02/02/2023
My littel sad butterfly 🦋.
ხშირად მინდა გამოაქვეყნოს მათი ფოტოები... მაგარამ ეს არ შეიძლება რათქმაუნდა. 📸
ვგულისხმობ ბავშვებს, იმ მოსწავლეებს არა რომელსაც ჯერ კიდევ არ გამოცდიათ ნაქტრის აღებისას მწარე ჩხვლეტა რომელიცკენქეროში უნდა გატკბილდეს შემდგომ, ანუ ვგულისხმობ მაღალ კლასელები, რადგან დაწყებით კლასელები უხარიათ და ლაღად მიაბიჯებენ სკოლაში, აი მაღალ კლასელები კი.
როგორი დაღლილი სახე აქვთ... როგორ მიწვრილდება გული, რადგან კარგად მესმის ეს ტკივილი.
ბევრ ფოტოს ინახავს ჩემი გალერეა,
როგორ სძინავს მოსწავლეს და მის გვერდით ზის მასწავლებელი, ისიც ისეთი დაღლილი (აი მხოლოდ მაშინ ვიგრძენი სითბო მასწავლებლის მიმართ დაწყებისთვის შემდეგ რადგან მაშინ მიყვარდა ერთი ღვთისნიერი მასწავლებელი) არაფერი უთქვია საუბარში განაგრძო მოსწავლეს კი ეძინა და სახეზე წამებულის სახე ქონდა, მაქვს ფოტოები როგორ გარიყული (საკუთარი ნებით) სხედან და უყურებენ სხვებს მათი თვალები ყველაფერს ამბობს: დაღლილი, დაქანცული აუტანლობის გრძნობით სავსე, ზიზღი, უსამართლობა, დაუძლურებული ცხოვრების ბოროტების მიმართ.
ანა ფრანკს მაინც სჯეროდა ადამიანის სიკეთის, მაშინ როცა ცივი ომი იყო (ახლა არ არის ეგრე ცუდად საქმე?).
ალბათ მოსწავლე საზოგადოების 20% არის მხოლოდ ბედნიერი.
დანარჩენი კი (ყოველივე განსხვავებული მიზეზით) Sad butterflies. 🦋
©️The diary of a Wimpy kid. (ოღონდ წიგნი არა)
