Στην Αυγή του Χρόνου

24/04/2024

Πλούτο έχουν πολλοί κακοί και οι καλοί τη φτώχεια.
Ωστόσο με τον πλούτο τους εμείς την καλοσύνη
δε θ’ ανταλλάξουμε ποτέ, γιατί εκείνη μένει,
μα τα πλούτη, μια ο ένας, μια ο άλλος τα έχει.

Θέογνις
Λυρικός ποιητής

24/04/2024

Εκαταίος ο Μιλήσιος
Μυθολογικά (Διάφορα)

1.
Ο Ησίοδος, ο Εκαταίος, ο Ελλάνικος, ο Ακουσίλαος καθώς και ο Έφορος και ο Νικόλαος ιστορούν πως οι αρχαίοι ζούσαν χίλια χρόνια.

Πηγή: Ιώσηπος, Ιουδαϊκής Αρχαιολογίας Α

2.
Πάνας: Ο Πίνδαρος και ο Εκαταίος τον λένε γιο του Απόλλωνα και της Πηνελόπης, άλλοι του Ερμή και της Πηνελόπης… Ο Ευφορίων τον μνημονεύει ως γιο του Οδυσσέα. Κάποιοι όμως τον παραδίδουν χωρίς θεϊκή καταγωγή όπως ο Απολλόδωρος.

Πηγή: Σχολιαστής Λουκανού

3.
“Είδα τότε να προχωρεί το πλήθος, να παίρνει θέση στο ύψωμα που λένε ότι πρώτος ο Δαναός έκανε κοινή λαοσύναξη, για να τιμωρηθεί εκεί ο Αίγυπτος” (Ευριπίδης, Ορέστης, 871 - 873).

Κατά την επικρατούσα άποψη ο Αίγυπτος δεν αφίχθηκε ποτέ στο Άργος, όπως λένε πολλοί αλλά και ο Εκαταίος που γράφει τα εξής: “Όσο για τον ίδιο τον Αίγυπτο αυτός δεν ήρθε στο Άργος, ήρθαν όμως τα παιδιά του, τα οποία ήταν σύμφωνα με την κατασκευή του Ησίοδου πενήντα, αλλά σύμφωνα με μένα ούτε είκοσι”. Αλλά και ο Διονύσιος ο συγγραφέας των Κύκλων (μυθογράφος των ελληνιστικών χρόνων από τη Σάμο που έγραψε εγχειρίδιο μυθολογίας, το Κύκλος ιστορικός σε 7 βιβλία) … λέει παραπλήσια με αυτόν. Ωστόσο ο τραγικός ποιητής Φρύνιχος στο έργο του Αιγύπτιοι ισχυρίζεται ότι ο Αίγυπτος έφτασε πράγματι στο Άργος.

Πηγή: Αρχαίος σχολιαστής στον Ορέστη του Ευριπίδη (στ. 872)

4.
Ελένη: νησί της Αττικής. Την αναφέρει ο Εκαταίος στο Ευρώπη. Εκεί λένε αποβιβάστηκε η Ελένη μετά την άλωση της Τροίας. Λόγω του μήκους της ονομαζόταν και Μάκρη.

Πηγή: Στέφανος Βυζάντιος

5.
Φάρος… γένους αρσενικού, διότι έτσι ονομαζόταν ο πρωρέας του Μενέλαου. Αλλά και το θηλυκό όνομα που πήρε η νήσος από αυτόν προέκυψε, όπως λέει ο Εκαταίος.

Πηγή: Ηρωδιανός

6.
Κάνωβος λοιπόν είναι το όνομα του κυβερνήτη του Μενέλαου, όπως λέει και ο Εκαταίος ο λογογράφος και η γενική περί αυτού άποψη, κι όταν εκείνος πέθανε σε τούτο τον τόπο άφησε τ’ όνομά του.

Πηγή: Αίλιος Αριστείδης

24/04/2024

Απόλυτη φθορά της γύρω από τη γη τάξης του σύμπαντος ούτε έχει γίνει ούτε θα γίνει ποτέ. Γι’ αυτό και σ’ όσους λεν ότι η αρχή της Ελληνικής Ιστορίας είναι από τον Ίναχο τον Αργείο πρέπει να προσέξουμε τόσο, όσο όχι από κάποια πρώτη αρχή, αλλά από μεταβολή που έγινε στα χρόνια του. Διότι πολλές φορές ως τώρα και έχει γίνει και θα γίνει βάρβαρη η Ελλάδα, που έχει υποστεί μεταναστεύσεις όχι μόνο από ανθρώπους, αλλά και από την ίδια τη φύση, που δεν γίνεται ούτε μεγαλύτερη ούτε μικρότερη, αλλά παίρνει πιο νέες πάντοτε και προς εμάς αρχές.

Όκελλος
Για τη φύση του σύμπαντος

Σημείωση:

Ο Ίναχος κατά τη μυθολογία, ήταν ο αρχαιότερος βασιλιάς του Άργους, γιος του Ωκεανού και της Τηθύος και πατέρας του Φορωνέα και της Ιώς. Μετά τον κατακλυσμό στα χρόνια του Δευκαλίωνα λέγεται ότι κατέβασε τους ανθρώπους από τα βουνά στις πεδιάδες και, όταν ο Ποσειδώνας και η Ήρα διαφιλονίκησαν για την κυριαρχία στο Άργος, τάχθηκε με το μέρος της τελευταίας και ο Ποσειδώνας εκδικήθηκε στερεύοντας τα ποτάμια της περιοχής.

24/04/2024

https://kosmodromio.gr/2024/04/24/dhlwseis-sea-gia-anakalupsh-tafou-tou-p/

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΕΑ, είναι σημαντική η νέα τεχνολογία, με την οποία μπορούμε πλέον να διαβάζουμε περισσότερες λέξεις σε παπύρους.

23/04/2024

https://kosmodromio.gr/2024/04/23/italoi-ereunhtes-uposthrizoun-oti-en/

Η έρευνα βασίζεται σε παπύρους της τοποθεσίας Ερκολάνο, κοντά στην Νάπολη.

23/04/2024

Το καλύτερο είναι να έχεις φυσικά προσόντα.
Δεύτερο το να μαθαίνεις.

