22/11/2023
...რადგან გარეჯის უდაბნო ვახსენე, ერთი ამბავი მინდა გავიხსენო, რომელიც მე და ჩემს მგლებს იქ გადაგვხდა.
გარდა იმისა, რომ მეხსიერებასთან დაკავშირებულ პრობლემებს ვიკვლევდი, ჩემ მიერ გამოზრდილ მგლებს ბუნებრივ გარემოში ცხოვრებას – თავისუფლებას ვაჩვევდი. ეს ამგვარი მცდელობის პირველი ეტაპი იყო. წარმოიდგინეთ, როგორი დამღლელი იყო გამუდმებით მათ კვალდაკვალ სირბილი თვალყურის სადევნებლად.
ვიცოდი, რომ საზღვარგარეთ მსგავსი დაკვირვებების საწარმოებლად რადიოსაყელურები, ანუ საპელენგაციო სისტემა, გამოიყენებოდა. საბჭოთა კავშირში ასეთი მოწყობილობები მხოლოდ უშიშროების სამსახურს ჰქონდა. კერძო პირებს მსგავსი ხელსაწყოების დამზადება-გამოყენება, რომელთა მოქმედების რადიუსი ოცდახუთ მეტრზე მეტი არ უნდა ყოფილიყო, მხოლოდ სუკ-ის (სახელმწიფო უშიშროების კომიტეტის) ნებართვითა და ზედამხედველობით შეეძლოთ. ასეთი შეზღუდვები, გარდა იმისა, რომ ხელსაწყოს დაკვირვებისთვის გამოუსადეგარს ხდიდა, ადამიანისთვის შეურაცხმყოფელი იყო.
მიუხედავად მოსალოდნელი უსიამოვნებებისა, გადავწყვიტე, სირთულეებს არ შევპუებოდი. დახმარება ჩემს მეგობარ ელექტრონიკის სპეციალისტებს ვთხოვე. მათ შემიდგინეს სქემა, რომლის მიხედვით რადიოგადამცემი და მიმღები ავაწყვე. ეს მოწყობილობა ხუთი კილომეტრის რადიუსში მოქმედებდა.
უკვე მესამე დღეა, ყურსასმენებით აღჭურვილი ვზივარ სიმწრით ნაპოვნ ჩრდილში და ვაკვირდები ჩემი მგლების გადაადგილებას. უეცრად ზურგში მოყენებული დარტყმისგან თვალთ მიბნელდება, ვეცემი, თავს სამი ჯარისკაცი მადგას, ავტომატებს მიმიზნებენ და დამყვირიან: „ხელები მაღლა, ნაძირალა!“
გარეჯის ტერიტორიაზე სამხედრო პოლიგონი იყო განლაგებული. როგორც შემდეგ გაირკვა, ჩემი კვლევები იქ მიმდინარე სამხედრო სწავლებებს დაემთხვა. მოკლედ, ასე ხელებაწეული მიმიყვანეს სამხედრო ნაწილში და უდაბნოს მზის გულზე მდგარ ფურგონში შემსვეს.
დაახლოებით ორი საათის შემდეგ, როგორც ჩანს, უფროსობამ მოისაზრა, რომ, თუ კიდევ დამტოვებდნენ ფურგონში, უბრალოდ გავიგუდებოდი და საზიზღარი ჯაშუშისთვის ჩვენების ჩამორთმევას ვერ მოახერხებდნენ. მიმიყვანეს უზარმაზარ კარავში. პოდპოლკოვნიკს, რომელიც რაღაცას გამალებით წერდა, კარგა ხანს, ზუსტად ისე, როგორც ფილმებშია, ყურდღება არ მოუქცევია. სამაგიეროდ, როცა ჩემთვის მოიცალა... ოოო, მსგავსი გინება არსად და არასდროს მომისმენია. თუ ვეცდები, მისი უხამსი მჭევრმეტყველება მეტ-ნაკლებად გასაგებ ადამიანურ ენაზე გადმოვთარგმნო, აღმოჩნდება, რომ პოდპოლკოვნიკი მიმტკიცებდა, სულაც არა ვარ ბრიყვი და შენნაირი ნაბიჭვრები მრავლად მინახავსო. მე, ჩემი მხრივ, ვცდილობდი, ამეხსნა, ვინ ვარ და აქ რას ვსაქმიანობ, მაგრამ... უშედეგოდ. ყოველ ჯერზე ახსნა-განმარტებას დედის გინების ახალი, განუმეორებელი ნაკადი მაწყვეტინებდა.
სამხედროებმა მხოლოდ მეორე დღეს შენიშნეს, რომ გადამცემი ისევ მუშაობდა და მაიძულებდნენ, მეთქვა, სად იმყოფებოდა რადისტი. ვუხსნიდი, რომ გადამცემი მგლის საყელურზე იყო მიმაგრებული, რათა მისი გადაადგილება შემესწავლა. სიტყვა „მგელი“ პოდპოლკოვნიკს განსაკუთრებით აცოფებდა და დედის გინების ფანტასტიკურ ნაკადს აფრქვევინებდა. მანამდე ვერც კი წარმოვიდგენდი, რომ შესაძლებელია ორი დღე ისე იგინებოდე, გინება ერთხელაც არ გაიმეორო.
მესამე დღეს ისევ მიმიყვანეს კარავში დასაკითხად. ამჯერად, „გინებაში მსოფლიოსა და მიმდებარე ტერიტორიების“ ჩემპიონის გარდა, ვიღაც პოლკოვნიკიც იჯდა, რომელსაც გონიერი გამომეტყველება ჰქონდა. სხვების ფონზე ეს განსაკუთრებით შეიმჩნეოდა.
როგორც ჩანს, მოუყვნენ, ეს ნაბიჭვარი ჯაშუში გამუდმებით ცდილობს მგლებზე ილაპარაკოსო, ამიტომ პირველი, რაც მითხრა, იყო: „მიამბე მგლებზე“. ყველაფერი დაწვრილებით ავუხსენი, თანაც დავამატე, რომ შემეძლო, მგლებისთვის მომეხმო და ყველაფერს თავად ნახავდნენ და მაშინვე ვთხოვე: „ოღონდ არ ესროლოთ, საშიშები არ არიან“.
ბოლოს და ბოლოს, პოლკოვნიკი, პოდპოლკოვნიკი, ორი ჯარისკაცი და მე უდაბნოში გავედით. როდესაც ბანაკს დაახლოებით კილომეტრ-ნახევრით დავშორდით, მგლების მიბაძვით დავიწყე მომხმობი ყმუილი. ოფიცრები დარწმუნებული იყვნენ, რომ თავს ვიმასხარავებდი და ეს მხოლოდ თეატრალური წარმოდგენა იყო. ოცწუთიანი ლოდინის შემდეგ ბორცვის უკნიდან ჩემი მგლები გამოცვივდნენ. ვიდრე შემომახტებოდნენ, დავიყვირე: „არ ისროლოთ!“. საბედნიეროდ, ამჯერად სამხედროებმა დამიჯერეს, მგლები კი მეთამაშებოდნენ, წკმუტუნებდნენ, მლოკავდნენ...
ასე დასრულდა ეს ამბავი. არათუ არავის მოუბოდიშებია, არამედ მგლებისთვის რადიოსაყელურიც მომახსნევინეს და ჩემ თვალწინ დაამტვრიეს. საბედნიეროდ, დაპატიმრებას გადავრჩი.
ნაწყვეტი წიგნიდან - იასონ ბადრიძე ,,ამბავი მგლისა და კაცისა''
https://shorturl.at/jotS2
