει μόνος του το ντέρμπι με τη Σίτι, δέχθηκε την ευγενική χορηγία του Ματέους Νούνες και στις δύο φάσεις, η Γιουνάιτεντ πήρε μία νίκη που της δίνει τη δυνατότητα να δουλέψει πιο αρμονικά, όσο βυθίζει τη Σίτι ακόμη περισσότερο.

Η συζήτηση πηγαίνει στην -πρακτικά- απευθείας ανάθεση του Μουντιάλ στη Σαουδική Αραβία για το 2034. ‘’Medium Risk’’ σύμφωνα με τη FIFA οι συνθήκες ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα. Μία θέση με την οποία διαφωνεί…όλος ο πλανήτης, τα γεγονότα και τα στατιστικά. Έστησαν άλλωστε και το ροτέισον των χωρών που θα φιλοξενήσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2030 ώστε η Αραβία να μοιάζει με μονόδρομο τέσσερα χρόνια αργότερα. ‘’Μία πρόταση που δεν μπορούν να αρνηθούν’’. Βασικά δεν προσπάθησαν καν.

Στα ποδοσφαιρικά έχουμε τον ασταμάτητο Αντουάν Γκριζμάν να καθοδηγεί την Ατλέτι στα 33 προς 34 του χρόνια και τους δείκτες του σε δημιουργία, πρες και γκολ να θυμίζουν πειραγμένα στατιστικά σε video game. Επίσης είχαμε το συγκινητικό αντίο του Χεσούς Νάβας στον κόσμο της Σεβίλλης, και σύντομα στο ποδόσφαιρο συνολικά, μετά από μία τεράστια καριέρα (και μία δεύτερη στην πραγματικότητα ως δεξί μπακ) αλλά και την υπόθεση Γιουσουφά Μουκοκό και το ερωτηματικό γύρω από την πραγματική του ηλικία.

🎥 Το επεισόδιο #14 του ΣΤΕΗΝΤΙΟΥΜ είναι στον αέρα. Μπείτε στο κανάλι της KingBet στο YouTube για περισσότερα 🎬

📺 https://youtu.be/ozGzz78bMfA?si=MUi4cQdR4Fbs90yE

18/12/2024

⚽ Η αντεπίθεση της Ίντερ
⚽ Το δεκάρι της Αταλάντα
⚽ Η ανατροπή της Νάπολι
⚽ Η επέτειος της Μίλαν που κόλλησε στο Χ
⚽ Η Γιουβέντους; Ισοπαλία!
⚽ Η νίκη της Μπολόνια στο ντέρμπι του Ιταλιάνο

🎙️ Το νέο Calcio Sbagliato

🎧 https://spoti.fi/49LzaEu

17/12/2024

🎧 𝐂𝐎𝐍𝐓𝐑𝐀𝐓𝐓𝐀𝐂𝐂𝐎 | 𝐂𝐀𝐋𝐂𝐈𝐎 𝐒𝐁𝐀𝐆𝐋𝐈𝐀𝐓𝐎 #𝟕𝟕

Η Ίντερ θυμήθηκε στο Ολίμπικο πόσο κυνική μπορεί να γίνει στον χώρο απέναντι σε ομάδες που της παίρνουν την μπάλα, χτύπησε στο τρανζίσιον, βρήκε ένα ασύλληπτο γκολ από τον Μπαρέλα, πάτησε περιοχή με κάθε παίκτη διαθέσιμο και έκανε κανονική παρέλαση κόντρα στη φορμαρισμένη Λάτσιο, με το τελικό σκορ να σταματά στο 0-6! Πλέον ετοιμάζει την αντεπίθεσή της για την πρώτη θέση και το Σκουντέτο. Οι πρωταθλητές είναι ξανά εδώ.

🎙️ Νέο Σμπαλιάτο, το τελευταίο για το 2024, κατευθείαν από τα στούντιο της Sacred Belt Recordings. Link στα σχόλια.

16/12/2024

Οκ, μάλλον ξέρετε ήδη την πρωταγωνίστρια του αυριανού επεισοδίου.

15/12/2024

Επέτειος για τη Μίλαν. Μία φανέλα μνημειακή, και ένα deja vu για τους αιώνες.