Αβέβαιου κωμικού ποιητή
Πιθανόν να είναι του κωμικού ποιητή Ευβουλίδη

23/04/2024

Τα σώματα των ζωντανών όντων τα συγκρατεί η ζωή και αίτιο αυτής είναι η ψυχή. Το σύμπαν το συγκρατεί η αρμονία και αίτιος αυτής είναι ο θεός. Τα σπίτια και τις πόλεις τα συγκρατεί η ομόνοια και αίτιος αυτής είναι ο νόμος. Ποια φύση λοιπόν ήταν αιτία, ώστε το σύμπαν να είναι αρμονισμένο για πάντα και ποτέ να μη χάνει την αρμονία του και οι πόλεις και τα σπίτια να είναι βραχύβια; Όσα λοιπόν είναι γεννητά και θνητά από τη φύση τους είχαν την ίδια αιτία της διάλυσής τους από την ύλη από την οποία έχουν δημιουργηθεί. Διότι έχουν δημιουργηθεί από ύλη που μεταβάλλεται και πάσχει πάντοτε. Διότι η γέννηση αυτών που γεννιούνται είναι σωτηρία της ύλης που γεννά. Το αεικίνητο κυβερνά, ενώ εκείνο που πάσχει πάντοτε κυβερνάται. Το ένα προηγείται σε δύναμη, το άλλο ακολουθεί. Το ένα είναι θεϊκό, έχει λογικό και φρόνηση, ενώ το άλλο είναι γεννητό και άλογο (αυτό που αλλάζει).

Όκελλος
Περί νόμου

Όκελλος

Ο Όκελλος ο Λευκανός, ήταν Πυθαγόρειος φιλόσοφος. Σύμφωνα με τον κατάλογο του Ιάμβλιχου και ο αδελφός του Όκκιλος ήταν επίσης Πυθαγόρειος φιλόσοφος. Οι πηγές του αποδίδουν ένα σύγγραμμα Για τη φύση του σύμπαντος (Φίλων, Στοβαίος) καθώς και ένα ακόμη Περί νόμου (Στοβαίος). Σύμφωνα με τον σκεπτικό φιλόσοφο Σέξτο εμπειρικό (Προς μαθηματικούς), ο Όκελλος πρόσθεσε στα τέσσερα γνωστά στοιχεία ένα πέμπτο, που κινείται κυκλικά και από το οποίο αποτελούνται τα ουράνια σώματα. Τέλος να σημειώσουμε ότι ο Λουκιανός χρησιμοποιεί τον Όκελλο ως πηγή για τον χαιρετισμό της υγείας που απηύθυναν οι πυθαγόρειοι ο ένας στον άλλο.

23/04/2024

Εκαταίος ο Μιλήσιος
Δευκαλίων, Πελασγοί

1.
Ο Εκαταίος εξιστορεί ότι ο Δευκαλίων είχε τρεις γιους, τον Πρόνοο, τον Ορισθέα και τον Μαραθώνιο. Από τον Πρόνοο, λένε, γεννήθηκε ο Έλληνας.

Πηγή: Σχόλιο στον Θουκυδίδη

2.
Ούτε η Πελασγική γη βασιλευόταν τότε από το ένδοξο γένος των Δευκαλιδών: Οι καταγόμενοι από τη γενιά του Δευκαλίωνα βασίλευαν στη Θεσσαλία, όπως αναφέρουν ο Εκαταίος και ο Ησίοδος. Η Θεσσαλία τότε ονομαζόταν Πελασγία από το όνομα του αρχαίου βασιλιά της Πελασγού.

Πηγή: Σχόλιο στον Απολλώνιο των Ρόδιο

3.
Ο Εκαταίος από τη Μίλητο αναφέροντας ότι το αμπέλι βρέθηκε στην Αιτωλία, λέει και τα ακόλουθα:
“Ο Ορεσθεύς, ο γιος του Δευκαλίωνα πήγε για να βασιλέψει στην Αιτωλία. Το σκυλί του γέννησε ένα κούτσουρο. Αυτός έδωσε εντολή να το φυτέψουν και από αυτό γεννήθηκε το πολυστάφυλο αμπέλι. Γι’ αυτό ονόμασε και το παιδί του Φύτιο. Αυτού γιος ήταν ο Οινέας, που πήρε τ’ όνομά του από τα αμπέλια, διότι οι παλαιοί Έλληνες, λέει, ονόμαζαν οίνες τα αμπέλια. Γιός του Οινέα ήταν ο Αιτωλός”.

Πηγή: Αθήναιος, Δειπνοσοφιστών Β

4.
Οι Αθηναίοι είχαν διώξει από την Αττική τους Πελασγούς. Δεν είναι εξακριβωμένο εάν ήταν δικαιολογημένη αυτή τους η ενέργεια ή όχι. Εγώ μπορώ μόνο να καταγράψω τις δύο αντικρουόμενες απόψεις, των Αθηναίων από τη μία μεριά και του Εκαταίου, γιου του Ηγησάνδρου, από την άλλη. Ο Εκαταίος στο έργο του υποστηρίζει ότι οι Αθηναίοι τους είχαν διώξει αδίκως. Σύμφωνα με αυτόν, είχαν δώσει στους Πελασγούς - ως αμοιβή για το χτίσιμο του τείχους γύρω από την Ακρόπολη - ένα κομμάτι γης που ήταν κακής ποιότητας και σε άσχημη κατάσταση, στους πρόποδες του Υμηττού. Οι Πελασγοί βελτίωσαν το έδαφος, κι όταν οι Αθηναίοι είδαν ότι είχε μετατραπεί σε εύφορη γη, ζήλεψαν και ανυπομονούσαν να το πάρουν πίσω. Έτσι, χωρίς άλλη δικαιολογία, έδιωξαν με τη βία τους κατόχους του. Οι Αθηναίοι, αντίθετα, υποστηρίζουν ότι το δίκιο ήταν με το μέρος τους. Λένε πως οι Πελασγοί συνήθιζαν να παρατάνε τα σπίτια τους στον Υμηττό και να κυνηγάνε τις κοπέλες που πήγαιναν να πάρουν νερό από την Εννεάκρουνο. Ούτε οι Αθηναίοι ούτε κανείς άλλος δεν είχε εκείνη την εποχή οικιακούς σκλάβους κι έτσι κουβαλούσαν οι κόρες τους το νερό. Κι όποτε το έκαναν, οι Πελασγοί συνήθιζαν να τις βιάζουν, χωρίς διάκριση. Και σαν να μην έφτανε αυτό, τους συνέλαβαν τελικά να σχεδιάζουν επίθεση εναντίον της Αθήνας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι Αθηναίοι έδειξαν και πάλι την ανωτερότητά τους. Εύκολα θα μπορούσαν να είχαν σκοτώσει τους Πελασγούς, όταν ανακάλυψαν τη συνωμοσία τους, αλλά περιορίστηκαν στο να τους ζητήσουν να φύγουν. Οι Πελασγοί υπάκουσαν και εγκαταστάθηκαν, μεταξύ άλλων περιοχών και στη νήσο Λήμνο. Να λοιπόν ποιες είναι οι δύο απόψεις που υποστηρίζονται η μια από τους Αθηναίους και η άλλη από τον Εκαταίο.

Πηγή: Ηρόδοτος Στ

22/04/2024

Όπου δεν υπάρχει δυνατότητα να μιλήσει κανείς ελεύθερα
και να πει τα καλύτερα και μες στην πόλη επικρατούν τα χειρότερα,
τα σφάλματα κάνουν να κινδυνεύει η σωτηρία των πολιτών.

Σοφοκλής
Εριφύλη

22/04/2024

Εκαταίος ο Μιλήσιος
Λαογραφικά

1.
Ο Εκαταίος από τη Μίλητο περιγράφοντας το αρκαδικό δείπνο στο τρίτο βιβλίο των Γενεαλογιών του λέει ότι αποτελείται από ψωμιά και από χοιρινά κρέατα.

Πηγή: Αθήναιος, Δειπνοσοφιστών Δ

2.
Ο Εκαταίος… στο έργο του Ευρώπης Περίοδος λέει ότι οι Παίονες πίνουν “βρύτο από κριθάρια και παραβία από κεχρί και κόνυζα. Και αλείφονται”, λέει, “με λάδι που βγάζουν από γάλα”.

Πηγή: Αθήναιος, Δειπνοσοφιστών Ι

3.
Κινάρα (αγκινάρα): Ο Σοφοκλής την ονομάζει κυνάρα στις Κολχίδες, ενώ στον Φοίνικα λέει, “κύναρος αγκαθωτος γεμίζει όλο το χωράφι”. Ο Εκαταίος ο Μιλήσιος στο Ασίας Περιήγηση… λέει τα εξής: “Στην περιοχή της λεγόμενης Υρκανίας θάλασσας υπάρχουν ψηλά βουνά με πυκνά δάση και πάνω στα βουνά φυτρώνει η αγκαθωτή αγκινάρα”. [...] Και παρακάτω: “Ανατολικά από τους Πάρθους κατοικούν οι Χοράσμιοι σε περιοχή πεδινή και ορεινή. Στα βουνά υπάρχουν άγρια δέντρα, αγκαθωτή αγκινάρα, ιτιά και μυρίκη”.

Πηγή: Αθήναιος, Δειπνοσοφιστών Β

4.
(Ο Εκαταίος) λέει ότι η αγκινάρα ευδοκιμεί στην περιοχή του Ινδού Ποταμού.

Πηγή: Αθήναιος, Δειπνοσοφιστών Β

5.
Η Σαπφώ… χαρακτηρίζει τα χειρόμακτρα στολίδι της κεφαλής, όπως το δηλώνει και ο Εκαταίος ή αυτός που έγραψε τις περιηγήσεις στο έργο με τίτλο Ασία: “Οι γυναίκες έχουν πετσετάκια στο κεφάλι”.

Πηγή: Αθήναιος, Δειπνοσοφιστών Θ

6.
Ο Εκαταίος λέει ότι οι Αιγύπτιοι είναι αρτοφάγοι επειδή τρώνε κυλλήστιες ενώ τα κριθάρια τα τρίβουν με χερόμυλο για να βγάλουν ποτό.

Πηγή: Αθήναιος, Δειπνοσοφιστών Ι

7.
Οι Αιγύπτιοι ονομάζουν κυλλάστη το υπόξινο ψωμί. Το μνημονεύει ο Αριστοφάνης στις Δαναΐδες του: “Μίλα για τον κυλλάστη και για τον Πετόσιρη”. Το μνημονεύουν και ο Εκαταίος και ο Ηρόδοτος και ο Φανόδημος στο Ζ της Ατθίδας του. Ο Νίκανδρος από τα Θυάτειρα λέει πως οι Αιγύπτιοι λένε κυλλάστη το ψωμί που γίνεται από κριθάρι.

Πηγή: Αθήναιος, Δειπνοσοφιστών Ι

8.
Ο Εκαταίος στο δεύτερο βιβλίο της Περιηγήσεώς του, αφού είπε για τους Αιγύπτιους ότι είναι αρτοφάγοι, προσθέτει: “Αλέθουν τα κριθάρια για να κάνουν ποτό”.

Πηγή: Αθήναιος, Δειπνοσοφιστών Ι

9.
Καβασσός: Πόλη στην Καππαδοκία, είναι η πατρίδα του Οθρυονέα. Ο Όμηρος αναφέρει “(τον Οθρυονέα) από την Κάβησσο που ήταν μέσα (στην Τροία, Ιλιάδα Ν 363)”. Ενώ ο Εκαταίος ο Μιλήσιος λέει ότι η Καβησσός είναι πόλη “πάνω από τον θρακικό Αίμο”. Συμφωνεί με αυτό και η προσδοκία των Θρακών για την ακολασία που επικρατεί στις γιορτές του γάμου.

Πηγή: Στέφανος Βυζάντιος

22/04/2024

Όταν ο Οινοπίδης είδε έναν αμόρφωτο νέο που είχε όμως πολλά βιβλία, είπε: “Βάλ’ τα στην καρδιά σου και όχι στο κιβώτιο”.

Οινοπίδης

Ο Οινοπίδης διέπρεψε στους τομείς της γεωμετρίας και της αστρονομίας. Του αποδίδονται λύσεις μαθηματικών προβλημάτων (Πρόκλος), ενώ, σύμφωνα με άλλες πηγές, ανακάλυψε πρώτος την λόξωση του ζωδιακού και την πλήρη περιστροφή των πλανητών (Θέων Σμυρναίος). Ο Αιλιανός (Ποικίλη ιστορία) αναφέρει το ορειχάλκινο τραπέζι που έστησε ο Οινοπίδης στην Ολυμπία με την απεικόνιση της κίνησης των άστρων κατά τη διάρκεια ενός κύκλου 59 ετών. Ο Οινοπίδης υπολόγισε, κατά τον Κηνσωρίνο, τη διάρκεια του τροπικού έτους σε 365 ημέρες και 22 πεντηκοστά ενενηκοστά ημέρας. Σύμφωνα με τον Σέξτο (Πυρρώνειοι υποτυπώσεις) δεχόταν ως αρχή τον αέρα και τη φωτιά και πίστευε, κατά τον Αέτιο ότι ο θεός είναι η ψυχή του κόσμου.