13/12/2024

𝐒𝐅𝐎𝐆𝐎 | Η φωτογραφία με τον πανηγυρισμό δείχνει πάθος. Έτσι τουλάχιστον την τιτλοφόρησε ο επίσημος λογαριασμός της Ρόμα στα social media. Εγώ από την άλλη είδα έναν ποδοσφαιριστή να πετάει από επάνω του εκατόν πενήντα κιλά ψυχολογικού βάρους.

Ο Λορέντζο Πελεγκρίνι ξεκίνησε το παιχνίδι με την Μπράγκα και στο πρώτο δεκάλεπτο είδε την μπάλα να πηγαίνει στα πόδια του Ζαλέφσκι και ένα λιβάδι να ανοίγεται μπροστά του. Έτρεξε κάθετα, πήρε την πάσα από τον Ζάλε και πλάσαρε χαμηλά στη γωνία. Δίχτυα, επιτέλους. Το πρώτο γκολ μετά τον Μάιο. Πρώτα χαμογέλασε. Το ίδιο χαμόγελο που θα τον έφερνε στην 11άδα του Κλαούντιο Ρανιέρι, όπως δήλωσε ο ίδιος ο μίστερ πριν λίγες ημέρες. Έπειτα ξέσπασε.

Είναι χαρακτηριστική η ένταση, έκδηλη σε όλο του κορμί, από τη στιγμή που ξεκινά να σφίγγει τις γροθιές, μερικά δευτερόλεπτα πριν φύγει προς τη στοργική αγκαλιά του Ρανιέρι. Εκείνη που δείχνει όσα έχει τραβήξει ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής το τελευταίο διάστημα. Όλη η Ρόμα ένα χάος, από προπονητή σε προπονητή και σε μόνιμη τριβή της διοίκησης με τον κόσμο λες και πρόκειται για ζευγάρι εν διαστάσει, όμως πάντα εκείνος το bullseye για τα βελάκια.

Ξέρετε, δε δικαιούται ένας ποδοσφαιριστής της Ρόμα, ένας Καπιτάνο, να έχει ένα διάστημα αρνητικό. Πηγαίνει άσχημα η ομάδα; Πρέπει να πασάρεις. Πρέπει να σκοράρεις. Να τρέχεις πρώτος. Να κόβεις. Να πέφτεις στο τάκλιν. Να δίνεις εξηγήσεις και στα παιδιά στην εξέδρα. Όλα μαζί, εσύ φοράς το περιβραχιόνιο. Ο Ντε Ρόσι είχε την ‘’πολυτέλεια’’ να παίζει πιο πίσω στο γήπεδο και τουλάχιστον να γλιτώνει την ευθύνη του σκορ. Ο Τότι έπρεπε να έχει μία απίστευτη, αδιανόητη συνέπεια στη δημιουργία και το γκολ, περίπου μέχρι τα 37-38 του, ώστε να μη δέχεται εκείνος τα πυρά.

Ο Πελεγκρίνι δεν είναι ούτε Ντε Ρόσι, ούτε Τότι. Σύμφωνοι. Μάλλον δεν είναι καν κοντά. Είναι εκείνος όμως που έχει αναλάβει την ευθύνη. Πέρυσι ήταν από τους πρωταγωνιστές όσον αφορά την περίοδο που ο προπονητής Ντε Ρόσι χρειαζόταν στήριξη. Στην πορεία μήπως και έρθει το σύνολο κοντά στην 4άδα, στα παιχνίδια με τη Μίλαν στο Γιουρόπα Λιγκ. Δίπλα στον Μπόβε ως ένας από τους μεγάλους του συνόλου, τώρα δίπλα στον Πιζίλι, να χαίρεται κάθε φορά που σκοράρει. Κι ας είναι ο ίδιος στον πάγκο. ‘’Η Ρόμα να είναι καλά’’.

Ο ποδοσφαιριστής αυτός τους τελευταίους μήνες δεν έχει κατηγορηθεί μόνο για τις βροχές στην Αιώνια Πόλη. Η απόλυση Μουρίνιο. Το άσχημο ξεκίνημα στη φετινή σεζόν με τον Ντε Ρόσι. Οι μήνες με τον Γιούριτς. Σε όλα ο Πελεγκρίνι. Είναι και το στυλ του ρε παιδί μου. Μοιάζει ‘’πολύς’’, φαίνεται μπλαζέ. Δε βάζει τα πόδια του στη φωτιά. Ή μάλλον έτσι θέλουν να το βλέπουν όσοι ψάχνουν την εύκολη κριτική. Ο ίδιος είναι που έπεφτε στα τάκλιν μπροστά από την εστία του Μίλε Σβίλαρ για να μην επιστρέψει η Μίλαν στο παιχνίδι με τον Λεάο και τους λοιπούς παιχταράδες. Δε βολεύει την αφήγηση ωστόσο η συγκεκριμένη ανάμνηση.