21/04/2024

Αν θα υπερισχύσουν στις πόλεις οι πλούσιοι και οι δυνατοί, πολύ λίγο χρονικό διάστημα θα διατηρηθεί η εξουσία του λαού. Για τους λόγους αυτούς στερούν τα πολιτικά δικαιώματα των σωστών πολιτών, τους αρπάζουν τις περιουσίες, τους εξορίζουν και τους σκοτώνουν, ενώ ενισχύουν τους κακούς.

Ξενοφών
Αθηναίων πολιτεία

21/04/2024

Το δείπνο του Ίκκου
Αρχαία παροιμία

Σύμφωνα με τον Ευστάθιο, η παροιμία βγήκε λόγω της λιτοδίαιτης ζωής που έκανε ο Ίκκος και αναφέρεται για όσους τρέφονται λιτά.

Ίκκος

Ο Ίκκος ο Ταραντίνος ήταν αθλητής, ολυμπιονίκης στο πένταθλο, γυμναστής και γιατρός (Πλάτων (Πρωταγόρας, Νόμοι), Παυσανίας, Στέφανος Βυζάντιος). Η εγκράτεια και η λιτή διατροφή του έμεινε παροιμιώδης. Αναφέρεται στον κατάλογο των Πυθαγορείων από τον Τάραντα, που συνέταξε ο Ιαμβλιχος.

Γράφει ο Πλάτωνας τους Νόμους Η 839:

Φυσικά έχουμε ακούσει όλοι τι έκανε ο Ίκκος ο Ταραντίνος για τους Ολυμπιακούς και τους άλλους αγώνες, ότι, δηλαδή, από πόθο για τη νίκη και φροντίζοντας την τέχνη του και καθώς συνδύαζε στην ψυχή του την εγκράτεια με την ανδρεία, όπως λένε, δεν πλησίαζε ποτέ γυναίκα ούτε και νέο σε όλη τη διάρκεια της προπόνησής του.

21/04/2024

Έτσι εκφράζεται ο Εκαταίος ο Μιλήσιος. Γράφω εκείνα που κατά τη γνώμη μου είναι αληθινά, γιατί τα λόγια των Ελλήνων, όπως μου φαίνονται, είναι πολλά και γελοία.

Εκαταίος ο Μιλήσιος
Πηγή: Δημήτριος, Περί ερμηνείας

Εκαταίος ο Μιλήσιος

Οι πληροφορίες που έχουμε για τη ζωή του Εκαταίου είναι λιγοστές και ασαφείς. Το λεξικό Σούδα μας πληροφορεί ότι πατέρας του ήταν ο Ηγήσανδρος και ότι ανήκε σε παλαιά και αριστοκρατική οικογένεια της Μιλήτου, της οποίας οι ρίζες ανιχνεύονταν είδη 16 γενιές πριν. Το ίδιο λεξικό τοποθετεί τη γέννησή του κατά την 65η Ολυμπιάδα, δηλαδή περί το 520-517 π.Χ. Η μαρτυρία ωστόσο του Ηροδότου ότι το 499 π.Χ. εμφανίστηκε ως συνετός σύμβουλος των συμπολιτών του σχετικά με την Ιωνική επανάσταση, δείχνει ότι τότε πρέπει να βρισκόταν ήδη σε ώριμη ηλικία. Στο πανιώνιο συνέδριο όπου συνήλθαν οι Ίωνες και συσκέπτοταν με τον Αρισταγόρα περί εξέγερσης κατά των Περσών, ο Εκαταίος υπήρξε ο μόνος που προσπάθησε να τους αποτρέψει απαριθμώντας τους λαούς που είχε υποτάξει ο Δαρείος και τη μεγάλη στρατιωτική και οικονομική δύναμή του. Παρά τα λογικά επιχειρήματά του όμως δεν κατόρθωσε να πείσει τους συμπατριώτες του κι έτσι τους έδωσε δεύτερη συμβουλή: Αφού ήταν αποφασισμένοι να εξεγερθούν, εάν ήθελαν να έχουν κάποιες πιθανότητες να νικήσουν κιόλας, έπρεπε να εξασφαλίσουν τουλάχιστον τη θαλασσοκρατορία στο Αιγαίο. Ο μόνος τρόπος να το πετύχουν ήταν να κατασχέσουν υπέρ της επανάστασης τα πολύτιμα αφιερώματα του Κροίσου στο ναό του Διδυμαίου Απόλλωνα ώστε να κατασκευάσουν στόλο. Ωστόσο ούτε η δεύτερη συμβουλή του εισακούστηκε και η Ιωνική επανάσταση απέτυχε. Λίγο αργότερα, το 494, οι Ίωνες έστειλαν τον Εκαταίο πρεσβευτή στον Πέρση σατράπη Αρταφέρνη για να διαπραγματευτεί ελαφρότερους όρους υποταγής. Ο Εκαταίος κατάφερε να τον πείσει να αποδώσει στις πόλεις της Ιωνίας την πολιτική αυτονομία που είχαν και πριν την επανάσταση και να ορίσει δικαιότερη φορολόγηση: κάθε πόλη να πληρώνει φόρους ανάλογους με τις δυνατότητές της. Τούτη τη σύνεση και τον ορθολογισμό δεν θα μπορούσε να διαθέτει ο Εκαταίος εάν δεν ήταν τουλάχιστον κατά μία εικοσαετία μεγαλύτερος από την ηλικία που παραδίδει η Σούδα. Κατά το ίδιο λεξικό ο Εκαταίος υπήρξε μαθητής του Πρωταγόρα. Ωστόσο, εάν εννοείται ο σοφιστής Πρωταγόρας από τα Άβδηρα αυτός έζησε από το 480 μέχρι το 410 π.Χ., γεννήθηκε δηλαδή 40 χρόνια (κατά τη Σούδα) μετά τον Εκαταίο. Από την άλλη τον μνημονεύει ο Εφέσιος Ηράκλειτος (550 - 480 π.Χ. ) ενώ παράλληλα ο Στράβων και ο Αγαθήμερος δηλώνουν ότι υπήρξε μαθητής του Αναξίμανδρου (610 - 540 π.Χ. ) Όλα τα παραπάνω, καθώς και το γεγονός του θανάτου του λίγο μετά την μάχη των Πλαταιών (479 π.Χ. ), οδηγούν στη χρονολογική τοποθέτηση της γέννησής του περί το 550 π.Χ. Ωστόσο η ασυμβατότητα που παρατηρείται μεταξύ των πηγών φανερώνει καθαρά το πολύ δύσκολο πρόβλημα της χρονολόγησης των αρχαίων, πρόβλημα που απασχόλησε σοβαρά τον Εκαταίο.

Τα έργα του Εκαταίου

Η γλώσσα του Εκαταίου ήταν ένας λιτός και ομαλός ιωνικός πεζός λόγος. Ο Ηρόδοτος χαρακτήρισε τον Εκαταίο λογοποιόν, δηλαδή πεζογράφο. Για μας είναι ο παλαιότερος εκπρόσωπος αυτού του είδους πεζού λόγου από τον οποίο μας σώθηκαν 370 αποσπάσματα περίπου. Το όλο έργο του Εκαταίου τόσο το γενεαλογικό όπου εμφανίζεται ως μυθογράφος όσο και το γεωγραφικό όπου είναι και ιστορικός άσκησε διαχρονική σχεδόν επίδραση στην ανάπτυξη της ελληνικής ιστοριογραφίας. Ωστόσο άμεσα το έργο του επηρέασε τον Ακουσίλαο, τον Φερεκύδη, τον Λαμψακηνό Χάρωνα, τον Ξάνθο, τον Λυδό, τον Ελλάνικο και βεβαίως τον Ηρόδοτο.

1. Γης περίοδος

Ο Εκαταίος που έζησε στη Μίλητο την εποχή που η πόλη υπήρξε το κέντρο της πνευματικής ζωής της Ιωνίας, αποφάσισε να ταξιδέψει στον κόσμο με μοναδικό σκοπό την κατάρτηση γεωγραφικού χάρτη. Δεν ταξίδεψε μόνο στις ελληνικές περιοχές και τις ακτές του Ευξείνου αλλά και στο εσωτερικό του περσικού κράτους και στην Αίγυπτο, ίσως μάλιστα να έφτασε και μέχρι την Νότια Ισπανία. Από παντού συγκέντρωσε στοιχεία για το έργο δημοσιεύθηκε υπό τον τίτλο Γης περίοδος, “Παγκόσμιος χάρτης” θα λέγαμε σήμερα. Σε αυτό υιοθέτησε την αρχαιότερη αντίληψη περι γης του Αναξίμανδρου που άλλωστε η αρχαιότερη παράδοση τον θέλει μαθητή του. Η ξηρά είναι ένας δίσκος που περιβάλλεται από τον Ωκεανό, από τον οποίο πηγάζουν οι ποταμοί Νείλος και Φάσις. Ο Εύξεινος Πόντος και η Μεσόγειος σαν γραμμή Ανατολής - Δύσης και ο Ίστρος με τον Νείλο σαν γραμμή Βορρά - Νότου χώριζαν τις στεριές σε τέσσερα τέταρτα. Σε αυτά ο Εκαταίος εισήγαγε πλήθος από λεπτομέρειες που πήρε από τη μέχρι τότε φιλολογία των περιπλόων και από τη δική του πείρα. Ο χάρτης του συνοδευόταν από μια περιγραφή της γης σε δύο βιβλία που αργότερα άρχισε να μνημονεύεται ως Περιήγησις. Το πρώτο επιγραφόταν Ευρώπη και περιείχε τη γεωγραφία των χωρών της Ευρώπης και το δεύτερο επιγραφόταν Ασία και περιελάμβανε την Αίγυπτο και τις βόρειες χώρες της Αφρικής (Λιβύης). Η δομή του έργου είναι δομή περίπλου τον ακτών της Μεσογείου και του Ευξείνου, με σημείο εκκίνησης το Γιβραλτάρ, πρώτα στις βορειες ακρογιαλιές μέχρι τον ποταμό Φάση και ύστερα παίρνοντας στροφή προς τα νότια πίσω στην αφετηρία, περνώντας από την Αίγυπτο και τη Λιβύη. Από τις ακτές η ματιά του πήγαινε κάποτε και προς το εσωτερικό των χωρών. Στο έργο αυτό, πέρα από τις καθαρά γεωγραφικές πληροφορίες που παρατίθενται με ύφος ξερό, η περιέργεια του Ίωνα δίνει ισόποσα σχεδόν και πληροφορίες ιστορικού και εθνογραφικού χαρακτήρα. Αυτό ιδιαίτερα το στοιχείο έφερε τους Έλληνες σε επαφή με την ανατολική ιστορία και για πρώτη φοράς σκιαγράφησε τις διαδοχικές μοναρχίες της Ασσυρίας, της Μηδείας και της Περσίας.

Επίσης είναι σχεδόν βέβαια ότι ο συγγραφέας άγγιξε και τη σύγχρονη του ιστορία της Ιωνίας, στην οποία έπαιξε και ο ίδιος ρόλο. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το πιο πιθανό πρόσωπο να διηγηθεί κάποια συμβουλή που δεν υιοθετήθηκε είναι το ίδιο που την είχε διατυπώσει. Για τον λόγο αυτο εικάζουν πως πηγή του Ηροδότου, για τον ρόλο που έπαιξε ο Εκαταίος κατά την Ιωνική επανάσταση, υπήρξε το ίδιο το έργο του ίδιου του “λογοποιού”. Είναι πιθανό λοιπόν ο Εκαταίος να εγκαινίασε τη συγγραφή σύγχρονης ιστορίας, έστω και μέσα από ένα έργο που ήταν γεωγραφικό στον τίτλο και στο κύριο περιεχόμενό του.

Φαίνεται όμως ότι επίσης τραβούν την προσοχή του αφηγήσεις παράξενων πραγμάτων, κάτι που γίνεται ολοφάνερο στην περιγραφή της Αιγύπτου από τον Ηρόδοτο, ο οποίος από τη μια έκανε ευρεία χρήση του χάρτη και τις περιγραφής της γης του Εκαταίου, από την άλλη όμως άσκησε μερικές φορές και σαρκαστική κριτική σε βάρος του. Η επίδραση, ωστόσο, που άσκησε ο χάρτης της γης του Εκαταίου δεν μπορεί να παραγνωριστεί, ακόμη και ύστερα από την εισαγωγή μαθηματικών μεθόδων στη γεωγραφία από τον Ερατοσθένη.