Προσωπικά θα του έδινα δύο μήνες διακοπές. Πρώτα απ’ όλα γιατί το κορμί του φαίνεται πως το χρειάζεται. Δεν είναι στην τοπ κατάσταση. Δεν είναι καν στην απαραίτητη κατάσταση. Προσπαθεί να σταθεί και να ξεχωρίσει από βίτσιο, από καπρίτσιο, ή και από την ανάγκη που έχει αυτή τη στιγμή η Ρόμα για νίκες. Δεν τα καταφέρνει, εκτός από χθες το βράδυ στο Ολίμπικο απέναντι στην Μπράγκα. Κι εκεί, ξαφνικά, τα σόσιαλ γέμισαν με ήλιους, με χαμόγελα, με ‘’έρχεται η Αναγέννηση’’.

Από τους ίδιους τύπους που ρόλαραν τα μάτια τους στην είδηση ότι ξεκινάει βασικός. Μαθημένοι στις revenge ιστορίες και τα υπόλοιπα Χολιγουντιανά σενάρια που έχουν μεταφερθεί πλέον και στον αθλητισμό. Ήμασταν κατά του ήρωα στη δεύτερη πράξη της ταινίας, τώρα γίγαντα μας έπεισες. Επικοινωνούμε στο επίπεδο της παράνοιας;

Πελεγκρίνι υπάρχουν πολλοί, ειδικά στη σύγχρονη εποχή. Ο ντόπιος, ο γηγενής, ο αρχηγός, ο δικός μας. Αυτός θα τ’ ακούσει για όλα. Ο κόσμος βαριέται πλέον εύκολα -και αποδομεί ακόμη ευκολότερα. Μπορείτε να το δείτε στη δική σας ομάδα, στην Ιταλία ή την Ελλάδα, σε κάποια άλλη γωνιά της ποδοσφαιρικής Ευρώπης. Παντού υπάρχει ένας Πελεγκρίνι.

Οι οργανισμοί ωστόσο απαντούν, και μέσα σε αυτούς οι ποδοσφαιριστές με την προσωπικότητα για να αντέξουν την ατμόσφαιρα. Το ξέσπασμα του Ζαλέφσκι, η αγκαλιά με τους υπόλοιπους συμπαίκτες, ο Ρανιέρι στη γραμμή. Όλοι δίπλα του, όλοι μαζί του. Τα σύνολα λειτουργούν προστατευτικά, αμύνονται και αντιδρούν. Ακόμη κι αν για κάποιους μήνες χρειάζεται να το πράξουν για τον αρχηγό τους, και όχι το αντίθετο όπως συνήθως. Κι άσε τους απ’ έξω να γράφουμε, ο καθένας τα δικά του.

Υ.Γ : Η αγκαλιά του Ρανιέρι στον Πελεγκρίνι έχει τη δική της σημειολογία, για όποιον μέσα στη διοίκηση της Ρόμα θέλει να την αντιληφθεί. Μοιραία το καλοκαίρι θα χρειαστεί ένας προπονητής με φρέσκες ιδέες, αλλά η ατμόσφαιρα που χρειάζεται είναι εκείνη που μεταδίδει ο Κλαούντιο. Η ηλικία του προδίδει αυστηρότητα, όμως εκείνος φέρεται σα συνεργάτης και όχι σα ‘’λοχαγός’’. Πρέπει να πετύχουν διάνα και να συνδυάσουν σύγχρονη σκέψη με σύγχρονη επαγγελματική λογική. Οι μεγάλοι και αυταρχικοί θα φέρουν μία από τα ίδια. 🟡🔴

Calcio Sbagliato

07/01/2025

03/01/2025

02/01/2025

31/12/2024

30/12/2024

27/12/2024

24/12/2024

23/12/2024

22/12/2024

20/12/2024

18/12/2024

17/12/2024

16/12/2024

15/12/2024

13/12/2024

Address

Website

Alerts

Contact The Business

Shortcuts

Share

Category