2. Γενεαλογίαι

Ένα ακόμη βιβλίο για την αρχαιότερη ιστορία της Ελλάδας υπήρξε το έργο του με τίτλο Γενεαλογίαι. Επρόκειτο για καταγραφή παλαιότερων γενεαλογικών επών σε πεζό λόγο. Ωστόσο μολονότι ο τίτλος δείχνει την επίδραση των επικών ποιημάτων και μολονότι ο ίδιος θέλησε να συνδέσει την καταγωγή του με κάποιον θεό, η στάση του παραμένει κριτική: η πρώτη κιόλας φράση του προξενεί κατάπληξη: “γράφω εκείνα που κατά τη γνώμη μου είναι αληθινά γιατί τα λόγια των Ελλήνων, όπως μου φαίνονται, είναι πολλά και γελοία”. Σε τούτο το τόσο σημαντικό προοίμιο βρίσκουμε την αρχή της φιλολογικής κριτικής. Στα λόγια αυτά προεικονίζεται ο τρόπος με τον οποίο οι πρώτοι φιλόσοφοι αμφισβητούν, αναμεταξύ τους ή στους ποιητές, τη διεκδίκηση της αλήθειας. Τα αποσπάσματα που σώζονται από αυτό το έργο δεν μας επιτρέπουν να κρίνουμε έως που έφτανε ο σκεπτικισμός του. Τα παραδείγματα ορθολογιστικής ερμηνείας που μπορούμε να σημειώσουμε είναι μεν λίγα αλλά μας δείχνουν ότι πρόθεσή του δεν ήταν η διάλυση του μύθου, καθώς δεν υιοθετούσε το αξίωμα του Ξενοφάνη ότι οι μύθοι είναι πλάσματα της φαντασίας, αλλά η ορθολογιστική διόρθωσή του. Έτσι, ο Κέρβερος, ο σκύλος που φύλαγε τον Άδη και που ο Ηρακλής είχε σύρει με τη βία από τον Κάτω Κόσμο, έγινε ένα τρομερό ερπετό που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των κατοίκων της περιοχής του Ταινάρου.

21/04/2024

https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/10802731/forousan-esoroucha-oi-archaioi-ellines?utm_term=Autofeed&utm_medium=Social&utm_source=Twitter =1713619989

Τι πρότασσε η μόδα στην αρχαία Ελλάδα: Τα δύο είδη χιτώνα, το ξύρισμα της γενειάδας πριν από τη μάχη που έσωζε ζωές, τα τατουάζ και το βάψιμο των μαλλιών

19/04/2024

Έτσι πρέπει όλα να τα μάθεις και να χρησιμοποιείς
τον πλούτο. Γιατί για μερικούς γίνεται αφορμή γι’ ασχήμιες.

Μένανδρος
Μηναγύρτης

Πηγή: Στοβαίος

Από το έργο έχουν σωθεί μόνο 2 αποσπάσματα από τον Στοβαίο και τον Αθήναιο στους Δειπνοσοφιστές (ΙΑ 472 b - το οποίο όμως είναι καθαρά λεξιλογικού χαρακτήρα). Ο τίτλος σημαίνει τον ιερέα της Κυβέλης που ζητιανεύει. Έργο με ίδιο τίτλο είχε γράψει και ο κωμικός ποιητής Αντιφάνης.

19/04/2024

Ακίνητα κινείν.

Δηλαδή προσπαθείς να μετακινήσεις πράγματα που δεν μετακινούνται.

Αρχαία παροιμία

Λέγεται γι’ αυτούς που ματαιοπονούν.

19/04/2024

Με την αύξηση του σώματος δυναμώνει και το μυαλό. Καθώς όμως γερνάει το κορμί, γερνάει και το μυαλό μαζί του και χάνει τις ικανότητές του.

Δημοκήδης

Καλλιφώντας και Δημοκήδης

Για τους Κροτωνιάτες Καλλιφώντα και τον γιο του Δημοκήδη λίγα είναι γνωστά. Ο Ηρόδοτος αναφέρει πως ο δεύτερος ήταν περίφημος γιατρός της εποχής και ερχόμενος στη Σάμο από την αυλή του Δαρείου (τον οποίο θεράπευσε από ασθένεια) έκανε διάσημους στην Ελλάδα τους γιατρούς του Κρότωνα. Διατεινόταν ότι με την ανάπτυξη του σώματος αναπτύσσεται και ο νους και το αντίθετο. Σύμφωνα με τη Σούδα, έγραψε ένα βιβλίο ιατρικής.

Γραφεί ο Αθήναιος στους Δειπνοσοφιστές ΙΒ 522a:

Και οι Κροτωνιάτες όμως, όπως λέει ο Τίμαιος, μετά την καταστροφή της Σύβαρης εξώκειλαν σε τρυφηλότητα. Έτσι ο άρχοντας τους τριγύριζε μες στην πόλη ντυμένος στα κόκκινα, στεφανωμένος με χρυσό στεφάνι και φορώντας άσπρα σανδάλια. Ωστόσο άλλοι λένε ότι αυτό δεν έγινε από τρυφηλότητα αλλά εξαιτίας του γιατρού Δημοκήδη. Αυτός καταγόταν από τον Κρότωνα, αλλά έζησε κοντά στον Πολυκράτη, τον τύραννο της Σάμου, και μετά τη θανάτωση εκείνου αιχμαλωτίστηκε από τους Πέρσες και οδηγήθηκε στον βασιλιά τους. Όταν ο Δημοκήδης θεράπευσε την Άτοσσα, γυναίκα του Δαρείου και κόρη του Κύρου, από τον πόνο στο στήθος, ζήτησε ως ανταμοιβή να επιστρέψει στην Ελλάδα, με την υπόσχεση να γυρίσει πάλι. Το αίτημα του έγινε δεκτό και έτσι έφτασε στον Κρότωνα. Επειδή εκείνος ήθελε να μείνει εκεί, όταν τον έπιασε κάποιος Πέρσης και έλεγε ότι ήταν δούλος του Πέρση βασιλιά, οι Κροτωνιάτες τον απέσπασαν από τα χέρια του και βγάζοντας τη στολή του Πέρση έντυσαν με αυτή τον υπηρέτη του άρχοντά τους. Από τότε λοιπόν, φορώντας περσική στολή την έβδομη ημέρα κάθε μήνα περιέρχεται τους βωμούς μαζί με τον άρχοντα. Κι αυτό δεν το κάνουν από τρυφηλότητα ή αλαζονεία, αλλά για να δείξουν την περιφρόνησή τους προς τους Πέρσες.

Και σημειώνει ο Αιλιανός στην Ποικίλη ιστορία:

Γι’ αυτό ο Δαρείος τον κακολογούσε (τον Δημοκήδη) αποκαλώντας τον απατεώνα και τον χειρότερο άνθρωπο.

Τον Καλλιφώντα αναφέρει ο Ιώσηπος λέγοντας ότι ο Πυθαγόρας υποστήριζε πως η ψυχή εκείνου, μετά τον θάνατό του, τον συνόδευε νύχτα-μέρα.

Γράφει ο Ιώσηπος:

[...] ο Έρμιππος, ιστορικός ιδιαίτερα επιμελής, λέει, στο πρώτο βιβλίο του Περί Πυθαγόρα ότι ο Πυθαγόρας, μετά τον θάνατο ενός μαθητή του που τον έλεγαν Καλλιφώντα και καταγόταν από τον Κρότωνα, έλεγε ότι η ψυχή εκείνου τον συνόδευε νύχτα-μέρα και ότι του παράγγελνε να μην περνάει από μέρη όπου είχε ξαπλώσει γάιδαρος, να μην πίνει μολυσμένο νερό και να απέχει από κάθε βλασφημία.

Η Σούδα αναφέρει ότι ήταν ιερέας του Ασκληπιού στην Κνίδο.

18/04/2024

Και ο Λαμπρίας ακολουθεί φέρνοντας τον αλάβαστο.

Μένανδρος
Οργή

Πηγή: Φώτιος

Αλάβαστος ή αλάβαστρος ήταν αγγείο για αρώματα.

18/04/2024

Η γίδα ακόμη δε γέννησε και το κατσίκι παίζει στην αυλή.

Αρχαία παροιμία

Για όσα λέγονται ενώ ακόμα δεν έχουν γίνει

18/04/2024

Ιπποκράτης ο Χίος - Αισχύλος

Ο Ιπποκράτης από την Χίο, ήταν Έλληνας μαθηματικός, αστρονόμος και Πυθαγόρειος φιλόσοφος. Τον αναφέρουν ο Αριστοτέλης, ο Αλέξανδρος ο Αφροδισιεύς. ο Σιμπλίκιος και ο Πρόκλος. Ήταν σύγχρονος του Σωκράτη, φαίνεται ότι γεννήθηκε περί το 470 π.Χ. Η φήμη του ως μαθηματικού οφείλεται στο ότι επινόησε πρώτος τη λύση του προβλήματος του διπλασιασμού του κύβου, γνωστό ως “δήλιο πρόβλημα” και ανακάλυψε σπουδαία θεωρήματα προσπαθώντας να πετύχει τον τετραγωνισμό του κύκλου.

Ήταν εφοπλιστής και έμπορος. Σ’ ένα από τα ταξίδια του γνώρισε το μαθηματικό Ιππία τον Ηλείο, ο οποίος τον μύησε στα μαθηματικά. Η έδρα των εμπορικών επιχειρήσεών του ήταν το Βυζάντιο. Εκεί όμως, έπεσε θύμα απάτης από φοροεισπράκτορες με αποτέλεσμα να χάσει όλη την περιουσία του. Γύρω στο 440 π.Χ. Ήρθε στην Αθήνα για να διεκδικήσει δικαστικά τη χαμένη περιουσία του. Κατά τη διάρκεια των δικαστικών του αγώνων, που δεν είχαν αίσιο αποτέλεσμα, αφιερώθηκε στα μαθηματικά και την αστρονομία.

Γράφει σχετικά ο Αριστοτέλης τα Ηθικά Ευδήμεια:
Ο Ιπποκράτης ήταν ικανός μαθηματικός, αλλά στα άλλα θέματα, εκτός των μαθηματικών, φαίνεται ότι ήταν βλάκας και άμυαλος. Έχασε πολλά χρήματα από τους φοροεισπράκτορες του Βυζαντίου λόγω αφέλειας, όπως λένε.

Ο Ιωάννης ο Φιλόπονος (6ος αιώνας μ.Χ) στο έργο του Σχόλια στα Φυσικά του Αριστοτέλη γράφει για τον Ιπποκράτη:
Έχασε τα εμπορικά του πλοία στα ύδατα του Βυζαντίου κατά το 434 π.Χ. από επιδρομή πειρατών και ήρθε στην Αθήνα για να καταγγείλει τους ληστές. Εκεί για λόγους γραφειοκρατικούς παρέμεινε για πολύ χρόνο. Κατά την παραμονή του στην Αθήνα φοίτησε σε διάφορες φιλοσοφικές σχολές και σπούδασε τη γεωμετρία τόσο καλά ώστε να επιχειρήσει να επιτύχει τον τετραγωνισμό του κύκλου.

Πρώτος ο οποίος έγραψε εγχειρίδιο γεωμετρίας αναφέρεται ο Αναξίμανδρος. Την εποχή του όμως, η γεωμετρία μόλις είχε αρχίσει να δημιουργείται ως επιστήμη. Εκατό χρόνια αργότερα περίπου, ο Ιπποκράτης ο Χίος έγραψε το βιβλίο “Στοιχεία γεωμετρίας” όπως αναφέρει ο Προκλος. Το έργο αυτό το οποίο δεν σώζεται, κυκλοφορούσε μέχρι και την εποχή του Ευκλείδη. Ο Σιμπλίκιος διέσωσε ένα μικρό μέρος στο έργο του Σχόλια στα Φυσικά του Αριστοτέλη. Θα πρέπει να πούμε εδώ, ότι πολλές από τις προτάσεις που περιέχονται στο τρίτο βιβλίο των Στοιχείων του Ευκλείδη, αποδίδονται στον Ιπποκράτη.

Γράφει ο Πρόκλος για τον Ιπποκράτη τον Χίο:
Λένε ότι ο πρώτος που χρησιμοποίησε την μέθοδο της απαγωγής για την απόδειξη προτάσεων ήταν ο Ιπποκράτης ο Χίος, ο οποίος και το μηνίσκο τετραγώνισε και πολλά άλλα νέα γεωμετρικά στοιχεία επινόησε, επειδή ήταν ευφυής περισσότερο από κάθε άλλον στη διατύπωση γεωμετρικών προτάσεων.

Η μέθοδος που εφάρμοσε για την επίλυση των άλυτων προβλημάτων ήταν η αναγωγή τους σε άλλα, μέχρις ότου η λύση του τελευταίου προβλήματος επιφέρει τη λύση στα προηγούμενα. Τα τρία περίφημα άλυτα προβλήματα της αρχαιότητας ήταν ο διπλασιασμός του κύβου, ο τετραγωνισμός του κύκλου και η τριχοτόμηση οξείας γωνίας. Στον Ιπποκράτη αποδίδεται από διάφορους ιστορικούς των επιστημών, η, για πρώτη φορά, παράσταση γεωμετρικών σχημάτων με γράμματα.

Ο Αριστοτέλης στα Μετεωρολογικά αναφέρει ότι ο Ιπποκράτης είχε ασχοληθεί με την αστρονομία και συγκεκριμένα με την φύση των κομητών. Σύμφωνα με αυτόν ερμηνεύει την ουρά του κομήτη ως οφειλόμενη στη μέσα σε υγρό περιβάλλον αντανάκλαση οπτικών ακτίνων προς τον ήλιο. Αναφέρει ακόμη ότι το ίδιο ισχύει και για το γαλαξία.

Ο Ιπποκράτης ο Χίος και ο μαθητής του Αισχύλος πίστευαν ότι ο κομήτης είναι ένας πλανήτης σπάνια ορατός, επειδή υψώνεται πολύ πάνω από τον ορίζοντα. Ο Ολυμπιόδωρος στα σχόλια του στα Μετεωρολογικά του Αριστοτέλη γράφει:
Ο Ιπποκράτης ισχυριζόταν ότι ο κομήτης είναι ένας έκτος πλανήτης που η τροχιά του είναι ίση μ’ αυτή του Ερμή. Για το λόγο αυτό φαίνεται κι αυτός σπάνια όπως και ο Ερμής.

Πιο αναλυτικά για τον Ιπποκράτη τον Χίο μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο του Ευάγγελου Σπανδάγου “Εύδημος ο Ρόδιος, Ο ιστορικός των μαθηματικών και της αστρονομίας” από τις εκδόσεις Αίθρα. Στο συγκεκριμένο βιβλίο εκτός από την αναλυτική αναφορά που γίνεται στον Εύδημο τον Ρόδιο υπάρχει παράρτημα για τον Ιπποκράτη τον Χίο.

17/04/2024

Δε διαφέρει διόλου από το Χαιρεφώντα
ένας άνθρωπος, όποιος κι αν είναι, που κάποτε
καλεσμένος σε τραπέζι, όταν η σκιά του ήλιου θα ήταν
δώδεκα πόδια, κι αυτός έτρεχε βλέποντας στη σκιά της σελήνης
με την ιδέα ότι καθυστέρησε κι έφτασε τα χαράματα.

Μένανδρος
Οργή

Πηγή: Αθήναιος Δειπνοσοφιστών Στ 243 a

Ο Χαιρεφώντας ήταν παράσιτος εκείνης της εποχής

17/04/2024

Αιγιαλώ λαλείς.

Δηλαδή μιλάς στον γιαλό

Αρχαία παροιμία

Λέγεται για τα ανήκουστα πράγματα

17/04/2024

Πολύ διαφέρει η ψυχή από το σώμα. Αυτή διατηρεί τη δύναμή της κι όταν το σώμα παραλύει. Η ψυχή βλέπει και μέσα σε ένα τυφλό σώμα και ζει και σε νεκρό.

Ίππασος

16/04/2024

Ο Μενανδρος στην Οργή, μιλώντας για ένα φίλο που αρνιόταν πρόσκληση σε δείπνο γάμων, λέει:

Αυτό είναι πραγματικά φίλος. Δε ρωτάει
πότε είναι το δείπνο, όπως άλλοι, και τι εμποδίζει
όσους είναι εδώ να δειπνήσουν, κι έπειτα βλέπει
άλλο δείπνο μετά δυο ημέρες…
έπειτα ένα δείπνο για νεκρό.

Μένανδρος
Οργή

Πηγή: Αθήναιος Δειπνοσοφιστών ΣΤ 247 d

16/04/2024

Γαργαλάς άγαλμα.

Αρχαία παροιμία

16/04/2024

Λένε ότι, όταν ρωτήθηκε ο Ίππασος, ο Πυθαγόρειος φιλόσοφος, τι έκανε, απάντησε: Τίποτα ακόμα. Δεν με ζηλεύουν ακόμα”.

Μαρτυρίες για τον Ίππασο

- Ο χρόνος μεταβολής του σύμπαντος είναι ορισμένος και το σύμπαν είναι πεπερασμένο και αεικίνητο.
(Διογένης Λαέρτιος)

- Ο Ίππασος ο Μεταποντίνος και ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος θεωρούν τη φωτιά (ως αρχή).
(Αριστοτέλης)

- Ο Ίππασος ο Μεταποντίνος και ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος πιστεύουν κι αυτοί ότι (το σύμπαν) είναι ένα, κινούμενο και πεπερασμένο, ωστόσο θεωρούν αρχή των όντων τη φωτιά και από τη φωτιά θέλουν να δημιουργούνται τα όντα με πύκνωση και αραίωση και σε φωτιά να διαλύονται πάλι, με τη σκέψη ότι αυτή είναι η μία υποκείμενη φύση που υπάρχει.
(Σιμπλίκιος, Αέτιος)

- Ο Ίππασος ο Μεταποντίνος και ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος θεώρησαν κι οι δύο ότι η φωτιά είναι θεός.
(Κλήμης Αλεξανδρεύς)

- Ο Παρμενίδης, ο Ίππασος και ο Ηράκλειτος είπαν πως η ψυχή συνίσταται από φωτιά.
(Αέτιος, Τερτυλλιανός)

- Ο Ίππασος και οι ακουσματικοί είπαν ότι ο αριθμός είναι το “πρώτο υπόδειγμα της δημιουργίας του κόσμου” και επίσης το “αποφασιστικό όργανο του θεού, του δημιουργού του κόσμου” (1).
(Ιάμβλιχος)

1. Μία από τις θεμελιώδεις φιλοσοφικές δοξασίες των πυθαγορείων είναι ότι η ουσία των όντων είναι ο αριθμός. Υποστηρίζουν, δηλαδή, ότι τα όντα, κατά την εσωτερική ουσία τους, είναι αριθμοί, οι αριθμοί αποτελούν το ουσιαστικό περιεχόμενο των όντων. Η ταύτιση της ουσίας των όντων με τους αριθμούς έδωσε την ιδέα ότι δια της μελέτης των αριθμών μπορεί να ανακαλυφθεί η σύστασή του κόσμου.